Размер видео: 1280 X 720853 X 480640 X 360
Показать панель управления
Автовоспроизведение
Автоповтор
" ...ผมกลับบ้านมือเปล่า แต่ไม่รู้สึกหวั่นไหว ต่อคำพูดหรือสายตาผู้คน ผมยิ้มให้กับทุกคนที่นินทาต่อหน้า และบอกกับทุกคนอย่างภาคภูมิใจ "ทำนาดีที่สุด"ผมเชื่อเช่นนั้นจริงๆ แม้ดูเหมือนจะไม่มีใครเข้าใจสิ่งที่ผมพูด แต่ก็ไม่เป็นไร ผมไม่จำเป็นต้องทำให้ทุกคนเข้าใจ ขอเพียงผมเข้าใจตัวเองแค่นั้นก็พอ... " - โจน จันใดผมได้อ่านในหนังสือ "กลับบ้าน " ของอาจารย์ ราวปีพศ. ๒๕๕๕ น่าจะประมาณ ๑๐ ปี ก่อน วันนี้ผมลงมือทำเกษตรผสมผสานตามหลักทษฎีใหม่ ( ตอนนั้นยังไม่รู้จักคำว่า " โคกหนองนา " ) ลงมือทำปลูกกินปลูกเก็บเมล็ดพันธุ์ รวมระยะเวลามาประมาณ ๙ ปี แล้ว วันนี้ มั่นใจ มั่นคง มีปัจจัย ๔ มากพอสำหรับดำรงค์อยู่ และมีมากเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ อาหารปลอดสารพิษมีเหลือได้ ทำบุญ ทำทาน แจก แลก ขาย ชีวิตง่าย ๆ มีอยู่จริง ใครจะไม่เข้าใจแต่ผมเข้าใจอย่างดี ขอบพระคุณอาจารย์โจนผู้นำทางทางความคิดจิตวิญญานที่สงบร่มเย็น ... ครับ
ดีใจด้วย
ลๅ0
ตัดสินใจมาอยู่บ้านได้4ปีแล้วค่ะ รายได้อาจจะน้อยลงแต่เราได้อยู่กับครอบครัวมากขึ้น ได้ดูแลพ่อแม่ ได้กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน แค่นี้ก็มีความสุขแล้วค่ะ
ทำงานแทบตาย สุดท้ายร่างกายเจ็บป่วย หาเงินเอาไปให้พวกหมอใช้ เห็นมาเยอะ โคตรไม่คุ้ม
@@ตะพาบน้ํา-ภ5ฎ จริงค่ะ ฝากช่องด้วยนะคะ
เยี่ยมๆๆๆๆๆ
อยากกลับบ้าน
ผมอายุยังน้อย แต่ได้มีโอกาสฟัง แล้วรู้สึกว่าเราใช้ชีวิตอย่างที่อยากเป็น แบบมีความสุข
เหมือนกันค่ะ รู้จักคุณโจนตั้งแต่อายุ 15 ตอนนี้ 18 แล้วค่ะ เปิดมุมมองใหม่มากค่ะ
กลับมาบ้านครั้งนี้เป็นการตัดสินใจแล้วว่าเลือกใช้ชีวิตกับคนที่เรารัก อยู่บ้านเราหาเงินได้หลายทางค่ะ การทำไร่ทำนาทำสวน ก็ทำค่ะทำเพื่อเป็นวิถีเพื่อล่อเลี้ยงหัวใจ แต่สิ่งที่หนูทำออนไลน์ คนอื่นๆไม่เข้าใจ หาว่าเราวันๆไม่ทำการทำงาน หาว่าเราขี้เกียจไปอีก
มีความสุขในแบบของเราดีกว่า ใครจะคิดอย่างไร ก็เรื่องของเขา หนึ่งกำลังใจครับ
💓😊
ได้ลงมือทำตามความฝันของตัวเองได้4ปีแล้วค่ะมี คุณโจน เป็นแรงบันดาลใจ ไม่สนใจคำคัดค้านคำต่อต้านแรงเสียดทานต่างๆเราปล่อยผ่าน มุ่งไปที่เป้าหมายของเราตอนแรกคนจะว่าเราบ้า เราบอกตัวเองว่านั้นคือปัญหาของเขาไม่ใช่เราที่จะมาหยุดความฝันตัวเองเพียงเพราะคำพูดคนอื่น จนมาถึงวันี้ก็สามารถพิสูจน์ให้ทุกคนได้เห็นแล้วว่าพร้อมทุกสถานการณ์ที่ ทุกวิกฤต เพราะเรามีคลังอหาร มีทรัพยากรเป็นของตัวเอง 🥰🥰🥰
จากที่เห็น..จากหลายคน..กลับบ้าน...แต่คนที่บ้านพ่อแม่..ไม่สนับสนุนให้เราได้ทำสิ่งที่ลูกอยากทำ...ขวางไปหมดทุกอย่าง...ห้ามไปหมดทุกอย่าง..ลูกไม่สามารถเป็นตัวของตัวเองได้...ลูกถึงไม่อยากกลับบ้าน..เพราะพ่อแม่...ไม่สนใจวิถีธรรมชาติและเกษตรสมัยใหม่..พ่อแม่มุ่งแต่หาเงินและเงินอย่างเดียว เงินคือพระเจ้าชาวบ้านนอกสมัยนี้..ไม่สนับสนุนลูก...สุดท้ายชาวบ้านอยู่กันแบบลำบาก..กี่ปีกี่ปี..ก้อเหมือนเดิม..ไม่มีการเปลี่ยนที่ดีขึ้น...ใครคิดจะกลับบ้าน..คิดให้ดีว่า..ครอบครัวจะสนับสนุนไหม...ถ้าไม่ก้อจบ.อย่างที่อาจารย์บอกค่ะ.ตนต้องพึ่งตัวเองให้มากที่สุด เพราะการพึ่งตนเองได้ คือการมีอำนาจ🙏
แนะนำว่า หาวิธีพาเขาไปชมตัวอย่างความสำเร็จของคนอื่นที่ทำแล้วได้ผล ปัจจุบันมีตัวอย่างเพิ่มมากขึ้น ลองทำดูครับ หลายคนใช้วิธีนี้ เริ่มจากที่น้อยๆ เมื่อได้ผลแล้วค่อยขยับขยายครับ เอาใจช่วยสำหรับคนที่ต้องการออกจากเมืองหลวงกลับสู่บ้าน
จริงค่ะ ยิ่งที่ดินเป็นของพ่อแม่มีพี่น้องหลายคนยิ่งลำบากใจ เค้าไม่รับฟังในสิ่งใหม่ๆ ขนาดเราทำให้เห็นสิ่งที่เราทำ มันหัวใหญ่มากจัดพิ้นที่ให้เหมาะสม เค้าก็ว่าสมบัติเค้าจะทำแบบเดิมๆ
เราเจออยู่..มันไม่มีที่ยืนเปนของเรา การกลับบ้านทำให้เราซึมเศร้าคิดฆ่าตัวตายทุกวันคิดผิดมากๆที่ขายบ้านที่กทม.กลับบ้าน. เงินก่โดนรีดไถหมดทำอะไรก่ไม่ได้ วันๆเขาก่ใช้ๆๆๆให้เราทำตามที่ต้องการ บ้านท่กทม.ก่ไม่มีให้กลับ. โควิดเงียบกว่านี้จะกลับไปเริ่มต้นใหม่ที่กทม.
แม่เราคนนึงค่ะ ที่ขวางหมดทุกอย่าง ลูกอยากทำเกษตรอินทรีย์,เกษตรผสมผสาน คนอื่นว่าบ้าไม่เท่าไหร่ แต่สำคัญคือครอบครัวค่ะ
@@beautyandthebeast6605 เจอเหมือนกันค่ะแต่เราไม่ขายที่ปทุม เรากลับมาทำงานที่ปทุมและขายบอนสีไม้มงคลที่หน้าบ้าน เป็นกำลังใจให้นะคะ เราเกือบเป็นโรคซึมเศร้า
ขอบคุณมากครับสาระดีมีประโยชน์มากครับสาธุสาธุสาธุครับ
คิดได้ก่อน ลงมือทำ ความสำเร็จอยู่ไม่ไกล ขึ้นอยู่ที่ว่าจะกล้าตัดสินใจหรือเปล่า Fc.ครับอาจารย์
บ้านพักใจ ชีวิตสงบสุข
ความสุข=สิ่งที่หาได้-สิ่งที่อยากได้ มันขึ้นกับสองอย่าง ดังนั้น ถึงหาได้ไม่เยอะ แค่ถ้าไม่อยากได้อะไรมากก็มีความสุขได้ แต่ในทางกลับกัน หาได้มากแต่อยากได้โน่นนี่ เกินตัวไม่มีที่สิ้นสุด ก็เป็นทุกข์
ขอบคุณ อาจารย์มากครับ กำลังตัดสินใจพอดี 🙏🙏
เราก็รอกลับเมืองไทยเช่นกันค่ะกลับไปทำเกษตรตามคุณโจนบอกค่ะเห็นด้วยทุกอย่างค่ะ เนื่อยมากกับชีวิต
กลับบ้านครับ ผมทิ้งทุกอย่างแล้วกลับบ้านครับ ตอนนี้ไม่มี มีความสุขมากกว่าตอนนั้น มีรถ มีบ้าน
กลับมาใด้สักพักใหญ่แล้วค่ะ ลงมือปลูกผักพื้นบ้าน ผลไม้ ไม้ป่า ไม้ยืนต้น สมุนไพรพื้นบ้าน ผ้กอายุยืนต่างๆ ค่อยๆทำเพราะไม่มีทุนแต่ก็ภูมิใจที่ใด้ลงมือทำใว้รอคนในครอบครัวจนสำเร็จบางส่วนแล้ว
กลับบ้านเรารักรออยู่ครับมาพัฒนาบ้านเราให้ดึงดูดนักท่องเที่ยวมาเที่ยวเมืองที่เราเกิด
ลูกน้องผมกลับไปเขาทำงานเขียนแบบAutocad ที่บ้านจว.มหาสารคามที่ดินมีอยู่เยอะแต่สิ่งที่ขาดคือน้ำครับ น้ำเป็นตัวแปรที่สำคัญที่สุด ขุดบ่อบาดาลก็ขาดเงินลงทุนส่วนตัวผมกลับมานานแล้วและสร้างสะสมทรัพยากรดินกับน้ำมาพอควรเลยไม่มีปัญหาขาดปัจจัยต่างๆผมเองก็อยากให้เขาอยู่ตจว.มีความสุขกว่าในกทม. ไม่อยากให้กลับมาเพราะมันคล้ายๆกับการเริ่มต้นที่ไม่มีวันจะจบ เล่าสู่กันฟังนะครับคุณโจน
มหาสารคามแล้งเป็นปกติครับ ต้องทำสิ่งเหล่านี้ประกอบคือ ขุดสระ เก็บน้ำฝน(แท้งค์น้ำครับ เยอะๆ เลย) ขุดคลองโดยรอบ (คลองไส้ไก่ด้วยก็ได้)เพื่อเก็บน้ำลงดินเติมลงไปในบ่อบาดาล และควรมีทุนสำรองไว้อย่างน้อยสองปีครับเพราะช่วงนั้นจะมีแต่ควาบันเทิงระคนไปกับความเครียด 😅
@@lifecultivation1013 ขอบคุณครับ
หาแหล่งน้ำให้ได้ครับ สู้ๆ
@@lifecultivation1013 แล้งไม่มีน้ำขุดคลองไส้ไก่ เอาไว้ทำไรครับ หรือรวบรวมน้ำ
เพื่อน3...ที่ทุกคนทุกชาติทุกศาสนา..พบแต่ไม่รู้จัก.เพื่อน1.เรารักเขาเหลือเกิน..ต้องการเขา ทำเพื่อเขาบางครั้งถึงกับฆ่ากันตายทะเลาะเบาะแว้งก็เพื่อเพื่อนผู้นี้....แต่เขาไม่เคยรักเราเลย..สักนิด.///คือเงิน-ทรัพย์-บ้าน-ที่ดิน-รถยนต์แลมโบฯลฯเพื่อนที่2.เรารักเขาเขาก็รักเรา..แต่ช่วยได้ส่งได้แค่..โรงพยาบาลกับเชิงตะกอน/เมรุ..คือพ่อ-แม่-ลูก-เมีย-ญาติ-มิตร.เพื่อนที่3.เขารักเราเหลือเกิน..ติดตามเราไปทุกที่ทุกแห่งหน..ขึ้นเขาลงห้วยฯลฯ.แต่เราไม่ค่อยรู้จักและรักเขาเลย...
เหมือนจะยังไม่จบ 😅
บ้านคือความสุขครับ
ขอบคุณ อาจารย์มากๆค่ะ
สวัสดีมีความสุขมากค่ะ. ชอบติดตามมาสักพัก แต่ไม่เคยคอมเม้น 😊 ชอบความคิด 😊 ปรัยาชีวิต 😍 🥰. ชอบสวน ชอบต้นไม้ ตอนนี้ ทำสวน เนื้อที่7ไร่ ปลูกอย่าง ค่ะ 😊
ใช่ค่ะ ยิ่งทำมากยิ่งทุกข์
วิวสวยมากกกก..ครับอาจารย์โจน
ชอบความคิดมากๆๆมีสาระดีคะ
ความสุขที่แท้จริงคือที่บ้านเรา
ผมเห็นด้วยครับ
อาจาร คราบ ต้นทุน ชีวิต แต่ละคน ไม่เหมือน กัน ครอบครัว เพิ่ม แต่ มีที่ทำกิน เท่าเดิม คน ครอบครัว เพิ่ม แต่บ้าน ใหญ่เท่าเดิม
ความพอใจของคนเราไม่เหมือนกัน ต่างคนต่างมีความคิดจะให้เหมือนกันทุกคน ไม่มีทาง
คิดแบบเล่นๆ ในอนาคต อาจจะ มีคนสร้าง โคก หนอง นา ขายเป็นธุรกิจก็ได้ครับ
มีแล้วครับแถวนครนายก ทำเป็นบ้านจัดสันโคกหนองนา
จิงคับป้าจบป.6เข้าไปอยู่ กทม.จนอายุ40ยังไม่มีอะไรและป่นว่าเหนื่อยรอยยิ้มก้อไม่มีแต่ทุกวันนี้กลับมาบ้านมีบ้านชีวิตแกมีรอยยิ้มและทำทั่วๆไปพร้อมบอกว่ารู้งี้มาตั้งนานละ
บางคนทำงานในเมืองเป็นสิบปี สุดท้ายเอาแต่กระดูกกลับบ้าน
อีก2ปีคะจะกับคืนสู่บ้านนาธุลีดินของเรา ยุ กทม อิ่มล่ะ ปั่นปลายชีวิตอยากใช้ชีวิตกับธรรมชาติคะไปดูแลพ่อแม่
ศึกษาเเนวทางของพี่โจนทุกวันเลยช่วงนี้ อายุ50-คงกลับไปอยู่บ้าน ทำนาทำสวนก้อไม่ใด้ลำบากเหมือนตอนวัยเด็ก เลี้ยงปลาเลี้ยงไก่ ปลูกผัก
กลับบ้านน่ะดีค่ะ แต่ไม่มีบ้านแม้เกิดบ้านนอกก็ยังต้องเช่าบ้านเขาอยู่เลย ไม่มีที่ดิน ไม่มีเงินทุน คนส่วนใหญ่หาเช้ากินค่ำ คุณโจนเป็นคนมีปัญญาพูดอะไรก็โสภาไปหมด จริงๆก็ชอบความคิดคุณอยู่นะชอบคุณด้วย เฉพาะคนมีปัญญามีทุนกลับบ้านเชื่อว่าเป็นสุขที่สุดใช่เลย
มีน้อยเก็บน้อยเดี๋ยวก็มีของตัวเองครับ..ชีวิตผมออกบ้านมาก็เหมือนกันเพราะทางบ้านไม่มีอะไรเลย การศึกษาก็แค่ป.6แต่ออกบ้านอดทนทำงานจนซื้อที่ได้1แปลง จากคนที่มีแต่ตัว มาทำงานเช่าเขาอยู่เหมือนกัน แต่ก็ใช้พื้นที่เช่าให้เกิดประโยช์สูงสุด ทำงานมานานหลายสิบปีมีเงินซื้อที่แปลงเดียว น่าจะสิ้นปีนี้ก็จะกลับ แต่กลับไปแม้แต่บ้านยังไม่มี แต่จะกลับไปทำประโยช์กับที่ดินแปลงนั้นให้ได้ประโยช์สูงสุด
เริ่มต้น จาก ไม่มี จนกว่ามันจะ มีพอเพียงดี
แกผ่านชีวิตลูกจ้างมาเยอะค่ะลองย้อนวิถึชีวิตอ.โจนย้อนหลังได้ค่ะ
เราก็เก็บออมไปได้มา2ไร่กว่าๆ ในจังหวัดบ้านเกิด เราสละสมบัติซึ่งเป็นที่นาที่ควรได้จากพ่อแม่ เราไม่เอาเลยเพราะแถวนั้นแห้งแล้ง ค่อยๆเก็บออมหรือหาแปลงดินที่ให้ผ่อนตรงกับเจ้าของนะคะ เอาใจช่วย ค่อยๆไปทีละสเต็ป
@@เกษตรนอกตํารา-ถ7บ เก่งจัง เราชอบดูคลิปแบบนี้แนวนี้เพลิน ดีใจกับเขาที่เขามีกิน มีรายได้วิถีชีวิตที่ไม่มีมลพิษ...เหมือนคนเมือง แต่ต้องมีแหล่งน้ำนะ 555
กลับมาแล้วจ้า มาทำนาเหนื่อยกว่าเดิม
หนูกลับมาอยู่บ้านแล้วมีความสุขมากมาทำธุรกิจส่วนตัวรับผลิตเสื้อผ้าค่ะ
ไม่ต้องกลับบ้านก็ได้ แต่หาที่อยู่ที่ไม่ต้องดิ้นรนแบบเก่า สามารถปรับตัวอยู่กับความซ้ำซากจำเจ นานๆไปก็ชิน แล้วมองคนในสังคมตอนที่เราเคยอยู่ เหมือนกับเราดูหนังในภาพยนต์เลยครับ
คนส่วนมากทำงานหนักกินเงินเดือนผ่อนรถผ่อนบ้าน มีลูก แก่แล้วก็ตาย ความจริงของชีวิตเป็นแบบนั้น ไม่ได้ว่างเว้นไปทำอย่างอื่นเลย บางคนทำงานเครียดแทบตายสุดท้ายโดนจ้างออก
ผมมองเช่นนี้ ด้วเช่นกันครับลุงโจน
ขอบคุณครับ อ. นับถือครับ สุดยอดครับ
อยู่อย่างปัจจุบัน อยู่ตัวคนเดี่ยวโดดเดี่ยวสันโดด อย่างอิสระ อยู่กับธรรมชาติและนอนรอความตายยังไม่กลัวความตายอีกแล้ว ตายและเผาร่างเป็นเถ่าผงธุลีสู่อากาศชีวิตที่ไม่มีตัวตน
อาจารย์ครับขอถามหน่อยครับผมกำลังจะขุดบ่อน้ำ วางท่อปูนซีเมนต์ สูบน้ำมาใช้ดื่มเลยได้ไหมครับ หรือว่าต้องกรองก่อนแล้วค่อยดื่มผมทำเครื่องกรองน้ำถัง 200 ลิตรสีฟ้าที่อาจารย์สอนทุกวันนี้ก็ยังใช้กรองน้ำดื่มอยู่ครับ
ทุกวันนี้ควรกรองก่อนดีที่สุด หลายพื้นที่สารเคมีทางการเกษตรปนเปื้อนลึกถึง 25 เมตรยังตรวจเจอครับ
ครับ ขอบคุณครับ
กำลังสร้าง พัฒนาที่ดิน เพื่อเตรียมกลับไปอยู่บ้าน
ของแพง ค่าแรงถูกครับ แค่นั้นแหละ เมืองไทย
เมือ ๓๐ปีก่อน_เราเคยตามหาฝัน แต่ฝันสลาย ต้องเดินกลับบ้านนอกมือเปล่าแต่พกประสบการณ์เมืองหลวงกลับบ้านด้วย
เป็นคนส่วนใหญ่ในสังคมเลย ภายใต้ทุนนิยมครอง
ไมเกรน เลือดจางอัลไซเมอร์ เครียด.........กลัว......
สร้างสิ่งที่ต้องการ. เวลาเหลือน้อยลงทุกที
ขอบคุณมากค่ะ
พี่โจนครับ กลับบ้านดีคับ แต่มีโจรชุม ท ำไงดีคับ เอาไฟช้อตเราก็ติดคุกอีก
🙏🙏🙏🙏🙏🙏
ถ้าไม่เปลี่ยนโครงสร้างสังคมให้เป็นธรรมไม่ว่าจะหนีไปอยู่ที่ไหนก็ไม่รอดหรอก การไปอยู่ในสวนพึงตนเองโดยมีท่าทีไม่ง้อรัฐ ไม่สนใจรัฐ ไม่เฝ้าดู ไม่ตรวจสอบรัฐ รัฐยิ่งชอบเพราะจะออกกฏหมาย นโยบายเอาเปรียบอย่างไรก็ได้ รู้ตัวอีกทีแม้แต่สวนก็อาจไม่เหลือก็ได้
🙏🙏🙏👍👍👍
ผู้เฒ่าผู้เเก่ของบ้านอิสาน เพิ่นมาเปิดทางให้🙏👍
ผมชอบลุงมากครับพูดให้คิดอะไรได้หลายๆอย่าง แต่ผมอยากให้ลุงโกนผมออกหมดเลยจะดูดีกว่าไหมครับเเล้วปล่อยเคราๆหน่อยๆจะดูหล่อเท่มากครับ
i got 3 car 1 house but not happy seem too tired, i love the old way old day
อาจารย์โจน คือ ฟุกุโอกะ ที่ยังมีชีวิต
สวัสดีครับ
เพลินครับ
จิงค่ะ
Yes sir 100% agree ! Thank you 🙏
🙏🙂👍
จริงค่ะ
ถ้าใจเราคิดแต่เรื่องเงีนมาก่อนเราก็จะไม่มีวันเรี่มต้นได้..ดั่งที่คุณโจนบอกจ้า...
ในสังคมนี้มีสิ่งยั่วยุมาก
ขอบคุณครับ
เรียนฟีป่าว รูด
ขอถามใช้ชีวิตพอเพียงแบบ ลุงโจนเมื่อไหรจะมี ปอเซ่ แลมโบ อย่าหลอกตัวเอง เงิน = ความสุข
สุขคนละแบบ
สุก(โลภ)🤣🤣🤣🤣
สุก=เผา(โลภ )สุข=เย็น(ความสุข)
ถ้ามีปอเช่ แลมโป ผมเป็นทุกน่ะ
เงิน=ความสุข พอเพียง=เป็นสุข ..อันไหนจะดีกว่า
โรงเรียนทุกวันนี้คือสถานที่ผลิตทาสในระบบทุนนิยม
ไม่ขนาดนั้นหรอก เหรียญมีสองด้าน
บ้านนอกเราไม่ได้อดอยากขอให้มีใจพูดรจิงทำจริงครับ
ผมเสียเวลากับการเรียนมากๆเลยอยากให้ระบบการศึกษาสอนอะไรที่จำเป็นหน่อย
ผมตัดสินใจลาออกจากงานหลังจากใช้ชีวิตแบบมนุษย์เงินเดือนสิบกว่าปีมาอยุ่บ้านสองปีแล้วครับมีความสุขมากขอบคุณอาจารย์ที่ชีทางให้ครับ
ขอบคุณที่สร้างแรงบันดาลใจและความรู้เพิ่มเติมนะคะ
สิ้นเดือนนี้ลาออกจากงานจะกลับอยู่บ้านแล้วคะไปเริ่มต้นชีวิตที่เราต้องการทำเกษตรเล็กๆน้อยๆเพื่อโลกเพื่อชีวิตของเราเบื่อแล้วเมืองกรุงที่วุ่นวาย
เห็นด้วยค่ะอยากไห้คนรุ่นไหม่คิดอย่างคุณ
การกลับบ้านคือการสร้างอาณาจักรและวิถีชีวิตตัวเองที่มันออกแบบได้
จริงค่ะอาจารย์การสร้างอาหารเองที่ปลอดภัย
หลักสูตรการเรียนการสอนในรรเป็นวิชายัดเยียดจนเด็กไม่รุตัวเลยว่าตัวเองชอบอะใร
ติดตามและฟังมาหลายคลิปชอบมากและทำให้ได้เข้าใจชีวิตมากขึ้น
เคยทำงานก่อสร้างค่ะทำแต่เช้าแต่พอมาอยู่บ้านรองทำเหมือนเราทำงานก่อสร้างคงรวยแน่ๆค่ะ
กำลังมองหาที่สักไร่สองไร่ทำสวนผักเล็กๆคงสบายใจ
กลับบ้านข้อแรกต้องโดนดูถูกนินทาครับ
" ...ผมกลับบ้านมือเปล่า แต่ไม่รู้สึกหวั่นไหว ต่อคำพูดหรือสายตาผู้คน ผมยิ้มให้กับทุกคนที่นินทาต่อหน้า และบอกกับทุกคนอย่างภาคภูมิใจ "ทำนาดีที่สุด"ผมเชื่อเช่นนั้นจริงๆ แม้ดูเหมือนจะไม่มีใครเข้าใจสิ่งที่ผมพูด แต่ก็ไม่เป็นไร ผมไม่จำเป็นต้องทำให้ทุกคนเข้าใจ ขอเพียงผมเข้าใจตัวเองแค่นั้นก็พอ... "
- โจน จันใด
ผมได้อ่านในหนังสือ "กลับบ้าน " ของอาจารย์ ราวปีพศ. ๒๕๕๕ น่าจะประมาณ ๑๐ ปี ก่อน วันนี้ผมลงมือทำเกษตรผสมผสานตามหลักทษฎีใหม่ ( ตอนนั้นยังไม่รู้จักคำว่า " โคกหนองนา " ) ลงมือทำปลูกกินปลูกเก็บเมล็ดพันธุ์ รวมระยะเวลามาประมาณ ๙ ปี แล้ว
วันนี้ มั่นใจ มั่นคง มีปัจจัย ๔ มากพอสำหรับดำรงค์อยู่ และมีมากเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ อาหารปลอดสารพิษมีเหลือได้ ทำบุญ ทำทาน แจก แลก ขาย
ชีวิตง่าย ๆ มีอยู่จริง ใครจะไม่เข้าใจแต่ผมเข้าใจอย่างดี
ขอบพระคุณอาจารย์โจนผู้นำทางทางความคิดจิตวิญญานที่สงบร่มเย็น ... ครับ
ดีใจด้วย
ลๅ0
ตัดสินใจมาอยู่บ้านได้4ปีแล้วค่ะ รายได้อาจจะน้อยลงแต่เราได้อยู่กับครอบครัวมากขึ้น ได้ดูแลพ่อแม่ ได้กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน แค่นี้ก็มีความสุขแล้วค่ะ
ทำงานแทบตาย สุดท้ายร่างกายเจ็บป่วย หาเงินเอาไปให้พวกหมอใช้ เห็นมาเยอะ โคตรไม่คุ้ม
@@ตะพาบน้ํา-ภ5ฎ จริงค่ะ ฝากช่องด้วยนะคะ
ดีใจด้วย
เยี่ยมๆๆๆๆๆ
อยากกลับบ้าน
ผมอายุยังน้อย แต่ได้มีโอกาสฟัง แล้วรู้สึกว่าเราใช้ชีวิตอย่างที่อยากเป็น แบบมีความสุข
เหมือนกันค่ะ รู้จักคุณโจนตั้งแต่อายุ 15 ตอนนี้ 18 แล้วค่ะ เปิดมุมมองใหม่มากค่ะ
ดีใจด้วย
กลับมาบ้านครั้งนี้เป็นการตัดสินใจแล้วว่าเลือกใช้ชีวิตกับคนที่เรารัก อยู่บ้านเราหาเงินได้หลายทางค่ะ การทำไร่ทำนาทำสวน ก็ทำค่ะทำเพื่อเป็นวิถีเพื่อล่อเลี้ยงหัวใจ แต่สิ่งที่หนูทำออนไลน์ คนอื่นๆไม่เข้าใจ หาว่าเราวันๆไม่ทำการทำงาน หาว่าเราขี้เกียจไปอีก
มีความสุขในแบบของเราดีกว่า ใครจะคิดอย่างไร ก็เรื่องของเขา หนึ่งกำลังใจครับ
💓😊
ได้ลงมือทำตามความฝันของตัวเองได้4ปีแล้วค่ะมี คุณโจน เป็นแรงบันดาลใจ ไม่สนใจคำคัดค้านคำต่อต้านแรงเสียดทานต่างๆเราปล่อยผ่าน มุ่งไปที่เป้าหมายของเราตอนแรกคนจะว่าเราบ้า เราบอกตัวเองว่านั้นคือปัญหาของเขาไม่ใช่เราที่จะมาหยุดความฝันตัวเองเพียงเพราะคำพูดคนอื่น จนมาถึงวันี้ก็สามารถพิสูจน์ให้ทุกคนได้เห็นแล้วว่าพร้อมทุกสถานการณ์ที่ ทุกวิกฤต เพราะเรามีคลังอหาร มีทรัพยากรเป็นของตัวเอง 🥰🥰🥰
จากที่เห็น..จากหลายคน..กลับบ้าน...แต่คนที่บ้านพ่อแม่..ไม่สนับสนุนให้เราได้ทำสิ่งที่ลูกอยากทำ...ขวางไปหมดทุกอย่าง...ห้ามไปหมดทุกอย่าง..ลูกไม่สามารถเป็นตัวของตัวเองได้...ลูกถึงไม่อยากกลับบ้าน..เพราะพ่อแม่...ไม่สนใจวิถีธรรมชาติและเกษตรสมัยใหม่..พ่อแม่มุ่งแต่หาเงินและเงินอย่างเดียว เงินคือพระเจ้า
ชาวบ้านนอกสมัยนี้..ไม่สนับสนุนลูก...สุดท้ายชาวบ้านอยู่กันแบบลำบาก..กี่ปีกี่ปี..ก้อเหมือนเดิม..ไม่มีการเปลี่ยนที่ดีขึ้น...ใครคิดจะกลับบ้าน..คิดให้ดีว่า..ครอบครัวจะสนับสนุนไหม...ถ้าไม่ก้อจบ.
อย่างที่อาจารย์บอกค่ะ.ตนต้องพึ่งตัวเองให้มากที่สุด เพราะการพึ่งตนเองได้ คือการมีอำนาจ🙏
แนะนำว่า หาวิธีพาเขาไปชมตัวอย่างความสำเร็จของคนอื่นที่ทำแล้วได้ผล ปัจจุบันมีตัวอย่างเพิ่มมากขึ้น ลองทำดูครับ หลายคนใช้วิธีนี้ เริ่มจากที่น้อยๆ เมื่อได้ผลแล้วค่อยขยับขยายครับ เอาใจช่วยสำหรับคนที่ต้องการออกจากเมืองหลวงกลับสู่บ้าน
จริงค่ะ ยิ่งที่ดินเป็นของพ่อแม่มีพี่น้องหลายคนยิ่งลำบากใจ เค้าไม่รับฟังในสิ่งใหม่ๆ ขนาดเราทำให้เห็นสิ่งที่เราทำ มันหัวใหญ่มากจัดพิ้นที่ให้เหมาะสม เค้าก็ว่าสมบัติเค้าจะทำแบบเดิมๆ
เราเจออยู่..มันไม่มีที่ยืนเปนของเรา การกลับบ้านทำให้เราซึมเศร้าคิดฆ่าตัวตายทุกวันคิดผิดมากๆที่ขายบ้านที่กทม.กลับบ้าน. เงินก่โดนรีดไถหมดทำอะไรก่ไม่ได้ วันๆเขาก่ใช้ๆๆๆให้เราทำตามที่ต้องการ บ้านท่กทม.ก่ไม่มีให้กลับ. โควิดเงียบกว่านี้จะกลับไปเริ่มต้นใหม่ที่กทม.
แม่เราคนนึงค่ะ ที่ขวางหมดทุกอย่าง ลูกอยากทำเกษตรอินทรีย์,เกษตรผสมผสาน คนอื่นว่าบ้าไม่เท่าไหร่ แต่สำคัญคือครอบครัวค่ะ
@@beautyandthebeast6605 เจอเหมือนกันค่ะแต่เราไม่ขายที่ปทุม เรากลับมาทำงานที่ปทุมและขายบอนสีไม้มงคลที่หน้าบ้าน เป็นกำลังใจให้นะคะ เราเกือบเป็นโรคซึมเศร้า
ขอบคุณมากครับสาระดีมีประโยชน์มากครับสาธุสาธุสาธุครับ
คิดได้ก่อน ลงมือทำ ความสำเร็จอยู่ไม่ไกล ขึ้นอยู่ที่ว่าจะกล้าตัดสินใจหรือเปล่า Fc.ครับอาจารย์
บ้านพักใจ ชีวิตสงบสุข
ความสุข=สิ่งที่หาได้-สิ่งที่อยากได้ มันขึ้นกับสองอย่าง ดังนั้น ถึงหาได้ไม่เยอะ แค่ถ้าไม่อยากได้อะไรมากก็มีความสุขได้ แต่ในทางกลับกัน หาได้มากแต่อยากได้โน่นนี่ เกินตัวไม่มีที่สิ้นสุด ก็เป็นทุกข์
ขอบคุณ อาจารย์มากครับ กำลังตัดสินใจพอดี 🙏🙏
เราก็รอกลับเมืองไทยเช่นกันค่ะ
กลับไปทำเกษตรตามคุณโจนบอกค่ะ
เห็นด้วยทุกอย่างค่ะ เนื่อยมากกับชีวิต
กลับบ้านครับ ผมทิ้งทุกอย่างแล้วกลับบ้านครับ ตอนนี้ไม่มี มีความสุขมากกว่าตอนนั้น มีรถ มีบ้าน
กลับมาใด้สักพักใหญ่แล้วค่ะ ลงมือปลูกผักพื้นบ้าน ผลไม้ ไม้ป่า ไม้ยืนต้น สมุนไพรพื้นบ้าน ผ้กอายุยืนต่างๆ ค่อยๆทำเพราะไม่มีทุนแต่ก็ภูมิใจที่ใด้ลงมือทำใว้รอคนในครอบครัวจนสำเร็จบางส่วนแล้ว
กลับบ้านเรารักรออยู่ครับมาพัฒนาบ้านเราให้ดึงดูดนักท่องเที่ยวมาเที่ยวเมืองที่เราเกิด
ลูกน้องผมกลับไปเขาทำงานเขียนแบบAutocad ที่บ้านจว.มหาสารคามที่ดินมีอยู่เยอะแต่สิ่งที่ขาดคือน้ำครับ น้ำเป็นตัวแปรที่สำคัญที่สุด ขุดบ่อบาดาลก็ขาดเงินลงทุน
ส่วนตัวผมกลับมานานแล้วและสร้างสะสมทรัพยากรดินกับน้ำมาพอควรเลยไม่มีปัญหาขาดปัจจัยต่างๆ
ผมเองก็อยากให้เขาอยู่ตจว.มีความสุขกว่าในกทม. ไม่อยากให้กลับมาเพราะมันคล้ายๆกับการเริ่มต้นที่ไม่มีวันจะจบ เล่าสู่กันฟังนะครับคุณโจน
มหาสารคามแล้งเป็นปกติครับ ต้องทำสิ่งเหล่านี้ประกอบคือ ขุดสระ เก็บน้ำฝน(แท้งค์น้ำครับ เยอะๆ เลย) ขุดคลองโดยรอบ (คลองไส้ไก่ด้วยก็ได้)เพื่อเก็บน้ำลงดินเติมลงไปในบ่อบาดาล และควรมีทุนสำรองไว้อย่างน้อยสองปีครับเพราะช่วงนั้นจะมีแต่ควาบันเทิงระคนไปกับความเครียด 😅
@@lifecultivation1013 ขอบคุณครับ
หาแหล่งน้ำให้ได้ครับ สู้ๆ
@@lifecultivation1013 แล้งไม่มีน้ำขุดคลองไส้ไก่ เอาไว้ทำไรครับ หรือรวบรวมน้ำ
เพื่อน3...ที่ทุกคนทุกชาติทุกศาสนา..พบแต่ไม่รู้จัก.
เพื่อน1.เรารักเขาเหลือเกิน..ต้องการเขา ทำเพื่อเขาบางครั้งถึงกับฆ่ากันตายทะเลาะเบาะแว้งก็เพื่อเพื่อนผู้นี้....แต่เขาไม่เคยรักเราเลย..สักนิด.///คือเงิน-ทรัพย์-บ้าน-ที่ดิน-รถยนต์แลมโบฯลฯ
เพื่อนที่2.เรารักเขาเขาก็รักเรา..แต่ช่วยได้ส่งได้แค่..โรงพยาบาลกับเชิงตะกอน/เมรุ..คือพ่อ-แม่-ลูก-เมีย-ญาติ-มิตร.
เพื่อนที่3.เขารักเราเหลือเกิน..ติดตามเราไปทุกที่ทุกแห่งหน..ขึ้นเขาลงห้วยฯลฯ.
แต่เราไม่ค่อยรู้จักและรักเขาเลย...
เหมือนจะยังไม่จบ 😅
บ้านคือความสุขครับ
ขอบคุณ อาจารย์มากๆค่ะ
สวัสดีมีความสุขมากค่ะ. ชอบติดตามมาสักพัก แต่ไม่เคยคอมเม้น 😊 ชอบความคิด 😊 ปรัยาชีวิต 😍 🥰. ชอบสวน ชอบต้นไม้ ตอนนี้ ทำสวน เนื้อที่7ไร่ ปลูกอย่าง ค่ะ 😊
ใช่ค่ะ ยิ่งทำมากยิ่งทุกข์
วิวสวยมากกกก..ครับอาจารย์โจน
ชอบความคิดมากๆๆมีสาระดีคะ
ความสุขที่แท้จริงคือที่บ้านเรา
ผมเห็นด้วยครับ
อาจาร คราบ ต้นทุน ชีวิต แต่ละคน ไม่เหมือน กัน ครอบครัว เพิ่ม แต่ มีที่ทำกิน เท่าเดิม คน ครอบครัว เพิ่ม แต่บ้าน ใหญ่เท่าเดิม
ความพอใจของคนเราไม่เหมือนกัน ต่างคนต่างมีความคิดจะให้เหมือนกันทุกคน ไม่มีทาง
คิดแบบเล่นๆ ในอนาคต อาจจะ มีคนสร้าง โคก หนอง นา ขายเป็นธุรกิจก็ได้ครับ
มีแล้วครับแถวนครนายก ทำเป็นบ้านจัดสันโคกหนองนา
จิงคับป้าจบป.6เข้าไปอยู่ กทม.จนอายุ40ยังไม่มีอะไรและป่นว่าเหนื่อยรอยยิ้มก้อไม่มีแต่ทุกวันนี้กลับมาบ้านมีบ้านชีวิตแกมีรอยยิ้มและทำทั่วๆไปพร้อมบอกว่ารู้งี้มาตั้งนานละ
บางคนทำงานในเมืองเป็นสิบปี สุดท้ายเอาแต่กระดูกกลับบ้าน
อีก2ปีคะจะกับคืนสู่บ้านนาธุลีดินของเรา ยุ กทม อิ่มล่ะ ปั่นปลายชีวิตอยากใช้ชีวิตกับธรรมชาติคะไปดูแลพ่อแม่
ศึกษาเเนวทางของพี่โจนทุกวันเลยช่วงนี้ อายุ50-คงกลับไปอยู่บ้าน ทำนาทำสวนก้อไม่ใด้ลำบากเหมือนตอนวัยเด็ก เลี้ยงปลาเลี้ยงไก่ ปลูกผัก
กลับบ้านน่ะดีค่ะ แต่ไม่มีบ้านแม้เกิดบ้านนอกก็ยังต้องเช่าบ้านเขาอยู่เลย ไม่มีที่ดิน ไม่มีเงินทุน คนส่วนใหญ่หาเช้ากินค่ำ คุณโจนเป็นคนมีปัญญาพูดอะไรก็โสภาไปหมด จริงๆก็ชอบความคิดคุณอยู่นะชอบคุณด้วย เฉพาะคนมีปัญญามีทุนกลับบ้านเชื่อว่าเป็นสุขที่สุดใช่เลย
มีน้อยเก็บน้อยเดี๋ยวก็มีของตัวเองครับ..ชีวิตผมออกบ้านมาก็เหมือนกันเพราะทางบ้านไม่มีอะไรเลย การศึกษาก็แค่ป.6แต่ออกบ้านอดทนทำงานจนซื้อที่ได้1แปลง จากคนที่มีแต่ตัว มาทำงานเช่าเขาอยู่เหมือนกัน แต่ก็ใช้พื้นที่เช่าให้เกิดประโยช์สูงสุด ทำงานมานานหลายสิบปีมีเงินซื้อที่แปลงเดียว น่าจะสิ้นปีนี้ก็จะกลับ แต่กลับไปแม้แต่บ้านยังไม่มี แต่จะกลับไปทำประโยช์กับที่ดินแปลงนั้นให้ได้ประโยช์สูงสุด
เริ่มต้น จาก ไม่มี จนกว่ามันจะ มีพอเพียงดี
แกผ่านชีวิตลูกจ้างมาเยอะค่ะ
ลองย้อนวิถึชีวิตอ.โจนย้อนหลังได้ค่ะ
เราก็เก็บออมไปได้มา2ไร่กว่าๆ ในจังหวัดบ้านเกิด เราสละสมบัติซึ่งเป็นที่นาที่ควรได้จากพ่อแม่ เราไม่เอาเลยเพราะแถวนั้นแห้งแล้ง ค่อยๆเก็บออมหรือหาแปลงดินที่ให้ผ่อนตรงกับเจ้าของนะคะ เอาใจช่วย ค่อยๆไปทีละสเต็ป
@@เกษตรนอกตํารา-ถ7บ
เก่งจัง เราชอบดูคลิปแบบนี้แนวนี้
เพลิน ดีใจกับเขาที่เขามีกิน มีรายได้วิถีชีวิตที่ไม่มีมลพิษ...
เหมือนคนเมือง แต่ต้องมีแหล่งน้ำนะ 555
กลับมาแล้วจ้า มาทำนาเหนื่อยกว่าเดิม
หนูกลับมาอยู่บ้านแล้วมีความสุขมากมาทำธุรกิจส่วนตัวรับผลิตเสื้อผ้าค่ะ
ไม่ต้องกลับบ้านก็ได้ แต่หาที่อยู่ที่ไม่ต้องดิ้นรนแบบเก่า สามารถปรับตัวอยู่กับความซ้ำซากจำเจ นานๆไปก็ชิน แล้วมองคนในสังคมตอนที่เราเคยอยู่ เหมือนกับเราดูหนังในภาพยนต์เลยครับ
คนส่วนมากทำงานหนักกินเงินเดือนผ่อนรถผ่อนบ้าน มีลูก แก่แล้วก็ตาย ความจริงของชีวิตเป็นแบบนั้น ไม่ได้ว่างเว้นไปทำอย่างอื่นเลย บางคนทำงานเครียดแทบตายสุดท้ายโดนจ้างออก
ผมมองเช่นนี้ ด้วเช่นกันครับลุงโจน
ขอบคุณครับ อ. นับถือครับ สุดยอดครับ
อยู่อย่างปัจจุบัน อยู่ตัวคนเดี่ยวโดดเดี่ยวสันโดด อย่างอิสระ
อยู่กับธรรมชาติและนอนรอความตายยังไม่กลัวความตายอีกแล้ว
ตายและเผาร่างเป็นเถ่าผงธุลีสู่อากาศชีวิตที่ไม่มีตัวตน
อาจารย์ครับขอถามหน่อยครับ
ผมกำลังจะขุดบ่อน้ำ วางท่อปูนซีเมนต์
สูบน้ำมาใช้ดื่มเลยได้ไหมครับ
หรือว่าต้องกรองก่อนแล้วค่อยดื่ม
ผมทำเครื่องกรองน้ำถัง 200 ลิตรสีฟ้าที่อาจารย์สอน
ทุกวันนี้ก็ยังใช้กรองน้ำดื่มอยู่ครับ
ทุกวันนี้ควรกรองก่อนดีที่สุด หลายพื้นที่สารเคมีทางการเกษตรปนเปื้อนลึกถึง 25 เมตรยังตรวจเจอครับ
ครับ ขอบคุณครับ
กำลังสร้าง พัฒนาที่ดิน เพื่อเตรียมกลับไปอยู่บ้าน
ของแพง ค่าแรงถูกครับ แค่นั้นแหละ เมืองไทย
เมือ ๓๐ปีก่อน_เราเคยตามหาฝัน แต่ฝันสลาย ต้องเดินกลับบ้านนอกมือเปล่าแต่พกประสบการณ์เมืองหลวงกลับบ้านด้วย
เป็นคนส่วนใหญ่ในสังคมเลย ภายใต้ทุนนิยมครอง
ไมเกรน เลือดจาง
อัลไซเมอร์ เครียด
.........กลัว......
สร้างสิ่งที่ต้องการ. เวลาเหลือน้อยลงทุกที
ขอบคุณมากค่ะ
พี่โจนครับ กลับบ้านดีคับ แต่มีโจรชุม ท ำไงดีคับ เอาไฟช้อตเราก็ติดคุกอีก
🙏🙏🙏🙏🙏🙏
ถ้าไม่เปลี่ยนโครงสร้างสังคมให้เป็นธรรมไม่ว่าจะหนีไปอยู่ที่ไหนก็ไม่รอดหรอก การไปอยู่ในสวนพึงตนเองโดยมีท่าทีไม่ง้อรัฐ ไม่สนใจรัฐ ไม่เฝ้าดู ไม่ตรวจสอบรัฐ รัฐยิ่งชอบเพราะจะออกกฏหมาย นโยบายเอาเปรียบอย่างไรก็ได้ รู้ตัวอีกทีแม้แต่สวนก็อาจไม่เหลือก็ได้
🙏🙏🙏👍👍👍
ผู้เฒ่าผู้เเก่ของบ้านอิสาน เพิ่นมาเปิดทางให้🙏👍
ผมชอบลุงมากครับพูดให้คิดอะไรได้หลายๆอย่าง แต่ผมอยากให้ลุงโกนผมออกหมดเลยจะดูดีกว่าไหมครับเเล้วปล่อยเคราๆหน่อยๆจะดูหล่อเท่มากครับ
i got 3 car 1 house but not happy seem too tired, i love the old way old day
อาจารย์โจน คือ ฟุกุโอกะ ที่ยังมีชีวิต
สวัสดีครับ
เพลินครับ
จิงค่ะ
Yes sir 100% agree ! Thank you 🙏
🙏🙂👍
จริงค่ะ
ถ้าใจเราคิดแต่เรื่องเงีนมาก่อนเราก็จะไม่มีวันเรี่มต้นได้..ดั่งที่คุณโจนบอกจ้า...
ในสังคมนี้มีสิ่งยั่วยุมาก
ขอบคุณครับ
เรียนฟีป่าว รูด
ขอถามใช้ชีวิตพอเพียงแบบ ลุงโจน
เมื่อไหรจะมี ปอเซ่ แลมโบ
อย่าหลอกตัวเอง เงิน = ความสุข
สุขคนละแบบ
สุก(โลภ)🤣🤣🤣🤣
สุก=เผา(โลภ )สุข=เย็น(ความสุข)
ถ้ามีปอเช่ แลมโป ผมเป็นทุกน่ะ
เงิน=ความสุข พอเพียง=เป็นสุข ..อันไหนจะดีกว่า
โรงเรียนทุกวันนี้คือสถานที่ผลิตทาสในระบบทุนนิยม
ไม่ขนาดนั้นหรอก เหรียญมีสองด้าน
ขอบคุณครับ
บ้านนอกเราไม่ได้อดอยากขอให้มีใจพูดรจิงทำจริงครับ
ผมเสียเวลากับการเรียนมากๆเลยอยากให้ระบบการศึกษาสอนอะไรที่จำเป็นหน่อย
ผมตัดสินใจลาออกจากงานหลังจากใช้ชีวิตแบบมนุษย์เงินเดือนสิบกว่าปีมาอยุ่บ้านสองปีแล้วครับมีความสุขมากขอบคุณอาจารย์ที่ชีทางให้ครับ
ขอบคุณที่สร้างแรงบันดาลใจและความรู้เพิ่มเติมนะคะ
สิ้นเดือนนี้ลาออกจากงานจะกลับอยู่บ้านแล้วคะไปเริ่มต้นชีวิตที่เราต้องการทำเกษตรเล็กๆน้อยๆเพื่อโลกเพื่อชีวิตของเราเบื่อแล้วเมืองกรุงที่วุ่นวาย
เห็นด้วยค่ะอยากไห้คนรุ่นไหม่คิดอย่างคุณ
การกลับบ้านคือการสร้างอาณาจักรและวิถีชีวิตตัวเองที่มันออกแบบได้
จริงค่ะอาจารย์การสร้างอาหารเองที่ปลอดภัย
หลักสูตรการเรียนการสอนในรรเป็นวิชายัดเยียดจนเด็กไม่รุตัวเลยว่าตัวเองชอบอะใร
ติดตามและฟังมาหลายคลิปชอบมากและทำให้ได้เข้าใจชีวิตมากขึ้น
เคยทำงานก่อสร้างค่ะทำแต่เช้าแต่พอมาอยู่บ้านรองทำเหมือนเราทำงานก่อสร้างคงรวยแน่ๆค่ะ
กำลังมองหาที่สักไร่สองไร่ทำสวนผักเล็กๆคงสบายใจ
กลับบ้านข้อแรกต้องโดนดูถูกนินทาครับ