သိန်းစွန်ငှက် အပြန်လမ်း − ပိုင်စိုးဝေ အသံရွတ်ဖတ်မှုအပိုင်း ( ၃ )

🛑 People's Radio Myanmar က အပတ်စဉ်တင်ဆက်နေကျ ကဗျာဆရာ ယောနသံ ရဲ့ ကဗျာစက်ဘီး ကဗျာအစီစဉ် - ၃၄ 🛑
သိန်းစွန်ငှက် အပြန်လမ်း − ပိုင်စိုးဝေ
အသံရွတ်ဖတ်မှုအပိုင်း ( ၃ )
အမေရေ …….
ကြေးစည်ကိုရိုက်နှက်နေကြပေါ့
လှည်းဘီးကို သူတို့ တွန်းကြပေါ့ ။
အမေခေါင်းချခဲ့တဲ့
တဲကလေးဟာ
အမေ့ ရွာနဲ့ အလှမ်းဝေးပေမယ့်
သည်တောသည်တောင်ကြား
အမေကို
တစ်ယောက်တည်း မထားရက်ပါဘူး အမေ ။
အမေ့အမေ ကျွန်တော် အဘွား
ကျွန်တော်အဘွားရဲ့ အမေ့အမေ စတဲ့
ဆွေမျိုးတော်စပ်သူရော မတော်သူပါ
တစ်ရွာလုံးနောက်ဆုံး စုဝေးရာ
ဟောဟို ဇရပ်အိုအိုရဲ့
သုဿာန်ဆိုတဲ့ နေရာရောက်အောင်
အမေ့ကို
ကျွန်တော်တို့ ပို့ မှာပေါ့ ။
လမ်းက ကြမ်းလိုက်တာအမေ
တောင်ကမူကျတ်တီးကြား
နှစ်တွေများစွာရေတိုက်စားမှုနဲ့
ပျက်လုလု လှည်းလမ်းပေါ်မှာ
အမေ့ခေါင်းဟာ ၊ လှုပ်ယမ်းလှချည့်
ဖြည်းဖြည်း … ဖြည်းဖြည်း ……..
ဆူးကိုင်းတွေဘေးဖယ်
မျက်နှာကို ခြစ်မိကြဦးမယ်။
ဟိုသုဿာန်ကိုရောက်တဲ့ခါ
ဘုန်းကြီးတွေက
သရဏဂုံကို ရွတ်ဖတ်
ကျွန်တော့် လက်နဲ့ ရေစက်သွန်းချ အမျှဝေ
အမေ ကောင်းရာသုဂတိလားပါစေလို့
ကျွန်တော် အမျှဝေမယ်
ကျွန်တော့် ကိုယ်ပေါ်မှာ
ဖုန်တွေပေကပ်
ညစ်ပတ်နေမလားဘဲ။
မန္တလေးက မိတ္ထီလာ
မလှိုင် ပန်းအိုင်တစ်လမ်းလုံး
ဖုန်လုံးကြီးထဲ ဖြတ်ခဲ့ရ
အခုလည်းပဲ ဖုန်လုံးကြီးထဲမှာ ။
ဖုန်တွေ ပေကပ် ညစ်ပတ်နေမလားဘဲ။
ဟိုသုဿာန်ကိုရောက်လို့
ရေစက်သွန်းချ အမျှဝေတဲ့ အခါ
ငယ်ဆရာ ဘုန်းတော်ကြီး
ကျွန်တော့် ကိုကြည့်ပြီး
အံ့သြနေလိမ့်မယ် ။
ညရောက်တဲ့ အခါ
ဦးလေးဘယ်နေ့ ပြန်မှာလဲ
တစ်နှစ်တစ်ခါ ပြန်လာပါနော်
ကျွန်တော် ကျောင်းဆက်နေချင်တယ်
ညီမလေးမှာ ဝတ်စရာအင်္ကျီ မရှိတော့ဘူး ။
ဟောဒီအငယ်မ
မနှစ်က နှစ်တန်းကျတယ်
ငါ့မောင်ရယ်
ဟောဒီကျန်နေတဲ့
မျက်စိတစ်ဘက်ကလည်း
ဆရာဝန်က ခွဲရမယ်တဲ့
အစ်မလည်း ကြောက်တတ်လို့
ဆေးရုံကို
နောက်ထပ် မရောက်တော့ပါဘူး
စတဲ့ … စတဲ့ စကားလုံးတွေကြား
ကျွန်တော် ဘာများ
တာဝန်ယူနိုင်မလဲ
မင်းတို့ အတွက် ၊ ငါ့အတွက်
အနှစ်သုံးဆယ်လုံးလုံး
ဦးလေးစဉ်းစားနေတုန်းပဲ
ဦးလေးဟာ
စဉ်းစားနေတုန်းပါပဲကွယ် ။
တစ်စုံတစ်ရာ
ကတိတွေပေးထားပစ်ခဲ့ပြီး
နံနက်ခင်းတစ်ခုမှာ
ငှက်တစ်ကောင်လို ပျံပြေးသွားမယ်။
ဟိုတစ်ခါက
အမေ့ကို ထားပစ်ခဲ့သလိုမျိုး
” ဟောသည်ကမ္ဘာမြေကြီးရဲ့
နာမကျန်းမှုတွေကို ဆေးဝါးကုသဖို့
ကျွန်တော်ကဗျာဆရာ လုပ်ရမယ်
ကဗျာ ဆရာလုပ်မှ ဖြစ်မယ် အမေ ”
အဲသလို ဆိုပြီး
အမေ့ကို ထားပစ်ခဲ့တုန်းက
ယာခင်းနံဘေး
တောလမ်းလေးပေါ်မှာ
မြက်ရိုင်းပင်တွေ ကိုတိုးဖြတ်
တရှပ်ရှပ်နဲ့ ကျွန်တော့် ဖိနပ်သံတွေ
ကျန်ရစ်ခဲ့တယ် ။
ယာခင်းတွေ နောက်မှာချန်
တောတန်းတွေ ကျန်ရစ်ခဲ့တယ်။
ကျောက်စရစ်ကုန်းခေါင်
တလင်းပြောင်မှာ
ယုန်ထောင် ပတတ်တူး ချိုးတည်
ငယ်ဘဝတွေ ကျန်ရစ်ခဲ့တယ် ။
လိမ်လိမ်မာမာနေဖို့
စကားလုံးတို့ တုန်ခါ
အမေ့ မျက်နှာပေါ်က
မျက်ရည်စတွေ ကျန်ရစ်ခဲ့တယ်။
သူငယ်ချင်းတွေ
လက်ပြနေဆဲ ၊ ဥသြဆွဲပေါ့ ။
တရှဲရှဲမြည်လျက် ရထားထွက် ခွာ
တုန်ခါနေတဲ့ ဓာတ်ကြိုးပေါ်မှာ
တောကျီးကန်းတစ်ကောင်
အော်မြည်ရင်း ကျန်ရစ်ခဲ့တယ်။
ပိုင်စိုးဝေ
ဧပြီ ၂၃၊ ၂၀၀၉
( အစိမ်းရောင်မြစ်သို့ တမ်းချင်း ကဗျာစာအုပ်မှ )