Ζαχαρίας Καρούνης - Δρόμος (ποίηση Κώστα Καρυωτάκη)

Σύλληψη ιδέας: Θωμάς
Λήψη φωτογραφίας: Γιάννης
Στίχοι: Κώστας Καρυωτάκης
Μουσική: Παναγιώτης Ασβεστάς
Ερμηνεία: Ζαχαρίας Καρούνης
(Από τη δεύτερη ακρόαση της μικρής άρκτου)
Τώρα μακραίνουνε
πύργοι,παλάτια
κλαίνε μου οι θύμησες,
κλαίνε τα μάτια.
Τώρα θανάσιμη
νύχτα με ζώνει,
μέσα μου ογκώνονται
οι άφραστοι πόνοι.
Μ`είδαν,προσπέρασαν
όσοι αγαπάω,
μόνος απόμεινα
κι έρημος πάω.
Πόσο τ`ανέβασμα
του άχαρου δρόμου !
Στρέφω κοιτάζοντας
προς τ`όνειρό μου.
Μόλις και φαίνονται
οι άσπρες εικόνες,
τ`άνθη,χαμόγελα
μες στους χειμώνες.
Αεροσαλεύουνε
κρίνοι και χέρια,
ήλιοι τα πρόσωπα,
μάτια τ`αστέρια.
Είναι και ανάμεσα
σ`όλα η αγάπη,
στο πρωτοφίλημα
κόρη που εντράπει.
Κι όλο μακραίνουνε
πύργοι,παλάτια
κλαίνε μου οι θύμησες,
κλαίνε τα μάτια...

[@nikol12009]

Χίλια αστέρια για αυτή την εκτέλεση..

[@alexiaathanasiou8618]

Η γεμάτη αισθαντικότητα φωνή του Ζ. Καρούνη
χαρίζει μια υπέροχη ερμηνεία σ'αυτό το εξαίσιο Ποίημα!

[@panagiotistsakalakis2995]

Ότι και να πει κανείς είναι λίγο για αυτό το εξαιρετικό τραγούδι και ποίημα

[@G9Tasos88]

εξαιρετικό