نقد و تحلیل انیمیشن افسانه توشیشان را در توضیحات زیرویدیو بخوانید

‍ #توشیشان #افسانه_توشیشان #انیمیشن_توشیشان
صورت و پیکر دنیا چگونه است؟
حضرت امام صادق علیه السّلام فرمودند:
الدُّنْیا بِمَنْزِلَةِ صُورَةٍ رَأْسُهَا الْکبْرُ وَ عَینُهَا الْحِرْصُ وَ أُذُنُهَا الطَّمَعُ وَ لِسَانُهَا الرِّئَاءُ وَ یدُهَا الشَّهْوَةُ وَ رِجْلُهَا الْعُجْبُ وَ قَلْبُهَا الْغَفْلَةُ وَ کوْنُهَا الْفَنَاءُ وَ حَاصِلُهَا الزَّوَال.
دنیا همچون پیکره ای است که سر آن تکبّر است، و چشم آن حرص، و گوش آن طمع، و زبان آن ریا، و دست آن شهوت، و پای آن خود پسندی، و دل آن غفلت، و بود آن نبود، و حاصل آن بیحاصلی.
🦋بحارالانوار، جلد 70 ، صفحه 105
شرح روایت زیر را بخوانید:
حضرت امام صادق علیه السّلام در این روایت دنیا را به پیکر و صورت انسان تشبیه می­فرمایند که اعضا و جوارح آن هرکدام برای کاری خلق شده است و ارتباط تنگاتنگی با هم دیگر داشته و برهم تاثیرگذار می­باشند. سر دنیا، عبارت از خودبزرگ بینی است، یعنی آن حالتی که انسان خود را از همه برتر دانسته و یک سر و گردن بزرگ تر می­داند. سرش همان غرور و تکبر است.
چشم دنیا حرص است و آن حالتی است که انسان چیزی را که مورد احتیاج او نبوده و فایده­ ای هم برای او ندارد جمع می­کند. حالت دنیاداران این طور است که هرچیزی را می­بینند می­خرند در حالی که مورد نیاز و احتیاجشان نمی­باشد.
گوش دنیا طمع است و آن حالتی است که هرچه به گوش او می خورد می­خواهد زود به آن برسد. این انسان که همیشه در درون خود را محتاج و نیازمند می­داند و با این حالت نیازی که در روح خود ایجاد کرده است و برای رسیدن به آنچه که واقعا نیاز به آنها ندارد از دیگران توقّع و درخواست داشته و متوقّع است که به او کمک کنند؛ در صورتی که به او چیزی بدهند زبان به مدح و ستایش دیگران باز می­کنند و هرکس به او چیزی ندهد او را سرزنش می کند. در حالی که کسی که می دهد و یا نمی دهد فقط و فقط خداوند است.
زبان او ریا و دورویی است، ریا در عبادات به معنای انجام اعمال برای غیرخداوند و نشان دادن به مردم است که عمل را باطل می­گرداند.میل به اینکه در میان مردم پذیرفته شود و همه از او تعریف و تمجید کنند این ریشه ریاست.
دست دنیا، شهوت است یعنی انسان در حد رفع نیاز غریزه اش در دنیا استقامت و قناعت نمیکند بلکه به دنبال لذت طلبی در پی هوا و هوس راه بیفتند. پای دنیا، خودپسندی است. یعنی انسان به خودستایی و منیت دچار می شود. مرکز تمام اعضا و جوارح که باعث زنده نگه داشتن می باشد و از آن تغذیه می کنند، قلب است و در حقیقت آن ها را می چرخاند و قلب دنیا غفلت است یعنی وقتی غفلت آمد تکبر و شهوت و حرص و طمع و خودپسندی هم به کار میافتد.
اگر در قلب انسان سرسوزن و ذره ای محبت به دنیای فانی وجود داشته باشد به مرض سخت غفلت مبتلا شده و سقوط میکند همانطور که امام جعفر صادق علیه السّلام فرمودند:
حُبُّ الدُّنْیا رَأْسُ کُلِّ خَطِیئَة _محبت دنیا و دوست داشتن آن ریشه تمام گناهان است.
این صوتی کوتاه را گوش کنید قسمت حساس و سرنوشت ساز کارتون زیبای افسانه توشیشان است.
توشیشان بعد از درخواست ثروت و شهرت و قدرت و از دست دادن و دلسرد شدن از آنها وقتی به عمق فناپذیری و بی ارزشی دنیا پی برد متوجه این موضوع شد که تنها راه رسیدن به رستگاری و کمال جاودانی که همانا رضایت پروردگار از انسان است با تسلط کامل انسان بر نفس خودش محقق خواهد شد که این مقام جز از راه تسلیم مطلق و رضایت کامل به خواست و اراده پروردگار متعال و انبیاء و مرسلین و معصومین انجام شدنی نیست اینکه ما مقدرات الهی و احکام و دستورات و زمانبندی های پروردگار و حجت های الهی را با کمال میل بپذیریم و تسلیم کامل باشیم.
سهمناک اینجاست که همه ما فقط یکبار فرصت داریم و تنها فرصت ما زندگی در این دنیاست که هرگز هر لحظه ای از آن بگذرد برگشت پذیر نیست.
ما همه در عالم ذر عهد بستیم که موفق شویم به جمله توشیشان دقت کنید میگوید: من قول میدهم که یک کلمه حرف نزنم حتی اگر به قیمت جانم تمام شود‌! و ما نیز قول دادیم که هرگز کفر و شرک نورزیم حتی اگر به قیمت جانمان تمام شود و بدانیم که انجام دادن هر گناه کبیره ای شرک و بعضی نیز کفر است😢 ما پرت شده ایم در این دنیا در میان جنگی دائم میان انواع و اقسام موجودات شیطانی از جن و انس که برای هلاکت هرکدام از انسانها شدیدا در تلاش هستند و این است راه نجات ما: استغاثه شدید و توکل به درگاه خداوند و توسل به پیامبر اکرم و اهلبیت و خواندن قرآن کریم است.
تا بلاخره این خواب، این فرصت کوتاه به پایان برسد، ما همه انسان به دنیا آمدیم اما همه انسان از دنیا نمیرویم و این بسیار ترسناک است.
ان شاء الله تلاش کنیم از این ماموریت سهمگین سالم و به شکل و هیئات انسان وارد عالم دیگر شویم نه خدایی نخواسته به صورت خوک و سگ و میمون و انواع حیوانات مسخ شده ای که هرکدام در یک قسمت از تسلط بر نفس به پرتگاه های سیاه گناهان سقوط کرده اند.