Ռուբեն Հախվերդյան-Կիթառ
HTML-код
- Опубликовано: 29 сен 2024
- ԿԻԹԱՌ
Օրերը անցնում են՝
Հրելով մեկմեկու,
Մեկ-մեկ՝ բութ, ձանձրալի,
Մեկ-մեկ՝ լուռ, ահարկու...
Գաղտնիքներն իմ սրտի
Ես ո՞ւմ եմ պահ տալու,
Առանց քեզ աշխարհում
Ես ո՞նց եմ ապրելու:
Ա՜խ, կիթա՛ռ, կիթա՛ռ, սրտակի՛ց բարեկամ,
Ա՜խ, կիթա՛ռ, կիթա՛ռ, իմ ընկե՛ր իսկական:
Ո՞վ է քեզ հնարել
Հրաշքով մոգական՝
Այդքան նուրբ ու քնքուշ
Ու այդքան տիրական:
Դա ասում ես՝ սիրի՛ր
Այս աշխարհը դաժան,
Ե՛վ մարդկանց արժանի,
Ե՛վ մարդկանց անարժան:
Ա՜խ, կիթա՛ռ, կիթա՛ռ, սրտակի՛ց բարեկամ,
Ա՜խ, կիթա՛ռ, կիթա՛ռ, իմ ընկե՛ր իսկական:
Դու՝ անհույս օրերի
Հուսալի իմ ընկեր,
Երջանիկ պահերիս
Սուրհանդակն ես դարձել:
Եղել են և կանայք,
Եվ բազում ընկերներ,
Բայց իմ նեղ օրերին
Կողքիս դու ես եղել:
Ա՜խ, կիթա՛ռ, կիթա՛ռ, սրտակի՛ց բարեկամ,
Ա՜խ, կիթա՛ռ, կիթա՛ռ, իմ ընկե՛ր իսկական:
Երբ իջնում է հոգուս
Անթափանց մթություն,
Երբ թվում է, թե վերջ,
էլ չկա փրկություն,
Հրեշտակները պոկվում
Քո ոսկե լարերից,
Լույս տալիս խավարում
Ու հանգչում են նորից:
Ա՜խ, կիթա՛ռ, կիթա՛ռ, սրտակի՛ց բարեկամ,
Ա՜խ, կիթա՛ռ, կիթա՛ռ, իմ ընկե՛ր իսկական:
