Μέσα της δεκαετίας του 60. Από το ραδιόφωνο (είδος πολυτελείας τότε) παρακολουθούσα τη Θεία Λειτουργία από τη Μητρόπολη Αθηνών. Δεν είχα εικόνα, ο ήχος όμως ήταν αρκετός, για να ζήσω τη μαγεία της ψαλμωδίας. Όταν το 1968 άφησα το ορεινό χωριό μου στα Χανιά και πήγα στην Αθήνα ως φοιτητής πλέον της Φιλοσοφικής, έθεσα στις προτεραιότητές μου να μεταβώ στη Μητρόπολη, για να ζήσω από κοντά αυτό που με συνάρπαζε από μακριά και να γνωρίσω τη φυσιογνωμία του ανθρώπου ο οποίος σκόρπιζε στους αιθέρες τη γλυκύτατη φωνή του ευφραίνοντας κάθε χριστιανική ψυχή. Πενήντα σχεδόν χρόνια πέρασαν από την Κυριακή που πήρα το δρόμο για τη Μητρόπολη. Σαν να ήταν χθες, θυμάμαι το ανατρίχιασμα που ένιωσα ενώ βρισκόμουν ακόμη έξω από το ναό και έφτασε στα αυτιά μου η ουράνια μελωδία τού άγνωστου ακόμη σε μένα ιεροψάλτη. Πώς να περιγράψω αυτό που ένιωσα όταν πια μπήκα μέσα και τον αντίκρισα πάνω στο ψαλτήρι να ψάλλει για λογαριασμό όλων προσευχόμενος... Έκτοτε, αν και έτυχε να μένω στη Δάφνη, κάθε Κυριακή πήγαινα και συμμετείχα στο θείο πανηγύρι που χάρη (και) σ' αυτόν είχε ο Μητροπολιτικός Ναός. Είχα την τύχη να τον γνωρίσω και με την άλλη ιδιότητά του, καθώς ύστερα από 1 ή 2 χρόνια ο αείμνηστος Υφηγητής Λαογραφίας Δημ. Οικονομίδης μας πήρε, τους φοιτητές του, και μας πήγε στο Κέντρο Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών. Ένιωσα απερίγραπτη χαρά όσο και έκπληξη, επειδή δεν είχα υπόψη μου το έργο που προσέφερε και από αυτήν τη θέση ο Σπυρ. Περιστέρης. Ο οποίος, πράγματι, αποτελεί ένα ανεκτίμητης αξίας κεφάλαιο του σύγχρονου Ελληνισμού και του πολιτισμού μας. Και είναι τεράστιας σημασίας αυτό που είχατε την πρόνοια να κάμετε, κύριε Χριστοδούλου, με τις ηχογραφήσεις και με την ανάρτησή τους εσχάτως στο διαδίκτυο (ανάρτηση η οποία εντελώς τυχαία υπέπεσε στην αντίληψή μου δίνοντάς μου ανείπωτη αγαλλίαση). Σας εκφράζω γι' αυτό θερμές τις ευχαριστίες μου ευχόμενος να εμπλουτίσετε ακόμη περισσότερο το προς κοινήν χρήσιν θησαυροφυλάκιο, το οποίο τύχη αγαθή σάς εμπιστεύθηκε για διάσωση. Περιττό να προσθέσω ότι ο αοίδιμος Σπυρίδων Περιστέρης, ο μέγιστος των συγχρόνων ιεροψαλτών, θα μείνει αγήρως εις την μνήμην του Ελληνισμού και του Χριστιανισμού, στύλος ακλόνητος του οικοδομήματος της βυζαντινής μουσικής παραδόσεως.
Ευχαριστώ πολύ για τα ωραία σας λόγια και ιδιαίτερα για το σημείωμά σας σχετικά με τον Μέγα Περιστέρη που διατυπώσατε με απόλυτη ευθυκρισία και αντικειμενικότητα.
Μεγας ο Περιστερης αλλα ειχε εναν παναξιο λαμπαδαριο τον αειμνηστο διδασκαλο μου Ευαγγελο Τζελα που κατα συστημα δεν τον προβαλλετε !!Ειναι πολυ μικροψυχο και αδικο!!
Χαίρω πολύ που το ακούω αυτό για δεύτερη φορά.. Και θέλω να ομολογήσω ότι προς όλους εκείνους που προσπαθούν να μειώσουν το κλασσικό, το πατριαρχικό και ακραιφνές σύστημα που καθιέρωσαν από το 1951 οι δύο καθηγητές να ψάλλεται στην Μητρόπολη Αθηνών ότι πολλές φορές προτιμώ να ακούω τον Ευάγγελο Τζελά παρά τον Θρασύβουλο Στανίτσα.
Η παρατήρησή σας με αδικεί. Απεναντίας όταν οι ηχογραφήσεις ΄γίνονταν από τον αναρτώντα ουδέποτε τον έχω παραλείψει.. Δεν σημαίνει όμως ότι πρέπει να αγνοήσουμε τις ηχογραφήσεις που γίνονταν από το στασίδι του δεξιού με ερμηνευτή μόνο τον Περιστέρη και που έχουν πέσει στα χέρια μου. Προσωπικά εκτιμώ αφάνταστα την προσφορά Ευαγγέλου Τζελά στην εδραίωση της Βυζαντινής μας Μουσικής και αυτό διαφαίνεται και από τις αναρτήσεις μου όταν ήταν δεξιά. ιδιαίτερα κατά τη 10ετία του 60. Επαναλαμβάνω ότι η γλαφυρότητα Τζελά (Κυριακή Παραλύτου 1964) με συγκινεί αφάνταστα και τον προτιμώ από πολλούς άλλους πρωτοψάλτες του δήθεν πατριαρχικού ύφους .
Μέσα της δεκαετίας του 60. Από το ραδιόφωνο (είδος πολυτελείας τότε)
παρακολουθούσα τη Θεία Λειτουργία από τη Μητρόπολη Αθηνών. Δεν είχα
εικόνα, ο ήχος όμως ήταν αρκετός, για να ζήσω τη μαγεία της ψαλμωδίας.
Όταν το 1968 άφησα το ορεινό χωριό μου στα Χανιά και πήγα στην Αθήνα ως
φοιτητής πλέον της Φιλοσοφικής, έθεσα στις προτεραιότητές μου να μεταβώ
στη Μητρόπολη, για να ζήσω από κοντά αυτό που με συνάρπαζε από μακριά
και να γνωρίσω τη φυσιογνωμία του ανθρώπου ο οποίος σκόρπιζε στους
αιθέρες τη γλυκύτατη φωνή του ευφραίνοντας κάθε χριστιανική ψυχή.
Πενήντα σχεδόν χρόνια πέρασαν από την Κυριακή που πήρα το δρόμο για τη
Μητρόπολη. Σαν να ήταν χθες, θυμάμαι το ανατρίχιασμα που ένιωσα ενώ
βρισκόμουν ακόμη έξω από το ναό και έφτασε στα αυτιά μου η ουράνια
μελωδία τού άγνωστου ακόμη σε μένα ιεροψάλτη. Πώς να περιγράψω αυτό που
ένιωσα όταν πια μπήκα μέσα και τον αντίκρισα πάνω στο ψαλτήρι να ψάλλει
για λογαριασμό όλων προσευχόμενος... Έκτοτε, αν και έτυχε να μένω στη
Δάφνη, κάθε Κυριακή πήγαινα και συμμετείχα στο θείο πανηγύρι που χάρη
(και) σ' αυτόν είχε ο Μητροπολιτικός Ναός. Είχα την τύχη να τον γνωρίσω
και με την άλλη ιδιότητά του, καθώς ύστερα από 1 ή 2 χρόνια ο αείμνηστος
Υφηγητής Λαογραφίας Δημ. Οικονομίδης μας πήρε, τους φοιτητές του, και
μας πήγε στο Κέντρο Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας
Αθηνών. Ένιωσα απερίγραπτη χαρά όσο και έκπληξη, επειδή δεν είχα υπόψη
μου το έργο που προσέφερε και από αυτήν τη θέση ο Σπυρ. Περιστέρης.
Ο οποίος, πράγματι, αποτελεί ένα ανεκτίμητης αξίας κεφάλαιο του
σύγχρονου Ελληνισμού και του πολιτισμού μας. Και είναι τεράστιας
σημασίας αυτό που είχατε την πρόνοια να κάμετε, κύριε Χριστοδούλου, με
τις ηχογραφήσεις και με την ανάρτησή τους εσχάτως στο διαδίκτυο
(ανάρτηση η οποία εντελώς τυχαία υπέπεσε στην αντίληψή μου δίνοντάς μου
ανείπωτη αγαλλίαση). Σας εκφράζω γι' αυτό θερμές τις ευχαριστίες μου
ευχόμενος να εμπλουτίσετε ακόμη περισσότερο το προς κοινήν χρήσιν
θησαυροφυλάκιο, το οποίο τύχη αγαθή σάς εμπιστεύθηκε για διάσωση.
Περιττό να προσθέσω ότι ο αοίδιμος Σπυρίδων Περιστέρης, ο μέγιστος των
συγχρόνων ιεροψαλτών, θα μείνει αγήρως εις την μνήμην του Ελληνισμού και
του Χριστιανισμού, στύλος ακλόνητος του οικοδομήματος της βυζαντινής
μουσικής παραδόσεως.
Ευχαριστώ πολύ για τα ωραία σας λόγια και ιδιαίτερα για το σημείωμά σας σχετικά με τον Μέγα Περιστέρη που διατυπώσατε με απόλυτη ευθυκρισία και αντικειμενικότητα.
Τρισμεγιστος Περιστερης!
Περιστερης! ενας και μοναδικος....
ΠαρακλητεΑγαθέσώσωντουςΔούλουςσουΗλιούΙωακείμκαιΜαρίας
Μεγας ο Περιστερης αλλα ειχε εναν παναξιο λαμπαδαριο τον αειμνηστο διδασκαλο μου Ευαγγελο Τζελα που κατα συστημα δεν τον προβαλλετε !!Ειναι πολυ μικροψυχο και αδικο!!
Χαίρω πολύ που το ακούω αυτό για δεύτερη φορά.. Και θέλω να ομολογήσω ότι προς όλους εκείνους που προσπαθούν να μειώσουν το κλασσικό, το πατριαρχικό και ακραιφνές σύστημα που καθιέρωσαν από το 1951 οι δύο καθηγητές να ψάλλεται στην Μητρόπολη Αθηνών ότι πολλές φορές προτιμώ να ακούω τον Ευάγγελο Τζελά παρά τον Θρασύβουλο Στανίτσα.
@@petroschristodoulou1136 αν
Η παρατήρησή σας με αδικεί. Απεναντίας όταν οι ηχογραφήσεις ΄γίνονταν από τον αναρτώντα ουδέποτε τον έχω παραλείψει.. Δεν σημαίνει όμως ότι πρέπει να αγνοήσουμε τις ηχογραφήσεις που γίνονταν από το στασίδι του δεξιού με ερμηνευτή μόνο τον Περιστέρη και που έχουν πέσει στα χέρια μου. Προσωπικά εκτιμώ αφάνταστα την προσφορά Ευαγγέλου Τζελά στην εδραίωση της Βυζαντινής μας Μουσικής και αυτό διαφαίνεται και από τις αναρτήσεις μου όταν ήταν δεξιά. ιδιαίτερα κατά τη 10ετία του 60. Επαναλαμβάνω ότι η γλαφυρότητα Τζελά (Κυριακή Παραλύτου 1964) με συγκινεί αφάνταστα και τον προτιμώ από πολλούς άλλους πρωτοψάλτες του δήθεν πατριαρχικού ύφους .
Φαίνεται πως δεν παρακολουθείτε με προσοχή τις αναρτήσεις μου