จากใจคนที่ถูกบูลลี่ในอดีต... - HIGHLIGHT [EFM พุธทอล์ค พุธโทร] 24 มี.ค.64
HTML-код
- Опубликовано: 8 окт 2024
- คำพูดจากหัวใจคนที่เคยถูกบูลลี่ในอดีตส่งผลถึงปัจจุบัน...
อยากโทรเข้ามาในรายการ โทรมาฝากเรื่องได้เลยตามช่องทางดังนี้ …
1. โทร. 026658373 (ทุกวันพุธ เวลา 21.00-23.00 น.)
2. Inbox มาที่ Facebook Fanpage EFM STATION
3. efm.atimeonlin... ทีมงานรออ่านทุกเรื่องอยู่นะจ๊ะ
กดติดตาม AtimeOnline
YT : www.youtube.co...
FB : / atimeonline
IG : / atimeonline
![คุณแม่สายวายอยากให้ผมมีแฟนเป็นผู้ชาย!! - HIGHLIGHT [EFM พุธทอล์ค พุธโทร] 5 มี.ค. 64](http://i.ytimg.com/vi/XnJqGAg9uSc/mqdefault.jpg)
เราโดนเพื่อนบูลี่จนเรียนไม่จบ ม.6 เราร้องไห้ทุกวัน เราไม่ได้ถ่ายรูปหนังสือรุ่นกับทุกคน เราเจ็บปวดหัวใจในทุกวันในตอนนั้น แต่ทุกวันนี้ผ่านมา20ปี เราทำงานจนประสบความสำเร็จ เราเป็นเจ้าของกิจการ แต่ประสบการ์ณตอนนั้น เป็นความเจ็บปวดไม่เคยลืม ทุกครั้งที่คิดถึงยังมีน้ำตา ไม่อยากให้ใครบนโลกนี้ถูกบูลี่
ยินดีกับชีวิตดีๆที่คุณได้รับตอนนี้นะค่ะ
GOD คุณแข้งแกร่งมากค่ะ ใจคุณสู้มาก เป็นกำลังใจให้นะ❤
ใช่เลยค่ะเข้าใจความรู้สึก
กอดๆนะคะ
ผมเข้ากับเพื่อนไม่ได้เลยครับ โดนแกล้งทุกวัน ทั้งคำดูถูก แต่ผมก็ทนจนจบ ม.6
น้องมีสิทธิ์จะสะใจเวลาศัตรูเราล้มค่ะ ไม่ผิด พี่ก้อเป็น เราก้อคนมีความรู้สึกเหมือนกันแต่น้องควรเอาตัวเองออกมาจากอดีต เลือกให้ตัวเองมีความสุข เลือกคบเพื่อนที่ไม่เป็นพิษไม่ตอแหล และอย่าก่อกรรมไปบูลลี่คนอื่น ปล.พี่ก้อเคยโดนหมอพยาบาลบางกลุ่มบูลลี่เลยเข้าใจค่ะ การศึกษาและจรรยาบรรณไม่ได้ช่วยให้สันดานดีขึ้นจริงๆค่ะ
“ผู้กระทำอาจไม่จดจำ แต่ผู้ถูกกระทำจำไม่ลืม” ประโยคนี้เป็นจริงเสมอ คนที่โดนบูลลี่มันฝังใจจริงๆนะ
จริงที่สุดค่ะ
ถึงได้มีคดีคุณตาวัย 60 แทงเพื่อนตาย เพร่ะบูลลี่สมัยเด็ก ตาเค้าถามเพื่อน จำได้ไหม สมัยเรียนทำอะไรกู ตาอีกคนบอกจำไม่ได้ โดนแทงตาย มันโดนแบบนี้😅
คนเลิกบูลลี่นี่ยาก ขนาดจรรยาบรรณของหมอพยาบาลยังบูลลี่เราเลย เราก็เป็น1ในนั้นที่โดนบูลลี่ตั้งแต่เล็กยันปัจจุบันนี้ สู้ๆนะคนโดนบูลลี่
จรรยาบรรณของหมอพยาบาลคืออะไรหรอคะ
อยากรู้เหมือนกันค่ะ
@@bubblebee9801 ฝา
อันนี้ไม่รู้ว่าจรรยาบรรณของหมอกับพยาบาลที่หมายถึงคือแบบไหนนะคะ แต่ส่วนตัวที่เคยเห็นพยาบาลบางส่วนชอบเอาเรื่องของคนไข้ไปเม้ามอยคะ ไม่ก็พูดจาไม่ดีกับคนไข้
@@bubblebee9801 ประมาณว่าเอา คนไข้ไปเม้ามอย เห็นคนอ้วนก็เดินไปบอกว่า อ้วนเกินไปนะเดี๋ยวรถยางเเตก คือ2คำนี้เราเคยโดน
พวกที่ชอบบูลลี่คนอื่น ควรจะสูญพันธุ์ไปจากโลกนี้ได้แล้วนะ น่าเห็นใจคุณเอนะ ขอให้ผ่านเรื่องนี้ไปให้ได้นะคะ
การถูกบูลี่ในโรงเรียน มักจะเริ่มต้นจากครูผู้สอนที่ชอบตั้งฉายาให้เด็กนักเรียน
จริงค่ะ เหมือนครูนี่แหละ ชี้นำให้เด็กอื่นเห็นว่าเด็กคนไหนอ่อนแอจนพอจะบุลลี่ได้
เราบูลลี่เด็กมั้ยอ่า เพื่อนๆเรียกเด็กคนนั้นว่าดำ เพราพมันซ้ำกับชื่อเพื่อนในชั้น เราเลยเรียกหน้าหวาน เรากลัวโตขึ้นเด็กจะเสียใจที่ถูกเรียกดำ
หลานสาวเราเลยอยู่ป.2 หลานชื่อจารวี แล้วครูตั้งฉายาว่าจาราบี แล้วเพื่อนๆในห้องก็เรียกชื่อนี้กันหมดจนหลานไม่ชอบแล้วมาขอแม่ให้เปลี่ยนชื่อให้ทีหลานไม่อยากชื่อนี้แล้ว สุดท้ายไปเปลี่ยนชื่อใหม่เป็นฟ้าใส เพื่อนๆก็เรียกว่าฟ้าควาย อันนี้เราไม่รู้ว่าใครเป็นคนตั้งฉายาใหม่อีกจนหลานมาขอให้พาไปเปลี่ยนชื่ออีกแล้ว เราฟังจากพี่สาวเรายังโกรธเลย ครูควรเป็นคนสอนว่าอันไหนควรไม่ควร ไม่ใช่ว่าทำสิ่งไม่ควรซะเอง
จริง ครูเคยพยายามตั้งชื่อให้เรา แต่โชคดีเพื่อนไม่เอาด้วย เพราะมีเพื่อนคนอื่นโดนอยู่แล้ว จำชื่อครูคนนั้นฝังใจเลย
จริง เราโดนครูล่อเพราะแค่เราถนัดมือซ้าย ทำให้เพื่อนทั้งห้องแกล้งเรา จนเราไม่อยากไปโรงเรียน แต่แม่เคลียร์ให้ถึงโรงเรียน ตั้งแต่นั้นไม่มีใครแกล้งเราอีกเลย แม่คือนัมเบอร์วัน
ณ ตอนนี้ คนที่บูลลี่คงไม่ได้รู้สึกอะไร หรือคิดว่าเมื่อก่อนตัวเองทำร้ายคนอื่นมา เขาก็ใช้ชีวิตของเขา สุขหรือทุกข์ในอบบของเขาโดนลืมคุณเอไปแล้วก็ได้ แต่คนโดนกระทำกลับไม่ลืม ดังนั้นคุณเอควรตัดมันทิ้งค่ะ เพราะคนที่เครียดและไม่มีความสุขมีแต่เราทั้งนั้น คนพวกนั้นไม่รู้สึกอะไรหรอกค่ะ สู้ๆนะคะคุณเอ
จริงมาก โดนบลูลี่จนต้องย้ายร.ร. ตอนนั้นลำบากมากๆ พอมาตอนนี้บอกก็ตอนนั้นเด็กอย่าถือสา เห้อออเราเลิกคบเพื่อนผญทั้งชั้นเลย มีคุยแค่คนเดียวเพื่อนสนิทบ้านติดกันเลยรู้ความคิดสังคมพวกนั้นบ้าง นิสัยบูลลี่ไม่มีวันหายมันติดเป็นสันดานจริงๆค่ะ โชคดีมากที่เลิกคบ
ไม่เสมอไปค่ะ เราเคยเป็นทั้งคนถูกบูลลี่และเป็นฝ่ายบูลลี่ เราเสียใจมากนะคะที่เคยทำไม่ดีไป แต่เรื่องจริงค่ะที่เราจะจำเวลาคนอื่นทำร้ายเราได้มากกว่าเราทำคนอื่น
จริงค่ะมันไม่ตลกเลย แต่ด้วยความที่เราเป็นคนที่คิดว่าว่าคนพวกนั้นไร้ค่าเพียงแค่เสียงลมเสียงกา แล้วเราไม่ได้ถูกแกล้งหนักๆเราเลยผ่านมาได้โดยไม่เจ็บปวดเท่าคุณเอ เราก็ยังมีความคิดแบบคุณเออยู่นะว่าถ้าคนพวกนั้นชีวิตมันตกอับเราก็คงจะนั่งหัวเราะสมน้ำหน้าเหมือนคุณเอแหละค่ะ ขอบคุณที่คุณเอผ่านมันมาได้ ขอบคุณที่คุณเอมีชีวิตอยู่นะคะ คุณเอเก่งมากๆเลย
ตอนที่คุณบอกว่าสะใจตอนรู้ข่าวเพื่อนเสีย น้ำเสียงของคุณบอกว่าคุณกำลังเสียใจมากที่รู้สึกแบบนั้น
เราอยากจะบอกคุณว่า คุณมีความสุขได้แล้วนะ เรื่องราวร้ายๆมันได้ผ่านไปหมดแล้ว คุณเดินออกมาเถอะ มามีความสุขจริงๆ ความสุขที่ไม่ได้อยู่ขึ้นอยู่กับคนอื่น เราเป็นกำลังใจให้คุณนะ
เราคนหนึ่งที่ทุกวันนี้นั่งเถียงกับตัวเองว่าทำไมถึงเป็นคนแบบนี้ ทำไมต้องดีใจเวลาเจอคนพวกนี้พัง
ขอบคุณคลิปนี้ที่ทำให้ได้คำตอบ
เรื่องปกติค่ะ คนคนหนึ่งต้องโดนอะไรมาคนเดียวแบบนั้น โชคดีแค่ไหนที่คุณยังอยู่ ต่อไปนี้ขอให้คุณขอบคุณคนพวกนั้นที่ทำให้คุณเป็นคุณได้ในทุกวันนี้
คุณครูนี้แหละค่ะ ตัวบูลลี่ คุณครูชอบบูลลี่ชื่อนามสกุลเราตอนเด็กตอนนั้นเรารู้สึกไม่ชอบชื่อตัวเองแล้วก็นามสกุลตัวเองเลยตอนนั้น แต่พอเราโต เราก็คิดได้ว่าทำไมเราต้องไปสนคำพูดของคนพวกนั้นอ่ะ ตอนนี้เราเลยชอบทั้งชื่อและนามสกุลตัวเองมากๆ มีความสุขที่ผ่านมันมาได้😊
ใครที่ถูกกระทำจะบอกว่ามันเจ็บจริงๆค่ะ มันเจ็บที่ใจ แบบว่าเราไม่เคยไปว่าอะไรให้ใคร ทำไมต้องมาทำแบบนี้กับเราด้วย อยากจะเป็นกระบอกเสียงช่วยรณรงค์ในเรื่องนี้จริงๆค่ะ
เด็กไทย 70% เจอหลากหลายรูปแบบ
เราก็เป็นแบบคุณเอคะ แต่ตอนนั้นเราโดนบลูลี่จากครู จนมาถึงวันนี้เราคิดว่าเราประสบความสำเร็จในชีวิตในระดับนึงแล้ว เรียนจบ มีงานทำ เราย้อนไปไปดูคำดูถูกคำบลูลี่จากครู วันนี้เรารู้สึกชนะมาก และเราเป็นคนที่ค่อนข้างแค้นมาก เราแค้นแม้กระทั้งอยากให้คำดูถูกของครูในวันนั้น ย้อนกลับไปหาลูกเค้าในวันนี้ แต่คุณเอยังดีนะคะที่มีร่างดี อยู่ในตัวคุณเอ ส่วนของเราไม่มีเลย ทุกวันนี้ก็ยังแค้นอยู่ ไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่อไร่เราจะเลิกแค้นครูคนนั้น
เป็นเหมือนกันเลยค่ะ เวลาชีวิตเพื่อนที่เคยแกล้งเราแล้วเขาล้ม เราจะหัวเราะและสมน้ำหน้าเขาในใจ ละเพื่อนในกลุ่มที่แกล้งเราพ่อเขาเสีย เราก็ยังรู้สึกสมน้ำหน้าเขาเหมือนกัน เพราะสิ่งที่เราโดนแกล้งมาตลอด มันทำให้เราอยู่ในภาวะซึมเศร้าและพยายามฆ่าตัวตายมาแล้ว แต่ตอนนี้เราเปลี่ยนเฟซเราก็เลยไม่ค่อยเห็นอะไรพวกนี้แล้ว แต่เหตุการณ์ต่างๆ มันก็ยังฝังใจเราอยู่ตลอดเวลา
หนูเป็นกำลังใจให้นะพี่ หนูเคยมีภาวะซึมเศร้าตอนเป็นประจำเดือนอยู่ช่วงนึงตอนม.ปลายแล้วมันทำให้หนูต้องออกจากกลุ่มเพื่อน พวกมันโยนความผิดมาว่าหนูเป็นคนทำให้กลุ่มมันต้องแยกกันแต่พอจะจบม.6 หนูไม่อยากค้างคาอะไรเลยขอโทษมันไป ซึ่งในใจหนูนี่ร้องไห้เลยค่ะเราไม่ได้ทำผิดแต่ต้องมาขอโทษเนี่ยนะ พอมหาลัยดันต้องมาเจอกับพวกมันอีก เรียนคณะเดียวกัน มหาลัยเดียวกัน หนูนี่แทบร้องกรี๊ดออกมาดังๆเลย😢
กราบใจเลย อดทนผ่านมาได้โดยไม่โต้ตอบต้องอดทนแค่ไหน สู้ๆต่อไปนะคะ เราก็โดนแต่ไม่มาก เข้าใจเหมือนกัน ✌️
ขอชื่นชมคุณเอด้วยนะครับผมที่พูดแทนใจหลายคนมาก ๆ รวมถึงเราด้วย รวมถึงขอบคุณพี่เผือก / พี่แอม (ชื่อเล่นจริง ๆ ของพี่หอม) / ครูลูกกอล์ฟ
เราก็เคยโดนแกล้งเหมือนกัน โดนแกล้งหนักจนถึงขนาดเคยทำร้ายตัวเอง ฆ่าตัวตายก็เคยมาแล้ว รวมถึงเคยอยากจะแก้แค้น เอาชนะ จนสุดท้ายคนที่แย่ไม่ใช่เขาแต่กลับเป็นเราเอง เพราะเรามัวแต่อยากจะเอาชนะจนลืมไปว่าเราเองก็ยังมีคุณค่า ไม่ต้องให้เหมือนเขา แต่ก็เทวดาในใจเราก็ยังคงเตือนแบบว่า อย่าทำแบบนี้นะ อย่าทำอีกแล้วนะ ไม่ก็ทำไปแล้วก็เคยไปแอบร้องไห้คนเดียวก็เคย ขอบคุณคุณเอที่พูดแทนใจหลาย ๆ คนและเราด้วย
ต
ดีใจนะที่เอ รู้เท่าทันอารมณ์ตัวเอง
เป็นกำลังใจให้คุณเอ อย่าให้คนพวกนั้นมามีอิทธิพลกับตัวของเราในปัจจุบัน ไม่ว่าพวกเขาจะทุกข์หรือสุข ตัวเราจะสะใจหรือแค้นใจ ถ้ายังทำใจไม่ได้ก็บล๊อคเพื่อนไปเลย แล้วใช้ชีวิตอยู่เพื่อปัจจุบัน
(อ่านเถอะ)เจอมากับตัว กลุ่มเรามีกันอยู่3คน เพื่อนคนนึง มันยุให้เพื่อนอีกคนเกลียดเรา ทั้งๆไม่ที่ไม่ได้ทำไรให้เลย มันคงเห็นว่าคนมาจีบเราบ้าง (อันนี้ไม่ได้มั่นหน้าแต่อย่างใด)ทีนี้มันเลยปั่นให้เพื่อนอีกคนเกลียดเราเลย ซึ่งบางทีเพื่อนคนนั้นก็จะสนิทกับเรามากกว่านางก็ไม่ได้นะ ต้องสนิทกับนางมากกว่า จะทำอะไรนางก็พูดแซะ (คืออิจฉา ว่าง่ายๆ ) ตอนนั้น วุฒิภาวะยังเด็ก เลยไม่ค่อยมีพิษสง เราก็ยอม บางทีนางชอบมาตบหัวบ้าง(ทำว่าหยอกๆ เพื่อนๆ พลักบ้าง เราก็ยอมเพราะไม่มีเพื่อน ไม่ค่อยกล้าสู้(ตอนนั้น) วุฒิธิภาวะด้วย แล้วโตขึ้นอยู่คนละจังหวัด หลายๆปีผ่านไป นางยังมีน่ามีถามว่าสบายดีมั้ยเพื่อน เป็นไงบ้าง มาจังหวัด....เมื่อไหรเจอกันนะ!? แบบ ใสๆ เพื่อนๆ (ใครอยากเจอมึง) ไม่ใช่ว่าอ้วน ดำ เตี้ย โง่ แล้วจะโดนบูลี่อย่างเดียวนะ มันมีคนขี้อิจฉาในสังคมนี้ เยอะมากที่สามารถบูลี่ทุกสิ่งทุกอย่างที่ไม่ถูกใจมันได้ เลยเข้าใจ คนที่โทรมามาก (เราไม่ใช่คนคิดร้าย หรือคนไม่ดี แต่คิดว่า การที่มึงเหยียบย่ำคนอื่น ตอนมึงโดนบ้าง มึงรู้สึกยังไง) จนตอนนี้ เราอ้วนขึ้นนิดนึง ก็โดนคำต่างๆนาๆมากมายอะ ถามนั้นนี่ ทำไม่งั้นงี้ ขอไม่พูดละกัน เยอะ เราเลยปฏิญาณตนเลยว่า เราจะไม่พูดแบบนี้ใส่ใคร เพราะเรายังไม่ชอบคนอื่นก็ไม่ชอบ
เคยโดนเกลียด โดนบูลลี่ เพราะมีคนจีบเยอะเหมือนกัน มันมีจริงๆ
ของเราเป็นเพื่อนสนิทเองเลยค่ะตอน ม.ต้น เวลาเราทำอะไรไม่ถูกใจนางหน่อย โกรธเราทำให้เพื่อนทั้งกลุ่มไม่พูดกับเราใครมาพูดมาเล่นกับเรานางก็จะโกรธคนนั้นไปด้วย ด่าเราแรงมากอ่ะตอนนั้น เสนียด งี้อ่ะตรงนี้อนี่นั่งแล้วต้องเอาแอลกอฮอล์มาล้างก่อนนะ จนเราไม่อยากไป ร.ร.ร้องไห้ทุกครั้บที่กลับบ้านมา เพราะเวลากินข้าวเราถูกทิ้งให้นั่งคนเดียว พอไปนั่งด้วยก็ทำเหมือนเราเป็นอากาศแล้วก็พูดแขวะตลอด พออีกวันมาบอกก็ไปนั่งกะกลุ่มอื่นไม่มานั่งกับกูเองนะ ให้เราง้อยิ่งกว่าแฟนอีกอ่ะ แล้วไปกินข้าวบางทีนั่งคนเดียวเวลานางโกรธก็ไปพูดให้กลุ่มอื่นเข้าใจเราผิดว่าแบบเราทำแบบนี้ๆทั้งที่มึงเองนั่นแหละ เรื่องงานใช้เราตกแต่งใบงานให้ทั้งที่ของเราก็เยอะอยู่แล้ว พอบอกงานเค้าก็เยอะแล้วนะ(ดีดี) นางก็ไม่พูดกับเราเลยค่ะ จำจนทุกวันนี้อ่ะทุกอย่างที่ทำกับเราแต่ก็ไม่แค้นอะไรหรอกนะ แค่ไม่สนิทใจเท่าเดิมแล้วและกลับไปสนิทอีกก็คงทำไม่ได้ เป็นได้แค่เพื่อนในเฟสก็พอจะมาปรึกษาชีวิตก็ให้ได้แค่ไม่ลืมสิ่งที่เคยทำ ขิเพิ่มอีกนิด😂😂เราพยามง้อมันทุกอย่าง เขียนขอโทษในกระดาษยื่นให้บอกมีไรจะให้ ก็ดูแล้วเฉย ซึ่งเวลามีเรืีองพวกนี้มันกระทบการเรียนการใช้ชีวิตเรามากพอสมควร เช่น งานกลุ่มแต่อยู่กลุ่มอื่นก้อยู่ได้นะไม่มีปัญหาแต่พอไป โกรธกว่าเดิม พอถามก็ตามนั้นเป็นอากาศค่ะ ตอนนั้นเราเป็นคนที่แคร์คนอื่นมากเพราะไม่อยากมีปัญหากับใครเพิ่งเข้ามาใหม่ ม.1 เป็นแบบนี้จนถึงม.2 ไม่ชอบสายตาเวลาเพื่ิอนมองมาว่าทำไมนั่งคนเดียวอ่ะ เพื่อนไม่คบหรอบางวันพักเที่ยงกินข้างเสร็จเราอยู่ในห้องน้ำตลอดจนเข้าเรียนเะราะไม่อยากเจอกลุ่มเพื่อนตัวเองมันแขวะแต่ในกลุ่มก็จะมี2คนที่ไม่พูดแขวะหรอกแต่ก็พูดไรกะเรามากไม่ได้ พอขึ้นม.3 เราค่อนข้างเอือมเราก็ค่อยๆเฟดตัวออกมาไม่พูดไม่คุยกับนางนางก็โพสเฟสว่าไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไรแต่ถ้าเราทำไรให้ไม่พอใจเราขอโทษ เธอคือเพื่อนที่ดีที่สุดของเรา(เพราะนางบ่นเรื่องแฟนของนางให้ฟังจนรำคาณไม่ว่าจะดีไม่ดีทุกสถานการณ์เราก็ทนฟังคือแทบจะทั้งวันให้คำปรึกษาทุกอย่างของชีวิตกะนางเท่าที่ทำได้)ออกมาจนตอนนี้ก็เรียนมหาลัยแล้วก็ไม่ได้ติดต่อเลย
เป็นแบบเดียวกันเลย มีคนมาจีบสมัยเรียนมหาวิทยาลัยหละ ผู้คนไหนปลื้มก็จะกรี๊ดกันพอคนที่กรี๊ดมาจีบเรา ก็แค่ 2-3 คนเองก็คงสะสมในใจคนนึงในกลุ่ม บวกกับคนที่เขาชอบคนนึงมาชอบเราเลยเพิ่มดีกรีความไม่ชอบแล้วบอกเพื่อนในกลุ่มว่าถ้าใครดีกับเราเขาจะโกรธ เราโดนแกล้งถึงขนาดวันนึงไปเรียนในห้องโดนดึงเก้าอี้ออกมาไม่ให้นั่งแต่ปล่อยให้เก้าอี้นั้นว่าง แล้วบอกให้เรานั่งพื้น จำไว้เลย จนวันนึงเขาต้องออกจากมหาวิทยาลัยเพราะพ่อไม่มีเงินส่ง ทุกคนเสียใจ แต่เราสะใจ แล้วเห็นว่าเราเป็นคนไม่ดีไปเลยที่คิดแบบนั้น หนำซ้ำเขาไปมีผัวก่อนแต่งงานแถมเขาทิ้งไปด้วย เราดันสะใจที่เห็นชีวิตเขาไม่ดีแบบเรา ก็รู้สึกไม่สบายใจนะ
ที่เจ็บปวดไม่น้อยไปกว่าโดนบูลลี่คือถูกคนที่ไม่โดนเช่น ครู เพื่อน คนเห็นเหตุการณ์ฯลฯ มองว่าเป็นเรื่องธรรมดาและไม่มีใครกล้าเข้ามาช่วย หรือไม่แม้แต่จะคิดช่วยเลย คนโดนบางคนจะจดจำความพ่ายแพ้ของตัวเองไปอีกแสนนานทั้งที่ไม่ได้อยากจำ และบางทีมันก็ทำให้ขาดความมั่นใจในตัวเองไปเลย บางคนอาจจะเลือกที่จะเริ่มปลีกตัวจากสังคมเพราะยากที่จะไว้ใจใคร เพราะเคยเห็นมาแล้วว่าไม่มีคนจริงใจกับเขาก่อน พอไปถึงจุดนั้นกลายเป็นว่าเขากลับถูกมองถูกวิจารณ์ว่าเขาเป็นคนมองโลกในแง่ร้าย... หยิ่ง...ไม่มีมนุษย์สัมพันธ์... เข้าสังคมไม่เป็น... ทำตัวอ่อนแอ... คิดมาก... แม้แต่อาจจะถูกมองว่าเรียกร้องความสนใจ ทั้งๆที่เขาไม่ได้อยากเป็นแบบนั้นเลย ถ้อยคำพวกนี้เราเกลียดมาก เพราะมันเป็นการทำให้คนถูกบูลลี่ซ้ำสอง โดนกระทำมาก็แย่อยู่แล้ว ยังจะไปซ้ำเติมเขาอีก คือถ้าไม่รู้จริงว่าเขาผ่านอะไรมาก็สู้ไม่ต้องพูดอะไรเลย ฟังอย่างเดียวจะดีกว่า เพราะคำพวกนี้มันไม่เป็นประโยชน์อะไรกับพวกเขาเลย นอกจากมีเอาไว้ให้คนพูดๆอวดคนอื่นว่าตัวฉันเข้มเเข็งกว่าที่ไม่เป็นแบบคนโดนบูลลี่ก็แค่นั้น ควรระวังให้ดีก่อนจะตัดสินใคร เพราะบางคนอาจจะป่วยซึมเศร้าด้วย เราไม่รู้หรอกว่าคำไม่กี่คำที่เรามองว่ามันไม่ร้ายแรง แต่จริงๆแล้วทำร้ายจิตใจคนอื่นให้เป็นแผลลึกได้มากขนาดไหน
เข้าใจความรู้สึกเลยค่ะที่เห็นคนที่เคยแกล้งเราดูมีอนาคตดีๆหรือมีความสุขมันทำให้เราที่ถูกพวกเขาแกล้งรู้สึกในใจพอสมควร
เราโดนตั้งแต่ม.1เลย แต่การแกล้งไม่รุนแรงมาก ไม่ได้ทำร้ายร่างกายแต่ทำร้ายจิตใจ มันส่งผลถึงปัจจุบัน
แม้จะดีขึ้นแล้ว แต่เวลามองกลับไปก็รู้สึกแย่ตลอดว่าเราทำอะไรผิดถึงทำร้ายจิตใจเราในตอนนั้น...
สำหรับคนที่เคยแกล้งเราเราก็ตัดสินใจไม่รับรู้เท่าที่ทำได้ จะเดือดร้อนหรือมีอนาคตดีๆก็รู้ให้น้อยที่สุด
แม้บางครั้งที่เห็นเขาเดือดร้อนจะร้องหึในใจบ้างก็ตาม แต่ก็แค่นั้น ไม่ได้ไปทำอะไรต่อ
พี่เก่งมากนะที่ผ่านมันมา แล้วจิตใจยังเข้มแข็งขนาดนี้ ทิ้งอดีตไปค่ะ สิ่งที่เกิดกับเรา ทุกคนก็จะได้รับผลกรรมเองค่ะ เราใช้ชีวิตให้ดีมีความสุขค่ะ เราเป็นคนนึงที่เคยโดนบูลลี่ถึงจะไม่ได้เจ็บตัว แต่ก็รู้สึกเจ็บใจค่ะ ทำไมต้องมาทำแบบนี้กับเรา เราเคยไปทำเค้าหรอ ก็ไม่เคย ตอนนี้ก็ช่างมันค่ะ เราก็มีชีวิตของเรา บ้านเราก็มี รถเราก็มี หนี้สินก็ไม่มี ชีวิตต้องการอะไรมากกว่านี้
คุณเอ เป็นคนมีพื้นฐานจิตใจที่ดี มีความอดทนสูงมาก คุณเอแค่เพิ่มการให้อภัยและความเมตตากับพวกเขา ฝึกค่ะฝึก คุณเอจะสุขใจค่ะ พี่เป็นบ่อยนะคะถูกบูลลี่ แต่เขาไม่ได้ทำกับเราแค่คนเดียวในชีวิตทำงาน มันจะมีบางคนที่ไม่ยอมคนเขาเอาคืนค่ะ เราอยู่แบบสวยๆ ให้กรรมลงโทษเขาเอง เราสิจะอยู่อย่างไรให้สุขใจ คือ การให้อภัยและเมตตากับคนบูลลี่คนอื่น
เป็นกำลังใจให้ครับ ผมเองก็เป็นคนที่เคยโดนบูลลี่สมัยเรียนเหมือนกันครับ มันเป็นแผลในใจจริงๆ ทุกวันนี้มีปัญหาเรื่องการเข้าสังคมมาก
เข้าใจคุณเอเลยเพราะเราก็เคยโดนตอนประถมจนตอนนี้เราทำงานเรายังจำได้อยู่เลย เหตุการณ์คล้ายๆกันเลย บอกครูก็เงียบ บอกพ่อแม่ก็กลัว กลัวเขาจะคิดมาก ที่ทำได้คือทำเมินปล่อยมันไป แต่ก็นะคนทำมันก็ทำแล้วก็ลืม แต่คนโดนอ่ะจำมาไม่รู้กี่ปี
เป็นเหมือนกันค่ะ เพื่อนผู้ชายแกล้ง ตอน ม.2-ม.3 เราขี้ขลาดมาก นึกในใจ ทำไมเรายอมได้ถึงเพียงนี้ ทุกวันนี้เราสะใจมาก เพราะพวกแกล้งเรา ชีวิตล้มเหลวสุดๆไม่ประสบความสำเร็จในชีวิต พวกเขามีลูกเกเรใจแตก ตรงกันข้ามกับเราทุกอย่าง สะใจโว๊ย! ถ้าถามความคิดเห็นจากเรา เราบอกคุณเลยว่า อยู่มีชีวิตเพื่อดูความชิบหายของพวกมันค่ะ แอบสะใจอยู่ห่างๆ555สะใจ
เราเป็นผู้หญิงที่ถูกกระทำ มันแย่มาก จนเราเคยอยากตาย เคยคิดฆ่าตัวตายหลายครั้ง นั่งเหม่อลอย จนเป็นโรคซึมเศร้า ตอนนั้นไม่กล้าสู้เพราะสู้จะโดนหนักกว่าเดิม เพราะตราบใดที่ยังเรียนห้องเดียวกัน ทุกวันนี้เราแกร่งมาก เข้มแข็งมาก ดูเป็นคนละคน ใครต่อว่า เราสวนทันที แต่ก็มีเหตุผล
สู้มันค่ะ สู้ด้วยแรงไม่ไหวก็เอาด้วยสมอง ต้องสู้ก่อน อย่าไปยอมอดทน ทำไมต้องอดทนกับคนที่มาทำเรา เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่โดนบูลลี่นะคะ คนที่บูลลี่คนอื่นส่วนใหญ่มักไม่ประสบความสำเร็จ ชีวิตเฮงซวยมาก็เยอะ
เคยถูกบูลลี่มาตอนม.2 ทนก้มหน้าอยู่อย่างงั้นยังดีที่มีครอบครัวเขามาช่วยแก้ปัญหาคุยกับผอ ให้ แต่ตัวครูประจำชั้นเองแทบจะเรียกได้ว่าเข้าข้างกลุ่มที่บูลลี่คนอื่น ฝังใจจนถึงทุกวันนี้ ถ้าย้อนกลับไปได้จะไม่ยอมก้มหน้า จะซัดหน้าให้ทุกคน คนพวกนี้ยิ่งเมินยิ่งยอม ก็ไม่ยอมหยุด
การบูลลี่ไม่เคยหายไปจากสังคม
คนกระทำไม่เคยรู้สึกผิด แต่คนที่ถูกกระทำจะจำไปตลอดชีวิต
ทุกวันนี้ทำงานก็ยังเห็นการบูลลี่ภายในบริษัท
อาจจะไม่ใช่เรื่องรูปร่าง หน้าตา
แต่ก็ยังพบเจอ
คนทำไม่จำ คนโดนจำไม่ลืม
เราเข้าใจความรู้สึกของคุณดีเลย เรามักจะชอบถูกโดนทำเป็นตัวตลกในกลุ่มบ่อย ๆหรือพูดหักหน้าเราบ่อย ๆ ให้ตลก เหตุการณ์นี้เกิดไม่นานประมาณปีที่แล้วค่ะเราเป็นนักศึกษาปี1มาเรียนจากต่างจังหวัด เราโดนเพื่อนพูดแซะ ๆ หยอก ๆตลอดสิ่งที่เราทำได้คือการยิ้มแห้ง ๆ เลยมันหนักขึ้นหนักขึ้นทุกวันจนวันหนึ่งเรามาบ่น ๆ ว่าเหนื่อยจนจะตายแล้วเนี่ย งานเยอะชิบหาย คนนั้นเขาพูดว่า แล้วทำไมมึงไม่ผูกคอตายในห้องไปเลยอ่ะจะได้หายเหนื่อยแล้วหัวเราะ มันไม่ไหวอ่ะค่ะดีที่เราเลือกเล่าให้เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มให้ฟังมันทำให้เราสบายใจขึ้นมากแล้วเขาก็ไม่ได้ปฎิบัติกับเราอย่างคนๆนั้นกระทำ แต่อีกฝ่ายเจ้าตัวก็ยังคงกระทำใส่เราตลอด แต่ดีที่มีเพื่อนคนนี้ค่อยห้ามค่อยเบรคตลอดแต่ก็ไม่สามารถหยุดคำพูดของคนนี้ได้อยู่ดีจนวันหนึ่งเราทนไม่ไหวกับคำพูดของเขาจนระเบิดทุกสิ่งในใจออกมา สิ่งที่เราแบบจำได้ขึ้นใจเลยว่า เขาจำไม่ได้เลยว่าที่ผ่านมาเขาพูดอะไรไปบ้าง เขาจำไม่ได้เลยทุก ๆคำพูดที่เเหยียบย้ำเรากดหัวเราให้เป็นตัวตลก เขาพูดมาว่ากูไม่เห็นจะจำได้เลยว่าเคยพูด เราแบบจุกอ่ะ สุดท้ายเราเลือกจะออกมาอยู่กับเพื่อนที่เข้าใจเราและไม่ทำตัวเช่นนั้นแบบที่เขาทำ ทุกวันนี้เขาก็ดูคิดไม่ได้ค่ะและที่สำคัญวันนั้นเราไม่ได้ยินคำขอโทษจากปากเขาเลยแต่ตอนนี้เขากำลังได้รับผลกรรมจากการะทำของเขาแล้วเช่นกัน สำหรับเราทุกๆครั้งที่เรานึกไปถึงเหตุการณ์นั้นโดยเฉพาะคำพูดที่ไล่ให้เราไปผูกคอตาย เราจะแบบเจ็บในใจทุก ๆ ครั้งช่วงแรก ๆ ที่นึกถึงร้องไห้บ้างเลยก็มี ตอนนี้ดีขึ้นแล้วค่ะอาจจะมีเจ็บนิด ๆเพราะมันเพิ่งผ่านมาได้ 1 ปีอาจจะมีดิ่งบ้างตอนนึกถึงการกระทของเขาที่กระทำกับเราทุกวันนี้เรากับเขาก็เหลือเพียงคนรู้จักกันเท่านั้น
อยากจะฝากไปถึงคนที่ชอบบูลลี่นะคะไม่ต้องถึงขั้นทำร้ายร่างกายแต่เราอยากให่รู้ไว้ว่าคำพูดเองก็สามารถฆ่าคนคนหนึ่งได้เช่นกัน ตอนคุณพูดคุณอาจจะจำไม่ได้แต่คนโดนกระทำอ่ะค่ะมันจำได้ทุกคำ สำหรับคนที่โดนเป็นฝ่ายกระทำก็อยากจะกอดพวกคุณเอาไว้เดียวมันก็จะผ่านไปค่ะลองหาใครสักคนรับฟังปัญหาเราเชื่อว่ามันจะดีขึ้นค่ะ สู้ๆ นะคะ
ขอบคุณสายนี้และพิธีกรมากครับ ผมก็มีความรู้สึกแบบนี้ ไม่สบายใจเหมือนกันรู้ว่ามันไม่ดีแต่ลึกๆแล้วสะใจ
เคยเป็นทั้งผู้กระทำ(ตอนเด็กๆ) และผู้ถูกกระทำ อยากขอโทษทุกคนที่เราเคยกระทำทั้งที่ตั้งใจ และไม่ตั้งใจ ตอนนี้เรารู้แล้วว่าคนถูกกระทำมันรู้สึกแย่ยังไง เจ็บปวดแค่ไหน กว่าจะผ่านมันมาได้ ทุกวันนี้ ไม่เคยแม้กระทั่งจะเรียกคนอื่นด้วยรูปลักษณ์หรือเพศของคนๆนั้น เพราะถือว่าเป็นการไม่ให้เกียรติกัน เป็นกำลังใจให้คุณเอนะคะ เข้าใจดีเลยทีเดียว
นึกถึง webtoon จุดจบแห่งความสัมพันธ์
แต่ไม่อยากให้คุณเอไปถึงจุดนั้นเหมือนตัวเอกในการ์ตูน
อยากให้ก้าวข้ามผ่านความรู้สึกนั้นไปให้ได้ สู้ๆนะคะคุณเอ
สายนี้ดีมาก เป็นประโยชน์กับสังคมมาก ล่าสุดน้องสาวของเพื่อนเราโดนบูลลี่ โดยที่ตัวต้นเหตุเป็นครู ทำให้เพื่อนๆ ว่าน้องของเพื่อนเราว่าเป็นเด็กดาวซินโดรม ซึ่งแม่ของเพื่อนไปคุยกับครูแล้ว แต่ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น
เด็กไม่รู้ยังถูกขัดเกลา ปลูกฝังและสั่งสอนให้ดีได้ แต่ครูไม่รู้ก็คงไม่ใช่ คงเป็นสันดานของไม้แก่ดัดยาก
ฝากไว้ให้คิดจากอดีตคนหนึ่งในห้องเรียนทั้งหมด 29 คนที่ร่วมกันบูลลี่คนคนเดียวในห้อง กระบวนการบูลลี่ที่เคยทำคือไม่ได้ทำร้ายร่างกาย ไม่ได้ล้อ ไม่ทำอะไรทั้งสิ้น เงียบใส่ไม่คุย ทำรายงานก็ไม่มีใครเอาเพื่อนคนนั้นมาอยู้ในกลุ่ม ทำเสมือนเขาไร้ตัวตน เป็นอากาศ ซึ่งเราว่ามันแย่มาก การเห็นคนอื่นไม่มีตัวตนเป็นอะไรที่แย่กว่าการล้อเลียนเสียอีก
ฝากไว้ให้คิด...ถึงคนที่ชอบบูลลี่ ตอนเด็กๆ คุณอาจจะไม่คิดอะไรมาก คิดแค่ว่าตามเพื่อน และกลัวจะโดนเพื่อนบูลลี่หากเข้าไปยุ่ง แต่สุดท้ายเมื่อโตขึ้นคุณคิดได้ คุณจะเสียใจกับการกระทำของตัวเองเป็นที่สุด เหมือนที่พวกเราเป็นอยู่ทุกวันนี้ ว่าไม่น่าเมินใส่เพื่อนคนนั้นเลย
เป็นเหมือนกันจ้า คนที่ทำกับฉันไว้อะ ไม่เคยลืมนะ จำทุกอย่าง วันไหนเธอล้ม ฉันรอข้ามเธออยู่ เหตุการณ์ตั้งแต่ประถม ทุกวันนี้คือ อะไรที่เราได้ดีกว่ามัน โครตมีความสุขเลย
ก็สมควรแล้ว สะใจดีที่คนเหล่านั้นโดนกระทำบ้าง เคยดูถูกคนแบบเรามาก่อนพอถึงเวลาของมันก็ต้องสมเพสมัน
ผมเป็นแบบน้องคนนี้เลย ในช่วงเวลาหนึ่ง สิ่งที่ทำให้ดีขึ้นคือ ธรรมะ ปฏิบัติธรรม ทำบุญ ทำทาน ช่วยเหลือผู้อื่น เป็นมิตรกับทุกคน แม้กระทั่งศัตรู แล้ววันนึง ความรู้สึกนี้จะหายไปครับ ทุกวันนี้ เวลาเห็นคนเหล่านี้ผิดพลาดในชีวิต ผมจะรู้สึกเฉย ๆ อาจจะมีรู้สึก เห่ออออ แต่ก็จะมีความคิดหนึ่งที่ผุดขึ้นมา คือ อโหสิกรรม สงสารชีวิตเค้าเหมือนกันนะ
การให้อภัย มันเป็นการสร้างบุญอย่างหนึ่งนะ ผมเชื่ออย่างนั้น วันนี้อาจจะทำไม่ได้ ปล่อยไป ทำชีวิตเราให้ประสบความสำเร็จ โดยที่ไม่ทำให้ใครเดือนร้อน ดูแลพ่อแม่ แคร์คนในครอบครัว ก็พอแล้วสำหรับชีวิตหนึ่งที่ได้เกิด
คนบูลลี่ปล่อยให้เค้าเผชิญกับกรรมเค้าไป อย่างน้อย มันก็จะสอนให้รู้ว่า ชีวิตนี้เราจะไม่บูลลี่ใคร เพราะรู้ว่า ผู้รับเค้าทุกข์ใจ ขนาดไหน … สู้ ๆ ครับ
เตงงงงเค้าสงสารมากกกกก คนเเบบนี้น่ะรกโลกจริงๆนะคะ ไม่อยากให้มีการบลูลี่ในโลกเลยค่ะ🥺🥺
เห็นด้วยกับพี่ต้นหอม ต้องอภัยและปล่อยวาง เพราะการเก็บมันอยู่ในใจมาจนอายุขนาดนี้ เท่ากับเหมือนเราปล่อยให้เขากระทำซ้ำกับเราซ้ำแล้วซ้ำอีก เราเจ็บปวดอยู่ตลอด ในขณะคนที่บูลลี่ มันไม่รู้สึกอะไรหรอก มีแต่เราที่ทุกข์ ส่วนคนที่ไปกระทำคนอื่น ก็ควรหยุด อย่าไปทำคนอื่น ดูจากคุณเอเป็นตัวอย่าง ว่าเขาเจ็บปวด เป็นแผลใจมาจนวันนี้ เป็นกำลังใจให้คุณเอ ขอให้ความเจ็บปวดค่อยๆจางไป และมีความสุขที่บอกว่าสุขแล้วมากยิ่งขึ้นไปอีก
ถ้ามีลูกหนึ่งสิ่งที่เราจะไม่ลืมสอนลูกเลยคือการให้เกียรติคนอื่นและเห็นคุณค่าของทุกๆชีวิต พ่อแม่บางคนคือเห็นลูกบูลลี่คนอื่น กลับหัวเราะชอบใจ เห็นปมด้อยคนอื่นเป็นเรื่องตลกซะงั้น
เราก็เป็นคนถูกกระทำ เราเฉย แต่ไม่ได้ยอม100% คนเราอาจจะสะใจที่คนที่เคยทำเรา เขามีชีวิตตกต่ำ แต่สำหรับเรา เราไม่ได้มีความสุขบนความทุกข์ของใคร การที่ชีวิตเขาแย่ ก็ไม่ได้ทำให้ชีวิตเราดีขึ้น สุดท้ายแล้ว ชีวิตของใครก็ของมัน เขาหรือเราจะดีขึ้นหรือตกต่ำก็ไม่มีผลต่อกันจ้า และเราก็เป็นครูด้วย ขอบอกไว้ตรงนี้เลยค่ะ ครูรุ่นใหม่ๆทุกโรงเรียนเน้นย้ำเตือนเรื่องบูลลี่ตลอดค่ะ แต่ครอบครัวก็สำคัญนะคะ ถ้าที่บ้านปลูกฝังเรื่องนี้มาอย่างแน่นหนา เด็กจะไม่คล้อยตามเพื่อนในการทำอะไรไม่ดีง่ายๆ
นี่คือยังมีสำนึกนะ ที่ยังรู้สึกว่าทำไมเราคิดไม่ดี คนที่แค้นฝั่งจิตใจมาขนาดนี้ คนทำไม่รู้หรอก คนโดนมันคือแผลเน่าฝั่งลึกในใจ เวลาแค่ทำให้เราไม่ได้นึกถึงมัน แต่มันไม่หายไปนะ ส่วนตัวคิดว่ามันปกตินะ ที่มีความรู้สึกสะใจกับคนที่เคยทำให้เรามีบาดแผลที่ลึกๆตรงนั้น แต่ที่ยังมีสำนึกอยู่ว่าเห้ยเราคิดไม่ดีนี่หว่า ผมว่าไม่น่าเป็นห่วง เผลอๆเดี่ยวจะให้อภัยได้ในซักวัน เพราะนานๆไป มันก็จะรู้ว่าแม่ง พวกมันจะดีเลิศหรือตายโหงตายห่าไป ก็ไม่ได้ทำให้ชีวิตกูดีหรือแย่ แล้วจะเสียเวลาสนใจพวกแม่งทำไมวะ ดูจากที่มีสำนึกยั้งคิด เดี่ยวก็เยียวยาตัวเองได้ซักวันครับ สำหรับผม ปกตินะ
รู้สึกแบบนี้เลย รุ้สึกสมน้ำหน้าคนที่เคยแกล้งเรา และก็รู้สึกไม่ดีเมื่อรุ้ว่าตัวเองคิดงี้ เราเลิกติดตามคนพวกนี้เลย พยายามไม่ยุ่งเกี่ยวกับเขา โลกใครโลกมัน เราทำแบบนี้นะ55555
เห็นด้วยนี่ก็ทำ ตอนตามพวกนี้แบบแทบประสาท พอลบเพื่อน อันฟอล จบ ไม่ให้อภัยนะ แต่ทำเพื่อความสบายใจของเรา
สำหรับเราคิดว่า คุณเอคือคนดีค่ะ เอาจริงๆ
คนที่ไม่โดนไม่รู้สึกหรอกว่ามันเป็นยังไง
เราโดนตั้งแต่เด็กจนเรียนจบมัธยม
โดนล้อ ต่างๆนาๆ มันเป็นความทรงจำที่เราไม่อยากจำ ตอนนั้นเราไม่อยากไปโรงเรียนเลย แม้กระทั่งครูยังบลูลี่เรา
เค้าบอกว่าเราเป็นตัวตลกของห้อง ใครไม่โดนกับตัวไม่รู้หรอก
เราเคยโดนนะเป็นปมอยู่ถึงทุกวันนี้ เราเป็นเด็กอ้วนกลิ่นตัวแรง ตอนเด็กก็ไม่ได้รู้จักทำความสะอาด คนที่บลูลี่เราคือลูกพี่ลูกน้องเราเอง เวลาเราไปโรงเรียนแล้วเดินไปหาหาเขาเขาจะชอบทำท่าเอามืออุดจมูก เพื่อนเขาก็หัวเราะเราอายมากตอนนั้น ตอนนี้เรารู้สึกแบบคุณเลยค่ะ รู้สึกสะใจที่เห็นเขาไม่ประสบความสำเร็จในชีวิต หรือผิดหวังจากอะไรก็แล้วแต่
เราก็โดนสุดท้ายคนพวกนั้น ตอนนี้ไม่ได้มีชีวิตดีไปกว่าเราเลย รวมถึงอาจารย์ด้วย
งานกลุ่มมันไม่เคยให้อยู่ ทำจนเราเรียนไม่จบ อดทนมาตลอด สุดท้าย ผ่านจุดนั้นมาได้ กุเรียนจบ.ม.ต้น มาเรียน ม.ปลายที่ กศน. ควบรามไปพร้อม นั่งเรียนกับบ้านทุกวันนี้ชีวิตดีกว่ามัน มีความสุขกว่ามันแน่นอน สุดท้ายทุกวันนี้อยากจะตั้งชมรมสอนวัยรุ่นเรื่องการบูลลี่มาก เพราะน้องชายเคยโดน
ต้องเปลี่ยนสังคมครับ ต้องหาสังคมใหม่ๆ ปล่อยวางอดีต ต้องพัฒนาตัวเองให้มากขึ้น
เคยอยู่จุดเดียวกันค่ะ แต่ไม่เคยขนาดทำถูกทำร้ายร่างกายเคยแต่โดนขู่ว่าจะไปทำร้ายที่บ้าน ทุกวันนี้ยังไม่เคยลืมทุกคำพูด แล้วไม่ชอบเวลาที่คนอื่นมาพูดใส่ว่าอย่าไปใส่ใจคำพูดเขาสิเข้มแข็งสิ ให้อโหสิกรรมเขาอย่าผูกใจเจ็บ คือแบบคุณไม่ได้ถูกกระทำคุณก็พูดได้ง่ายๆสิ ไม่โดนกับตัวไม่รู้หรอก
ครูที่โรงเรียนก็ไม่เทคแอคชั่นอะไรทั้งนั้นเป็นตัวนำด้วยซ้ำ แล้วมีตอนนึงทะเลาะกับรุ่นพี่เป็นแผลเต็มตัวทั้ง2ฝ่าย พวกพี่ถูกรุมโอ๋ส่วนเราถูกเพื่อนรุมว่าว่าปีนเกลียวแล้วสั่งให้ขอโทษกันและกันแค่นี้จบ ทั้งๆที่เราไม่ได้ผิดอะไรเลยฝั่งรุ่นพี่ต่างหากที่มาไล่เราออกจากที่บอกว่านี่ที่ประจำพี่เขาพอเราไม่ไปก็เข้ามารุมทึ้งเรากะเพื่อนอีกคนเลย10-2อ่ะ ที่เราทำคือป้องกันตัวด้วยซ้ำ พอเราบอกครูว่าพี่เขามาไล่ก่อนครูด่าเราว่าอีโกหกเฉย?
เราอาจจะต่างกับเจ้าของเรื่องตรงที่ว่า ถึงเราจะสะใจเวลาชีวิตพวกมันล่มจมแต่เราไม่ได้รู้สึกเฉยๆเวลาพวกมันมีความสุข เราจะรู้สึกว่าทำไมคนทำเลวๆถึงมีชีวิตที่ดีได้ทั้งๆที่เขาสร้างแผลให้เราขนาดนี้ เราเข้าใจวงการบันเทิงเกาหลีเลยที่แอนตี้คนที่เคยบูลี่คนอื่น ไม่ให้เขาออกอากาศเพื่อรักษาจิตใจเหยื่อ
เราเป็นเหมือนคุณเลย คนที่เคยทำไม่ดีกับเรา เรามักจะดีใจเมื่อเห็นเขาเป็นทุกข์ แต่บางครั้งก็สงสาร มันเป็นความรู้สึกหลายๆอย่าง แต่สุดท้าย ความดีใจมันจะมากกว่า เราว่าหลายๆคนเป็นแบบนี้แหละเพราะคนเราไม่มีใครดี 100%
เคยถูกบุลลี่ตั้งแต่ม.1 จนจบ ม.6 ค่ะ เพื่อนคนเดียวตามรังควาญชีวิตจนเป็นแผลในใจ คนๆ เดียวขยายอิทธิพลกับเพื่อนคนอื่นรอบตัวเรา จนเพื่อนในห้องไม่มีใครเอาเราเลย ความเจ็บแค้นในใจที่ไม่สามารถสู้หรือทำอะไรได้ทำให้เราเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้น แต่เราเป็นหนึ่งในคนที่โชคดีที่เรามีแม่เป็นกำลังใจ แม่โมโหมากเพราะเราเล่าให้แม่ฟังตลอด 6 ปี แม่ให้แง่คิดว่าให้เบี่ยงความสนใจไปที่การเรียน ปลูกฝังให้ตั้งใจเรียน อดทนและสอบเข้ามหาลัย สุดท้ายเราติด 1 โควต้าของมหาลัยภาคเหนือ ปัจจุบันเปิดร้านเป็นเจ้าของกิจการ 2 ร้านแล้วค่ะ ส่วนเพื่อนแต่ละคนเรารู้สึกไม่ผิดที่เราสะใจพวกเค้า มองย้อนกลับไปดค้าคือหนึ่งในบทเรียนที่ยิ่งใหญ่ของเรา ขอเป็นกำลังใจให้น้องๆ เพื่อนๆ ทุกคนที่กำลังเจอปัญหานี้ และยินดีรับฟัง ให้คำปรึกษากับปัญหาหากไม่รู้จะคุยกับใคร .. ขอร่วมเป็นส่วนหนึ่งในในรับฟังปัญหาของคุณค่ะ
เราโคตรเข้าใจเอเลย สมัยเราอยู่ ม.ปลาย เราก็โดนบูลลี่เหมือนกัน โดนเรียกอีแว่นบ้าง โดนแกล้ง โดนนินทาสารพัด แต่เราเยียวยาจิตใจตัวเองด้วยการวาดภาพและการเข้าไปอ่านหนังสือในห้องสมุดอยู่กับกลุ่มเพื่อนในห้องสมุดช่วงพักกลางวัน พอเราจบ ม.ปลายขึ้นมหาลัยเราต่อด้านศิลปะเรารู้สึกได้เลยว่าศิลปะมันบำบัดจิตใจเราจากอดีตในตอนนั้นได้จริงๆ พอเราเรียนจบได้มาทำงานเราเห็นเพื่อนที่เคยมากระทำกับเราใจนึงเราก็แอบมีความคิดเหมือนเอ ด้านมืดรู้สึกสะใจ แต่อีกด้านก็บอกเราว่าแบบนั้นมันไม่ดีนะ ลืมอดีตแล้วเดินไปข้างหน้าดีกว่า สุดท้ายเราก็เลือกที่จะเชื่อด้านสว่างของเราให้ด้านสว่างนำทางชีวิตของเรา ทุกวันนี้เรามีความสุขมาก ได้สอนออนไลน์อยู่กับเด็กๆที่น่ารักเหมือนเป็นการเติมเต็มชีวิตในช่วงนั้น มีครอบครัวที่น่ารัก มีเพื่อนถึงจะไม่มากแต่ก็คุยแล้วสบายใจ แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว
ฉันโดนบูลลี่ ขู่ ขโมย และกังขังใว้ใน..เนท..
เป็นกำลังใจให้ทุกคนค่ะ..
....
เข้าใจคุณเอเลย เคยโดนมาเหมือนกัน และวันนี้ก็รอคอยให้บาปตามทันคนที่บูลลี่เหมือนกัน
เข้าใจความรู้สึกนี้มาก ยังจำได้ทุกวันนี้ ความฝังใจเมื่อโดนบูลลี่จนเป็นเด็กเก็บกด สู้ๆค่ะ
เข้าใจเลยค่ะ เราเคยโดนบลูลี่ และทำร้ายร่างกาย ตอน ป.3 เราโดนเพื่อนผลักตกเวทีเสาธง จนแขนหัก เราทนปวดแบบนั่น 3-4 ชม โดยความที่เป็นเด็ก เรากับเพื่อนคิดว่า มันแค่เคล็ด แต่ไม่เลย กระดูกแขนหัก 2 ท่อน เชื่อไหมว่ามันเป็นปมที่ไม่มีวันหาย เวลาที่เราขับผ่านสถานที่นั่น บ้านของหมอที่เคยไป หรือคำพูดเหตุการณ์นั้น มันยังอยู่ในใจ เราไม่อยากได้ยิน เราเกลียดที่นั่นไปเลย แขนกลับมาไม่100% ทุกอย่างที่เคยเป็นเรา มันหายไปเกือบหมด พ่อแม่ไม่รู้ ว่าคนไหนทำ เพราะเรากลัว อะไรที่เสียไปแล้วมันเอากลับมาไม่ได้ เสียใจมาก! ตอนนี้เราทำทุกอย่างให้ชีวิตเราดีขึ้น เราทำศัลยกรรม เราทำทุกอย่าง แบะในใจคืออยากแก้แค้น ว่าชีวิตเราต้องดีกว่ามัน!
เคยถูกบุลลี่และโดนแกล้งเหมือนกัน สมัยประถม และก็ยังเป็นเรื่องราวที่พอนึกถึงทุกครั้งก็เจ็บปวดเรื่อยมาจนทุกวันนี้ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเราไปทำอะไรให้ บางคนไม่ได้ทักทายกันไม่คุยกันด้วยซ้ำก็ยังมาแกล้งเรา
เพียงแค่ความสนุกของเขา แต่สร้างความทุกข์ในใจเราไปตลอด
หน้าสงสารจังเลยคะ ขอให้ผ่านความเจ็บปวดนี้ไปได้เร็วๆนะคะ
การที่คนๆนึง พยายามพูด ว่าเราไม่สวย บ่อยๆ เค้าแค่เพียงอิจฉา หรืออยากกดเราให้ต่ำกว่าเค้าคะ? เจอบ่อยมาก เราไม่เคยพูดกับใครแบบนี้ เจอมาตั้งแต่เด็กยันโต
เขาอยากทำให้คุณรู้สึกแย่ค่ะ คุณอย่าไปสนใจคนแบบนี้ เขาไม่ได้มีความสำคัญอะไรกับคุณขนาดนั้น เขาไม่มีค่าให้คุณคิดถึงสิ่งที่เขาทำด้วยซ้ำ โฟกัสอยู่กับคนที่เขาสำคัญกับคุณก็พอค่ะ
บางคนเค้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสิ่งที่ทำเพราะความสนุกหรือสะใจตอนนั้น จะทำให้เรากลายมาเป็นแบบนี้ เวลาเปลี่ยนจะตัวคัดเลือกคนในชีวิตและสังคมที่เราอยู่ พยายามทำให้ตัวเองดีขึ้นไปเรื่อยๆค่ะ
ช่วงมอต้นเราก็โดนบูลลี่ เพราะเราไม่มีเพื่อน เพื่อนในห้องก็ไม่มีใครมาห้ามเพราะกลัวโดนไปด้วย พ่อแม่รับรู้ตลอด ปลอบเราทุกวัน จนวันหนึ่งทนไม่ไหว วันนั้นจำได้ว่ามันมาผลักหัวให้ชนโต๊ะ ไม่แรงหรอก แต่ทำซ้ำๆจนเราทนไม่ไหวปล่อยโฮร้องไห้กลางห้องเลย พูดซ้ำๆทั้งร้องไห้ ไม่เอาแล้ว ไม่ทนแล้วโว้ยย วิ่งออกห้องไปโทรศัพท์หาแม่เลย จนเรื่องถึงห้องปกครอง พ่อแม่เราประกาศกร้าวเลยว่าจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด พวกคุณครูถึงจะมีปฏิกิริยามาบ้าง พวกนั้นก็โดนทำโทษหักคะแนนและย้ายไปห้องอื่น นี่คิดอยู่ว่าถ้าเรื่องมันไม่ถึงจุดนี้ ครูทั้งหลายจะมาเทคแอคชั่นกันเมื่อไหร่ เราคิดว่าเราโชคดีที่ที่บ้านคือเป็นกันเองมาก เราสามารถปรึกษาพ่อแม่ได้ทุกเรื่อง ทำให้เรื่องมันคลี่คลายทนทุกข์อยู่แค่สองปี แต่คนที่ไม่กล้าบอกพ่อแม่เรื่องมันก็ยากไปอีกหน่อย เป็นกำลังใจให้คนที่ถูกบูลลี่ทุกคนนะคะ
เป็นเหมือนกัน สะใจมาก แต่มันจะมีความคิดนึงขึ้นมาว่าอย่าสะใจ มันไม่ถูกต้อง
โดนเหมือนกันค่า โดนแกล้งจนมีรอยแผลเป็น มันเอาตะปูไว้ในมือแล้วต่อยมาที่แขน แม่งคือจำหน้ามันได้แม่น ตอนนี้แค่คิดยังร้องไห้อยู่เลยค่า
จริงค่ะ เราเคยโดนครูอรุบาลบูลี่เรื่องที่เราท้องเสียตอนสมัยอนุบาล ตอนนี้เรา30แล้วยังจำได้ดีค่ะ มันไม่หายหรอกมันเป็นแผลเหวอะเลยล่ะ
อยากให้เพื่อน ตอนป. 5 ป.6 มาฟังคลิปนี้มาก ผมโดนบูลลี่ทั้งห้อง โดนเพื่อนทั้งห้องแกล้ง เวลามีงานกลุ่มก็ไม่มีใครอยากเอาเข้ากลุ่มด้วย ทำให้ต้องอยู่คนเดียว โดนเพื่อนทั้งห้องหาว่าเป็นขโมย โดนเพื่อนเกลียดเพราะอะไรก็ไม่รู้ มันไม่ใช่เรื่องตลก โคตรเป็น ปมในใจ ครูก็ไม่เคยช่วยอะไร ได้แต่รับเรื่องเอาไว้ . จากเด็กที่โดนบูลลี่
เคยได้ยินผู้หญิงคนนึงโดนบูลี่จนต้องไปเปลี่ยนศาสนา น่าสงสารเห็นใจมาก ปัจจุบันคนที่โดนนี้มีความสุขแล้ว แต่คนที่ไปทำเขา มีผัวที่เจ้าชู้ไก่แจ้ แต่ตัวเองไม่รู้ตัวเหอๆ
แต่ละครอบครัวมีพื้นฐานต่างกัน หากมีโรงเรียนที่ดี ครูที่ดีคอยแนะนำสั่งสอนแทนพ่อแม่ที่ยุคนี้ไม่มีเวลาใส่ใจลูก ก็คงดีค่ะ เรื่องแรกคือการรู้จักเอาใจเขามาใส่ใจเราก่อน เพราะการบลูลี่ถ้าเกิดกับใครก็ไม่ชอบทุกคน
ฟังเเล้วคือสะอึกเลย เพราะทุกวันนี้ก็โดนเเบบนี้ มันทั้งเหนื่อยเเละท้อ ตื่นเช้ามาไม่อยากไปโรงเรียน ต้องคอยหวาดระเเวง เเละเดินห่างๆกลุ่มๆนั้น เเละคนที่เเกล้งเราคือผช.เราก็ไม่สามารถสู้เเรงพวกเค้าได้ ที่โดนหนักๆเลยคือวันพฤหัสบดีที่ผ่านมา
ต่อยแม่งเลยค่ะ อาจจะโดนกระทืบแต่มันสะใจจริงๆนะ
ขอบคุณน้องเอที่แลกเปลี่ยน และพี่ๆที่ให้คำแนะนำ
ความรู้สึกเดียวกันเลยอ่ะ เข้าใจความรู้สึกมากกก
เราก็เป็นคนนึง ตัวอ้วน ถูกล้อ ถูกบูลลี่ เวลามีคนที่มันแกล้งเราชีวิตตกต่ำ เราจะรู้สึกดีใจทุกครั้ง
มันจำจริงๆนะ เหตุการณ์ทุกอย่าง พวกคุณอาจจะลืม แต่คนถูกกระทำจำทุกอย่าง
ผิดไหม??!? ไม่ผิดหรอก แต่อยากให้คุณก้าวข้ามผ่านมาให้ได้ อยากน้อยคุณก็รู้ใจตัวเอง ก้าวผ่าน ให้ได้ ปล่อยวางให้อภัย หรือ ไม่ใส่ใจไปเลย ดีกว่านะคะ คุณจะได้ใช้ชีวิตในสังคมใหม่ค่ะ สู้ๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ
เราเคยถูกบูลลี่ เพราะว่าเราเก่ง มีความสามารถมากเกินหน้าเกินตา เป็นที่รักของคุณครูแล้วก็เพื่อนๆมากกว่าเขา ตอนแรกเราอยากเป็นเพื่อนกับเขาค่ะ เราเป็นคนแรกที่เข้าหาเขาตอนเขาย้าย รร. มาใหม่ แนะนำทุกอย่างเลยค่ะ พาเขาไปทำความรู้จักกลับเพื่อนทุกคนเลยค่ะ มันเจ็บมากค่ะ ที่คนในวันนั้นที่เราอยากเป็นเพื่อนดีให้ทุกอย่าง วันนี้กลายเป็นคนที่ทำร้าย บูลลี่เรา หลังจากถูกบูลลี่ก็ทำให้รู้เลยว่า เพื่อนกับครูรักเราไม่จริงเพื่อนสนิทหักหลังเราไปแอบนินทาเราให้เขาฟัง คุณครูก็บอกว่าเราอ่ะปัญหาเยอะเรื่องมาก เขาทั้งใส่ร้ายป้ายสีเราจนรุ่นน้องที่เคยสนิทกับเราเกลียดเราไปเลยค่ะ ตอนนั้นแย่มากถูกบูลลี่ 2 ปีเต็ม ทรมานสุดๆ ไม่อยากคิดถึงเลยค่ะ แต่ตอนนี้เราย้ายโรงเรียนเพราะเรียนจบ ป.6 ตอนนี้อยู่ ม.4 มีความสุขมากๆค่ะ เจอเพื่อนที่ดีและจริงใจเต็มไปหมดเลย ปัจจุบันก็ไม่ได้โกรธแค้นเขาหรอกนะคะ เราเฉยๆค่ะแต่เวลาเจอหน้ากัน ไม่ค่อยอยากเจอเท่าไหร่ ตอนนี้มีความสุขมากค่ะ อยากเป็นกำลังใจให้คนที่โดนบูลลี่อยู่ตอนนี้และเคยถูกบูลลี่ว่า สู้ๆนะคะ อย่าไปสนใจเขาเลยค่ะ ทำตัวเองให้ดีขึ้น เขาจะได้ว่าเราไม่ได้ค่ะ แต่ถ้าไม่ไหวก็ให้หนีออกมาค่ะ คนที่ชอบบูลลี่คนอื่นส่วนมากเขามีปมด้อยค่ะ อย่าทำให้ตัวเองต่ำกว่าเขาหรือตามที่เขาพูดค่ะ ไม่งั้นเขาจะได้ใจ สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่าาา❤🥰
ปล.คนที่บูลลี่เราเขามีปมค่ะ คือว่าเขาไม่มีพ่อค่ะ พ่อเขาเสียตอนเขายังเด็ก;-;
คุณเอตอบว่า วันนี้คือมีความสุขมาก น่ารักมากค่ะ 💗💗💗
เพื่อนร่วมห้องก็สำคัญนะเหนคนถูกแกล้งก็ควรรวมตัวกันไม่สนับสนุน
แต่ก็ระวังถ้าต่อต้านเค้า เค้าจะแกล้งแรงขึ้นด้วย ต้องช่วยกันอย่างจริงจัง
เข้าใจความรู้สึกนี้เลย จนตอนนี้ก็ยังไม่เคยลืม
แย่จริงๆนั่นแหละมันทำไห้เราฝังใจจนโต
เราเคยโดนล้อแต่เด็กเหมือนกัน ล้อเรื่องพ่อเรื่องฟันเราที่เหยิน พ่อเราประสบอุบัติเหตุทำไห้ขาพิการขาจะเป๋ข้างนึง เวลาพ่อมารับเพื่อนจะล้อเราว่าไอเป๋ๆ พ่อมันเป๋ เราเสียใจจนร้องไห้ ทำไห้เราอายที่มีพ่อแบบนี้ เราเคยทำไห้พ่อเสียใจคือเราบอกพ่อว่าอย่าเดินมารับได้มั้ย เราแอบเห็นพ่อร้องไห้ เราก็เสียใจพ่อกับแม่ว่าเราว่าเราอายที่มีพ่อแบบนี้ พอเราโตขึ้นเราเห็นทุกอย่างไม่ว่าพ่อเราจะเป็นยังไงพ่อเรา ก็เลี้ยงเรามาโดยที่เราไม่เคยลำบากเลย
เหมือนกันเป้ะ นี่โดนมาตั้งแต่เด็กเลย เด็กมากๆ แบบ 7-8 ขวบแล้วลากยาวจน 15 ปี กว่าจะออกจากนรกนั้นได้ เพื่อนไม่เท่าไหร่นะ แต่รุ่นพี่นี่สุดละ สุดจริง ถามตบทุกอาทิตย์ ตอนนี้แม่งสะใจกับการที่เขาตกต่ำ ยิ่งเราสูงเท่าไหร่ ยิ่งสะใจเท่านั้น
เราเข้าใจคุณเอ นะครับ เราเคยโดนแบบนี้เหมือนกันตั้งแต่ ม 1- ม 3 มันเจ็บปวดมากครับ
เรียกได้ว่าโดนมาอย่างโชคโชน😂 ทั้งที่บ้านแล้วก็ที่โรงเรียน โดนมาตั้งแต่เด็กๆ แต่ของเราไม่ได้โดนแบบรุนแรงอะไรมาก แค่โดนรุมล้อปมนั่นนี่บลาๆ พอโตมาเรามองว่ามันเหมือนการสร้างเกราะให้ตัวเองนะ ทุกวันนี้เจอก็เฉยๆ สนใจแค่คนใกล้ตัวว่าเขาโอเคกับเราไหม ถ้าคนใกล้ตัวไม่มีปัญหาคนอื่นก็แค่กลิ่นตดอะ เหม็นแป้บๆเดี๋ยวก็หาย คนที่โดนก็พยายามเข้มแข็งเข้าใว้ เมื่อความคิดคุณโตขึ้น คำพูดเหล่านั้นจะกากลงเยอะมากๆจนเหมือนคำด่าของเด็กอนุบาล🤗
นี่ว่ามันไม่แปลกนะที่เค้ารู้สึกแบบนี้ มันอาจจะเป็นโรคย้ำคิดย้ำทำ จิตใต้สำนึกมันชอบร้ายๆ ทั้งๆที่เราพยายามจะคุมแล้ว เพราะอาจจะเป็นความฝังใจลึกๆที่พูดถึงกี่ครั้งแล้วเจ็บปวด อยากบอกว่ายิ่งเป็นวัยมัธยมละโดนงี้ มันจำหนักมากกก เจ็บฝังมาก
การบูลลีี่คนบูลลี่ไม่จำ แต่คนถูกกระทำไม่เคยลืม และเหตุการณ์นี้อาจจะเปลี่ยนแปลงชีวิตของคนอีกคนได้ตลอดกาล หยุดเถอะค่ะ หยุดซะหยุดการกระทำที่แย่ๆแบบนี้ใส่คนอื่น หยุดใส่ร้าย หยุดป้ายสีใส่คนอื่น กรรมมันมีจริงๆ
ผมเคยโดนเพื่อน ทำร้าย ทั้งประถม จนถึง ม.3 บอกเลยว่า ถ้าเจออีกก็รู้สึกแบบนายเลย พอ ม.ปลาย ใช้ชีวิตเรียนมีความสุขมาก พวกชั่วๆไม่เรียนต่อซักคน
คนกระทำก็เจ็บปวดไม่แพ้กันค่ะ รู้สึกผิดแล้วก็อยากขอโทษมากๆ 😥 ในตอนนั้นเรายังเด็ก ด้วยปัญหาครอบครัว (จะว่าพ่อแม่ไม่สั่งสอนก็ได้เพราะไม่มีคนมาสอนจริงๆ เริ่มอยู่คนเดียวตั้งแต่อายุ14) ระบบแคบๆรอบๆตัวเรา(ซีเนียร์,จูเนียร์) ที่ทำให้เราคิดว่าสิ่งที่เราทำมันถูกต้องแล้ว พอถึงจุดนึงที่เราได้ออกมาจากจุดนั้น มาเจอสังคมที่ใหญ่ขึ้นถึงได้รู้ว่าที่เราทำอะมันผิด 😔 ทุกวันนี้ยังเป็นปมในใจเราอยู่เลย มันรู้สึกแย่มากที่เราพูดไปแบบนั้น 😔
บางครั้งก็เป็นเหมือนคุณเอค่ะ อีกใจนึกก็ดีใจที่ชีวิตเค้าไม่ได้ดี แต่คือเราแค่คิดเท่านั้นค่ะ ไม่เคยแสดงความคิดเห็นอะไร หรือทำร้ายเค้า ยังจำไม่เคยลืมจริงๆค่ะ หยุดบูลลี่เถอะค่ะ
เคยโดนบูลลี่ตั้งแต่อนุบาล-ป.6 กว่าจะผ่านจุดๆนั้นมาได้มันยาก ทั้งเพื่อนทั้งรุ่นพี่ล้อเราทุกวัน เหมือนเราอยู่ตัวคนเดียวมาตลอดไม่มีเพื่อนสนิท พอโตขึ้นมาเราเลยเข้าใจความรู้สึกคนที่โดนบูลลี่ สู้ๆนะคะ🥺✌🏻
ผ่านมาเป็น 10 ปี แล้วยังจำได้อยู่เลย คนที่เคยโดนจะจำไม่ลืมส่วนคนที่บลูลี่เราก็ลืมไปแล้วด้วยซ้ำ ผมก็เคยอ้วน ตัวคล้ำ ใส่แว่น โดนตลอดเลยครับ แต่ผมโดนตั้งแต่ ม.1 ยัน ม.3 แต่ของผมกลุ่มที่แกล้งผมเป็นพวกลูกนามสกุลคนดัง มีคนหนุนหลังทำอะไรพวกมันไม่ได้ทุกวันนี้ชีวิตพวกมันแค่บางคนดีกว่าผมอีก อยากให้รับเคราะห์กรรมสักทีรอสมน้ำหน้าอยู่
เป็นเหมือนกันเลย เราเรียนหญิงล้วนแล้วเราเป็นทอมแต่เราอ้วนนะ แล้วเราก็มีแฟนอยู่ห้องเดียวกันเป็นเพื่อนสนิจ พวกนั้นล้อจนแฟนเราต้องย้ายโรงเรียนพอขึ้นมาม.ปลาย บางคนนั้นกลุ่มนั้นก็มาเรียนห้องเดียวกันก็ยังเป็นประเด็นจนจบม.6 พอมามหาลัยมีคนนึงก็มาเรียนในคณะเดี๋ยวกัน เขายังมาบอกว่าเราไสกำไลของปลอม แต่สุดท้ายคนที่ล่อเราก็ต้องออกจามหาลัยเพราะติดแฟน มันเป็นปมในใจเรามากเลยไปไหนมาไหนเราไม่มั่นใส กลัวว่าจะโดนคนอื่นมอง ตอนนี้จขะเรียนจบแล้วก็ยังระแวงอยู่เลยๆ
เราโดนเพื่อนสนิทวิจารณ์ว่า เราเหมือนผู้ชาย ทั้งๆที่เราเป็นผู้หญิงอะ เราเสียใจมากก เราไม่เคยว่าอะไรให้เพื่อนคนนี้เลย ช่วยเหลือกันมาก็เยอะ ไม่คิดว่าจะมาทำร้ายจิตใจด้วยคำพูดแบบนี้ เป็นคำพูดที่เราจะจำไว้ตลอด..
การbully ควรหมดไป มันไม่ตลกนะคนโดน
หนูเองก็โดนบูลลี่จากครูและเพื่อตอน ม.ต้น มาเหมือนกันค่ะ เราบูลลี่จนเรียนเกือบไม่ผ่าน เพราะแค่ไม่มีการทำงานกลุ่มกับเพื่อน และเพื่อนกับครูชอบทำตัวเหมือนว่าเราไม่มีตัวตนอยู่ในห้องเลย แต่ตอนนี้หนูกลับรู้สึกว่า ถ้าหนูเข้ามหาวิทยาลัย เรียนคณะดีๆได้ คำบูลลี่พวกนั้นน่าจะกลับไปตอกกลับคนพวกนั้นได้นะคะ
ของเราคือกลับกัน คนที่เคยบูลลี่เรา มีอนาคตและชีวิตที่ดี แต่ตัวเรายิ่งพยายามแค่ไหนชีวิตก็ยิ่งดิ่งลงเหว แต่เราก็ไม่ได้เจ้าคิดเจ้าแค้นสาปแช่งเขานะ เพราะไม่รู้ว่าแม้จริงๆชีวิตของคนเหล่านั้นจะดูดี แต่อีกมุมเขาก็อาจจะกำลังโดนกระทำเหมือนตอนที่เขาทำกับเราอยู่ก็ได้ 😔
คุณเอไม่ผิดปกติอะไรเลยค่ะ ตราบใดที่คุณเอยับยั้งชั่งใจ ไม่เก็บกดจนไปทำร้ายใคร สำหรับเรา เราว่ามันปกติมากนะ ทุกคนก็คงเคยมีความคิดเทาๆดำๆแวบเข้ามา เราก็เคยนะ...
อีกอย่าง ถ้าเค้ามาขอโทษ คุณเอก็รับ คือคุณเอเป็นคนดีคนนึงเลยค่ะ
เราไม่เคยโดนแกล้งรุนแรงนะ แต่ก็เคยโดนแกล้งให้อายเพื่อน คือณ.อายุช่วงนั้น มันอายจริงๆ เวลานึกย้อนไป เราก็ยังแบบ เราเกลียดโมเม้นที่ต้องอายคน เข่นกันค่ะ
มันทำให้เราเป็นปม จนถึงตอนโตจริงๆนะ
มันทรมานมาก
เข้าใจนะ นี่ก็เกือบโดนรุมทำร้าย แย่มาก ขนาดเราร้องไห้นะ ครูบอกว่า ขี้น้อยใจเนอะ .... ยังงี้ก็ได้เหรอ
เราเคยโดนบูลลี่ตอนป3เราจำได้เลยว่าเราร้องไห้เกือบทุกวันอะ แล้วนะทุกวันนี้เราได้ไปดูคลิปตอนที่เราเต้นตอนป3แล้วทำหน้ามีความสุขอะ เราเห็นก็รู้เลยว่าเรากำลังเต้นเพื่อกลบความรู้สึกเศร้าของเรา แล้วคือทุกที่เราดูคือเราร้องไห้ แล้วจะชอบรู้สึกดีใจมากๆเวลาที่คนบูลลี่เราโดนครูด่าโดนครูตีอะ คือเราหัวเราะแล้วก็ยิ้มแบบสะใจมากกกกกก
เป็นเหมือนเราเลยอะ เหมือนเป็นอีกด้านนึงของตัวเองที่รู้สะใจเวลามันตกต่ำ แช่งมันทุกวัน แต่เวลาเห็นมันยังใช้ชีวิตได้ดีเจริญก้าวหน้าเรายิ่งโครตเกลียด จนกระทบใจเราเหมือนกันอันนี้ที่เรารู้สึกอึดอัด แต่เราคิดเสมอว่าเราได้แค่คิดไม่ได้ทำอะไรมากกว่านั้น หรือไปตามล่า ตามด่า ตามซ้ำเติม ได้แค่คิดในใจ มันเหมือนสัญชาติญาณ สะใจ อิจฉา ตอนนี้พยายามแค่ไม่ให้กระทบกับชีวิตปัจจุบัน หรือความสะใจทำให้เราเปลี่ยนเป็นทัศนคติไปเป็นทางดาร์ก พยายามข่มให้มันอยู่แค่ในความคิด
เราเองก็เป็นคนนึงที่โดนบูลลี่ตอนช่วงประถมนะ หลักๆ เลยเพราะเรา "แตกต่าง" จากคนอื่น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องไม่พูดภาษาถิ่น พื้นฐานครอบครัว สีผิว และนิสัยที่ขี้แย ยอมคนอื่น ทำให้เราเป็นเป้าของการโดนบูลลี่ พอขึ้นมัธยมรู้สึกโชคดีมากๆ ที่เจอเพื่อนดี ช่วยเราทั้งเรื่องการเรียนและการปรับตัวเข้ากับสังคม และช่วงนั้นก็มีข่าวแว่วเข้าหูว่าคนที่เคยแกล้งเราท้องในวัยเรียนบ้าง ติดยาบ้าง เรียนไม่จบบ้าง ปฏิเสธไม่ได้ว่ารู้สึกสะใจ เพราะเราเรียนอ่อน มักจะโดนดูถูกบ่อยว่าโง่ เรียนไม่จบหรอก แต่เราก็ไม่ได้หมกมุ่นเรื่องคนที่เคยบูลลี่เราขนาดนั้น อารมณ์แบบต่างคนต่างอยู่ เผลอๆ พวกนั้นอาจจะจำไม่ได้แล้วว่าเคยแกล้งเราไว้ อยากบอกสายนี้ว่ากลับมาโฟกัสที่ตัวเองให้มากขึ้น ทำตัวเองให้มีความสุขเป็นพอ ส่วนพวกนั้นก็ช่างหัวมันไปเถอะ ไม่ได้มีค่าพอให้เก็บมาใส่ใจ