Keyifli bir münazara idi. Kendi düşüncelerimi ve aldığım notları açıklama gereği hissettim. Kapladığı alan için öncelikle özür dilerim. Orada olup göz teması kurarak tartışmayı ne çok isterdim. Evet ve ben ötanazi taraftarı değilim. Kolaylıklar dilerim :)
2 Kişi aklı dengesi yerinde olsa da psikolojisi konusunda ne kadar net konuşulabilir? Bunun garantisi nasıl verilecek? Kişi doğumu kendi seçemiyorsa ölümü de seçmesi düşünülemez. Sebebi de şu ki, hiç kimse engelli doğmak istemez. (Bu düşüncemi dayandırabileceğim örnek var.) Peki neden engelli doğan bebekler mevcut? Ve başta spor olmak üzre birçok alanda engelli vatandaşların da kendilerini motive etme aracını buldukları bariz ortada. Psikolog ile bir şeylerin düzeltilme imkanı varken ötanaziye başvurmak bence yanlış. Hiç zehir içip ölmedik lakin bunun daha acısız olduğunu kim diyebilir? Ölüm anındaki acıyı hasta dışında hekim nasıl hissedebilir? Bu mümkün mü? Öldürmeyi bilinçli yapmak ve iyileştirmeye çalışırken ölümün olması aynı manaya mı gelir? Şayet aynı manaya geliyorsa o halde hastaneleri kapatalım gerek var mı açık kalmasına? Nasıl olsa ölecek ya! Ha bu arada sayın hocalarım sizde bu arada işsiz kalıyor ve sağlık bakanlığına bir twit atıyorsunuz. Twit içeriğinin ne olacağını siz benden daha kapsamlı oluşturabilir ve görebilirsiniz. :)
1 Yaşam alanı genel çerçevede gergin bir ortam. İnsanlar umutsuz ve doğal olarak keşke ölsem gibi düşünceler beyan edebiliyorlar. Lakin bu beyan ne kadar dikkate alınmalı? Psikologlarımız çok ciddi durumları bile düzeltilebiliyorken şey mi diyelim, senin ötanaziye başvurman lazım! Bu başından savmayı meşrulaştırmak değil mi? Asker örneğine gelinecek olursa, asker belli bir amaç için yani ülke güvenliğini sağlamak için öldürmek durumundadır. Çünkü burada mevzu bahis olan şey meşru müdafaadır. Ama hasta ve hekim konusunda, hasta kendini savunmak için hekim tarafından öldürülmüyor. Yani o an için ölüm bir zorunluluk değil tercihtir. Bu iki örnek koşulları gereği farklı olmakla birlikte düşünce saptırmaktan başka bir sonuç vermez diye düşünüyorum.
4 1:28:39 "Psikiyatristler ayırt edebilir diye düşünüyorum" cümlesi. Düşünüyorum kelimesi çok muallaktır. Bu kadar ciddi bir konuda açık kapı politikası sergilemek :) Ve acı ölçeği sadece bugün düşünülen bir konu değildir. Yıllardır araştırılmış olması ve hâlâ net bir şey denememesi üzerine de düşünmek gerekir. 1:30:24 Hekimin de bir insan olduğunu düşünüp, nefsinin olduğunu unutmamak gerekir. Deneyime güvenip, ÖNGÖRMEK ile acının net bir algoritması kurulabilir mi? Bu ne kadar sağlıklı? Çocukların ebeveynleri tarafından ötanazi istenmesine olumlu bakmadınız lakin belli bir sınır belirtmediniz? Kişi, ötanazi hakkını kaç yaşında elde edecek? 18 mi? :) Ergenlikten çıkmış, tam bir kaos ortamında. Muhtemelen üniversite veya iş hayatı. Biliyorsunuz ki üniversitenin ve işin en başta kötü tarafları göze çarpar ve olumlu yanlarıyla insan biraz da kendini avutur. Keşke bir fikri savunurken bunları temellendirecek temel düşünceler belirtilseydi.
Arkadaki cızırtı duymayı zorlaştırdı fakat dinlemeye değer bir içerikti, emeğinize sağlık.
Keyifli bir münazara idi. Kendi düşüncelerimi ve aldığım notları açıklama gereği hissettim. Kapladığı alan için öncelikle özür dilerim. Orada olup göz teması kurarak tartışmayı ne çok isterdim. Evet ve ben ötanazi taraftarı değilim. Kolaylıklar dilerim :)
2
Kişi aklı dengesi yerinde olsa da psikolojisi konusunda ne kadar net konuşulabilir? Bunun garantisi nasıl verilecek?
Kişi doğumu kendi seçemiyorsa ölümü de seçmesi düşünülemez. Sebebi de şu ki, hiç kimse engelli doğmak istemez. (Bu düşüncemi dayandırabileceğim örnek var.) Peki neden engelli doğan bebekler mevcut? Ve başta spor olmak üzre birçok alanda engelli vatandaşların da kendilerini motive etme aracını buldukları bariz ortada. Psikolog ile bir şeylerin düzeltilme imkanı varken ötanaziye başvurmak bence yanlış. Hiç zehir içip ölmedik lakin bunun daha acısız olduğunu kim diyebilir? Ölüm anındaki acıyı hasta dışında hekim nasıl hissedebilir? Bu mümkün mü?
Öldürmeyi bilinçli yapmak ve iyileştirmeye çalışırken ölümün olması aynı manaya mı gelir? Şayet aynı manaya geliyorsa o halde hastaneleri kapatalım gerek var mı açık kalmasına? Nasıl olsa ölecek ya! Ha bu arada sayın hocalarım sizde bu arada işsiz kalıyor ve sağlık bakanlığına bir twit atıyorsunuz. Twit içeriğinin ne olacağını siz benden daha kapsamlı oluşturabilir ve görebilirsiniz. :)
Depresyon salgını literatürde ilgi bulmaya başlamış olarak yorumladım.
Lakin güzel tartışma, tebrik ederim.
1
Yaşam alanı genel çerçevede gergin bir ortam. İnsanlar umutsuz ve doğal olarak keşke ölsem gibi düşünceler beyan edebiliyorlar. Lakin bu beyan ne kadar dikkate alınmalı? Psikologlarımız çok ciddi durumları bile düzeltilebiliyorken şey mi diyelim, senin ötanaziye başvurman lazım! Bu başından savmayı meşrulaştırmak değil mi?
Asker örneğine gelinecek olursa, asker belli bir amaç için yani ülke güvenliğini sağlamak için öldürmek durumundadır. Çünkü burada mevzu bahis olan şey meşru müdafaadır. Ama hasta ve hekim konusunda, hasta kendini savunmak için hekim tarafından öldürülmüyor. Yani o an için ölüm bir zorunluluk değil tercihtir. Bu iki örnek koşulları gereği farklı olmakla birlikte düşünce saptırmaktan başka bir sonuç vermez diye düşünüyorum.
4
1:28:39 "Psikiyatristler ayırt edebilir diye düşünüyorum" cümlesi. Düşünüyorum kelimesi çok muallaktır. Bu kadar ciddi bir konuda açık kapı politikası sergilemek :)
Ve acı ölçeği sadece bugün düşünülen bir konu değildir. Yıllardır araştırılmış olması ve hâlâ net bir şey denememesi üzerine de düşünmek gerekir.
1:30:24 Hekimin de bir insan olduğunu düşünüp, nefsinin olduğunu unutmamak gerekir. Deneyime güvenip, ÖNGÖRMEK ile acının net bir algoritması kurulabilir mi? Bu ne kadar sağlıklı?
Çocukların ebeveynleri tarafından ötanazi istenmesine olumlu bakmadınız lakin belli bir sınır belirtmediniz? Kişi, ötanazi hakkını kaç yaşında elde edecek? 18 mi? :)
Ergenlikten çıkmış, tam bir kaos ortamında. Muhtemelen üniversite veya iş hayatı. Biliyorsunuz ki üniversitenin ve işin en başta kötü tarafları göze çarpar ve olumlu yanlarıyla insan biraz da kendini avutur. Keşke bir fikri savunurken bunları temellendirecek temel düşünceler belirtilseydi.