Το Μαγικό των Ανθρώπων «Η Άννυ και το Πένθος αλλιώς» | 07/12/2019 | ΕΡΤ

Subscribe στην ΕΡΤ: bit.ly/ERTYT
Ένα μωρό προτού έλθει στον κόσμο έχει κιόλας γεννηθεί στο μυαλό της μητέρας του. Ένα μυθικό και φαντασιακό μωρό ζει και αναπνέει μέσα στα όνειρα και στις ονειροπολήσεις που κάνει γιαυτό η μητέρα του πριν τη γέννηση του.
Η Λουκία ήταν το πρώτο παιδί της Άννυς και του Δημήτρη.
Ένα λαχταριστό μωρό. Το σχεδίασαν, το επιθυμήσανε, το ονειρεύτηκαν. «Την περιμέναμε σαν πριγκίπισσα». «Είχαμε φτιάξει ένα κουκλίστικο δωμάτιο με ροζ κουρτινούλες». «Σε όλη την εγκυμοσύνη έλαμπα από χαρά και προσμονή».
Μετά όλα γύρισαν ανάποδα.
Η αντίστροφη μέτρηση άρχιζε.
Η Λουκία θα μεγάλωνε δίχως να μιλά και δίχως να κινείται.
Δεν υπήρξε ποτέ σαφής διάγνωση για την πάθησή της. Σαφήνεια υπήρχε όμως στην αγάπη που απροϋπόθετα δεχόταν η Λουκία μέσα στην οικογένεια της.
Παρά τις αποτρεπτικές συμβουλές των γιατρών, οι γονείς αποφάσισαν να κάνουν άλλα δυο παιδιά.
Δυο υγιέστατα κοριτσάκια συμπληρώνουν την οικογένεια τους.
Αν είχε φωνή η σιωπηλή και ακίνητη Λουκία θα έλεγε στους δικούς της «Δεν θέλω να κοιτάτε την αναπηρία μου, εμένα θέλω να κοιτάτε».
Η Λουκία ευτύχησε να ζήσει σε μια οικογένεια που αφουγκράστηκε από την αρχή μέχρι το τέλος το αίτημά της. Μαζί ζουν. Ταξιδεύουν. Μοιράζονται εμπειρίες ζωής και αγάπης.
18 χρονών η Λουκία, πεθαίνει. Είναι ανήμερα του Πάσχα.
Ο ακραίος πόνος γεννοβολά δύναμη. Είναι μια γέφυρα που μας ενώνει με κοιτάσματα αφάνταστης μέσα μας αλήθειας και ανθεκτικότητας.
Ίσως γιαυτό ο Ντοστογιέφσκι παρακαλούσε: «Mονάχα ένα φοβάμαι, να είμαι ανάξιος της οδύνης μου».
Η Άννυ βρήκε ένα μοναδικό τρόπο να είναι άξια της οδύνης της, δίχως να ενδίδει σε αυτήν.
Κρατώ από εκείνην ένα σπουδαίο μάθημα: Την απενοχοποίηση του πένθους.
Τη δυνατότητα να θρηνείς την απώλεια του παιδιού σου, κρατώντας μαζί με την οικογένεια σου ζωντανή τη μνήμη του, δίχως να στερείς τη χαρά από τον ορίζοντα σου.
Η χαρά της ζωής και το πένθος για ένα κομμάτι του εαυτού σου που λείπει, μπορεί να πηγαίνουν μαζί, συντροφιά, χέρι -χέρι.
Ένα σπουδαίο μάθημα σε μια νηπενθή κοινωνία που αρέσκεται στην άρνηση ή και στην ιατρικοποίηση του πόνου.
Ευχαριστούμε την Άννυ Μπενέτου για την εμπιστοσύνη που μας έδειξε.
Official Site: www.ert.gr/
Facebook: / ertsocial
Twitter: / ertsocial
Instagram: / ertsocial
#ΕΡΤ