(4👈)🕋🕋👆🏼👆🏼🇸🇦🇸🇦🇸🇦 ● 2-Табодулоти султаи сиёсӣ дар асоси "интихоботи" мусолиматомез: Ин маънои (демократия) шаръӣ будани ҷиҳод кардан бар алайҳи ҳокими кофирро аз байн мебарад. Ва инки тағйироти сиёсӣ танҳо аз тариқи сандуқҳои интихоботии мусолиматомез мебошад ва мардум касеро, ки интихоб шудааст, бояд таслим ва розӣ шаванд, гарчанде ки кофиртарини инсонҳо бошад ҳам. Пас лоиқи сарпарастиву ҳукуматдорӣ насиби касе мегардад, ки аксарият бар он овоз диҳанд ва барои дин ва шариъат ҳеҷ эътиборе вуҷуд надорад. Уламо иҷмоъ ва иттифоқ доранд, бар ин, ки ҳокимият ва сардории мусалмонон барои кофир супорида намешавад ва агар бар валии амр (яъне ҳокиме, ки мувофиқи Қуръону Суннат ҳокимиятдорӣ мекард) куфри ошкор дида шуд, хуруҷ кардан бар алайҳи ӯ ва аз байн бурданаш фарз аст. Аллоҳ мефармяод: وَلَن يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا Ва Аллоҳ ҳаргиз барои кофирон роҳеро бар болои мӯъминон наниҳодааст. (Нисо, ояти 141) Ва сардор шудани шахси кофир бар болои мусалмонон маънои онро дорад, ки кофир бар болои мӯъминон мусаллат гаштааст, ки ин хилофи Қуръон аст. Паёмбар (СаллаЛлоҳу Алайҳи ва Саллам) фармуданд: Ислом болотарин аст ва чизе азон болотар намебошад. (Ривояти Дорақутнӣ ва Байҳақӣ) Ва сардор қарор додани кофир (дар давлате, ки Ҳукми Аллоҳ асос аст), ин баланд кардани калимаи куфр бар болои калимаи Ислом аст ва ин аз ду ҷиҳат куфр аст: Аз ҷиҳати ин, ки сардориро бо эътибори интихоби аксарияти мардум лоиқ данистан, гарчанде барои кофир бошад ҳам. Ва ин куфри ошкор аст, чун мухолифи иҷмои уммат аст, ки ҳокимият барои кофире супорида намешавад. Ва низ куфр аст, аз ҷиҳати ҷоиз надонистани қиём кардан ба алайҳи ҳокиме, ки кофир гаштааст. Ба таҳқиқ Паёмбар (СаллаЛлоҳу Алайҳи ва Саллам) гуфтаанд: Магар инки куфри ошкорро бибинед ва аз ҷониби Аллоҳ далеле бар он дошта бошед. (Ривояти Бухорӣ ва Муслим) Имом Абу Бакр ибн Ал-арабии Моликӣ ва Ҳофиз ибни Ҳаҷари Асқалонӣ барои фарз будани қиём кардан ва хуруҷ намудан бар алайҳи ҳокиме, ки вақте куфре аз ӯ сар зад, иҷмоъи аҳли илмро нақл кардаанд. ● 3- Ҷудоӣ миёни султаҳо: Ғараз аз ин (маънои демократия) дар асл ҷудо намудани дин аз ҳукм кардан ва аз сиёсату низоми дохилӣ мебошад. Ин ҳам шиъори лебералӣ ва зидди дин аст, ки дар сарзаминҳои куфр барпо шудааст ва ҳадаф аз он халос ва раҳо шудан аз таълимҳои дин ва шиъорҳои он мебошад. Тоғутҳо ин куфрро ба сарзамини мусалмонон оварданд, то ононро аз таълимҳо ва шиъору арзишҳои исломӣ дур гардонанд ва онҳоро дар чанголи ширк ва бутпарастӣ ва каҷравии ахлоқӣ дохил кунанд. ● 4- Истиқлолият дар қазоват: Манзурашон ин аст, ки султа и ҳукм ва қазоваткунанда дар давлатҳои куфрӣ ва дар низомҳои демократӣ-сукулористӣ манбаъи қазоват ва доварӣ қонунҳои гузошта шуда, ки аз маҷлиси қонунгузории ширкӣ гирифта шудааст, аз лиҳози куфр ва ҷанг бо Аллоҳу Расулаш, аз шадидтарин қисми бахш мебошад. Шайх Муҳаммад ибни Иброҳим (раҳимаҳуЛлоҳ) дар бораи қисмҳои ҳукми ғайри нозил кардаи Аллоҳ, ки куфрӣ ва хориҷ кунанда аз Ислом аст, баён намуда мегӯяд: “Аз бузургтарин ва шомилтарин ва ошкортарини он аз лиҳози душманӣ бо шариъат ва инкор кардани аҳкоми он ва мухолифат намудан бо Аллоҳу расулаш ва аз лиҳози монанд кардан ба маҳкамҳои шаръӣ, барои омодасозӣ ва кӯмакрасонӣ ва ё барои ҷазо додан, бунёд кардан, тақсим намудан ва ё ташкил додан ва ҳукм карданро зарурӣ донистан, ингуна додгоҳҳо дар сарзамини мусалмонон комилан муҳайё буда, дарҳояш кушода мебошад ва инсонҳо ба сӯи он гурӯҳ-гурӯҳ мераванд, дар ҳоле ки ҳукм кунандагон дар он бо ҳукмҳо ва қонунҳое, ки зидди ҳукми Қуръону Суннат аст, миёни мардум ҳукм мекунанд ва барои инсонҳо онро лозим гардонида ва иқрори онҳоро гирифта, бар онон ҳатмӣ мегардонанд. Пас чи куфре бузургтар аз ин куфр аст? Ва барои "Шаҳодати Анна Муҳаммадан РасулуЛлоҳ"-ро ботил ва ноқиз намудан аз ингуна нақз кардан ҳам болотар вуҷуд дорад.?!” (Дурар ас-Сания 1/615)
ТАМОМИ МИЛЛАТА БА ХАМИ СТАТИЯШ БЕГУНОХ МАХКАМ КАРДАГИЯЙ БА АЛЛОХ КАСАМ ХУНИ МАРДУМА ХУРДАГИЯЙ.. ЯКЕ АЗ ХАМИ СТАТИЯ ДОШТАГИЕ МАХУМ ДА РУСИЯ ХУДО ГУФТА ГАШТЕМ БА ХУДО ИНО ЭМОН НАДОРАН..
МОШШААЛЛОХ БАРОДАР АСТАНАЕВ, ХАСТА НАБОШЕН, ШИДАТИ МУБОРИЗАРО ИЗЗОФА КУНЕД, МУВАФАКИЯТ ХОХОН ХАСТЕМ!!!..👍👍✊
Наълат кадай Аллох Эмомали бе Имон Золим. Рузта Сиёх мекнан и милати саргардон Иншаалох.
Суханхои бехтарин
1) 👆🏼🇸🇦🇸🇦🕋🕋ДЕМОКРАТИЯ - ТОҒУТИ ЗАМОНИ ОХИР
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳим. Алҳамду лиЛлаҳи Роббил ъаламин, вассалату вассаламу ъала ашрафил анбияи вал мурсалин - саййидина ва ҳабибина Муҳаммадин ва ъала аалии ва саҳбиҳи аҷмаъин.
Аммо баъд:
Ассалому алейкум ва раҳматуллоҳи ва баракатуҳ, бародарони азизам. Борак Аллоҳу фикум! Дар ҳалқаҳои гузашта мову шумо дар бораи мафҳуми Тавҳид ва рукнҳои он, ки “Имон ба Аллоҳ” ва “Куфр бар Тоғут” мебошанд, кӯтоҳ бо далелҳо аз Қуръону Суннат ва иҷмоъи Уламои Аҳли Суннат ва Ҷамоъат ҳамроҳ омӯхтем ва фаҳмидем. Ва дар охири рукни дуввуми Тавҳид - яъне “Куфр бар Тоғут варзидан” нисбати намудҳои Тоғут аз қавли уламои Наҷд, алалхусус аз кутуби Шайхул Ислом Муҳаммад ибн Абдул Ваҳҳоб (раҳимаҳуллоҳу таъала) - 5 гурӯҳи Тоғутҳоро кӯтоҳ бо мисолҳо дида баромадем. Мавзӯъи муҳими дигаре дар рукни «Куфр варзидан ба Тоғут», ки ба он панҷгонаи намудҳои Тоғут дохил мешавад - ин низоми идоракунӣ тавассути Демократия мебошад. Чуноне, ки дар намуди Панҷум (аз қавли шайх) омӯхтем - “Касе (ё гурӯҳе), ки ба ғайри ҳукми нозил кардаи Аллоҳ (яъне Қуръон ва Суннат) ҳукм мекунад - Тоғут аст.”
Яъне, ДЕМОКРАТИЯ - яке аз тоғутҳои нав ба вуҷуд омада дар замони охир мебошад, ки шинохтану донистанаш ва куфр варзидан бар он, бар ҳар шахси мусалмон воҷиб аст. Чун ин масъалаи рукни аслии Тавҳид аст. Ва Ислому Имони шахсе, ки ҳарду Рукнҳои Тавҳидро дар қавлу амалу эътиқодаш татбиқ наменамояд, барояш нафъ намерасонад. Чигунае, ки дар ин бора дар ҳалқаҳои гузашта далелҳоро аз Қавли Аллоҳ (субҳанаҳу ва таъоло), аз ҳадисҳои саҳеҳ ва иҷмоъи уламои ин Уммат ҳамрох хондем ва омӯхтем. Борак Аллоҳу фикум.
СУОЛИ қаблии мо ба шумо чунин буд:
Демкоратия чист ва чаро он Тоғут аст? Ва чигуна ба он куфр варзем, то ки Тавҳиди мо (Исломи мо) комил гардаду нобуд нашавад?
Барои посух додан ба ин суол, шахси муваҳҳид бояд қаблан бидонад ва яқин дошта бошад, ки «Ҳукм кардан ҳаққ ва сифати Аллоҳ аст, чун Ӯ Холиқ ва Ҳакам аст ва ғайри ҳукми Аллоҳ - тамоме ҳукму қарорҳое, ки хилофи ҳукми Аллоҳ ҳастанд - куфру ширки акбар аст!». Ба далелҳои зерин бодиққат руҷуъ кунед.
Аллоҳ субҳонаҳу ва таъоло мефармояд:
وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُم مِّن بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّكَ إِذًا لَّمِنَ الظَّالِمِينَ
Ва (ту эй Муҳаммад) ҳар гоҳ пас аз он ки ба ту илм (Қуръон ва Суннат) омад, дар пайи хоҳишҳои онҳо (мушрикон) биравӣ, (пас ту) аз ҷумлаи ситамкорон хоҳӣ буд. (Сураи Бақара, ояти 145)
3)👆🏼🕋🕋🇸🇦🇸🇦🕋👆🏼
Ва оётҳо дар ин мавзуъ, алҳамдулиЛлаҳ, хеле зиёданд. Аммо барои шахсе ки Аллоҳ шуъур ва басират додааст, камтарини он кофӣ аст, то ҳаққро аз ботил ҷудо карда, итоати ҳаққ ва дурӣ аз ботил ҷӯяд.
ДЕМОКРАТИЯ, дар истилоҳи худи демократҳо, ҳукумати мардумӣ ва табодулоти сиёсии мусолиматомез аз тариқи сандуқҳои интихобот ва ҷудоии султаҳо (яъне дин аз давлат ҷудо аст) ва мустақил будани ҳукми қазоватӣ ва эҳтироми ҳуқуқи башар ва қонун бар болои ҳама, маънидод мешавад.
Ҳар ҷумлае, ки маънои "демократия"-ро маънидод карда гузашт "бо фаҳмиши демократӣ", куфри ҷудогона буда ва шарҳи муфассали он, ин гуна мебошад:
● 1- Ҳукумати мардумӣ яъне, ҳукм ва қонунгузорӣ аз они мардум аст ва ба Аллоҳ таъоло барнамегардад. Пас мардум, худ ҳар чиро, ки ихтиёр мекунанд ҳукм мекунанд ва ҳар қонуне, ки хоҳанд мегузоранд, ҳар чиро хоҳанд ҳалол мекунанд ва ҳар чиро хоҳанд ҳаром мекунанд ва инро (мардум) аз тариқи намояндагоне, ки дар маҷлисҳои қонунгузории куфрӣ ҳастанд, мегузоранд.
Ва маҷлисҳои қонунгузорӣ, маҷлисҳои куфрӣ ва тоғутӣ аст, ки мухолифи ҳукми Аллоҳ буда, шариъати Аллоҳро масхара мекунад ва худро дар ҳукмгузорӣ байни мардум, шарики Аллоҳ месозанд ва дар рубубияту улуҳият ва дар номҳо ва сифатҳои Аллоҳ шарик меоранд.
Аллоҳ таъоло мефармояд:
أَلَا لَهُ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ تَبَارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ
Огоҳ бошед, ки танҳо аз они Аллоҳ аст халқ кардан ва фармондиҳӣ, пурбаракат аст Аллоҳе, ки Парвардигори ҷаҳониён аст. (Сураи Аъроф, ояти 54)
Ва низ мефармояд:
وَرَبُّكَ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ وَيَخْتَارُ مَا كَانَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ سُبْحَانَ اللَّهِ وَتَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ
Ва Парвардигорат ҳар чиро ки боҳад меофарад ва ихтиёр мекунад ва онҳоро ихтиёре нест, Аллоҳ поку муназзаҳ ва боло аст аз он чизе, ки ширк меоранд. (Сураи Қасас, ояти 68)
Ва Ӯ (Раббул ъиззати вал Ҷалол) ҳамчунин фармуд:
أَمْ لَهُمْ شُرَكَاءُ شَرَعُوا لَهُم مِّنَ الدِّينِ مَا لَمْ يَأْذَن بِهِ اللَّهُ وَلَوْلَا كَلِمَةُ الْفَصْلِ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ وَإِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ
Оё барои онҳо (мушрикон) шариконе ҳаст, ки барояшон аз дин чизеро ки Аллоҳ рухсат надодааст шариъат гузоранд? Ва агар ваъдаи файсала кардан намебуд, албатта, миёни онҳо файсала карда мешуд, ва ба дурустӣ золимонро азоби дарддиҳандае аст. (Сураи Шуро, ояти 21)
Паёмбар (СаллаЛлоҳу Алайҳи ва Саллам) фармуданд: Ҳамоно Аллоҳ - Ҳакам (ҳукмкунанда) аст ва ҳукм кардан ба сӯи Ӯст. (Ривояти Абу Довуд бо санади саҳеҳ)
Пас, Аллоҳ - Холиқи ҳамаи чизҳост ва Ӯст, ки амр мекунад ва қонун мегузорад ва Ӯ - Ҳакам аст, ки ҳукм мекунад дар миёни бандагонаш ва барои ҳеҷ кас раво нест, ки дар қонунгузорӣ худро ба Аллоҳ шарик гардонад ва ё он чиро, ки мухолифи ҳукми Аллоҳ аст ихтиёр кунад. Пас ҳар касе, ки ин корро анчом диҳад, ҳукми Аллоҳро рад ва дафъ намудааст ва худро шарик гардонидааст барои Аллоҳ ва тоғут қарор додааст, чунки ғайри Аллоҳ парастиш шудааст. Аз ин лиҳоз, Аллоҳ таъоло дар поёни он оят мефармояд: Аллоҳ поку муназзаҳ ва болост аз ончӣ, ки шарик қарор медиҳанд. (Сураи Қасас, ояти 68)
Имом Исҳоқ ибни Роҳавайҳ (раҳимаҳуЛлоҳ) - устоди Имом Бухорӣ (раҳимаҳуЛлоҳ) гуфтааст: Мусалмонон иҷмоъ ва иттифоқ бар ин ҳастанд: касе, ки ҳар чизе Аллоҳ нозил кардаро рад кунад, кофир мешавад, гарчанде, ки ба ҳамаи ончи, ки Аллоҳ нозил кардааст иқрор дошта бошад ҳам. (Ас-сорим Ал-маслул 1/9)
Имом Шинқитӣ (раҳимаҳуЛлоҳ) мегӯяд: Вақте, ки қонунгузорӣ ва ҳамаи ҳукмҳо, чи шаръӣ бошад чи кавнӣ қадарӣ, аз хусусиятҳои Аллоҳ аст, ҳар кас аз қонуне ғайр аз қонуни Аллоҳ пайравӣ кунад, он қонунгузорро илоҳ қарор додааст ва ҳамроҳи Аллоҳ шарик гардонидааст. (Адваул Баян 7/169)
Ва низ гуфтааст: Барои Аллоҳ шарик қарор додан дар ҳукмаш ва шарик қарор додан барои ӯ дар ҳамаи ибодатҳо як маъноро дарбар гирифтааст, ва ҳаргиз дар байнашон фарқе нест. Пас оне ки пайравӣ мекунад низом ва қонуни ғайре аз қонуни Аллоҳ ва ҳукме ғайр аз ҳукми Аллоҳро - монади касест, ки бутпараст аст ва барои бут саҷда мекунад, ва ҳеҷгоҳ байнашон фарқияте аз ягон лиҳоз вуҷуд надорад ва он ду яке ҳастанд ва гирифтор шавандаи ҳар дуи онҳо (тобеъи қонуни ғайри Аллоҳ ва ё бутпараст) мушрик ба Аллоҳ ҳастанд. (Адваул Баян 7/162)
(4👈)🕋🕋👆🏼👆🏼🇸🇦🇸🇦🇸🇦
● 2-Табодулоти султаи сиёсӣ дар асоси "интихоботи" мусолиматомез:
Ин маънои (демократия) шаръӣ будани ҷиҳод кардан бар алайҳи ҳокими кофирро аз байн мебарад. Ва инки тағйироти сиёсӣ танҳо аз тариқи сандуқҳои интихоботии мусолиматомез мебошад ва мардум касеро, ки интихоб шудааст, бояд таслим ва розӣ шаванд, гарчанде ки кофиртарини инсонҳо бошад ҳам. Пас лоиқи сарпарастиву ҳукуматдорӣ насиби касе мегардад, ки аксарият бар он овоз диҳанд ва барои дин ва шариъат ҳеҷ эътиборе вуҷуд надорад.
Уламо иҷмоъ ва иттифоқ доранд, бар ин, ки ҳокимият ва сардории мусалмонон барои кофир супорида намешавад ва агар бар валии амр (яъне ҳокиме, ки мувофиқи Қуръону Суннат ҳокимиятдорӣ мекард) куфри ошкор дида шуд, хуруҷ кардан бар алайҳи ӯ ва аз байн бурданаш фарз аст.
Аллоҳ мефармяод:
وَلَن يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا
Ва Аллоҳ ҳаргиз барои кофирон роҳеро бар болои мӯъминон наниҳодааст. (Нисо, ояти 141)
Ва сардор шудани шахси кофир бар болои мусалмонон маънои онро дорад, ки кофир бар болои мӯъминон мусаллат гаштааст, ки ин хилофи Қуръон аст.
Паёмбар (СаллаЛлоҳу Алайҳи ва Саллам) фармуданд: Ислом болотарин аст ва чизе азон болотар намебошад. (Ривояти Дорақутнӣ ва Байҳақӣ)
Ва сардор қарор додани кофир (дар давлате, ки Ҳукми Аллоҳ асос аст), ин баланд кардани калимаи куфр бар болои калимаи Ислом аст ва ин аз ду ҷиҳат куфр аст:
Аз ҷиҳати ин, ки сардориро бо эътибори интихоби аксарияти мардум лоиқ данистан, гарчанде барои кофир бошад ҳам. Ва ин куфри ошкор аст, чун мухолифи иҷмои уммат аст, ки ҳокимият барои кофире супорида намешавад.
Ва низ куфр аст, аз ҷиҳати ҷоиз надонистани қиём кардан ба алайҳи ҳокиме, ки кофир гаштааст.
Ба таҳқиқ Паёмбар (СаллаЛлоҳу Алайҳи ва Саллам) гуфтаанд: Магар инки куфри ошкорро бибинед ва аз ҷониби Аллоҳ далеле бар он дошта бошед. (Ривояти Бухорӣ ва Муслим)
Имом Абу Бакр ибн Ал-арабии Моликӣ ва Ҳофиз ибни Ҳаҷари Асқалонӣ барои фарз будани қиём кардан ва хуруҷ намудан бар алайҳи ҳокиме, ки вақте куфре аз ӯ сар зад, иҷмоъи аҳли илмро нақл кардаанд.
● 3- Ҷудоӣ миёни султаҳо: Ғараз аз ин (маънои демократия) дар асл ҷудо намудани дин аз ҳукм кардан ва аз сиёсату низоми дохилӣ мебошад. Ин ҳам шиъори лебералӣ ва зидди дин аст, ки дар сарзаминҳои куфр барпо шудааст ва ҳадаф аз он халос ва раҳо шудан аз таълимҳои дин ва шиъорҳои он мебошад. Тоғутҳо ин куфрро ба сарзамини мусалмонон оварданд, то ононро аз таълимҳо ва шиъору арзишҳои исломӣ дур гардонанд ва онҳоро дар чанголи ширк ва бутпарастӣ ва каҷравии ахлоқӣ дохил кунанд.
● 4- Истиқлолият дар қазоват: Манзурашон ин аст, ки султа и ҳукм ва қазоваткунанда дар давлатҳои куфрӣ ва дар низомҳои демократӣ-сукулористӣ манбаъи қазоват ва доварӣ қонунҳои гузошта шуда, ки аз маҷлиси қонунгузории ширкӣ гирифта шудааст, аз лиҳози куфр ва ҷанг бо Аллоҳу Расулаш, аз шадидтарин қисми бахш мебошад.
Шайх Муҳаммад ибни Иброҳим (раҳимаҳуЛлоҳ) дар бораи қисмҳои ҳукми ғайри нозил кардаи Аллоҳ, ки куфрӣ ва хориҷ кунанда аз Ислом аст, баён намуда мегӯяд: “Аз бузургтарин ва шомилтарин ва ошкортарини он аз лиҳози душманӣ бо шариъат ва инкор кардани аҳкоми он ва мухолифат намудан бо Аллоҳу расулаш ва аз лиҳози монанд кардан ба маҳкамҳои шаръӣ, барои омодасозӣ ва кӯмакрасонӣ ва ё барои ҷазо додан, бунёд кардан, тақсим намудан ва ё ташкил додан ва ҳукм карданро зарурӣ донистан, ингуна додгоҳҳо дар сарзамини мусалмонон комилан муҳайё буда, дарҳояш кушода мебошад ва инсонҳо ба сӯи он гурӯҳ-гурӯҳ мераванд, дар ҳоле ки ҳукм кунандагон дар он бо ҳукмҳо ва қонунҳое, ки зидди ҳукми Қуръону Суннат аст, миёни мардум ҳукм мекунанд ва барои инсонҳо онро лозим гардонида ва иқрори онҳоро гирифта, бар онон ҳатмӣ мегардонанд. Пас чи куфре бузургтар аз ин куфр аст? Ва барои "Шаҳодати Анна Муҳаммадан РасулуЛлоҳ"-ро ботил ва ноқиз намудан аз ингуна нақз кардан ҳам болотар вуҷуд дорад.?!” (Дурар ас-Сания 1/615)
бапешшш.машалах
Салом. бародар мо учизеки аз даст додем боз гардонидан хеле мешкил мебошад .мо бахотири дигар аз даст надодан бояд ин сохторро иваз кад..илтимос бародар сухбатоера нашр кунед ки бо шахсони бо мантик мегузаронед.
307 ба зури овардани хукумати тогут ино саго да бояд чаввоби дандон шикан дода шавад
Марг ба хоинони Точикистон, лаьнат ва нафрати мардум ба шумоен
Рост мегу ака
Балора намефахме ба муносибатхои байни хукумати гап мезанен
Беномусони худозадагон бар падаратон лаьнат худо шумора мезанад
Ягон кор карда наметонен