Αφήνω πίνω σπαραγμούς και ματωμένους οργασμούς τους τοκετούς των δαιμόνων αμαρτωλούς και μοιχούς περνάω από θάλασσα αόρατη που με σκεπάζει πριν να φτάσω πάντα αλλάζει σε μια υγρή φωτιά που βράζει κι εγώ ακαθόριστη ύλη πίσω απ’ την πύλη μπρος μου φίλοι και πίσω αχόρταγα ουρλιάζουν σκύλοι ανοίγει η γη την μήτρα της κι εγώ της γνέφω να με ρουφήξει μέσα της σαν επιστρέφω και με καλούνε την αυγή αυτής της μέρας να με κεράσουνε ποτά και Calaveras μην με ξεχάσεις φύλα μου φαί στο σπιτί και κείνο το γαμιστερό κρασί που γουστάρω με τον μηλίτη ψωμί των νεκρών και μην φοβάσαι, δεν θα λείπω πορτοκαλί λουλούδια να στολίζουνε τον κήπο ένα φιλί στο μέτωπο πάλι να σας χαράξω κι αν έχει ντέρμπι ύστερα στο πέταλο να αράξω είναι η μέρα που οι νεκροί κάνουνε πάρτυ Ελλάδα ή Μεξικό στα αλήθεια δεν αλλάζει κάτι δεν έχω χάρτη, σήμερα οι θνητοί μου βάζουν πλάτη κάνε κράτει, μέσα απ’ τη στάχτη βρίσκω παλάτι κι αν έχεις ώρα κάνα στιχάκι θα σου διαβάσω θα σου τάξω ένα κουπλέ-ντόπα να σου το γράψω μια φορά τον χρόνο εκδικούμαι, για αυτό τραγούδα πριν φιλήσει θα τονε μαχαιρώσω τον Ιούδα (ρεφραιν) Με ξεγεννά η κόλαση σε μέρη αδιάβατα με ξερνά πάνω στη γη τα Ψυχοσάββατα ξανά ματώνω στην ανάμνηση όλων μου των στιγμών και συνυπάρχω μ’ όλες τις διαστάσεις των καιρών και το λοιπόν για μια μέρα βολοδέρνω μες στο μπουρδέλο των θνητών πολύ δεν μένω σφίξε το χέρι μου γερά πάλι τελειώνει το παιχνίδι φεύγω και σκέφτομαι ήδη το επόμενο ταξίδι Κάνω και φέτος την γύρα, μου το ‘χει φυλαγμένο η μοίρα σφύρα μάγκικα, θα σκάσω σαν λάβα μες στην πορφύρα σ’ όσους λέγαν πολλά να ράψω το στόμα όσοι γαμιόσαστε παλιά, γαμιέστε ακόμα βλέπω και πάλι το κατάντημα σε όλο το μεγαλείο τη φλόγα μου κάποιοι τη βάλανε σε ενυδρείο προσέξτε τη φωτιά, μην λέτε δεν σας νοιάζει ό,τι σας σκιάζει ρε κουφάλες μου ταιριάζει και βλέπω πάλι μπάτσους, βλέπω τους ίδιους τσάτσους που το σύνταγμά τους προστατεύει του κράτους το status κι έμαθα φέτος πως σας έχουν επιβάλλει να τριγυρνάτε με κρυμμένο το μισό σας το κεφάλι σε κάνα χρόνο φίλε θα μου λες πως τα κονόμησαν από όλες τις μεριές οι φαρμακευτικές προς το παρόν βάλε ποτό, είναι ψυχής Σαββάτο να γίνουμε άνω-κάτω, κάνα άσμα απ’ τον Στράτο βάλε βαρύμπιτα απ’ αυτά που μου χουν λείψει μέχρι τη δύση να ραπάρουμε ώσπου η μέρα μου να λήξει μεράκλωσέ με κι ύστερα ξέχασέ με με ό,τι αγάπησα σε αυτή τη γη κέρασέ με και κάβλωσέ με άκου, σάλπιγγες με καλούν στη σκοτεινιά μετά τις θύμησες ακολουθεί η λησμονιά μέχρι να εξαφανιστώ ξανά δως μου το χέρι σε λίγο πάλι θα κουρνιάσω στου διαόλου το λημέρι (ρεφραιν) Με ξεγεννά η κόλαση σε μέρη αδιάβατα με ξερνά πάνω στη γη τα Ψυχοσάββατα ξανά ματώνω στην ανάμνηση όλων μου των στιγμών και συνυπάρχω μ’ όλες τις διαστάσεις των καιρών και το λοιπόν για μια μέρα βολοδέρνω μες στο μπουρδέλο των θνητών πολύ δεν μένω σφίξε το χέρι μου γερά πάλι τελειώνει το παιχνίδι φεύγω και σκέφτομαι ήδη το επόμενο ταξίδι
Μπράβο Μητσαρα μου!!!!!!
Καλοταξιδο αδελφέ
πολύ καλό!
💪💪💪💪
Αφήνω πίνω σπαραγμούς και ματωμένους οργασμούς
τους τοκετούς των δαιμόνων αμαρτωλούς και μοιχούς
περνάω από θάλασσα αόρατη που με σκεπάζει
πριν να φτάσω πάντα αλλάζει σε μια υγρή φωτιά που βράζει
κι εγώ ακαθόριστη ύλη πίσω απ’ την πύλη
μπρος μου φίλοι και πίσω αχόρταγα ουρλιάζουν σκύλοι
ανοίγει η γη την μήτρα της κι εγώ της γνέφω
να με ρουφήξει μέσα της σαν επιστρέφω
και με καλούνε την αυγή αυτής της μέρας
να με κεράσουνε ποτά και Calaveras
μην με ξεχάσεις φύλα μου φαί στο σπιτί
και κείνο το γαμιστερό κρασί που γουστάρω με τον μηλίτη
ψωμί των νεκρών και μην φοβάσαι, δεν θα λείπω
πορτοκαλί λουλούδια να στολίζουνε τον κήπο
ένα φιλί στο μέτωπο πάλι να σας χαράξω
κι αν έχει ντέρμπι ύστερα στο πέταλο να αράξω
είναι η μέρα που οι νεκροί κάνουνε πάρτυ
Ελλάδα ή Μεξικό στα αλήθεια δεν αλλάζει κάτι
δεν έχω χάρτη, σήμερα οι θνητοί μου βάζουν πλάτη
κάνε κράτει, μέσα απ’ τη στάχτη βρίσκω παλάτι
κι αν έχεις ώρα κάνα στιχάκι θα σου διαβάσω
θα σου τάξω ένα κουπλέ-ντόπα να σου το γράψω
μια φορά τον χρόνο εκδικούμαι, για αυτό τραγούδα
πριν φιλήσει θα τονε μαχαιρώσω τον Ιούδα
(ρεφραιν)
Με ξεγεννά η κόλαση σε μέρη αδιάβατα
με ξερνά πάνω στη γη τα Ψυχοσάββατα
ξανά ματώνω στην ανάμνηση όλων μου των στιγμών
και συνυπάρχω μ’ όλες τις διαστάσεις των καιρών
και το λοιπόν για μια μέρα βολοδέρνω
μες στο μπουρδέλο των θνητών πολύ δεν μένω
σφίξε το χέρι μου γερά πάλι τελειώνει το παιχνίδι
φεύγω και σκέφτομαι ήδη το επόμενο ταξίδι
Κάνω και φέτος την γύρα, μου το ‘χει φυλαγμένο η μοίρα
σφύρα μάγκικα, θα σκάσω σαν λάβα μες στην πορφύρα
σ’ όσους λέγαν πολλά να ράψω το στόμα
όσοι γαμιόσαστε παλιά, γαμιέστε ακόμα
βλέπω και πάλι το κατάντημα σε όλο το μεγαλείο
τη φλόγα μου κάποιοι τη βάλανε σε ενυδρείο
προσέξτε τη φωτιά, μην λέτε δεν σας νοιάζει
ό,τι σας σκιάζει ρε κουφάλες μου ταιριάζει
και βλέπω πάλι μπάτσους, βλέπω τους ίδιους τσάτσους
που το σύνταγμά τους προστατεύει του κράτους το status
κι έμαθα φέτος πως σας έχουν επιβάλλει
να τριγυρνάτε με κρυμμένο το μισό σας το κεφάλι
σε κάνα χρόνο φίλε θα μου λες
πως τα κονόμησαν από όλες τις μεριές οι φαρμακευτικές
προς το παρόν βάλε ποτό, είναι ψυχής Σαββάτο
να γίνουμε άνω-κάτω, κάνα άσμα απ’ τον Στράτο
βάλε βαρύμπιτα απ’ αυτά που μου χουν λείψει
μέχρι τη δύση να ραπάρουμε ώσπου η μέρα μου να λήξει
μεράκλωσέ με κι ύστερα ξέχασέ με
με ό,τι αγάπησα σε αυτή τη γη κέρασέ με και κάβλωσέ με
άκου, σάλπιγγες με καλούν στη σκοτεινιά
μετά τις θύμησες ακολουθεί η λησμονιά
μέχρι να εξαφανιστώ ξανά δως μου το χέρι
σε λίγο πάλι θα κουρνιάσω στου διαόλου το λημέρι
(ρεφραιν)
Με ξεγεννά η κόλαση σε μέρη αδιάβατα
με ξερνά πάνω στη γη τα Ψυχοσάββατα
ξανά ματώνω στην ανάμνηση όλων μου των στιγμών
και συνυπάρχω μ’ όλες τις διαστάσεις των καιρών
και το λοιπόν για μια μέρα βολοδέρνω
μες στο μπουρδέλο των θνητών πολύ δεν μένω
σφίξε το χέρι μου γερά πάλι τελειώνει το παιχνίδι
φεύγω και σκέφτομαι ήδη το επόμενο ταξίδι