Devamı 👇🏻👇🏻👇🏻 Gözlerimi sıkıca kapattım ve eğilip başımı tuttum... hatırlamaya başladım. Evet hatırlıyorum o gün Türkiye'den Kore'ye dönecektim ve Instagram'da bir hikaye paylaşmıştım! Havalimanına gidecegimi öğrenen bi fanda yaptırmış ve bana vermişti peki ya neden hatırlamıyordum... Neden unutmuştum ben? Strestenmi oluyor bunlar hayır ya bu bi hastalıkmı peki? Ben unuttuğum şeyleri nasıl hatırlıcam şimdi... (…) Biraz daha düşünürsem beynim yok olacak... Aklıma eski günlerimiz geldi ve yüzümde bir tebessüm oluştu sabahları kalkar kahvaltı hazırladım Stray Kids'e ne güzel günlerdi... Aklıma bir fikir geldi... Şimdide hazırlayabilirim onlar çok uykucular saat 11.00'e kadar uyurlar! Yavaşça yatağımdan doğrulup Lavaboya doğru adımladım musluğu açtım ve akan suya baktım. 'Bana ne oluyor?' Günde en az yüz kere falan söylediğim o cümle. Dahada düşünmeyip elimi ve yüzümü yıkadım saçımı toplayıp sesizce merdivenlerden inip aşağıdaki mutfağa indim. Kendime bir söz verdim. Bugün eski mutlu hayatıma geri dönecegim!! Kararlıydım! Mutfaktaki dolapları tek tek açıp eşyaları kontrol ettim. Eksikler vardı! Şimdide markete gitmem gerek! Derin bi nefes aldım ve kapının önüne vardım. Gözlüğümü maskemi taktım ve şapkamı kafama geçirdikten sonra... İşte hazırım... Ev markete yakındı sabah sabah kimsede yoktur şimdi... (…) Marketin önüne vardığımda gözlerim market arabasını aramaya koyuldu. Biraz daha baktıktan sonra bulmuş kapıyı ittirip açmıştım işte içerdeyim dışarıdaki sabah soğuğu içeriye girince kaybolmuştu! Gözlerim markette insan varmı diye aramaya başladı... Gözlerim kasiyere kaydı bıraksalar şuracıkta uyuyacak kıvamdaydı zar zor ayakta duruyordu. Komik. İlk önce süt almıştım. Yumurta, puding, pirinç... derken herşeyi almıştım. Son birkez daha herşeyi kontrol etmiş emin adımlarla kasaya ilerlemiştim. Eşyaları tek tek koymuştum ve kasiyer beni görünce gözlerini hafif açtı ve aldığım şeyleri okutmaya başladı. "Poşet?" Dedi uykulu sesiyle "Olur!" Diye mırıldandım. "Kart? Nakit?" Gözlerini kapatmak istiyordu. Ellerim çantama gitmişti ve Siyah kartımı çıkartıp okutmuştum. İşte o an gözleri sonuna kadar açıldı ve kartıma odaklandı. "Siyah kartmı?" "Hıhım" konuşmamaya çalışıyordum. Zaten çok bile konuşmuştum. Sesimden tanımaları dan korkuyordum çünkü Kore'nin en popüler K-pop idolü gibi bir şeydim fark edilmeden hızlıca poşetleri kaptığım gibi dışarı çıkmıştım. Arkamdan şaşkın bi ifadeyle baktığına yemin edebilirim! (…) Eve girdiğimde yüzüme vuran sıcaklıkla uyuşmuştum bile... İlk önce masamı hazırlamıştım 10 kişilik devasa yemek masasına ilk önce beyaz örtümü sermiştim. Tabakları tek tek hazırlamıştım ve mutfağa gidip eşyaları poşetten çıkarmış yerleştirmeye koyulmuştum çok vakit kaybettim bile!.. Tatlı yapmaya başlamıştım bir tanesini fırına veriyordum diğerini yapıyordum şerbetini hazırlıyordum. Şeker pare'den sonra kurabiye yapmaya başlamıştım üzerine çikolata damlacıklarını yerleştirmiştim... Fırının beş bölmeside tatlılarla kurabiyelerle dolmuştu tuzlu tatlı yapmaya başladım kekleri çıkardım soğumaya bıraktım poğaça yapmaya başladım birini çıkarıp birini koyuyordum. (…) Kore yemeklerinde yapabilirdim ama ben Stray Kids'e Türk yemekleri yapmayı daha çok seviyordum kekleri kesip tabaklara yerleştirdim! Şükür bitmişti bi dakika sütlaç? Unutmuştum Lee know sütlaç aşığıdır. Sütlaç yapmaya başladım kurabiyeleri de tabaklara koydum sütlaçta bitmişti saate baktım... Ne? Uyanmalarına az kalmış derin bi nefes alıp sütlaçlarıda masaya yerleştirdim masaya kahvaltılıklarıda ekledikten sonra bitmişti. Masada boş yer yok! O derecede dolu bi masaydı, işim bitmişti şimdi ne yapayım uyanmalarını mı bekliyeceğim? Tabii ya bu şahaserin bi fotoğrafını çekmem lazım! Masanın bir fotoğrafını çekmiştim ve Instagramımda hikayelerime atmıştım. Direk bi görüntülenme almıştı kimden gelmiş diye bakmak için tıkladım Ve kaşlarım çatılmıştı... Hyunjin bakmıştı. Uyanıksa neden yok ortada? Daha başımı telefondan kaldırmadan bi çığlık kopmuştu... Korkudan başım hızlıca kalktı ve merdivenin üzerine bakmıştım refleks olarak. "HYUNJİN!! NE OLUYOR!!" "KOŞUN KOMŞULAR Y/N KAHVALTI YAPMIŞ!" Korkmuştum ya... Ne beklerdinizki Hyunjin bu abartıp drama Queenlik yapıcak illaki! Gözlerini ovuşturup bidaha baktı kendimden emin bi şekilde bi bakış attım Hyunjin'e... Evet gerçekti bunlar! Odadan çıkan Lee know sinirle Hyunjin'in yanına bitmişti. "Ölmekmi? İstiyorsun! Hyunjin!HAA?!" Heyacandan yeride duramayan Hyunjin tüm üyeleri uyandırmıştı ve bi hışımla yanıma varmıştı. "Y/N Bİ TANESİN Bİ TANE!!" O kadar çok bağırmıştıki kulağımı hissetmemiştim. Ben daha bağırmasının olayını atlatamazken beni tutup sıkıca sarılmıştı ve işte en nefret ettiğim gibi sulu sulu yanaklarımdan öpmüştü beni!! Herkes aşağıya inmişti ve masaya oturmuştu. Hyunjin ışınlanmayı bulmuş ya daha yeni benim yanımdaydın yavaş be?! Devamı aşağıda
Devamı 2 👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻 Üyeler keyifle masaya bakmış hatta başlamışlardı bile! Ağzımı açıp tek bir kelime edecekken birden beni susturdular. "Ellerimizi yıkadık!!" Hafifçe sırıtmıştım tam masaya oturacakken aklıma pudingler gelmişti. Pudingleri unutmuştum masayı bir daha kontrol etmiştim evet yoklardı. Mutfağa yönelmiş gidecekken Chan arkamdan seslendi. "Nereye?" "Hemen geliceğim!" Diyip geçtirmiştim. Hızlıca mutfağa ilerledim yoksa bana hiç birşey kalmayacak gözlerim Pudingleri aramıştı ama yoklardı? Tabiki de dolaba kaldırmıştım. Bir tepsi çıkarmıştım kaseleri tepsinin üzerine koymuş tam tepsiyi tutup kaldıracakken başım dönmüş gözüm kararmıştı... Bir şeyler hatırlıyorum! Konser başlamadan önceydi Jisungun yanıma geldiğini hatırlıyorum! -FLAŞBELEK- "Y/n sana birşey demem gerek!" Aynada kendime bakıp zorla küpelerimi takmaya çalışıyordum! "Tabiki de ne oldu?" "Y/n özür dilerim bunları hatırlamıyacaksın ama biz bilerek yapmadık!" Çok hızlıca konuşmuştu ilk başta ne dediğini bile anlamamıştım. Küpelerimi bi kenara bırakmış Jisung'a döndüm. "Neyden bahsediyorsun Jisung!" -FLAŞBELEK END- Neden öyle birşey demişti. Herşey dahada karmaşık bi hale gelmişti! Tam diyordum çözüyordum sonra yine gidiyor. Sinirleniyorum!.. Salonda gelen ses ile başım o tarafa doğru döndü ses Chan'ındı... "Y/n nerde kaldın hadi gel bitiriyorlar!!" Demişti Önce daha ne olup verdiğini anlamaya çalışırken ağzımı açıp tek kelime bile etmedim... Sonra "Geliyorum!" Diyebildim sadece. Başımın ağrısı dinmişti. Derin bi nefes alıp onların yanına adımlamıştım yüzümde sahte bir tebessüm yerleştirmiştim. (…) Felixin karşısına oturmuştum. Herkes yemeğini keyifle yerken ben ise tabağımda duran salatalıkla bakışıyordum. Derin düşüncelere dalmıştım bile arada gelen "Ellerine sağlık" gibi cümlelere sadece başımı sallıyordum. (…) Omzumda bi kol hissetmemle düşüncelerim kaçmış ben ise korkudan yerimden sıçramıştım. Hatta baya bi abartıp ayağıya kalkmıştım! Refleks olarak direkt olarak oraya baktım! Lee know'un koluymuş neden bu kadar korkuyordum. Sadece bundan değil herşeyden... Gözlerim üyelere kayarken onlar bana tereddütle bakıyorladı. Korkamasınlar diye yalandan gülümsedim. "Ne bakıyosunız be öyle..." Yerime geri oturmuştum... Biraz dahada gülümsemiştim ben bile kendimi uzaktan görsem yalandan güldüğümü anlardım ki onlar anlamış olmalılar ki birbirleriyle bakıştılar. Konuyu değiştirmek için Seungmin konuştu. "Y/n ellerine sağlık!" Diye tabağına baktı masaya baktı konuşacak birşey arıyordu!.. "Afiyet olsun.." dedim hızlıca Önümde duran Sütlaçla bakıştım eminim Lee know şuan suçluluk duyuyor ve kim yüzünden tabikide benim yüzümden. Neden okadar tepki verdimki salak gibi! Sütlaçı elime aldım ve Lee know'a uzattım... "Al... Çok seversin..." Ellerimden Sütlaçı alıp önüne koydu... Cidden şimdi ben suçluluk duyordum. Masada *lüm sesizliği gözlerim Jisung'un gözlerine kaydı... O herşeyi biliyordu... "Şarkı yazmaya başlamalıyız!" Chan sessizliği bozan kişiydi Gözlerimi jisung'dan çekmeden "Olur o zaman Jisung Changbin biz gidip rap partlarını yazarız..." Jisung gözlerini benden kaçırmıştı hızlıca. Gözlerimi yavaş yavaş çekip karşımdaki Felix'e baktım oda bakışlarımdan kaçarak Chan'a döndü. "İsmi ne olur?" "Bilmem düşünürüz." "Ben ve Jisung rap partını yazalım Y/n sen ve Lee know dansını bulun!" Changbin herşeyi anlamış olmalı ki bügün rap yazma bahanesiyle Jisung'la konuşacaktım benden önce davranıp o konuşacaktı... "Ben yazmak istiyorum ama.." dedim, boşluklarını yakalamam gerek! Jeongin (I.n) konuyu dağıtmaya çalışan ikinci isimdi. "Yemek ne güzel olmuş Y/n" "Teşekkür ederim... Ben dün akşam yazdım birşeyler onun üzerinden gideriz..." Changbin daha fazla olayı uzatmadan onaylamıştı... Üzerimde hissettiğim onca göze rağmen tabağıma geri dönmüş yemeğimi bitirmiştim... Sandelyeden doğrulup kalkacakken... Chan'ın telefonu çalmıştı. Telefonun üzerinde büyük halflerle 'PARK JİN YOUNG' yazıyordu. (Adamın gerçek adı -PARK JİN YOUNG- şirketinin ismi JYP! O yüzden Jyp deniyor gerçek adı -Jin Young-) Ne diyeceğini merak ettiğim için tekrardan kendimi sandelyeye bırakmıştım. Kimseden ses çıkmıyordu herkes Jin Young'un ne diyecegine odaklanmış bekliyordu. Chan sesi hoparlöre vermişti ve telefonu masaya koymuştu yavaşça... "Y/n nerde?" Diye sinirle konuşmuştu. İşte şimdi yandım ben! YİNE NE YAPTIM YİNE NE YAPTIM!!! Bütün gözler beni bulmuştu ve ağzımda bi kelime çıkmıştı. "Burdayım..." Sesizce cevap vermiştim. "Y/n sen kimden izin alıp markete çıkıyorsun üstüne üstlük siyah kart kullanıyorsun!!" İşte şimdi ne olacağını düşünüyordum ne diyecektim peki.?! Chan'a kaydı gözlerim. Herkes markete gidip birşeyler aldığımı biliyordu ne diyecektim? aklımdaki herşey sıfırlanmıştı. Yoksa yalanmı söyleyecektim? Telefonun başında bekleyen Jin Young ne diyecegim bekleyen üyeler ve çok hızlı atan kalbim cidden nerden geliyordu bu rahatlık ben K-pop idolüydüm bir sürü takıntılı fanım... Başım eğilmişti ellerim kucağımın üstümde tırnaklarımı avuçlarımın içine batırıyordum! Bi perçem saçımdan yüzümün önüne düştü. Ağzımı açıp birşeyler konuşmaya çalışacakken Chan benden önce davranmıştı. "Evde eksiklerimiz vardı!" "Y/n kadın idol kızsal sorunları olabilir!" Başım hızlıca dikleşip şaşkınlıkla Chan'a baktım o ise telefona bakıyordu! "Tamam bir daha habersiz çıkmayın!" Cidden bu kadar mıydı? Ayaklarım titremeye başlamıştı bile. Telefonu kapatmıştı Chan bense tekrardan ayağıya kalkmıştım. Chan'a bakıp teşekkür anlamında başımı sallamıştım sonra Changbin'e bakmıştım. "Siz Jisung'la sözleri yazın ben veririm size yazdığım sözleri Lee know hazırlan dans odasına gel bekliyorum..." Sesim az çıkmıştı nedenini bilmem ama Jin Young tepkisi beni sinir etmişti abartmıştı ama haklıydı da ben idoldüm böyle şeyler yapamam!.. Modum düşmüştü ne hefesle başladım güzel geçeceğine inanmıştım! Changbin ağzını açıp birşey diyecekken merdivenlerden çıkıp odama varmıştım bile... Güzel günüm sabahtan mahvolmuştu... Bide akşama kadar neler olur... Devamı aşağıdaaa
Devamı 3 👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻 (…) Odada dört dönüyordum. Üzüntüm, düşen modum sinire yönelmişti! Arka dansçıları çağıracakmıydık daha ritimi bile ayarlamamıştık çıldırıcam ben niye salak gibi direk dansla başladım! Bende diyorum Lee know neden bişey demedi çocuğun nutku tutulmuştur tabi... Bende olsam bende derdim salak mı bu kız diye! Kendimi arkamda duran yatağa attım kullanılmamış atık çöpe gitmesi gerek bi eşya gibiydim. Ellerimi yüzüme yerleştirdim. "Niye herşey böyle!.." "Daraldım!!" Diye diye kendi kendime konuşuyordum! Cidden delirmiştim. Ağır ş!zofreni belirtisi var! Kapı çaldı kim geldi acaba? Kapıdan ses gelmeyince... Salak mıyım ben ya cidden bi problem var tabikide Lee know!! "Kıyafetlerimi giyorum!" "Özür dilerim!" Lan niye özür diliyip beni daha suçlu hissettiriyorsun ya ayaklarımı yere vurdum bütün sinirimle! Bütün gücümle ayağıya kalktım ve kıyafet dolabıma doğru ilerledim ne giysem acaba ? Ne düşünüyorum ben ya?! Daha yeni üzüntüden modum düşmüştü şimdi sinirliydim şuan ise ne giyeceğimi düşünüyorum bipolar bozukluğu yaşıyordum başka açıklaması yok!!? Gördüğüm ilk kıyafeti alıp giymeye başladım bu saçmalıkta ne ya ben ben miyim içimdeki bu suçluluk hissi ne ya?.. Acaba Changbine yaptığımmı? Yok be o ismedi beni yada beni neden istemediki? Tabiki ya beyinsiz olduğum için unuttum Jisungla konuşacaktım... (Kıyafet: 00:06 ) (...) Dans odasına girdiğimde ışıklar kapalıydı Lee know burda değilmi? Işıkları açmamla gözlerimin kamaşması bir oldu... Ellerim gözlerime giderken başım dönmeye başladı aşırı ışıktanmı dönüyor başım? Gözüm kararmaya başladı ayaklarım uyuşmasıyla kendimi yerde buldum... (...) Gözlerimi açtığımda yine kolumdaki serum sanırım sakinleştirici vermişlerdi... Gözlerimi hafif araladığımda yine aynı manzara tüm Stray Kids burda gözümü tekrardan kapatma ihtimalim varmı? Bi anda sol elim kalbime gitti hızla kalbim atmaya başladı kalbimin sesini duyabiliyordum! neden ağrıyor gögsüme sığmayan kalbimi ellerimle sanki kaçacakmış gibi sıkıca tutuyordum... "Y/n??" Sesin kimden olduğuna bile bakmıcaktım kalbim neden bu kadar ağrıyor! Canım neden bu kadar çok acıyordu neden? Ellerim kalbimi daha fazla sıkarken etrafımda olan karmaşayı bile duyamıyordum biri "Doktor!" Diye bağırıyordu kalbim uyuşmaya başladı gibi hissettim yoksa ölüyormuydum? Kendimi geriye doğru bırakmış karşımdaki manzaraya bakmıştım. Belki fanlar haklıydı ben Stray Kids'e zarar veriyordum! Onları bu halde gördüğümde keşke *lseydim dedim nedenini sorarsanız ben artık nefes bile almayı hak etmiyordum benim yüzümden hastanede sürünüyorlar gibi hissediyorum kalbimin ağrısı azalmaya başlamıştı. " *lmemiş yaşıyor!" Nasıl yani benim hakkımda *lmüş mü dediler? Ne oluyor burada?! "Y/n ne olur *lme özür dilerim ben, bizim şuçumuz!!" Yanağımda hissettiğim sıcaklık göz yaşımdı gözlerimi son gücümle sıktım! 'Canım çok acıyor' 'BENİM CANIM ÇOK ACIYOR BEN ÇOK YORULDUM!!' Diye bağırmak kendimi yerden yere vurmak istiyordum... Derin bi nefes aldım ve konuşan Jisung'a baktım "İ..iyiyim ben!" Bi kelime bile konuşmak beni nasıl nefes nefese sokmuştu! Şuan bir dilek hakkım olsaydı yok olmayı dilerdim! İçeriye hızla giren doktora döndü gözler bu benim doktorum değildi?! Bana doğru yürümeye başladı etrafımı dahada incelemeye başladığımda burası hastane olmadığını fark ettim?! Burası neresi bu doktor kim ve bana ne oluyor?! Bu kadar nasıl olmuş ben yazarken yoruldum ya Ben ciddi manada yoruldum yazmak ne kadar zor saat gecenin 3.00 ve ben haylen yazmaya çalışıyorum bir türlü bitmiyor. Şimdi acaba seriyi bitirssemmi? Okuyanda yokki? Sınır koymak istemiyorum ama koyacağım Abone:20 (abone olan herkes belirtebilirmi🤗 (herkesi cinnet geçirttikten sonra masum olmaya çalışıyorum 🤘🏻☺️🤘🏻 ) Beğeni:25 Yorum:10 14.327 kelime Uzun oldu ayol 💅🏻💋
![[EN] JYP 가족이자 찐친 내 친구 창빈 [채령이 배불렁 친구불렁 | 4화]](http://i.ytimg.com/vi/55VD-T_cIco/mqdefault.jpg)
![[EN] JYP 가족이자 찐친 내 친구 창빈 [채령이 배불렁 친구불렁 | 4화]](/img/tr.png)
![[EN/JP/ES] SKZ HAN LIES on His Solo Variety Show?! EP.9](http://i.ytimg.com/vi/pxCpNFJCOJc/mqdefault.jpg)
Devamı
👇🏻👇🏻👇🏻
Gözlerimi sıkıca kapattım ve eğilip başımı tuttum... hatırlamaya başladım. Evet hatırlıyorum o gün Türkiye'den Kore'ye dönecektim ve Instagram'da bir hikaye paylaşmıştım!
Havalimanına gidecegimi öğrenen bi fanda yaptırmış ve bana vermişti peki ya neden hatırlamıyordum...
Neden unutmuştum ben? Strestenmi oluyor bunlar hayır ya bu bi hastalıkmı peki? Ben unuttuğum şeyleri nasıl hatırlıcam şimdi...
(…)
Biraz daha düşünürsem beynim yok olacak... Aklıma eski günlerimiz geldi ve yüzümde bir tebessüm oluştu sabahları kalkar kahvaltı hazırladım Stray Kids'e ne güzel günlerdi...
Aklıma bir fikir geldi...
Şimdide hazırlayabilirim onlar çok uykucular saat 11.00'e kadar uyurlar! Yavaşça yatağımdan doğrulup Lavaboya doğru adımladım musluğu açtım ve akan suya baktım.
'Bana ne oluyor?' Günde en az yüz kere falan söylediğim o cümle.
Dahada düşünmeyip elimi ve yüzümü yıkadım saçımı toplayıp sesizce merdivenlerden inip aşağıdaki mutfağa indim.
Kendime bir söz verdim.
Bugün eski mutlu hayatıma geri dönecegim!! Kararlıydım! Mutfaktaki dolapları tek tek açıp eşyaları kontrol ettim.
Eksikler vardı! Şimdide markete gitmem gerek! Derin bi nefes aldım ve kapının önüne vardım. Gözlüğümü maskemi taktım ve şapkamı kafama geçirdikten sonra... İşte hazırım...
Ev markete yakındı sabah sabah kimsede yoktur şimdi...
(…)
Marketin önüne vardığımda gözlerim market arabasını aramaya koyuldu.
Biraz daha baktıktan sonra bulmuş kapıyı ittirip açmıştım işte içerdeyim dışarıdaki sabah soğuğu içeriye girince kaybolmuştu! Gözlerim markette insan varmı diye aramaya başladı...
Gözlerim kasiyere kaydı bıraksalar şuracıkta uyuyacak kıvamdaydı zar zor ayakta duruyordu. Komik.
İlk önce süt almıştım. Yumurta, puding, pirinç... derken herşeyi almıştım. Son birkez daha herşeyi kontrol etmiş emin adımlarla kasaya ilerlemiştim.
Eşyaları tek tek koymuştum ve kasiyer beni görünce gözlerini hafif açtı ve aldığım şeyleri okutmaya başladı.
"Poşet?" Dedi uykulu sesiyle
"Olur!" Diye mırıldandım.
"Kart? Nakit?" Gözlerini kapatmak istiyordu.
Ellerim çantama gitmişti ve Siyah kartımı çıkartıp okutmuştum.
İşte o an gözleri sonuna kadar açıldı ve kartıma odaklandı.
"Siyah kartmı?"
"Hıhım" konuşmamaya çalışıyordum. Zaten çok bile konuşmuştum. Sesimden tanımaları dan korkuyordum çünkü Kore'nin en popüler K-pop idolü gibi bir şeydim fark edilmeden hızlıca poşetleri kaptığım gibi dışarı çıkmıştım.
Arkamdan şaşkın bi ifadeyle baktığına yemin edebilirim!
(…)
Eve girdiğimde yüzüme vuran sıcaklıkla uyuşmuştum bile...
İlk önce masamı hazırlamıştım 10 kişilik devasa yemek masasına ilk önce beyaz örtümü sermiştim.
Tabakları tek tek hazırlamıştım ve mutfağa gidip eşyaları poşetten çıkarmış yerleştirmeye koyulmuştum çok vakit kaybettim bile!..
Tatlı yapmaya başlamıştım bir tanesini fırına veriyordum diğerini yapıyordum şerbetini hazırlıyordum. Şeker pare'den sonra kurabiye yapmaya başlamıştım üzerine çikolata damlacıklarını yerleştirmiştim...
Fırının beş bölmeside tatlılarla kurabiyelerle dolmuştu tuzlu tatlı yapmaya başladım kekleri çıkardım soğumaya bıraktım poğaça yapmaya başladım birini çıkarıp birini koyuyordum.
(…)
Kore yemeklerinde yapabilirdim ama ben Stray Kids'e Türk yemekleri yapmayı daha çok seviyordum kekleri kesip tabaklara yerleştirdim!
Şükür bitmişti bi dakika sütlaç? Unutmuştum Lee know sütlaç aşığıdır.
Sütlaç yapmaya başladım kurabiyeleri de tabaklara koydum sütlaçta bitmişti saate baktım... Ne?
Uyanmalarına az kalmış derin bi nefes alıp sütlaçlarıda masaya yerleştirdim masaya kahvaltılıklarıda ekledikten sonra bitmişti.
Masada boş yer yok! O derecede dolu bi masaydı, işim bitmişti şimdi ne yapayım uyanmalarını mı bekliyeceğim?
Tabii ya bu şahaserin bi fotoğrafını çekmem lazım!
Masanın bir fotoğrafını çekmiştim ve Instagramımda hikayelerime atmıştım. Direk bi görüntülenme almıştı kimden gelmiş diye bakmak için tıkladım
Ve kaşlarım çatılmıştı...
Hyunjin bakmıştı. Uyanıksa neden yok ortada?
Daha başımı telefondan kaldırmadan bi çığlık kopmuştu...
Korkudan başım hızlıca kalktı ve merdivenin üzerine bakmıştım refleks olarak.
"HYUNJİN!! NE OLUYOR!!"
"KOŞUN KOMŞULAR Y/N KAHVALTI YAPMIŞ!"
Korkmuştum ya...
Ne beklerdinizki Hyunjin bu abartıp drama Queenlik yapıcak illaki!
Gözlerini ovuşturup bidaha baktı kendimden emin bi şekilde bi bakış attım Hyunjin'e... Evet gerçekti bunlar!
Odadan çıkan Lee know sinirle Hyunjin'in yanına bitmişti.
"Ölmekmi? İstiyorsun! Hyunjin!HAA?!"
Heyacandan yeride duramayan Hyunjin tüm üyeleri uyandırmıştı ve bi hışımla yanıma varmıştı.
"Y/N Bİ TANESİN Bİ TANE!!"
O kadar çok bağırmıştıki kulağımı hissetmemiştim.
Ben daha bağırmasının olayını atlatamazken beni tutup sıkıca sarılmıştı ve işte en nefret ettiğim gibi sulu sulu yanaklarımdan öpmüştü beni!!
Herkes aşağıya inmişti ve masaya oturmuştu.
Hyunjin ışınlanmayı bulmuş ya daha yeni benim yanımdaydın yavaş be?!
Devamı aşağıda
Devamı 2
👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻
Üyeler keyifle masaya bakmış hatta başlamışlardı bile!
Ağzımı açıp tek bir kelime edecekken birden beni susturdular.
"Ellerimizi yıkadık!!"
Hafifçe sırıtmıştım tam masaya oturacakken aklıma pudingler gelmişti.
Pudingleri unutmuştum masayı bir daha kontrol etmiştim evet yoklardı.
Mutfağa yönelmiş gidecekken Chan arkamdan seslendi.
"Nereye?"
"Hemen geliceğim!" Diyip geçtirmiştim.
Hızlıca mutfağa ilerledim yoksa bana hiç birşey kalmayacak gözlerim Pudingleri aramıştı ama yoklardı?
Tabiki de dolaba kaldırmıştım. Bir tepsi çıkarmıştım kaseleri tepsinin üzerine koymuş tam tepsiyi tutup kaldıracakken başım dönmüş gözüm kararmıştı... Bir şeyler hatırlıyorum!
Konser başlamadan önceydi Jisungun yanıma geldiğini hatırlıyorum!
-FLAŞBELEK-
"Y/n sana birşey demem gerek!"
Aynada kendime bakıp zorla küpelerimi takmaya çalışıyordum!
"Tabiki de ne oldu?"
"Y/n özür dilerim bunları hatırlamıyacaksın ama biz bilerek yapmadık!"
Çok hızlıca konuşmuştu ilk başta ne dediğini bile anlamamıştım.
Küpelerimi bi kenara bırakmış Jisung'a döndüm.
"Neyden bahsediyorsun Jisung!"
-FLAŞBELEK END-
Neden öyle birşey demişti. Herşey dahada karmaşık bi hale gelmişti! Tam diyordum çözüyordum sonra yine gidiyor. Sinirleniyorum!..
Salonda gelen ses ile başım o tarafa doğru döndü ses Chan'ındı...
"Y/n nerde kaldın hadi gel bitiriyorlar!!" Demişti
Önce daha ne olup verdiğini anlamaya çalışırken ağzımı açıp tek kelime bile etmedim... Sonra
"Geliyorum!" Diyebildim sadece.
Başımın ağrısı dinmişti. Derin bi nefes alıp onların yanına adımlamıştım yüzümde sahte bir tebessüm yerleştirmiştim.
(…)
Felixin karşısına oturmuştum. Herkes yemeğini keyifle yerken ben ise tabağımda duran salatalıkla bakışıyordum.
Derin düşüncelere dalmıştım bile arada gelen "Ellerine sağlık" gibi cümlelere sadece başımı sallıyordum.
(…)
Omzumda bi kol hissetmemle düşüncelerim kaçmış ben ise korkudan yerimden sıçramıştım.
Hatta baya bi abartıp ayağıya kalkmıştım!
Refleks olarak direkt olarak oraya baktım!
Lee know'un koluymuş neden bu kadar korkuyordum. Sadece bundan değil herşeyden...
Gözlerim üyelere kayarken onlar bana tereddütle bakıyorladı. Korkamasınlar diye yalandan gülümsedim.
"Ne bakıyosunız be öyle..."
Yerime geri oturmuştum...
Biraz dahada gülümsemiştim ben bile kendimi uzaktan görsem yalandan güldüğümü anlardım ki onlar anlamış olmalılar ki birbirleriyle bakıştılar. Konuyu değiştirmek için Seungmin konuştu.
"Y/n ellerine sağlık!" Diye tabağına baktı masaya baktı konuşacak birşey arıyordu!..
"Afiyet olsun.." dedim hızlıca
Önümde duran Sütlaçla bakıştım eminim Lee know şuan suçluluk duyuyor ve kim yüzünden tabikide benim yüzümden.
Neden okadar tepki verdimki salak gibi!
Sütlaçı elime aldım ve Lee know'a uzattım...
"Al... Çok seversin..."
Ellerimden Sütlaçı alıp önüne koydu... Cidden şimdi ben suçluluk duyordum.
Masada *lüm sesizliği gözlerim Jisung'un gözlerine kaydı...
O herşeyi biliyordu...
"Şarkı yazmaya başlamalıyız!"
Chan sessizliği bozan kişiydi
Gözlerimi jisung'dan çekmeden
"Olur o zaman Jisung Changbin biz gidip rap partlarını yazarız..."
Jisung gözlerini benden kaçırmıştı hızlıca.
Gözlerimi yavaş yavaş çekip karşımdaki Felix'e baktım oda bakışlarımdan kaçarak Chan'a döndü.
"İsmi ne olur?"
"Bilmem düşünürüz."
"Ben ve Jisung rap partını yazalım Y/n sen ve Lee know dansını bulun!"
Changbin herşeyi anlamış olmalı ki bügün rap yazma bahanesiyle Jisung'la konuşacaktım benden önce davranıp o konuşacaktı...
"Ben yazmak istiyorum ama.." dedim, boşluklarını yakalamam gerek!
Jeongin (I.n) konuyu dağıtmaya çalışan ikinci isimdi.
"Yemek ne güzel olmuş Y/n"
"Teşekkür ederim... Ben dün akşam yazdım birşeyler onun üzerinden gideriz..."
Changbin daha fazla olayı uzatmadan onaylamıştı...
Üzerimde hissettiğim onca göze rağmen tabağıma geri dönmüş yemeğimi bitirmiştim... Sandelyeden doğrulup kalkacakken...
Chan'ın telefonu çalmıştı. Telefonun üzerinde büyük halflerle 'PARK JİN YOUNG' yazıyordu.
(Adamın gerçek adı -PARK JİN YOUNG- şirketinin ismi JYP! O yüzden Jyp deniyor gerçek adı -Jin Young-)
Ne diyeceğini merak ettiğim için tekrardan kendimi sandelyeye bırakmıştım.
Kimseden ses çıkmıyordu herkes Jin Young'un ne diyecegine odaklanmış bekliyordu.
Chan sesi hoparlöre vermişti ve telefonu masaya koymuştu yavaşça...
"Y/n nerde?" Diye sinirle konuşmuştu.
İşte şimdi yandım ben! YİNE NE YAPTIM YİNE NE YAPTIM!!!
Bütün gözler beni bulmuştu ve ağzımda bi kelime çıkmıştı.
"Burdayım..." Sesizce cevap vermiştim.
"Y/n sen kimden izin alıp markete çıkıyorsun üstüne üstlük siyah kart kullanıyorsun!!"
İşte şimdi ne olacağını düşünüyordum ne diyecektim peki.?! Chan'a kaydı gözlerim. Herkes markete gidip birşeyler aldığımı biliyordu ne diyecektim? aklımdaki herşey sıfırlanmıştı.
Yoksa yalanmı söyleyecektim? Telefonun başında bekleyen Jin Young ne diyecegim bekleyen üyeler ve çok hızlı atan kalbim cidden nerden geliyordu bu rahatlık ben K-pop idolüydüm bir sürü takıntılı fanım...
Başım eğilmişti ellerim kucağımın üstümde tırnaklarımı avuçlarımın içine batırıyordum! Bi perçem saçımdan yüzümün önüne düştü. Ağzımı açıp birşeyler konuşmaya çalışacakken Chan benden önce davranmıştı.
"Evde eksiklerimiz vardı!"
"Y/n kadın idol kızsal sorunları olabilir!"
Başım hızlıca dikleşip şaşkınlıkla Chan'a baktım o ise telefona bakıyordu!
"Tamam bir daha habersiz çıkmayın!"
Cidden bu kadar mıydı? Ayaklarım titremeye başlamıştı bile. Telefonu kapatmıştı Chan bense tekrardan ayağıya kalkmıştım.
Chan'a bakıp teşekkür anlamında başımı sallamıştım sonra Changbin'e bakmıştım.
"Siz Jisung'la sözleri yazın ben veririm size yazdığım sözleri Lee know hazırlan dans odasına gel bekliyorum..."
Sesim az çıkmıştı nedenini bilmem ama Jin Young tepkisi beni sinir etmişti abartmıştı ama haklıydı da ben idoldüm böyle şeyler yapamam!..
Modum düşmüştü ne hefesle başladım güzel geçeceğine inanmıştım!
Changbin ağzını açıp birşey diyecekken merdivenlerden çıkıp odama varmıştım bile... Güzel günüm sabahtan mahvolmuştu... Bide akşama kadar neler olur...
Devamı aşağıdaaa
Devamı 3
👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻
(…)
Odada dört dönüyordum.
Üzüntüm, düşen modum sinire yönelmişti!
Arka dansçıları çağıracakmıydık daha ritimi bile ayarlamamıştık çıldırıcam ben niye salak gibi direk dansla başladım! Bende diyorum Lee know neden bişey demedi çocuğun nutku tutulmuştur tabi...
Bende olsam bende derdim salak mı bu kız diye!
Kendimi arkamda duran yatağa attım kullanılmamış atık çöpe gitmesi gerek bi eşya gibiydim.
Ellerimi yüzüme yerleştirdim.
"Niye herşey böyle!.."
"Daraldım!!"
Diye diye kendi kendime konuşuyordum! Cidden delirmiştim. Ağır ş!zofreni belirtisi var!
Kapı çaldı kim geldi acaba? Kapıdan ses gelmeyince... Salak mıyım ben ya cidden bi problem var tabikide Lee know!!
"Kıyafetlerimi giyorum!"
"Özür dilerim!"
Lan niye özür diliyip beni daha suçlu hissettiriyorsun ya ayaklarımı yere vurdum bütün sinirimle!
Bütün gücümle ayağıya kalktım ve kıyafet dolabıma doğru ilerledim ne giysem acaba ?
Ne düşünüyorum ben ya?! Daha yeni üzüntüden modum düşmüştü şimdi sinirliydim şuan ise ne giyeceğimi düşünüyorum bipolar bozukluğu yaşıyordum başka açıklaması yok!!?
Gördüğüm ilk kıyafeti alıp giymeye başladım bu saçmalıkta ne ya ben ben miyim içimdeki bu suçluluk hissi ne ya?..
Acaba Changbine yaptığımmı? Yok be o ismedi beni yada beni neden istemediki? Tabiki ya beyinsiz olduğum için unuttum Jisungla konuşacaktım...
(Kıyafet: 00:06 )
(...)
Dans odasına girdiğimde ışıklar kapalıydı Lee know burda değilmi? Işıkları açmamla gözlerimin kamaşması bir oldu...
Ellerim gözlerime giderken başım dönmeye başladı aşırı ışıktanmı dönüyor başım? Gözüm kararmaya başladı ayaklarım uyuşmasıyla kendimi yerde buldum...
(...)
Gözlerimi açtığımda yine kolumdaki serum sanırım sakinleştirici vermişlerdi... Gözlerimi hafif araladığımda yine aynı manzara tüm Stray Kids burda gözümü tekrardan kapatma ihtimalim varmı?
Bi anda sol elim kalbime gitti hızla kalbim atmaya başladı kalbimin sesini duyabiliyordum! neden ağrıyor gögsüme sığmayan kalbimi ellerimle sanki kaçacakmış gibi sıkıca tutuyordum...
"Y/n??"
Sesin kimden olduğuna bile bakmıcaktım kalbim neden bu kadar ağrıyor!
Canım neden bu kadar çok acıyordu neden? Ellerim kalbimi daha fazla sıkarken etrafımda olan karmaşayı bile duyamıyordum biri "Doktor!" Diye bağırıyordu kalbim uyuşmaya başladı gibi hissettim yoksa ölüyormuydum? Kendimi geriye doğru bırakmış karşımdaki manzaraya bakmıştım.
Belki fanlar haklıydı ben Stray Kids'e zarar veriyordum! Onları bu halde gördüğümde keşke *lseydim dedim nedenini sorarsanız ben artık nefes bile almayı hak etmiyordum benim yüzümden hastanede sürünüyorlar gibi hissediyorum kalbimin ağrısı azalmaya başlamıştı.
" *lmemiş yaşıyor!" Nasıl yani benim hakkımda *lmüş mü dediler?
Ne oluyor burada?!
"Y/n ne olur *lme özür dilerim ben, bizim şuçumuz!!"
Yanağımda hissettiğim sıcaklık göz yaşımdı gözlerimi son gücümle sıktım! 'Canım çok acıyor'
'BENİM CANIM ÇOK ACIYOR BEN ÇOK YORULDUM!!'
Diye bağırmak kendimi yerden yere vurmak istiyordum...
Derin bi nefes aldım ve konuşan Jisung'a baktım
"İ..iyiyim ben!"
Bi kelime bile konuşmak beni nasıl nefes nefese sokmuştu!
Şuan bir dilek hakkım olsaydı yok olmayı dilerdim!
İçeriye hızla giren doktora döndü gözler bu benim doktorum değildi?!
Bana doğru yürümeye başladı etrafımı dahada incelemeye başladığımda burası hastane olmadığını fark ettim?! Burası neresi bu doktor kim ve bana ne oluyor?!
Bu kadar nasıl olmuş ben yazarken yoruldum ya
Ben ciddi manada yoruldum yazmak ne kadar zor saat gecenin 3.00 ve ben haylen yazmaya çalışıyorum bir türlü bitmiyor. Şimdi acaba seriyi bitirssemmi? Okuyanda yokki?
Sınır koymak istemiyorum ama koyacağım
Abone:20 (abone olan herkes belirtebilirmi🤗 (herkesi cinnet geçirttikten sonra masum olmaya çalışıyorum 🤘🏻☺️🤘🏻 )
Beğeni:25
Yorum:10
14.327 kelime
Uzun oldu ayol 💅🏻💋
Okuyan yokmu var ama sadece benım için niye yazasın ki ama devam edersen senınırım aşkk❤
Nıye bu kadar müqqq yağağağğa
(Bunu okudum hayatda fark edemedığım her şeyi gordum sağoll)
Çok güzel olmuş elerine sağlık❤❤
Ayayay teşekkür ederim 💞😻😻💋
Yeni nölüm geldi 🎀🎀💗
Çok güzel olmuş ellerine sağlık bebiş❤
Teşekkür ederim 💞💞😻
Yeni bölüm geldi 🎀🎀💗
@@Patronice-jk bakıyorum 💕💕
@@Thebestchaeryeongfan 🎀🎀
Parti kur oy verek kitap yaz okuyak mükemmel yazıyorsun 🍓
Ay ciddimisin ?
Okumak istersin diye yeni bölüm geldi 💞💞🎀
@@Patronice-jklutfen devam et çom muq yaaaa❤❤❤
Yeni bölümmmm
Geldi 💗💗💞
Çok güzel olmuş lan o sondaki yer hastane değilde morg mu acaba?..
Acaba öldükmü?!?! Bende merak ediyorum (10 bölümünüde yazdım.)
Yeni bölüm geldi 🎀🎀💞
@@Patronice-jk hemen okumaya uçuyorumm
@@Lyrcsmaris bekliyorummm 🎀🎀
NEDEMEK DEVAMI NERDE?!?!
Geldi 🎀💞💋