Ölümle yüzleşmek: 97 yaşındaki filozof hayatı, aşkı ve ölümü sorguluyor
HTML-код
- Опубликовано: 28 авг 2024
- Eskiden yazdığı kitaplarda ölümden korkmanın anlamsız olduğunu savunan ünlü filozof Herbert Fingarette'in, 97 yaşına geldiğinde ölüme dair düşünceleri değişiyor. Ölümünden haftalar önce The Atlantic dergisine verdiği bu harika röportajda Fingarette, hayatın anlamını sorgularken aşktan ve ölümden bahsediyor.
Çeviri: Gülener Kırnalı
Ölümü irdeleyen etik felsefesi kitapları için: epsln.me/3bAZF0p
Necip Fazıl'ın şu manada bir sözü var. "ölüm yokluksa, bu varlık niye?"
Kuşların zerafetinden, yağmurun damla damla yağışına kadar... Gökkuşağının estetiğine ve simetrisine kadar... Bu evren bize bağırıyor. "her şeyin sonu yokluk olsaydı Bu VARLIK niye"
o Ataturk dusmanını anma
Varlık olduğu hâl ile hiçliktir. Var olmak, olmamaktır; var olmak, olmamak ile sonuçlanacaktır ve bu apodiktik bir önermedir. Ölümün sonu yokluk değil, varlığı yaratan tek şey olan zihnin yokluğudur. Ölüm hâlinde, varlık yokluğa karışmaz, var olan bedenin zihni biçimsizliğe, algısızlığa kavuşur, aslında hiçbir yere kavuşamaz. Ölüm yalnızca benim ile ölecek olan bir düşünümden ibarettir.
Her şeyi yaratan zihnin algılama gücüyse, o hâlde hiçbir şey bilinemeyecektir; var olan tek şey öznenin kendi bilinci olacaktır. O hâlde ölümün sonucunda varlığın yok olduğunu söyleyebilir miyiz? Hayır, yalnızca gerçeklik düzleminde var olmaya devam ettiğini ancak algılayan için son olduğunu vurgulayabiliriz; kavramışızdır ki, her şeyin sonu yokluk, hiçliktir.
Bu dünya bir özkıyım projesidir, asla tekrarlanmayacak ve tekrarlanamayacak olan. Hiçbir özne aynı özne veya hiçbir nesne aynı nesne olarak tekrar eski hâline kavuşamaz, her biri tektir, biçim değiştirir ve asla aynı biçimi alamayacak şekilde yok olur.
"Hayatın değersiz olduğu bilgisi tüm insan bilgeliğinin çiçeğidir." - Philipp Mainländer
Verilen mesaj ölümden çok hayatı anlamlandırmakla ilgiliydi.
Zaten ölümü anlamlandırabildiğin zaman hayatını da anlamlandırabilirsin ve hayata ve dünyaya farklı bakmaya,yaşamaya başlarsın(ki bunun farkına kaçınız varabiliyor!)
Bilemiyorum aynı zamanda hayatın anlamsız olduğunu savunmuyor mu?
ölüm anlamsızlaşınca yaşamın da anlamı kalmıyor
@@cferahzade bencr bunu fark edememekten bahsediyo
@@cferahzade anlamsızlık değil anlamların işlevsizliği
Bu düşüncelerle yaşamak çok zor olmalı. İnançlı olduğum için binlerce kez şükrediyorum.
Bilmeyi İstemediğin İçin İnanmayı Seçiyorsun Aslında Rahat Değilsin Ben Hiç Bir Hacı Hoca Görmedim ki Öleceğine Sevinsin
@@nahirmarka8132 Abdürrahim Karakoçun mezarına ziyaret etme fırsatı bulursan, mezar taşında kendi sözleri olan,, Hep hakkı tutacağım , ölüm bile güzeldir diyor..yaşarken dahi ölüm güzeldir demis bir kişi ve daha niceleri..her insanın durumu sınanması farklılık gösterebilir,, Bunu genele hitab ederek manzarayı sıkıntılı görmeyelim derim,,
İnançsız olanları tanıdığına emin misn yani onlar kötü mü ki şükrediyorsunuz açabilir misiniz lütfen
@@aa-ys7jd bence kötü diye kasdestmiyor. bu amca ateist biriymiş öldükten sonra yok olacağına inanıyor o yüzden de çok üzülüyor. Ama islamiyette ölümden sonra da yaşam olduğu için bu düşüncelerle yaşamıyorum diyor. aslında ölüm uyanış ve yeniden bir başlangıç...
Aynen öyle dinsizlik anlamsızlıktır
"Onun ölmesi, benim için yokluğun var olması oldu." Ne etkileyici bir söz.
Hayat sevgisiz çok manasız diyor bence
@@dreamlife9892 onun bu korkusuna sevgisi sebep oldu.sevgi ise yaşam kaynağı, severek kaynağımız mı tüketiyoruz?
Sunum yokluk ise bu varlık niye demiş şair
Bir tür yoklukla kaçış umuyor.
Neredeyse 100 yaşında ve ölen eşi için ağlıyor 😔 benim babaannem, dedem ölse de rahat bir gün yüzü görsem diye dua ediyor birkaç yıldır.
Ben ölmekten hiç korkmuyorum ama bu dede gibi sevmeden ölmekten çok korkuyorum.
babaannenin rahat gün yüzü dediği dedenizin emekli maaşı olabilir :) siz sevmeyi biliyorsanız gerisini sizin sorununuz değil önemli olan niyet
@@muratyalcn1344 🤣evet olabilir
Babaannemin bu düşüncesi büyükbabam ölünce değişmişti. Ölüm geride kalanların bütün bakış açısını çökertir.
@@cedric6359 haklısın 🙁
@@cedric6359 haklı değilsin vazgeçtim. Babaannem ağzından kaçırdı bugün. 😄"Deden ölünce maaşıyla yatak alacağım kendime" dedi yatağı deforme olmuş da. Öldükten sonra da değişmeyecek bence. 😄 Yani yine durum "ölüm" kavramından "sevmek" eylemine bağlandı❤️ Ben haklı çıktım😎
İnsan öleceğini bile bile nasıl yaşar
Ya çıldırır ya da öleceğini unutur... demiş Nazım Hikmet
Insan hic ölmeyecekmis gibi yasar sonrada hic yasamamis gibi ölür
İnsan asıl hayatın öldükten sonra sevdikleri ile bulasacagina inanıp bunun bir son olmadığını bilip inanarak yaşar
Bu konuyla alakalı Françoise Dastur - Ölümle Yüzleşmek kitabı türkçeye çevrilmiş vaziyette bulunuyor. Konuyla alakalı olan arkadaşların faydalanabileceği harika bir kitap. (Bir insan nasıl ölümle alakalı olmaz onu da merak ediyorum gerçi, neyse)
İslam'ın ve imanın ne kadar önemli ve değerli olduğunu anlatan bir video olmuş çeviri için teşekkürler.
İslam'dan ziyade inanç
Evrim teorisini çurütjn evrimi. Kuru inanctan ibaret olmasın itikatımız. Bizim hacılar hocalar evrime gelince mal gibi kalıyorlar.
Arada bir bağlantı görmüyorum açıkçası. Kişinin, birilerinin yarattığı anlama, sadece inandığı için sığınması gerçekçi gelmiyor. Teşekkür ederim, saygılarımla...
abdurrahman kardesim....Aynen.
Olmak ya da olmamak, işte bütün mesele bu!
Düşüncemizin katlanması mı güzel
Zalim kaderin yumruklarına, oklarına
Yoksa diretip bela denizlerine karşı
Dur, yeter demesi mi?
Ölmek, uyumak sadece!
Düşünün ki uyumakla yalnız
Bitebilir bütün acıları yüreğin,
Çektiği bütün kahırlar insanoğlunun.
Uyumak, ama düş görebilirsin uykuda, o kötü.
Çünkü, o ölüm uykularında
Sıyrıldığımız zaman yaşamak kaygısından
Ne düşler görebilir insan, düşünmeli bunu.
Bu düşüncedir felaketleri yaşanır yapan.
Yoksa kim dayanabilir zamanın kırbacına?
Zorbanın kahrına, gururunun çiğnenmesine
Sevgisinin kepaze edilmesine
Kanunların bu kadar yavaş
Yüzsüzlüğün bu kadar çabuk yürümesine
Kötülere kul olmasına iyi insanın
Bir bıçak saplayıp göğsüne kurtulmak varken?
Kim ister bütün bunlara katlanmak
Ağır bir hayatın altında inleyip terlemek
Ölümden sonraki bir şeyden korkmasa
O kimsenin gidip de dönmediği bilinmez dünya
Ürkütmese yüreğini?
Bilmediğimiz belalara atılmaktansa
Çektiklerine razı etmese insanları?
Bilinç böyle korkak ediyor hepimizi:
Düşüncenin soluk ışığı bulandırıyor
Yürekten gelenin doğal rengini.
Ve nice büyük, yiğitçe atılışlar
Yollarını değiştirip bu yüzden
Bir iş, bir eylem olma gücünü yitiriyorlar.
Shakespeare
İmanın ne kadar büyük bir nimet olduğunu bu video yu izlediğimde tekrar anladım
Ölüm düşüncesinin özgürleştirici bir yanı olduğunu düşünürüm hep.
Eğer bu düşünce hakkı ile özümsenebilirse işte o zaman onun tam tersi olarak görünen yaşam bizlere perdesini açacaktır. O zaman American Beauty filminin ölümsüz sahnesinde tanık olduğumuz uçuşan poşetin estetiği ile mest olacağız.
Ağlamaktan içim dışıma çıktı. İçerik, müzik, videoyu çeken her şey çok güçlü bir anlatımın parçaları olmuş. Çok değerli bir video, çok teşekkürler. Arada açıp izleyeceğim
Gençlik hiç şüphe yok ki gidecek. Yaz güze ve kışa yer vermesi ve gündüz akşama ve geceye değişmesi kat'iyyetinde, gençlik dahi ihtiyarlığa ve ölüme değişecek. Eğer o fâni ve geçici gençliğini iffetle hayrata -istikamet dairesinde- sarfetse, onunla ebedî, bâki bir gençliği kazanacağını bütün semavî fermanlar müjde veriyorlar. Bediüzzaman Said Nursi
Gerçekten çok güzel bir kanalınız var ve bu videoda ben tam üniversite düşüncelerine dalmışken aslında yaptığımın ne kadar anlamsız olduğunu gösterdi . Şuan 18 yaşındayım ve muhtemelen şuan da 98 yaşındayım . Evet siz 18 den 98e kadar okurken bir ömür geçiyor bu video bana bunu hatırlattı ve aynı zamanda milyarlarca insan ölürken bizim yaşamımızın ' ne anlamı var ?' dedirtti . Bu soru ne bu kişinin ne de benm cevaplayabildiğim bi soru görüldüğü üzere . Bu da hayatın anlamlandırılaması için insanın kendine bir rota çizmesi konusunda gerçekten imkansızlaştırıyor. Basit bir üniversite bölümü tercihi için bile 'ne anlamı var' dedirtiyor. Bilmiyorum yinede bu kanala çok teşekkür ediyorum tüm genç arkadaşlarıma gönderiyorum ki onlar da farkına varsın .
Ben de 19yaşında bi sınav öğrencisiyim yazdıklarının aynısını hissettim .
Zeynep ve Ömer özümsemeye çalışarak lütfen bu şiiri de okuyun siir.sitesi.web.tr/nazim-hikmet/yasamaya-dair-1-2-3.html . Evet şiir sevimsiz çoğumuz için ama bazı iyi şiirlerin içinde felsefe var, bu videonun devamında bu şiir özümsenmeli
Sevgili Ömer,umarım uzun ve hafif tecrübelerle dolu bir hayatın olur. Naçizane olarak;Hayat öyle bir şekillendirir ki insanı nereden nereye vardığını nasıl bir dönüşüme maruz kaldığını bile anlayamazsın. Yukarıda yazdığın mesajının iki yıl sonra hiç bir değeri kalmayacak gözünde çünkü sen değişecek ve dönüşeceksin,her gün..
@@profesyonelfotografcilik bu şiiri ortaokulda da okumuştum ama bazı şeyler yeni anlam kazandı eminim bir on yıl sonra da aynısı olur çok teşekkür ederim .
Genç kardeşim, bu videodaki amcamız ne yazık ki başarısız bir filozof olarak videoda söylediği gibi anlamsız bir hayat yaşamış. Her filozof isabetli fikirler ortaya koymuş değildir. Bu da onlardandır kanımca. Allah var, ahiret var. Hayatı anlamlı kılacak nice tecrübeler edineceksin bu dünya hayatında. Böylelerine aldanıp karanlık felsefe bataklıklarında boğulup hayatını da karartma.
Ölmemek için doğmamak gerek derdi babaannem. Doğmasan, ölmezsin.
Elhamdülillah , yaradılış gerçeğini özümseyerek , sorumluluğunu bilerek yaşayıp, sırat-ı müstakim üzere yürümek bu uğurda çaba , gayret göstermek , sabretmek imtihanı anlamlı kılmak yüce bir duygu ... tüm seferde olanlara selamlar ! -Nefer , seferde olsa gerek-...
Inanin icimden kendisine ulasmak bir seylef paylasmak geldi.ancak öldügunu duyunca cok uzuldum.inandigim seyler geregi Ona Rabbimin guzel muamele etmesini diliyorum.
Birey gercekle yasayamaz , yasayabilmesi icin bireyin yanilsamalara ihtiyaci vardir .
Fingarette
Sormak isterim gerçek nedir ki
@@selcuktoker704 sorma
@@afarmes :D :D
@@selcuktoker704 Hakikatı soruyorsan cevap hiç bir şey veya herşey. İki şekilde de pek bir anlamı yok. Zaten tek bir cevapta yok.
Her insan başka bir evrendir. Her insanın evreni anlama tarzı yekdiğerinden farklıdır çünkü. Bu kadar çok insan varken, gerçek cevabının yeryüzündeki insan sayısı kadar farklı cevabı vardır. Bu nedenle herkesin ortak kümesi olan bir ögede buluşmamız icap ederse buna göre tek gerçek ö l ü m d ü r. Diyebiliriz..
İşte bu sebepten dolayı ölümden sonrası için hazırlanmış olmak gerekir, mantıklı olan budur.
Büyüleyici...
Çok teşekkür ederim 🙏
Aydın bey, bir aralar sizi beğenerek takip ediyordum. Sizi burada görmek sevindirdi
Bu kadar sene düşünüp kıtaplar yazması bile boşluktan çıkaramamış onu , dünyanın en zor durumunu yaşamış ve o kadar güzel hayatı olmuş ki hala hiçbir zevk alamamış üzgün bir şekilde ölümü bekliyor..KALPLER ANCAK ALLAH’I ANMAKLA HUZUR BULUR ..(Rad: 13/28)
Doğa, tabiat , hava, su. Tüm cansızlar kendini tekrar ederken, insan neden kendini bitecek gibi görür. Yok olmak varlığa ters gibi geliyor benim için.
Kendi doğumumuzu görmediğimiz halde , yine kendi doğumunu görmeyenler den duyarak inanırız, doğduğumuza!
Var olduğuna inanmak ölmeyi doğurur,Doğum ise sancılıdır.
Yaşam ve ölüm, aslında nedenini hepimizin bildiği fakat kendimize bir türlü itiraf edemediğimiz, kabullenmek istemediğimiz türde gerçekler. Videodan anladığım kadarıyla bu kabullenemeyişin temelinde kaybetme korkusu yatıyor. Durumun tuhaflığı da, hiç bir zaman sahip olamadığımız şeyleri kaybetmekten korkmamız. 97 yılın ardından bir 97 yıl daha yaşasa da, gerçeği kabullenmedikten sonra durum onun açısından değişmeyecekti.
Durumun tuhaflığı da, hiç bir zaman sahip olamadığımız şeyleri kaybetmekten korkmamız... bu cümleyi ben de kurmuştum. ne güzel bir cümle bu Edit: daha doğrusu bu cümleyi zaten benim olmayan zamanı kaybediyor olmanın hüznünü yaşıyorum demiştim. Seninki açıklayıcı bir tespit teşekkür ederim
@@selcuktoker704 Zaman, sahip olamadığımız şeyler içinde en değerli olanı kuşkusuz. Tespitiniz çok yerinde. Güzel yorumunuz için ben teşekkür ederim.
Hepimizin bildiğini söylediğiniz nedeni acaba gerçekten biliyor muyuz? Yoksa bir nedene inanıp onu kabul mu ediyoruz?
Herbert "tüm bu olanların anlamı" olması gerektiğini düşünüp cevap arıyor. Ölümü, anlamını çözemediği
soru olarak tanımlıyor. Cevabı ne olursa olsun öleceğini biliyor. Ölümü kabullenmiş görünüyor. Ancak hala cevap bulamıyor.
kabullenmek sizde cevap bulmak mıdır?
iman meselesi.... iman olmayınca herşey yokluğa gider ve yokluk en büyük acı ve azaptır.....
1:50 Ablam o pastirmadaki yağ nedir ya. Dedemin ömründen 3 sene çalmışsın.
Herbert Fingarette 2 Kasım 2018'de 97 yaşındayken, yani bu video çekildiğinde olduğu yaşta vefat etmiş. öldüğünde evindeymiş ve kalp yetmezliğinden öldüğünü söylemiş kızı.
Hayata anlam katmak için öldükten sonra sonsuz yaşama inanmak gerekiyor. Öldükten sonra hiç olacağım düşüncesi insanın yaşamdan aldığı lezzeti de ortadan kaldırıyor. Dünyaya, yaşam alanına gelişimiz gibi ölümle de tabii ki yüzleşeceğiz ama ölüm son değil... Uzun ince bir yolda sonsuza kadar yolculuğumuz devam edecek..
Evet dogruu , kardeşim ,önceden de vardık ,ve sonrada olacağız kesinlikle , ,mantıklı ama anlatması zor çünkü , yaşam var nerden var ,, yok olan bir şey yar olmaz tamammi,, senevrede ,vardım düşün anneden babadan ,başlayarak geriye gibiiiiiiiiiiiiit giiiiit sonsuza kadar varsın ,ama bilicin şeklin böyle değildi ve,vardın ,dönüşerek ,geldin ve gidiyorsun , ya niye bitsinki devam eden varlık , ve nereye yok olsuun ,olmaz cunki boyutlar var aşamalar var bu büyüklükte ben varım , çok derin olgunluğa ulaşırsa , birazcık acayiplik gibi olduğunu anlar, ama zor bunu kabul etmek ,,zor ,ibadetin ileri adamasi nda bile tam ayan beyan ortada olanı görmek korkutur cunki henüz cigiz çıylik , çocukluk gibi , hayırlısı bakalım Allah insana merhamet ahlak iyilik nasip etsiiin ,
@@appyhelpers7465 tanrı yok dostum kendini kandırma
@@lord-ib3dh yaniliyorsun be kardeşim
@@lord-ib3dh Sen varsan Tanrı da var bence kardeşim. Ya şu dünyaya bakıyorum ve şu insana bakıyorum, hâlâ çözülememiş gizemlerle dolu. Bu kadar varlık yokluk için olamaz bence. İnsan beyni ve vücudu öyle karmaşık ki; çözmesi zamanın ötesine kalacak galiba.
@@lord-ib3dh Allah vardır islam haktır
Şu mısralar geldi aklıma:
"Yaşamak şakaya gelmez,
büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın
bir sincap gibi mesela,
yani, yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden,
yani bütün işin gücün yaşamak olacak.”NH
Düşünmek de bir lüks galiba... Ölüm bütün heybetiyle bizi orada beklerken.
teşekkürler Gülener, eksik olmayın...
Ölümü hala çözememekle birlikte, hayatı ömrünün son deminde anlamlanlandırabilmek..Üzücü.
97 yaşında aklın başına gelmiş 50 yaşındayım 30 senedir bu soruların cevabını arıyorum bulamadığım için karanlık bir yolda gider gibi insanlarla hayvanlarla bitkilerle kısaca dünyadaki bütün varlıklarla çok dikkatli yaşamaya çalışıyorum en doğrusu bu galiba kimseyi kırmadan yaşamak orhan gencebay söylüyo ya benim adım aşk
17 yaşındayım. Bu zamana kadar çok fazla varoluşsal problem yaşadım intihar ermeyi düşündüm. Hayatta bir anlam aramaya çalıştım sonra farkettim ki filozoflar hep bu soruyu sormuşlar ama cevap alan yok felsefe zaten sormak için sorar cevap için değil. O zaman ben neden bunu düşünmekle kendimiz üzeyim yorayım ne kadar düşünürsem düşüneyim hayatta bir anlam bulamam bulsam da bu göreceli olur başkasına kabul ettiremem. Ben de hayatımı bir sona varmak için değil, öbür level ya da bir anlam için değil hayatımın her anında mutlu olarak her anı yasadigim için deneyimleyerek yaşamaya karar verdim. Bu hayata gelmekle bile piyangoyu kazanmışız zaten. Babanız o gün prezervatif kullansa, anneniz başım ağrıyor dese siz olmayacaktınız. Ertesi gun halletseler bu işi yine siz olmayacaktınız. Öyleyse bu hayata gelerek çok şanslı olduğumuz için mutlu olmalıyız. Bunun biteceğinden korkmak anlamsiz, çok fazla da düsünmeyin akıl sağlığınız için zararli baya. Müzik ve dans gibi hayatı bir son için değil her anı için yasayalım. Sinema filmini biteceğini bildiğimiz halde gittiğimiz, sonuna kadar izleyip, zevk aldığımız gibi bu hayatı sonuna kadar biteceğinden korkmadan yasayalım. Sağlıcakla kalın.
Doxa kardeşim bu anlattığın Carpe Diem felsefesi çok yanıltıcıdır. İnsana gerçekleri unutturur. Bu örneğe iyi bak: Deve kuşu düşmanını görür,endişeye girer ve kafasını kuma sokar. Kafası kumdayken düşmanının onu görmeyeceğini sanır. İnsan da ölüme karşı kafasını kuma sokar. Zanneder ki ölümü hatırlamayınca, hayatını mutlu geçirmeye çalışınca ölüm onu bulmayacak. Ne kadar korkakça değil mi? Madem ölüm orada,insanın ölüme mertçe bakması gerek. Ölümü düşman olarak değil, terhis olarak görmesi gerek. Evet,bu dünyada askeriz ve vazifelerimiz var. Ölüm de bize terhistir,bayramdır. İnsan kainata bu bakışla bakarsa işte o zaman hayatının amacını anlar ve ölümü hoş karşılar. Bu bakış da ancak Müslümanca bakış açısı ile olur. Allah bizi vazife için göndermiş ve bize Güneşi,Ayı,Bitkileri her şeyi hizmetkar kılmıştır. Bir gün de görevimiz bitecek ve bizi bunun sonucunda ödüllendirecektir. İşte en mantıklı,en huzur verici,en mertçe bakış budur.
@@admsamethocam3022 söyledikleriniz islama inanan birisi için gayet mantıklı fakat bir dine inanmayan kimse sizin düşündüğününüz gibi düşünemez.Siz ölüme inanmıyorsunuz sonuçta devamı olduğunu düşünüyorsunuz arada büyük bir fark var ölüm yokluk demekse hayatta nasıl bir amacı olmalı insanın
@@erenbirinci1133 İman, hayata anlam katar. İnançsızlık ise boşluk ve can sıkıntısı verir.
İnsanların hayatta kalmaları ve ağır hayat şartlarını sürdürmeleri ancak yaşamaya değer bir amaca sahip olmalarıyla mümkündür. Yani ulaşılacak amacın, hayatın yükünü çekmeye değer olması lazım.
Bunun içindir ki İlk Çağ felsefecilerinden günümüze kadar sayısız düşünlerin en temel sorusu, hayatın anlamının ne olduğudur. Daha doğrusu hayatta uğruna yaşamaya değer şeyin ne olduğudur. Çünkü yeme-içme, evlenme, iş, araba ve ev sahibi olmak gibi hedeflerin kişiyi tatmin etmediği bir gerçektir. Zira tüm bunlara ve daha fazlasına sahip olan inançsız kişilerin, bu amaçlarına ulaştıktan sonra kendilerini boşlukta hissetmeleri buna açık bir delildir.
Nitekim inancı olmayan zengin insanlar kısa bir zaman sonra hayatın yükünü çekemeyip ya uyuşturucuya sığınıyor veya intihara kalkışıyor. Emekli olup, dünya hayatının zevklerini tadamayan inançsız yaşlıların ötenazi istemelerinin ve onlarca sanatçı ve şarkıcının genç yaşta hayatın bir anlamı yok diye intihar etmesinin en önemli nedeni budur işte: Allah’tan kopuk bir hayatın anlamsızlığı.
Bediüzzaman Hazretleri bu durumu şöyle izah eder:
“Ey küfür ve küfranı dağıtıp neşreden bedbaht ruh! Acaba, hem ruhunda, hem vicdanında, hem aklında, hem kalbinde dehşetli musibetlerle musibetzede olmuş ve azaba düşmüş bir adamın, cismiyle zahirî bir surette, aldatıcı bir ziynet ve servet içinde bulunmasıyla saadeti mümkün olabilir mi? Ona mesut denilebilir mi?” (bk. Lem'alar, On Yedinci Lem'a)
Ama inançlı bir insanın ebedi hayat gibi, Allah’ın rızasını kazanmak gibi bir amacı olduğu için, dünyayı ahiretin bir tarlası gibi görür. Son nefesine kadar çalışma ve kazanma arzusu ile ahiretine daha çok erzak götürme çabası ona hayatı anlamlı ve çok değerli kılar.
İmanlı bir insan için hayat her zaman yaşamaya değerdir.
Belirsizlik, kaos ve güvensizlik insanı en çok huzursuz eden şeydir. Bunun panzehiri kainatın sahibine sığınmaktır.
İnsanın dünya hayatında en çok ihtiyaç duyduğu şeylerin başında huzur, güven ve emniyet gelir. Bunun için de belirsizliklerden, kaostan ve kontrol edemediği güçlerden korkar, tedirgin olur.
Oysa ki kişi ne kadar güçlü, eğitimli ve zengin de olsa başta kendi bedeni olmak üzere hayatını kontrol etmekten acizdir. Ciğerine yerleşen bir mikrobu oradan çıkaramadığı gibi, doğal felaketleri de önlemekte gücü yetersizdir. Her an iktidarını aşan olaylarla karşı karşıyadır.
Bu durum, kişide sürekli bir kaygı, korku ve tedirginlik oluşturur. Allah’a imanı olmayan felsefeci, yazar ve diğer düşünürlerin birçoğunun hayatının sonlarına doğru aklını kaçırması veya bunalıma girmesinin nedeni işte bu kaygı ve korku halidir.
Bugün Allah’a inanmayanlar, imansızlıktan kaynaklanan bu kaygı durumunu ya medeniyet fantaziyelerine ya uyuşturucuya veya aşırı dünya meşguliyetleriyle unutmaya çalışmaktadırlar. Korona gibi bir salgından dolayı evlerine kapanan, kısmen de olsa meşguliyet ve diğer eğlencelerinden uzak kalanların depresyona girmesi, öfke krizleri yaşaması, içindeki boşluğu şiddet veya benzeri yollarla telafi etmeye çalışması bu gerçeği göstermektedir.
Buna karşılık imanlı bir insan, kainatta bir kaosun değil, düzenin hakim olduğunu, hiçbir şeyin başıboş olmadığını, her şeyin dizginlerinin Allah’ın elinde olduğunu bilir. Gücünün sınırlı olduğunun idraki içinde, neyi kontrol altına alıp ve neyi alamayacağını bilir, gerekli önlemleri aldıktan sonra yaratanına teslim olup emniyet ve güven içinde hayatını devam ettirir.
Zira, inançlı bir kimseye onun inancı şu müjdeyi verir:
"Sultan-ı Kainat birdir. Her şeyin anahtarı Onun yanında, her şeyin dizgini Onun elindedir. Her şey Onun emriyle halledilir. Onu bulsan, her matlubunu buldun; hadsiz minnetlerden, korkulardan kurtuldun.” (bk. Sözler, Yirmi Üçüncü Söz)
İman insana güçlü bir benlik algısı, imansızlık ise değersizlik verir.
Psikoloji ilmine göre, insanların sağlıklı bir ruh haline sahip olmaları için güçlü bir benlik algısına sahip olmaları gerekir. Yani kişinin kendisini değerli, önemli görmesi ve güçlü bir aidiyet duygusu taşıması gerekir.
Allah’a inanmayan bir ateist için, insan maymundan everilerek bugünkü haline ulaşmış, öldükten sonra da çürüyüp toprak olacak tesadüf oyuncağı bir yaratıktır. Kendisini böyle gören bir insanın benlik algısı da bu düzeyde olacak. Kendisini böyle gördüğü için çevresindeki insanlara bakışı da aynı doğrultuda olacaktır. Değeri makamda, parada, beden yapısında vb gördüğü için, bunları kaybolması durumunda ise, ciddi anlamda bir psikolojik krize girmektedir.
Oysaki inançlı bir insan, “iman insanı insan eder, belki de sultan eder” inancı içinde kendisini değerli gördüğü için yüksek bir benlik algısına sahiptir. Kendisini halife-i arz, kainat sahibinin en nazdar misafiri ve nazırı gördüğü için başka bir yerden değer arayışına girmez. Hiçbir insanın, kurumun ona vereceği dünyevi zarar, yapacağı bir kötülük onun kendilik değerine zarar vermez. Her zaman her durumda Yüce yaratıcısına intisabından dolayı kendisini değerli göremeye devam eder.
Risale-i Nur Külliyatında insanın nasıl bir değere sahip olduğu şöyle anlatılıyor:
“İNSAN:
• Şu kâinat ağacının en son ve en cemiyetli meyvesi,
• Ve hakikat-ı Muhammediye Aleyhissalâtü Vesselâm cihetiyle çekirdek-i aslîsi,
• Ve kainat Kuran’ının âyet-i kübrası,
• Ve İsm-i Âzamı taşıyan âyetü’l-kürsîsi,
• Ve kâinat sarayının en mükerrem misafiri,
• Ve o saraydaki sair sekenelerde tasarrufa mezun en faal memuru,
• Ve kâinat şehrinin zemin mahallesinin bahçesinde ve tarlasında, varidat ve sarfiyatına ve zer’ ve ekilmesine nezarete memur,
• Ve yüzer fenler ve binler san’atlarla teçhiz edilmiş en gürültülü ve mes’uliyetli nâzırı,
• Ve kâinat ülkesinin arz memleketinde, Padişah-ı Ezel ve Ebedin gayet dikkat altında bir müfettişi, bir nevi halife-i arzı,..
• Ve cüz’î ve küllî harekâtı kaydedilen bir mutasarrıfı,
• Ve semâ ve arz ve cibâlin kaldırmasından çekindikleri emanet-i kübrâyı omuzuna alan,
• Ve önüne iki acip yol açılan, bir yolda zîhayatın en bedbahtı ve diğerinde en bahtiyarı,
• Çok geniş bir ubudiyetle mükellef bir abd-i küllî,
• Ve Kâinat Sultanının İsm-i Âzamına mazhar ve bütün esmâsına en câmi’ bir âyinesi, ve hitabât-ı Sübhâniyesine ve konuşmalarına en anlayışlı bir muhatab-ı hassı,
• Ve kâinatın zîhayatları içinde en ziyade ihtiyaçlısı,
• Ve hadsiz fakrıyla ve acziyle beraber hadsiz maksatları ve arzuları ve nihayetsiz düşmanları ve onu inciten zararlı şeyleri bulunan bir biçare zîhayatı,
• Ve istidatça en zengini,
• Ve lezzet-i hayat cihetinde en müteellimi ve lezzetleri dehşetli elemlerle âlûde,
• Ve bekàya en ziyade müştak ve muhtaç ve en çok lâyık ve müstehak ve devamı ve saadet-i ebediyeyi hadsiz dualarla isteyen ve yalvaran ve bütün dünya lezzetleri ona verilse, onun bekàya karşı arzusunu tatmin etmeyen,
• Ve ona ihsanlar eden Zâtı perestiş derecesinde seven ve sevdiren ve sevilen çok hârika bir mu’cize-i kudret-i Samedâniye ve bir acûbe-i hilkat,
• Ve kâinatı içine alan ve ebede gitmek için yaratıldığına bütün cihazat-ı insaniyesi şehadet eden, böyle yirmi küllî hakikatlerle Cenâb-ı Hakkın Hak ismine bağlanan...” (bk. Nursi, Sözler, Yirmi Beşinci Söz)
Özetle:
İman nuruyla kainatın en değerli varlığı olan insan, yine iman nuruyla kainatın en mutlu, en huzurlu ve en saadetli varlığı olarak yücelerin yücesine çıkar... İki cihan saadetine ulaşır.
İnkar karanlığıyla kainatın en değersiz varlığı olan insan ise, yine küfür karanlığıyla kainatın en mutsuz ve en huzursuz varlığı olarak aşağıların aşağısına düşer... İki cihanda da kaybedenlerden olur...
İman, hayata anlam katar. İnançsızlık ise boşluk ve can sıkıntısı verir.
İnsanların hayatta kalmaları ve ağır hayat şartlarını sürdürmeleri ancak yaşamaya değer bir amaca sahip olmalarıyla mümkündür. Yani ulaşılacak amacın, hayatın yükünü çekmeye değer olması lazım.
Bunun içindir ki İlk Çağ felsefecilerinden günümüze kadar sayısız düşünlerin en temel sorusu, hayatın anlamının ne olduğudur. Daha doğrusu hayatta uğruna yaşamaya değer şeyin ne olduğudur. Çünkü yeme-içme, evlenme, iş, araba ve ev sahibi olmak gibi hedeflerin kişiyi tatmin etmediği bir gerçektir. Zira tüm bunlara ve daha fazlasına sahip olan inançsız kişilerin, bu amaçlarına ulaştıktan sonra kendilerini boşlukta hissetmeleri buna açık bir delildir.
Nitekim inancı olmayan zengin insanlar kısa bir zaman sonra hayatın yükünü çekemeyip ya uyuşturucuya sığınıyor veya intihara kalkışıyor. Emekli olup, dünya hayatının zevklerini tadamayan inançsız yaşlıların ötenazi istemelerinin ve onlarca sanatçı ve şarkıcının genç yaşta hayatın bir anlamı yok diye intihar etmesinin en önemli nedeni budur işte: Allah’tan kopuk bir hayatın anlamsızlığı.
Bediüzzaman Hazretleri bu durumu şöyle izah eder:
“Ey küfür ve küfranı dağıtıp neşreden bedbaht ruh! Acaba, hem ruhunda, hem vicdanında, hem aklında, hem kalbinde dehşetli musibetlerle musibetzede olmuş ve azaba düşmüş bir adamın, cismiyle zahirî bir surette, aldatıcı bir ziynet ve servet içinde bulunmasıyla saadeti mümkün olabilir mi? Ona mesut denilebilir mi?” (bk. Lem'alar, On Yedinci Lem'a)
Ama inançlı bir insanın ebedi hayat gibi, Allah’ın rızasını kazanmak gibi bir amacı olduğu için, dünyayı ahiretin bir tarlası gibi görür. Son nefesine kadar çalışma ve kazanma arzusu ile ahiretine daha çok erzak götürme çabası ona hayatı anlamlı ve çok değerli kılar.
İmanlı bir insan için hayat her zaman yaşamaya değerdir.
Belirsizlik, kaos ve güvensizlik insanı en çok huzursuz eden şeydir. Bunun panzehiri kainatın sahibine sığınmaktır.
İnsanın dünya hayatında en çok ihtiyaç duyduğu şeylerin başında huzur, güven ve emniyet gelir. Bunun için de belirsizliklerden, kaostan ve kontrol edemediği güçlerden korkar, tedirgin olur.
Oysa ki kişi ne kadar güçlü, eğitimli ve zengin de olsa başta kendi bedeni olmak üzere hayatını kontrol etmekten acizdir. Ciğerine yerleşen bir mikrobu oradan çıkaramadığı gibi, doğal felaketleri de önlemekte gücü yetersizdir. Her an iktidarını aşan olaylarla karşı karşıyadır.
Bu durum, kişide sürekli bir kaygı, korku ve tedirginlik oluşturur. Allah’a imanı olmayan felsefeci, yazar ve diğer düşünürlerin birçoğunun hayatının sonlarına doğru aklını kaçırması veya bunalıma girmesinin nedeni işte bu kaygı ve korku halidir.
Bugün Allah’a inanmayanlar, imansızlıktan kaynaklanan bu kaygı durumunu ya medeniyet fantaziyelerine ya uyuşturucuya veya aşırı dünya meşguliyetleriyle unutmaya çalışmaktadırlar. Korona gibi bir salgından dolayı evlerine kapanan, kısmen de olsa meşguliyet ve diğer eğlencelerinden uzak kalanların depresyona girmesi, öfke krizleri yaşaması, içindeki boşluğu şiddet veya benzeri yollarla telafi etmeye çalışması bu gerçeği göstermektedir.
Buna karşılık imanlı bir insan, kainatta bir kaosun değil, düzenin hakim olduğunu, hiçbir şeyin başıboş olmadığını, her şeyin dizginlerinin Allah’ın elinde olduğunu bilir. Gücünün sınırlı olduğunun idraki içinde, neyi kontrol altına alıp ve neyi alamayacağını bilir, gerekli önlemleri aldıktan sonra yaratanına teslim olup emniyet ve güven içinde hayatını devam ettirir.
Zira, inançlı bir kimseye onun inancı şu müjdeyi verir:
"Sultan-ı Kainat birdir. Her şeyin anahtarı Onun yanında, her şeyin dizgini Onun elindedir. Her şey Onun emriyle halledilir. Onu bulsan, her matlubunu buldun; hadsiz minnetlerden, korkulardan kurtuldun.” (bk. Sözler, Yirmi Üçüncü Söz)
İman insana güçlü bir benlik algısı, imansızlık ise değersizlik verir.
Psikoloji ilmine göre, insanların sağlıklı bir ruh haline sahip olmaları için güçlü bir benlik algısına sahip olmaları gerekir. Yani kişinin kendisini değerli, önemli görmesi ve güçlü bir aidiyet duygusu taşıması gerekir.
Allah’a inanmayan bir ateist için, insan maymundan everilerek bugünkü haline ulaşmış, öldükten sonra da çürüyüp toprak olacak tesadüf oyuncağı bir yaratıktır. Kendisini böyle gören bir insanın benlik algısı da bu düzeyde olacak. Kendisini böyle gördüğü için çevresindeki insanlara bakışı da aynı doğrultuda olacaktır. Değeri makamda, parada, beden yapısında vb gördüğü için, bunları kaybolması durumunda ise, ciddi anlamda bir psikolojik krize girmektedir.
Oysaki inançlı bir insan, “iman insanı insan eder, belki de sultan eder” inancı içinde kendisini değerli gördüğü için yüksek bir benlik algısına sahiptir. Kendisini halife-i arz, kainat sahibinin en nazdar misafiri ve nazırı gördüğü için başka bir yerden değer arayışına girmez. Hiçbir insanın, kurumun ona vereceği dünyevi zarar, yapacağı bir kötülük onun kendilik değerine zarar vermez. Her zaman her durumda Yüce yaratıcısına intisabından dolayı kendisini değerli göremeye devam eder.
Risale-i Nur Külliyatında insanın nasıl bir değere sahip olduğu şöyle anlatılıyor:
“İNSAN:
• Şu kâinat ağacının en son ve en cemiyetli meyvesi,
• Ve hakikat-ı Muhammediye Aleyhissalâtü Vesselâm cihetiyle çekirdek-i aslîsi,
• Ve kainat Kuran’ının âyet-i kübrası,
• Ve İsm-i Âzamı taşıyan âyetü’l-kürsîsi,
• Ve kâinat sarayının en mükerrem misafiri,
• Ve o saraydaki sair sekenelerde tasarrufa mezun en faal memuru,
• Ve kâinat şehrinin zemin mahallesinin bahçesinde ve tarlasında, varidat ve sarfiyatına ve zer’ ve ekilmesine nezarete memur,
• Ve yüzer fenler ve binler san’atlarla teçhiz edilmiş en gürültülü ve mes’uliyetli nâzırı,
• Ve kâinat ülkesinin arz memleketinde, Padişah-ı Ezel ve Ebedin gayet dikkat altında bir müfettişi, bir nevi halife-i arzı,..
• Ve cüz’î ve küllî harekâtı kaydedilen bir mutasarrıfı,
• Ve semâ ve arz ve cibâlin kaldırmasından çekindikleri emanet-i kübrâyı omuzuna alan,
• Ve önüne iki acip yol açılan, bir yolda zîhayatın en bedbahtı ve diğerinde en bahtiyarı,
• Çok geniş bir ubudiyetle mükellef bir abd-i küllî,
• Ve Kâinat Sultanının İsm-i Âzamına mazhar ve bütün esmâsına en câmi’ bir âyinesi, ve hitabât-ı Sübhâniyesine ve konuşmalarına en anlayışlı bir muhatab-ı hassı,
• Ve kâinatın zîhayatları içinde en ziyade ihtiyaçlısı,
• Ve hadsiz fakrıyla ve acziyle beraber hadsiz maksatları ve arzuları ve nihayetsiz düşmanları ve onu inciten zararlı şeyleri bulunan bir biçare zîhayatı,
• Ve istidatça en zengini,
• Ve lezzet-i hayat cihetinde en müteellimi ve lezzetleri dehşetli elemlerle âlûde,
• Ve bekàya en ziyade müştak ve muhtaç ve en çok lâyık ve müstehak ve devamı ve saadet-i ebediyeyi hadsiz dualarla isteyen ve yalvaran ve bütün dünya lezzetleri ona verilse, onun bekàya karşı arzusunu tatmin etmeyen,
• Ve ona ihsanlar eden Zâtı perestiş derecesinde seven ve sevdiren ve sevilen çok hârika bir mu’cize-i kudret-i Samedâniye ve bir acûbe-i hilkat,
• Ve kâinatı içine alan ve ebede gitmek için yaratıldığına bütün cihazat-ı insaniyesi şehadet eden, böyle yirmi küllî hakikatlerle Cenâb-ı Hakkın Hak ismine bağlanan...” (bk. Nursi, Sözler, Yirmi Beşinci Söz)
Özetle:
İman nuruyla kainatın en değerli varlığı olan insan, yine iman nuruyla kainatın en mutlu, en huzurlu ve en saadetli varlığı olarak yücelerin yücesine çıkar... İki cihan saadetine ulaşır.
İnkar karanlığıyla kainatın en değersiz varlığı olan insan ise, yine küfür karanlığıyla kainatın en mutsuz ve en huzursuz varlığı olarak aşağıların aşağısına düşer... İki cihanda da kaybedenlerden olur...
" Mevt, ehl-i dalalet için idam-ı ebedidir. Ve o dehşetli darağacından kurtaran ve mevti mübarek bir terhis tezkeresine çeviren yalnız Kur’an ve imandır. " Bediüzzaman Said Nursi
Yorumları okurken videonun çok yanlış kitlenin izlediğini anlamış oldum.. Yazık olmuş.
Hepimiz faniyiz ve Baki olanı bulmadıkça anlamsız kalıcak o parçamız
Aslında videoya beğenmeme tuşuna basıcaktım ama bu videoyu yükleyen arkadaşa bir haksızlık olacağı için yapmadım.. Videonun belli kısmına kadar filozof ve aynı zamanda yazar olan bu abimizin niye bu kadar derin konuları daha çözemediğini ve sıkıntısını anlamamıştım ama sonrasınra evli olduğunu ve eşini kaybettiğini öğrenince zaten videoyu kapatmak istedim.. Evliyken atomu parçalayabilir, uzaya gidebilir veya kendinizi klonlayabilirsiniz ama hayatın anlamını ve ölümü sorgulayamazsınız.. Çünkü her sıkıştığınızda kaçtığınız, saklandığınız bir güvenli liman vardır.. Aile.. Bir çok filozof ve düşünürün aile kavramını sorguladıkları ve çocuklarının bile olmadığını söylememe gerek yok.. Çünkü onlar varken gerçek bir sorgulama ve acı yaşayamazsınız. Olay acı yaşamak değil elbette sadece gerçeği aramak ama ne yazık ki gerçekleri ararken bir yandan da aşk masalı filmi çekilmez, umarım anlatabilmişimdir kendimi, yoksa evliliğe karşı bir yargım yok.. Aslında var ama başka konu :)
Bu arada yaşlılığın bilgelikle hiçbir ilgisi yok.. Gerçek bilgeler arıyorsanız çocuklara bakın.. Onlar doğal, masum ve başına buyruk hareket edip özgürdürler ve sürekli sorgularlar.. Demem o ki bu yaşlı abimizin çözemediği şeyi size biraz açıklıyim.. Tek bir insanı severek ve onunla birlikte bir aile kurup sadece bu ailenin iyi olması için uğraşmak, dışarıya gözlerini kapamak, biz bu karantina'da tuvalet kağıdı kovalarken, Afrika'daki insanların susuzluktan ölmesi veya Hutu, Tutsi gibi kabile ayrılıkları ile katledilmesi, diğer ülkelerinde bunları almamaları ve milyonlarca ölü.. Bu abinin de eşi öldükten sonra girdiği boşluk bu yüzden.. Doğaya, varlığa, havaya ve taşa önem verip, onu seveceksin, ona zarar vereni uyaracaksın ve ulaşabildiğin herkese bir şekilde sevgiyi aşılamaya çalışacaksın ki bu sadece çocuklarıma iyi baktım, eşimle mutluyduk olayından çıkmanı sağlar ve huzurla gidersin o karanlık geceye.. Korkuyla değil.. SEVGİ bizi birleştirecek ve var edecek ama böyle gidersek bu bütün Dünya'daki NEFRET daha da yayılacak ve kendi kendimizin sonunu hazırlıyoruz.. WAKE UP..
Filozof ve yazar olması beyinle alakalı.. kalbinin güzel bir aileye ait olması bu potansiyeli kullanmasına engel değil ki .. Bence tabi 😊 ve kişi zaten ölüm için bir net cevap bulamamış.. bulmuş ama sorgulayamaya devam ettiği için fikri değişmiş..
amma boş yapmışsın.............
Yorumlarınızı okudum ve o kadar haklısınız ki. Bir şeyleri beklemeye gerek yok. Sevgi aslında bencil değil. Sevgi çoğaldıkça çoğalan ve arttıkça güçlenen bir şey. İnsanla sınırlamak da aptalca.Bunları anlayabilen kişiler yok neredeyse. Yorumunuz için teşekkürler.
Eğer iman ;hayata hayat olsa hem geçmiş hem gelecek zamanlar imanın nuruyla ışıklanır vücud bulur.Eğer iman olmazsa hayat,zahiri kısacık bir zevk ve lezzetten ziyade elemler, kederler,hüzünler verir.
BEDİÜZZAMAN SAİD NURSİ
97 yıl yaşayıp, 40 yıl felsefe hocalığı yapıp 12 dk'lık videoda hiçbir şey anlatmıyor olması, her çeşit yoruma açık.
isterse 400 yıl felsefe yapsın yinede gerçeğe ulaşamaz
Açar solar türlü çiçek, kimler gülmüş kim gülecek, murat yalan ölüm gerçek, dostlar beni hatırlasın... Aşık Veysel
Görmüyordu ama gördü hayatı....
Min illərdi ölə-ölə
Ölüm nədi bilə- bilə
Yaşayırsa insan hələ
İnsan allahdan böyükdü...
Ramiz Rövşən
Mü'min Suresi, 67. ayet: O'dur ki, sizi topraktan, sonra bir damla sudan, sonra bir alak'tan (embriyo) yarattı; sonra sizi bir bebek olarak çıkarmakta, sonra güçlü (erginlik) çağınıza erişmeniz, sonra da yaşlanmanız için size (belli bir ömür vermektedir). Sizden kiminin daha önce hayatına son verilmektedir; adı konulmuş bir ecele erişmeniz ve belki aklınızı kullanmanız için (Allah sizi böyle yaşatır).
umarım herkes bu ayeti okuyup tekrar dirileceğinin ve sonsuz bir yaşamın var olduğunun farkına varır. Eğer yokluğa gideceğinizi düşünüyorsanız bu hayatın ne anlamı var ne için yaşıyorsunuz ? Birilerini sevmeyi nasıl başarabiliyorsunuz yok olacağına inandığınız halde ? Bu inançla kafayı yememeyi nasıl başarıyorsunuz ? İnsan anne babasını bile sevmemeye çalışır eğer yok olacağını düşünüyorsa çünkü bi daha onları göremeyeceğini beraber olamayacağını bilmek insanı deli etmez mi ? Herkesin hidayete ermesi ümidiyle...
@@ekrembozlagan1997 Komiksiniz😂
@@Socrates478 insanin fıtratı bozulunca ağlaması gereken şeylere gülebiliyor.. o yüzden komik buldunuz galiba
Özgün ve kaliteli bir kanalsın,teşekkürler bunları bize de gösterdiğin için..♡
Enfal Suresi, 24. ayet: Ey iman edenler, size hayat verecek şeylere sizi çağırdığı zaman, Allah'a ve Resûlü'ne icabet edin. Ve bilin ki muhakkak Allah, kişi ile kalbi arasına girer ve siz gerçekten O'na götürülüp toplanacaksınız.
Mr.no body filminde geçen bir söz 'ölmekten korkmuyorum,yaşanması gereken şeyleri yaşayamamaktan korkuyorum'
Filozofi bir sözünü daha duymadım. Adam hayatını güzel yaşamış onu anlatıyor.
Anlayana.
Iyy ne kadar sığsın🙄
Haklısın ben de aynı şekilde düşünüyorum. Sadece kabullenememe var ölümü. Sorular var ama bir tane bile cevabı yok
@@serhanfazli sorunun sahte olmasi cevap
Kuşlardan mı duymadın? Okuyacaksın ki okudum diyeceksin. Duymadım duymadım aman duyma!
Emice, korkularınla yüzleş. Ölüm, bir yokluk değildir. Bir kaç taneydin, bir kaç tane olmaya devam ediyorsun, bir tane ol. Öldüğünde ise bir çok olacaksın.
Ankebut Suresi, 64. ayet: Bu dünya hayatı, yalnızca bir oyun ve '(eğlence türünden) tutkulu bir oyalanmadır'. Gerçekten ahiret yurdu ise, asıl hayat odur. Bir bilselerdi.
İnancımızın bizi ne kadar güçlü kıldığını hayata bağladığını ve hayatımızı anlamlandırıp bize şevk ve güç veren bir şey olduğunu şuan daha iyi anlıyorum elhamdulillah müslümanız
Eğer tanrı yoksa hiç bir şeyin anlamı yok.Adam bunun sıkıntısını yaşıyor. Tanrı aklının kenarından bile geçmiyorki hayatı anlamlandirmada kullanabilsin. İnsan yok olduktan sonra,güzel hatıraları animsayamadiktan sonra iyi yaşamışsın kötü yaşamışsın ya da hiç yaşamamışsın ne önemi var.
Uzun yaşamın en kötü yanı Sevdiklerinin birer birer öldüğüne şahit olmak galiba
benim bu genç yaşımda ölüm ile ilgili bir tanımım var.....kurtuluş.......evet kurtuluş..her ne olursa olsun bağlılıkların sona ermesi kurtuluştur
" bu kadar uzun süre yaşadım ama bu güzellikleri gerçekten takdir edebildim mi?"
Ne yazık, ne kadar yazık.
Günlük hayatın bütün karmaşıklığı içinde, şöyle biraz uzağa çekilip uzaktan bakabilsek hayata..
Her şey ne kadar da kolaylaşacak.
Sorgulamak hayatın yaşanabilir bir yapıda gelişmesi için, olmazsa olmazı. Aşk insanın varlığının anlamlı hale gelme şeklidir. Ölüm ise anlamlı hale gelmiş hayatın başka bir duyguya dönüşmüş aşamasıdır. Hayat her şeye rağmen yaşamak için büyük bir fırsattır...
Hayata anlam katan Allah inancıdır. Onun varlığyla doğa güzelleşir,Onun varlığıyla ölen dostlarımızın acısını hafif atlatırız, Onun varlığıyla hastalıktan, yaşlılıktan ve ölümden korkmayız. Hayatın anlamı Allah inancıdır. O varsa herşey anlamlı. Yoksa dibin dibini görüyorsun psikolojik olarak eninde sonunda.
Ölüm çözülebilecek bir problem değildir, varoluşumuzun temelini oluşturan yegane şeydir.
Öleceğim...
Ölümle dolacağım...
Biliyorum!
Gerçek!
Fakat bilmek istiyorum:
Ölümle boy ölçüşebilecek hayat nedir?
23 yaşımda hep hayalini kurduğum o paralı karılı kızlı saygıdeğer hayata başlamama birkaç ay varken ölümden döndüm. 2 yıl geçti üstünden anca iyileşip sağlıklı düşünebilmeye başladım lakin ne bildigim bir ben var ortada ne de eski isteklerim ve onlar için cabalayacak güç. Tek isteğim bir an önce acısız bir şekilde ölmek ve ölmeden önce de bir kez masumca karşılıklı aşkı tadabilmek hayat yalan bunu gördüm.
Ne düşünüyorsunuz şuan ?
ölüm gerçeğiyle yüzleşmek sizi kabuğunuza çekmiş. korkularınızı hatırlatmış. ama şu anki düşüncelerinize de çok güvenip onları beslemeyin derim. karı kız da saygı görmek de, diğer erkeklerden üstün olmak da hayvansal içgüdüler, hormonlarımızın bize yapmamızı emrettiği şeyler. yani insanı insan erkeği erkek yspan güdümlemeler. sağlıklı düşünebilmeye başladım demeyin psikoterapi görüp travmanızla tekrar yüzleşmek ve onu tam anlamıyla atlatmak cesaretini gösterin. bu öze dönüştür. hayat kazadan önce ne kadar yalandıysa şimdi de o kadar yalan. ne demiş akıllı bi adam "Burası dünya, ne çok kıymetlendirdik. Oysa bir tarla idi ekip biçip gidecektik" bu laf bana ilham vermişti. umarım sizde de bazı lambaları tekrar yakar. şu anki nihilizmin sebebi kaza öncesi hayatınızda haddinden fazla anlam yüklemeniz de olabilir. özet: aramaya, sorgulamaya, bişeyler yapmaya, yaşamaya ve yaşadığını en azından kendine kanıtlamaya devam.
@@africangreyparrots3201 ne güzel yazmışsınız çevremde sizin gibi dostlarımın olmasını isterdim belki o zaman bu arayış biraz kolaylaşırdı canımı bayağı yakıyor bu süreç hayatım resmen yazıydı da tura neymiş onu görüyorum şimdi şimdilik tesellim her şey geçici bu da geçer üstüne henüz çıkamadım
@@africangreyparrots3201 👏🏻hayat size de bir şeyler öğretmiş
Mesela bu adam inanarak yaşasa ne kaybederdi hiçbir şey. Yine gezerdi eğlenirdi mutluluğunu yaşardı,
sonunda da eşi gittikten sonra eşinin orada cennette kendisini beklediğini bilir mutlu olur, kendisi de mutlu bir şekilde ölür giderdi.
Bu kadar acı çekmezdi.
Yani kısacası (faraza) hayatın sonunda Cennet veya cehennem olmasa bile bunu bu şekil düşünmek insana bir umut veriyor ve bu umut da insanoğlunun dünyada da mutlu bir şekilde yaşaması için çok önemli bir şeydir.
Ya varsa şeklinde bir ihtimal üzere inandığını düşünmek gerçekten aklını ikna ettiğin bir inanma şekli değildir. Zaten bu bir inanç meselesidir. Ne kadar da üstüne düşsen aklında bir köşede hep bir boşluk kalacak. O yüzden din aklı devre dışı bırakıp onun yerine kalbi koyar. Fakat aklım bana her şeyin boş olduğunu bas bas bağırıyor. O sebeple ya varsa, ya yoksa gibi olasılıklara dair bir inanç şekli benim lügatımda yok.
O muazzam çiçeklere bakıp onu yaratanini görememek ne büyük bir acizlik😔
97 yaşına gelip hayatın anlamını çıkaramamanın somut örneği. Yaşantımız bir rüyadır, asıl olan kendimizi ebedi aleme hazırlamakdır, adam güya filozof ama bunu anlayamamış. İşte ölümün korkusu endişesi bu sebeple kof bir hayat yaşanmış boş ve anlamsız, anlam katmaya çalışırsın fakat elde var SIFIR, ne ibadet ne ahlak nede takva. Ben 40 yaşındayım 27 yaşından beri ibadetlerimi elimden geldiği kadar yapmaya çalışıyorum, haramdan uzak insanlara yardım etmeyi amaçlayan. Ölüm nereden gelirse gelsin vız gelir tırıs gider hiç bir endişem yok. Sapasağlam inandığın gerçekle yüzleşecek olmak insanı neden endişelendirsin ki neresi anlamsız bunun, bilakis heyecan verici.
Muhteşem belgesel.. cesurca itiraflar ve ölümle yüzleşme.. ölümle gençken yüzleşebilen, yada bugün ölüme İnanan varmıdır..??!!
30 Yaşımda Ölümü Kabullendim Zor Oldu Ama Şuan 36 Yaşındayım Kafam Rahat İnsan Psikolojisi Çok Karmaşık Bir Şey Eğer Çok Korkuyor ve İnançsız İsen Kendini Doğmadan Öncede Yoktun Zaten Diyerek Motive Edebilirsin Zaten İnsan Öleceği İçin Korkmuyor Buda Ayrı Bir Mesele İnsanlar Çevresindekilerden Koparak Yok Olmayı Kabullenemiyor Aslında Bundan Korkuyor.
Bir bu adamın anlattıklarındaki kaybolmuşluk ,ümitsizlik , anlamsızlık...Bir de Necip Fazıl'ın beyti :
Öleceğiz müjdeler olsun,müjdeler olsun
Ölümü de öldüren Rabbe secdeler olsun.
Öldükten sonra bir ahiret var mı yok mu hepimiz anlayacağız zaten.mühim olan var mı yok mu onun sırrını burada çözmek.
Elhamdülillah iman nimetine ki o karanlığı aydınlatıyor.
Gerçekte ahiret inancı olmadan yaşamak inanılmaz zor olmalı.Allah hepimize hidayet nasip eylesin.
Ahiretsiz bir hayat anlamsızlık dünyasıdır. Yaşamak için bir sebep olmaz
@@mayvronski1559 onun için diyor ki belki "hayatın anlamı nedir" sorusu aptalcadır, hiçbir anlamı yoktur
Ahh bilebilse keşke, bu ebedi yaşam arzusu cennetlik olmamızdan kaynaklanıyor. Ebed için yaratılmışız. Bu dünya konar göçer bir güzergah. Ahh bilebilse keşke, keşke
esas, dünyanın anlamı ahiret inancı olmadığı zaman ortaya çıkar. çünkü sonu olan şey değerli, daima elinin altında olan şey değersizdir. bu amcanın ağaçlar hakkında söylediği şeye dikkat edelim. onlara bu zamana kadar hak ettiği takdiri verememişim diyor. çünkü o zamana kadar o ağaçları bir daha göremeyecek olmanın farkındalığı yoktu üzerinde. şimdi onları seyretmenin de bir sonu olacağını biliyor ve tüketiyor doya doya. ama ahiret inancı olan birisi hiçbir zaman bu hissin derinliğini kalbinde yaşayamaz. çünkü onun inanışına göre uyandıktan sonra cennette sonsuza kadar görecek ne de olsa. işte dünya denen yuvarlak su küresini değerli kılan tek şey bu. bir sonunun olması. küçük bir altın parçasını, yoksunluğu hayatımıza mal olacak bir bardak sudan daha değerli kılan şey de bu. gözümüzü son kapattığımız ana kadar, göz kapaklarımızın arasına dünyanın her parçasını sığdırabilmek dileğiyle..
Adam 97 yıl yaşamış hâlâ ölüm beni endişelendiriyor diyo.
Dünya insandan yüz çevirdiği halde insanın dünyadan yüz çevirmemiş olması büyük bir elem olsa gerek. Kalsan ne gitsen ne..? Amcama çok üzüldüm. Gerçek olsun ya da olmasın bir Tanrı ve ahiret inancı en azından iyi insanları rahatlatır. Ne denir ki... "Hayat bir andır".
Dünyada yaşamak insanların sahip olduğu en güzel şeydir. Bu sadece insanlar için de değil zekaya sahip bütün hahvanlar ölümden kaçar. Çünkü bu doğal seçilim karşısında avantajlı olmanızı sağlar. Yani bu özelliğe sahip canlılar ölmeyip, üreyip, gen havuzunda kendi genlerini arttırarak, türün diğer üyelerinden avantajlı hale gelirler. Neyse bu işin bilimsel tarafı. Tabi bu gibi özelliklerin felsefeye, antroplojiye ve yaşama büyük yansımaları var.
Din de bu yansımaların görüldüğü sistemlerden biri. Ama bir kurtarıcı veya psikolojik yardım sağlayan bir kurum kesinlikle değil. Aksine kendine inananlara baskı yapan, onları günahkar yerine koyan ve var olup olmadığının bilinmediği bir başka alem için hayatlarını katı ve atıl kurallar içinde yaşamaya zorlayan bir sistemdir.
@@emir8421 amcanın 40 lı yaşlarına dönmüşsün , ilerleyen yaşındaki görüşlerin çok farklılaşabilir.
Şimdi baktığımda 2 Kasım 2018'de yani bu konuşmayı gerçekleştirdiği yıl içerisinde vefat ettiğini öğrendim. son konuşması gibi, hayat çok tuhaf...
İnsan Hep var olmayı diler ahiret inancı bu yüzden önemli ölüm yeni bir başlangıçtir yokk olma değildir
Açıklamada kaynak, bilgi ve link verdiğiniz için teşekkürler. Keşke her kanal böyle duyarlı ve hakkaniyetli olsa.
Geçmiş günü beyhude yere yâd etme
Bir gelmemiş an için de feryat etme
Geçmiş gelecek masal bunlar hep
Eğlenmene bak ömrünü berbat etme.
Niceleri geldi, neler istediler,
Sonunda dünyayı bırakıp gittiler.
Sen hiç gitmeyecek gibisin değil mi?
O gidenler de hep senin gibiydiler.
Dünyada ne var, kendine dert eyleyecek,
Bir gün gelecek ki can bedenden gidecek,
Zümrüt çayır üstünde, sefa sür iki gün...
Zira senin üstünde de otlar bitecek
Ömer Hayyam
Var olmuş tüm deneyimlerin, yaşanan her aşkın ve her keyfin, her acının ve her kederin yok oluşu. Ve asla düşünmediğimiz, düşünmek istemediğimiz 'neden' sorusu. Cidden, neden varız? Neden bu sonsuz yoklukta sadece bir süreliğine var olduk? Bilincin kimyasının ötesinde gerçekten hiçlik mi var? Bu benim için en gizemli soru.
Sanki hayatın huzur çizelgesi çocukluk yıllarinda zirve noktayı görüyor ve zaman geçtikçe daha zayıf bir hale geliyor. Tıpkı bizi her saniye ölüme götüren bedenimiz gibi. Düşünceler, benlik algısı, kendini ifade edebilme gücü... Bunların hepsi ile birlikte fiziksel bir hapishane içerisinde ölmeyi bekliyorsun. Ne garip, ne acınası bir çaresizlik bizim için. Keşke nesillerin devamını getirmemek için tüm insanlık kendisine söz verse... 100 yıl içinde bize bakan gençler olamayacagindan gelecek nesiller bunları yasamasin diye acı içinde ölürüz. Ve doğa kendi guzellikleriyle, elenen insanlığı toprağı ile kucaklar.
Ölüm ile ilgili her şey retorikte kalıyor galiba.... Sebebi tamamen bireysel olması mı onu da bilmiyorum... Ama ben zaman ve ölüme daima müspet bakmışımdır. Dünyada daha adil bir şey göremedim ölüm ve zaman dışında. Sebebi bu olsa gerek 😊 Ayrıca çok güzel bir iş yapıyorsunuz iyi ki varsınız 😉
77 yaşında bir felsefeci olarak ölüm korkusunun anlamsız olduğunu yazan birinin bana vereceği çok şey olmadığını düşünerek kapattım videoyu.
Hiç bir şey sizin değilken kaybetmekten korkmak için bir sebep var mıdır?
@@Noviskarsiyaka bunu mantık söyler. İnsandan mantiktan müteşekkil midir. Korkmanin sebebi insan olmak! Referansiniz din mi sizin ? Ona göre de cevap verebilirim
Sonradan pisman oluyor
İnsanlar bu dünyada yaptıkları şeylerle yüzleşmek istemedikleri için ölümden korkarlar.
Ya varsa ya gerçekse o zaman iflas.
İnanarak ve inancının gereyi gibi yaşayan insanın ölümden korkması görülmüş bir şey değil.
Yoksa birşey kaybetmiş değil varsa çok şey kazanmış.
kendini kandırma
Yani, ölmek için ilk önce yaşamaya devam etmenin gerekçesini bilmek gerekir diye düşünüyorum. Gerekçesini bilmeden sürdürdüğümüzün hayatın ölmek için bir nedeni olmalı. 🤔
Bu adamın yaptığı sorgulamaları ben 15 yaşındayken yapıyordum.
Demek ki sonlarda tekrar basa donuyorsun. Arada dusunduklerin/yaptiklarin sonrasinda pek bir sey ifade etmiyor.
Sen buyuk bir adamsin.
vaov nasıl bir duygu anlatsana
2018 yılında, 97 yaşında, bu videodan kısa bir süre vefat etmiş Herbert Fingarette.
Hayat kısa, kuşlar uçuyor.
Ölümün yakınından geçerseniz eğer insanda kibir özgüven gibi şeyler kalmıyor tek hissettiğiniz acziyet hemde daha önce hissedemediğiniz kadar bir küçülmüşlük korku ve çaresizlik kıyısından geçince öyle bir tokat yiyosunuzki kendinize gelmeniz aylar yıllar bulabiliyor belkide hiç gelemiyosunuz
Cesur bir 97 lik kalp. Bütün sorumluluğu almış. Iyi bir insan derim. Bir inanca saplanıp tüm sorumluluğu belirsiz bir sisteme ya da varlığa dahası tuhaf güce bırakmamış. Cesur yürek.
Pek derin / ders çıkarıcı bir tarafı yok. Eşini hayatının merkezine koymuş ve bu konuda saplantılı bir ruh haliyle yaşamış 70 yıl boyunca. Haliyle de ortaya dramatik bir aşk acısı çıkmış. 1500 yaşına da gelse benzer şeyleri söyleyecekti. Oysa insanlığın anlaması gereken birçok konu var... 97 yaşınaki filozoftan beklentimiz büyüktü:)
Hz. Azrail'in Güzelliği
Onk. Dr. Halûk Nurbaki'den gerçek bir hatıra..
Ben, 40 yıllık bir kanser uzmanı olarak maddeyi asan sayısız olayla karşılaştım ve bunları, o olaya şahit olanlarla birlikte belgeleyerek özel bir arşiv yaptim. Bunlardan 1976 yılında yaşanmış bir olayı size nakletmek istiyorum.
Kanser hastanesinde başhekimken Serap adında genç bir hanım hastam vardı. Bu hastam göğüs kanserine yakalanmış ve tedavi için yurt dışına gitmek istemesine ragmen, bazi formaliteler sebebiyle o imkanı bulamamıştı. Serap'ı özel bir ilgiyle bizzat ben tedavi altına aldım. Ve kısa bir süre sonra da iyileştiğini gördüm.
Ancak Serap'in da bütün diğer kanserliler gibi ilk 5 yıllık süreyi çok dikkatli geçirmesi gerekiyordu. Bir iş kadını olan
Serap, 4 yıl kadar sonra bir ihale için İzmir'e gitmek istedi. Kış aylarında olduğumuz için uçakla gitmesi şartıyla kabul ettim.
Maalesef bilet bulamamış ve benden habersiz bindiği otobüsün kaza geçirmesi üzerine 6 saat kadar mahsur kalmış.
Dönüşünden kısa bir süre sonra kanser, kemik ve akciğerine yayıldı. Serap bacak kemiklerindeki metastaz nedeniyle yürüyemez hale gelirken, hastalığın akciğerdeki tezahürü sebebiyle de devamlı olarak oksijen cihazı kullanıyor ve söylediği her kelimeden sonra ağzını o cihaza yapıştırarak nefes almak zorunda kalıyordu. Evine gittiğim gün, yine güçlükle konuşarak:
--''Doktor bey,'' dedi. ''Ben size...dargınım.''
-- ''Niçin?" diye sordum.
--"Siz...dindar bir insanmışsınız. Niçin bana da, ALLAH 'ı, ölümü, ahireti anlatmıyorsunuz?"
Dini inançlarının çok zayıf olduğunu bildigim için bu teklifi karşısında oldukça şaşırdım. O'nu üzmemeye çalışarak:
--"Doktora ulaşmak kolaydır'' dedim. ''Parayı bastırdın mı istediğine tedavi olursun. Ancak iman tedavisi için gönülden istek duymalısın..."
Konusmaya mecali olmadığından "Ben o isteği duyuyorum" manasında başını salladi. Artık ümitsiz bir tıbbi tedavinin yani sıra, ebedi hayatın ve saadetin reçetesi olan iman derslerimiz başlamış ve dersler "hızlandırılmalı öğretime" dönmüştü. Anlattığım iman hakikatlerini bütün ruhuyla meczediyor ve arada bir soru soruyordu.
Vefatına bir hafta kala:
--"Doktor bey'' dedi. ''Ben ölürken ne söylemeliyim?"
--"Senin durumun çok özel" dedim. ''Kelime-i Sahadet sana uzun gelir. O anı fark edince ''Muhammed'' (s.a.v) sana yeter."
O, haliyle tebessüm ederek yine başını salladı. Çok ıstırabı olduğu için Serap'a sürekli morfin yapıyor ve O'nu uyutmaya
çalışıyorduk. Ben, bir iş seyahati sebebiyle bir müddet ziyaretine gidemedim.
Dönüşümde annesi telefon ederek:
--"Serap, bir haftadir morfin yaptırmıyor." Dedi. "Sabahlara kadar inliyor ve çok ıstırap çekiyor."
Hemen eve gittim ve iğne yaptırmamasininsebebini sordum. Aldığım cevabı hala unutamıyor ve hatırladıkça ürperiyorum.
"Ya morfinin tesiriyle ölüme uykuda yakalanir ve son nefeste "Muhammed" diyemezsem?.
İşte Serap, böyle bir hanımdı. Bu arada benden istihareye yatmamı ve eğer bir kaç gün daha ömrü varsa, son günü uyanık kalacak şekilde morfin yaptırılmasını rica etti. Ben hiç adetim olmadığı halde cuma gününe rastlayan o gece istihareye yattım ve Serap'in acizliği hürmetine sandığım salı gününe kadar yaşayacağına dair bir işaret sezdim.
Ertesi gün O'na:
--"Hiç korkma!" dedim. "İğneyi vurdurabilirsin."
Ve Serap bir veda niteliği taşıyan bu görüşmemizde son sorusunu da sordu:
--"Doktor bey...Azrail bana nasıl görünecek?"
--"Kızım," dedim. "O bir melek değil mi? Hiç merak etme, sana yakışıklı bir prens gibi gelecektir."
Salı günü Serap'in ağırlaştığı haberini alınca hemen eve gittim. Ancak vefatına yetişememiştim. Ailesi tam manasıyla perişandı. Sadece kendisine uzun müddet bakan dindar bir hanım akrabası ayaktaydı ve beni görünce yanıma gelerek:
-"Doktor bey, biliyor musunuz, bu evde biraz önce bir mucize yaşandı!" dedi ve devam etti:
--Serap, bir saat kadar önce oksijen cihazını attı ve "yataktan kalkması imkansız" denmesine rağmen kalkarak abdest aldı, iki rekat namaz kıldı.Bütün ev halkı hayretten donup kaldık. Ve kelime-i Şehadet getirerek vefat etmeden biraz önce de:
--"Doktor bey'e söyleyin, dedi. Azrail, O'nun söylediğinden de güzelmiş!.
hassiktir...
Değişik bir bakış açısı kattı ve gözyaşlarıma hakim olamadım...
sözler köşkünden geldim...
"Yalnızlık ve yokluk hayatımın mutlak parçalarıdır.."
Eğer Allah'ı bulsaniz tanısaniz sevseniz hayatınızda ne yalnızlık kalır ne de yokluk....
Ölümden de önce, asıl sorgulanması gereken, doğumdur.
Yalnız, ne doğumu, ne de ölümü fiziksel algı ve yargılarımızla çözebiliriz.
Çoğu insan ruhu, bedene girdiğinde kendi varlık bilincini kaybeder ve beden bilinci dışına çıkamaz.
Tüm bu soruların cevabı Yaratıcıyı tanımak ve ona teslim olmaktır. Bütün manalar onda. Bu mükemmel kainat bu akıl sahibi insanlar boşuna var olmuş olamazlar..
Çeviri konuşmalar ekibine çevirmelerini tavsiye ettiğim videolar ;
1) Subboor Ahmad , The dark path atheism to nihilism
2)Imran Hussein , Man spent 17 years building a lamborghini in basement, for what ?
3) Smile2jannah , Did the universe win the jackpot? ( animation )
Bir kanal nasıl bu kadar hayatıma pozitif etki edebilir...
5,20 parça string quartet No 13 In A. Minor PO. 29. No. 1. D. 804
Teşekkürler! Keşke bestecinin adını da yazsaydınız: Schubert.
yorumlarda bunu arıyordum. çok teşekkürler
Olumu dusunmek anin mutluluguna varmak Ile esdeger oldugunu dusunuyorum.Olum var ve biz hep ona yakiniz.Sahip olduklarimizin degerini bilmek baskasina degil bize dusuyor.Hayatda hicbirseyimiz olmasada alacak hala bir nefesimizin olmasi olene kadar bizi mutlu kilmali.
yemek yerken arkada izleyim derken kazık gibi adam dakikalarca ağladım belki aylar yıllar sonra
"İnsan da, yaşam da saçmadır; boşunadır, rastgeledir, sağlam hiçbir şey yoktur; ama yine de yaşamak gerekir." der Albert Camus. Videoyu izlerken benim çıkardığım fikir bu. Kim bilebilir belki yaşamın anlamsızlığını ölüm anlamlı kılabilir. Çünkü öldükten sonra anlam arayışımız sona erer ve başladığımız yere döneriz.
hayat kısacık..
azıcık hayal,
azıcık sevgi..
derken merhaba...
hayat anlamsız..
biraz ıstırap
ve umut yalnız
derken elveda
Hayatı anlamlandiramama, pek çok modern insanın problemi. Boşa yaşadığını düşünme, çok yakınlarını kaybedip hayatta yalnız kalınca. Halbuki, hayatı ve ölümü yaratan var. Onu tanımak için yaratıldık, ne mutlu o kimselere ki, masukuna kavuşma ümidiyle hayatları da ölümleri de anlamlıdır.
bu sorular, bu kaygılar yine yaşamın kendisiyle, yaşamın içinde olmakla ilgili.bir yazar ya da filozof; ölünce nereye gideriz sorusuna hiç doğmamışların yanına diye cevap vermiş. yok olmak o kadar da kötü olmamalı belki bunu alçakgönüllü bir biçimde kabul etmeliyiz.sonsuza kadar yaşamak da bir trajedi olurdu keza.bilmek istemek, cevap aramak insanın doğasında var.neden burdayız, bütün bunların anlamı ne bizi huzursuz eden soru bu, insanlık hep bunun cevabını arıyor kendince cevaplar buluyor.
belki de ölümün acısını deneyimlemeyemediğimiz için korkuyoruz, herkes böyle hastalıksız sağlıklı yaşlanır umarım ve yine umarım ki ölüm bayılmak kadar acısız ve rahattır.
Kuş ölür sen uçuşunu hatırla herbert. Kimse nerden geldiğini bilmiyor nereye gittiğini de bilmiyor. Arada geçen bi süre var bazılarınınki uzun bazılarınınki kısa. Bu süreyi de ne kadar verimli değerlendirirsen değerlendir bi anlamı yok. Tek güzel şey var güzel anılar biriktirebilmek ve hatırlamak. Gerisi koskocaman bi boşluk.
Çok teşekkür ederiz. Olağanüstü etkileyici.
Yaklaşık 12 yaşından beri bende bu hayatın anlamı ne diye sorguluyorum hiç birşey bulamadım. Sanirim düşünmemek gerekiyor
Başını kaldır, kendini tanıttırmak isteyen fa’al ve kudretli bir Zâtın hârika işlerine bak. Sen başıboş olmadığın gibi, bu hadiseler de başıboş olamazlar. Her birisi çok hikmetli vazifeler peşinde koşturuluyorlar. Bir Müdebbir-i Hakîm tarafından istihdam olunuyorlar. Evrende tahminen 2 trilyon galaksi olduğu, her galakside de 100 milyar yıldız olduğu, Güneşimizden 5 milyar kez büyük olan yıldızların var olduğu, Güneşimizin de Dünyamızdan 1.3 milyon kez büyük olduğu şu evrende, bizlere hayatın amacının bir iş sahibi, bir ev, bir araba sahibi olmak, kendini insanlara sevdirerek statü sahibi olabilmek vb. şeyler 70-80 yıllık bir ömür için dayatılıyor. Bu ömrün de tatlı yılları dediğimiz süreç olan gençlik- olgunluk süreci olan süreç ise çocukluk, yaşlılık, kırpılsa 40 yılı geçmez, o da sağlıklı bir ömür herkese nasip olmuyor. Bu kısa hayatın amacını özetleyen etkileyici bir ayet: Ve onlar orada, “Rabbimiz! Bizi çıkar da yapmış olduklarımızdan tamamen başka, iyi işler yapalım” diye feryat ederler. Size düşünecek kimsenin düşünebileceği kadar bir ömür vermedik mi? Üstelik size uyarıcı da gelmişti. Şimdi tadın bakalım! Zalimlerin hiçbir yardımcısı da yoktur!(Fatır Suresi-37)
ömrünün sonuna gelmiş birinin düşünceleri dinlemek
Öldükten sonra yokluğa ve hiçliğe inanmak insanın kendisine eziyet veya azab etmesidir net.
Benim gidecek olmam ne anlama gelir ki. Bu cümleyi duyduktan sonra kim bir an durup düşünmez ki.
İnsan daha önce bir kez öldü farkına varmadı. ikinci kez öldüğünde ise yine aynı şey olacak ve yaşamaya devam edeceksin. Ana rahminde biten hayatın gibi yenisine kavuşmaktan korkun ne tuhaf.