09:40 To θέατρο γεννήθηκε στην Αττική 10:53 Κλεισθένης 12:46 Αριστοτελικός ορισμός θεάτρου 13:30 Αρχαία ελληνικά ως ήχος 14:59 Ήθος και διάνοια στο θέατρο: χαρακτήρες και τα ιδεολογήματά τους 15:57 Πέρσες Αισχύλου 16:37 Ικέτιδες Αισχύλου 17:53 Ο Αίγυπτος, ο Δαναός και η Λιβύη ήταν αδέρφια 23:31 Ορέστεια Αισχύλου 32:25 Ιππόλυτος Ευρυπίδη 34:49 Τραχίνιαι Σοφοκλή 40:40 Σέξπηρ 42:10 Οθέλλος 47:40 Όλα τα έργα του Σέξπηρ γραμμένα για αντρικό θίασο 48:16 Καστράτοι 49:08 Δωδέκατη Νύχτα 51:59 Οιδιπόδειο Σύμπλεγμα - Σοφοκλής και Φρόιντ 53:18 Ο Ρομαντισμός 55:05 Ηρόδοτος και έθνος 57:46 Θύελλα και Ορμή 59:56 Γκαίτε 1:07:18 "Η Εξορία" του Παύλου Μάτεση
Εντυπωσιακό το γεγονός οτι ποτέ δεν μιλά έχοντας μπροστά του σημειώσεις ...σε καμία ομιλία του.... Η θεματολογία εξαίρετη όπως εξαίρετος και ο Δάσκαλος....Να είναι καλά....
Στο 30:52 ο κος Γεωργουσόπουλος αναφέρεται στον στ. 1447 του «Αγαμέμνονα», όπου η Κλυταιμήστρα λέει πως ο άντρας της έφερε την Κασσάνδρα ως «μία ακόμα λιχουδιά στης κλίνης μου τις χάρες» (εὐνῆς παροψώνημα τῆς ἐμῆς χλιδῇ).
Στο 1:23:01 υπερβάλλει και πάλι ο κος Γεωργουσόπουλος: πουθενά δεν βάζει ο Αισχύλος στο στόμα του Ετεοκλή τα λόγια «Δεν υπάρχει θεός» (ούτε ο Ευριπίδης δεν έφτασε ως εκεί). Ο Ετεοκλής χρεώνει τη μοίρα του στην κατάρα του πατέρα τους Οιδίποδα και στο μίσος των θεών γι' αυτόν. Το πιο κοντινό ίσως σ' αυτό που θυμάται ο κος Γεωργουσόπουλος είναι ο στίχος 702, όπου ο Ετεοκλής απελπισμένος λέει: «πώς βρεθήκαμε έτσι παρατημένοι απ' τους θεούς και τιμή τους λογίζεται ο χαμός μας» (θεοῖς μὲν ἤδη πως παρημελήμεθα, χάρις δ' ἀφ' ἡμῶν ὀλομένων θαυμάζεται). Είναι γι' αυτό υβριστής;
Σχετικά με το 05:22: Ο Χορός στην Αντιγόνη (στ. 789-93) συγκεκριμένα λέει πως ο πόθος είναι πάρεδρος των μεγάλων θεσμών. «Ο πόθος βγαίνει νικητής, λαγαρός στης θαλερής νύφης τα μάτια, στην εξουσία πάρεδρος των μεγάλων θεσμών» (νικᾷ δ' ἐναργὴς βλεφάρων ἵμερος εὐλέκτρου νύμφας, τῶν μεγάλων πάρεδρος ἐν ἀρχαῖς θεσμῶν).
09:40 To θέατρο γεννήθηκε στην Αττική
10:53 Κλεισθένης
12:46 Αριστοτελικός ορισμός θεάτρου
13:30 Αρχαία ελληνικά ως ήχος
14:59 Ήθος και διάνοια στο θέατρο: χαρακτήρες και τα ιδεολογήματά τους
15:57 Πέρσες Αισχύλου
16:37 Ικέτιδες Αισχύλου
17:53 Ο Αίγυπτος, ο Δαναός και η Λιβύη ήταν αδέρφια
23:31 Ορέστεια Αισχύλου
32:25 Ιππόλυτος Ευρυπίδη
34:49 Τραχίνιαι Σοφοκλή
40:40 Σέξπηρ
42:10 Οθέλλος
47:40 Όλα τα έργα του Σέξπηρ γραμμένα για αντρικό θίασο
48:16 Καστράτοι
49:08 Δωδέκατη Νύχτα
51:59 Οιδιπόδειο Σύμπλεγμα - Σοφοκλής και Φρόιντ
53:18 Ο Ρομαντισμός
55:05 Ηρόδοτος και έθνος
57:46 Θύελλα και Ορμή
59:56 Γκαίτε
1:07:18 "Η Εξορία" του Παύλου Μάτεση
Εντυπωσιακό το γεγονός οτι ποτέ δεν μιλά έχοντας μπροστά του σημειώσεις ...σε καμία ομιλία του.... Η θεματολογία εξαίρετη όπως εξαίρετος και ο Δάσκαλος....Να είναι καλά....
Μοναδικός Δάσκαλος. Δύο ώρες ομιλία και κρέμεσαι από τα χείλη του.
Εξαιρετικός! Φιλόσοφος, δάσκαλος, άνθρωπος
το θρανίο είναι... καλλιτεχνική επιλογή;... πολύ ωραία η προσπάθεια του Δήμου πάντως...
αδιάφορο κατ'εμέ, τί να ήταν τραπεζαρία, τί τραπέζι του πινγκ πονγκ, όλα όσα ειπώθηκαν θα ακούγονταν ακριβώς το ίδιο.
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΣ
Στο 30:52 ο κος Γεωργουσόπουλος αναφέρεται στον στ. 1447 του «Αγαμέμνονα», όπου η Κλυταιμήστρα λέει πως ο άντρας της έφερε την Κασσάνδρα ως «μία ακόμα λιχουδιά στης κλίνης μου τις χάρες» (εὐνῆς παροψώνημα τῆς ἐμῆς χλιδῇ).
στ. 1425 του «Αγαμέμνονα»
Στο 1:23:01 υπερβάλλει και πάλι ο κος Γεωργουσόπουλος: πουθενά δεν βάζει ο Αισχύλος στο στόμα του Ετεοκλή τα λόγια «Δεν υπάρχει θεός» (ούτε ο Ευριπίδης δεν έφτασε ως εκεί). Ο Ετεοκλής χρεώνει τη μοίρα του στην κατάρα του πατέρα τους Οιδίποδα και στο μίσος των θεών γι' αυτόν. Το πιο κοντινό ίσως σ' αυτό που θυμάται ο κος Γεωργουσόπουλος είναι ο στίχος 702, όπου ο Ετεοκλής απελπισμένος λέει: «πώς βρεθήκαμε έτσι παρατημένοι απ' τους θεούς και τιμή τους λογίζεται ο χαμός μας» (θεοῖς μὲν ἤδη πως παρημελήμεθα, χάρις δ' ἀφ' ἡμῶν ὀλομένων θαυμάζεται). Είναι γι' αυτό υβριστής;
πλέον λόγω υγείας δεν μπορεί να διδάσκει πια.κρίμα….
Σχετικά με το 05:22: Ο Χορός στην Αντιγόνη (στ. 789-93) συγκεκριμένα λέει πως ο πόθος είναι πάρεδρος των μεγάλων θεσμών. «Ο πόθος βγαίνει νικητής, λαγαρός στης θαλερής νύφης τα μάτια, στην εξουσία πάρεδρος των μεγάλων θεσμών» (νικᾷ δ' ἐναργὴς βλεφάρων ἵμερος εὐλέκτρου νύμφας, τῶν μεγάλων πάρεδρος ἐν ἀρχαῖς θεσμῶν).