Depresja u nastolatków 💔
HTML-код
- Опубликовано: 29 сен 2024
- 📚 Teraz „W głowie się poprzewracało” z DARMOWĄ DOSTAWĄ + ebook gratis! Kupuj na hania.alt.pl 🔥 #backtoschool #back2school
📖=🍲 Każda książka to jeden obiad dla Pajacyka
Depresja u nastolatków wcale nie jest rzadkim problemem. Młodzieńcza depresja dotyka ok. 20-30% osób w wieku 13-17 lat. Często jednak nie jest diagnozowana, bo zdrowie psychiczne młodych osób jest bagatelizowane i ich problemy bywają sprowadzane do lenistwa, buntu albo chęci uzyskania uwagi. A przecież okres nastoletni jest bardzo trudny, wymagający, wiąże się z różnymi stresorami! Ja, myśląc o sobie sprzed 10 lat, czuję głównie współczucie i złość, że nie otrzymałam profesjonalnej pomocy. Cierpienie młodych osób jest realnym, poważnym i prawdziwym problemem.
Instagram: / hania.es
DRUŻYNA ES na Facebooku: bitly.com/druzy...
Facebook: / haniaess
Twitter: / haniaes
Blog: www.hania.es/
"Poczekaj aż dorośniesz" - a skąd pewność, że dziecko w trudnej sytuacji w ogóle tej dorosłości doczeka? To takie przykre, że dorośli nie zdają sobie sprawy z powagi sytuacji, bo potem może być za późno na cokolwiek.
Dokładnie! To nie jest tylko gadanie a powoduje to później realne działania ze strony tysięcy polskich dzieci które nie są w stanie znieść tego cierpienia
No ja po takich tekstach już nie chciałam dorastać, bo skoro teraz jest źle, a potem ma być gorzej, to jaki sens ma ciągnięcie tego dalej?
@@e.m.9100 a statystyki pokazują, że rośnie odsetek samobójstw wśród dzieci i młodzieży szkolnej
@@peacefreedomandwealth jest to spowodowane social mediami
@@jezyq9164 co xd niby jak to się łączy? Rozumiem cyberbulling który jest problemem ale generalizacja „to jest spowodowane social mediami” jest po prostu głupia. Ja byłam w naprawde trudnej sytuacji emocjonalnej i nieotrzymywałam żadnej pomocy od strony kogokolwiek, a rodzice po odkryciu że się tne zaczęli mnie wręcz STRASZYĆ wizytą u specjalisty i gdyby nie pomoc wirtualnych przyjaciół nie wiem czy mogło się to dobrze skończyć
Po raz pierwszy poszłam do psychiatry tuż po 18 urodzinach i wtedy też po raz pierwszy zdiagnozowano u mnie depresję. Poczułam wtedy ogromną ulgę, bo okazało się, że życie nie jest takie okropne - to tylko ja je tak postrzegam przez chorobę. Nie wiem jak długo przed diagnozą zmagałam się z depresją, ale na tyle długo, że nie pamiętałam jak się odczuwa życie bez niej.
Bardzo bym potrzebowała takiej Hani jako nastolatka i cieszę się że jesteś
Bardzo ważny film ♥️
Depresja to poważna choroba
Cieszę się że szerzysz wiedzę o zdrowiu psychicznym ♥️
Dobrze, że tak o tym mówisz. Mam za sobą trudny czas, z którego jeszcze nie do końca się otrząsnęłam. Mam 16 lat gdy miałam 13 lat zaczęło się u mnie walić. Już wcześniej nie zawsze czułam się dobrze. Pamiętam jak nawarstwiało mi się parę złych rzeczy. Wyżywałam się na sobie i nadal to czasem robię np. szarpię siebie i zgrzytam zębami, zdarzało się, że nawet gryzłam siebie. Udawałam przez jakiś czas, że jestem szczęśliwa. Zmierzyłam się z hejtem na różnych portalach gdy miałam 12-14 lat. Obrywało mi się za moje spostrzeżenia mimo, że wyrażałam je w sposób kulturalny. Za to co w jaki sposób robię. Miałam myśli, że życie jest do dupy i że ja jestem najgorsza. Nawet jednego dnia chciałam wziąć garść jakiś tabletek i je połknąć. Na szczęście tego nie zrobiłam i wgłębi duszy tego nie chciałam. Czułam się samotna i nikomu nie potrzebna. Większość osób uważało, że to po prostu hormony. Pamiętam, że chodziłam do psychologa przez 3-4 miesiące ale pani uznała, że pracuje z młodzieżą bardziej zaburzoną. Miałam tak, że uciekałam przed pomocą, bo udawałam że wszystko jest dobrze. Byłam niestabilna psychicznie. Potem chodziłam do szkolnego psychologa od czasu do czasu i mi to pomagało. Kwarantanna zmieniła mi w pewien sposób myślenie. Ogólnie 1-3 lata temu czułam się samotnie, bo nie miałam zbytnio znajomych. Parę miesięcy temu wydawało mi się, że przyjaźń zapukała do moich drzwi. Ale te 2 koleżanki (bo przyjaciółkami to one nie były), które znałam wcześniej z SP były wobec mnie toksyczne. Jedna z nich próbowała mną rządzić (obrażała mnie niby dla żartu, podstawiała mi nogę, podkopywała moją samocenę, lekceważyła to że miałam problemy, obrażała moich innych znajomych i mój fandom. Mówiła, że taka moja koleżanka chcę mnie porwać tylko dlatego, że ubiera się na czarno. W skrócie nie szanowała mnie ta druga nie reagowała gdy pisałam trochę sprzeciwiała się tej pierwszej. Dzięki naszej wspólnej znajomej, przejrzałam na oczy. Aktualnie chodzę na terapię grupową, miałam ją online. W poniedziałek idę na pierwsze zajęcia na żywo. Cieszę się z tego bardzo. Powiem tak można wywodzić się z porządnej kochającej rodziny, a mieć problemy. Rodzice szczególnie tata wyżywali się na mnie, że nie mam znajomych. Nie miałam zaufania do ludzi i czułam że nie zasługuje na nikogo i czułam się przez to gorzej. Gdyby nie moje zainteresowania to może bym była po kilku próbach samobójczych albo wylądowałabym w jakimś zamkniętym ośrodku dla młodzieży. Prawdopodobnie miałam albo mam depresje ale nie dostałam diagnozy. Mam nadzieję że ktoś to przeczytał i życzę wszystkim by byli szczęśliwi.
Mam pytanie
Czy ogólnie na studiach z psychologi jest ciężko ?
Myślałam żeby zacząć te studia w przyszłym roku ( w tym nie zdążyłam się zadekretować i mam gap year).
Jestem ciekawa ile jest na nich nauki tak względem liceum
I jeszcze mam pytanie : czy po gap year ciężko ci było się uczyć
Proszę onodpowiedz i pozdrawiam
To serio przykre ze znow I naokraglo masz depresje Haniu
Ale ja nie mam depresji aktualnie, od dawna nie miałam. :)
Myślę że depresja u obecnych nastolatków wynika z tego że żyjemy w czasach gdzie wszyscy chcą być najlepsi.Najpiekniejsi, najlepiej wykształceni czy najbogatsi.Presja rodziny i znajomych sprawia że boimy się że ich zawiedziemy jeśli nam się nie uda.Nie uważasz podobnie?
Myślę, że to jeden z czynników. Tylko czy nie zawsze chcieliśmy być najlepsi? Czy nie zawsze była presja rodziców? Wydaje mi się raczej, że natura ludzka jest taka sama jak zawsze, ale zmieniło się tylko to, że teraz dużo bliżej mamy obrazy „ludzi sukcesu” i łatwiej jest się porównywać. Mamy dużo większy wybór i wiele możliwości w zasięgu ręki.
"Wcale nie jest ci źle, ty masz za dobrze z nami i ci się w głowie poprzewracało" nie ma to jak wsparcie
🥲
Ta...👍
"Inni mają gorzej" to tak jakby moje problemy nie miały znaczenia i nie były ważne. pamiętam to do teraz...
też to usłuszałam od mamy kiedyś
Żal mi rodziców myślących, że młodzież ma depresję przez prościutkie problemy i nie zdają sobie sprawy, co tak naprawdę ich dziecko przeżywa. To nie są problemy typu kara na telefon, to są problemy typu wyśmiewanie przez rówieśników, samotność, ogólna niechęć do życia i wiele innych.
To niestety sama prawda. W tym roku skończyłam 13 lat i miesiąc temu dostałam diagnozę- depresja, ortoreksja i anoreksja. Oczywiście do tego się samookaleczałam. Na szczęście jestem jedną z tych osób która dostała profesjonalną pomoc i diagnozę na czas. Jest o wiele lepiej niż wcześniej, jestem w stanie ubrać strój kompielowy na plaży i wyjść do ludzi nie wstydząc się blizn. Życzę każdemu żeby otrzymał pomoc na czas, bo jeszcze może być wszystko dobrze, zależy od tego co zrobimy z tym, co się z nami dzieje. Ja nadal walczę, chodzę na terapię, staram się akceptować siebie i nie poddam się, bo wiem że mogę jeszcze żyć tak jak o tym marzę. Powodzenia wszystkim, ja w was wierzę! I mam nadzieję że wszystkie osoby dostaną pomoc na czas
Trzymaj się kochana jesteśmy z tobą
Dobrze, że jesteś pod opieką specjalistów ❤️
@wi_ki 3maj się wierze że dasz radę krzycz o pomoc do rodziców do kogokolwiek bliskiej ci osoby czy lekarza i bierz leki bo bez leków nie wyleczysz depresji ja sama mam depresje zaczęłam mieć ją w wieku 11 lat teraz mam 23 lata i nadal mam depresje i się leczę choruje już 12 lat i się nie poddaje walczę z chorobą bo wiem że warto bądź silna kochana!❤️❤️🔥
@@wojbas471 Mają większe od ciebie dziecko.
Nie pamiętam czy miałam 17 czy 18 lat, kiedy poszłam do lekarza rodzinnego po skierowanie do psychiatry. Prawie na mnie nakrzyczał, że co ja mogę wiedzieć o życiu i problemach i z łaską powiedział, że nie muszę mieć skierowania i mogę sobie podejść do poradni. Aż mnie trzęsie jak to wspominam. Czy ktoś zna może jakaś fundację, która pomaga psychiatrii dziecięcej? Możemy jakoś pomóc?
ojej.. tak nie powinno być! :c współczuje
Poszłam jako 15 latka do poradni. Dlugo się zbierałam, mówiłam bliskim, ale to ignorowali. Pewnego dnia, odbiłam z drogi do szkoły i zrobiłam to. Poszłam do psychiatry. Mowie, dzien dobry, chyba mam depresję, czy mozna się zapisać do lekarza? (Duzo mnie to kosztowało, pol godziny stałam przed wejściem, rok się wahałam) Po czym pani z rejestracji na cały głos: coooo ty masz depresję, taka młoda dziewczynka?!?! Na wagarach jesteś coooo!!!! Nie wymyślaj, do szkoły! Bo zaraz zadzwonię do dyrektora i rodziców!!! Umarłam ze wstydu, zawróciłam i już nigdy nie poszłam po pomoc, męczyłam się kolejne 4 lata. Potem wyjechałam i jakoś to było. Choć wiem, że pomoc w tamtym okresie, terapia itd zmieniły by moje życie na lepsze.
To aż niesamowite jak bardzo ludzie potrafią być nieempatyczni
Tak mi przykro, że ktoś Ci coś takiego powiedział.
Nie dość, że brak empatii ze strony rejestratorki, to jeszcze publicznie cię upokorzyła, co za baba... Mam nadzieję, że dziś czujesz się lepiej :)
Itd
I tak by ci nie pomogli, bo przecież w w naszym pięknym systemie prawnym niepełnoletni nawet pierdnąć bez pisemnej zgody rodziców nie może.
Ja kiedy zebrałam się w sobie i powiedziałam mamie malutką część tego jak się czuje to usłyszałam, że za mało się modlę i powinnam wyjść do nich zamiast się siedzieć u siebie, a kiedy wyszłam do nich to dostawalam uszczypliwe komentarze na temat mojego wyglądu. To było rok temu, aktualnie nie zmieniło się nic i zbieram na pierwszą wizytę u psychologa, ponieważ rodzice nie zabiorą mnie na terapię
Wspieram, całkowicie.
Tak jak wiele osób z mojego otoczenia, identyczna sytuacja
powodzenia :), mam nadzieję, że uzbierasz jak najszybciej i powoli będziesz mogła czuć się coraz lepiej :)
u mnie podobnie było, wysyłam wsparcie!
@@mimibont6134 dzięki wielkie
@@khejmo dziękuję
Rozumiem temat, ale muszę to powiedzieć. Z tego odcinka czuć tak przyjemną energię, że mam ochotę go oglądać w kółko. Świeczuszka, herbatka ciepłe kolory. Idealnie
❤️
Rozumiem bardzo dobrze ten temat bo gdy byłam nastolatką zachorowałam na depresje nawet nie wiedziałam przez pierwsze 2 lata gdy miałam depresje w wieku 11 lat mam ją aż do teraz w tej chwili mam 23 lata i się leczę biorę leki jest troszkę lepiej walczę z chorobą i staram się nie poddawać nie jest lekko ale tacy nastolatkowie są bardziej zagubieni w tej chorobie czy w jakiejkolwiek chorobie ale nigdy nie lekceważmy gdy widzimy siebie gdy mamy problem gdy jesteśmy chorzy osobę a tym bardziej dziecko gdy potrzebuje pomocy ale boi się o nią poprosić ja sama bałam się jako nastolatka poprosić o jakąkolwiek pomoc a tym bardziej powiedzieć o jakim kolwiek problemie swoim rodzicom bo bałam się że mnie wyśmieją lub powiedzą że wyolbrzymiam itp nie bagatelizujmy tego pozdrawiam cieplutko wszystkich.❤️
Trzymam kciuki!
@@HaniaEs jak można się z Tobą skontaktować?
Jak coś mozesz tez dzwonić o pomoc do numerów specjalnych jak nie chcesz powiedzieć rodzica
@@shafshaf4146 o związku na odległość do numerów specjalnych?
Depresja to wymyślona choroba.
Też przez to przechodziłam, musiałam wręcz błagać o pomoc; a takie teksty to słyszałam bardzo często, jak wiadomo nie pomogło.
:(((
Też przez to przechodziłem i jakoś obyłem się bez lekarstw ani niańczenia.
@@elliotpoco7539 To w końcu depresja jest wymyślona czy nie ?
@@zwykydzieciak5714 depresja nie musi być wymyślona, mógł po prostu podejść do tematu w stylu "nie potrzebuje pomocy, nie jestem słaby" itd problem mógł/może być duży. Jednak nie każdy ową myśl w ogóle dopuszcza do siebie ;/
@@zwykydzieciak5714 oczywiście że tak te tak zwana depresja to brak Boga w życiu czyli demony atakują gdy nie ma w życiu boga
No właśnie moim zdaniem lepiej jest mieć własne mieszkanie, za które trzeba płacić czynsz, i mieć pełną kontrolę nad swoim czasem i przestrzenią, co wiąże się z planowaniem i podejmowaniem decyzji, niż żyć tak naprawdę u kogoś i musieć się dostosowywać do całej reszty domowników, dodatkowo i tak mając na głowie obowiązki, i to nie takie, które sami wybraliśmy, jak studia czy pracę, tylko szkołę, gdzie trzeba uczyć się wszystkiego jak leci.
Jak to niby zrobić w wieku 13-17 lat?
No nie da się, i o to chodzi. Że "dorosłe problemy", takie niby wielkie w porównaniu do tych dziecięcych i młodzieżowych, wynikają z niezależności, która wynagradza trudy.
Podczas gdy problemy dzieci i młodzieży to zazwyczaj głównie wypadkowa okoliczności, i dlatego wiążą się z poczuciem wielkiej bezradności, która potrafi przytłoczyć
@@ameliab324 szczerze to mi sie chce smiac z wiekszosci problemow domownikow. czasami przjemuja się jakimis bzdetami i ja sie zastanawiam wtedy czy serio innych problemów juz nie maja
niby dorosli xD ale nie maja wlanis tych powaznych problemów
Moja mama do teraz uważa, że jestem za młoda na depresję (mam 28 lat). Co ciekawe, w wieku 16 lat czułam się o wiele gorzej, codziennie planowałam samobójstwo i zmuszałam się, żeby wytrzymać jeszcze jeden i jeden dzień. Do dziś czuję się obrabowana z części dzieciństwa. Nigdy nie mogłam być normalną nastolatką, długo nie miałam przyjaciół, bałam się ludzi, nadam czuję się w pewien sposób wybrakowana. Jakby wyjęto mi jakąś część i teraz już nie da się jej włożyć z powrotem. Szkoda, że większość rodziców jest tak zabieganych i przytłoczonych własnym problemami, że ignorują potrzeby dziecka.
Bardzo mi przykro :(
Niestety, na depresję nigdy nie jest się zbyt młodym. Nawet dzieci ją miewają.
Jako 24 latek, nigdy nie wrocilbym do tych szkolnych lat i nie rozumiem czemu wszyscy mowia, ze 'wtedy bylo latwiej'.
Hej, super mega edukujący odcinek, może ludzie w końcu zrozumieją, że każdy na każdym etapie życia może mieć problemy i każdy z nich w takim samym stopniu nie można bagatelizować
Kiedy byłam młodsza okaleczalam sie żeby ktoś uwierzył w moje problemy… i tak mi nie uwierzyli tylko mnie wyśmiali
Mam nadzieję, że teraz jest lepiej ❤
Bardzo mi przykro! Trzymam za Ciebie kciuki ❤️
@@HaniaEs dziękuję ❤️
@@remiknadel8251 tak, chodzę na terapię, jest lepiej ❤️
@@terminska20 To dobrze. Mam nadzieję, że będzie tylko coraz lepiej ❤
Jak cudownie, że o tym mówisz!! Dziękuję
Oj Hania. Dlaczego Ciebie nie było w latach 90-tych...
Nie wiem, ale ja takiej siebie też bym wtedy potrzebowała! 🙈
miałam mocne problemy w gimnazjum, mocne, mocne problemy z wychodzeniem z domu, z ludźmi.
teraz jestem w 3 technikum i ostatnio usłyszałam od mamy Myślałam, że ci przejdzie
a źle samopoczucie i bezsilność od zawsze były nazywane lenistwem i słyszałam tylko Myśl pozytywnie, Spójrz przez różowe okulary, Sama wymyśl rozwiązanie
...
jestem z siebie dumna, że dałam radę
To jest tak bardzo moja rodzina kiedy płacze czasami z emocji jakiś silnych i matka to zobaczy to na mnie krzyczy i mi grozi bo tylko psuje jej chumor.Wiec zamiast mnie pocieszyć to każe mi płakać w kąciku żeby nikt nie słyszał "bo nie jest mi wcale źle inni mają gorzej więc po co płacze"
Warto dodać, że u młodych ludzi czasem trudno jest wykryć depresję - zwłaszcza u nastolatków moze przejawiać się bardziej w agresji niż w smutku, nie bagatelizujcie objawów! Z doświadczenia Wam powiem, że im wcześniej pójdziecie po pomoc tym lepiej :)
Tak! I w strategiach autodestrukcyjnych (alkohol, używki, zachowania ryzykowne).
Sympatyczna z Pani osoba, pozdrawiam serdecznie!
Mi bo choć nie mam chyba depresji a mam 13 lat to jest mi ostatnio ciężko dość bo mam problemy a nawet ich kilka (np. Właśnie wybranie szkoły sredniej) i nawet ostatnio tak po prostu jestem smutny, nikt mnie nie rozumie, nawet moi starzy przyjaciele się odwrócili bo uznali ze "Nie przyjmuje ich pomocy" a teraz jedyne co mnie pociesza to oglądanie jutuba i odklejenie się od świata rzeczywistego. Dołek totalny
Tak chciałem się wygadać =>
Co to znaczy że "nie przyjmujesz ich pomocy"? A jak jest naprawdę? To bardzo ogólne stwierdzenie, to pomoc która nie pomagała więc jej nie przyjmowałeś? Gadaliście o tym w ogóle konkretniej? Pamiętaj że życie z ludźmi może być ciężkie ale też warto znać umiar i nie odsuwać się od nich całkowicie. Jeśli nie oni, to będą inni ludzie którym będzie na tobie zależeć. Kwestia tylko żeby się nie zamykać w sobie, żeby rozmawiać i się komunikować z innymi.
Jeśli to ogromnie ważny i potrzebny film ,sam zmagałem się z depresją od końca tamtego roku ,było mi ogromne ciężko również przez sytuację w domu gdzie byłem regularnie poniżany ,wyzywany i dalej jestem ,Dalej jest mi wmawiane że jestem największym pasożytem i nikim. Udało mi się pokonać ją dzięki wsparciu pewnych osób i Bogu (proszę o niewyzywanie mnie za wiarę itd) tak ,to mi pomogło , znalazłem pierwszy raz ludzi u których coś znaczę,jest to nieocenioną pomoc podobnie jak i Boga (dla mnie).Dalej mam ciężką sytuację w domu nawet dzisiaj zostałem zwyzywany ale no trudno to nie moja opinia ,wszystkich nie zadowole mimo że staram się pomagać innym jak tylko potrafię.Mam nadzieję że i u was będzie lepiej ,wierzę w Was ,trzymacie się
PS Dziś też kupiłem takie świeczki ☺️
Nie ma powodu by wyzywać kogoś kto wierzy w Boga! Póki nie jest to wiara wykorzystywana do złych celów (np drogi krzyżowe/państwo islamskie) to potrafi naprawdę dawać wielu ludziom siłę i nadzieję na lepsze życie! Trzymaj się tam i pamiętaj, jesteś kim jesteś i nie ma nic w tym złego nieważne co mówią inni
Omg pierwsza , jak nigdy 😂 bardzo ważny film Haniu
pije , pale szlugi jak i ziolo od 13 roku zycia nalogowo teraz mam 20 i juz raz chcialem sie zabic i 3 razy myślalem o ponownej probie mowie kazdemu ze nie daje rady lecz nikt nie slucha ,a nie pojde do obcej osoby i nie powiem co mi jest bo tym bardziej nie zrozumie , zyje z dnia na codzien codziennie sie modle abym nic glupiego nie zrobil lecz gdy brakuje mi ziola to czuje sie okropnie do tego stopnia ze nie moge spac, jesc ,myslec doslownie nic . To dla wszystkich nastolatkow ktorzy pala marichuane i pija i ogolnie zazywaja narkotyki . Nigdy nie zaczynaj w tak mlodym wieku bo nie dasz sobie rady doslownie ze wszystkim , pamietaj mam 20 lat nie 40 wiec nie mowie tego tak jak wszyscy starsi lub Rodzice tylko mowie to aby chociaz 1 osoba z wszystkich ktorzy zobacza ten komentarz przemysleli. fajnie jest zapalic lub napic sie lecz ciezej jest przestac , ja nadal nie przestaľem zazywac ani jednej z tych rzeczy lecz wiem co mowie, teraz nie mam ziola to Pije wodke i tak na okrągło , prosze was zebyście przynajmniej robili to rzadziej bo zniszczy ci to emocje , codzienne myšlenie ,ogólnie to będzie bardzo bardzo bardzo bardzo ciężko. A jeżeli powiesz sobie ze przeciez ty potrafisz nad tym panowač to wiedz że juz jest za poźno i wcale tak nie jest
Super! Cieszę się że Polacy mają taką autorką, która pisze na taki temat. Bo pracuję z nastolatkami i ich rodzicami jako psycholog. Wiem o co chodzi
A co myśli Pani o stwierdzeniu
"przechodzi okres buntu, wyrośnie z tego"
Bo ja się zaczęłam zastanawiać czy faktycznie tak jest, czy to raczej sposób na właśnie zamiatanie pod dywan tych zachowań typu agresja, zamknięcie się nastolatka i jego postawę egoistyczną, wręcz narcystyczną.
Haniu dziękuję że w tak krótkim filmiku uswiadomilas mi tak wiele rzeczy, skończyłem nie dawno 18 lat i zmagam się z poważnymi problemami ale przez ten filmik trochę mnie naprostowalas i dziękuję. ❤️❤️❤️
U mnie nie ma czegoś takiego jak relacje rówieśnicze bo z nikim nie rozmawiam w szkole ani poza nią, nie to że ja nie chce bo bym chciał dużo czasami opowiadać tylko nie umiem przez to jak wyglądam i jak odbierają mnie inni
w koncu ktos to powiedział!!
niedługo kończę 18 lat, zdarzało mi się samookaleczeć, miałem myśli s, anxiety, dostrzegam objawy hipochondrii, a moi rodzice zazwyczaj rzucają "inni mają gorzej", "co ty wiesz o życiu" etc
po kilku latach tak okropnego stanu, gdy udalo mi sie wyjsc w miare na prostą i stabilnie funkcjonować, czekam tylko do 18 urodzin by móc w końcu wybrać się na terapię i nikogo się o to nie prosić.
dlatego dziekuje, że jesteś i uświqdamiasz ludzi, może takich sytuacji dzięki tobie będzie w przyszłości mniej
"Jakie ty możesz mieć problemy w wieku 14 lat? Że zapomniałaś kredek na plastykę?" - jeśli dla kogoś to stanowi ogromny problem i sobie z nim nie radzi, to tym bardziej alarmujące i wymagające zwrócenia się do eksperta.
Moje dziecko było nękane w szkole fizycznie i psychicznie zarówno przez rówieśników jak i nauczycielkę.
Przeniosłam dziecko do innej szkoły i myślałam że problemy się skończyły.
To oczywiście był dopiero początek.
Walczymy razem,dziecko bierze leki i czuje się dobrze choć bywają też trudne dni.
To oczywiście duży skrót trzech ostatnich lat.
Nie wyobrażam sobie nie zauważyć depresji u własnego dziecka .
Pozdrawiam cię Haniu i rozumiem w stu procentach. BUZIAKI.
Jestem pewna że jest pani naprawdę wspaniałą matką. To cudowne że istnieją rodzice którzy potrafią sami zauważyć chorobę u dziecka i zareagować. Ja moim wielokrotnie mówiłam jak się czuję, prosiłam o pomoc. Mam nie całe 12 lat, a już trzy razy byłam dosłownie włos od zabicia się, i za każdym razem pomagał mi tylko mój przyjaciel. Oni jedynie dawali mi jeszcze większe poczucie winy i próbowali wybić problemy z głowy karami na rzeczy które sprawiają mi przyjemność, tak jakby to miało rozwiązać problem. Cieszę się, że nie każdy rodzic reaguje w ten sposób
mam wrazenie ze 10 lat temu to ja nawet nie wiedziałam co to jest depresja. W sensie takim, że nie wiedziałam, że coś takiego istnieje... Tak naprawdę dopiero któryś filmik Hani sprzed kilku lat mnie uświadomił no i potem tak ryczałam w poduszke jak sobie myślałam o tym co mówilaś wtedy. To chyba był filmik o psychiatryku nawet... niemniej, byłam na terapii, czuje się lepiej, ale ile musiało lat minąć, żeby człowiek doszedł do tego, że to wszystko kwestia wychowania? problemy nie biorą się z powietrza. Połowa ludzi ma rodziców niczym matka Carrie, połowa bagatelizujących problemy, niektórzy jak ja mają takich, którzy mieli na wszystko wywalone, sama byłam sobie rodzicem. Sprzątałam, robiłam śniadania, odrabiałam lekcje... albo i nie... a gdy byłam z czegoś zagrożona i matka miała przyjść do szkoły na rozmowe to czułam sie winna, bo to była moja wina, że doprowadziłam do tego zagrożenia. Jak sobie mysle o rodzicach ktorzy siedzą z dziećmi, tłumaczą, poświęcają czas, to nadal coś w moim sercu pęka, bo nigdy tego nie dostałam i nie znam podstawowych ludzkich emocji czy reakcji bo nie miał mnie kto tego nauczyć
Offtopic: Haniu, uwielbiam ten wystrój wnętrza do nagrań, czuć od niego taki spokój, ciepełko, jeszcze bardziej chce się z tobą siedzieć, przy herbatce, mega!
❤️❤️❤️
Mam 22 lata i nie jestem w stanie zrozumieć dorosłego życia. Ciągle mam gdzieś z tyłu głowy, że dopadnie nie kryzys bezdomności.
Reeeel. Szukam pracy intensywnie już od pół roku i dalej jej znaleźć nie mogę. Przy kolejnych domowych pierwsze myśli jakie mi się przez to pojawiają to że nic w życiu nie osiągnę, skończe pod mostem, a w ostateczności się zabiję, bo przecież nikt mi nie pomoże, a samej z racji braku wystarczającej ilości pieniędzy nie stać mnie na terapię
@@Kasiolove Trzymam kciuki, że uda Ci się w życiu ❤
@Sweet Dream 😞
Terapie poszukaj na nfz, ja tak chodzę znalazłam.swietna psycholog w nurcie pozn beh i jest tez traumatologiem. Nie byłoby mnie stać na terapię
@@remiknadel8251 Coraz bardziej w to wątpię ale dzięki
Chciałam tylko napisać że sceneria w której to nagrałaś mega mi się podoba i mam nadzieję że będziesz częściej w niej nagrywać ❤️❤️
mam 21 lat i nie mam oficjalnej diagnozy bo moja rodzina nie bardzo wierzy w depresje. Nie mam pojęcia jak dalej żyć bo nigdy nie planowałam przeżyć tak długo więc jestem zmuszona mieszkać z matką która codziennie mi wypomina jakim to ja jestem leniem i jak strasznie się nad sobą użalam. dlaczego tak trudno zrozumieć że człowiek czasami po prostu nie ma siły żyć
A ja zahaczając o temat powiem o jeszcze jednej grupie ,której problemy są przez resztę albo spłycane albo ignorowane. Jest to grupa ludzi niepełnosprawnych. Wiele razy tacy ludzie mając jakieś problemy/gorszą kondycje psychiczną słyszą od otoczenia typu rodzina i przyjaciele ,że co taki człowiek może mieć za problemy. Tylko dlatego ,że potrzebują pomocy osób drugich ,są ograniczone w swojej fizyczności ,mają lub też nie pracę to ich pozbawia tego by mieć problemy w oczach innych.
A ludzie sprawni tak często zapominają ,że niepełnosprawność fizyczna to często ból fizyczny i psychiczny, uczucie bezsilności ,samotność, wykluczenie... Uwierzcie mi ,te kwestie mają bardzo mało wspólnego z wydumanym problemem. Nie bagatelizujcie jeśli taka osoba mówi ,że jest jej trudno - po prostu ją wesprzyjcie dobrym słowem ,drobnym gestem.
jestem cholernym dzieckiem, może to brzmi jak bym była jakimś psychopatą ale mój kuzyn, który jest o rok starszy ma problemy psychiczne ale małe, kuzynka która jest o dwa lata młodsza wie że jest bez użyteczna ma jedynie 9-10 lat, kuzynka druga która jest o parę lat starsza chyba o dwa chcę się zabić, moja najlepsza przyjaciółka też chcę to zrobić ale nie tak bardzo. od roku? nie od lat pamiętam każdy wyraz obrażający moją osobę np. jEsTeś cHudA jAk Patyk. Możliwe że to dziwne skojarzenie z przeszkolem (?) ale pamiętam jak podszaj obiadu jako jedyna chowałam się za biurkiem nauczycielki, cieszy mnie to że nie tak bardzo na mnie naciskały bo bym już w wiek 6 lat miała problemy z akceptacją siebie. hm a szkoła podstawowa? każdy uważał mnie za dziwną.. miałam wsumie dalej mam taką szparę pomiędzy zębami u góry każdy się z tego śmiał... lecz jeśli słuchają melanie też taką zobaczą. Jak na w-fie tłumaczyłam dziewczyną z klasy o tym że chłopacy oszukiwali one wyśmiały mnie że nie umiem przegrywać i wyszły zostawiając mnie stojącą po środku pustej, ciemnej szatni lecz je szybko dogoniłam jeszcze im coś mówiłam ale już nie pamiętam co kiedy przekraczałyśmy już prawie drzwi na korytarz dla klas moja najlepsza "przyjaciółka" podeszłą do mnie z workiem w którym były : ubrania i buty. przywaliła mi z liścia tym nieszczęsnym workiem i odeszła z innymi. ja natomiast poczekałam chwilę szłam powoli za całą brygadą gdy stanęłam w drzwiach ujrzałam je siedzące na końcu sali rozmawiające.. nie raczej obgadujące mnie, odłożyłam worek na miejsce i znowu powolnym krokiem wyszłam z klasy. ponownie stanęłam w drzwiach i poprostu patrzałam na ich czyny wkońcu je to zirytowało wiec podeszło do mnie kilka z nich i powiedziało że idą do dyrektorki, na co ja kiwałam głową i powiedziałam - ta jasne. odpowiedziała mi jedna z nich chodź z nami to się przekonasz. bez słowa ruszyłam za nimi, weszłyśmy do rozwidlenia na drugą część szkoły ja sobie ze spokojem usiadłam na sofie i poprostu czekałam tak czekałam zdziwienie co? moja babcia pracowała w tamtej szkole więc często tu bywałam czasami jak się mną zajmowała miała jakieś rzeczy załatwienia w szkole wiec szła też do dyr. czasami o takim cudem miałam pokój i znajomość z dyrektorką. gdy moi wyczekiwanie jak że goście do mnie przyszli zostawili mnie sam na sam z dyr. porozmawiałam sobie z nią o tej sytuacji, oczywiście omijając to że ktoś mnie uderzył, z dumą szłam do klasy. Śmieszna ta historia nie? OKEJ MIAŁAM WTEDY DZIWNE POMYSŁY ALE... zakochałam się w swojej przyjaciółce, tak tą co mi przywaliła. to byłą 3 klasa już 4 lata w tym siedzę jak nie więcej. Co prawda trochę się też zauroczyłam w takich dwóch chłopakach ale to są teraz gnoje. Więc mądra ja chcąc wymyśleć coś co by sprawiło żeby moja "krashi" stała się zazdrosna. Więc.. Listopad moje urodziny gramy w losowanie karteczek z pytaniem, mi akurat wypadło : w kim się zakochałaś?. Po chwili namawiana żebym powiedziałam oznajmiłam : AdAm. Do dziś mnie z nim ship'ują jakby to nie jest fajne, jestem osobą która nie czuje pociągu do pluci przeciwnej. Słowa typu : poczekaj jak dorośniesz. Nie są dla mnie na miejscu. Pominęłam jedną rzecz, wsumie dwie. powiedziałam mu częściowo że się w nim zauroczyłam i on dał mi częściowo kosza. W czasie E-lekcji on wyznał mi miłość a ja mu dałam kosza, trochę mi było szkoda ale no cóż. A tak wogule dlaczego obstawiasz że do żyje do takiego momentu w życiu?
Wiele razy jak mówię komuś np. że czuje się zagubiony dostaje odpowiedź jak ,,haha chyba na placu zabaw''. (nie o rodzinę chodzi jak coś) ale serio często bagatelizuje się problemy młodych ludzi.
Jak się czegoś z tym nie zrobi to zaraz zacznie się depopulacja...
Uwaga uwaga, tekst mojej mamy w międzynarodowy dzień depresji do mojej babci: pffff… depresja to nie choroba, to wymysł dzieci które uważają że są same
(Ps. Popłakałam się wtedy)
teraz przedstawie moją sytuacje z przed roku gdzie moje problemy zaczynały nabierać powagi ponieważ myśli samobójcze miałam codziennie i wtedy zaczęłam się ciąć gdy powiedziałam mamie o myślach samobójczych powiedziała "pomyśl że masz mnie dorośli mają gorzej" i gdyby wtedy mi pomogła może uniknęła by niedawnej próby samobójczej
W lutym marcu jak by na numer 116111 to miałem w szkole i inne ale w trakcie jak ojciec się dowiedział to "ty problemy już to widzę " jeszcze nie mam dalej siły się otworzyć nie mam w mieście żadnej osoby która by pomogła i inne a ojciec miał pretensje że do psychoterapełty że kosztuje i inne i kłamałem ciągle żeby nie chodzić potem ucieczka z domu 3-5h godzenie do 24 po torach potem odebranie przez policję potem zerwanie i inne poprostu nie mam siły a i psychoterapełte miałem takiego że nie dało się otworzyć do nie go lub ciągle problemy rodzinne
Albo teraz po 8h szkole w szkole prawie usypialem po 7-6 często 2-4h snu dzisiaj spalem po szkole 2h nie mam siły wstać zrobić zadania i inne poprostu mam dość kręcenie się w głowie ojciec toksyczny jak by mam miej myśli samobujdzych ale dalej mam dość ale teraz nie mam bardziej na nic siły niż myśli a ataki lęku przed śmiercią były i od miesiąca nie mam i z chęcią chciałbym się zabić i tyle 😕😔
I jak sobie coś przezprzypadek na praktykach się przeciolem to ukrywałem i inne też czasami zbyt mało jem czasami zbyt dużo
Przykro mi czytać że mimo upływu czasu tak mało się zmieniło. Mi też rodzice powtarzali, że powinnam znaleźć sobie jakieś zajęcie, bo wymyślam sobie problemy, że nie warto chodzić do psychologa bo oni są oszustami, że oni (rodzice) to mają gorzej. Wszystkie nastoletnie osoby, których problemy są w ten sposób bagatelizowane, najchętniej mocno bym przytuliła. Dacie radę, szukajcie pomocy dla siebie. Gdybym mogła, to też jak Ty Hania chciałabym wrócić się w czasie i powiedzieć tamtej sobie wszystko to, czego nie usłyszałam.
Ja powiedziałam o wszystkich moich problemach mamie, nawet o samookaleczeniach, a ona tylko sypnęła tekstem w stylu "nie doceniasz, masz wszystko, inni mają gorzej" i mnie olała. Potem zrobiło się jeszcze gorzej, stałam się bardzo aspołeczna i przestałam ufać ludziom , do tego mocniejsze samookaleczenia. I nikt mi nie pomógł...
Mama mi mówi że sobie wmawiam i nie mam pojęcia o tym jak depresja jest poważną chorobą. Choruję od 5 lat na depresję i zaburzania odżywiania.
Zgadzam się! Do tych wszystkich stresorów dodałabym pandemię i nauczanie zdalne - prowadzą do odseparowania od kolegów, samotności, konieczności nieustannego gapienia się w ekrany (bo przecież po lekcjach nastolatki korzystają z netu dla rozrywki) i właśnie depresji. Nauka zdalna sama w sobie to jeden wielki śmiech na sali. Nie dziwię się, że zestresowani poziomem przekazywania wiedzy maturzyści uczyli się na własną rękę i chcieli przełożenia matur. Nie jest to też wina nauczycieli, bo zapewne większość robi, co może. Jednak to rozwiązanie po prostu NIE DZIAŁA.
PS. Już dawno skończyłam szkołę, ale i tak dzięki za ten filmik i za to, że jesteś, Haniu :)
PS.2. Trzymajcie się wszyscy w tej szkole :)
U młodych ludzi często nie wykrywa się depresji. Niestety.
Tymczasem moja mama która powiedziała że nie zapisze mnie z powrotem na psychoterapię bo już byłam i „nie potrafię rozmawiać wiec straciłam swoją szanse” a jak byłam to powinnam już wszystko wiedzieć 🤡
W końcu to wcale nie tak, że możemy mieć pewne obiekcje przed mówieniem psychologowi o swoich dość prywatnych sprawach gdy widzimy go pierwszy raz w życiu w końcu twoja mama już po minucie opisałby mu bez żadnego wstydu wszystkie jej najśmieszniejsze i najprywatniejsze problemy które przez większość życia trzymała w dobie
Uwielbiam Cię Haniu ! Jesteś dla mnie autorytetem. Powodzenia
To bardzo boli, sama ledwo daje rade, ale nie mogę liczyć na pomoc, bo boje się o nią zwrócić..
Do tych co maja depresje. Na miesiac wylaczcie tv, telefon, przegladarki, komputer, tik toka, radio i uzywki itd. Przez miesiac niech wasza jedyna rozrywka bedzie jakas wesola i radosna ksiazka w ciszy lub siedzenie i nudzenie sie w ciszy, ograniczcie kontakty z kolezankami i kolegami jedynie do szkoly, a z tymi co sie smieja z waszej depresji nie wdawajcie sie przez ten czas w dyskusje. Przez pierwszy tydzien bedzie tragedia mozliwe ze za pierwszym podejsciem nie uda sie zrobic tego detoksu, po miesiacu depresja powinna sie mocno zmniejszyc i wiele zrozumiecie, do tego kapiel trzy razy w tygodniu po pol godz w goracej (ale bez przesady) wodzie. Pozdrawiam
Fajny klimat odcinka
Ej a 11 latki mogą mieć depresję?
Mam 16 lat. Ja już nie wytrzymuje już nie mam siły. Nie mam wsparcia od rodziny, nie rozumieją mnie. Mówią że jakie ja mogę mieć problemy. Nie starają się nawet mnie zrozumieć. Jestem sama ja już tak bardzo nie mam siły..
Idzi do higienistki w szkole nie wiem technikum zawodówka licełum nie ważne gdzie chodzisz jak jej powiesz to raczej tego nie zbagatelizuje ;) a właśnie najgorsze w ludziach z depresją jest to że chcą pomoc ale się o nią boją prosić w realu i na siłę też nie będą więc idź i nie myśl najlepiej i powodzenia ;)
Ja chciałam się podzielić z innymi więc jak można to zostaw like by moja wiadomość była wyżej i bardziej dostępna.
Więc tak chciałam powiedzieć, że społeczeństwo w którym teraz żyjemy jest STRASZNIE zepsute :((. Ja sama mam 13 lat i mam wiele problemów z psychiką od depresji przez stany lękowe aż do samookaleczania się. Ja naprawdę uważam, że to co w tym filmie było powiedziane jest naprawdę ważne. To w jaki sposób inni nas bagatelizują, jak mam przyjaciułkę z którą się wszystkim dzielę i razem przez to przechodzimy, ja rozważam by iść do pedagoga szkolnego ale się boję że on poinformuję moich rodziców którzy powiedzą: "I po co tam poszłaś, Ta twoja ”dePReSjA” to pewnie przez ten telefon! Nie stać nas na psychologa!". Jakby bro ale Toxic. A jak na telefonie siedzę to najczęściej piszę z innymi.
Ale w tym społeczeństwie to nawet inne dzieciaki powiedzą że ”OMG ale ona próbuje być BAD/ Ona tylko chce uwagi w klasie!” jakby co?? jak nawet coś przecieknie że mam deprechę to przez przypadek.
_hania_ pamietasz mnie ja przyjaciel pikeruny
Doskonały filmik, profesjonalne i porządne podejście podoba mi się
Woow ! Bardzo bardzo dziękuję ! Jestem mamą 10 latki. Pamietam moje problemy ze zdrowiem psychicznym w wieku dziecięcym i nastoletnim i w życiu nie chciałabym aby moje dziecko czuło sie tak samotne w obliczu swoich problemów, jak ja w przeszłości. Lecę kupić Twoja książkę.
Dziękuję też Kasi Gandor, bo dzięki jej wpisowi na Fb, znalazłam Ciebie 🙏
Bardzo ważny, cenny film Haniu, dziękuje❤️🥺 Sama w wieku nawet kilku, a ci dopiero kilkunasty lat wpadłam w poważne problemy i był to przeokropny okres w moim życiu… Teraz jako młoda osoba dorosła bardzo żałuje, ze nie poprosiłam o pomoc wcześniej, że nikt mi nie pomógł w tym. Że żeby ktoś zauważył moje cierpienie musiałam zostać zawieziona karetką ze szkoły do szpitala psychiatrycznego… i rozlegle się samookaleczać… Teraz widzę jak odbiło się to na całym moim życiu i dalej mimo pomocy specjalistów jestem uwikłana w to bagno tak samo, jak pare lat temu albo nawet bardziej. I mimo, ze czuje się tylko coraz gorzej i na razie leczenie mi nie pomaga, to uważam, że ogromnym krokiem jest podjęcie leczenia i baaardzo bym chciała żeby inni dostali pomoc szybciej niż ja, gdy byłam dzieckiem. Byłabym teraz w zupełnie innym punkcie w życiu, gdyby ktoś mi pomógł, gdy byłam młodsza. Do wszystkich osób czytających ten komentarz, wiem ze jest wam bardzo trudno, ale naprawdę warto prosić o pomoc! Nie ma na co czekać, nie będzie momentu gdy będzie „wystarczająco zle”. Trzymajcie się wszyscy❤️
Trzymam kciuki, by udało Ci się z tego wyjść
Ok skoro już Cię subskrybuję i polubiłem to powiem coś o sobie. 5 lat temu popadłem w psychozę przez narkotyki i przez miesiąc żyłem w odrealnionym świecie- miałem dużo schiz itp.
Ogólnie lekarz psychiatra stwierdził u mnie Schizofrenię z którą walczę do tej pory lecz nauczyłem się z tym żyć :)
Pozdrawiam :)
moi rodzice...matko ja już nie daje rady...
Ostatnio myślałam o tym co powiedziałabym sobie za czasów chodzenia do szkoły i kiedy choć chwilę zastanowi się nad tym co siedzi w głowie osoby nastoletniej naprawdę nie jest trudno zrozumieć te zawiłości w sposobie myślenia i podejmowania decyzji - to bardzo wymagający czas który dodatkowo społecznie podkręcamy na najwyższe obroty a to nigdy nie pomaga. Cieszę się że obecnie jestem bardziej świadoma ale to także wynika z faktu że kiedy jeszcze byłam w liceum znalazłam ten kanał później poszerzając stopniowo swoją wiedzę z zakresu emocji z ogólnodostępnych środków. Żałuję że w szkołach nie ma takiego prostego systemu nauczania o emocjach i uświadamiania... Dlatego zawsze niezmiennie dziękuję za to co robisz Haniu!! ❤❤
Najgorsze jest właśnie to, że dorośli myślą, że nastolatkowie nie mają problemów. Tymczasem Niektórzy z nastolatków mają poważniejsze problemy (psychiczne) niż wielu dorosłych.
Jak dorośniesz to zobaczysz problemy- najlepsze zachęcenie do sznura, bo jak ma być już tylko gorzej i teraz jest ,,najlepszy" okres w życiu, to bo jaki kij się dalej męczyć
Tyle materiałów o depresji u nastolatków a tak malo u studentów. Oczywiście dobrze że dla nastolatków są materiały, doceniam, w liceum też czulam się źle i brałam leki. Jednak mam już dość "studia to najlepszy czas w życiu". Ludzie, mam presję rodziny zajmującej się tym samym co ja i cały wydział, wszyscy profesorowie oczekują że będę najlepsza. Xd
Kc
Mam w tym roku 18 lat i od 2020 roku czuje się... Gorzej. Nie zawsze. Bo są to tylko takie epizody. Później mój zły nastrój usypia i później znów wraca. Moja mama do tej pory nie zauważała, że cokolwiek się ze mną dzieje. A jak teraz ostatnio zaczęła zauważać to usłyszałam tylko: "głowa do góry", "się nie denerwuj.. Bo jak dorośniesz to dopiero będziesz miała nerwów". No... Teraz też już mam.
Eh. Szkoda, że moja mama nie ogląda jutuba. Tu czasem mądre rzeczy mówią 🤷🏻♀️
Przeczytałam niektóre komentarze i są niestety osoby do których nie dotarło. Mega przykre. Widać ze nie mają zbyt dużej wiedzy o zaburzeniach psychicznych. I jeszcze piszą w agresywny sposób.
To jest akurat prawda mam 15lat i zgadzam się z tym co pani mówi!
Depresja u nastolatków od 20 do 32%
Nie wiem skąd to jest ale obstawiam że z przypadków gdzie nastolatek miał zdiagnozowaną depresje lub już się zabił a ile osób w moim wieku ma depresje ale o tym niemowi nie nietrudno stwierdzić że te wyniki są mniejsze niż prawdziwa ilość
Haniu, dzięki że jesteś
Haniu,dziękuję,że jesteś!
podejrzewam u siebie zaburzenia lekowe i ogolnie jakis lęk spoleczny, moi rodzice sa dosc "bogaci" ale co z tego? cala rodzina mowi, ze mam wszystko, oj chyba nie.
chce isc na studia zwiazane z psychologia lecz rodzice narzucaja mi inne kierunki, jestem w 3 liceum i to chyba moja decyzja nie ich..
Chodziłem do psychologa szkolnego ale nie mówiłem nic, w obawie że rodzice się dowiedzą. Teraz tego tak żałuję... Rodzice uznali że ten jest zbyt delikatny dla dzieci i najpierw grozili mi chrześcijańskim psychologiem, a potem naśmiewali się ze mnie, czy ja uważam że to jest moda. Zrobiłbym wszystko by cofnąć się w czasie. Nie mogę nawet nie udawać że jestem szczęśliwy, bo się naśmiewają że mam takie trudne życie z tylkoma problemami. Mam ochotę skończyć te durne życie.
Oglądnij na yb BĘDĄC DZIECKIEM SPADŁ Z DACHU,rodzice byli pijani
Depresja dla mnie jest jak bumerank wraca w kazdej chwili zycze wszystkim siły co sie zmagaja z tym zdrowia ...:) ja juz 10 lat z tym zyje
Profesjonalna, dobra pomoc potrafi zdziałać cuda ❤️
@@HaniaEs to prawda
@@HaniaEs ale ja jakos szczęścia do tego nie mam...:*
Hania Ez*
W wieku 17lat dostałam diagnozę depresja a dziś leczę się na schizofrenię paranoidalną.
Nadal jestem zdania, że młodszą mnie trzeba było trzepnąć w łeb i kazać się ogarnąć, a nie nad nią litować.
Weszłam w ten film bo wyświetlił mi się na głównej.
I powiem tak, podzielam twoje zdanie. Bardzo mi przykro że takie problemy są lekceważone.
Naprawdę. Nawet nie wiem jak to opisać co myślę.
Jaa pitole... Ja jak byłem nastolatkiem to sie załamywałem z byleczego... Np ze miałem mało kolegów albo ze byłem singlem haha. Ale wtedy dołującej muzyki sluchałem
Ehhh ja od 4 lat mam depresje a rodzice mają mnie w dupie a dziadek jedynie do mnie mówi o pracy zjebałem se życie i jadę do ośrodka
Wchodzę na YT żeby choć na chwilę zapomnieć o problemach, zaglądam na twój kanał a tutaj nowy odcineczek, uwielbiam Ciebie oglądać i słuchać 🧡
zapominanie o problemach -> film o młodzieńczej depresji. :D Też tak robię! Tymczasem wracam do książki o zaburzeniach psychicznych 🙈
Nastolatek to jest człowiek, jeno mniejszy nieco. Dziecko jest małym c.z.ł.o.w.i.e.k.i.e.m.
Przykre jacy są ludzie. W wieku 13 lat zachorowałam na depresję, bo to co działo się w domu było istną tragedią. Matka nawet próbowała mnie udusić, bo pies ją obudził... Ojciec nie miał już na nic siły i ciągle się wspieraliśmy. W wieku 14 lat w szpitalu usłyszałam, że do 5 lat umrę (chorowalam na coś innego również). Byłam na każdym kroku wyśmiewana przez innych nastolatków i całe nastoletnie życie przepłakiwałam i samookaleczałam się. 2 razy próbowałam się zabić. W szpitalu psychiatrycznym i w ośrodku terapii nerwic mało pomocy otrzymałam.
Zagadywałam do innych ludzi by zwierzyć się, bo nie miałam komu i mnie wyśmiewano i krytykowano, bo to normalne, że matka dusi swoje dziecko...a wszystko otwarcie z płaczem mówiłam.
W wieku 21 lat zaczęłam dochodzić do siebie, z czego bardzo się cieszę.
Mam lek przed nagla smiercia i smiercia ogolnie jak sobie pomoc ?
Czytałam tę książkę bo siostra kupiła. Sama kupiłam, później dla koleżanki, a koleżanka znów dla siostry. Książka super !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
❤️❤️❤️
Ja cierpię kiedy widzę ludzi z tatuażami bo widać, że oni są biedni.
Płacą podatek ukryty w produktach (VAT). 🙂😀😃 I ich rodzice łożą/płacą podatki niejako w ich imieniu🙃😎🙃. Dziękuję za twoje świadectwo !
Oczywiście, ale to jednak trochę inaczej działa jak się jest nastolatkiem i się na te podatki nie zarabia :D
Dziękuję. Cieszy mnie, że jesteś z nami)
Wspieram 🙂!
Zamówiłam książkę ✌️ miałam ochotę to zrobić już dawno, a teraz darmowa wysyłka to zamówiłam XD
Edit: a co do tematu to cóż... przykre że ludzie nie rozumieją tego, myślę że jakaś edukacja psychologiczna w szkołach mogłaby mieć bardzo pozytywny wpływ na sytuację za parędziesiąt lat, ale nikt tego nie wprowadzi niestety...
Dobrej lektury! ❤️
Życie to pieprzony syf