Ja największy strach to było jak moja córka wcześniak była w szpitalu i jechałam do niej i na przystanku w Łodzi przy stadionie RTS zadzwonili ze szpitala. A to mogło oznaczać dwie rzeczy albo umarła albo wychodzi do domu. Jak usłyszałam,że idzie do domu to serio uklękłam na tym przystanku i wyć zaczęłam z tej ulgi, radości
Boje sie w zyciu dwoch rzeczy: - Samego siebie - Swiadomosci, ze moge stracic sily oraz nadzieje w trakcie swojej zyciowej misji i oddejsc w zalu, nim uda mi sie ponownie odnalezc osobe, ktorej oddalem serce.
Mam tak samo z tornadami!!!! Do dziś paraliżuje mnie myśl, że kiedyś będę choćby świadkiem tornada (ofc takiego olbrzymiego jak z amerykańskich filmów katastroficznych). Powódź? Wulkan? Trzęsienie ziemi?? Chill, nie czuje tego lęku. Czuje tez okropny strach przed złodziejami. Do tego stopnia, że kiedy będąc bajtlem grałam w simsy i pojawiał się złodziej z ta charakterystyczna muzyczka to musiałam resetować komputer XDD
Byłam wychowana na wsi, gdzie nie mieliśmy nawet lamp na ulicach, żeby wrócić od moich znajomych musiałam przejść 2.5 km gdzie czasem po drodze wybiegały luzem psy. Jak jechał jakiś samochód chowałam się za drzewami albo w rowy. Tak- do tej pory boję się psów i tak do tej pory panicznie boję się samochodów xD mam 27 lat 😅🤣🤣
Jako dziecko i do tej pory mam ogromny lek przed tym, że jakaś krzywda stanie się moim bliskim, to jest najgorszy lek który męczy mnie. Jako dziecko przed spaniem zawsze pytałam Mamy "ale nic się nikomu nie stanie? Nikt nie umrze? Nie stanie się krzywda nikomu?" Każdy się boi o bliskich, ale mój lęk przed tym jest okropnie ogromny i męczący. Też się boje samolotów, lęk wysokości jakoś bym jeszcze uciszyła, ale moja klaustrofobia i fakt, że nie mogę ot tak sobie wyjść z tego samolotu to aż mnie ciarki przechodzą Świetny odcinek ❤️
Kiedy byłam mała, tak ze 4 lata jakoś, moja mama oglądała film o bombie atomowej. I ja nie wiedząc co to jest zapytałam. Mama powiedziała mi że jakby wybuchła bomba atomowa to wszyscy ludzie by zgineli. I ja zrozumiałam to w ten sposób, że wszyscy by sie zgubili i nie wiedziałabym gdzie jest moja rodzina. Więc przez kilka ładnych dni myślałam tylko tym i układałam plany, jak by to zrobić żeby jednak ta moja rodzina się nie zgubiła nigdzie. I oto genialna mała ja wymyśliłam że będziemy sie trzymać za ręce i jeszcze dla pewności zwiążemy się sznurkiem.
Moi Drodzy, strach to naturalna reakcja organizmu na zagrożenie i nie ma w nim nic szkodliwego, Wy raczej mówicie o lęku ;d ale to tak na marginesie, poza tym bardzo fajny odcinek i koniecznie Mishon opowiedz o tych niebezpiecznych sytuacjach, które wspominasz, pozdro
Strach .. każdego dnia boję się straty, straty kogoś kogo kocham. Nie jest to strach ciągły mija czasem. Najgorsze jest to że ja zdaję sobie sprawę że jest to głupie zamiast żyć tu i teraz i nie martwić się co będzie . Innym strachem jest dla mnie wstać samej w nocy nawet na głupie siku bo kiedyś straszyli za dzieciaka ... warto jest mieć wsparcie w bliskich w moim przypadku jest to mój narzeczony i tutaj przykład "co by było gdyby go nie było?" strach przed złym jutrem... chujowo jest być samym ze swoimi problemami. Życzę każdemu z Was mniej traum z dzieciństwa które nie będą miały wpływu na nasze dorosłe życie..
Miałam tak samo jak Maciek z tornadami i wszelkimi anomaliami. Ponadto jako dziecko bardzo bałam się śmierci. Często śniło mi się że ktoś z rodziny umiera. Do dziś dzień może nie tyle co boje się burz to czuję się niepewna. Strach zaogniła sytuacja gdy w naszym mieście miało miejsce gradobicie, kulki były wielkości piłek do ping ponga. Myślałam że to koniec świata...
17:00 gdzieś czytałam, że traumy mogą być przekazywane na kolejne pokolenia i wydaje mi się, że to tłumaczyłoby to, o czym mówicie. Wasi dziadkowie przekazali wam strach i traumę powojenną, za sprawą czego boicie się wojny, której nie widzieliście. Niestety masa Polaków tak ma przez to, jak bardzo niedawno była II wojna światowa, a sporo naszych dziadków/pradziadków przeżyło obie wojny, więc trauma jest jeszcze większa...
Jak zwykle bardzo dobry odcinek. Mam dwa przemyślenia: Strach jest dobry, ale tylko kiedy mu nie ulegasz co teraz już z automatu przypomina mi litanię przeciw strachowi z serii o Diunie. Formułka niby z (absolutnego klasyka) sience fiction, ale w prawdziwym życiu niesamowicie pokrzepia. Niezmiennie każdemu polecam. Po drugie Maciek miał ciężko ze swoim rodzeństwem. :-D
Słyszałam ostatnio, że przeprowadzono badania na temat dziedziczenia traumy. Mama mysz była rażona prądem i połączono to z zapachem mięty, potem na sam zapach ów mięty reagowała strachem i agresją. Kiedy urodziła młode zabrano je od razu od matki i mimo to młode też reagowały strachem i agresją na zapach mięty. Podsumowując, prawdopodobnie w naszym społeczeństwie jest silna trauma dziedziczona z pokolenia tych którzy przeżyli 2 wojnę, może dlatego wielu odczuwa tak wielki strach i tak mocno nas to dotknęło
Burza ? Historia moich zaręczyn xd Rzym piękna pogoda wchodzimy z przyszłym mężem na jakiś budynek bardzo wysoko, nachodzą żółte chmury z piorunami... Mój przyszły mąż mówi że od dzisiaj przestanę się bać burzy etc love story etc etc 10 min później te żółte chmury zamieniają się w TORNADO... Rzym sparaliżowany, 2 osoby straciły życie ledwo dotarliśmy do hotelu na piechotę... Super
Z windami mam podobnie ale boję się,że winda się zatrzyma i z niej nie wyjdę. W ogóle mam klaustrofobię. Kiedyś w wieku 12-14 lat podczas wycieczki schodziliśmy do jakiejś groty i im bardziej schodziłam niżej to czułam,że brakuje mi powietrza,że ściany się zbliżają i próbowałam myśleć o czymś innym. Do tej pory pamiętam ten strach, więc wszelkie ciasne pomieszczenia są dla mnie prawdziwą katorgą. Strach wywołują u mnie też schody ruchome. Zdecydowanie mniejszy ale za każdym razem odczuwam dyskomfort i samo wchodzenie na pierwszy stopień już jest wyzwaniem. Kolejki i tego typu ,, zabawki " - podziękuję za taką rozrywkę. Po pierwsze mam lęk wysokości a po drugie nie wierzę w sprawność tego ,, ustrojstwa ".
Apopos lęków konwertowanych z dzieciństwa to myślę, że największy strach mam przed pająkami i starymi windami. Jak byłam mała, często doświadczałam fałszywych przebudzeń z koszmarów, gdzie w chwili "ocknięcia się" widziałam na ścianach pająki wielkości połowy ściany mojego pokoiku. Tak samo w każdym momencie wybudzania się z mar nocnych towarzyszyło mi uczucie spadania w starej windzie. Oj ironio zamieszkałam na 10. piętrze wielkiej płyty ;")
Mishon, piękna bluzka ♥️ Przypomnieliście mi moje strachy z dzieciństwa, dzięki! ;) Mam 31 lat, w dzieciństwie oglądałam nałogowo serial Gęsia skórka. Leciał w telewizji około godziny 16-17. Akurat w tym czasie moja mama wychodziła do pracy, a tata jeszcze był w pracy. Po każdym odcinku bałam się własnego cienia (klauny do dzisiaj są dla mnie creepy 😆). Na dodatek po ataku na WTC zaczęłam bać się terrorystów. Prócz tego też bałam się tornada i tego, że w środku nocy centralnie w miejscu w którym stoi moje łóżko wyrośnie wulkan i wpadnę do niego i się usmażę. Brat mnie za to straszył bazyliszkiem z piwnicy, zejście do niej było od razu przy wejściu na klatkę schodową, więc do domu zawsze leciałam biegiem
Taaaaak! Gęsia skórka! Ja to samo, sama czołówka już powodowała dreszcze. Pamiętam odcinek o świniach i od tego momentu nigdy nie obejrzałam tej „bajki” 🤣
Na trasie poza terenem zabudowanym odpadło nam koło, do dzisiaj jestem przerażona jak tamtendy jedziemy (a pokonuje tą trasę przynajmniej 3-4 razy w tygodniu).
Przestałam jeździć windą z kimś kiedy wracając wieczorem z psem ze spaceru wsiadł ze mną jakiś facet i zaczął przy mnie się onanizować i mnie zaczepiać. Niestety człowiek nie wie jak się w takich sytuacjach zachować. Strach paraliżuje i podsuwa różne myśli. Winda w moim bloku jest stara i jedzie bardzo długo. Nie wiedziałam co robić, chciałam ją zatrzymać ale bałam się że utkniemy między piętrami. Próbowałam ignorować typa ale zaczął się przesuwać bliżej mnie i wtedy totalnie odcięło mi mózg. Opamiętałam się kiedy mój pies widząc to jaka spięta się zrobiłam zaczął szczekać a ja tylko wyjąkałam że ma się odwalić bo spuszczę psa ze smyczy. Nigdy tak szybko nie wychodziłam z windy. Mieszkanie pozamykałam na wszystkie możliwe zamki i całą noc każdy szelest mnie budził. Całość zdarzeń w windzie trwała może nico ponad minute ale miałam wrażenie że to wieczność… nauczka do końca życia teraz jak ktoś wsiada za mną do windy to po prostu z niej wychodzę, dziwnie się na mnie gapią ale cóż… nigdy więcej.
Proponuję zakup dobrego gazu np Sabre Cone Stożek co najmniej puszka 50 ml. , tyle że w windzie może ciężko użyć gaz bo też inhaluje (co jest zaletą), ale w zagrożeniu takim ja bym pryskał, może Kubotan też warto działa mocniej w uderzeniach w punkty witalne, niż klucze na takie bliskie odległości ale gaz warto mieć, bo nawet jakby jakiś pies chciał pogryźć Twojego to trzeba pryskać zanim podleci i wtedy z reguły ucieka od samego syku a krzywdy mu nie robi trwałej, jak coś chcesz dopytać z tematu samoobrony to służę odpowiedzią, pozdrawiam
Ja się panicznie boję duchów i zjaw, w dzieciństwie wyobraźnia często płatała mi figle. Do teraz wszystkie horrory o tej tematyce wywołują u mnie ogromny lęk.
Piorun kulisty uderzył w mój dom jakieś 20 lat temu. Przeszedł po całej instalacji, wywalił ze ściany wszystkie puszki i na końcu rozewal kabel i zabil tacie dwa gołębie w szopie XD
Akurat unikanie pewnych miejsc i zachowań ryzykownych jest częścią samoobrony, co innego winda w dzień pełna ludzi w galerii, a co innego w nocy, w jakimś obcym bloku. Zawsze warto mieć dobry gaz w chmurze np Sabre cone i nosić w kieszeni pod ręką, czujność nie zaszkodzi, pozdrawiam
Strach jest okropnym uczuciem. Nigdy nie miałam leków które trwały dłużej. Zazwyczaj szybko się zbierałam z tego poczucia lęku i działałam np.kiedy wtedy mój 10mscsyn dostał drgawek, przestał oddychać miał straszną gorączkę i w lęk odparłam i zaczęłam go reanimować do przyjazdu karetki i dopiero w drodze do szpitala zaczęłam płakać. 6lat temu usłyszałam że mój syn ma raka i to mnie zmiażdżyło. Permanentny strach o niego, doszedł strach o siebie, bo strasznie się zatraciłam w jego chorobie. Teraz już przywykłam choć przy każdym pogorszeniu,kolejnych operacjach jest lęk ale jest też wiara w lekarzy którzy nigdy mnie nie zawiedli. Gdy mój 3syn przyszedł na świat przed wcześnie i lekarze zabrali go do inkubatora też się bałam, nie spałam tylko siedziałam przy nim całą noc i patrzyłam czy oddycha i myślałam o pierwszym synu który był na onkologii i przyjmował chemioterapię. Lekarze rano gdy dowiedzieli się że mam dziecko na onkologii z nawrotem raka dali mi dużą dawkę leków na sen, długo mnie przekonywali bym je wzięła,bałam się że jak będę spała to coś się stanie zlego z którymś z dzieci. Łatwo powiedzieć nie martw się ale to jest ludzkie że się martwisz. Teraz staram się nie myśleć że będzie źle i nie martwię się na zapas ale musiałam się tego nauczyć.
Pamiętam jak na tate czekałam w samochodzie, nie było go jakieś 15 minut bo kolejka do rzeźnika długa, a ja wpadłam w panikę totalną że już go ktoś zamordował, więc nie mogę wyjść bo też mnie zamordują i się rozryczałam
A ja ogólnie mało się bałam jako kobieta, mogłam chodzić wieczorami, wracać sama nocnym autobusem, jeździć z obcymi winda. ALE, miałam w życiu dwie sytuacje, kiedy się przekonałam,że powinnam być bardziej ostrożna. Jedna,zupełnie niesporowokowana, środek dnia,uśmiecham się do własnych mysli, obok przechodzi chłopak, mniej więcej 20 lat,tyle co ja wtedy. Patrzy na mnie, przechodząc obok łapie mnie za piers, ściska i mówi "z czego się cieszysz kurwo”. Druga sytuacja: wieczór, idę do koleżanki pusta boczna ulica. Jestem na etapie,że staram się patrzeć na ludzi, kiedy ich mijam ( normalnie spuszczam wzrok ) naprzeciwko idzie dwóch młodych mężczyzn. ZUPELNIE BEZ WYRAZNEGO POWODOU, nagle oblewa mnie zimny pot i przerażenie na widok jednego z nich. Miałam przeczucie,że to bardzo zły człowiek i że powinnam się szybko stamtąd oddalić. Tak zrobiłam. Nigdy wcześniej ani później nie przeżyłam czegoś takiego.
proponuje kupić dobry gaz najlepiej chmura stożek np. Sabre Cone mk2 mk3 i nosić w kieszeni kurtki, nie w torebce, w razie zagrożenia pryskać w oczy i nos i oddalić się jak najszybciej, wezwać pomoc
Ja kiedyś wracałam sama wieczorem i podszedł do mnie koleś złapał mnie za twarz i pocałował na chama, normalnie człowieka sparaliżowało i nic nie zrobił. Dopiero jak odszedł zaczelo docierac do mnie co się stało
Odcinek spoko pokazuje ze kazdy jest tylko czlowiekiem i musi sie zmagac ze swoimi marami. Btw Mishon za mocno sie swiecisz na twarzy troche to wyglada jak bys byla jakas mokra , spocona , ogolnie nie specjalnie to wyglada ( bez obrazy , bo nie to mam na celu).
Dziwne nie jest, historia dosłownie z wczoraj. Kuzyn z synem byli u rodzinki, synek tak koło 7 lat, bawił się a w pokoju tv, i wiadomości. A w wiadomościach Ukraina. Po powrocie do domu synek w nocy płacz, chowanie za łóżkiem. Pytają o co chodzi, a on że boi się że go czołg przejedzie. Masakra. Trzeba uważać co w tle leci.
Niestety, ale ostatnimi czasy strach nam towarzyszy nieustannie. Najpierw pandemia, teraz Ukraina. Świetnie to obrazuje sukces mojej ciotki, psychoterapeutki, która założyła działaność w czasie pandemii, i kiedy wszyscy upadali, jej działaność zaczęła się rozwijać. Trudno jest nie wariować w aktualnych czasach.
@@mariak4199mnie w pandemii najbardziej przerażał czynnik ekonomiczny, nie wirus. Pracowałam wówczas w gastronomii, tak więc całe oszczędności poszły na życie.
@@mariak4199 no u mnie najpierw gastronomia była zamknięta przez około dwa miesiące, później działała w krótszych godzinach pracy, przez co zapewniali zmiany jedynie tym, którzy byli na umowę o pracę, ja byłam na zleceniówce. W wakacje trochę się odkułam, po czym znowu w kółko zamykali i otwierali, przez co oszczędności, które robiłam w kolejnym miesiącu traciłam na opłaty, i tak w kółko. Nie pomagał też fakt, że byłam studentką, więc miałam ograniczoną dyspozycyjność i praca w gastro była jedyną opcją wówczas. Wracając do sedna sprawy, było ciężko i żyło się z miesiąca na miesiąc, w ciągłym stresie o finanse, i będąc całkowicie szczerą bardziej bałam się problemów finansowych spowodowanych lockdownami, niż wirusa
Ja się bałem diabła piszczałki i jego przebrzydłego ryja strasznego. Do dziś wolę oglądać zdjęcia zwłok i boje się zobaczyć piszczałkę gdzieś przypadkowo. Potem bałem się laleczki chucky. A potem to głównie tez wojny oraz wszystkich katastrof bo w Gdańsku mieszkając ciagle coś się działo, pożar w hali stoczni, wybuch gazu w bloku. Bałem się zasnąć i modliłem się do Boga żeby nie było wojny i żeby nasz blok nie wyleciał w powietrze… mnie też babcia nastraszyła że przyjdzie wojna bo to był czas transformacji ustrojowej i nikt nie wiedział co będzie dalej
Ej kurwa gadacie zajebiscie, spiewalem na karaoke jebane fear of the dark, na zyczenie, balem sie kurwa, za nie dam rady, a udało się w miarę. Także ye w chuj. Próbujta
![BLACK BAG - Official Trailer [HD] - Only in Theaters March 14](http://i.ytimg.com/vi/Du0Xp8WX_7I/mqdefault.jpg)
Ja największy strach to było jak moja córka wcześniak była w szpitalu i jechałam do niej i na przystanku w Łodzi przy stadionie RTS zadzwonili ze szpitala. A to mogło oznaczać dwie rzeczy albo umarła albo wychodzi do domu. Jak usłyszałam,że idzie do domu to serio uklękłam na tym przystanku i wyć zaczęłam z tej ulgi, radości
Boje sie w zyciu dwoch rzeczy:
- Samego siebie
- Swiadomosci, ze moge stracic sily oraz nadzieje w trakcie swojej zyciowej misji i oddejsc w zalu, nim uda mi sie ponownie odnalezc osobe, ktorej oddalem serce.
Mam tak samo z tornadami!!!! Do dziś paraliżuje mnie myśl, że kiedyś będę choćby świadkiem tornada (ofc takiego olbrzymiego jak z amerykańskich filmów katastroficznych). Powódź? Wulkan? Trzęsienie ziemi?? Chill, nie czuje tego lęku.
Czuje tez okropny strach przed złodziejami. Do tego stopnia, że kiedy będąc bajtlem grałam w simsy i pojawiał się złodziej z ta charakterystyczna muzyczka to musiałam resetować komputer XDD
to o czym mówiliście, to przeniesiony zespół Munchausena - sam zespół Munchausena dotyczy wywoływania symptomów u samego chorego
Byłam wychowana na wsi, gdzie nie mieliśmy nawet lamp na ulicach, żeby wrócić od moich znajomych musiałam przejść 2.5 km gdzie czasem po drodze wybiegały luzem psy. Jak jechał jakiś samochód chowałam się za drzewami albo w rowy. Tak- do tej pory boję się psów i tak do tej pory panicznie boję się samochodów xD mam 27 lat 😅🤣🤣
Jako dziecko i do tej pory mam ogromny lek przed tym, że jakaś krzywda stanie się moim bliskim, to jest najgorszy lek który męczy mnie.
Jako dziecko przed spaniem zawsze pytałam Mamy "ale nic się nikomu nie stanie? Nikt nie umrze? Nie stanie się krzywda nikomu?"
Każdy się boi o bliskich, ale mój lęk przed tym jest okropnie ogromny i męczący.
Też się boje samolotów, lęk wysokości jakoś bym jeszcze uciszyła, ale moja klaustrofobia i fakt, że nie mogę ot tak sobie wyjść z tego samolotu to aż mnie ciarki przechodzą
Świetny odcinek ❤️
Kiedy byłam mała, tak ze 4 lata jakoś, moja mama oglądała film o bombie atomowej. I ja nie wiedząc co to jest zapytałam. Mama powiedziała mi że jakby wybuchła bomba atomowa to wszyscy ludzie by zgineli. I ja zrozumiałam to w ten sposób, że wszyscy by sie zgubili i nie wiedziałabym gdzie jest moja rodzina. Więc przez kilka ładnych dni myślałam tylko tym i układałam plany, jak by to zrobić żeby jednak ta moja rodzina się nie zgubiła nigdzie. I oto genialna mała ja wymyśliłam że będziemy sie trzymać za ręce i jeszcze dla pewności zwiążemy się sznurkiem.
Oooo super nie miałem kogo posłuchać do obiadu :D
Hah jem obiad i akurat czytam twój komentarz hah smacznego xx
@@martynaw6955 nawzajem 😀
O też się bałam tornad, bo kiedyś było bardzo głośno o tornadach, nawet śniło mi się, że tornado rozwaliło mi cały dom, cieszę się że wróciliście 🥰
Moi Drodzy, strach to naturalna reakcja organizmu na zagrożenie i nie ma w nim nic szkodliwego, Wy raczej mówicie o lęku ;d ale to tak na marginesie, poza tym bardzo fajny odcinek i koniecznie Mishon opowiedz o tych niebezpiecznych sytuacjach, które wspominasz, pozdro
Tez chętnie bym posłuchał, mogą pomóc jako przestroga dla innych osób
Strach .. każdego dnia boję się straty, straty kogoś kogo kocham. Nie jest to strach ciągły mija czasem. Najgorsze jest to że ja zdaję sobie sprawę że jest to głupie zamiast żyć tu i teraz i nie martwić się co będzie . Innym strachem jest dla mnie wstać samej w nocy nawet na głupie siku bo kiedyś straszyli za dzieciaka ... warto jest mieć wsparcie w bliskich w moim przypadku jest to mój narzeczony i tutaj przykład "co by było gdyby go nie było?" strach przed złym jutrem... chujowo jest być samym ze swoimi problemami. Życzę każdemu z Was mniej traum z dzieciństwa które nie będą miały wpływu na nasze dorosłe życie..
Miałam tak samo jak Maciek z tornadami i wszelkimi anomaliami. Ponadto jako dziecko bardzo bałam się śmierci. Często śniło mi się że ktoś z rodziny umiera. Do dziś dzień może nie tyle co boje się burz to czuję się niepewna. Strach zaogniła sytuacja gdy w naszym mieście miało miejsce gradobicie, kulki były wielkości piłek do ping ponga. Myślałam że to koniec świata...
I poniedziałek od razu lepszy 🥰
MishOn jaki ty masz cudowny glow na twarzy! 😍
Dżizas Ola jak Cię słucham to mam wrażenie, że opowiadasz o tym co się dzieje w mojej głowie 🤯 Czuję w serduszku o czym mówisz 💔
17:00 gdzieś czytałam, że traumy mogą być przekazywane na kolejne pokolenia i wydaje mi się, że to tłumaczyłoby to, o czym mówicie. Wasi dziadkowie przekazali wam strach i traumę powojenną, za sprawą czego boicie się wojny, której nie widzieliście. Niestety masa Polaków tak ma przez to, jak bardzo niedawno była II wojna światowa, a sporo naszych dziadków/pradziadków przeżyło obie wojny, więc trauma jest jeszcze większa...
Jest taka książka "nie zaczęło się od ciebie" , która mówi o dziedzicznych traumach
Jak zwykle bardzo dobry odcinek.
Mam dwa przemyślenia:
Strach jest dobry, ale tylko kiedy mu nie ulegasz co teraz już z automatu przypomina mi litanię przeciw strachowi z serii o Diunie. Formułka niby z (absolutnego klasyka) sience fiction, ale w prawdziwym życiu niesamowicie pokrzepia. Niezmiennie każdemu polecam.
Po drugie Maciek miał ciężko ze swoim rodzeństwem. :-D
Ola, pięknie wyglądasz, promiennie!
bardzo się cieszę, że wróciliście 🥰💖
Słyszałam ostatnio, że przeprowadzono badania na temat dziedziczenia traumy. Mama mysz była rażona prądem i połączono to z zapachem mięty, potem na sam zapach ów mięty reagowała strachem i agresją. Kiedy urodziła młode zabrano je od razu od matki i mimo to młode też reagowały strachem i agresją na zapach mięty. Podsumowując, prawdopodobnie w naszym społeczeństwie jest silna trauma dziedziczona z pokolenia tych którzy przeżyli 2 wojnę, może dlatego wielu odczuwa tak wielki strach i tak mocno nas to dotknęło
Burza ? Historia moich zaręczyn xd Rzym piękna pogoda wchodzimy z przyszłym mężem na jakiś budynek bardzo wysoko, nachodzą żółte chmury z piorunami... Mój przyszły mąż mówi że od dzisiaj przestanę się bać burzy etc love story etc etc 10 min później te żółte chmury zamieniają się w TORNADO... Rzym sparaliżowany, 2 osoby straciły życie ledwo dotarliśmy do hotelu na piechotę... Super
Ale wspomnienia masz do końca życia :)
Z windami mam podobnie ale boję się,że winda się zatrzyma i z niej nie wyjdę. W ogóle mam klaustrofobię. Kiedyś w wieku 12-14 lat podczas wycieczki schodziliśmy do jakiejś groty i im bardziej schodziłam niżej to czułam,że brakuje mi powietrza,że ściany się zbliżają i próbowałam myśleć o czymś innym. Do tej pory pamiętam ten strach, więc wszelkie ciasne pomieszczenia są dla mnie prawdziwą katorgą. Strach wywołują u mnie też schody ruchome. Zdecydowanie mniejszy ale za każdym razem odczuwam dyskomfort i samo wchodzenie na pierwszy stopień już jest wyzwaniem. Kolejki i tego typu ,, zabawki " - podziękuję za taką rozrywkę. Po pierwsze mam lęk wysokości a po drugie nie wierzę w sprawność tego ,, ustrojstwa ".
Jak dobrze, że wróciliście!
Apopos lęków konwertowanych z dzieciństwa to myślę, że największy strach mam przed pająkami i starymi windami. Jak byłam mała, często doświadczałam fałszywych przebudzeń z koszmarów, gdzie w chwili "ocknięcia się" widziałam na ścianach pająki wielkości połowy ściany mojego pokoiku. Tak samo w każdym momencie wybudzania się z mar nocnych towarzyszyło mi uczucie spadania w starej windzie. Oj ironio zamieszkałam na 10. piętrze wielkiej płyty ;")
Mishon, piękna bluzka ♥️
Przypomnieliście mi moje strachy z dzieciństwa, dzięki! ;) Mam 31 lat, w dzieciństwie oglądałam nałogowo serial Gęsia skórka. Leciał w telewizji około godziny 16-17. Akurat w tym czasie moja mama wychodziła do pracy, a tata jeszcze był w pracy. Po każdym odcinku bałam się własnego cienia (klauny do dzisiaj są dla mnie creepy 😆). Na dodatek po ataku na WTC zaczęłam bać się terrorystów. Prócz tego też bałam się tornada i tego, że w środku nocy centralnie w miejscu w którym stoi moje łóżko wyrośnie wulkan i wpadnę do niego i się usmażę. Brat mnie za to straszył bazyliszkiem z piwnicy, zejście do niej było od razu przy wejściu na klatkę schodową, więc do domu zawsze leciałam biegiem
Taaaaak! Gęsia skórka! Ja to samo, sama czołówka już powodowała dreszcze. Pamiętam odcinek o świniach i od tego momentu nigdy nie obejrzałam tej „bajki” 🤣
strach przed terrorystami, coś niespotykanego xD
Kochałam/ kocham burze
Super, ze jesteście!
dziękuje Wam
Na trasie poza terenem zabudowanym odpadło nam koło, do dzisiaj jestem przerażona jak tamtendy jedziemy (a pokonuje tą trasę przynajmniej 3-4 razy w tygodniu).
Boję się pająków i owadów. Do tego stopnia, że gdy mi się śnią to budzę się w środku nocy zlany potem i nie mogę ani na chwilę już usnąć do świtu...
Ciekawy odcinek. 😊
The Wuzzlees panie Warga.
Ja myślałam, że boję się motyli, ale doszłam do tego, że tylko się ich brzydzę 😅
Wreszcie odcinek
Jakbym o sobie słuchała ! Dosłownie te same lęki za dzieciaka! 🤣
No nareszcie
Też mnie przerażają i odrzucają w filmach sceny przemocy seksualnej, chociaż wiem że to tylko film, to zawsze przewijam, staram się nie patrzeć
Przestałam jeździć windą z kimś kiedy wracając wieczorem z psem ze spaceru wsiadł ze mną jakiś facet i zaczął przy mnie się onanizować i mnie zaczepiać. Niestety człowiek nie wie jak się w takich sytuacjach zachować. Strach paraliżuje i podsuwa różne myśli. Winda w moim bloku jest stara i jedzie bardzo długo. Nie wiedziałam co robić, chciałam ją zatrzymać ale bałam się że utkniemy między piętrami. Próbowałam ignorować typa ale zaczął się przesuwać bliżej mnie i wtedy totalnie odcięło mi mózg. Opamiętałam się kiedy mój pies widząc to jaka spięta się zrobiłam zaczął szczekać a ja tylko wyjąkałam że ma się odwalić bo spuszczę psa ze smyczy. Nigdy tak szybko nie wychodziłam z windy. Mieszkanie pozamykałam na wszystkie możliwe zamki i całą noc każdy szelest mnie budził. Całość zdarzeń w windzie trwała może nico ponad minute ale miałam wrażenie że to wieczność… nauczka do końca życia teraz jak ktoś wsiada za mną do windy to po prostu z niej wychodzę, dziwnie się na mnie gapią ale cóż… nigdy więcej.
Proponuję zakup dobrego gazu np Sabre Cone Stożek co najmniej puszka 50 ml. , tyle że w windzie może ciężko użyć gaz bo też inhaluje (co jest zaletą), ale w zagrożeniu takim ja bym pryskał, może Kubotan też warto działa mocniej w uderzeniach w punkty witalne, niż klucze na takie bliskie odległości ale gaz warto mieć, bo nawet jakby jakiś pies chciał pogryźć Twojego to trzeba pryskać zanim podleci i wtedy z reguły ucieka od samego syku a krzywdy mu nie robi trwałej, jak coś chcesz dopytać z tematu samoobrony to służę odpowiedzią, pozdrawiam
A drzwi od mieszkania zwłaszcza w blokach trzeba zamykać nawet w dzień, dobrze zrobiłaś.
Ja się panicznie boję duchów i zjaw, w dzieciństwie wyobraźnia często płatała mi figle. Do teraz wszystkie horrory o tej tematyce wywołują u mnie ogromny lęk.
Ale oglądasz czasami horrory?
@@MrPatryk44 z własnej woli w ogóle
No w końcu
Piorun kulisty uderzył w mój dom jakieś 20 lat temu. Przeszedł po całej instalacji, wywalił ze ściany wszystkie puszki i na końcu rozewal kabel i zabil tacie dwa gołębie w szopie XD
Około 7:20 przeniesiony Munchhausen o ile sie nie myle, a za to nie gwarantuje.
Dzięki za nową schizę z windą xD
Akurat unikanie pewnych miejsc i zachowań ryzykownych jest częścią samoobrony, co innego winda w dzień pełna ludzi w galerii, a co innego w nocy, w jakimś obcym bloku. Zawsze warto mieć dobry gaz w chmurze np Sabre cone i nosić w kieszeni pod ręką, czujność nie zaszkodzi, pozdrawiam
Wygląda na to że połączył was strach 😄😄
👍👍👍
Kto się nie bał Buki z Muminków niech pierwszy rzuci kamień.😉
Strach jest okropnym uczuciem. Nigdy nie miałam leków które trwały dłużej. Zazwyczaj szybko się zbierałam z tego poczucia lęku i działałam np.kiedy wtedy mój 10mscsyn dostał drgawek, przestał oddychać miał straszną gorączkę i w lęk odparłam i zaczęłam go reanimować do przyjazdu karetki i dopiero w drodze do szpitala zaczęłam płakać. 6lat temu usłyszałam że mój syn ma raka i to mnie zmiażdżyło. Permanentny strach o niego, doszedł strach o siebie, bo strasznie się zatraciłam w jego chorobie. Teraz już przywykłam choć przy każdym pogorszeniu,kolejnych operacjach jest lęk ale jest też wiara w lekarzy którzy nigdy mnie nie zawiedli. Gdy mój 3syn przyszedł na świat przed wcześnie i lekarze zabrali go do inkubatora też się bałam, nie spałam tylko siedziałam przy nim całą noc i patrzyłam czy oddycha i myślałam o pierwszym synu który był na onkologii i przyjmował chemioterapię. Lekarze rano gdy dowiedzieli się że mam dziecko na onkologii z nawrotem raka dali mi dużą dawkę leków na sen, długo mnie przekonywali bym je wzięła,bałam się że jak będę spała to coś się stanie zlego z którymś z dzieci. Łatwo powiedzieć nie martw się ale to jest ludzkie że się martwisz. Teraz staram się nie myśleć że będzie źle i nie martwię się na zapas ale musiałam się tego nauczyć.
Pamiętam jak na tate czekałam w samochodzie, nie było go jakieś 15 minut bo kolejka do rzeźnika długa, a ja wpadłam w panikę totalną że już go ktoś zamordował, więc nie mogę wyjść bo też mnie zamordują i się rozryczałam
Chyba najprzyjemniejszy dotąd odcinek, mimo że o strachu xD
Mam lęk przed lataniem samolotem ponieważ nie chce by moje zycie zależało od tych dwóch silników. Lecialam samolotem i wiem ze nie chcę juz wiecej.
A ja ogólnie mało się bałam jako kobieta, mogłam chodzić wieczorami, wracać sama nocnym autobusem, jeździć z obcymi winda.
ALE, miałam w życiu dwie sytuacje, kiedy się przekonałam,że powinnam być bardziej ostrożna.
Jedna,zupełnie niesporowokowana, środek dnia,uśmiecham się do własnych mysli, obok przechodzi chłopak, mniej więcej 20 lat,tyle co ja wtedy. Patrzy na mnie, przechodząc obok łapie mnie za piers, ściska i mówi "z czego się cieszysz kurwo”.
Druga sytuacja: wieczór, idę do koleżanki pusta boczna ulica. Jestem na etapie,że staram się patrzeć na ludzi, kiedy ich mijam ( normalnie spuszczam wzrok ) naprzeciwko idzie dwóch młodych mężczyzn. ZUPELNIE BEZ WYRAZNEGO POWODOU, nagle oblewa mnie zimny pot i przerażenie na widok jednego z nich. Miałam przeczucie,że to bardzo zły człowiek i że powinnam się szybko stamtąd oddalić. Tak zrobiłam. Nigdy wcześniej ani później nie przeżyłam czegoś takiego.
proponuje kupić dobry gaz najlepiej chmura stożek np. Sabre Cone mk2 mk3 i nosić w kieszeni kurtki, nie w torebce, w razie zagrożenia pryskać w oczy i nos i oddalić się jak najszybciej, wezwać pomoc
Ja kiedyś wracałam sama wieczorem i podszedł do mnie koleś złapał mnie za twarz i pocałował na chama, normalnie człowieka sparaliżowało i nic nie zrobił. Dopiero jak odszedł zaczelo docierac do mnie co się stało
Liczyłem kiedyś na siebie... zawiodłem się
OMATKO TAK XDDDD Strach, ze rodzice nie zyja w czasach bez komórki xDD motzno :D
Mam tak samo z oglądaniem filmów o seryjnych mordercach, według mnie jest to rozpoznanie wroga xd
Ja lubię strach. Napędza mnie.
Ok 28' - Samoloty na tory! Będzie ekologicznej! Gdyby tylko nie to, że katastrof kolejowych jest więcej niż lotniczych.... 😱
Zniszczyliście mi windy, nigdy nie bałam się windziarzy, nie słyszałam o tym 😬
Odcinek spoko pokazuje ze kazdy jest tylko czlowiekiem i musi sie zmagac ze swoimi marami. Btw Mishon za mocno sie swiecisz na twarzy troche to wyglada jak bys byla jakas mokra , spocona , ogolnie nie specjalnie to wyglada ( bez obrazy , bo nie to mam na celu).
Tez się boje motyli... w sumie to wszystkich insektów
A co by było, gdybyś to Ty Ola miała zagrać wtedy koncert gdy zanosiło się na burze?🤔
„Jak winda zatrzymuje się miedzy piętrami to nie mam z tym problemu” boże! to to się naprawdę zdarza???
Zdarza sie.... mi na szczescie tylko raz 🙂
EspArol😁
Warga to kiedy Ace Combat na VR ograsz? 😅
chcialabym piec pamiec jak maciek haha
Ola chyba w każdym odcinku mówi o terapii, problem jest taki że terapia jest strasznie droga...
powinien byc ol-ej :D
Czy wy od początku macie prawie puste szklanki?
Szybkie pytanie. Czy Ola to nie jest przypadkiem Diablica z Twardowsky 2.0 ?
Tak, to jest ona :)
W pierwszej części też chyba grała i jeszcze w teledysku
Jak dziecko nie odbiera telefonu to w głowie rodzica są tylko 2 opcje
1. Nie żyje
2. Właśnie umiera
Jak byłam mała, bałam się chodzić do piwnicy, seryjnych morderców i gwalcicieli. A teraz? Lepiej nie powiem, bo strach się bać
Pozdro Olaciek!
W czwartym sezonie będzie Olek.
Dziwne nie jest, historia dosłownie z wczoraj. Kuzyn z synem byli u rodzinki, synek tak koło 7 lat, bawił się a w pokoju tv, i wiadomości. A w wiadomościach Ukraina. Po powrocie do domu synek w nocy płacz, chowanie za łóżkiem. Pytają o co chodzi, a on że boi się że go czołg przejedzie. Masakra. Trzeba uważać co w tle leci.
Niestety, ale ostatnimi czasy strach nam towarzyszy nieustannie. Najpierw pandemia, teraz Ukraina. Świetnie to obrazuje sukces mojej ciotki, psychoterapeutki, która założyła działaność w czasie pandemii, i kiedy wszyscy upadali, jej działaność zaczęła się rozwijać. Trudno jest nie wariować w aktualnych czasach.
Ja się tam pandemii w ogóle nie bałam, ale wojna to co innego - biedni ludzie 😪
@@mariak4199mnie w pandemii najbardziej przerażał czynnik ekonomiczny, nie wirus. Pracowałam wówczas w gastronomii, tak więc całe oszczędności poszły na życie.
@@patipati2948 mój mąż akurat normalnie pracował nawet jak był twardy lockdown
@@mariak4199 no u mnie najpierw gastronomia była zamknięta przez około dwa miesiące, później działała w krótszych godzinach pracy, przez co zapewniali zmiany jedynie tym, którzy byli na umowę o pracę, ja byłam na zleceniówce. W wakacje trochę się odkułam, po czym znowu w kółko zamykali i otwierali, przez co oszczędności, które robiłam w kolejnym miesiącu traciłam na opłaty, i tak w kółko. Nie pomagał też fakt, że byłam studentką, więc miałam ograniczoną dyspozycyjność i praca w gastro była jedyną opcją wówczas. Wracając do sedna sprawy, było ciężko i żyło się z miesiąca na miesiąc, w ciągłym stresie o finanse, i będąc całkowicie szczerą bardziej bałam się problemów finansowych spowodowanych lockdownami, niż wirusa
Ta bajka z torbaczami to chyba "Nosal i Skrob"
Ja boje sie pajakow 😕
A co z Muką z muminków?
*Buką
Dokładnie. Dziekuje za korekte.
Wojna w Chorwacji i Bosni a nie Serbii, to serbowie zaatakowali chorwatow i bosniakow, tam sie toczyla wojna.
Najgorsze przeżycie to jazda widna w kopalni na - 1000m gdzie coś się zepsuło z markerami i 20 min nie mogli trafi nami w dobry poziom kopalni
Ja się bałem diabła piszczałki i jego przebrzydłego ryja strasznego. Do dziś wolę oglądać zdjęcia zwłok i boje się zobaczyć piszczałkę gdzieś przypadkowo. Potem bałem się laleczki chucky. A potem to głównie tez wojny oraz wszystkich katastrof bo w Gdańsku mieszkając ciagle coś się działo, pożar w hali stoczni, wybuch gazu w bloku. Bałem się zasnąć i modliłem się do Boga żeby nie było wojny i żeby nasz blok nie wyleciał w powietrze… mnie też babcia nastraszyła że przyjdzie wojna bo to był czas transformacji ustrojowej i nikt nie wiedział co będzie dalej
Zycia
A prasa zły.
Ej kurwa gadacie zajebiscie, spiewalem na karaoke jebane fear of the dark, na zyczenie, balem sie kurwa, za nie dam rady, a udało się w miarę. Także ye w chuj. Próbujta
Myślę sobie kuźwa czego boją się i.... przypomnieli mi intro z 997 czy siedzenie samemu do późna w domu z rozkminami.
są odcinki archiwalne na YT :)
Mój pierwszy strach w życiu to Buka z Muminkow
Dupa
Dachowanie jest spoko wystarczy być pod wpływem alkoholu i o pustym żołądku.
.
Też nie słucham przepowiedni bo to ryje banie bez sensu
Brzuchacze
Ja się niczego nie boję
możesz jechać do legionu cudzoziemskiego na ukrainę w takim razie :) dobrze płącą
Największym zagrożeniem dla kobiety to jest mężczyzna.😅