Ανθοχώρι Μετσόβου: Το γραφικό ορεινό χωριό με τα τρεχούμενα νερά!

Το Ανθοχώρι Μετσόβου απέχει 6 χιλιόμετρα από τον κόμβο της Εγνατίας του Μετσόβου.
Είναι ένα εύκολα προσβάσιμο χωριό όπου ο επισκέπτης εκτός από το Μουσείο Υδροκίνησης μπορεί να επισκεφθεί την Ιερά Μόνη Ζωοδόχου Πηγής του 17ου αιώνα, το Λαογραφικό Μουσείο του χωριού, τους καταρράχτες του Ανθοχωρίου.
Μπορεί μία νεροτριβή και δύο νέοι άνθρωποι να δώσουν ζωή σ’ ένα τόπο; Τι χρειάζεται για να δημιουργηθεί ένας προορισμός ήπιας τουριστικής ανάπτυξης; Πως αρχίζει και χτυπά η καρδιά ενός ορεινού χωριού, στις εσχατιές του χάρτη;
Τις απαντήσεις δίνει μια ιστορία που ξεκινά το 2018, όταν δύο αδέρφια, ο Γιώργος και ο Γιάννης Γεωργίου, οι οποίοι έως εκείνη τη στιγμή εργάζονταν στα Ιωάννινα, στο χώρο της εστίασης, αποφασίζουν να κάνουν μία μεγάλη ανατροπή στη ζωή τους.
Οι δύο νέοι, χαμογελαστοί και ορεξάτοι, αποφασίζουν να αφήσουν πίσω τους το θόρυβο της πόλης και να εγκατασταθούν μέσα στη μαγεία της φύσης, στο Ανθοχώρι Μετσόβου, με το οποίο διατηρούσαν ήδη μία στενή σχέση. Το Ανθοχώρι, είναι ένα χωριό σκαρφαλωμένο στα 1.100 μέτρα, με πετρόκτιστα σπίτια, καλντερίμια και άφθονα νερά, που τελικά αποδείχθηκε εύκολο να υποκύψεις στη γοητεία του.
Το αρχικό τους σχέδιο, το οποίο αρχίζουν άμεσα να υλοποιούν, ήταν η καλλιέργεια αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών, στα πατρογονικά κτήματα που διέθεταν έξω από το Ανθοχώρι.
Όταν η καλλιέργεια βρήκε το δρόμο της, η δύναμη του νερού, που καθόριζε τον πολιτισμό του χωριού αιώνες ολόκληρους, κέρδισε το ενδιαφέρον του Γιώργου και του Γιάννη.
Στο χωριό, ήδη από τον 17ο αιώνα, μαρτυρείται η εκμετάλλευση του νερού σ’ έναν πετρόκτιστο νερόμυλο, που άλεθε κυρίως καλαμπόκι, σε μία εντυπωσιακή νεροτριβή, όπου πλένονταν οι βελέντζες και στα μαντάνια, τις κατασκευές στις οποίες με τη δύναμη του νερού επεξεργάζονταν τα μάλλινα υφάσματα και έφτιαχναν ρούχα και στολές.
Όλοι αυτοί οι χώροι, με την πρωτοβουλία των αδελφών Γεωργίου και την αμέριστη συμπαράσταση της περιφέρειας Ηπείρου και του Δήμου Μετσόβου, σταδιακά αναστυλώθηκαν και αναδείχθηκαν.
Σήμερα σ’ ένα χώρο που έχει συνολική έκταση 8 στρέμματα, εκτείνεται το Μουσείο Υδροκίνησης, αλλά και μία σειρά από άλλα κτίρια στα οποία ο επισκέπτης μπορεί να ξεναγηθεί, ενώ παράλληλα μπορεί να καθίσει για καφέ ή φαγητό.