Çok güzel bir müzik.Stelio Kazancıoğlu da bu hanımefendi de güzel söylüyor.Ama Ordu/Çambaşı'nda ne olmuş anlayamadık.Şarkının içinde Türkçe kelimeler de olan sözlerini ve konusunu bilen birisi lütfen yazsın.
Μια πολύ όμορφη μουσική.Τόσο ο Stelio Kazancıoğlu όσο και αυτή η κυρία τραγουδούν όμορφα.Αλλά δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τι συνέβη στο Ordu/Çambaşı.Παρακαλώ γράψτε τους στίχους του τραγουδιού στα τουρκικά λόγια και κάποιος που γνωρίζει το θέμα.
Çambaşı yandı kül oldu aman aman, tek duvarları kaldı aman aman, tek duvarları kaldı Ordu'nun gençleri Kurtarmaya koştu Yandı kül oldu Ordu'nun yaylası Külden başka Hiçbir şey kalmadı Çambaşı'nda büyük yangın Aman aman bir tek ev bile kalmadı Yaşlısı genci, fakiri zengini Oturmuş ağlıyordu Yandı kül oldu Ordu'nun yaylası Külden başka Hiçbir şey kalmadı Çambaşı yandı kül oldu Allahım, kalmadı hiçbir şey Dağlarda ve yaylalarda Artık ot bitmiyor Kuşları ağlıyor Mevlanın Aman aman, kuyuların gözleri ağlıyor Çamlık ve Karagöl ağlıyor O güzelim çam ağaçları ağlıyor Yandı kül oldu Ordu'nun yaylası Külden başka Hiçbir şey kalmadı
@@panayiotisstavrou9065 Teşekkürler.Oğuz Türkleri olarak 1071de geldik.Ama Kıpçak,Kuman,Bulgar,Avar,Peçenek ve Uz Türkleri olarak 500 lü yıllarda Karadeniz'in kuzeyinden Balkanlara ,Orta Avrupaya Kafkaslar üzerinden de Anadolu ya gelmiştik.İslamiyet olmadığı için onlar Ortodoks olmuşlardı.Trabzon da Türkçe konuşanlara Tourkopolos vs deniyordu.Alexios Kıpçak lideri Bakaa'nın kızı Djiadjak Jageli ile evlenmiş ve Anna Anakutlu Momnenos tahta çıkmıştı. Binlerce yıl beraber yaşayan bu halkı kim düşman yaptı.? Bundan kimler kazançlı ve zararlı çıktı? Bu daha ne kadar sürecek? Bu sorulara cevap verilmediği sürece emperyaller daha çok silah satıp ,sömürür. Daha önce insanlar cahil ve medya gücü yoktu.Bugün her ikisi de var.Artık buna halklar müsaade etmemeli.Buna örnek vereyim.Daha sora diktatör olacak Gn Metaxas "Ben Anadolu ya çıkmayacağım.Öyle bir ordu çıkarırlar ki felaketimiz olur" demişti.Yalnız değildi.Ama İngilizler Venizalos'u buldu. 200 sosyalist asker " Biz Türk kardeşlerimize silah atmayız.İngiliz emperayalistinin oyununa gelmeyiz.Yaşasın İsyan " dediler.Ama İzmire getirildiler.Onlar savaşmadı İnciraltı' nda hapsedilediler.Mahkeme edildiler.1-4 ocak 1921 de idan edildiler.Her sene onlar için anma töreni yapılır.
1882 ORDU BÜYÜK YANGINI ÖNCESİ VE SONRASI 1882 yılı Ordu Yangını tarihinde Orduda 1000 civarında hane ve 5000 civarında nüfus vardı. Mahalle olarak ta Şimdiki adı ile Zaferi Milli Mahallesi (Ermeni Mahallesi ) ile Düz Mahalle yerleşim yeri idi. Selimiye Mahallesi ve Bucak Mahallesi kalabalık değildi. Düz Mahallede manifaturacılar, bakkallar, eczane, fırınlar vardı. Şimdiki şadırvanın olduğu yerde Pazar yeri kurulurdu. Köylüler saldan gelir Kozmooğlu Kostantin , ve Karabaşoğlu Hanı Hanlarda yatar, Çarşamba günü pazarı yapar Yorağa Mağazası ve Kadirağa Fırını gibi yerlerden alacaklarını alıp köylerine geri dönerlerdi. Ordunun bugünkü yerinde 1800 li yılların başında Ordu diye bir yer yoktu. Buralar Ormanlık, çalılık, çayırlık, bataklık idi. Meralar boldu. Şimdiki Eskipazar da yerleşim vardı ve adı Bayramlı Kasabası idi. Bugün burada Meşhur Eskipazar Camii , mezarlığı bulunmaktadır. Buranın halkı Orduyu kereste deposu, hayvancılık için mera, ürün için tarla olarak kullanıyordu. Mal sahipleri malını korumak ve işleri daha iyi yapmak için orduda da yapılar yapmaya başladılar. Zamanla cadde ve sokaklar oluştu. Ancak çok bakımsızdı. Yağmur yağınca çoraktan geçilmez, sıcakta tozdan durulmaz, yapılar ahşap ve düzensizdi. Tarlalar prinç ekimi ile sivrisinek yuvası ve dolayısıyla sıtma derdi ile durulmaz haldeydi. Şimdiki belediyenin olduğu yerlerde tek tük evler, binalar vardı. Tahıl pazarının olduğu yer bataklık, adam boyunda sazlık ve avcıların ördek avladığı yerdi. Unkapanı denilen bir yerde mısır, fasulye, ceviz, un, armut satılırdı. Burasıda Adliye binasının yanındaydı.(Alipaşazadelerin Konağı ) Şimdiki Kültür Sanat Merkezi, Öğretmenevinin olduğu yerde Mezbahahane vardı. Sahilde tahtadan barakalarda satılırdı. O zaman sahil yolu yoktu, sahil dedimse denizin kenarına yakın yerlerde barakalar vardı. Şehirde ilk lokanta Zaloğlu Osman Ağanın lokantası idi. Şimdiki Pazar yeri ve etrafı mezarlıktı. Mezarlık kalkınca Millet Düzü diye alan doğdu.Mezarlık Şimdiki Orta Camiden Şimdiki Öğretmen evinin yanına kadar yani mezbahaya kadar giderdi. Mezarlığın bitiminde Düz Mahallede Hırıstiyan evleri bulunmaktaydı. Şu anda Ordu spor kulübünün yanında 7 tane türbe durmaktadır. Selimiye Mahallesi sınırları içindedir. Hükümet Binası şimdiki Askerlik Şubesi yanında idi ve saray denirdi. Bu gün bu mahalle Saray Mahallesi denmektedir. Kasapların bulunduğu yerde ayrıca Meyhaneler vardı. Balık, hamsi ızgarası yaptırılır, şarap ve rakı içilirdi. Yolcuoğlu Meyhanesi meşhurdu. Buraya genellikle üst tabaka , zengin kişiler gelirdi. Arada Anadoludan saz şairleri gelir atışmalar yaparlardı. Karagöz oyunları da olurdu. Köçekler , İlçelerden gelen pehlivanlarda güreşler tutarak ayrı eğlenceler olurdu. Hamam düzü, Millet düzü şenlikleri halkı şenlendirirdi. İki tane büyük Camii vardı. Yalı Camii ve İbrahim Atik Paşa (orta camii) ve Hacı kadir ağa çeşmesi ile Maviş Çeşmesi vardı. Ordu O yıllarda deniz seviyesinin altında olduğundan deniz arada bir şehre baskın yapar, Saray Hamamına kadar su içinde kalırdı. Bu durumda Ordunun çamur, çorak içinde kalmasına sebep olurdu. Fırtına ne kadar devam ederse çile o kadar devam ederdi. “ Büyük Ordu Yangınından sonra yeni yerleşimde Ordunun bu kısımları takıl sazlığı kumla dolduruldu.” Şehirde eczane yoktu. Kinin ve bazı ilaçlar belli bir kimseden ( attar ölmezoğlu adlı dükkan ) temin edilirdi. Kostaki adında bir doktor vardı. Sıtma ilacı Kinin en değerli ilaçtı. Sivrisinekler bataklıkta,şimdiki Akyazı , Melet havzasında yetiştirilen prinç tarlalarında sivrinekler ürer halkı ızdırap içinde bırakırdı. 1800 li yıllarda eğitimde zayıftı. İki tane ilk islam mektebi vardı ki Kuran ve Elifba okutulurdu. Bir Ermeni ve üç tane de Rum mektebi vardı. Muallimler seyyar gezer Hafızlardı. 6 Ay çalışırlardı. Şehirde bir de medrese vardı. Yine 1800 lü yıllarda Keçiköy sakin, ormanlık, bağlık, 250 hanelik civarında bahçelik yerdi. Çok meyve bahçeleri vardı. Ybu yıllarda Ordu yazın kalınabilecek yer değildi. Sıcak, toz- toprak, çekilmez haldeydi. Halk yazı çambaşında geçirirdi. Çambaşı bir şehir gibiydi. Ticaret canlıydı. 1800 civarında hane vardı. Hükümet resmi daireler bile çambaşındaydı. Bir kaymakam vekili dışında kimse Ordu’da kalmazdı. Hapishane bile giderdi. 1300 yılına kadar ( 1883 ) bu böyle devam etti. Görüldüğü gibi ürünler arasında fındık geçmedi. Ordu Fındıkla büyük Ordu Yangınından sonra tanıştı. Ordu Zaten her şeyini belki Büyük Odu Yangınına borçludur diyebiliriz. Büyük nakliyatlar deniz yoluyla yapılırdı. Karayolu hiç yoktu. Küçük yelkenliler hamallar ticaretin elemanlarıydı. Ticaret Rusya odessaya yük taşır oralardan gaz, buğday unu getirirlerdi. Bir okka yağ 5 kuruş, 1 okka şeker 90 para, 1 okka ekmek 43 para, 1 teneke gazyağı 12 kuruş, bir bakraç yoğurt 50 para, 1 okka cevişz 60 para, 1 okka fasulye 50 para, 1 batman mısır unu 4 kuruş, 1 batman buyday unu 10 kuruştu. Bu durum 1882 yılı Büyük yangına dek sürdü. Halk Orduda yaşayamaz olunca yazın tüm halk olarak Çambaşı ve Karagöl Yaylalarına çıkmak zorundaydı. Mayıs başında yayla göçü başlar, ekim Ayında tekrar Orduya gelinirdi. Ordunun 4-5 ay sessizliği sessizliği bozulurdu. İşte büyük Ordu Yangını böyle Ordunun boş olduğu bir ramazan yaz ayında çıkmış, bir gün bir gece devam etmiş, orduda bulunan kişiler Boztepe Sırtlarına çıkarak seyretmekten başka bir şey yapamamışlardı. Milletin yaylada oluşu can kaybını önlemişti. Sadece Hamidiye Cami ile İbrahim Atik Paşa Camii yanmamıştır. Yangından sonra Şehrin imarı için devlet tarafından Horasanyan adlı bir kimse görevlendirilmiş, eski dükkan sahipleri de dinlenerek şehir taslağı yapılmış taştan evler, dükkanlar yapılmaya geçilmiştir. KİMBİLİR “BÜYÜK ORDU YANGINI “ ORDU İLİNİN KURULUŞU GELİŞİMİ AÇISINDAN HAYIRLI OLMUŞTUR.
1882 ORDU BÜYÜK YANGINI ÖNCESİ VE SONRASI 1882 yılı Ordu Yangını tarihinde Orduda 1000 civarında hane ve 5000 civarında nüfus vardı. Mahalle olarak ta Şimdiki adı ile Zaferi Milli Mahallesi (Ermeni Mahallesi ) ile Düz Mahalle yerleşim yeri idi. Selimiye Mahallesi ve Bucak Mahallesi kalabalık değildi. Düz Mahallede manifaturacılar, bakkallar, eczane, fırınlar vardı. Şimdiki şadırvanın olduğu yerde Pazar yeri kurulurdu. Köylüler saldan gelir Kozmooğlu Kostantin , ve Karabaşoğlu Hanı Hanlarda yatar, Çarşamba günü pazarı yapar Yorağa Mağazası ve Kadirağa Fırını gibi yerlerden alacaklarını alıp köylerine geri dönerlerdi. Ordunun bugünkü yerinde 1800 li yılların başında Ordu diye bir yer yoktu. Buralar Ormanlık, çalılık, çayırlık, bataklık idi. Meralar boldu. Şimdiki Eskipazar da yerleşim vardı ve adı Bayramlı Kasabası idi. Bugün burada Meşhur Eskipazar Camii , mezarlığı bulunmaktadır. Buranın halkı Orduyu kereste deposu, hayvancılık için mera, ürün için tarla olarak kullanıyordu. Mal sahipleri malını korumak ve işleri daha iyi yapmak için orduda da yapılar yapmaya başladılar. Zamanla cadde ve sokaklar oluştu. Ancak çok bakımsızdı. Yağmur yağınca çoraktan geçilmez, sıcakta tozdan durulmaz, yapılar ahşap ve düzensizdi. Tarlalar prinç ekimi ile sivrisinek yuvası ve dolayısıyla sıtma derdi ile durulmaz haldeydi. Şimdiki belediyenin olduğu yerlerde tek tük evler, binalar vardı. Tahıl pazarının olduğu yer bataklık, adam boyunda sazlık ve avcıların ördek avladığı yerdi. Unkapanı denilen bir yerde mısır, fasulye, ceviz, un, armut satılırdı. Burasıda Adliye binasının yanındaydı.(Alipaşazadelerin Konağı ) Şimdiki Kültür Sanat Merkezi, Öğretmenevinin olduğu yerde Mezbahahane vardı. Sahilde tahtadan barakalarda satılırdı. O zaman sahil yolu yoktu, sahil dedimse denizin kenarına yakın yerlerde barakalar vardı. Şehirde ilk lokanta Zaloğlu Osman Ağanın lokantası idi. Şimdiki Pazar yeri ve etrafı mezarlıktı. Mezarlık kalkınca Millet Düzü diye alan doğdu.Mezarlık Şimdiki Orta Camiden Şimdiki Öğretmen evinin yanına kadar yani mezbahaya kadar giderdi. Mezarlığın bitiminde Düz Mahallede Hırıstiyan evleri bulunmaktaydı. Şu anda Ordu spor kulübünün yanında 7 tane türbe durmaktadır. Selimiye Mahallesi sınırları içindedir. Hükümet Binası şimdiki Askerlik Şubesi yanında idi ve saray denirdi. Bu gün bu mahalle Saray Mahallesi denmektedir. Kasapların bulunduğu yerde ayrıca Meyhaneler vardı. Balık, hamsi ızgarası yaptırılır, şarap ve rakı içilirdi. Yolcuoğlu Meyhanesi meşhurdu. Buraya genellikle üst tabaka , zengin kişiler gelirdi. Arada Anadoludan saz şairleri gelir atışmalar yaparlardı. Karagöz oyunları da olurdu. Köçekler , İlçelerden gelen pehlivanlarda güreşler tutarak ayrı eğlenceler olurdu. Hamam düzü, Millet düzü şenlikleri halkı şenlendirirdi. İki tane büyük Camii vardı. Yalı Camii ve İbrahim Atik Paşa (orta camii) ve Hacı kadir ağa çeşmesi ile Maviş Çeşmesi vardı. Ordu O yıllarda deniz seviyesinin altında olduğundan deniz arada bir şehre baskın yapar, Saray Hamamına kadar su içinde kalırdı. Bu durumda Ordunun çamur, çorak içinde kalmasına sebep olurdu. Fırtına ne kadar devam ederse çile o kadar devam ederdi. “ Büyük Ordu Yangınından sonra yeni yerleşimde Ordunun bu kısımları takıl sazlığı kumla dolduruldu.” Şehirde eczane yoktu. Kinin ve bazı ilaçlar belli bir kimseden ( attar ölmezoğlu adlı dükkan ) temin edilirdi. Kostaki adında bir doktor vardı. Sıtma ilacı Kinin en değerli ilaçtı. Sivrisinekler bataklıkta,şimdiki Akyazı , Melet havzasında yetiştirilen prinç tarlalarında sivrinekler ürer halkı ızdırap içinde bırakırdı. 1800 li yıllarda eğitimde zayıftı. İki tane ilk islam mektebi vardı ki Kuran ve Elifba okutulurdu. Bir Ermeni ve üç tane de Rum mektebi vardı. Muallimler seyyar gezer Hafızlardı. 6 Ay çalışırlardı. Şehirde bir de medrese vardı. Yine 1800 lü yıllarda Keçiköy sakin, ormanlık, bağlık, 250 hanelik civarında bahçelik yerdi. Çok meyve bahçeleri vardı. Ybu yıllarda Ordu yazın kalınabilecek yer değildi. Sıcak, toz- toprak, çekilmez haldeydi. Halk yazı çambaşında geçirirdi. Çambaşı bir şehir gibiydi. Ticaret canlıydı. 1800 civarında hane vardı. Hükümet resmi daireler bile çambaşındaydı. Bir kaymakam vekili dışında kimse Ordu’da kalmazdı. Hapishane bile giderdi. 1300 yılına kadar ( 1883 ) bu böyle devam etti. Görüldüğü gibi ürünler arasında fındık geçmedi. Ordu Fındıkla büyük Ordu Yangınından sonra tanıştı. Ordu Zaten her şeyini belki Büyük Odu Yangınına borçludur diyebiliriz. Büyük nakliyatlar deniz yoluyla yapılırdı. Karayolu hiç yoktu. Küçük yelkenliler hamallar ticaretin elemanlarıydı. Ticaret Rusya odessaya yük taşır oralardan gaz, buğday unu getirirlerdi. Bir okka yağ 5 kuruş, 1 okka şeker 90 para, 1 okka ekmek 43 para, 1 teneke gazyağı 12 kuruş, bir bakraç yoğurt 50 para, 1 okka cevişz 60 para, 1 okka fasulye 50 para, 1 batman mısır unu 4 kuruş, 1 batman buyday unu 10 kuruştu. Bu durum 1882 yılı Büyük yangına dek sürdü. Halk Orduda yaşayamaz olunca yazın tüm halk olarak Çambaşı ve Karagöl Yaylalarına çıkmak zorundaydı. Mayıs başında yayla göçü başlar, ekim Ayında tekrar Orduya gelinirdi. Ordunun 4-5 ay sessizliği sessizliği bozulurdu. İşte büyük Ordu Yangını böyle Ordunun boş olduğu bir ramazan yaz ayında çıkmış, bir gün bir gece devam etmiş, orduda bulunan kişiler Boztepe Sırtlarına çıkarak seyretmekten başka bir şey yapamamışlardı. Milletin yaylada oluşu can kaybını önlemişti. Sadece Hamidiye Cami ile İbrahim Atik Paşa Camii yanmamıştır. Yangından sonra Şehrin imarı için devlet tarafından Horasanyan adlı bir kimse görevlendirilmiş, eski dükkan sahipleri de dinlenerek şehir taslağı yapılmış taştan evler, dükkanlar yapılmaya geçilmiştir. KİMBİLİR “BÜYÜK ORDU YANGINI “ ORDU İLİNİN KURULUŞU GELİŞİMİ AÇISINDAN HAYIRLI OLMUŞTUR.
Η κοπελιά είναι από την Κρήτη υπάρχει συγγένεια με το Πόντο γι αυτό το πιάνει το τραγούδι καλα και με πάθος
Πολύ ωραία το τραγουδάει καλύτερα και από Πόντια.έμορφα
Εξαιρετική Μαρία μου!!!
Συγχαρητήρια σε όλους σας!!!!
Οτι να πεις μας τρελαίνεις!!!!!!
Πολη ωραια το τραγουδαει.
Υπέροχη μουσική 🎶
she sang it well.
sad song.
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
🇬🇷🧠🇬🇷❤️❤️🇬🇷🧠
harika
Çok güzel bir müzik.Stelio Kazancıoğlu da bu hanımefendi de güzel söylüyor.Ama Ordu/Çambaşı'nda ne olmuş anlayamadık.Şarkının içinde Türkçe kelimeler de olan sözlerini ve konusunu bilen birisi lütfen yazsın.
Στέλιος Καζαντζίδης - Τσάμπασιν | High-Quality Audio
ruclips.net/video/jyPzHah0mgM/видео.html
processed using NPDT Process
#στελιοςκαζαντζιδης
#τσαμπασιν
#highquality
#npdtprocess
Μια πολύ όμορφη μουσική.Τόσο ο Stelio Kazancıoğlu όσο και αυτή η κυρία τραγουδούν όμορφα.Αλλά δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τι συνέβη στο Ordu/Çambaşı.Παρακαλώ γράψτε τους στίχους του τραγουδιού στα τουρκικά λόγια και κάποιος που γνωρίζει το θέμα.
türkiye'nin hangi bölgesinden?
Çambaşı yandı kül oldu
aman aman, tek duvarları kaldı
aman aman, tek duvarları kaldı
Ordu'nun gençleri
Kurtarmaya koştu
Yandı kül oldu
Ordu'nun yaylası
Külden başka
Hiçbir şey kalmadı
Çambaşı'nda büyük yangın
Aman aman bir tek ev bile kalmadı
Yaşlısı genci, fakiri zengini
Oturmuş ağlıyordu
Yandı kül oldu
Ordu'nun yaylası
Külden başka
Hiçbir şey kalmadı
Çambaşı yandı kül oldu
Allahım, kalmadı hiçbir şey
Dağlarda ve yaylalarda
Artık ot bitmiyor
Kuşları ağlıyor Mevlanın
Aman aman, kuyuların gözleri ağlıyor
Çamlık ve Karagöl ağlıyor
O güzelim çam ağaçları ağlıyor
Yandı kül oldu
Ordu'nun yaylası
Külden başka
Hiçbir şey kalmadı
@@basilisbasilis2552 Orta Karadeniz.
@@panayiotisstavrou9065 Teşekkürler.Oğuz Türkleri olarak 1071de geldik.Ama Kıpçak,Kuman,Bulgar,Avar,Peçenek ve Uz Türkleri olarak 500 lü yıllarda Karadeniz'in kuzeyinden Balkanlara ,Orta Avrupaya Kafkaslar üzerinden de Anadolu ya gelmiştik.İslamiyet olmadığı için onlar Ortodoks olmuşlardı.Trabzon da Türkçe konuşanlara Tourkopolos vs deniyordu.Alexios Kıpçak lideri Bakaa'nın kızı Djiadjak Jageli ile evlenmiş ve Anna Anakutlu Momnenos tahta çıkmıştı.
Binlerce yıl beraber yaşayan bu halkı kim düşman yaptı.? Bundan kimler kazançlı ve zararlı çıktı? Bu daha ne kadar sürecek? Bu sorulara cevap verilmediği sürece emperyaller daha çok silah satıp ,sömürür.
Daha önce insanlar cahil ve medya gücü yoktu.Bugün her ikisi de var.Artık buna halklar müsaade etmemeli.Buna örnek vereyim.Daha sora diktatör olacak Gn Metaxas "Ben Anadolu ya çıkmayacağım.Öyle bir ordu çıkarırlar ki felaketimiz olur" demişti.Yalnız değildi.Ama İngilizler Venizalos'u buldu. 200 sosyalist asker " Biz Türk kardeşlerimize silah atmayız.İngiliz emperayalistinin oyununa gelmeyiz.Yaşasın İsyan " dediler.Ama İzmire getirildiler.Onlar savaşmadı İnciraltı' nda hapsedilediler.Mahkeme edildiler.1-4 ocak 1921 de idan edildiler.Her sene onlar için anma töreni yapılır.
@@panayiotisstavrou9065 Pes doğrusu.Biz de hey onbeşli ile halay çekilir.Acıklı,elemli türkü le göbek atmadıkları kalmış.
Αποθέωση
Ordu /çambaşi yaylası. .
1882 ORDU BÜYÜK YANGINI ÖNCESİ VE SONRASI
1882 yılı Ordu Yangını tarihinde Orduda 1000 civarında hane ve 5000 civarında nüfus vardı. Mahalle olarak ta Şimdiki adı ile Zaferi Milli Mahallesi (Ermeni Mahallesi ) ile Düz Mahalle yerleşim yeri idi. Selimiye Mahallesi ve Bucak Mahallesi kalabalık değildi. Düz Mahallede manifaturacılar, bakkallar, eczane, fırınlar vardı. Şimdiki şadırvanın olduğu yerde Pazar yeri kurulurdu. Köylüler saldan gelir Kozmooğlu Kostantin , ve Karabaşoğlu Hanı Hanlarda yatar, Çarşamba günü pazarı yapar Yorağa Mağazası ve Kadirağa Fırını gibi yerlerden alacaklarını alıp köylerine geri dönerlerdi.
Ordunun bugünkü yerinde 1800 li yılların başında Ordu diye bir yer yoktu. Buralar Ormanlık, çalılık, çayırlık, bataklık idi. Meralar boldu. Şimdiki Eskipazar da yerleşim vardı ve adı Bayramlı Kasabası idi. Bugün burada Meşhur Eskipazar Camii , mezarlığı bulunmaktadır. Buranın halkı Orduyu kereste deposu, hayvancılık için mera, ürün için tarla olarak kullanıyordu. Mal sahipleri malını korumak ve işleri daha iyi yapmak için orduda da yapılar yapmaya başladılar. Zamanla cadde ve sokaklar oluştu. Ancak çok bakımsızdı. Yağmur yağınca çoraktan geçilmez, sıcakta tozdan durulmaz, yapılar ahşap ve düzensizdi. Tarlalar prinç ekimi ile sivrisinek yuvası ve dolayısıyla sıtma derdi ile durulmaz haldeydi. Şimdiki belediyenin olduğu yerlerde tek tük evler, binalar vardı. Tahıl pazarının olduğu yer bataklık, adam boyunda sazlık ve avcıların ördek avladığı yerdi. Unkapanı denilen bir yerde mısır, fasulye, ceviz, un, armut satılırdı. Burasıda Adliye binasının yanındaydı.(Alipaşazadelerin Konağı )
Şimdiki Kültür Sanat Merkezi, Öğretmenevinin olduğu yerde Mezbahahane vardı. Sahilde tahtadan barakalarda satılırdı. O zaman sahil yolu yoktu, sahil dedimse denizin kenarına yakın yerlerde barakalar vardı.
Şehirde ilk lokanta Zaloğlu Osman Ağanın lokantası idi. Şimdiki Pazar yeri ve etrafı mezarlıktı. Mezarlık kalkınca Millet Düzü diye alan doğdu.Mezarlık Şimdiki Orta Camiden Şimdiki Öğretmen evinin yanına kadar yani mezbahaya kadar giderdi. Mezarlığın bitiminde Düz Mahallede Hırıstiyan evleri bulunmaktaydı. Şu anda Ordu spor kulübünün yanında 7 tane türbe durmaktadır. Selimiye Mahallesi sınırları içindedir.
Hükümet Binası şimdiki Askerlik Şubesi yanında idi ve saray denirdi. Bu gün bu mahalle Saray Mahallesi denmektedir.
Kasapların bulunduğu yerde ayrıca Meyhaneler vardı. Balık, hamsi ızgarası yaptırılır, şarap ve rakı içilirdi. Yolcuoğlu Meyhanesi meşhurdu. Buraya genellikle üst tabaka , zengin kişiler gelirdi. Arada Anadoludan saz şairleri gelir atışmalar yaparlardı. Karagöz oyunları da olurdu. Köçekler , İlçelerden gelen pehlivanlarda güreşler tutarak ayrı eğlenceler olurdu. Hamam düzü, Millet düzü şenlikleri halkı şenlendirirdi.
İki tane büyük Camii vardı. Yalı Camii ve İbrahim Atik Paşa (orta camii) ve Hacı kadir ağa çeşmesi ile Maviş Çeşmesi vardı.
Ordu O yıllarda deniz seviyesinin altında olduğundan deniz arada bir şehre baskın yapar, Saray Hamamına kadar su içinde kalırdı. Bu durumda Ordunun çamur, çorak içinde kalmasına sebep olurdu. Fırtına ne kadar devam ederse çile o kadar devam ederdi. “ Büyük Ordu Yangınından sonra yeni yerleşimde Ordunun bu kısımları takıl sazlığı kumla dolduruldu.”
Şehirde eczane yoktu. Kinin ve bazı ilaçlar belli bir kimseden ( attar ölmezoğlu adlı dükkan ) temin edilirdi. Kostaki adında bir doktor vardı. Sıtma ilacı Kinin en değerli ilaçtı. Sivrisinekler bataklıkta,şimdiki Akyazı , Melet havzasında yetiştirilen prinç tarlalarında sivrinekler ürer halkı ızdırap içinde bırakırdı.
1800 li yıllarda eğitimde zayıftı. İki tane ilk islam mektebi vardı ki Kuran ve Elifba okutulurdu.
Bir Ermeni ve üç tane de Rum mektebi vardı. Muallimler seyyar gezer Hafızlardı. 6 Ay çalışırlardı. Şehirde bir de medrese vardı.
Yine 1800 lü yıllarda Keçiköy sakin, ormanlık, bağlık, 250 hanelik civarında bahçelik yerdi. Çok meyve bahçeleri vardı.
Ybu yıllarda Ordu yazın kalınabilecek yer değildi. Sıcak, toz- toprak, çekilmez haldeydi. Halk yazı çambaşında geçirirdi. Çambaşı bir şehir gibiydi. Ticaret canlıydı. 1800 civarında hane vardı. Hükümet resmi daireler bile çambaşındaydı. Bir kaymakam vekili dışında kimse Ordu’da kalmazdı. Hapishane bile giderdi. 1300 yılına kadar ( 1883 ) bu böyle devam etti.
Görüldüğü gibi ürünler arasında fındık geçmedi. Ordu Fındıkla büyük Ordu Yangınından sonra tanıştı. Ordu Zaten her şeyini belki Büyük Odu Yangınına borçludur diyebiliriz. Büyük nakliyatlar deniz yoluyla yapılırdı. Karayolu hiç yoktu. Küçük yelkenliler hamallar ticaretin elemanlarıydı. Ticaret Rusya odessaya yük taşır oralardan gaz, buğday unu getirirlerdi.
Bir okka yağ 5 kuruş, 1 okka şeker 90 para, 1 okka ekmek 43 para, 1 teneke gazyağı 12 kuruş, bir bakraç yoğurt 50 para, 1 okka cevişz 60 para, 1 okka fasulye 50 para, 1 batman mısır unu 4 kuruş, 1 batman buyday unu 10 kuruştu.
Bu durum 1882 yılı Büyük yangına dek sürdü. Halk Orduda yaşayamaz olunca yazın tüm halk olarak Çambaşı ve Karagöl Yaylalarına çıkmak zorundaydı. Mayıs başında yayla göçü başlar, ekim Ayında tekrar Orduya gelinirdi. Ordunun 4-5 ay sessizliği sessizliği bozulurdu.
İşte büyük Ordu Yangını böyle Ordunun boş olduğu bir ramazan yaz ayında çıkmış, bir gün bir gece devam etmiş, orduda bulunan kişiler Boztepe Sırtlarına çıkarak seyretmekten başka bir şey yapamamışlardı. Milletin yaylada oluşu can kaybını önlemişti. Sadece Hamidiye Cami ile İbrahim Atik Paşa Camii yanmamıştır.
Yangından sonra Şehrin imarı için devlet tarafından Horasanyan adlı bir kimse görevlendirilmiş, eski dükkan sahipleri de dinlenerek şehir taslağı yapılmış taştan evler, dükkanlar yapılmaya geçilmiştir.
KİMBİLİR “BÜYÜK ORDU YANGINI “ ORDU İLİNİN KURULUŞU GELİŞİMİ AÇISINDAN HAYIRLI OLMUŞTUR.
1882 ORDU BÜYÜK YANGINI ÖNCESİ VE SONRASI
1882 yılı Ordu Yangını tarihinde Orduda 1000 civarında hane ve 5000 civarında nüfus vardı. Mahalle olarak ta Şimdiki adı ile Zaferi Milli Mahallesi (Ermeni Mahallesi ) ile Düz Mahalle yerleşim yeri idi. Selimiye Mahallesi ve Bucak Mahallesi kalabalık değildi. Düz Mahallede manifaturacılar, bakkallar, eczane, fırınlar vardı. Şimdiki şadırvanın olduğu yerde Pazar yeri kurulurdu. Köylüler saldan gelir Kozmooğlu Kostantin , ve Karabaşoğlu Hanı Hanlarda yatar, Çarşamba günü pazarı yapar Yorağa Mağazası ve Kadirağa Fırını gibi yerlerden alacaklarını alıp köylerine geri dönerlerdi.
Ordunun bugünkü yerinde 1800 li yılların başında Ordu diye bir yer yoktu. Buralar Ormanlık, çalılık, çayırlık, bataklık idi. Meralar boldu. Şimdiki Eskipazar da yerleşim vardı ve adı Bayramlı Kasabası idi. Bugün burada Meşhur Eskipazar Camii , mezarlığı bulunmaktadır. Buranın halkı Orduyu kereste deposu, hayvancılık için mera, ürün için tarla olarak kullanıyordu. Mal sahipleri malını korumak ve işleri daha iyi yapmak için orduda da yapılar yapmaya başladılar. Zamanla cadde ve sokaklar oluştu. Ancak çok bakımsızdı. Yağmur yağınca çoraktan geçilmez, sıcakta tozdan durulmaz, yapılar ahşap ve düzensizdi. Tarlalar prinç ekimi ile sivrisinek yuvası ve dolayısıyla sıtma derdi ile durulmaz haldeydi. Şimdiki belediyenin olduğu yerlerde tek tük evler, binalar vardı. Tahıl pazarının olduğu yer bataklık, adam boyunda sazlık ve avcıların ördek avladığı yerdi. Unkapanı denilen bir yerde mısır, fasulye, ceviz, un, armut satılırdı. Burasıda Adliye binasının yanındaydı.(Alipaşazadelerin Konağı )
Şimdiki Kültür Sanat Merkezi, Öğretmenevinin olduğu yerde Mezbahahane vardı. Sahilde tahtadan barakalarda satılırdı. O zaman sahil yolu yoktu, sahil dedimse denizin kenarına yakın yerlerde barakalar vardı.
Şehirde ilk lokanta Zaloğlu Osman Ağanın lokantası idi. Şimdiki Pazar yeri ve etrafı mezarlıktı. Mezarlık kalkınca Millet Düzü diye alan doğdu.Mezarlık Şimdiki Orta Camiden Şimdiki Öğretmen evinin yanına kadar yani mezbahaya kadar giderdi. Mezarlığın bitiminde Düz Mahallede Hırıstiyan evleri bulunmaktaydı. Şu anda Ordu spor kulübünün yanında 7 tane türbe durmaktadır. Selimiye Mahallesi sınırları içindedir.
Hükümet Binası şimdiki Askerlik Şubesi yanında idi ve saray denirdi. Bu gün bu mahalle Saray Mahallesi denmektedir.
Kasapların bulunduğu yerde ayrıca Meyhaneler vardı. Balık, hamsi ızgarası yaptırılır, şarap ve rakı içilirdi. Yolcuoğlu Meyhanesi meşhurdu. Buraya genellikle üst tabaka , zengin kişiler gelirdi. Arada Anadoludan saz şairleri gelir atışmalar yaparlardı. Karagöz oyunları da olurdu. Köçekler , İlçelerden gelen pehlivanlarda güreşler tutarak ayrı eğlenceler olurdu. Hamam düzü, Millet düzü şenlikleri halkı şenlendirirdi.
İki tane büyük Camii vardı. Yalı Camii ve İbrahim Atik Paşa (orta camii) ve Hacı kadir ağa çeşmesi ile Maviş Çeşmesi vardı.
Ordu O yıllarda deniz seviyesinin altında olduğundan deniz arada bir şehre baskın yapar, Saray Hamamına kadar su içinde kalırdı. Bu durumda Ordunun çamur, çorak içinde kalmasına sebep olurdu. Fırtına ne kadar devam ederse çile o kadar devam ederdi. “ Büyük Ordu Yangınından sonra yeni yerleşimde Ordunun bu kısımları takıl sazlığı kumla dolduruldu.”
Şehirde eczane yoktu. Kinin ve bazı ilaçlar belli bir kimseden ( attar ölmezoğlu adlı dükkan ) temin edilirdi. Kostaki adında bir doktor vardı. Sıtma ilacı Kinin en değerli ilaçtı. Sivrisinekler bataklıkta,şimdiki Akyazı , Melet havzasında yetiştirilen prinç tarlalarında sivrinekler ürer halkı ızdırap içinde bırakırdı.
1800 li yıllarda eğitimde zayıftı. İki tane ilk islam mektebi vardı ki Kuran ve Elifba okutulurdu.
Bir Ermeni ve üç tane de Rum mektebi vardı. Muallimler seyyar gezer Hafızlardı. 6 Ay çalışırlardı. Şehirde bir de medrese vardı.
Yine 1800 lü yıllarda Keçiköy sakin, ormanlık, bağlık, 250 hanelik civarında bahçelik yerdi. Çok meyve bahçeleri vardı.
Ybu yıllarda Ordu yazın kalınabilecek yer değildi. Sıcak, toz- toprak, çekilmez haldeydi. Halk yazı çambaşında geçirirdi. Çambaşı bir şehir gibiydi. Ticaret canlıydı. 1800 civarında hane vardı. Hükümet resmi daireler bile çambaşındaydı. Bir kaymakam vekili dışında kimse Ordu’da kalmazdı. Hapishane bile giderdi. 1300 yılına kadar ( 1883 ) bu böyle devam etti.
Görüldüğü gibi ürünler arasında fındık geçmedi. Ordu Fındıkla büyük Ordu Yangınından sonra tanıştı. Ordu Zaten her şeyini belki Büyük Odu Yangınına borçludur diyebiliriz. Büyük nakliyatlar deniz yoluyla yapılırdı. Karayolu hiç yoktu. Küçük yelkenliler hamallar ticaretin elemanlarıydı. Ticaret Rusya odessaya yük taşır oralardan gaz, buğday unu getirirlerdi.
Bir okka yağ 5 kuruş, 1 okka şeker 90 para, 1 okka ekmek 43 para, 1 teneke gazyağı 12 kuruş, bir bakraç yoğurt 50 para, 1 okka cevişz 60 para, 1 okka fasulye 50 para, 1 batman mısır unu 4 kuruş, 1 batman buyday unu 10 kuruştu.
Bu durum 1882 yılı Büyük yangına dek sürdü. Halk Orduda yaşayamaz olunca yazın tüm halk olarak Çambaşı ve Karagöl Yaylalarına çıkmak zorundaydı. Mayıs başında yayla göçü başlar, ekim Ayında tekrar Orduya gelinirdi. Ordunun 4-5 ay sessizliği sessizliği bozulurdu.
İşte büyük Ordu Yangını böyle Ordunun boş olduğu bir ramazan yaz ayında çıkmış, bir gün bir gece devam etmiş, orduda bulunan kişiler Boztepe Sırtlarına çıkarak seyretmekten başka bir şey yapamamışlardı. Milletin yaylada oluşu can kaybını önlemişti. Sadece Hamidiye Cami ile İbrahim Atik Paşa Camii yanmamıştır.
Yangından sonra Şehrin imarı için devlet tarafından Horasanyan adlı bir kimse görevlendirilmiş, eski dükkan sahipleri de dinlenerek şehir taslağı yapılmış taştan evler, dükkanlar yapılmaya geçilmiştir.
KİMBİLİR “BÜYÜK ORDU YANGINI “ ORDU İLİNİN KURULUŞU GELİŞİMİ AÇISINDAN HAYIRLI OLMUŞTUR.