helaas heb ik het gehad. Ik zal mijn ervaring vertellen! Dus ik ben een gezonde sterke jongen van 14 jaar. Ik lag 12 dagen in het ziekenhuis in Rotterdam daarna moest ik opbouwen. Dus dit is mijn verhaal: het was zaterdag in de kerstvakantie: mijn benen begonnen stijf te worden. ik kon opeens niet meer praten (ik was bij mijn opa en oma) dus ik dacht dat komt van het sporten. zondag: dus ik kreeg opeens moeite met lopen. Ik kon bepaalde letters niet zeggen. mijn voeten en handen prikkelde. en ik was moe. Vanaf maandag werdt het alleen maar slechter. ik kon dinsdag al niks meer! Dus de dagen gingen voorbij en ik wou niks anders dan slapen (ik ben normaal een kind die veel games speelt). Vanaf woensdag moest ik van ziekenhuis naar ziekenhuis om bloed te laten prikken. testen te doen. En nog veel meer. Dus toen na 5/6 dagen thuis moest ik naar het ziekenhuis in bergen op zoom, ik lag daar 1 uur toen ik te horen kreeg dat ik naar het ziekenhuis in Rotterdam moest. ik schrok me rot. Dus anderhalf uur later... ik lag bij de spoed hulp in een kamertje. ik moest daar weer bloed laten prikken. (ik was het al gewend maar ik ben super bang voor naalden) dus na een uurtje wachten moest ik ook een rug prik (2 minuten met een naald in je ruggraat) ze twijfelde tussen lym en Guillian Barré Syndroom. uiteindelijk bleek het Guillian Barre Syndroom te zijn. Dus ik kreeg een infuus. Toen de volgende dag was er iets met een van die medicijnen. het maakte me helemaal bek af. Dus ja toen na 2 dagen lag ik op het IC (en vanaf daar ging het beter) omdat mijn hartslag te laag ging. Dus ik moest een kateter (sorry als ik het fout schrijf) omdat ik niet meer kon plassen. en dat deed serrieus pijn! Dus op het IC ging het steeds beter. Ik kon me steeds beter bewegen. ik keek weer youtube (zo is mijn kanaal ontstaan) ik had weer plezier. Toen eindelijk alle buisjes na iets van 6 dagen eruit waren gehaald mocht ik het ziekenhuis zien. Het was prachtig. ik heb zo veel geleerd. ik heb zelfs een GoPro gekocht voor 30 euro bij de bibliotheek in het ziekenhuis! en toen ik de schok test moest doen (wat best veel pijn deed) was bekend dat ik super snel aan het herstellen was! Dus na die test mocht in terug naar de normale kamers. Daar kreeg ik therapie. en toen na 12 dagen mocht ik naar huis! ik was zo blij om weer thuis te zijn! ik zag mijn hondje weer (die echt heel blij was me te zien) toen langzaam begon ik weer op te bouwen. en nu ben ik weer beter! einde.
Mijn eigen GBS proces was gelukkig erg kort en mild. Daarover was ik, en mijn omgeving, dus erg verrast. Want alle informatie die je erover vindt geeft aan dat je minimaal maanden onderweg bent. Daarom heb ik over mijn eigen ziekteproces een video gemaakt die ik graag deel. Met ondertiteling. Groet Hanneke, ruclips.net/video/MwHpEqLLr9I/видео.html
helaas heb ik het gehad. Ik zal mijn ervaring vertellen! Dus ik ben een gezonde sterke jongen van 14 jaar. Ik lag 12 dagen in het ziekenhuis in Rotterdam daarna moest ik opbouwen. Dus dit is mijn verhaal: het was zaterdag in de kerstvakantie: mijn benen begonnen stijf te worden. ik kon opeens niet meer praten (ik was bij mijn opa en oma) dus ik dacht dat komt van het sporten. zondag: dus ik kreeg opeens moeite met lopen. Ik kon bepaalde letters niet zeggen. mijn voeten en handen prikkelde. en ik was moe. Vanaf maandag werdt het alleen maar slechter. ik kon dinsdag al niks meer! Dus de dagen gingen voorbij en ik wou niks anders dan slapen (ik ben normaal een kind die veel games speelt). Vanaf woensdag moest ik van ziekenhuis naar ziekenhuis om bloed te laten prikken. testen te doen. En nog veel meer. Dus toen na 5/6 dagen thuis moest ik naar het ziekenhuis in bergen op zoom, ik lag daar 1 uur toen ik te horen kreeg dat ik naar het ziekenhuis in Rotterdam moest. ik schrok me rot. Dus anderhalf uur later... ik lag bij de spoed hulp in een kamertje. ik moest daar weer bloed laten prikken. (ik was het al gewend maar ik ben super bang voor naalden) dus na een uurtje wachten moest ik ook een rug prik (2 minuten met een naald in je ruggraat) ze twijfelde tussen lym en Guillian Barré Syndroom. uiteindelijk bleek het Guillian Barre Syndroom te zijn. Dus ik kreeg een infuus. Toen de volgende dag was er iets met een van die medicijnen. het maakte me helemaal bek af. Dus ja toen na 2 dagen lag ik op het IC (en vanaf daar ging het beter) omdat mijn hartslag te laag ging. Dus ik moest een kateter (sorry als ik het fout schrijf) omdat ik niet meer kon plassen. en dat deed serrieus pijn! Dus op het IC ging het steeds beter. Ik kon me steeds beter bewegen. ik keek weer youtube (zo is mijn kanaal ontstaan) ik had weer plezier. Toen eindelijk alle buisjes na iets van 6 dagen eruit waren gehaald mocht ik het ziekenhuis zien. Het was prachtig. ik heb zo veel geleerd. ik heb zelfs een GoPro gekocht voor 30 euro bij de bibliotheek in het ziekenhuis! en toen ik de schok test moest doen (wat best veel pijn deed) was bekend dat ik super snel aan het herstellen was! Dus na die test mocht in terug naar de normale kamers. Daar kreeg ik therapie. en toen na 12 dagen mocht ik naar huis! ik was zo blij om weer thuis te zijn! ik zag mijn hondje weer (die echt heel blij was me te zien) toen langzaam begon ik weer op te bouwen. en nu ben ik weer beter! einde.
Mijn eigen GBS proces was gelukkig erg kort en mild. Daarover was ik, en mijn omgeving, dus erg verrast. Want alle informatie die je erover vindt geeft aan dat je minimaal maanden onderweg bent. Daarom heb ik over mijn eigen ziekteproces een video gemaakt die ik graag deel. Met ondertiteling. Groet Hanneke, ruclips.net/video/MwHpEqLLr9I/видео.html
.
Wow, no clue whatsoever.