Ο Χομαγιούν και ο Βακάρ | Θανάσης Παπακωνσταντίνου ( Θέατρο Bράχων 2014 )
HTML-код
- Опубликовано: 1 окт 2024
- Από την εμφάνιση του Θανάση Παπακωνσταντίνου και της Μπάντας του στο Θέατρο Βράχων το καλοκαίρι του 2014
Η ιστορία των 2 μεταναστών που έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να σώσουν ηλικιωμένο ζευγάρι που είχε εγκλωβιστεί μέσα στο αυτοκίνητό του πάνω στις γραμμές του τρένου στο Κρυονέρι το 2012 .Πρόσφατα τιμήθηκαν με το βραβείο της ακαδημίας Αθηνών
Ο Χαμαγιούν και ο Βακάρ
Στίχοι : Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική : Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Ο Χομαγιούν και ο Βακάρ, γι' αυτούς θα σου μιλήσω
Σαν άνθρωποι γεννήθηκαν, μα δίχως να το ξέρουν
γινήκαν όχθες ποταμού, πιο κάτω θα εξηγήσω
Τα όνειρα τους τα 'τρωγε της φτώχιας το σκουλήκι
Τα βράδια μάτια ορθάνοιχτα, η χώρα της ανάγκης
απλώνει το βρωμόχερο, ζητά μπροστά το νοίκι
Θέλει μπροστά το νοίκι
Κι έρχεται η στιγμή, που λες, να φύγουν κι ό,τι γίνει
κι αν όπως τρέμεις το χαμό σε λυπηθεί το κύμα
στη Λαμπεντούζα βρίσκεσαι, ή και στη Μυτιλήνη
Ο Χομαγιούν και ο Βακάρ, το βάσανο του δρόμου
Παντού συρματοπλέγματα, μα αλήθεια ποιος πιστεύει
πως με τα φράγματα κρατά την ώσμωση του κόσμου
Ελλάδα, χώρα της ντροπής, και γι' άλλους κρύο σπίτι
ξέχασες που 'ναι ιερό το βλέμμα του ικέτη
Τώρα πια οι μισάνθρωποι σε σέρνουν απ' τη μύτη
Σε σέρνουν απ' τη μύτη
Η ξενιτιά είναι βάσανο, κι άμα δε βγάζεις άκρη
για ρώτα τα τραγούδια σου, εκείνα της Καρπάθου
και τα' άλλα τα ηπειρώτικα, που φέρνουνε το δάκρυ
Ο Χομαγιούν και ο Βακάρ έχουν καρδιά μεγάλη
Βλέπουν το τραίνο να 'ρχεται και δίχως να το νιώσουν
γίνονται όχθες και κυλά της ανθρωπιάς ποτάμι
Ο 18χρονος Χομαγιούν Ανγουάρ και ο 33χρονος Βακάρ Αχμέντ, έχασαν τη ζωή τους κάνοντας το αυτονόητο, βοηθώντας δυο συνανθρώπους τους. Κατάγονταν από την πόλη Νταλγκάΐρ, που βρίσκεται ανάμεσα στη Λαχώρη και το Ισλαμαμπάντ.
Ο Χομαγιούν βρέθηκε ανάμεσα στο τρένο και το αυτοκίνητο. Το μόνο που πρόλαβε ήταν να σηκώσει τα χέρια ψηλά.
Είχε έρθει στην Ελλάδα το 2009. Πρωτότοκος μιας οικογένειας με 4 παιδιά, οι γονείς του τον έστειλαν στην Ελλάδα να βρει δουλειά και να τους βοηθήσει οικονομικά. Πλήρωσαν 7.500 ευρώ στους διακινητές για να τον φέρουν στη χώρα μας.
Ο θείος του δεν τον άφησε να κυκλοφορεί πολύ γιατί δεν είχε χαρτιά και μπορεί να τον έπιαναν και να τον έδιωχναν. Άρχισε να μαθαίνει ελληνικά στον Πολιτιστικό Σύλλογο Δροσιάς. Βρήκε δουλειά, σε ένα ξυλάδικο. Επτά μέρες τη βδομάδα, χωρίς ένσημα, 10 ώρες τη μέρα για 25 ευρώ. Μετά το θάνατο του, ο εργοδότης του, κατέβαλε όλα τα χρήματα που του χρωστούσε.
Ο Βακάρ ήταν στην Ελλάδα από το 2004. Δούλευε ως κηπουρός. Ήταν εκείνος που ειδοποίησε άλλους τέσσερις. Ήταν εκείνος που έσπασε το τζάμι του αυτοκινήτου με έναν κασμά και προσπάθησε να βγάλει τον οδηγό, που είχε τραυματιστεί στο πόδι.
Ήταν ο μοναδικός από τα τέσσερα θύματα που δεν έχασε τη ζωή του ακαριαία. Πολλοί τον θυμούνται να καλεί σε βοήθεια μέσα από τα συντρίμμια.
Τα άσχημα νέα ταξίδεψαν γρήγορα ως το Πακιστάν. Εκεί θα βρίσκονται την Τετάρτη και οι σοροί τους. Τα 6.000 ευρώ που θα κοστίσει η μεταφορά, θα καλυφθούν από δωρεές Ελλήνων. Είναι το λιγότερο που θα μπορούσαν να κάνουν άλλωστε.
Το ταξίδι ως την πατρίδα θα κρατήσει 30 ώρες. Οι γονείς και οι συγγενείς τους, περιμένουν πως και πως να τους αποχαιρετίσουν. Ο θείος του Ανγουάρ, Κασέρ, θα συνοδέψει τις σορούς. «Είμαστε περήφανοι για τα παιδιά μας. Πέθαναν βοηθώντας», είπε.»
RIP ΑΔΕΡΦΙΑ! ΘΑΝΑΣΗ ΕΙΣΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ!!
μας κομμάτιασες πάλι ρε Θανάση...
'Ημουν και εγώ εκεί.... (elliniko-greek-rock.blogspot.gr/)
...................
Θανάση μου είσαι μεγάλος τραγουδοποιός και σε θαυμάζω απο τον πρώτο σου δίσκο. Σε έχω ακούσει τουλάχιστον 4 φορές ζωντανά.Ομως Θανάση μου για τραγούδι πλέον δεν κάνεις. Πολύ φάλτσο! Λυπάμαι που το λέω, αλλά στα τελευταία live το διαπιστώνω συνέχεια. Ασε λοιπόν κάποιον άλλον να τραγουδήσει αυτά τα υπέροχα τραγούδια. Τα αδικείς , όπως αδικείς και τον εαυτό σου...
Φίλε Δημήτρη θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω με το "διά ταύτα" του σχολίου σου.
Ναι μεν φαλτσάρισε ελαφρώς στη συγκεκριμένη εκτέλεση, αλλά αυτό που εισέπραξα εγώ ως ακροατής είναι το σύνολο της ουσίας ενός "κλασικού Θανασοτράγουδου", ερμηνευμένο από τον δημιουργό του.
Σε μια παρουσίαση ενός καινούριου τραγουδιού σ' ένα live, εγώ παραβλέπω τα όποια "τεχνικά" λάθη και την ( επιθυμητή ) άρτια παρουσίαση του.
Κυρίως επικεντρώνομαι στο συναίσθημα που μου βγάζει η συγκεκριμένη παρουσίαση τη δεδομένη στιγμή.
Και σε μένα η συναισθηματική φόρτιση της συγκεκριμένης απόδοσης υπερκέρασε τις όποιες ατέλειες κι ως εκ τούτου δεν θεωρώ πως αδικήθηκε το τραγούδι...
Προφανώς σ' ένα δίσκο ηχογραφημένο σε studio, θα πρέπει η "επίσημη" παρουσίαση του τραγουδιού να γίνει με τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις....και σ' εκείνη την περίπτωση θα είχε έρεισμα η κριτική σου.
Φίλε μου σεβαστή η άποψή σου. Ομως πέρα απο το συναίσθημα το τραγούδι είναι μουσική και η μουσική έχει κανόνες. Οποιος έχει στοιχειώδεις γνώσεις μουσικής, απλά του είναι αδύνατον να ακούσει μια τέτοια εκτέλεση. Ο Θανάσης βέβαια ποτέ δεν ήταν τραγουδιστής κλάσης, δεν έκανε όμως τόσα φάλτσα.
Αν και, αναμφίβολα, η φωνή του δεν είναι πάντα σωστή ( παίζω μουσική και το καταλαβαίνω αμέσως ), διαφωνώ με την παράκλησή σου να μην τα τραγουδάει ο ίδιος ζωντανά. Θέλω πάρα πολύ να τον ακούω να τα εκτελεί ο ίδιος, οι συναυλίες του με ταξιδεύουν και το προτιμώ από τη δισκογραφική εκδοχή, παρά τα τεχνικά σφάλματα. Ο κόσμος θέλει να τον ακούει και με τα φάλτσα του και με τα χαρίσματά του και με τα όλα του. Αν κουβεντιάσεις με μερικές δεκάδες θαυμαστές του, θα το διαπιστώσεις. Η μουσική δεν έχει κανόνες. Είναι η τέχνη και επιστήμη που χρησιμοποιεί τον ήχο για εκφράσει ιδέες, σκέψεις και συναισθληματα. Έχει τεχνικά σωστά και λάθος πράγματα αλλά ο καθένας μπορεί να κάνει όσα λάθη θέλει, αν αυτό τον βοηθά να εκφραστεί. ΔΕν είναι ούτε τρένο, ούτε λογιστική, ούτε ιατρική για να μην μπορείς να παρεκλίνεις.
Επίσης, τα τραγούδια που ξέρει ότι "δεν τα έχει", δισκογραφικά τα δίνει σε άλλους. Οπότε, υπάρχει η επιλογή να τα ακούσει κάποιος δισκογραφικά ή ζωντανά από τον ερμηνευτή τους. Κι ας συνεχίσει τις συναυλίες του ο θανάσης για εμάς, που ταξιδεύουμε με τα φάλτσα του