@@doublemofficial7494 bro wtf dont do this shiit Απλα μην προμοταρεις τηβ μουσικη σου εδω και γενικα κατω απο κομμεντς αν εισαι καλος θα σε ακουσουν so simple
ΣΤΙΧΟΙ και καπως φτανουμε στο τελος εγω και το στυλο και το χαρτι και ανατριχιαζω γιατι μου θυμιζει τοσο την αρχη δεν ερωτευτηκα ποτε κοπελα οσο τη μουσικη και ειναι κοπελες που ερωτευτηκα θανασιμα γιατι γραφω αυτο το γραμμα δεν ξερω ετσι κανω με τα ασχημα οσα λαθη εχω κανει τα φοραω σαν παρασημα και οσα εμαθα απο αυτα με ανοιχτες παλαμες τα χαρισα μα στις παλαμες κανεις δεν ειδε τις τρυπες απο τα καρφια και καπου εδω γυρνα το πισω στην αρχη οταν πρωτακουσα τη λεξη mc οταν το ραπ για μενα δεν ηταν απλα μουσικη οταν φοραγα το φαρδυ μου στο προαυλειο και με δειχνανε πες μου ποιος ητανε για μενα εκει ενα χαρτι και ενα στυλο και δεκα λεξεις που συντομα τις εκανα 100 και να σου οι σκεψεις ο θανατος, το ατερμονο μετα γιατι γαμωτο ημουν μικρος ημουνα 17 και ακομα εγραφα, αλλα δεν μου πε μπραβο κανεις γιατι το μπραβο ειναι αυτο που ζητας δεν σ αγαπουσαν οι γονεις σου αρκετα εχεις παραπονα αχαριστε? το κοινο δε θα σου κλεισει το κενο και ξαφνικα 21 πεντε χρονια περασμενα ακομα ψαχνω να με βρω στις νευρωσεις μου και τα απωθημενα γραφω και ηχογραφω ειπα θα γινω ο καλυτερος λες και σημαινει κατι αυτο πορτες κλειστες και ανηφορες βαζω πλατη στο σταυρο και προχωρω μα αμα δε σε καταλαβαινουνε σε δειχνουνε εδω γιατι στο ιδιωτικο εισαι το παιδι με το φαρδυ και στο χιπ χοπ εισαι το παιδι απο το ιδιωτικο και παλι σκεψεις για το θανατο μα εχω ανακαλυψει το ποτο και ας μη μεθω πολυ συχνα γιατι φοβαμαι 20 χρονια και 2 και προχωραμε η εσωστρεφεια κερδιζει δεν αξιζει λεω να ασχοληθω και αναρωτιεμαι πως μου λενε οτι εχω ταλεντο αν δεν μπορω να εξηγησω καν αυτα που θα σκεφτω στο μεσο ανθρωπο χωρις να με κοιταει σαν εξωγηινο χωρις να εχω φοβο πως καπως θα παρεξηγηθω και πηρα το συναισθημα ακριβως αυτο και το μετετρεψα σε τεχνη θελοντας να το κανω κατανοητο και το εχτισα γυρω απο την εφηβεια γιατι καταλαβα πως καπου εκει δημιουργηθηκε το κενο ειμαι ο πιο αβολος ανθρωπος που υπαρχει σκεφτομαι ολη την ωρα και συχνα δεν μπορω καν να κοιμηθω γιατι το σωμα μου τρομαζει οταν παω να αφεθώ και ξυπναω με ελαφρυ πανικο να γραψω ξορκια να ξορκισω το κακο να υπενθυμισω πως μπορω να μπηξω το στυλο στο χερι αντι να πιασω το μαχαιρι και επιτελους βρηκα κοσμο που λεει πως καταλαβαινει και γεμιζει λιγο-λιγο το κενο μα το βαρελι ειναι τρυπιο γιατι τωρα λεν πως ειμαι για παιδια γιατι καποιοι με ξεπερασαν, μεγαλωσαν πια γιατι ακουνε μουσικη για να νιωθουν πως ειναι καποιοι και εγω κανω μουσικη για οσους δεν νιωθουν καλα και δεν ακουνε πια το στιχο ακουνε μονο το ρεφρεν και τα ρεφρεν μου ειναι χαρουμενα λενε και δεν τους πανε και το οτι χαμογελαω στις φωτογραφιες συχνα παει να πει στο μυαλο τους πως δε λυπαμαι οκευ λοιπον κερδισατε αφου θελετε να βγουν τα απλυτα μας στη φορα αφου θελετε να μετρησουμε τα ψυχολογικα μας παμε τωρα με νοιαζει τι θα πει για μενα ο κοσμος και δεν ειναι για το φαινεσθαι αλλα γιατι μονιμως με χαρακτηριζαν κατι που δεν ειμαι και ενω ξερω πως ειμαι καλο παιδι καπου βαθια ολοι με λεγανε μαλακα ψωνισμενο χωρις καν με εχουν δει απο κοντα η να μου σφιξαν το χερι εστω μια φορα δεν ειμαι νταης αλλα σε ξυλο εβαλα κατω τρεις γιατι ακουμπησαν το πακ τα μουνια φοβαμαι ευκολα μα δυσκολα δειλιαζω δοκιμαστε με θα πεθαινα για ο,τι αγαπαω πραγματικα και ολη η φημη χαρισμα σας δε θελω τη κηδεια του βασιλια δε θελω να με ακους γιατι ειμαι καποιος και καλα υπαρχουν τοσοι που ειναι καποιοι και ας το παιζουν πως δεν ειναι μη κρυβομαστε πισω απ το δαχτυλο μας γενικα εγω ηρθα για τη μουσικη το λογο που κοιμαμαι που και που με συνειδηση λιγοτερο βαρια και ηταν τιμη μου που καποιοι για το χατιρι μου κλειδωσαν στο συρταρι τη πουτανα τη θηλια αυτο εδω δεν ειναι τεχνη δεν ξερετε απο τεχνη ετσι και αλλιως αυτος εδω ειμαι εγω και ειμαι γυμνος αυτο ζητουσαν παντα απο μενα, αυτο το αιμα και αν πω οτι δεν στραγγιξα και αποψε θα ναι ψεμα και ειναι το τελος εγω και το στυλο και το χαρτι μα το χω πει τοσες φορες που ουτε εγω δεν με πιστευω οσο αιμα και να σταξω παντα εχω πιο πολυ αυτο το τελος μου θυμιζει την αρχη και παμε παλι
Με το πέρασμα των χρόνων, πολυ πιθανόν το γούστο μου στη μουσική να αλλάξει, δεν το γνωρίζω. Αυτο που ξέρω με σιγουριά όμως, ειναι οτι το έργο σου εχει χαραχτεί βαθιά και στο νου και στη καρδιά μου και πάντοτε θα είσαι ο καλλιτέχνης που θα εκτιμώ και θα σέβομαι περισσότερο. Ευχαριστώ απο καρδιάς για τις καταθέσεις ψυχής και συγγνώμη για τα δάκρυα που έχουν μουσκεψει τα φύλλα το υ τετραδίου σου τις στιγμές που προσπαθούσες να πετύχεις για εμάς το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Κουράγιο.
LYRICS: Και κάπως φτάνουμε στο τέλος, εγώ και το στυλό και το χαρτί. Και ανατριχιάζω γιατί μου θυμίζει τόσο την αρχή. Δεν ερωτεύτηκα ποτέ κοπέλα όσο τη μουσική, και είναι κοπέλες που ερωτεύτηκα θανάσιμα. Γιατί γράφω αυτό το γράμμα; Δεν ξέρω, έτσι κάνω με τα άσχημα. Όσα λάθη έχω κάνει τα φοράω σαν παράσημα. Και όσα έμαθα από αυτά με ανοιχτές παλάμες στα χάρισα, μα στις παλάμες κάνεις δεν είδε τις τρύπες από τα καρφιά. Και κάπου εδώ γύρνα το πίσω στην αρχή, όταν πρωτάκουσα τη λέξη MC, όταν το ραπ για μένα δεν ήταν απλά μουσική, όταν φόραγα το φαρδύ μου στο προαύλιο και με δείχνανε πες μου ποιος ήτανε για μένα εκεί. Ένα χαρτί και ένα στυλό και 10 λέξεις που σύντομα τις έκανα 100. Και να σου οι σκέψεις, ο θάνατος στο ατέρμονο μετά, γιατί γαμώτο; Ήμουν μικρός, ήμουνα 17. Και ακόμα έγραφα, αλλά δεν μου 'πε μπράβο κανείς, γιατί το μπράβο είναι αυτό που ζητάς; Δε σ'αγαπούσαν οι γονείς σου αρκετά, έχεις παράπονα αχάριστε, το κοινό δε θα σου κλείσει το κενό. Και ξαφνικά 21, 5 χρόνια περασμένα, ακόμα ψάχνω να με βρω στις νευρώσεις μου και τα απωθημένα. Γράφω κ' ηχογραφώ, είπα θα γίνω ο καλύτερος. Λες και σημαίνει κάτι αυτό. Πόρτες κλειστές και ανηφόρες, βάζω πλάτη στο σταυρό και προχωρώ. Μα άμα δε σε καταλαβαίνουνε σε δείχνουν εδώ. Γιατί στο ιδιωτικό είσαι το παιδί με το φαρδύ και στο χιπ χοπ είσαι το παιδί από το ιδιωτικό. Και πάλι σκέψεις για το θάνατο, μα έχω ανακαλύψει το ποτό και ας μη μεθώ πολύ συχνά, γιατί φοβάμαι. 20 χρόνια και 2 και προχωράμε, η εσωστρέφεια κερδίζει δεν αξίζει λέω να ασχοληθώ. Και αναρωτιέμαι πώς μου λένε ότι έχω ταλέντο, αν δεν μπορώ να εξηγήσω καν αυτά που θα σκεφτώ στον μέσο άνθρωπο χωρίς να με κοιτάει σαν εξωγήινο, χωρίς να έχω φόβο πως κάπως θα παρεξηγηθώ. Και πήρα το συναίσθημα ακριβώς αυτό, και το μετέτρεψα σε τέχνη θέλοντας να το κάνω κατανοητό. Και το έχτισα γύρω από την εφηβεία, γιατί κατάλαβα πως κάπου εκεί δημιουργήθηκε το κενό. Είμαι ο πιο άβολος άνθρωπος που υπάρχει, σκέφτομαι όλη την ώρα και συχνά δεν μπορώ καν να κοιμηθώ, γιατί το σώμα μου τρομάζει όταν πάω να αφεθώ και ξυπνάω με ελαφρύ πανικό να γράψω ξόρκια, να ξορκίσω το κακό, να υπενθυμίσω πως μπορώ να μπήξω το στυλό στο χέρι αντί να πιάσω το μαχαίρι. Και επιτέλους βρήκα κόσμο που λέει πως καταλαβαίνει και γεμίζει λίγο λίγο το κενό. Μα το βαρέλι είναι τρύπιο, γιατί τώρα λεν' πως είμαι για παιδιά, γιατί κάποιοι με ξεπέρασαν, μεγάλωσαν πια, γιατί ακούνε μουσική για να νιώθουν πως είναι κάποιοι, και εγώ κάνω μουσική για όσους δεν νιώθουν καλά! Και δεν ακούνε πια τον στίχο, ακούνε μόνο το ρεφρέν Και τα ρεφρέν μου είναι χαρούμενα λένε και δεν τους πάνε. Και το ότι χαμογελάω στις φωτογραφίες συχνά πάει να πει στο μυαλό τους πως δε λυπάμαι. Οκευ λοιπόν κερδίσατε, ας βγούνε τα άπλυτα μας στη φορά. Αφού δε λέτε να μετρήσουμε τα ψυχολογικά μας, πάμε τώρα. Με νοιάζει τι θα πει για μένα ο κόσμος, Δεν είναι για το φαίνεσθαι αλλά γιατί μονίμως με χαρακτήριζαν κάτι που δεν είμαι. Και ενώ ξέρω πως είμαι καλό παιδί κάπου βαθιά, όλοι με λέγανε μαλάκα ψωνισμένο, χωρίς καν να με έχουν δει από κοντά ή να μου σφίξαν το χέρι έστω μια φορά. Δεν είμαι νταής αλλά σε ξύλο έβαλα κάτω τρεις, γιατί ακούμπησαν τον Πακ τα μουνια, φοβάμαι εύκολα μα δύσκολα δειλιάζω, Δοκιμάστε με θα πέθαινα για ό,τι αγαπάω πραγματικά. Και όλη η φήμη χάρισμα σας, δε θέλω την κηδεία του βασιλιά, δε θέλω να με ακούς επειδή είμαι κάποιος και καλά. Υπάρχουν τόσοι που είναι κάποιοι και ας το παίζουν πως δεν είναι, μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας γενικά. Εγώ ήρθα για την μουσική, τον λόγο που κοιμάμαι που και που με συνείδηση λιγότερο βαριά. Είναι τιμή μου που κάποιοι για το χατίρι μου κλειδώσαν στο συρτάρι την πουτάνα τη θηλιά. Αυτό εδώ δεν είναι τέχνη, δεν ξέρετε από τέχνη έτσι κι αλλιώς. Αυτός εδώ είμαι εγώ και είμαι γυμνός. Αυτό ζητούσαν πάντα από μένα, αυτό το αίμα, Κι αν πω ότι δε στράγγιξα κι απόψε θα'ναι ψέμα. Και είναι το τέλος, εγώ και το στυλό και το χαρτί, Μα το χω πει τόσες φορές που ούτε εγω δεν με πιστεύω. Όσο αίμα και να στάξω πάντα έχω πιο πολύ, Γι'αυτό το τέλος μου θυμίζει την αρχή (και πάμε πάλι). Αν θα είσαι πάντα εδώ Πες θα'μαι πάντα εδώ Θα'μαι πάντα εδώ Πες θα'μαι πάντα εδώ Κι αν θα'σαι πάντα εδώ Πες θα'μαι πάντα εδώ Θα'μαι πάντα εδώ Θα'μαι πάντα εδώ Κι αν θα'σαι πάντα εδώ Πες θα'μαι πάντα εδώ Θα'μαι πάντα εδώ Θα'μαι πάντα εδώ Κι αν θα'σαι πάντα εδώ Πες θα'μαι πάντα εδώ Θα'μαι πάντα εδώ Θα'μαι πάντα εδώ Κάνε με να το πιστέψω θα'μαι πάντα εδώ Πες θα'μαι πάντα εδώ Θα'μαι πάντα εδώ Κάνε με να το πιστέψω θα'μαι πάντα εδώ Ή κανείς ή μαζί είπαμε θυμήσου το αυτό. Αν έχω λάθη πείτε μου❤
Δεν νομίζω πως υπάρχουν λόγια που μπορούν να περιγράψουν αυτό το τραγούδι. Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως, είμαστε παιδιά περήφανα για το παιδί που έχεις γίνει, Μανώλη...
Σήμερα κλείνω 8 χρόνια solmeister σήμερα κλείνω 8 Χρόνια χαράς 8 χρόνια φιλίας με έναν άνθρωπο που είναι πάντα στα ακουστικά μου πάντα σε ένα πλέιλιστ Εισαι πάντα εδώ ,πάντα εδώ .Έχεις λόγο να το πιστέψεις έχεις λόγο να πιστέψεις . Δεν στο έχω πει ποτε από κοντά αλλά σε ευχαριστώ Μανώλη ,ευχαριστώ που κάθε φορά είτε το ξέρεις είτε όχι είσαι πραγματικά εδώ και στα καλά και στα άσχημα Ευχαριστώ για όλα -Δημοκριτος.
Το "κομμάτι" είναι αριστούργημα το χειρότερο ειναι πως δεν ειμαι σίγουρη αν καταλαβαίνουν οντως καποιοι οτι ειναι κομμάτι της ψυχης του και αν μπορούν να νιώσουν τον πονο μονο και μονο απο αυτο. Πιστεύω παρα πολυ στον σολ και του αξίζουν πολλα καλύτερα πραγματα απο μια άδικη κριτική και αλλα πολλα βιώματα του.
Καθώς άκουγα το τραγούδι, ένιωθα πολλά περίεργα συναισθήματα. Ήταν λες και έγραφες ακριβώς για εμένα. Χωρίς υπερβολές, χωρίς τίποτα,αυτό το κομμάτι ήταν ξεκάθαρα εγώ. Και χαίρομαι που είμαστε μαζί σε αυτό.
Το μόνο που έχω να πω για αυτό το κομμάτι είναι ότι λέει ωμά όλες τις σκέψεις που βρίσκονται στο πίσω μέρος του μυαλού μας και φοβόμαστε να τις φέρουμε ακόμα και στην συζήτηση που έχουμε με τον εαυτό μας...💔 Respect sol
Sol κουράγιο ξέρεις πως είναι οι πολλοί, εμείς όμως σε νιώθουμε, εμείς νιώθουμε πως είμαστε κάθε μέρα μαζί σου σαν καλή φίλοι. Όλο αυτό που άρχισες και δημιούργησες με το ταμπλρ, τα λαϊβ και ακόμα και τα ίδια τα κομμάτια μας έφερε πολύ κοντά. Κάθε φορά γράφεις κομμάτια για να νιώθεις ο ίδιος καλύτερα και να τα βγάλεις από μέσα σου. Είσαι τόσο έξυπνος και συναισθηματικός, που δεν σε νοιάζει μόνο να τα πεις, αλλά και να τα καταλαβαίνει ο άλλος. Αλλά πάντα βοηθάς και εμάς προσπαθώντας να μας προφυλάξεις από το να κάνουμε πολλά μοιραία και μη λάθοι. Και άλλες φορές μας θυμίζεις πως δεν είμαστε οι μόνοι που τα περνάμε αυτά, επίσης μας μαθαίνεις πως να βρούμε διέξοδο απ' το σκοτάδι. Λοιπόν τώρα ήρθε η σειρά μας να σου θυμίσουμε πως δεν είσαι μόνος, δεν τα περνάς μόνο εσύ και πως είσαι αυτό το άτομο με όλη αυτήν την ευαισθησία, την ευφυΐα, το ταλέντο και το πείσμα που έχεις σώσει ζωές μόνο με τα κόμματια σου. Έχεις γίνει πέρα από την πλάκα και το παρατσούκλι που έχει μπει με κυριολεκτικό λόγο ο δεύτερος μπαμπάς όλου του wnc και πάρα πολλών εφήβων που δεν πάνε με τους πόλους, αυτών που ακόμα και τα αυτονόητα τα αναλύουν γιατί δεν τους αρκεί να το πιστεύουν μόνο και μόνο γιατί το πιστεύουν όλοι και τα περνάνε από την δική τους λογική και βούληση. Πόλους τους έβαλες εσύ σε αυτόν τον δρόμο και σου αξίζει 100 φορές μεγαλύτερο αυτό το μπράβο που ζητάς. Ξέρεις καλύτερα από τον καθένα ότι η πόλοι πάνε και είναι η μόδα. Δεν ξέρω για πριν αλλά η μόδα τώρα είναι σκατά γιατί όπως είπες και στο La Rasa δεν πουλάει η ποιότητα. Εσύ είσαι η ποιότητα και οποίος αξίζει μπορεί να μην σε ακούει κάθε μέρα αλλά σίγουρα θα σε σέβεται και θα σε εκτιμάει άρα ΣΥΝΈΧΙΣΕ να προχωράς γιατί ο καλύτερος τρόπος να το ξεπεράσεις είναι με το δύσκολο μονοπάτι και στο τέλος θα βγεις στο φως. Θα βγεις στο φως γιατί το αξίζεις και έχεις τα κοτσια να τα καταφέρεις. Σε αγαπάμε ΜΠΑΜΠΆ!
Όσο ακούω αυτό το τραγούδι σκέφτομαι γιατί πονάει τόσο. Είναι αυτό το κανείς ή μαζί. Το ζούμε κάθε μέρα, όταν φοράμε περήφανα τους συνδετήρες στον λαιμό μας και όταν μας κοροϊδεύουν χαμογελάμε γιατί δεν ξέρουνε. Πονάει γιατί αυτό το κανείς ή μαζί το ζούμε στις συναυλίες που φωνάζουμε τους στίχους μέχρι να μας κλείσει η φωνή και που πονάμε κάθε λέξη. Όταν τα πράγματα είναι δύσκολα, όταν δεν ήμαστε καλά, όταν νιώθουμε μόνοι, ξέρουμε πως δεν ήμαστε οι μόνοι και πως πάντα θα βρίσκουμε παρηγοριά στα ακουστικά. Γι'αυτό πονάει αυτό το κομμάτι. Γιατί ο άνθρωπος που το δημιούργησε όλο αυτό τώρα πονάει και όπως εκείνος ήταν και είναι πάντα εδώ στα ακουστικά μας είτε απατώντας στα ασκς μας, είτε απατώντας στα μηνύματα μας και με κάθε τρόπο είναι εδώ, έτσι και εγώ νιώθω την ανάγκη να του πω με κάθε τρόπο πως θα είμαι πάντα εδώ. Θα ΄μαι πάντα εδώ. Είμαστε πολλοί και είμαστε και θα είμαστε εδώ γιατί είμαστε οικογένεια και εσύ το δημιούργησες αυτό. Ή κανείς ή μαζί είπαμε θυμήσου το αυτό.
Πριν δυο μηνες σε ανακαλυψα τελειως τυχαια. Κανονικα δεν ασχολούμαι σχεδον καθολου με ελληνικο ραπ, γνησιος μεταλας εδω και αρκετα χρονια. Αυτο που θα σου πω ειναι οτι μεσα σε ελάχιστο χρονο έγινες ο δεύτερος αγαπημενος μου καλλιτεχνης αναμεσα σε Ελληνες-ξενους-θρυλικα μεταλ συγκροτήματα-ολους. Αγορασα κατευθείαν εισιτήρια για το live και ηρθα. Μονος. Οπως παντα. 20ρης αναμεσα σε μια θαλασσα απο 16χρονα να σε νιωθω πιο πολυ απο ολους τους μαζι, να δακριζω πιο πολυ απο ολους τους. Μπορεί η μουσική σου να αναφερεται κυριως στην εφηβεία αλλα δεν απευθύνεται σε εφηβους more often than not. Μανωλη ΘΑ'ΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΔΩ!
@@selhnhselhnh4626 Και γενικά ακόμα και θέμα μοναξιάς, όντως όταν είσαι σε ενα κύμα με εφήβους και εισαι 20+ αισθάνεσαι εκτός, όμως υπάρχουν και κείνοι που μέσα στο κύμα απο παιδιά της ηλικίας τους αισθάνονται πιο μόνοι από ποτέ. Το χω ζήσει αυτο. Και είναι όντως πολύ κρίμα που πολλοί στις ηλικίες 18+ κρίνουν τον Σολ και δεν αφήνουν τον εαυτο τους να ζήσει όλο αυτό. Και γιατί; Επειδή τον θεωρούν για παιδάκια.
Lyrics: Και κάπως φτάνουμε στο τέλος Εγώ και το στυλό και το χαρτί Και ανατριχιάζω γιατί μου θυμίζει τόσο την αρχή Δεν ερωτεύτηκα ποτέ κοπέλα όσο την μουσική Και είναι κοπέλες που ερωτεύτηκα θανάσιμα Γιατί γράφω αυτό το γράμμα... Δεν ξέρω, έτσι κάνω με τα άσχημα Όσα λάθη έχω κάνει τα φοράω σαν παράσημα Και όσα έμαθα από αυτά με ανοιχτές παλάμες τα χάρισα Μα στις παλάμες κάνεις δεν είδε τις τρύπες από τα καρφιά Και κάπου εδώ γυρνά το πίσω στην αρχή Όταν πρώτ' άκουσα την λέξη MC Όταν το rap για εμένα δεν ήταν απλά μουσική Όταν φόραγα το φαρδύ μου στο προαύλιο και με έδειχναν Πες μου ποιος ήταν για εμένα εκεί? Ένα χαρτί και ένα στυλό και δέκα λέξεις που σύντομα τις έκανα εκατό Και να σου οι σκέψεις Ο θάνατος το ατέρμονο μετά Γιατί γαμώτο? Ήμουνα μικρός ήμουνα δεκαεφτά Και ακόμα έγραψα μα δεν μου είπε μπράβο κάνεις Γιατί το μπράβο είναι αυτο που ζητάς Δεν σε αγαπούσαν οι γονείς σου αρκετά Έχεις παράπονα αχάριστε? Το κοινό δεν θα σου κλείσει το κενό Και ξαφνικά εικοσιένα Πέντε χρόνια περασμένα Ακόμα ψάχνω να με βρω στις νευρώσεις μου και τα απωθημένα Γράφω και ηχογραφώ Είπα θα γίνω ο καλύτερος λες και σημαίνει κάτι αυτό Πόρτες κλειστές και ανηφόρες Βαζω στην πλάτη τον σταυρό και προχωρώ Άμα δεν σε καταλαβαίνουν σε δείχνουν εδώ Γιατί στο ιδιωτικό είσαι το παιδί με το φαρδύ Και στο hip hop το παιδί από το ιδιωτικό Και πάλι σκέψεις για τον θάνατο Μα έχω ανακαλύψει το ποτό Κι ας μην μεθώ πολύ συχνά γιατί φοβάμαι Είκοσι χρόνια και δυό και προχωράμε Η εσωστρέφεια κερδίζει δεν αξίζει λέω να ασχοληθώ Και αναρωτιέμαι πως μου λένε ότι έχω ταλέντο, αν δεν μπορώ να εξηγήσω καν αυτά που θα σκεφτώ στον μέσο άνθρωπο χωρίς να με κοιτάει σαν εξωγήινο Χωρίς να έχω φόβο πως κάπως θα παρεξηγηθώ Και πήρα το συναίσθημα ακριβώς αυτό και το μετέτρεψα σε τέχνη, θέλοντας να το κάνω κατανοητό Και το έχτισα γύρω από τη εφηβεία Κατάλαβα πως κάπου εκεί δημιουργήθηκε το κενό Είμαι ο πιο αβολος άνθρωπος που υπάρχει Σκέφτομαι όλη την ώρα και συχνά δεν μπορώ καν να κοιμηθώ Γιατί το σώμα μου τρομάζει όταν πάω να αφεθώ Και ξυπνάω με ελαφρύ πανικό, να γράψω ξόρκια να εξορκισω το κακό Να υπενθυμίσω πως μπορώ να πηξω το στυλό στο χέρι, να πιάσω το μαχαίρι Και επιτέλους βρήκα κόσμο που λέει πως καταλαβαίνει, γεμίζει λίγο λίγο το κενό Μα το βαρέλι είναι τρύπιο Γιατί τώρα λεν πως είμαι για παιδιά Γιατί κάποιοι με ξεπέρασαν, μεγάλωσαν πια Γιατί ακούνε μουσική για να νιώθουν πως είναι κάποιοι Και εγώ κάνω μουσική για όσους δεν νιώθουν καλά Και δεν ακούνε πια τον στίχο, ακούνε μόνο το ρεφρέν Και τα ρεφρέν μου είναι χαρούμενα λένε και δεν τους πάνε Και το ότι χαμογελάω στις φωτογραφίες συχνά πάει να πει στο μυαλό τους πως δεν λυπάμαι Οκέι λοιπόν, κερδίσατε, ας βγούνε τα άπλυτα μας στη φόρα. Αφού θέλετε να μετρήσουμε τα ψυχολογικά μας, πάμε τώρα, με νοιάζει τι θα πει για μένα ο κόσμος και δεν είναι για το φαίνεσθαι, αλλά γιατί μονίμως με χαρακτήριζαν κάτι που δεν είμαι κι ενώ ξέρω πως είμαι καλό παιδί κάπου βαθιά, όλοι με λέγανε μαλάκα ψωνισμένο χωρίς καν να με έχουν δει από κοντά ή να μου ‘σφίξαν το χέρι, έστω μια φορά Δεν είμαι νταής αλλά σε ξύλο έβαλα κάτω τρεις μια φορά γιατί ακούμπησαν τον πακ τα μουνια Φοβάμαι εύκολα μα δύσκολα δειλιαζω Δοκιμάστε με, θα πέθαινα για ότι αγαπάω πραγματικά Και όλη η φήμη χάρισμα σας Δεν θέλω την κηδεία του βασιλειά Δεν θέλω να με ακούς γιατί είμαι κάποιος Και καλά υπάρχουν τόσοι που είναι κάποιοι Κι ας το παίζουν πως δεν είναι, μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας Γενικά εγώ ήρθα για την μουσική Τον λόγο που κοιμάμαι που και που Με συνείδηση λιγότερο βαριά Κι ήταν τιμή μου, που κάποιοι για το χατίρι μου κλείδωσαν στο συρτάρι την πουτάνα τη θηλιά Αυτό εδώ δεν κάνει τεχνη, δεν ξέρετε από τέχνη έτσι και αλλιώς Αυτός εδώ είμαι εγώ, και είμαι γυμνός Αυτό ζητούσαν πάντα από εμένα, αυτό το αίμα Και αν πω ότι δεν στραγγιξα και απόψε θα είναι ψέμα Κι είναι το τέλος, εγώ και το στυλό και το χαρτί Μα το έχω πει τόσες φορές που ούτε εγώ δεν με πιστεύω, όσο αίμα και να στάξω πάντα έχω πιο πολύ Αυτό το τέλος μου θυμίζει την αρχή Θα είμαι πάντα εδώ x ☆ Πες θα είμαι πάντα εδώ Θα είμαι πάντα εδώ x☆ Κι αν θα είσαι πάντα εδώ πες θα είμαι πάντα εδώ Θα είμαι πάντα εδώ x☆ Κάνε με να το πιστέψω θα είμαι πάντα εδώ Ή κάνεις ή μαζί είπαμε θυμήσου το αυτό...
Solmeister Χτες Βράδυ Έγραψα Ξανά για το Κενό Lyrics: Να πω ένα για'μενα; (ένα για μένα...) Και κάπως φτάνουμε στο τέλος εγώ και το στιλό και το χαρτί κι ανατριχιάζω γιατί μου θυμίζει ΤΟΣΟ την αρχή δεν ερωτεύτηκα ΠΟΤΕ κοπέλα ΟΣΟ την μουσική κι είναι κοπέλες που ερωτεύτηκα ΘΑΝΑΣΙΜΑ Γιατί γράφω αυτό το γράμμα; δεν ξέρω...έτσι κάνω με τ'άσχημα όσα λάθη έχω κάνει τα φοράω σαν παράσημα και όσα έμαθα απ'αυτά με ανοιχτές παλάμες στα χάρισα μα στις παλάμες ΚΑΝΕΙΣ δεν είδε τις τρύπες από τα καρφιά και κάπου εδώ γυρνάω το πίσω στην αρχή όταν πρωτάκουσα την λέξη "εμψυ" όταν το ραπ για μένα δεν ήταν απλά μουσική όταν φόραγα το φαρδύ μου στο προαύλιο και με δείχνανε πες μου ποιος ήτανε για εμένα εκεί(;) ένα χαρτί κι ένα στιλό και 10 λέξεις που σύντομα τις έκανα 💯 και ένα σου οι σκέψεις ο θάνατος θα τέρμωνε μετά ΓΙΑΤΙ ΓΑΜΩΤΟ; Ήμουν μικρός...ήμουνα 17 Κι ακόμα έγραφα, αλλά δεν μου'πε μπράβο κανείς γιατί το μπράβο είναι αυτό που ζητάς (;) δεν σ'αγαπούσαν οι γονείς σου αρκετά ΕΧΕΙΣ ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΑΧΑΡΙΣΤΕ; το κοινό δεν θα σου κλείσει το κενό ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ 21 5 χρόνια περασμένα ακόμα ψάχνω να με βρω στις νευρώσεις μου και τα απωθημένα γράφω κι ηχογραφώ, είπα θα γίνω Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ λες και σημαίνει κάτι αυτό πόρτες κλειστές και ανηφόρες βάζω πλάτη στο σταυρό και προχωρώ μα άμα δεν σε καταλαβαίνουνε σε δείχνουνε εδώ γιατί στο ιδιωτικό είσαι το παιδί με το φαρδύ και στο hip-hop είσαι το παιδί από το ιδιωτικό και πάλι σκέψεις ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ μα έχω ανακαλύψει το ποτό κι ας μην μεθώ πολύ συχνά γιατί φοβάμαι 20 χρόνια και δυο και προχωράμε η εσωστρέφεια κερδίζει δεν αξίζει λέω να ασχοληθώ και αναρωτιέμαι πώς μου λένε ότι έχω ταλέντο(;) αν δεν μπορώ να εξηγήσω καν αυτά που θα σκεφτώ στον μέσο άνθρωπο χωρίς να με κοιτάει σαν εξωγήινο χωρίς να έχω φόβο όπως κάπως θα παρεξηγηθώ και πήρα το συναίσθημα ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΤΕΤΡΕΨΑ ΣΕ ΤΕΧΝΗ θέλοντάς να το κάνω κατανοητό και το έκτισα γύρω από την εφηβεία, γιατί κατάλαβα πως κάπου εκεί δημιουργήθηκε το κενό είμαι ο πιο άβολος άνθρωπος ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ σκέφτομαι ΟΛΗ ΤΗΝ ΩΡΑ και συχνά δεν μπορώ ΚΑΝ να κοιμηθώ, γιατί το σώμα μου τρομάζει, όταν πάω να αφεθώ και ξυπνάω με ελαφρύ ΠΑΝΙΚΟ να γράψω ξόρκια να ξορκίσω το κακό ΝΑ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΩ ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ να μπήξω το στιλό ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΑΝΤΙ ΝΑ ΠΙΑΣΩ ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ και επιτέλους βρήκα κόσμο που λέει πως καταλαβαίνει και γεμίζει λίγο-λίγο το κενό μα το βαρέλι είναι τρύπιο γιατί τώρα λένε πως είμαι για παιδιά γιατί κάποιοι με ξεπέρασαν μεγάλωσαν πια... γιατί ακούνε μουσικη για να νιώθουν πως είναι κάποιοι και εγώ κάνω μουσική για όσους δεν νιώθουν καλά και δεν ακούνε πια τον στίχο ακούνε μόνο το ρεφρέν και τα ρεφρέν μου είναι χαρούμενα λένε και δεν τους πάνε και το ότι χαμογελάω στις φωτογραφίες συχνά πάει να πει στο μυαλό τους πως δεν λυπάμαι Οκευ λοιπόν,ΚΕΡΔΙΣΑΤΕ ας βγούνε τα άπλυτα μας στην φόρα αφού δεν λέτε να μετρήσουμε τα ψυχολογικά μας ΠΑΜΕ ΤΩΡΑ με νοιάζει τι θα πει για εμένα ο κόσμος και δεν είναι για το φαίνεσθαι, ΑΛΛΑ, γιατί ΜΟΝΙΜΩΣ με χαρακτήριζαν κάτι που δεν είμαι και ενώ ξέρω πως είμαι καλό παιδί κάπου βαθιά όλοι με λέγανε μαλάκα,ψωνισμένο χωρίς καν να μ'έχουν δει από κοντά ή να μου σφίξαν το χέρι έστω μια φορά δεν είμαι νταής,αλλά σε ξύλο έβαλα κάτω τρεις, γιατί ακούμπησαν το μπαρ τα μουνιά(;) φοβάμαι εύκολα μα δύσκολα δειλιάζω δοκιμάστε με ΘΑ ΠΕΘΑΙΝΑ ΓΙΑ Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΑΩ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ και όλη η φήμη χάρισμα σας δεν θέλω την κηδεία του βασιλιά δεν θέλω να μ'ακούς γιατί είμαι κάποιος και καλά υπάρχουν τόσοι που είναι κάποιοι κι ας το παίζουν πως δεν είναι μην κρυβόμαστε πίσω απ'το δάχτυλο μας γενικά εγώ ήρθα για την μουσική τον λόγο που κοιμάμαι που και που με συνείδηση λιγότερο βαριά και ήταν τιμή μου που κάποιοι για το χατίρι μου κλείδωσαν στο συρτάρι ΤΗ ΠΟΥΤΑΝΑ ΤΗ ΘΗΛΙΑ αυτό εδώ δεν είναι τέχνη δεν ξέρετε από τέχνη έτσι κι αλλιώς αυτός εδώ είμαι εγώ και είμαι γυμνός αυτό ζητούσαν ΠΑΝΤΑ από'μενα αυτό το αίμα κι αν πω ότι δεν στράγγιξα κι απόψε ΘΑ'ΝΑΙ ΨΕΜΑ Κι είναι το τέλος εγώ και το στιλό και το χαρτί μα το'χω πει τόσες φορές που ούτε εγώ δεν με πιστεύω ΟΣΟ αίμα και να στάξω ΠΑΝΤΑ ΕΧΩ ΠΙΟ ΠΟΛΥ γι'αυτό το τέλος μου θυμίζει την αρχή... Και πάμε πάλι Αν θα'σαι πάντα εδώ πες θα'μαι πάντα εδώ θα'μαι πάντα εδώ πες θα'μαι πάντα εδώ και αν θα'σαι πάντα εδώ πες θα'μαι πάντα εδώ θα'μαι πάντα εδώ θα'μαι πάντα εδώ κι αν θα'σαι πάντα εδώ πες θα'μαι πάντα εδώ θα'μαι πάντα εδώ θα'μαι πάντα εδώ κι αν θα’σαι πάντα εδώ πες θα'μαι πάντα εδώ θα'μαι πάντα εδώ θα'μαι πάντα εδώ κάνε με να το πιστέψω θα'μαι πάντα εδώ πες θα'μαι πάντα εδώ θα'μαι πάντα εδώ κάνε με να το πιστέψω θα'μαι πάντα εδώ Ή ΚΑΝΕΙΣ Ή ΜΑΖΙ ΠΑΜΕ ΘΥΜΗΣΟΥ ΤΟ ΑΥΤΟ...
Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψει κανεις αυτο το τραγούδι...οταν το ακούω συγκινούμαι τόσο πολύ...σολ σαγαπω Γιατι καθε φορα δεν μας κάνεις να ταυτιζόμαστε με τα τραγούδια σου...ΑΛΛΑ κανεις τα τραγούδια σου να ταυτίζονται με όλους εμάς! Σαγαπω😩❤
Δε σχολιάζω συχνά τραγούδια γενικά. Αλλά δε μπορούσα τώρα.. Σε ακούω από όταν ξεκίνησες, και είναι σαν να μεγαλώσαμε μαζί.. Σε δύσκολες καταστάσεις είχα τους στίχους σου για συντροφιά. Μεγάλωσα, έκανα και παιδί, και της βάζω και ακούει τα τραγούδια σου.. Μη σταματησεις να γράφεις.. Μη σταματήσεις ποτέ να αγαπάς όπως αγαπούσες στα 16.. Η μουσική σου πάει.
Είναι υπέροχο και πραγματικά αντικατοπτρίζει την σημερινή απαισια κοινωνία. Φοβάμαι ότι στο μέλλον θα σταματήσω να ακούω τέτοια μουσική και ΔΕΝ ΘΈΛΩ ΜΕ ΤΊΠΟΤΑ! Αυτή η μουσική είναι εγώ είναι τα συναισθήματα μου είναι εγω! Μόνο τρία άτομα τον κατάλαβαν Solmeister, Yungbud και εγώ. Με βοήθησες να βρω τον εαυτό μου και αν χάσω εσενα θα χάσω και εμένα... ΘΑ ΜΕ ΠΑΝΤΑ ΕΔΏ!!! Μη φύγεις σε χρειαζοματε και σε αγαπάμε!!!!
Όπως είπες και εσύ εγώ εδώ ήρθα για την μουσική την δική σου,τους δικούς σου στίχους,τα δικά σου τραγούδια δεν με ενδιαφέρει τι πιστεύουν οι άλλοι.Εγω θα πω ότι με βοήθησες πάρα πολύ με τα τραγούδια σου τα τελευταία 3 χρόνια και για αυτό είμαι ευγνώμων που υπάρχει ένας φοβερός τραγουδιστής σαν και εσένα ευχαριστώ πάρα πολύ ελπίζω να διαβάσεις αυτό το σχολιο
Έκατσα και το ανέλυσα, και ξέρεις τι έβγαλα ως συμπέρασμα; μπορεί να μην έχεις τόσο απήχηση εσύ, όσο έχει η Μαρσο ή άλλοι καλλιτέχνες, αλλά αυτό συμβαίνει γιατί η μουσική σου Σολ είναι βαθιά και ειδικευμένη που ο κόσμος δεν μπορεί να αντιληφθεί, ή ακόμα κι αν την αντιληφθεί δεν μπορεί να την αντέξει. Γιατί για τους περισσότερους είναι η πραγματικότητα. Τα αληθινά τους συναισθήματα που κρύβουν μέσα τους και δεν τα εκφράζουν στους γύρω. Είσαι θρύλος. Είσαι τέλειος και είσαι ο πιο γενναίος και τολμηρός καλλιτέχνης που γνωρίσω. Τα συγχαρητήρια και τα μπράβο δεν είναι τίποτα μπροστά στα αριστούργημα σου.❤️
απο την τεταρτη δεν εχω παψει να το ακουω δεν μου κανει κεφι να ακουσω κατι αλλο. Μας βαζεις αμεσα στο τρυπακι του νου σου και σε ολα οσα νιωθεις τον τελευταιο καιρο με ενα τοσο μαγικο τροπο που δεν το εχει κανει κανεις για εμενα προσωπικα. Στην εποχη της ποζας πιστευω εισαι ο πιο αληθινος ανθρωπος που ξερω. Μπαμπα ελπιζω να εισαι καλυτερα θα τις σπασουμε τις τασεις γιατι σου αξιζει!!!
Σολ δεν είσαι μόνο αυτά που περιγράφεις...έχεις πολύ όμορφα στοιχεία μέσα σου Σίγουρα υπάρχουν τα κενά και όλος αυτός ο πόνος και για ένα παιδί-εφηβο δεν είναι εύκολο να τα διαχειριστεί Όμως αν αφήσεις τα καλα στοιχεία που έχεις μέσα σου να κυριαρχήσουν δε θα φοβάσαι τίποτα θα είσαι περήφανος για σένα και θα καταλάβεις τότε και μόνο τότε πόσο αξίζεις πόσο πιστεύουμε όλοι εμείς σε εσένα Το έργο σου δεν είναι απλώς κάτι τραγουδάκια για να περνάει η ώρα σου όπως πιστεύουν κάποιοι Όλοι εμείς που σε στηρίζουμε αναγνωρίζουμε την αξία σου και την τεράστια βοήθεια που έχεις προσφέρει (μερικές φορές χωρίς να το καταλάβεις)στον κόσμο που σε ακούει Μην μένεις στον πόνο,προσπάθησε με κάθε τρόπο να τον αφήσεις πίσω και να απολαύσεις όλον τον θαυμασμό που λαμβάνεις τώρα έστω και αν είναι από εμάς ❤️
πόσο καλύτερη θα ήταν η μουσική μας σκηνή αν όλοι οι καλλιτέχνες (ραπερς, στιχουργοί κλπ) κατέθεταν στο χαρτί τις πραγματικές ανησυχίες, σκέψεις και βιώματά τους όπως κάνει ο Sol και μερικοί άλλοι... *τούμπανο το κομμάτι αδερφέ, εκτιμάμε κι ευχαριστούμε*
Δεν ξέρω τι θα γίνει όταν ενηλικιωθω ή όταν "μεγαλώσω" τέλος πάντων αλλά ξέρω ότι ο,τι και να γίνει ο Σολ θα μείνει στο μυαλό μου ως ο άνθρωπος που μέσω της μουσικής του με βοήθησε να βρω τον εαυτό μου και ήταν το στήριγμα μου όταν όλοι οι υπόλοιποι δεν ήταν εκεί και ένιωθα μόνη ακόμα και με φίλους. Θα ήθελα περισσότεροι άνθρωποι να γνωρίσουν την μουσική του αλλά πολλοί πριν καν ακούσουν το θεωρούν μια "νεανική βλακεία " και τον απορρίπτουν αμέσως και χάνουν το μεγαλείο της μουσικής του....
-----------------ΣΤΙΧΟΙ-------------------- Και κάπως φτάνουμε στο τέλος. Εγω και το στυλό και το χαρτι. Και ανατριχιάζω γιατί μου θυμίζει τόσο την αρχή. Δεν ερωτεύτηκα ποτέ κοπέλα όσο τη μουσική. Και είναι κοπέλες που ερωτεύτηκα θανάσιμα. Γιατί γράφω αυτό το γράμμα δεν ξέρω. Έτσι κάνω με τα άσχημα. Όσα λάθη έχω κάνει τα φοράω σαν παράσημα και όσα έμαθα από αυτά με ανοιχτές παλάμες τα χάρισα. Μα στις παλάμες κανείς δεν είδε τις τρύπες από τα καρφιά. Και κάπου εδώ γυρνά το πίσω στην αρχή. Όταν πρωτοάκουσα την λέξη "mc". Όταν το ραπ για μένα δεν ήταν απλά μουσική. Όταν φόραγα το φαρδύ μου στο προαύλιο και με δείχνανε. Πες μου ποιός ήταν για μένα εκεί; Ένα χαρτί και να στυλό και 10 λέξεις που σύντομα τις έκανα 100. Κενά σου οι σκέψεις ,ο θάνατος στο ατέρμονο μετά Γιατί γαμώτο ήμουν μικρός, ήμουν 17. Και ακόμα έγραφα, αλλά δεν μου είπε "μπράβο" κανείς γιατί το "μπράβο" είναι αυτό που ζητάς. Δεν σε αγαπούσαν οι γονείς σου αρκετά , έχεις παράπονα αχάριστε! Το κοινό δεν θα σου κλείσει το κενό. Και ξαφνικά 21. Πέντε χρόνια περασμένα. Ακόμα ψάχνω να με βρω στις νευρώσεις μου και τα απωθημένα. Γράφω και ηχογραφώ είπα "θα γίνω ο καλύτερος" λες και σημαίνει κάτι αυτό. Πόρτες κλειστές και ανηφόρες. Βάζω πλάτη στο σταυρό και προχωρώ. Μα άμα δεν σε καταλαβαίνουνε σε δείχνουν εδώ , γιατί στο ιδιωτικό είσαι το παιδί με το φαρδύ και στο hip-hop είσαι το παιδί από το ιδιωτικό. Και πάλι σκέψεις για τον θάνατο, μα έχω ανακαλύψει το ποτό. Και ας μην μεθώ πολύ συχνά γιατί φοβάμαι. Είκοσι χρόνια και δυό και προχωράμε. Η εσωστρέφεια κερδίζει. Δεν αξίζει λέω να ασχοληθώ και αναρωτιέμαι πώς μου λένε ότι έχω ταλέντο αν δεν μπορώ να εξηγήσω καν αυτά που θα σκεφτώ; Στον μέσο άνθρωπο χωρίς να με κοιτάει σαν εξωγήινο, χωρίς να έχω φόβο πως κάπως θα παρεξηγηθώ, και πήρα το συναίσθημα ακριβώς αυτό και το μετέτρεψα σε τέχνη θέλοντας να το κάνω κατανοητό και το έχτισα γύρω από την εφηβεία γιατί κατάλαβα πως κάπου εκεί δημιουργήθηκε το κενό. Είμαι ο πιο άβολος άνθρωπος που υπάρχει. Σκέφτομαι όλη την ώρα και συχνά δεν μπορώ καν να κοιμηθώ γιατί το σώμα μου τρομάζει όταν πάω να αφεθώ και ξυπνάω με ελαφρύ πανικό, να γράψω ξόρκια να εξορκίσω το κακό , να υπενθυμίσω πως μπορώ να μπήξω το στυλό στο χέρι αντί να πιάσω το μαχαίρι Και επιτέλους βρήκα κόσμο που λέει πως καταλαβαίνει. Και γεμίζει λίγο-λίγο το κενό Μα το βαρέλι είναι τρύπιο. Γιατί τώρα λένε πως είμαι για παιδιά. Γιατί κάποιοι με ξεπέρασαν. Μεγάλωσαν πια. Γιατί ακούνε μουσική για να νιώθουν πως είναι κάποιοι, και εγώ κάνω μουσική για όσους δεν νιώθουν καλά. Και δεν ακούνε πια τον στίχο, ακούνε μόνο το ρεφρέν. Και τα ρεφρέν μου είναι χαρούμενα λένε και δεν τους πάνε Και το οτι χαμογελάω στις φωτογραφίες συχνά πάει να πει στο μυαλό τους πως δεν λυπάμαι. Oκ λοιπόν κερδίσατε. Ας βγούνε τα άπλυτα μας στην φόρα. Αφού δεν λέτε να μετρήσουμε τα ψυχολογικά μας πάμε τώρα . Με νοιάζει τι θα πει για μένα ο κόσμος και δεν είναι για το φαίνεσθαι αλλά γιατί μονίμως με χαρακτήριζαν κάτι που δεν είμαι. Και ενώ ξέρω πως είμαι καλό παιδί κάπου βαθιά, όλοι με λέγαν "μαλάκα" , "ψωνισμένο", χωρίς καν να με έχουν δει από κοντά ή να μου σφίξουν το χέρι έστω μία φορά. Δεν είμαι νταής ,αλλά σε ξύλο έβαλα κάτω τρεις γιατί ακούμπησαν τον Πακ τα μουνιά. Φοβάμαι εύκολα. Μα δύσκολα δειλιάζω. Δοκιμάστε με. Θα πέθαινα για ότι αγαπάω πραγματικά. Και όλη η φήμη χάρισμά σας, δεν θέλω την κηδεία του βασιλιά. Δεν θέλω να με ακούς γιατί είμαι κάποιος και καλά. Υπάρχουν τόσοι που είναι κάποιοι και στο παίζουν πως δεν είναι. Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας γενικά. Εγώ ήρθα για τη μουσική. Τον λόγο που κοιμάμαι που και που με συνείδηση λιγότερο βαριά. Και ήταν τιμή μου που κάποιοι για το χατίρι μου κλείδωσαν στο συρτάρι την πουτάνα την θηλιά. Αυτό εδώ δεν είναι τέχνη, δεν ξέρετε από τέχνη έτσι κι αλλιώς. Αυτός εδώ είμαι εγώ και είμαι γυμνός. Αυτό ζητούσαν πάντα από μένα. Αυτό το αίμα. Και αν πω ότι δεν στράγγιξα και απόψε, θα είναι ψέμα. Και είναι το τέλος. Εγώ και το στυλό και το χαρτί. Μα το έχω πει τόσες φορές,που ούτε εγώ δεν με πιστεύω. Όσο αίμα και να στάξω, πάντα έχω πιο πολύ. Γι'αυτό το τέλος μου θυμίζει την αρχή και θα 'μαι παντα εδώ.
![Gunna - HIM ALL ALONG [Official Visualizer]](http://i.ytimg.com/vi/HiCxoDeo0hc/mqdefault.jpg)
θα΄μαι παντα εδω.
γουι νιντ γιουυ
ΕΙΠΕ Ο ΠΡΩΗΝ ΜΟΥ ΠΡΙΝ ΜΕ ΠΑΡΑΤΗΣΕΙ💔
*Δεν ερωτεύτηκα ποτέ κοπέλα όσο την μουσική.*
Ανατριχίλα ρε Μανώλη.
Όσο*
@@ΤακηςΤσακης ωραίος,διορθώθηκε!
😍😍😍😍
Μάγκες ανέβασα ένα τραγούδι στο κανάλι μου με τίτλο Μαλιμπού. Όσοι θέλετε τσεκάρετε!
@@doublemofficial7494 bro wtf dont do this shiit
Απλα μην προμοταρεις τηβ μουσικη σου εδω και γενικα κατω απο κομμεντς
αν εισαι καλος θα σε ακουσουν so simple
*έχω λίγο μάγουλο στα δάκρυά μου*
Όλοι μας νομίζω (το χω γράψει 5 φορές γιατί πέφτουν δάκρυα στην οθόνη)
Κοριτσια σας νιωθω😭😢 και πανω απο ολα νιωθω αυτο το τραγουδι😔
Πόσο εγώ😮😟😍
.........
ΣΤΙΧΟΙ
και καπως φτανουμε στο τελος
εγω και το στυλο και το χαρτι
και ανατριχιαζω γιατι μου θυμιζει τοσο την αρχη
δεν ερωτευτηκα ποτε κοπελα οσο τη μουσικη
και ειναι κοπελες που ερωτευτηκα θανασιμα
γιατι γραφω αυτο το γραμμα δεν ξερω
ετσι κανω με τα ασχημα
οσα λαθη εχω κανει τα φοραω σαν παρασημα
και οσα εμαθα απο αυτα με ανοιχτες παλαμες τα χαρισα
μα στις παλαμες κανεις δεν ειδε τις τρυπες απο τα καρφια
και καπου εδω γυρνα το πισω στην αρχη
οταν πρωτακουσα τη λεξη mc
οταν το ραπ για μενα δεν ηταν απλα μουσικη
οταν φοραγα το φαρδυ μου στο προαυλειο και με δειχνανε
πες μου ποιος ητανε για μενα εκει
ενα χαρτι και ενα στυλο και δεκα λεξεις
που συντομα τις εκανα 100 και να σου οι σκεψεις
ο θανατος, το ατερμονο μετα γιατι γαμωτο
ημουν μικρος ημουνα 17
και ακομα εγραφα, αλλα δεν μου πε μπραβο κανεις
γιατι το μπραβο ειναι αυτο που ζητας
δεν σ αγαπουσαν οι γονεις σου αρκετα
εχεις παραπονα αχαριστε?
το κοινο δε θα σου κλεισει το κενο
και ξαφνικα 21
πεντε χρονια περασμενα
ακομα ψαχνω να με βρω
στις νευρωσεις μου και τα απωθημενα
γραφω και ηχογραφω
ειπα θα γινω ο καλυτερος λες και σημαινει κατι αυτο
πορτες κλειστες και ανηφορες
βαζω πλατη στο σταυρο και προχωρω
μα αμα δε σε καταλαβαινουνε σε δειχνουνε εδω
γιατι στο ιδιωτικο εισαι το παιδι με το φαρδυ
και στο χιπ χοπ εισαι το παιδι απο το ιδιωτικο
και παλι σκεψεις για το θανατο
μα εχω ανακαλυψει το ποτο
και ας μη μεθω πολυ συχνα γιατι φοβαμαι
20 χρονια και 2 και προχωραμε
η εσωστρεφεια κερδιζει δεν αξιζει λεω να ασχοληθω
και αναρωτιεμαι πως μου λενε οτι εχω ταλεντο
αν δεν μπορω να εξηγησω καν αυτα που θα σκεφτω
στο μεσο ανθρωπο χωρις να με κοιταει σαν εξωγηινο
χωρις να εχω φοβο πως καπως θα παρεξηγηθω
και πηρα το συναισθημα ακριβως αυτο
και το μετετρεψα σε τεχνη θελοντας να το κανω κατανοητο
και το εχτισα γυρω απο την εφηβεια
γιατι καταλαβα πως καπου εκει δημιουργηθηκε το κενο
ειμαι ο πιο αβολος ανθρωπος που υπαρχει
σκεφτομαι ολη την ωρα και συχνα δεν μπορω καν να κοιμηθω
γιατι το σωμα μου τρομαζει οταν παω να αφεθώ
και ξυπναω με ελαφρυ πανικο
να γραψω ξορκια να ξορκισω το κακο
να υπενθυμισω πως μπορω
να μπηξω το στυλο στο χερι αντι να πιασω το μαχαιρι
και επιτελους βρηκα κοσμο που λεει πως καταλαβαινει
και γεμιζει λιγο-λιγο το κενο
μα το βαρελι ειναι τρυπιο
γιατι τωρα λεν πως ειμαι για παιδια
γιατι καποιοι με ξεπερασαν, μεγαλωσαν πια
γιατι ακουνε μουσικη για να νιωθουν πως ειναι καποιοι
και εγω κανω μουσικη για οσους δεν νιωθουν καλα
και δεν ακουνε πια το στιχο ακουνε μονο το ρεφρεν
και τα ρεφρεν μου ειναι χαρουμενα λενε και δεν τους πανε
και το οτι χαμογελαω στις φωτογραφιες συχνα
παει να πει στο μυαλο τους πως δε λυπαμαι
οκευ λοιπον κερδισατε
αφου θελετε να βγουν τα απλυτα μας στη φορα
αφου θελετε να μετρησουμε τα ψυχολογικα μας παμε τωρα
με νοιαζει τι θα πει για μενα ο κοσμος
και δεν ειναι για το φαινεσθαι αλλα
γιατι μονιμως με χαρακτηριζαν κατι που δεν ειμαι
και ενω ξερω πως ειμαι καλο παιδι καπου βαθια
ολοι με λεγανε μαλακα ψωνισμενο χωρις καν
με εχουν δει απο κοντα η να μου σφιξαν το χερι εστω μια φορα
δεν ειμαι νταης αλλα
σε ξυλο εβαλα κατω τρεις
γιατι ακουμπησαν το πακ τα μουνια
φοβαμαι ευκολα μα δυσκολα δειλιαζω
δοκιμαστε με
θα πεθαινα για ο,τι αγαπαω πραγματικα
και ολη η φημη χαρισμα σας
δε θελω τη κηδεια του βασιλια
δε θελω να με ακους γιατι ειμαι καποιος και καλα
υπαρχουν τοσοι που ειναι καποιοι και ας το παιζουν πως δεν ειναι
μη κρυβομαστε πισω απ το δαχτυλο μας γενικα
εγω ηρθα για τη μουσικη
το λογο που κοιμαμαι που και που
με συνειδηση λιγοτερο βαρια
και ηταν τιμη μου που καποιοι για το χατιρι μου κλειδωσαν στο συρταρι τη πουτανα τη θηλια
αυτο εδω δεν ειναι τεχνη
δεν ξερετε απο τεχνη ετσι και αλλιως
αυτος εδω ειμαι εγω και ειμαι γυμνος
αυτο ζητουσαν παντα απο μενα, αυτο το αιμα
και αν πω οτι δεν στραγγιξα και αποψε θα ναι ψεμα
και ειναι το τελος
εγω και το στυλο και το χαρτι
μα το χω πει τοσες φορες που ουτε εγω δεν με πιστευω
οσο αιμα και να σταξω παντα εχω πιο πολυ
αυτο το τελος μου θυμιζει την αρχη
και παμε παλι
Fenia Papakonstantinou όταν πάω να αφεθώ κ όχι όταν πάω να κοιμηθώ αλλά μπράβο και ευχαριστούμε για τους στιχουςς:)
Φίλε νομίζω λέει "ακούμπησαν τον Μπαχ τα μουνια" . Βγάζει και ποιο πολύ νόημα έτσι.
pantelis tzan τον πακ λεει λογικα
Τον πακ λέει
pantelis tzan λεει τον πακ που ειναι ο κολλητος του
Τραγούδι: *loading*
Επίσης τραγούδι: 00:01
Εμείς: like
επισης τραγουδι: 0.001
εμεις: 😭💔
yep tautish 10000000000000000000000000%
Οταν το ραπ δεν ητανε για’μας απλα μουσικη.
Με το πέρασμα των χρόνων, πολυ πιθανόν το γούστο μου στη μουσική να αλλάξει, δεν το γνωρίζω. Αυτο που ξέρω με σιγουριά όμως, ειναι οτι το έργο σου εχει χαραχτεί βαθιά και στο νου και στη καρδιά μου και πάντοτε θα είσαι ο καλλιτέχνης που θα εκτιμώ και θα σέβομαι περισσότερο. Ευχαριστώ απο καρδιάς για τις καταθέσεις ψυχής και συγγνώμη για τα δάκρυα που έχουν μουσκεψει τα φύλλα το υ τετραδίου σου τις στιγμές που προσπαθούσες να πετύχεις για εμάς το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Κουράγιο.
Τα ειπες ολα κοριτσι!!
@@ΦιλιαΣυνοδινου-θ5φ ❤❤❤❤
Το καλύτερο σχόλιο! ♥️
@@spyroschandrinos1204 ❤❤❤
Παραμένει γνήσιο αριστούργημα όποτε ηχεί στ' αυτιά μου 🖤
Μη φύγεις ρε Σολ
Γιατί που θα φύγει?
Κυριολεκτικα λεει "θα μαι παντα εδω"
παιδιά το έγραψα σαν παράκληση,ότι κι αν λέει συνεχιζω να ζηταω να μην φύγει
LYRICS:
Και κάπως φτάνουμε στο τέλος,
εγώ και το στυλό και το χαρτί.
Και ανατριχιάζω γιατί μου θυμίζει τόσο την αρχή.
Δεν ερωτεύτηκα ποτέ κοπέλα όσο τη μουσική,
και είναι κοπέλες που ερωτεύτηκα θανάσιμα.
Γιατί γράφω αυτό το γράμμα; Δεν ξέρω,
έτσι κάνω με τα άσχημα.
Όσα λάθη έχω κάνει τα φοράω σαν παράσημα.
Και όσα έμαθα από αυτά με ανοιχτές παλάμες στα χάρισα,
μα στις παλάμες κάνεις δεν είδε τις τρύπες από τα καρφιά.
Και κάπου εδώ γύρνα το πίσω στην αρχή,
όταν πρωτάκουσα τη λέξη MC,
όταν το ραπ για μένα δεν ήταν απλά μουσική,
όταν φόραγα το φαρδύ μου στο προαύλιο και με δείχνανε πες μου ποιος ήτανε για μένα εκεί.
Ένα χαρτί και ένα στυλό και 10 λέξεις που σύντομα τις έκανα 100.
Και να σου οι σκέψεις, ο θάνατος στο ατέρμονο μετά, γιατί γαμώτο;
Ήμουν μικρός, ήμουνα 17.
Και ακόμα έγραφα, αλλά δεν μου 'πε μπράβο κανείς,
γιατί το μπράβο είναι αυτό που ζητάς;
Δε σ'αγαπούσαν οι γονείς σου αρκετά,
έχεις παράπονα αχάριστε, το κοινό δε θα σου κλείσει το κενό.
Και ξαφνικά 21, 5 χρόνια περασμένα,
ακόμα ψάχνω να με βρω στις νευρώσεις μου και τα απωθημένα.
Γράφω κ' ηχογραφώ,
είπα θα γίνω ο καλύτερος.
Λες και σημαίνει κάτι αυτό.
Πόρτες κλειστές και ανηφόρες, βάζω πλάτη στο σταυρό και προχωρώ.
Μα άμα δε σε καταλαβαίνουνε σε δείχνουν εδώ.
Γιατί στο ιδιωτικό είσαι το παιδί με το φαρδύ και στο χιπ χοπ είσαι το παιδί από το ιδιωτικό.
Και πάλι σκέψεις για το θάνατο, μα έχω ανακαλύψει το ποτό και ας μη μεθώ πολύ συχνά, γιατί φοβάμαι.
20 χρόνια και 2 και προχωράμε, η εσωστρέφεια κερδίζει δεν αξίζει λέω να ασχοληθώ.
Και αναρωτιέμαι πώς μου λένε ότι έχω ταλέντο,
αν δεν μπορώ να εξηγήσω καν αυτά που θα σκεφτώ στον μέσο άνθρωπο χωρίς να με κοιτάει σαν εξωγήινο, χωρίς να έχω φόβο πως κάπως θα παρεξηγηθώ.
Και πήρα το συναίσθημα ακριβώς αυτό, και το μετέτρεψα σε τέχνη θέλοντας να το κάνω κατανοητό.
Και το έχτισα γύρω από την εφηβεία, γιατί κατάλαβα πως κάπου εκεί δημιουργήθηκε το κενό.
Είμαι ο πιο άβολος άνθρωπος που υπάρχει, σκέφτομαι όλη την ώρα και συχνά δεν μπορώ καν να κοιμηθώ,
γιατί το σώμα μου τρομάζει όταν πάω να αφεθώ και ξυπνάω με ελαφρύ πανικό να γράψω ξόρκια,
να ξορκίσω το κακό, να υπενθυμίσω πως μπορώ να μπήξω το στυλό στο χέρι αντί να πιάσω το μαχαίρι.
Και επιτέλους βρήκα κόσμο που λέει πως καταλαβαίνει και γεμίζει λίγο λίγο το κενό.
Μα το βαρέλι είναι τρύπιο, γιατί τώρα λεν' πως είμαι για παιδιά,
γιατί κάποιοι με ξεπέρασαν, μεγάλωσαν πια,
γιατί ακούνε μουσική για να νιώθουν πως είναι κάποιοι,
και εγώ κάνω μουσική για όσους δεν νιώθουν καλά!
Και δεν ακούνε πια τον στίχο, ακούνε μόνο το ρεφρέν
Και τα ρεφρέν μου είναι χαρούμενα λένε και δεν τους πάνε.
Και το ότι χαμογελάω στις φωτογραφίες συχνά πάει να πει στο μυαλό τους πως δε λυπάμαι.
Οκευ λοιπόν κερδίσατε, ας βγούνε τα άπλυτα μας στη φορά.
Αφού δε λέτε να μετρήσουμε τα ψυχολογικά μας, πάμε τώρα.
Με νοιάζει τι θα πει για μένα ο κόσμος,
Δεν είναι για το φαίνεσθαι αλλά γιατί μονίμως με χαρακτήριζαν κάτι που δεν είμαι.
Και ενώ ξέρω πως είμαι καλό παιδί κάπου βαθιά, όλοι με λέγανε μαλάκα ψωνισμένο, χωρίς καν να με έχουν δει από κοντά ή να μου σφίξαν το χέρι έστω μια φορά.
Δεν είμαι νταής αλλά σε ξύλο έβαλα κάτω τρεις, γιατί ακούμπησαν τον Πακ τα μουνια, φοβάμαι εύκολα μα δύσκολα δειλιάζω,
Δοκιμάστε με θα πέθαινα για ό,τι αγαπάω πραγματικά.
Και όλη η φήμη χάρισμα σας, δε θέλω την κηδεία του βασιλιά, δε θέλω να με ακούς επειδή είμαι κάποιος και καλά.
Υπάρχουν τόσοι που είναι κάποιοι και ας το παίζουν πως δεν είναι, μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας γενικά.
Εγώ ήρθα για την μουσική, τον λόγο που κοιμάμαι που και που με συνείδηση λιγότερο βαριά.
Είναι τιμή μου που κάποιοι για το χατίρι μου κλειδώσαν στο συρτάρι την πουτάνα τη θηλιά.
Αυτό εδώ δεν είναι τέχνη, δεν ξέρετε από τέχνη έτσι κι αλλιώς.
Αυτός εδώ είμαι εγώ και είμαι γυμνός.
Αυτό ζητούσαν πάντα από μένα, αυτό το αίμα,
Κι αν πω ότι δε στράγγιξα κι απόψε θα'ναι ψέμα.
Και είναι το τέλος, εγώ και το στυλό και το χαρτί,
Μα το χω πει τόσες φορές που ούτε εγω δεν με πιστεύω.
Όσο αίμα και να στάξω πάντα έχω πιο πολύ,
Γι'αυτό το τέλος μου θυμίζει την αρχή (και πάμε πάλι).
Αν θα είσαι πάντα εδώ
Πες θα'μαι πάντα εδώ
Θα'μαι πάντα εδώ
Πες θα'μαι πάντα εδώ
Κι αν θα'σαι πάντα εδώ
Πες θα'μαι πάντα εδώ
Θα'μαι πάντα εδώ
Θα'μαι πάντα εδώ
Κι αν θα'σαι πάντα εδώ
Πες θα'μαι πάντα εδώ
Θα'μαι πάντα εδώ
Θα'μαι πάντα εδώ
Κι αν θα'σαι πάντα εδώ
Πες θα'μαι πάντα εδώ
Θα'μαι πάντα εδώ
Θα'μαι πάντα εδώ
Κάνε με να το πιστέψω θα'μαι πάντα εδώ
Πες θα'μαι πάντα εδώ
Θα'μαι πάντα εδώ
Κάνε με να το πιστέψω θα'μαι πάντα εδώ
Ή κανείς ή μαζί είπαμε θυμήσου το αυτό.
Αν έχω λάθη πείτε μου❤
Δεν νομίζω πως υπάρχουν λόγια που μπορούν να περιγράψουν αυτό το τραγούδι. Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως, είμαστε παιδιά περήφανα για το παιδί που έχεις γίνει, Μανώλη...
1 τραγούδι 1000 είκονες..
Esy koita na grapseis tous stoixoussss
μωρε γραφε στιχους και ασε τα μελο...
@@cryptic5386 σωστοςς
@@cryptic5386 ελπίζω ντε
Εσένα περιμένουμε εε
Όταν δεν έχεις φτάσει ούτε στο μισό τραγούδι και έχει ανατριχιασει το είναι σου ❤️
Σήμερα κλείνω 8 χρόνια solmeister σήμερα κλείνω 8 Χρόνια χαράς 8 χρόνια φιλίας με έναν άνθρωπο που είναι πάντα στα ακουστικά μου πάντα σε ένα πλέιλιστ Εισαι πάντα εδώ ,πάντα εδώ .Έχεις λόγο να το πιστέψεις έχεις λόγο να πιστέψεις . Δεν στο έχω πει ποτε από κοντά αλλά σε ευχαριστώ Μανώλη ,ευχαριστώ που κάθε φορά είτε το ξέρεις είτε όχι είσαι πραγματικά εδώ και στα καλά και στα άσχημα Ευχαριστώ για όλα
-Δημοκριτος.
Λαικ χωρις να το χω ακουσει ακομα γιατι θα ναι γαματο
Το "κομμάτι" είναι αριστούργημα το χειρότερο ειναι πως δεν ειμαι σίγουρη αν καταλαβαίνουν οντως καποιοι οτι ειναι κομμάτι της ψυχης του και αν μπορούν να νιώσουν τον πονο μονο και μονο απο αυτο. Πιστεύω παρα πολυ στον σολ και του αξίζουν πολλα καλύτερα πραγματα απο μια άδικη κριτική και αλλα πολλα βιώματα του.
Το κατάλληλο τραγούδι την κατάλληλη στιγμή
Καθώς άκουγα το τραγούδι, ένιωθα πολλά περίεργα συναισθήματα. Ήταν λες και έγραφες ακριβώς για εμένα. Χωρίς υπερβολές, χωρίς τίποτα,αυτό το κομμάτι ήταν ξεκάθαρα εγώ. Και χαίρομαι που είμαστε μαζί σε αυτό.
Ένα τραγούδι για τις δύσκολες νύχτες. Ευχαριστώ που υπάρχεις
δεν μπορω να τους ανεβασω και παλι τους στιχους σορρυ σε οσους περιμεναν.. μετα απο απο λιγο σβηνονται ,ευχαριστω στο youtube...
de peirazei re sy se euxaristoume pou toso kairo mas tous egrafes♡♡
❤☺
Απλώς ανατριχίλα από το πρώτο δευτερόλεπτο
Μπαμπα παντα μας στεκεσε στα δυσκολα ηρθε η σειρα μας τωρα 🙏🏽
είπα θα γίνω ο καλύτερος λες και σημαίνει κάτι αυτο
Το μόνο που έχω να πω για αυτό το κομμάτι είναι ότι λέει ωμά όλες τις σκέψεις που βρίσκονται στο πίσω μέρος του μυαλού μας και φοβόμαστε να τις φέρουμε ακόμα και στην συζήτηση που έχουμε με τον εαυτό μας...💔 Respect sol
"Θα πέθαινα για ότι αγαπάω πραγματικά"
*ΕΛΑ ΤΟ ΦΑΜΜ*
θα 'μαι πάντα εδώ. ήμουν εδώ στα γέλια, ήμουν εδώ στα δάκρυα, στο ποπ σου, στο ραπ σου, δε φεύγουμε ποτέ. Solmates Never Die.
Πόσο το αγαπάω αυτό το κομμάτι
θα είμαστε πάντα εδώ γαμωτο❤️
(Το φαντάζομαι σε λάιβ και ανατριχιάζω)
δε νομίζω να το πει λαιβ
@@joannasam3377 όνειρα left the chat
@@blackheadgamer2784 χαχα ουπς
Sol κουράγιο ξέρεις πως είναι οι πολλοί, εμείς όμως σε νιώθουμε, εμείς νιώθουμε πως είμαστε κάθε μέρα μαζί σου σαν καλή φίλοι. Όλο αυτό που άρχισες και δημιούργησες με το ταμπλρ, τα λαϊβ και ακόμα και τα ίδια τα κομμάτια μας έφερε πολύ κοντά. Κάθε φορά γράφεις κομμάτια για να νιώθεις ο ίδιος καλύτερα και να τα βγάλεις από μέσα σου. Είσαι τόσο έξυπνος και συναισθηματικός, που δεν σε νοιάζει μόνο να τα πεις, αλλά και να τα καταλαβαίνει ο άλλος. Αλλά πάντα βοηθάς και εμάς προσπαθώντας να μας προφυλάξεις από το να κάνουμε πολλά μοιραία και μη λάθοι. Και άλλες φορές μας θυμίζεις πως δεν είμαστε οι μόνοι που τα περνάμε αυτά, επίσης μας μαθαίνεις πως να βρούμε διέξοδο απ' το σκοτάδι. Λοιπόν τώρα ήρθε η σειρά μας να σου θυμίσουμε πως δεν είσαι μόνος, δεν τα περνάς μόνο εσύ και πως είσαι αυτό το άτομο με όλη αυτήν την ευαισθησία, την ευφυΐα, το ταλέντο και το πείσμα που έχεις σώσει ζωές μόνο με τα κόμματια σου. Έχεις γίνει πέρα από την πλάκα και το παρατσούκλι που έχει μπει με κυριολεκτικό λόγο ο δεύτερος μπαμπάς όλου του wnc και πάρα πολλών εφήβων που δεν πάνε με τους πόλους, αυτών που ακόμα και τα αυτονόητα τα αναλύουν γιατί δεν τους αρκεί να το πιστεύουν μόνο και μόνο γιατί το πιστεύουν όλοι και τα περνάνε από την δική τους λογική και βούληση. Πόλους τους έβαλες εσύ σε αυτόν τον δρόμο και σου αξίζει 100 φορές μεγαλύτερο αυτό το μπράβο που ζητάς. Ξέρεις καλύτερα από τον καθένα ότι η πόλοι πάνε και είναι η μόδα. Δεν ξέρω για πριν αλλά η μόδα τώρα είναι σκατά γιατί όπως είπες και στο La Rasa δεν πουλάει η ποιότητα. Εσύ είσαι η ποιότητα και οποίος αξίζει μπορεί να μην σε ακούει κάθε μέρα αλλά σίγουρα θα σε σέβεται και θα σε εκτιμάει άρα ΣΥΝΈΧΙΣΕ να προχωράς γιατί ο καλύτερος τρόπος να το ξεπεράσεις είναι με το δύσκολο μονοπάτι και στο τέλος θα βγεις στο φως. Θα βγεις στο φως γιατί το αξίζεις και έχεις τα κοτσια να τα καταφέρεις. Σε αγαπάμε ΜΠΑΜΠΆ!
Όταν οι δύο βδομάδες χωρίς τον σολ φαίνονται αιώνας💎
Όσο ακούω αυτό το τραγούδι σκέφτομαι γιατί πονάει τόσο. Είναι αυτό το κανείς ή μαζί. Το ζούμε κάθε μέρα, όταν φοράμε περήφανα τους συνδετήρες στον λαιμό μας και όταν μας κοροϊδεύουν χαμογελάμε γιατί δεν ξέρουνε. Πονάει γιατί αυτό το κανείς ή μαζί το ζούμε στις συναυλίες που φωνάζουμε τους στίχους μέχρι να μας κλείσει η φωνή και που πονάμε κάθε λέξη. Όταν τα πράγματα είναι δύσκολα, όταν δεν ήμαστε καλά, όταν νιώθουμε μόνοι, ξέρουμε πως δεν ήμαστε οι μόνοι και πως πάντα θα βρίσκουμε παρηγοριά στα ακουστικά. Γι'αυτό πονάει αυτό το κομμάτι. Γιατί ο άνθρωπος που το δημιούργησε όλο αυτό τώρα πονάει και όπως εκείνος ήταν και είναι πάντα εδώ στα ακουστικά μας είτε απατώντας στα ασκς μας, είτε απατώντας στα μηνύματα μας και με κάθε τρόπο είναι εδώ, έτσι και εγώ νιώθω την ανάγκη να του πω με κάθε τρόπο πως θα είμαι πάντα εδώ. Θα ΄μαι πάντα εδώ. Είμαστε πολλοί και είμαστε και θα είμαστε εδώ γιατί είμαστε οικογένεια και εσύ το δημιούργησες αυτό. Ή κανείς ή μαζί είπαμε θυμήσου το αυτό.
θα 'μαι παντα εδω...
Aπο τον δισκο... *Τα Λεμε Στην Κολαση* ...
Πριν δυο μηνες σε ανακαλυψα τελειως τυχαια. Κανονικα δεν ασχολούμαι σχεδον καθολου με ελληνικο ραπ, γνησιος μεταλας εδω και αρκετα χρονια. Αυτο που θα σου πω ειναι οτι μεσα σε ελάχιστο χρονο έγινες ο δεύτερος αγαπημενος μου καλλιτεχνης αναμεσα σε Ελληνες-ξενους-θρυλικα μεταλ συγκροτήματα-ολους. Αγορασα κατευθείαν εισιτήρια για το live και ηρθα. Μονος. Οπως παντα. 20ρης αναμεσα σε μια θαλασσα απο 16χρονα να σε νιωθω πιο πολυ απο ολους τους μαζι, να δακριζω πιο πολυ απο ολους τους. Μπορεί η μουσική σου να αναφερεται κυριως στην εφηβεία αλλα δεν απευθύνεται σε εφηβους more often than not. Μανωλη ΘΑ'ΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΔΩ!
@@perrik221 δεν το εννοεί έτσι όπως το κατάλαβες νμζ
@@selhnhselhnh4626 Και γενικά ακόμα και θέμα μοναξιάς, όντως όταν είσαι σε ενα κύμα με εφήβους και εισαι 20+ αισθάνεσαι εκτός, όμως υπάρχουν και κείνοι που μέσα στο κύμα απο παιδιά της ηλικίας τους αισθάνονται πιο μόνοι από ποτέ. Το χω ζήσει αυτο.
Και είναι όντως πολύ κρίμα που πολλοί στις ηλικίες 18+ κρίνουν τον Σολ και δεν αφήνουν τον εαυτο τους να ζήσει όλο αυτό. Και γιατί; Επειδή τον θεωρούν για παιδάκια.
Ενα χρόνο καθυστερημένα απαντώ αλλα δεν πειράζει, καλώς ήρθες στη φαμίλια! Και στον εθισμό των μερτς! Κλες
Lyrics:
Και κάπως φτάνουμε στο τέλος
Εγώ και το στυλό και το χαρτί
Και ανατριχιάζω γιατί μου θυμίζει τόσο την αρχή
Δεν ερωτεύτηκα ποτέ κοπέλα όσο την μουσική
Και είναι κοπέλες που ερωτεύτηκα θανάσιμα
Γιατί γράφω αυτό το γράμμα...
Δεν ξέρω, έτσι κάνω με τα άσχημα
Όσα λάθη έχω κάνει τα φοράω σαν παράσημα
Και όσα έμαθα από αυτά με ανοιχτές παλάμες τα χάρισα
Μα στις παλάμες κάνεις δεν είδε τις τρύπες από τα καρφιά
Και κάπου εδώ γυρνά το πίσω στην αρχή
Όταν πρώτ' άκουσα την λέξη MC
Όταν το rap για εμένα δεν ήταν απλά μουσική
Όταν φόραγα το φαρδύ μου στο προαύλιο και με έδειχναν
Πες μου ποιος ήταν για εμένα εκεί?
Ένα χαρτί και ένα στυλό και δέκα λέξεις που σύντομα τις έκανα εκατό
Και να σου οι σκέψεις
Ο θάνατος το ατέρμονο μετά
Γιατί γαμώτο?
Ήμουνα μικρός ήμουνα δεκαεφτά
Και ακόμα έγραψα μα δεν μου είπε μπράβο κάνεις
Γιατί το μπράβο είναι αυτο που ζητάς
Δεν σε αγαπούσαν οι γονείς σου αρκετά
Έχεις παράπονα αχάριστε?
Το κοινό δεν θα σου κλείσει το κενό
Και ξαφνικά εικοσιένα
Πέντε χρόνια περασμένα
Ακόμα ψάχνω να με βρω στις νευρώσεις μου και τα απωθημένα
Γράφω και ηχογραφώ
Είπα θα γίνω ο καλύτερος λες και σημαίνει κάτι αυτό
Πόρτες κλειστές και ανηφόρες
Βαζω στην πλάτη τον σταυρό και προχωρώ
Άμα δεν σε καταλαβαίνουν σε δείχνουν εδώ
Γιατί στο ιδιωτικό είσαι το παιδί με το φαρδύ
Και στο hip hop το παιδί από το ιδιωτικό
Και πάλι σκέψεις για τον θάνατο
Μα έχω ανακαλύψει το ποτό
Κι ας μην μεθώ πολύ συχνά γιατί φοβάμαι
Είκοσι χρόνια και δυό και προχωράμε
Η εσωστρέφεια κερδίζει δεν αξίζει λέω να ασχοληθώ
Και αναρωτιέμαι πως μου λένε ότι έχω ταλέντο, αν δεν μπορώ να εξηγήσω καν αυτά που θα σκεφτώ στον μέσο άνθρωπο χωρίς να με κοιτάει σαν εξωγήινο
Χωρίς να έχω φόβο πως κάπως θα παρεξηγηθώ
Και πήρα το συναίσθημα ακριβώς αυτό και το μετέτρεψα σε τέχνη, θέλοντας να το κάνω κατανοητό
Και το έχτισα γύρω από τη εφηβεία
Κατάλαβα πως κάπου εκεί δημιουργήθηκε το κενό
Είμαι ο πιο αβολος άνθρωπος που υπάρχει
Σκέφτομαι όλη την ώρα και συχνά δεν μπορώ καν να κοιμηθώ
Γιατί το σώμα μου τρομάζει όταν πάω να αφεθώ
Και ξυπνάω με ελαφρύ πανικό, να γράψω ξόρκια να εξορκισω το κακό
Να υπενθυμίσω πως μπορώ να πηξω το στυλό στο χέρι, να πιάσω το μαχαίρι
Και επιτέλους βρήκα κόσμο που λέει πως καταλαβαίνει, γεμίζει λίγο λίγο το κενό
Μα το βαρέλι είναι τρύπιο
Γιατί τώρα λεν πως είμαι για παιδιά
Γιατί κάποιοι με ξεπέρασαν, μεγάλωσαν πια
Γιατί ακούνε μουσική για να νιώθουν πως είναι κάποιοι
Και εγώ κάνω μουσική για όσους δεν νιώθουν καλά
Και δεν ακούνε πια τον στίχο, ακούνε μόνο το ρεφρέν
Και τα ρεφρέν μου είναι χαρούμενα λένε και δεν τους πάνε
Και το ότι χαμογελάω στις φωτογραφίες συχνά πάει να πει στο μυαλό τους πως δεν λυπάμαι
Οκέι λοιπόν, κερδίσατε,
ας βγούνε τα άπλυτα μας στη φόρα.
Αφού θέλετε να μετρήσουμε τα ψυχολογικά μας, πάμε τώρα,
με νοιάζει τι θα πει για μένα ο κόσμος
και δεν είναι για το φαίνεσθαι,
αλλά γιατί μονίμως με χαρακτήριζαν κάτι που δεν είμαι
κι ενώ ξέρω πως είμαι καλό παιδί κάπου βαθιά,
όλοι με λέγανε μαλάκα ψωνισμένο
χωρίς καν να με έχουν δει από κοντά
ή να μου ‘σφίξαν το χέρι, έστω μια φορά
Δεν είμαι νταής αλλά σε ξύλο έβαλα κάτω τρεις μια φορά γιατί ακούμπησαν τον πακ τα μουνια
Φοβάμαι εύκολα μα δύσκολα δειλιαζω
Δοκιμάστε με, θα πέθαινα για ότι αγαπάω πραγματικά
Και όλη η φήμη χάρισμα σας
Δεν θέλω την κηδεία του βασιλειά
Δεν θέλω να με ακούς γιατί είμαι κάποιος
Και καλά υπάρχουν τόσοι που είναι κάποιοι
Κι ας το παίζουν πως δεν είναι, μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας
Γενικά εγώ ήρθα για την μουσική
Τον λόγο που κοιμάμαι που και που Με συνείδηση λιγότερο βαριά Κι ήταν τιμή μου,
που κάποιοι για το χατίρι μου
κλείδωσαν στο συρτάρι την πουτάνα τη θηλιά
Αυτό εδώ δεν κάνει τεχνη, δεν ξέρετε από τέχνη έτσι και αλλιώς
Αυτός εδώ είμαι εγώ, και είμαι γυμνός
Αυτό ζητούσαν πάντα από εμένα, αυτό το αίμα
Και αν πω ότι δεν στραγγιξα και απόψε θα είναι ψέμα
Κι είναι το τέλος, εγώ και το στυλό και το χαρτί
Μα το έχω πει τόσες φορές που ούτε εγώ δεν με πιστεύω, όσο αίμα και να στάξω πάντα έχω πιο πολύ
Αυτό το τέλος μου θυμίζει την αρχή
Θα είμαι πάντα εδώ x ☆
Πες θα είμαι πάντα εδώ
Θα είμαι πάντα εδώ x☆
Κι αν θα είσαι πάντα εδώ πες θα είμαι πάντα εδώ
Θα είμαι πάντα εδώ x☆
Κάνε με να το πιστέψω θα είμαι πάντα εδώ
Ή κάνεις ή μαζί είπαμε θυμήσου το αυτό...
Θα 'μαι πάντα εδώ
Και καπως φτάνουμε στο τέλος ...
Θα είμαστε πάντα εδω όλοι μας
Ένας χρόνος μετά... Θα 'μαι πάντα εδώ!
Solmeister
Χτες Βράδυ Έγραψα Ξανά
για το Κενό
Lyrics:
Να πω ένα για'μενα;
(ένα για μένα...)
Και κάπως φτάνουμε στο τέλος
εγώ και το στιλό και το χαρτί
κι ανατριχιάζω
γιατί μου θυμίζει ΤΟΣΟ την αρχή
δεν ερωτεύτηκα ΠΟΤΕ κοπέλα
ΟΣΟ την μουσική
κι είναι κοπέλες
που ερωτεύτηκα ΘΑΝΑΣΙΜΑ
Γιατί γράφω αυτό το γράμμα;
δεν ξέρω...έτσι κάνω με τ'άσχημα
όσα λάθη έχω κάνει
τα φοράω σαν παράσημα
και όσα έμαθα απ'αυτά
με ανοιχτές παλάμες στα χάρισα
μα στις παλάμες
ΚΑΝΕΙΣ δεν είδε τις τρύπες από τα καρφιά
και κάπου εδώ γυρνάω το πίσω στην αρχή
όταν πρωτάκουσα την λέξη "εμψυ"
όταν το ραπ για μένα δεν ήταν απλά μουσική
όταν φόραγα το φαρδύ μου στο προαύλιο
και με δείχνανε
πες μου ποιος ήτανε για εμένα εκεί(;)
ένα χαρτί κι ένα στιλό
και 10 λέξεις
που σύντομα τις έκανα 💯
και ένα σου οι σκέψεις
ο θάνατος θα τέρμωνε μετά
ΓΙΑΤΙ ΓΑΜΩΤΟ;
Ήμουν μικρός...ήμουνα 17
Κι ακόμα έγραφα,
αλλά δεν μου'πε μπράβο κανείς
γιατί το μπράβο είναι αυτό που ζητάς (;)
δεν σ'αγαπούσαν οι γονείς σου αρκετά
ΕΧΕΙΣ ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΑΧΑΡΙΣΤΕ;
το κοινό δεν θα σου κλείσει το κενό
ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ 21
5 χρόνια περασμένα
ακόμα ψάχνω να με βρω
στις νευρώσεις μου και τα απωθημένα
γράφω κι ηχογραφώ,
είπα θα γίνω Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ
λες και σημαίνει κάτι αυτό
πόρτες κλειστές και ανηφόρες
βάζω πλάτη στο σταυρό
και προχωρώ
μα άμα δεν σε καταλαβαίνουνε
σε δείχνουνε εδώ
γιατί στο ιδιωτικό
είσαι το παιδί με το φαρδύ
και στο hip-hop
είσαι το παιδί
από το ιδιωτικό
και πάλι σκέψεις ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ
μα έχω ανακαλύψει το ποτό
κι ας μην μεθώ πολύ συχνά
γιατί φοβάμαι
20 χρόνια και δυο και προχωράμε
η εσωστρέφεια κερδίζει
δεν αξίζει λέω να ασχοληθώ
και αναρωτιέμαι πώς μου λένε
ότι έχω ταλέντο(;)
αν δεν μπορώ να εξηγήσω
καν αυτά που θα σκεφτώ στον μέσο άνθρωπο
χωρίς να με κοιτάει σαν εξωγήινο
χωρίς να έχω φόβο
όπως κάπως θα παρεξηγηθώ
και πήρα το συναίσθημα
ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ
ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΤΕΤΡΕΨΑ ΣΕ ΤΕΧΝΗ
θέλοντάς να το κάνω κατανοητό
και το έκτισα γύρω από την εφηβεία,
γιατί κατάλαβα πως κάπου εκεί
δημιουργήθηκε το κενό
είμαι ο πιο άβολος άνθρωπος ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ
σκέφτομαι ΟΛΗ ΤΗΝ ΩΡΑ
και συχνά δεν μπορώ
ΚΑΝ να κοιμηθώ,
γιατί το σώμα μου τρομάζει,
όταν πάω να αφεθώ
και ξυπνάω με ελαφρύ ΠΑΝΙΚΟ
να γράψω ξόρκια να ξορκίσω το κακό
ΝΑ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΩ ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ
να μπήξω το στιλό ΣΤΟ ΧΕΡΙ
ΑΝΤΙ ΝΑ ΠΙΑΣΩ ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ
και επιτέλους βρήκα κόσμο
που λέει πως καταλαβαίνει
και γεμίζει λίγο-λίγο το κενό
μα το βαρέλι είναι τρύπιο
γιατί τώρα λένε πως είμαι για παιδιά
γιατί κάποιοι με ξεπέρασαν
μεγάλωσαν πια...
γιατί ακούνε μουσικη για να νιώθουν
πως είναι κάποιοι
και εγώ κάνω μουσική
για όσους δεν νιώθουν καλά
και δεν ακούνε πια τον στίχο
ακούνε μόνο το ρεφρέν
και τα ρεφρέν μου είναι χαρούμενα λένε
και δεν τους πάνε
και το ότι χαμογελάω στις φωτογραφίες συχνά
πάει να πει στο μυαλό τους πως δεν λυπάμαι
Οκευ λοιπόν,ΚΕΡΔΙΣΑΤΕ
ας βγούνε τα άπλυτα μας στην φόρα
αφού δεν λέτε να μετρήσουμε
τα ψυχολογικά μας
ΠΑΜΕ ΤΩΡΑ
με νοιάζει τι θα πει για εμένα ο κόσμος
και δεν είναι για το φαίνεσθαι,
ΑΛΛΑ, γιατί ΜΟΝΙΜΩΣ
με χαρακτήριζαν κάτι που δεν είμαι
και ενώ ξέρω πως είμαι καλό παιδί
κάπου βαθιά
όλοι με λέγανε μαλάκα,ψωνισμένο
χωρίς καν να μ'έχουν δει από κοντά
ή να μου σφίξαν το χέρι
έστω μια φορά
δεν είμαι νταής,αλλά
σε ξύλο έβαλα κάτω τρεις,
γιατί ακούμπησαν το μπαρ τα μουνιά(;)
φοβάμαι εύκολα μα δύσκολα δειλιάζω
δοκιμάστε με
ΘΑ ΠΕΘΑΙΝΑ ΓΙΑ Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΑΩ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ
και όλη η φήμη χάρισμα σας
δεν θέλω την κηδεία του βασιλιά
δεν θέλω να μ'ακούς
γιατί είμαι κάποιος και καλά
υπάρχουν τόσοι που είναι κάποιοι
κι ας το παίζουν πως δεν είναι
μην κρυβόμαστε
πίσω απ'το δάχτυλο μας γενικά
εγώ ήρθα για την μουσική
τον λόγο που κοιμάμαι που και που
με συνείδηση λιγότερο βαριά
και ήταν τιμή μου
που κάποιοι για το χατίρι μου
κλείδωσαν στο συρτάρι
ΤΗ ΠΟΥΤΑΝΑ ΤΗ ΘΗΛΙΑ
αυτό εδώ δεν είναι τέχνη
δεν ξέρετε από τέχνη έτσι κι αλλιώς
αυτός εδώ είμαι εγώ και είμαι γυμνός
αυτό ζητούσαν ΠΑΝΤΑ από'μενα
αυτό το αίμα
κι αν πω ότι δεν στράγγιξα κι απόψε
ΘΑ'ΝΑΙ ΨΕΜΑ
Κι είναι το τέλος
εγώ και το στιλό και το χαρτί
μα το'χω πει τόσες φορές
που ούτε εγώ δεν με πιστεύω
ΟΣΟ αίμα και να στάξω
ΠΑΝΤΑ ΕΧΩ ΠΙΟ ΠΟΛΥ
γι'αυτό το τέλος μου θυμίζει την αρχή...
Και πάμε πάλι
Αν θα'σαι πάντα εδώ
πες θα'μαι πάντα εδώ
θα'μαι πάντα εδώ
πες θα'μαι πάντα εδώ
και αν θα'σαι πάντα εδώ
πες θα'μαι πάντα εδώ
θα'μαι πάντα εδώ
θα'μαι πάντα εδώ
κι αν θα'σαι πάντα εδώ
πες θα'μαι πάντα εδώ
θα'μαι πάντα εδώ
θα'μαι πάντα εδώ
κι αν θα’σαι πάντα εδώ
πες θα'μαι πάντα εδώ
θα'μαι πάντα εδώ
θα'μαι πάντα εδώ
κάνε με να το πιστέψω
θα'μαι πάντα εδώ
πες θα'μαι πάντα εδώ
θα'μαι πάντα εδώ
κάνε με να το πιστέψω
θα'μαι πάντα εδώ
Ή ΚΑΝΕΙΣ Ή ΜΑΖΙ ΠΑΜΕ
ΘΥΜΗΣΟΥ ΤΟ ΑΥΤΟ...
Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψει κανεις αυτο το τραγούδι...οταν το ακούω συγκινούμαι τόσο πολύ...σολ σαγαπω Γιατι καθε φορα δεν μας κάνεις να ταυτιζόμαστε με τα τραγούδια σου...ΑΛΛΑ κανεις τα τραγούδια σου να ταυτίζονται με όλους εμάς! Σαγαπω😩❤
Τασειςςςς επιτέλους
Εγω ηρθα για την μουσικη.....
SOL♥️
"δεν υπάρχει ούτε ένα για πάντα που για πάντα κράτα "
Θα ‘μαι παντα εδω
Θα 'μαι παντα εδω. Ή κάνεις ή μαζί πάμε θυμήσου το αυτό.
Δε σχολιάζω συχνά τραγούδια γενικά. Αλλά δε μπορούσα τώρα.. Σε ακούω από όταν ξεκίνησες, και είναι σαν να μεγαλώσαμε μαζί.. Σε δύσκολες καταστάσεις είχα τους στίχους σου για συντροφιά. Μεγάλωσα, έκανα και παιδί, και της βάζω και ακούει τα τραγούδια σου.. Μη σταματησεις να γράφεις.. Μη σταματήσεις ποτέ να αγαπάς όπως αγαπούσες στα 16.. Η μουσική σου πάει.
ευχαριστώ ρε Σολ..
χρόνια τώρα μόνο εσυ τέτοιο συναίσθημα σε τραγούδι..
Ακόμα ψάχνω να με βρω🖤
Αγαπησααα το τραγούδι με το που άρχισε η μελωδία 😍
*δεν ερωτεύτηκα ποτέ κοπελα όπως την μουσικη*
Τα τραγούδια του Solmeister και των WNC είναι το φως και η ελπίδα στο αδιέξοδο και τις δυσκολίες της καθημερινότητας🌟
Είναι υπέροχο και πραγματικά αντικατοπτρίζει την σημερινή απαισια κοινωνία. Φοβάμαι ότι στο μέλλον θα σταματήσω να ακούω τέτοια μουσική και ΔΕΝ ΘΈΛΩ ΜΕ ΤΊΠΟΤΑ! Αυτή η μουσική είναι εγώ είναι τα συναισθήματα μου είναι εγω! Μόνο τρία άτομα τον κατάλαβαν Solmeister, Yungbud και εγώ. Με βοήθησες να βρω τον εαυτό μου και αν χάσω εσενα θα χάσω και εμένα... ΘΑ ΜΕ ΠΑΝΤΑ ΕΔΏ!!! Μη φύγεις σε χρειαζοματε και σε αγαπάμε!!!!
Ή κάνεις ή μαζί πάμε θυμήσου το αυτό ❤️❤️
Όπως είπες και εσύ εγώ εδώ ήρθα για την μουσική την δική σου,τους δικούς σου στίχους,τα δικά σου τραγούδια δεν με ενδιαφέρει τι πιστεύουν οι άλλοι.Εγω θα πω ότι με βοήθησες πάρα πολύ με τα τραγούδια σου τα τελευταία 3 χρόνια και για αυτό είμαι ευγνώμων που υπάρχει ένας φοβερός τραγουδιστής σαν και εσένα ευχαριστώ πάρα πολύ ελπίζω να διαβάσεις αυτό το σχολιο
Απλά ευχαριστώ, πάντα μας δίνεις ότι χρειαζόμαστε οταν το χρειαζόμαστε ❤️
9:01 και είμαι εδώ όπως κάθε Τετάρτη ❤️🖤❤️
Ναι ρε σολ ναι
Από το 3:00 και μετά είχα μείνει με ανοιχτό το στόμα...
Έτσι είναι.. :(
"Με νοιάζει τι θα πει ο κόσμος και δεν είναι για το φαίνεσαι, αλλά γιατί μόνιμως με χαρακτήριζαν κάτι που δεν είμαι."
Ή κανείς ή μαζί πάπε θυμίσου το αυτό...DADDY YOU ARE THE BEST..🖤🖤🖤🖤
Πότε δεν περίμενα τόσο ανυπόμονα για ένα κομμάτι...
Πόνεσε η καρδιά μου😭
Πόσο μου θύμισε τα παλιά
Έκατσα και το ανέλυσα, και ξέρεις τι έβγαλα ως συμπέρασμα; μπορεί να μην έχεις τόσο απήχηση εσύ, όσο έχει η Μαρσο ή άλλοι καλλιτέχνες, αλλά αυτό συμβαίνει γιατί η μουσική σου Σολ είναι βαθιά και ειδικευμένη που ο κόσμος δεν μπορεί να αντιληφθεί, ή ακόμα κι αν την αντιληφθεί δεν μπορεί να την αντέξει. Γιατί για τους περισσότερους είναι η πραγματικότητα. Τα αληθινά τους συναισθήματα που κρύβουν μέσα τους και δεν τα εκφράζουν στους γύρω. Είσαι θρύλος. Είσαι τέλειος και είσαι ο πιο γενναίος και τολμηρός καλλιτέχνης που γνωρίσω. Τα συγχαρητήρια και τα μπράβο δεν είναι τίποτα μπροστά στα αριστούργημα σου.❤️
Σοφία Γκαραβέλη το εχεις καταλαβει φανταζομαι οτι αναδειχθηκαν μεσω του σολ οι wnc και οτι ο δισκος της μαρσο ειναι γραμμενος απο τον σολ ετσι;
@@arg1t νομίζω ότι μιλάει για θέμα φωνής
Δεν ξέρω αν θα 'μαι πάντα εδώ, γιατί κανείς μας δε θα 'ναι πάντα εδώ, αλλά όσο αντέχω είμαι μαζί σου Σολ. Στα εύκολα ακροατές, στα δύσκολα οικογένεια!
απο την τεταρτη δεν εχω παψει να το ακουω δεν μου κανει κεφι να ακουσω κατι αλλο. Μας βαζεις αμεσα στο τρυπακι του νου σου και σε ολα οσα νιωθεις τον τελευταιο καιρο με ενα τοσο μαγικο τροπο που δεν το εχει κανει κανεις για εμενα προσωπικα. Στην εποχη της ποζας πιστευω εισαι ο πιο αληθινος ανθρωπος που ξερω. Μπαμπα ελπιζω να εισαι καλυτερα θα τις σπασουμε τις τασεις γιατι σου αξιζει!!!
•Η ΕΣΩΣΤΡΕΦΕΙΑ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΚΑΙ ΛΕΩ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΩ•
Σολ δεν είσαι μόνο αυτά που περιγράφεις...έχεις πολύ όμορφα στοιχεία μέσα σου
Σίγουρα υπάρχουν τα κενά και όλος αυτός ο πόνος και για ένα παιδί-εφηβο δεν είναι εύκολο να τα διαχειριστεί
Όμως αν αφήσεις τα καλα στοιχεία που έχεις μέσα σου να κυριαρχήσουν δε θα φοβάσαι τίποτα θα είσαι περήφανος για σένα και θα καταλάβεις τότε και μόνο τότε πόσο αξίζεις πόσο πιστεύουμε όλοι εμείς σε εσένα
Το έργο σου δεν είναι απλώς κάτι τραγουδάκια για να περνάει η ώρα σου όπως πιστεύουν κάποιοι
Όλοι εμείς που σε στηρίζουμε αναγνωρίζουμε την αξία σου και την τεράστια βοήθεια που έχεις προσφέρει (μερικές φορές χωρίς να το καταλάβεις)στον κόσμο που σε ακούει
Μην μένεις στον πόνο,προσπάθησε με κάθε τρόπο να τον αφήσεις πίσω και να απολαύσεις όλον τον θαυμασμό που λαμβάνεις τώρα έστω και αν είναι από εμάς ❤️
Τσούζουν τα μάτια μου από το δάκρυ
Εχω λιγα ματια στα δακρυα μου😍
Φοβάμαι εύκολα μα δύσκολα δειλίαζω -Αλλιώς
Τι έκανες παλι ρε μπαμπάαα😍
Τι καλύτερο από το να γυρνάς από σκουλ και να σκάει καινούργιο κομμάτι του Σολ...🖇️
Μ αυτο το κομματι ενιωσα λες και ουρλιαζω για 5 λεπτα. Πραγματικα υπεροχος τρελε μου.
Σαν να ξανα ακουω τον σολ του '17 Και αυτό με κάνει τον πιο χαρούμενο άνθρωπο
ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΑ. ΓΕΙΑ ΣΑΣ.
Η επιρροή του yoda στον sol ειναι εμφανή....👏📎
Θα είμαι πάντα εδώ...
Still can't get over it
Σολ πάλι δημιούργησες δακρυσα😍😰
Θα 'μαι πάντα εδω
Η ψυχανάλυση μας σε λίγα λεπτά κάθε Τετάρτη
Aχ. Δε θα κοιμηθώ απόψε
Αχ αυτές οι Τετάρτες...🔥
Σίγουρα θα πάει 1 στης τάσεις
Arxisw na xairomai giati to keno Mou gemizei me uperoxa atoma ta solmates. Euxaristw fam ❤️
πόσο αγάπη για σένα
πόσο καλύτερη θα ήταν η μουσική μας σκηνή αν όλοι οι καλλιτέχνες (ραπερς, στιχουργοί κλπ) κατέθεταν στο χαρτί τις πραγματικές ανησυχίες, σκέψεις και βιώματά τους όπως κάνει ο Sol και μερικοί άλλοι...
*τούμπανο το κομμάτι αδερφέ, εκτιμάμε κι ευχαριστούμε*
Δεν ξέρω τι θα γίνει όταν ενηλικιωθω ή όταν "μεγαλώσω" τέλος πάντων αλλά ξέρω ότι ο,τι και να γίνει ο Σολ θα μείνει στο μυαλό μου ως ο άνθρωπος που μέσω της μουσικής του με βοήθησε να βρω τον εαυτό μου και ήταν το στήριγμα μου όταν όλοι οι υπόλοιποι δεν ήταν εκεί και ένιωθα μόνη ακόμα και με φίλους. Θα ήθελα περισσότεροι άνθρωποι να γνωρίσουν την μουσική του αλλά πολλοί πριν καν ακούσουν το θεωρούν μια "νεανική βλακεία " και τον απορρίπτουν αμέσως και χάνουν το μεγαλείο της μουσικής του....
Καθε τεταρτη ανατριχιλα😍
Όταν το ραπ δεν ήταν για μένα απλά μουσική
Ξανά στα αυτιά μας κάθε Τετάρτη 😍
Υπάρχει λόγος που έχω κολλήσει με το φαμ ...γιατί έχω ερωτευτεί αυτά που λένε ...γιατί γράφω και εγώ .... Και αυτό το τραγούδι απλά τα θύμησε όλα
Θα 'μαι πάντα εδω. Ή κανείς ή μαζί είπαμε θυμήσου του αυτό.
Θα 'μαι πάντα ΕΔΩ💯🖤
ανατριχίλα. σαγαπαμε ρε σολ
Teleio prin kan arxisei🤞🏼
Γαμησε
Ολο το τραγούδι μια ανατριχίλα και εκατομμύρια αναμνήσεις που φέρνουν εικόνες στο μυαλό!...Μανώλη σαγαπω
-----------------ΣΤΙΧΟΙ--------------------
Και κάπως φτάνουμε στο τέλος.
Εγω και το στυλό και το χαρτι. Και ανατριχιάζω γιατί μου θυμίζει τόσο την αρχή.
Δεν ερωτεύτηκα ποτέ κοπέλα όσο τη μουσική.
Και είναι κοπέλες που ερωτεύτηκα θανάσιμα.
Γιατί γράφω αυτό το γράμμα δεν ξέρω.
Έτσι κάνω με τα άσχημα.
Όσα λάθη έχω κάνει τα φοράω σαν παράσημα και όσα έμαθα από αυτά με ανοιχτές παλάμες τα χάρισα.
Μα στις παλάμες κανείς δεν είδε τις τρύπες από τα καρφιά.
Και κάπου εδώ γυρνά το πίσω στην αρχή.
Όταν πρωτοάκουσα την λέξη "mc".
Όταν το ραπ για μένα δεν ήταν απλά μουσική.
Όταν φόραγα το φαρδύ μου στο προαύλιο και με δείχνανε.
Πες μου ποιός ήταν για μένα εκεί;
Ένα χαρτί και να στυλό και 10 λέξεις που σύντομα τις έκανα 100.
Κενά σου οι σκέψεις ,ο θάνατος στο ατέρμονο μετά
Γιατί γαμώτο ήμουν μικρός,
ήμουν 17.
Και ακόμα έγραφα, αλλά δεν μου είπε "μπράβο" κανείς γιατί το "μπράβο" είναι αυτό που ζητάς. Δεν σε αγαπούσαν οι γονείς σου αρκετά , έχεις παράπονα αχάριστε! Το κοινό δεν θα σου κλείσει το κενό.
Και ξαφνικά 21.
Πέντε χρόνια περασμένα.
Ακόμα ψάχνω να με βρω στις νευρώσεις μου και τα απωθημένα.
Γράφω και ηχογραφώ
είπα "θα γίνω ο καλύτερος"
λες και σημαίνει κάτι αυτό. Πόρτες κλειστές και ανηφόρες. Βάζω πλάτη στο σταυρό και προχωρώ.
Μα άμα δεν σε καταλαβαίνουνε σε δείχνουν εδώ , γιατί στο ιδιωτικό είσαι το παιδί με το φαρδύ και στο hip-hop είσαι το παιδί από το ιδιωτικό.
Και πάλι σκέψεις για τον θάνατο, μα έχω ανακαλύψει το ποτό.
Και ας μην μεθώ πολύ συχνά γιατί φοβάμαι.
Είκοσι χρόνια και δυό και προχωράμε.
Η εσωστρέφεια κερδίζει.
Δεν αξίζει λέω να ασχοληθώ και αναρωτιέμαι πώς μου λένε ότι έχω ταλέντο αν δεν μπορώ να εξηγήσω καν αυτά που θα σκεφτώ;
Στον μέσο άνθρωπο χωρίς να με κοιτάει σαν εξωγήινο,
χωρίς να έχω φόβο πως κάπως θα παρεξηγηθώ,
και πήρα το συναίσθημα ακριβώς αυτό και το μετέτρεψα σε τέχνη θέλοντας να το κάνω κατανοητό
και το έχτισα γύρω από την εφηβεία γιατί κατάλαβα πως κάπου εκεί δημιουργήθηκε το κενό.
Είμαι ο πιο άβολος άνθρωπος που υπάρχει.
Σκέφτομαι όλη την ώρα και συχνά δεν μπορώ καν να κοιμηθώ γιατί το σώμα μου τρομάζει όταν πάω να αφεθώ και ξυπνάω με ελαφρύ πανικό,
να γράψω ξόρκια να εξορκίσω το κακό ,
να υπενθυμίσω πως μπορώ να μπήξω το στυλό στο χέρι αντί να πιάσω το μαχαίρι
Και επιτέλους βρήκα κόσμο που λέει πως καταλαβαίνει.
Και γεμίζει λίγο-λίγο το κενό
Μα το βαρέλι είναι τρύπιο.
Γιατί τώρα λένε πως είμαι για παιδιά.
Γιατί κάποιοι με ξεπέρασαν. Μεγάλωσαν πια.
Γιατί ακούνε μουσική για να νιώθουν πως είναι κάποιοι, και εγώ κάνω μουσική για όσους δεν νιώθουν καλά.
Και δεν ακούνε πια τον στίχο, ακούνε μόνο το ρεφρέν.
Και τα ρεφρέν μου είναι χαρούμενα λένε και δεν τους πάνε
Και το οτι χαμογελάω στις φωτογραφίες συχνά πάει να πει στο μυαλό τους πως δεν λυπάμαι.
Oκ λοιπόν κερδίσατε.
Ας βγούνε τα άπλυτα μας στην φόρα.
Αφού δεν λέτε να μετρήσουμε τα ψυχολογικά μας πάμε τώρα .
Με νοιάζει τι θα πει για μένα ο κόσμος και δεν είναι για το φαίνεσθαι αλλά γιατί μονίμως με χαρακτήριζαν κάτι που δεν είμαι. Και ενώ ξέρω πως είμαι καλό παιδί κάπου βαθιά,
όλοι με λέγαν "μαλάκα" , "ψωνισμένο", χωρίς καν να με έχουν δει από κοντά ή να μου σφίξουν το χέρι έστω μία φορά. Δεν είμαι νταής ,αλλά σε ξύλο έβαλα κάτω τρεις γιατί ακούμπησαν τον Πακ τα μουνιά.
Φοβάμαι εύκολα.
Μα δύσκολα δειλιάζω.
Δοκιμάστε με.
Θα πέθαινα για ότι αγαπάω πραγματικά.
Και όλη η φήμη χάρισμά σας,
δεν θέλω την κηδεία του βασιλιά.
Δεν θέλω να με ακούς γιατί είμαι κάποιος και καλά.
Υπάρχουν τόσοι που είναι κάποιοι και στο παίζουν πως δεν είναι.
Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας γενικά.
Εγώ ήρθα για τη μουσική.
Τον λόγο που κοιμάμαι που και που με συνείδηση λιγότερο βαριά.
Και ήταν τιμή μου που κάποιοι για το χατίρι μου κλείδωσαν στο συρτάρι την πουτάνα την θηλιά. Αυτό εδώ δεν είναι τέχνη,
δεν ξέρετε από τέχνη έτσι κι αλλιώς.
Αυτός εδώ είμαι εγώ και είμαι γυμνός.
Αυτό ζητούσαν πάντα από μένα. Αυτό το αίμα.
Και αν πω ότι δεν στράγγιξα και απόψε, θα είναι ψέμα.
Και είναι το τέλος.
Εγώ και το στυλό και το χαρτί. Μα το έχω πει τόσες φορές,που ούτε εγώ δεν με πιστεύω.
Όσο αίμα και να στάξω, πάντα έχω πιο πολύ.
Γι'αυτό το τέλος μου θυμίζει την αρχή και θα 'μαι παντα εδώ.
Ακούμπησαν τον Πακ*(κολλ του)
Εγινε ευχαριστώ πολυυ☺️
@@antigonifotakidou2225 τπτ 😊😊