Trzy miesiące temu zmarł mój ukochany Tata. Mój największy przyjaciel i wsparcie życiowe. Zawsze marzył o wnuku. Niestety nie doczekał tej chwili. Dziś leżę w szpitalu i pewnie jutro urodzę mu wnuczka. Z jednej strony to bardzo smutne i ciężko mi z tym. A z drugiej to taki triumf życia nad śmiercią. Obiecał, że będzie się nim opiekował z góry ❤
Jaka wspaniala i madra rozmowczyni. Jak dobrze mowi po polsku jak na tylko 12 lat w naszym kraju. Dobrze, ze takie tematy sa poruszane. Pracuje w hospicjum juz 25 lat i moge stwierdzic, ze kazda jedna osoba, ktora pracuje w opiece palliatywnej jest aniolem. Pani Magdo dziekuje! Uwielbiam rozmowy tym kanale, bardzo wartosciowe..❤
Piękna rozmowa. Piękne, bogate wnętrze p. Anji. Wielokulturowość po raz kolejny pokazuje mądrość i inteligencję, wielopłaszczyznowość w spojrzeniu na świat. Pozdrawiam serdecznie.
Dzien dobry, na stale mieszkam w Meksyku. Moje postrzeganie smierci bardzo sie zmienilo - z dziecmi rozmawiam o smierci czesto bo mieszkamy na przeciwko cmentarza. slyszymy lub widzimy marsze pogrzebowe. Teraz kiedy jest czas Dia de Muertos malujemy twarze i cieszymy sie na przybycie dusz bliskich z rodziny. Sama tez klade zdjecia dziadkow z Polski na prowizorycznym oltarzu i wspominam ich z czuloscia. Chcialabym abysmy w Polsce tez widzieli smierc jako cos naturalnego choc wiem ze jej tajemniczosc to uniemozliwia. Pozdrawiam! Piekny odcinek!!!
W Meksyku jest tzw. synkretyzm, czyli wierzenia prekolumbijskie mieszają się z wierzeniami chrześcijańskimi, katolickimi. Sugeruję Pani obejrzenie filmu pt. : " Czyściec" Michała Kondrata, w ktorym jest wyraźnie pokazane, jak to z tymi duszami czyśćcowymi bywa i czy one przychodzą tylko w Dniu Zmarłych czy też są stale obecne przy Swoich bliskich na ziemi. Proszę modlić się za zmarłych , za dusze w czyśćcu cierpiące, gdyż same wspomnienia ani ołtarzyki duszom zmarłych na nic się nie przydadzą, a jedynie MODLITWA I MSZA ŚWIĘTA za dusze zmarłych.
Pani Magdo wymarzona rozmowa. Anja to anioł, dobry anioł na trudne sprawy. Jako osoba po wielu stratach marzę, by ten temat częściej pojawiał się w przestrzeni publicznej. Właśnie w takiej czułej, zaopiekowanej narracji. A tak potrzebna i mądrą rozmowę mogła przeprowadzić tylko Pani ! Jeden z niewielu już bastionów dobrego dziennikarstwa. Kłaniam się nisko ❤️
Mój Tata zmarł jak miałam 17 lat. Dopiero teraz w wieku 33 lat dotykam tej śmierci. Okazało się, że gdzieś cały czas uważałam, że to nie prawda, że Tata żyje, że to kłamstwo. W tym roku, miesiąc temu zmarła moja Babcia. Widzę, teraz dorosłymi oczami jak podchodzi się do śmierci w moim domu. Trzeba szybko posprzątać, rozdać rzeczy, sprzedać rzeczy i nie ma tematu. Zakaz mówienia, zakaz płaczu, nie ma tematu. Na szczęście teraz umiem już sięgnąć po pomoc. Ja zaufałam, że tak jak smierć pochowała się w szpitalach, tak samo poród pochował się w szpitalach. I tak jak Rozmówczyni powiedziała „przeciętny człowiek nie wie nic o śmierci”. Tak samo ja byłam w strachu niewiedzy przed porodem. Piszę o tym, bo tez czuje, że potrzebujemy powoli wracać do źródła. Do siebie, do bliskości i do rozmów.
Dobra śmierć? Nie wiem, czy istnieje. Każdy przypadek jest inny, każdy inaczej to odbiera i przeżywa. Opiszę to na swoim, bardzo świeżym przykładzie. Dwa tygodnie temu pochowałem moją Ukochaną Żonę, wspaniałą kobietę, gospodynię, matkę, przyjaciółkę. Przeżyliśmy razem 45 lat bez dwóch dni. Żona od czterech lat ciężko chorowała na nowotwór. Nie chce opisywać leczenia i samych lekarzy, generalnie totalne dno i znieczulica. Pozytywne wyjątki mógłbym wyliczyć na palcach jednej ręki. Od marca tego roku stan żony zaczął się bardzo szybko pogarszać, trzymiesięczny pobyt w szpitalu przy ul. Banacha to był koszmar i popis niekompetencji lekarzy. Zmarnowane ponad trzy miesiące, po których żonę miałem już w domu. Prawie każdego dnia obserwowałem pogarszającą się formę, bezradność, częsty płacz. Robiłem przy żonie wszystko, aby zapewnić jej jak najlepszy komfort, nikt mnie tego nie nauczył, przyszło to jakoś samo. Mijały kolejne dni, każdy przepełniony smutkiem a z czasem pojawiało się też zwątpienie. Podstępna choroba coraz szybciej czyniła postępy. Wiedziałem, że żona umrze. Ona właściwie już umierała, każdego dnia po trochu. Dramat zaczął się pod koniec września i trwał w zasadzie do 25 października. Agonia rozpoczęła się o trzeciej rano, moje ukochane szczęście zmarło o 15.40. Cały czas przy niej byłem i trwałem do ostatniej chwili. Bardzo smutny i przygnębiający moment, którego nigdy nie zapomnę. Nie była to dobra śmierć, było bardzo dużo cierpienia. Wciąż mam nadzieję, że biedna nie miała już tej świadomości, tego umierania w bólu. W ciągu dnia byli przy mamie dwaj synowie, ale z racji obowiązków musieli na jakiś czas się oddalić. I chyba dobrze, bo nie byli świadkami tych ostatnich chwil. Przeżycie bardzo traumatyczne. Jedyne, co mnie jakoś pociesza, to fakt, że w chwili śmierci widziałem, że z tej ukochanej buzi znikło cierpienie. Nie byłem w stanie powstrzymać swoich łez i płaczu, dłuższą chwilę trwało, zanim po raz chyba milionowy powiedziałem Jej, że Ją kocham, że jestem wdzięczny za wspaniałe życie. Później zrobiłem to, co wydawało mi się zupełnie naturalne, pousuwałem z ciała żony igły, sondę i cewnik. Zrobiłem fachową toaletę i kosmetykę, jak robiłem to przez miesiące a później, już po powrocie starszego syna wspólnie Ją ubraliśmy. Jeszcze kilka razy przytulałem i całowałem to coraz bardziej chłodne ciało, to też uważałem za naturalne i potrzebne. Jeszcze tylko niezbędna wizyta pani doktor z hospicjum domowego, która wystawiła kartę zgonu. Osoba ciepła i bardzo empatyczna. To ona, będąc dzień wcześniej zaopatrzyła mnie w osławiony Fentanyl, który mam nadzieję bardzo stłumił ból i być może cierpienie Żony. Po jakichś dwóch godzinach pojawiła się ekipa z zakładu pogrzebowego, raczej bezceremonialnie i beznamiętnie zapakowali ciało do worka i już po wszystkim. To kolejny traumatyczny moment. Od pogrzebu Żony minęło dwa tygodnie, nie potrafię sobie tego wytłumaczyć, nie potrafię pogodzić się z Jej odejściem. Codziennie jestem na cmentarzu, codziennie Ją proszę, aby czuwała nade mną i nad synami. Od kilku dni staram się wrócić do życia zawodowego a najgorsze są powroty do pustego domu, w którym ukochana żona nie otworzy już drzwi i nie przywita pięknym pocałunkiem i pysznymi zapachami z kuchni. Czy to mogła być dobra śmierć? Za wcześnie, za szybko. Została pustka, rozpacz, łzy i żal 💔😢
Miałam już swoją dobra śmierć , po jednej ze stron . Po tamtej stronie przywitali mnie ludzie (nie wiem czy mieli twarze ) z których obecności byłam bardzo bardzo zadowolona a nawet euforycznie szczesliwa . Było pieknie , szczesliwie , bezpiecznie i mega ciekawie . Po stronie życia dla mnie bylo super , zabrakło mi oddechu na progu sypialni ... brak powietrza u ciemność a potem euforia jak opisałam wyżej. Brak bolu , cierpienia i świadomości końca ideał to dla mnie . Dla mojej rodziny honor , wyrwanie ze snu przez łomot mojego upadającego jak długie ciała i widok mojej twarzy w brunatnej krwi i niewiedza co się stało ? Próbując mnie ocucic krzyczeli z przrazenia a ja duchowo gdzieś po drugiej stronie (szczesliwa i zachwycona ) usłyszałam krzyk przeraźliwy mojego dziecka . Poinformowałam postacie ze wrócę TAM na chwilę sprawdzę co z moim dzieckiem i wrócę ale ...jeśli nie wrócę to WAS zapomnę ? Skineli głowami . Wrocilam , budze się na podłodze w kałuży krwi z brakiem powietrza i ogromnym bólem w klatce piersiowej . Nie mogę oddychać, wstać i charcze . Przyjezdza karetka słyszę głosy ratowników ze nie mam tętna i mówię im (nie wiem skąd) ze to zator ! Ze mam zator i mają mnie nie ruszać ! Dzwonią po lekarza lekarz zjawia się i potwierdza ze to zator . Szpital , badania , zabieg i oiom . Przy wyjściu dowiem się ze nie miałam żadnych szans , zatorow było 3 w tym jeden dostał się do pluca . Nie było szans na przeżycie . Gdyby nie moje dziecko miałabym to już za sobą , może to reakcje chemiczne w moim mózgu sprawiły ze tamta strona była bezpieczna i cudowna i nie zmienię zdania chce szybkiej i najmniej bolesnej śmierci i nie przy rodzinie . Nie chcę aby pamiętali mnie w tych ostatnich chwilach , mają mnie pamietac uśmiechnięta albo złą ale nie umierającą ! Moi bliscy wiedzą że chce eutanazji (zyje w kraju w ktorym jest legalna ) jesli moj stan fizyczny badz psychiczny ulegnie pogorszeniu . Nie wolno im pozwolić na ratowanie mnie przy niskiej szansie na normalne funkcjonowanie . Kocham moich bliskich i nie obarcze ich swoim kalectwem lub niedołestwem . Wiem że ktoś na mnie czeka po drugiej stronie i ja też będę tam czekać na tych ktorzy tu zostaną.
Anju, poruszylas mnie dzis do glebi i bardzo Ci za to dziekuje. Ja troche na odwrot, mieszkam w Niemczech, jestem Polka... Faktycznie, aspekt psychologiczny jest tutaj niesamowicie wazny podczas wspierania osob zmagajacych sie ze smiercia kogos bliskiego i nie potrafie zrozumiec tej narracji w Polsce o tzw. "Zachodzie", gdzie umieranie jest przemyslem, smierc na żądanie itd. itd.... Moje dowiadczenie jest zupelnie inne i jestem bardzo bardzo wdzeczna za ogrom rpacy, jakie wykonuja osoby takie jak Ty, towarzyszac ludziom w tym niezrozumialym czesto doswiadczeniu. Bardzo Ci kibicuje.
W lipcu ubiegłego roku zmarł mój Tata, w domu, wśród nas...całej swojej rodziny, którą kochał i uważał, że tylko my jesteśmy potrzebni mu do życia,nigdy nie przejmował się tym co ludzie powiedzą, ważni byliśmy MY...było to najtrudniejsze doświadczenie w moim życiu,nieporównywalne..brakuje mi go codziennie,bo lubiłam siedzieć z nim na działce, rozmawiać ..dyskutować o polityce, religii nawet kłócić się, czasami się wkurzaliśmy na siebie totalnie..dzisiaj już tak nie mogę, mogę pójść na cmentarz i mówić do zdjęcia...
Bardzo,bardzo dziękuję pytającej i pytanej-obu Paniom za piękny program o sprawach które rzadko są tematem rozmów,sama zwlekałam z obejrzeniem tego wywiadu,jestem już po wysłuchaniu dwukrotnym i niski pokłon za rozmowę,dużo sama przyswoiłam i oswoiłam niektóre lęki,serdecznie pozdrawiam 🙋🌹 i życzę obu Paniom samej życiowej dobroci-niech nas nie omija💞
Cudownie jest widzieć Anję na Twoim kanale Magda 😍 Ponad rok temu słuchałam Anji w sieci. Z ciekawością , radością i ciepłem obejrzałam i wysłuchałam dziś Was 💖 Dziękuję za temat, za rozmowę, za Was 🌿✨
Bardzo mądra i bardzo potrzebna rozmowa. Myślę, że śmierć - i innych osób, i własna - jest jednym z tabu, które warto tej etykiety tabu pozbawić. Bardzo dziękuję.
Wspaniała rozmowa jak zawsze ♥️🥰 Dziękuję za temat i za to że Panie pokazały że można w mega czuły, troskliwy i cudowny sposób poruszyć temat związany ze śmiercią. Przecież to prawda że śmierć dotyczy nas wszystkich prędzej czy później, ale jest to coś pewnego i nieuniknionego. Przecież przez całe nasze życie zmierzamy do śmierci więc dlaczego o tym nie rozmawiać... 😊 Uwielbiam Panią za tą mądrość życiową, otwartość, tolerancję i zawsze pięknie przeprowadzone rozmowy na różne nieraz trudne tematy 🥰❣️
ZABRAKŁO 1. Tych przykładów, których doświadczyła Anja, a które dały jej samej nadzieje na to, ze smierć nie jest końcem - myśle, ze dla większości widzów byłoby to równie kojące i dodające nadzieję! 😤 2. Szkoda, ze nie został pociągnięty wątek o tym, jakie są te symptomy śmierci na kilka tygodni i dni przed śmiercią 😏 to również mega interesujące… by było… Poza tym łapa w górę
Ależ potrzebna rozmowa. Otwartość, szczerość i prawda. Dziękuję! I co najważniejsze, zawsze będzie można wrócić i odsłuchać ponownie. Miło byłoby obejrzeć rozmowę z P. Katarzyną Skrzynecką i Martą Gąską:) Pozdrawiam:)
Dziekuje pani Magdo, ze zaprosza pani nie tylko slawnych calebrytow, ale tez takich “zwyczajnych”, moze blizszych nam ludzi. Fajnie jest posluchac roznych osob rozmawiajacych na roznorodne tematy. Kawa smakuje lepiej, kiedy oglada sie pani YouTuba 😊
To prawda- co do zwierząt 😢😢 Uważam, że samotna osoba bądź nie , bardzo cierpi po odejściu np. pieska 😢 czy innego zwierzątka 😢 Ja myślę, ze to jest wielki wielki ból
Ponad 8 lat temu zmarła ..na moich rekach najbliższa mojemu sercu osoba, byłam z Nią (NIM) przez ostatnie 10 dni życia 24/dobę, tego się nie zapomina...to nadal bardzo, bardzo boli...Jakby to było wczoraj...Wyrazy współczucia .
Mam to samo😢 Minęło 7m-cy a ja wciąż widzę tą śmierć. Ta bezradność jest najgorsza. Bardzo żałuję że nie miałam kogoś takiego jak pani Anja. Bardzo pomocna osoba w życiu.
Wspaniały wywiad, obejrzałam i się bardzo wzruszyłam ❤️cenne wskazówki jak rozmawiać z dziećmi, na pewno będę się do nich odnosić. Wspaniała rozmówczyni i cudowna inicjatywa ❤️ dziękuję 😊
Kolejna mądra, spokojna rozmowa. Dla mnie największe znaczenie miało stwierdzenie, że odpowiedzialność w czasie żałoby leży po obu stronach. Kiedyś straciłam przyjaciół bo oczekiwałam, że będą wiedzieli jak sie zachować. Oni wcale nie musieli wiedziec a ja im nie powiedziałam... pozdrawiam wszystkie mądre kobiety:*
Jest też Apostolstwo Dobrej Śmierci - stowarzyszenie, które od 1908 r. działa w kościele katolickim na całym świecie, aktywne również w wielu parafiach w Polsce, 'oswajając' temat śmierci i żałoby.
Jak miałam 9 lat zmarł mój dziadek na raka, był już przed śmiercią w domu. Trumna na wsi była dlugo otwarta w domu, przychodziła cala wieś, a ja dziadka tak zapamuetalam, leżącego w otwartej trumnie. Nawet mam zdjęcie z bratem przy trumnie hak go żegnamy. Mój brat również był żegnany w domu, w otwartej trumnie ale dla bliskiej rodziny tylko. Śmierć to etap kolejny ....drogi naszej duszy...życie jest ważne...jakie mamy priorytety i co jest najważniejsze .
Miałam 15 lat, gdy zmarła moja babcia. Przez trzy dni leżała w domu, ludzie przychodzili, modlili się, ale potem wracali do siebie. A my, czyli rodzina zostawaliśmy sami z tym ciałem. Przez te trzy dni nie mogłam jeść, spać i o niczym innym myśleć. W dniu pogrzebu trumna została zabita gwoździami. Ten dźwięk słyszę do dziś w mojej głowie. Dla mnie, wtedy 15latki, to był bardzo ciężki czas. Przez długi czas, gdy wchodziłam do pokoju czułam zapach ciała.
Że nie spotkamy się już Tego nie umiałbym przeżyć Od losu dostaliśmy wiele Czy potrafiliśmy to wszystko docenić? Ze źródeł czasu pić I błogosławić nawet najmniejsze krople Bisz i Pawbeats - Niemożliwość Pożegnań
Rozmowa w "wielkim stylu" 👍 Co do sposobu przekazywania przez medyków informacji o chorobie śmiertelnej / ilosci pozostałego życia jest na bardzo niskim poziomie...zero empatii, informacja przekazana na korytarzu lub sms-em. Rzeczywiście sporo do naprawienia w tym obszarze.
Kiedyś chrześcijanin nie bał się śmierci. Nie biegał jako kościotrup, ale kulturowo to się zmieniło. Bardzo podziękujmy sobie za "młodzieży wychowanie". Bo szacunek do śmierci to nie keet obśmianie, ale przygotowanie się na to co nieuniknione. Dla osoby wierzącej jest to stan przejścia, a dla niewierzących smutna kropka w zdaniu zwanym życiem.
Ciekawy wywiad, jednak jest wiele wymiarów śmierci, jak wytłumaczyć dziecku, śmierć rodzica.... a jak ma sobie poradzić rodzic, który musi pochować własne dziecko .... czy taka śmierć może być dobra według Was....
Stoicy z kolei zwracają uwagę na fakt, że boimy się śmierci ale nie mamy leków związanych z tym co robiliśmy zanim pojawiliśmy się na świecie, gdzie byliśmy 100 lat temu gdy po raz pierwszy rozdano nagrody Nobla? 🙈 Może czasem tym spojrzeniem wstecz faktycznie łatwiej byłoby nam przyjąć to co przed nami 🤔
Dla takiej ateistki jak pani Magdą to chyba nie ma żadnego znaczenia...może sobie wymyślić jakieś swoje swieto zmarłych czy jakiegoś takiego potworka...
@@b.j.9945 Może I dla Pani Magdy to i nie ma znaczenia ale jako profesjonalna dziennikarka, powinna wiedzieć co mówi, bo to ma znaczenie i o Niej świadczy
Pani Magdo ja bym chciał w następnym odcinku siebie albo Robert Lewandowski Cleo Georgie Clooney a czemu nie ? Anna Korcz Ela Romanowska lub z Stowarzyszenia Otwarte drzwi oraz bardziej kochani proszę o kontakt i nie ignorować mnie
Trzy miesiące temu zmarł mój ukochany Tata. Mój największy przyjaciel i wsparcie życiowe. Zawsze marzył o wnuku. Niestety nie doczekał tej chwili.
Dziś leżę w szpitalu i pewnie jutro urodzę mu wnuczka. Z jednej strony to bardzo smutne i ciężko mi z tym. A z drugiej to taki triumf życia nad śmiercią. Obiecał, że będzie się nim opiekował z góry ❤
Szczęśliwego porodu.
Jestem przekonana że będzie się opiekował.
Najważniejsze, że był 🖤
Jaka wspaniala i madra rozmowczyni. Jak dobrze mowi po polsku jak na tylko 12 lat w naszym kraju. Dobrze, ze takie tematy sa poruszane. Pracuje w hospicjum juz 25 lat i moge stwierdzic, ze kazda jedna osoba, ktora pracuje w opiece palliatywnej jest aniolem. Pani Magdo dziekuje! Uwielbiam rozmowy tym kanale, bardzo wartosciowe..❤
Dokładnie taka sama myśl - jaka przepiękna polszczyzna. Nie mogę się nadziwić…
Piękna rozmowa. Piękne, bogate wnętrze p. Anji. Wielokulturowość po raz kolejny pokazuje mądrość i inteligencję, wielopłaszczyznowość w spojrzeniu na świat. Pozdrawiam serdecznie.
Dzien dobry, na stale mieszkam w Meksyku. Moje postrzeganie smierci bardzo sie zmienilo - z dziecmi rozmawiam o smierci czesto bo mieszkamy na przeciwko cmentarza. slyszymy lub widzimy marsze pogrzebowe. Teraz kiedy jest czas Dia de Muertos malujemy twarze i cieszymy sie na przybycie dusz bliskich z rodziny. Sama tez klade zdjecia dziadkow z Polski na prowizorycznym oltarzu i wspominam ich z czuloscia. Chcialabym abysmy w Polsce tez widzieli smierc jako cos naturalnego choc wiem ze jej tajemniczosc to uniemozliwia. Pozdrawiam! Piekny odcinek!!!
W Meksyku jest tzw. synkretyzm, czyli wierzenia prekolumbijskie mieszają się z wierzeniami chrześcijańskimi, katolickimi. Sugeruję Pani obejrzenie filmu pt. : " Czyściec" Michała Kondrata, w ktorym jest wyraźnie pokazane, jak to z tymi duszami czyśćcowymi bywa i czy one przychodzą tylko w Dniu Zmarłych czy też są stale obecne przy Swoich bliskich na ziemi. Proszę modlić się za zmarłych , za dusze w czyśćcu cierpiące, gdyż same wspomnienia ani ołtarzyki duszom zmarłych na nic się nie przydadzą, a jedynie MODLITWA I MSZA ŚWIĘTA za dusze zmarłych.
Pani Magdo wymarzona rozmowa. Anja to anioł, dobry anioł na trudne sprawy. Jako osoba po wielu stratach marzę, by ten temat częściej pojawiał się w przestrzeni publicznej. Właśnie w takiej czułej, zaopiekowanej narracji. A tak potrzebna i mądrą rozmowę mogła przeprowadzić tylko Pani ! Jeden z niewielu już bastionów dobrego dziennikarstwa.
Kłaniam się nisko ❤️
Nie boję się śmierci, boję się tego co jest przed. Choroby, cierpienia.
Aniu chylę czoła przed Tobą, tematem zawodowym który wybrałaś i językiem polskim tak trudnym a Ty go tak pięknie opanowałaś. Dziękuję, że jesteś❤
Mój Tata zmarł jak miałam 17 lat. Dopiero teraz w wieku 33 lat dotykam tej śmierci. Okazało się, że gdzieś cały czas uważałam, że to nie prawda, że Tata żyje, że to kłamstwo.
W tym roku, miesiąc temu zmarła moja Babcia.
Widzę, teraz dorosłymi oczami jak podchodzi się do śmierci w moim domu. Trzeba szybko posprzątać, rozdać rzeczy, sprzedać rzeczy i nie ma tematu. Zakaz mówienia, zakaz płaczu, nie ma tematu.
Na szczęście teraz umiem już sięgnąć po pomoc.
Ja zaufałam, że tak jak smierć pochowała się w szpitalach, tak samo poród pochował się w szpitalach.
I tak jak Rozmówczyni powiedziała „przeciętny człowiek nie wie nic o śmierci”. Tak samo ja byłam w strachu niewiedzy przed porodem.
Piszę o tym, bo tez czuje, że potrzebujemy powoli wracać do źródła. Do siebie, do bliskości i do rozmów.
Mialam to samo odczycie. Nawiazanie do porodu wlasnie.
Dawno nie bylam tak zafascynowana mądrością osoby zaproszonej do wywiadu, choć temat ciężki i niewygodny.
Cudownie! W końcu rozmowa z ważną, ale nie medialną osobą ☺ Może czas bym tu wróciła. Oby więcej takich rozmów
Dobra śmierć? Nie wiem, czy istnieje. Każdy przypadek jest inny, każdy inaczej to odbiera i przeżywa. Opiszę to na swoim, bardzo świeżym przykładzie.
Dwa tygodnie temu pochowałem moją Ukochaną Żonę, wspaniałą kobietę, gospodynię, matkę, przyjaciółkę. Przeżyliśmy razem 45 lat bez dwóch dni. Żona od czterech lat ciężko chorowała na nowotwór. Nie chce opisywać leczenia i samych lekarzy, generalnie totalne dno i znieczulica. Pozytywne wyjątki mógłbym wyliczyć na palcach jednej ręki. Od marca tego roku stan żony zaczął się bardzo szybko pogarszać, trzymiesięczny pobyt w szpitalu przy ul. Banacha to był koszmar i popis niekompetencji lekarzy. Zmarnowane ponad trzy miesiące, po których żonę miałem już w domu. Prawie każdego dnia obserwowałem pogarszającą się formę, bezradność, częsty płacz. Robiłem przy żonie wszystko, aby zapewnić jej jak najlepszy komfort, nikt mnie tego nie nauczył, przyszło to jakoś samo. Mijały kolejne dni, każdy przepełniony smutkiem a z czasem pojawiało się też zwątpienie. Podstępna choroba coraz szybciej czyniła postępy. Wiedziałem, że żona umrze. Ona właściwie już umierała, każdego dnia po trochu. Dramat zaczął się pod koniec września i trwał w zasadzie do 25 października. Agonia rozpoczęła się o trzeciej rano, moje ukochane szczęście zmarło o 15.40. Cały czas przy niej byłem i trwałem do ostatniej chwili. Bardzo smutny i przygnębiający moment, którego nigdy nie zapomnę. Nie była to dobra śmierć, było bardzo dużo cierpienia. Wciąż mam nadzieję, że biedna nie miała już tej świadomości, tego umierania w bólu. W ciągu dnia byli przy mamie dwaj synowie, ale z racji obowiązków musieli na jakiś czas się oddalić. I chyba dobrze, bo nie byli świadkami tych ostatnich chwil. Przeżycie bardzo traumatyczne. Jedyne, co mnie jakoś pociesza, to fakt, że w chwili śmierci widziałem, że z tej ukochanej buzi znikło cierpienie. Nie byłem w stanie powstrzymać swoich łez i płaczu, dłuższą chwilę trwało, zanim po raz chyba milionowy powiedziałem Jej, że Ją kocham, że jestem wdzięczny za wspaniałe życie. Później zrobiłem to, co wydawało mi się zupełnie naturalne, pousuwałem z ciała żony igły, sondę i cewnik. Zrobiłem fachową toaletę i kosmetykę, jak robiłem to przez miesiące a później, już po powrocie starszego syna wspólnie Ją ubraliśmy. Jeszcze kilka razy przytulałem i całowałem to coraz bardziej chłodne ciało, to też uważałem za naturalne i potrzebne. Jeszcze tylko niezbędna wizyta pani doktor z hospicjum domowego, która wystawiła kartę zgonu. Osoba ciepła i bardzo empatyczna. To ona, będąc dzień wcześniej zaopatrzyła mnie w osławiony Fentanyl, który mam nadzieję bardzo stłumił ból i być może cierpienie Żony. Po jakichś dwóch godzinach pojawiła się ekipa z zakładu pogrzebowego, raczej bezceremonialnie i beznamiętnie zapakowali ciało do worka i już po wszystkim. To kolejny traumatyczny moment. Od pogrzebu Żony minęło dwa tygodnie, nie potrafię sobie tego wytłumaczyć, nie potrafię pogodzić się z Jej odejściem. Codziennie jestem na cmentarzu, codziennie Ją proszę, aby czuwała nade mną i nad synami. Od kilku dni staram się wrócić do życia zawodowego a najgorsze są powroty do pustego domu, w którym ukochana żona nie otworzy już drzwi i nie przywita pięknym pocałunkiem i pysznymi zapachami z kuchni. Czy to mogła być dobra śmierć? Za wcześnie, za szybko. Została pustka, rozpacz, łzy i żal 💔😢
Jedna z piękniejszych rozmów... dziękuję
Miałam już swoją dobra śmierć , po jednej ze stron . Po tamtej stronie przywitali mnie ludzie (nie wiem czy mieli twarze ) z których obecności byłam bardzo bardzo zadowolona a nawet euforycznie szczesliwa . Było pieknie , szczesliwie , bezpiecznie i mega ciekawie . Po stronie życia dla mnie bylo super , zabrakło mi oddechu na progu sypialni ... brak powietrza u ciemność a potem euforia jak opisałam wyżej. Brak bolu , cierpienia i świadomości końca ideał to dla mnie . Dla mojej rodziny honor , wyrwanie ze snu przez łomot mojego upadającego jak długie ciała i widok mojej twarzy w brunatnej krwi i niewiedza co się stało ? Próbując mnie ocucic krzyczeli z przrazenia a ja duchowo gdzieś po drugiej stronie (szczesliwa i zachwycona ) usłyszałam krzyk przeraźliwy mojego dziecka . Poinformowałam postacie ze wrócę TAM na chwilę sprawdzę co z moim dzieckiem i wrócę ale ...jeśli nie wrócę to WAS zapomnę ? Skineli głowami . Wrocilam , budze się na podłodze w kałuży krwi z brakiem powietrza i ogromnym bólem w klatce piersiowej . Nie mogę oddychać, wstać i charcze . Przyjezdza karetka słyszę głosy ratowników ze nie mam tętna i mówię im (nie wiem skąd) ze to zator ! Ze mam zator i mają mnie nie ruszać ! Dzwonią po lekarza lekarz zjawia się i potwierdza ze to zator . Szpital , badania , zabieg i oiom . Przy wyjściu dowiem się ze nie miałam żadnych szans , zatorow było 3 w tym jeden dostał się do pluca . Nie było szans na przeżycie . Gdyby nie moje dziecko miałabym to już za sobą , może to reakcje chemiczne w moim mózgu sprawiły ze tamta strona była bezpieczna i cudowna i nie zmienię zdania chce szybkiej i najmniej bolesnej śmierci i nie przy rodzinie . Nie chcę aby pamiętali mnie w tych ostatnich chwilach , mają mnie pamietac uśmiechnięta albo złą ale nie umierającą ! Moi bliscy wiedzą że chce eutanazji (zyje w kraju w ktorym jest legalna ) jesli moj stan fizyczny badz psychiczny ulegnie pogorszeniu . Nie wolno im pozwolić na ratowanie mnie przy niskiej szansie na normalne funkcjonowanie . Kocham moich bliskich i nie obarcze ich swoim kalectwem lub niedołestwem . Wiem że ktoś na mnie czeka po drugiej stronie i ja też będę tam czekać na tych ktorzy tu zostaną.
Anju, poruszylas mnie dzis do glebi i bardzo Ci za to dziekuje. Ja troche na odwrot, mieszkam w Niemczech, jestem Polka... Faktycznie, aspekt psychologiczny jest tutaj niesamowicie wazny podczas wspierania osob zmagajacych sie ze smiercia kogos bliskiego i nie potrafie zrozumiec tej narracji w Polsce o tzw. "Zachodzie", gdzie umieranie jest przemyslem, smierc na żądanie itd. itd.... Moje dowiadczenie jest zupelnie inne i jestem bardzo bardzo wdzeczna za ogrom rpacy, jakie wykonuja osoby takie jak Ty, towarzyszac ludziom w tym niezrozumialym czesto doswiadczeniu. Bardzo Ci kibicuje.
Anju, jestes niezwykla osoba. Twoje cieplo i szacunek do drugiego czlowieka jest niezwykly. Dziekuje ze jestes.
W lipcu ubiegłego roku zmarł mój Tata, w domu, wśród nas...całej swojej rodziny, którą kochał i uważał, że tylko my jesteśmy potrzebni mu do życia,nigdy nie przejmował się tym co ludzie powiedzą, ważni byliśmy MY...było to najtrudniejsze doświadczenie w moim życiu,nieporównywalne..brakuje mi go codziennie,bo lubiłam siedzieć z nim na działce, rozmawiać ..dyskutować o polityce, religii nawet kłócić się, czasami się wkurzaliśmy na siebie totalnie..dzisiaj już tak nie mogę, mogę pójść na cmentarz i mówić do zdjęcia...
Piękna i bardzo nam potrzebna rozmowa ❤
Dziękuję za tę rozmowę. Pół roku temu zmarła mi bliska osoba. Nadal to przepracowuję, nadal boli. Ta rozmowa mi odrobinkę pomogła. ❤
Wspaniała rozmowa. Nieoczywista, niebanalna. Głos gościni otulający. Jestem zachwycona.
absolutnie każdy powinien posłuchać tej rozmowy.
Mogłabym słuchać głosu tej Pani cały czas. Powinna pomyśleć o kręceniu filmów ASMR
A ja nam wszystkim życzę dobrego życia. Ile w rozmowie o mroku może być światła i miłości. Dziękuje!
Bardzo wartościowa rozmowa. Głęboka, dająca zrozumienie czym jest śmierć. Chętnie przesłucham jeszcze raz. Mądra Kobieta. Dzięki Magdo za wywiad.
Niesamowite spojrzenie na życie i śmierć. Dziękuję.
Bardzo mądra rozmówczyni, myślę że treść wpisuje sie w dużo więcej tematów niż tylko / aż o śmierci. Bardzo kojący głos!
Wspaniały wywiad, dziękuje bardzo Pani Magdo !
Pani Anju, jest Pani po prostu cudowná istotá 💖
Niesamowita kobieta. Wspaniala rozmowa. Dziekuje.
Cudowny Gość, piękna mądra rozmowa! Dziękuję
Na Biotad Plus lecimy????
Cóż za spokój...i narracja❤️ Pani Anja cudowna, mądra o bogatym wnętrzu kobieta 🥰 Temat ciężki i trudny...a jakże ważny 😊
Piękne wnioski na koniec. Życzenie dobrej śmierci to życzenie dobrego życia. I o tym to wszystko było.
9 dni temu odbył się pogrzeb mojej Mamy. Ta rozmowa jest czymś w rodzaju wywiadu z Aniołem. Dziękuję
Bardzo,bardzo dziękuję pytającej i pytanej-obu Paniom za piękny program o sprawach które rzadko są tematem rozmów,sama zwlekałam z obejrzeniem tego wywiadu,jestem już po wysłuchaniu dwukrotnym i niski pokłon za rozmowę,dużo sama przyswoiłam i oswoiłam niektóre lęki,serdecznie pozdrawiam 🙋🌹 i życzę obu Paniom samej życiowej dobroci-niech nas nie omija💞
Wspaniała rozmowa. Cudownie spokojna osoba. Dziękuję
Wspaniała, kojąca rozmowa ❤ dziękuję za nią 🥹
Poruszająca rozmowa -wiele we mnie zmienila-dziekuję.
Dziękuję, tego potrzebowałam....
Cudownie jest widzieć Anję na Twoim kanale Magda 😍
Ponad rok temu słuchałam Anji w sieci. Z ciekawością , radością i ciepłem obejrzałam i wysłuchałam dziś Was 💖
Dziękuję za temat, za rozmowę, za Was 🌿✨
@@andzelikadobrzanska7722 o ile dobrze pamiętam, pierwszy raz w TVN. Natomiast jest wiele nagrań na RUclips z Anją :)
Bardzo mądra i bardzo potrzebna rozmowa. Myślę, że śmierć - i innych osób, i własna - jest jednym z tabu, które warto tej etykiety tabu pozbawić. Bardzo dziękuję.
Wspaniała rozmowa jak zawsze ♥️🥰 Dziękuję za temat i za to że Panie pokazały że można w mega czuły, troskliwy i cudowny sposób poruszyć temat związany ze śmiercią. Przecież to prawda że śmierć dotyczy nas wszystkich prędzej czy później, ale jest to coś pewnego i nieuniknionego. Przecież przez całe nasze życie zmierzamy do śmierci więc dlaczego o tym nie rozmawiać... 😊 Uwielbiam Panią za tą mądrość życiową, otwartość, tolerancję i zawsze pięknie przeprowadzone rozmowy na różne nieraz trudne tematy 🥰❣️
Dziękuję za ten wywiad. Przyjemnie się słucha.
Mega! Mam ciary! Bałam się tej rozmowy...bo przyciągnę śmierć, wiadomo... dziękuję pięknie. Jestem wzruszona. ❤
ZABRAKŁO 1. Tych przykładów, których doświadczyła Anja, a które dały jej samej nadzieje na to, ze smierć nie jest końcem - myśle, ze dla większości widzów byłoby to równie kojące i dodające nadzieję! 😤 2. Szkoda, ze nie został pociągnięty wątek o tym, jakie są te symptomy śmierci na kilka tygodni i dni przed śmiercią 😏 to również mega interesujące… by było…
Poza tym łapa w górę
Piękna, głęboka, budująca rozmowa, za którą bardzo, bardzo DZIĘKUJĘ. ❤️🍀
Obie panie 🎉 wspaniałe
Piękna rozmowa ❤ Brawo za bogate słownictwo ❤
Jaka ważna rozmowa i wspaniała rozmówczyni! Dziękuje bardzo za tą rozmowę…. Jest mi lepiej po odsłuchaniu jej ❤
Anju, przepieknie mówisz o śmierci. Czuję w Tobie niesamowitą autentyczność i wyjątkową świadomość. Twój polski jest piekny!
Cóż za wspaniała rozmowa! Dziękuję
Ależ potrzebna rozmowa. Otwartość, szczerość i prawda. Dziękuję! I co najważniejsze, zawsze będzie można wrócić i odsłuchać ponownie.
Miło byłoby obejrzeć rozmowę z P. Katarzyną Skrzynecką i Martą Gąską:)
Pozdrawiam:)
Miło byłoby obejrzeć wywiad z P. Magdaleną Cielecką.
Cudna,kojąca rozmowa . Dziękuję :)
Dziekuje pani Magdo, ze zaprosza pani nie tylko slawnych calebrytow, ale tez takich “zwyczajnych”, moze blizszych nam ludzi. Fajnie jest posluchac roznych osob rozmawiajacych na roznorodne tematy. Kawa smakuje lepiej, kiedy oglada sie pani YouTuba 😊
Nie powinnismy sie bac rozmow o smierci, bo przeciez wlasnie smierc zdarzy sie nam wszystkim. Jestesmy zyciem, a kazde zycie w koncu umiera.
Wspaniała rozmowa, wspaniała Anja. Bardzo ważny temat.
Dziękuję bardzo za tą rozmowę i pozdrawiam Panią Magdę i Anję, która 2 lata temu towarzyszyła mi w żałobie po nagłej śmierci bardzo bliskiej mi osoby❤
Fantastyczna rozmowa i Gościni. Dziękuję
Cudowna , bardzo potrzebna rozmowa ❤ Pani Anja jest bardzo sympatyczna , a jej głos koi i bardzo pasuje do tego tematu ❤
To prawda- co do zwierząt 😢😢 Uważam, że samotna osoba bądź nie , bardzo cierpi po odejściu np. pieska 😢 czy innego zwierzątka 😢
Ja myślę, ze to jest wielki wielki ból
Tak bardzo potrzebowałam takich informacji. dziękuję bardzo
Piękna rozmowa. W pani Ani można się zakochać
Przepiękna rozmowa, dziękuję ❤
dziekuje za ta rozmowe
Piekna i potrzebna rozmowa- dziekuje i pozdrawiam 🫶🏼
Piękna kobieta i piękna rozmowa ❤
Magdo idziesz z subskrybcjami jak burza, super ♥️ dzieki za ta wartosciowa rozmowe.
Bardzo przyjmie posłuchać było 😘
Święto Zmarłych obchodzi się 2 listopada. 1 listopada jest Dniem Wszystkich Świętych, bardzo radosne święto!
kilka dni temu zmarła na moich oczach najbliższa mi osoba. Nie potrafię wymazać z głowy,tego co widziałam, co przeżyłam😭.
Ponad 8 lat temu zmarła ..na moich rekach najbliższa mojemu sercu osoba, byłam z Nią (NIM) przez ostatnie 10 dni życia 24/dobę, tego się nie zapomina...to nadal bardzo, bardzo boli...Jakby to było wczoraj...Wyrazy współczucia .
Mam to samo😢 Minęło 7m-cy a ja wciąż widzę tą śmierć. Ta bezradność jest najgorsza. Bardzo żałuję że nie miałam kogoś takiego jak pani Anja. Bardzo pomocna osoba w życiu.
Wspaniały wywiad, obejrzałam i się bardzo wzruszyłam ❤️cenne wskazówki jak rozmawiać z dziećmi, na pewno będę się do nich odnosić. Wspaniała rozmówczyni i cudowna inicjatywa ❤️ dziękuję 😊
Kolejna mądra, spokojna rozmowa. Dla mnie największe znaczenie miało stwierdzenie, że odpowiedzialność w czasie żałoby leży po obu stronach. Kiedyś straciłam przyjaciół bo oczekiwałam, że będą wiedzieli jak sie zachować. Oni wcale nie musieli wiedziec a ja im nie powiedziałam... pozdrawiam wszystkie mądre kobiety:*
Jest też Apostolstwo Dobrej Śmierci - stowarzyszenie, które od 1908 r. działa w kościele katolickim na całym świecie, aktywne również w wielu parafiach w Polsce, 'oswajając' temat śmierci i żałoby.
Jak miałam 9 lat zmarł mój dziadek na raka, był już przed śmiercią w domu. Trumna na wsi była dlugo otwarta w domu, przychodziła cala wieś, a ja dziadka tak zapamuetalam, leżącego w otwartej trumnie. Nawet mam zdjęcie z bratem przy trumnie hak go żegnamy. Mój brat również był żegnany w domu, w otwartej trumnie ale dla bliskiej rodziny tylko. Śmierć to etap kolejny ....drogi naszej duszy...życie jest ważne...jakie mamy priorytety i co jest najważniejsze .
Miałam 15 lat, gdy zmarła moja babcia. Przez trzy dni leżała w domu, ludzie przychodzili, modlili się, ale potem wracali do siebie. A my, czyli rodzina zostawaliśmy sami z tym ciałem. Przez te trzy dni nie mogłam jeść, spać i o niczym innym myśleć. W dniu pogrzebu trumna została zabita gwoździami. Ten dźwięk słyszę do dziś w mojej głowie. Dla mnie, wtedy 15latki, to był bardzo ciężki czas. Przez długi czas, gdy wchodziłam do pokoju czułam zapach ciała.
Ogromny niedosyt po tej rozmowie mam
Pani Magdo, wygląda Pani olśniewająco! 😍 Dziękuję za wspaniały wywiad.
Ciekawa rozmowa
Pani Anja Franczak,świetne pytanie zadała i co dalej po śmierci? Jana 5:28,29 i Psalm 37:29
Pozdrawiam 🤗🤗
Magda, Anja dziękuję. i muszę dodać WSPANIALE mówisz po polsku. WSPANIALE. Pewnie mówisz też po niemiecku i chorwacku. Serdecznie pozdrawiam. Maria
Że nie spotkamy się już
Tego nie umiałbym przeżyć
Od losu dostaliśmy wiele
Czy potrafiliśmy to wszystko docenić?
Ze źródeł czasu pić
I błogosławić nawet najmniejsze krople
Bisz i Pawbeats - Niemożliwość Pożegnań
Rozmowa w "wielkim stylu" 👍 Co do sposobu przekazywania przez medyków informacji o chorobie śmiertelnej / ilosci pozostałego życia jest na bardzo niskim poziomie...zero empatii, informacja przekazana na korytarzu lub sms-em. Rzeczywiście sporo do naprawienia w tym obszarze.
Być ciekawym doświadczenia własnej śmierci i tego co potem.
To ze mną zostanie. Już nie tylko lęk przed nieznanym.
Taka prawda, prędzej czy później..... I to nie jeden raz 🤔
Kiedyś chrześcijanin nie bał się śmierci. Nie biegał jako kościotrup, ale kulturowo to się zmieniło. Bardzo podziękujmy sobie za "młodzieży wychowanie". Bo szacunek do śmierci to nie keet obśmianie, ale przygotowanie się na to co nieuniknione. Dla osoby wierzącej jest to stan przejścia, a dla niewierzących smutna kropka w zdaniu zwanym życiem.
Ciekawy wywiad, jednak jest wiele wymiarów śmierci, jak wytłumaczyć dziecku, śmierć rodzica.... a jak ma sobie poradzić rodzic, który musi pochować własne dziecko .... czy taka śmierć może być dobra według Was....
😍😍😍😍😍😍
Stoicy z kolei zwracają uwagę na fakt, że boimy się śmierci ale nie mamy leków związanych z tym co robiliśmy zanim pojawiliśmy się na świecie, gdzie byliśmy 100 lat temu gdy po raz pierwszy rozdano nagrody Nobla? 🙈 Może czasem tym spojrzeniem wstecz faktycznie łatwiej byłoby nam przyjąć to co przed nami 🤔
Po śmierci jest to samo co przed narodzinami. Nic.
Życie wieczne jest😇
@@martamarta383 wieczne to są raty kredytu hipotecznego
Pani Magdo, 1 Listopada to dzień wszystkich świętych a 2 Listopada jest dniem zadusznym, inaczej wszystkich zmarłych. To tak dla ścisłości.
Dla takiej ateistki jak pani Magdą to chyba nie ma żadnego znaczenia...może sobie wymyślić jakieś swoje swieto zmarłych czy jakiegoś takiego potworka...
@@b.j.9945 Może I dla Pani Magdy to i nie ma znaczenia ale jako profesjonalna dziennikarka, powinna wiedzieć co mówi, bo to ma znaczenie i o Niej świadczy
Piękna z Ciebie dusza Anja ♥🥰🌹 Pozdrowienia dla obu Pań! Dzielę się takim filmem - przełużenie tematu 😉 ruclips.net/video/cQJBWHZ6hWI/видео.html
Ja kdh
Dla ludzi wierzących śmierć jest łatwo wytlumaczalna no ale ateiści musza sobie stworzyć swoje teorie ..
Taki ateista po śmierci będzie miał ciężką zagwozdkę odnośnie Pana Boga i życia wiecznego.
@@kingahorsztynska8428 To wyobraź sobie jaka zagwozdkę będą mieli wierzący lol 🤣
Pani Magdo ja bym chciał w następnym odcinku siebie albo Robert Lewandowski Cleo Georgie Clooney a czemu nie ? Anna Korcz Ela Romanowska lub z Stowarzyszenia Otwarte drzwi oraz bardziej kochani proszę o kontakt i nie ignorować mnie
Lęk przed śmiercią wytworzył wierzenia religijne. Wiara w życie po śmierci ma osłodzić ten lęk.Zdechł pies a nie słowo jak dla ludzi zmarł.
Pani Magdo proszę nie okłamałaś dzieci tylko powiedzieć że zmarli tak jak Pani wierzy przestają istnieć to koniec.
Dzięki Tobie Magdo dowiadujemy się, że ktoś taki istnieje i to jest wielki dar❤
Umarli pozostają w pamięci u Boga ,nastąpi zmartwychwstanie- Jana 5:28,29 .
Mogłabym słuchać głosu tej Pani cały czas. Powinna pomyśleć o kręceniu filmów ASMR