Sene 1977. Gümüşhane Demirören Köyü'nden Trabzon'a gittiğim zaman okullar açılalı birkaç ay olmuştu. Ablam ellerimden tutmuş güle oynaya Trabzon Üniversite İlkokulu'na vardık. Müdür Yardımcısı kaydımı yapıp beni Yunus Şişman'ın sınıfına gönderdi. Öğretmen beni sınıfa almadı, bağırıp çağırdı. Ben öylesine gürültülü bir şekilde ağlamaya başladım ki sesime videoda gördüğünüz boyu küçük yüreği koskocaman olan Okul Müdürü Osman Nuri Tonyalı koşarak yanımıza geldi ve öğretmene şunları söyledi; "Sen hiç okula alınmadığı için böylesine içten ağlayan bir çocuk gördün mü . Bu çocuğu alacaksın ve bu çocuk herkesten önce okuyacak ve ben bu çocuğa kefilim" dedi. Ve ben onun dediği gibi arkadaşlarım ve öğretmenimden zerre katkı görmeden sınıfın ilk okuyanı olarak kayıtlara geçtim. Hayatımın en önemli kilometre taşı aynı zamanda Gümüşhane eniştesi olan Osman Nuri Tonyalı mekanın Cennet olsun inşallah.
Sene 1977. Gümüşhane Demirören Köyü'nden Trabzon'a gittiğim zaman okullar açılalı birkaç ay olmuştu. Ablam ellerimden tutmuş güle oynaya Trabzon Üniversite İlkokulu'na vardık. Müdür Yardımcısı kaydımı yapıp beni Yunus Şişman'ın sınıfına gönderdi. Öğretmen beni sınıfa almadı, bağırıp çağırdı. Ben öylesine gürültülü bir şekilde ağlamaya başladım ki sesime videoda gördüğünüz boyu küçük yüreği koskocaman olan Okul Müdürü Osman Nuri Tonyalı koşarak yanımıza geldi ve öğretmene şunları söyledi;
"Sen hiç okula alınmadığı için böylesine içten ağlayan bir çocuk gördün mü . Bu çocuğu alacaksın ve bu çocuk herkesten önce okuyacak ve ben bu çocuğa kefilim" dedi.
Ve ben onun dediği gibi arkadaşlarım ve öğretmenimden zerre katkı görmeden sınıfın ilk okuyanı olarak kayıtlara geçtim.
Hayatımın en önemli kilometre taşı aynı zamanda Gümüşhane eniştesi olan Osman Nuri Tonyalı mekanın Cennet olsun inşallah.