Muskar | Gözlerin

Bir fırtına koptu içimde, gözlerin yağmur gibi,
Düşlerimden savruldum, her yer karanlık şimdi,
Gözyaşlarım sele dönmüş, boğuluyorum sessizce,
Yüreğimde esen rüzgar, her an seni getiriyor gizlice.
Bir anda kopardın ipleri, hayatım altüst oldu,
Sözlerin yaraladı, her kelime bir kurşun doldu,
Kaçtım senden, ama kalbim hep sana esir,
Bu fırtına dinmeyecek, sen yoksun, içimdeki hüzün bir nehir.
Bir fırtına koptu, yıkıldı tüm duvarlar,
Sensiz geçen her an, içimde kalan yaralar,
Sana doğru esen rüzgar, götürdü bütün hayalleri,
Bir fırtına geçti, ama izleri hâlâ kalbimde derin.
Her adımda bir sızı, her nefeste bir acı,
Senden kalan hatıralar, içimde bir yangın kadar,
Geçmişe dönüp bakınca, sadece kırık dökük bir yol,
Bu fırtınada kayboldum, bulamıyorum artık hiçbir yol.
Bir kere kırıldım, parçalandım sensizliğin içinde,
Ama hâlâ sana bağlı kalbim, hâlâ senin peşinde,
Bu fırtınadan çıkmak zor, ama deniyorum her gün,
Sana dair ne varsa, unutmak istiyorum her gün.
Bir fırtına koptu, yıkıldı tüm duvarlar,
Sensiz geçen her an, içimde kalan yaralar,
Sana doğru esen rüzgar, götürdü bütün hayalleri,
Bir fırtına geçti, ama izleri hâlâ kalbimde derin.
Bir fırtına koptu, geçti belki zamanla,
Ama izleri kaldı, unutulmaz bu anılarla,
Bu fırtına durulur mu, bilinmez, zamanla...