Canto in Griko sull' emigrazione in Italia (scritto nel 1972)

Griko "Klama", (Andramu pai)
Canto in Griko sull' emigrazione.
Από την εκπομπή της ΕΡΤ, "Το αλάτι της γης".
Εκτέλεση τραγουδιού: “Encardia”
(Το κανάλι τους στο RUclips)
/ @encardiagroup
Τραγούδι, στοίχοι: Franco Corlianò
Έφυγε από τη ζωή φέτος, τα τέλη Ιούνιου (2015)
Αφιέρωμα
• Αφιέρωμα στον Franco C...
Πηγή βίντεο: m2, για σχόλια (ανάγνωση & γραφή) εδώ:
• Video
“Klama” e’ un canto di emigrazione.
L’ ha scritto nel 1972 il poeta e pittore nato a Calimera, Franco Corliano’ (morto l' estate di quest' anno), che ha fatto il macchinista ferroviere.
La canzone s’ intitola: “O klama i jineka u emigrantu,” ovvero: “Lamento della moglie dell’ emigrante” ; ma tutti la conoscono come “Andramu pai” o “Klama” (pianto, in italiano), cioe’ “Mio marito se ne va”. La canta la moglie di un emigrante.
Un "traudi", una canzone che ha avuto gran successo non solo nel Salento, ma persino in Grecia. La riprese e la canto’ una delle piu’ grandi cantanti, Maria Farandouri nel 1977. (Il titolo del suo LP, "Canti di Protesta").
• ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΠΑΕΙ-ΜΑΡΙΑ Φ...
Κατά τη διάρκεια της παντοδυναμίας του Μουσολίνι, οι Ελληνόφωνοι της Κάτω Ιταλίας αναγκάστηκαν να μιλούν μόνο την ιταλική γλώσσα.
Σε διαφορετική περίπτωση, απειλούνταν με αποκεφαλισμό !
Τα Γκρεκάνικα, δηλαδή η διάλεκτος των Ελλήνων στην Απουλία και στη Καλαβρία, σταδιακά σταμάτησαν να μιλιούνται, αλλά συνέχισαν να τραγουδιούνται.
Μετά από τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, οι Ελληνόφωνοι των χωριών της Κάτω Ιταλίας έδιναν καθημερινά μάχη επιβίωσης.
Οι περισσότεροι έφευγαν για τη Γερμανία, το Βέλγιο και την Ελβετία, ως εργάτες στη «μινιέρα», δηλαδή στο ορυχείο.
Άφηναν πίσω τις οικογένειες, τους φίλους, τις γειτονιές, τη ζωή τους. Γυρνούσαν πίσω, αν όλα είχαν πάει καλά, μια φορά τον χρόνο, για λίγες ημέρες. Ολόκληρα χωριά ερημώσαν, από άνδρες που ξενιτεύτηκαν, για να ζήσουν τις οικογένειές τους. Κάποιοι δεν κατάφεραν να γυρίσουν. Πέθαναν εκεί...
Το τραγούδι, μιλάει για τη μετανάστευση και το κλάμα της γυναίκας, που αποχωρίζεται τον άντρα της. Γράφτηκε από τον Franco Corliano στο χωριό Calimera του Σαλέντο και περιγράφει τις δύσκολες στιγμές της οικογένειας, που μένει πίσω, αλλά και τον ιδρώτα του εμιγκρέ στα μεταλλεία και τα κάρβουνα «για να παχύνει τα αφεντικά με τη δουλειά του».
Στα Ελληνικά, θα το μεταφράζαμε έτσι:
Θέλω να μεθύσω για να μη σκέφτομαι,
να κλάψω και να γελάσω θέλω τούτο το βράδυ,
με πολλή οργή να τραγουδήσω,
στο φεγγάρι να φωνάξω: "...o άντρας μου πάει...
o άντρας μου πάει, o άντρας μου πάει..."
Οι άντρες μας πάνε, φεύγουν...
Αν πάνε όλα καλά, θα ιδωθούμε σ' ένα χρόνο !
Αυτή είναι η ζωή μας Χριστέ μου ;
Πάνε στη Γερμανία με κλάμα και πόνο !
με κλάμα και πόνο ! με κλάμα και πόνο...
Μπαμπά γιατί πρέπει να πας ; Πές μου γιατί ;
Γιατί έτσι είναι η ζωή, καημένα παιδάκια,
Ο φτωχός δουλεύει και ιδρώνει,
για να παχύνει τα αφεντικά με τη δουλειά του.
Ακούω την μπάντα, ακούω τη μουσική.
Είμαι εδώ μαζί σας, μα σκέφτομαι και το τρένο,
σκέφτομαι το σκοτεινό ορυχείο
όπου δουλεύοντας εκεί πεθαίνει ο κόσμος !
πεθαίνει ο κόσμος πεθαίνει ο κόσμος...