SprookjesChannel - Hans en Grietje
HTML-код
- Опубликовано: 19 окт 2024
- Naar een idee van Levi van Kempen en Steven R. Thé
Levi van Kempen - Verteller
Steven R. Thé - Script adaptatie
Camera - Ralph Schoonenboom en Joep van Emmerik
Graphic Artist - Dirk van Dulmen
Leader Animation - Remko Scheffer
Illustrations - Ellecer Pagaduan
Music: Epidemic Sound
----------------------------------------------------
Heb jij een sprookje voor ons of wil je een bepaald sprookje horen? Dien deze dan NU in of laat het ons weten via sprookjes@omorphia.tv
----------------------------------------------------
HANS EN GRIETJE, Gebroeders Grimm.
Aan de rand van een groot bos woonde eens een arme houthakker met zijn tweede vrouw en twee kinderen uit een vorig huwelijk. Het jongetje heette Hans en het meisje Grietje. Ze hadden maar heel weinig te eten, en eens, toen alles erg duur werd in het land, konden ze ook niet meer aan brood komen. Toen hij daar 's avonds in bed over lag te tobben, zei zijn vrouw:
"Weet je wat, we zullen bij het eerste morgenlicht de kinderen wegbrengen, heel diep in het bos, dan maken we daar een flink vuur en we geven hun ieder nog een stuk brood, dan gaan wij aan het werk en laten hen alleen. Ze vinden de weg naar huis niet meer terug en wij zijn ze kwijt.
De twee kinderen hadden zo'n honger dat ze niet konden slapen en ze hadden alles gehoord wat de stiefmoeder tegen de vader had gezegd. Grietje huilde en zei tegen Hans: "Nu is het met ons gedaan."
"Stil Grietje," zei Hans, "wees maar niet bang, we zullen er wel wat op vinden." En toen de ouders waren ingeslapen sloop hij naar buiten en stak zoveel mogelijk kiezelsteentjes in zijn broekzakken.
Bij 't eerste schemerlicht, nog voor de zon was opgegaan, kwam de vrouw de beide kinderen roepen. "Sta toch op, luilakken, we moeten 't bos in om hout te halen." Ze gaf aan elk een stukje brood en zei: "Daar heb je iets voor de middag; maar niet eerder opeten, want dit is alles wat je krijgt."
Grietje nam het brood onder haar schortje, omdat Hans zijn zakken vol kiezelstenen had. Toen gingen ze alle vier naar het bos en onderweg liet Hans stiekem steeds een kiezelsteentje vallen. Ze kwamen nu midden in het bos en de vader zei: "Nu moeten jullie hout sprokkelen, kinderen, ik wil een vuur maken, zodat jullie het niet koud hebben." Hans en Grietje zaten bij het vuur, en toen 't middag was geworden aten ze allebei een stukje brood. En omdat ze bijlslagen hoorden, geloofden ze dat hun vader in de buurt was. Maar het was de bijl niet, het was een tak die hij aan een dorre boom had gebonden en die in de wind voortdurend klepperde.
En toen de volle maan kwam, nam Hans zijn zusje bij de hand, en ging de kiezelsteentjes langs, die schitterden als nieuwe munten en hem de weg terug wezen.
Ze liepen de hele nacht, en kwamen bij 't eerste ochtendlicht weer bij hun vaders huis. Ze klopten aan, de vrouw deed open en toen ze zag dat het Hans en Grietje waren, zei ze: "Stoute kinderen! Wat hebben jullie lang in 't bos geslapen; we dachten dat jullie niet terugkwamen." Maar de vader was blij, want het had hem veel verdriet gedaan, dat hij hen had achtergelaten.
Kort daarop was de nood weer hoog gestegen, en de kinderen hoorden hoe de moeder 's nachts, in bed, tot hun vader sprak: "Alles is weer op, we hebben nog een half brood, en dan is 't lied weer uit." De kinderen moeten weg, we zullen ze dieper het bos in brengen, zodat ze de weg niet meer terugvinden, anders is er voor ons geen redding meer."
Terwijl de ouders sliepen, stond Hans weer op, en wilde, precies zoals de vorige keer weer naar buiten om kiezeltjes te zoeken, maar de vrouw had de deur afgesloten en Hans kon er niet uit. Dus gaandeweg gooide Hans kruimeltjes van het brood op de weg.
De vrouw leidde de kinderen nog verder het bos in, waar ze nog nooit geweest waren. En de stiefmoeder zei: "Blijf daar nu zitten, kinderen, en als jullie moe zijn, kun je een beetje gaan slapen; als we vanavond naar huis gaan, halen we jullie op.
Toen de maan scheen, stonden ze op, maar ze vonden geen kruimels meer, want de duizenden vogels die in het bos rondvliegen, hadden ze opgepikt. Hans zei tegen Grietje: "We zullen de weg wel vinden," maar ze vonden hem niet, ze liepen de hele nacht en nog de dag daarop van de morgen tot de avond.
(max length)
----------------------------------------------------
VOLG on op Instagram:
/ sprookjeschnl
LIKE ons op Facebook:
www. spro...
VOLG ons op Twitter:
/ sprookjeschnl
Google+:
plus.google.co...
ABONNEER op RUclips:
/ @sprookjeschannel7122
----------------------------------------------------
Levi van Kempen:
www. levi...
/ levivankempen
/ levivankempen
Help us caption & translate this video!
Het was heel mooi maar kunnen er meer plaatjes komen voor de volgende aflevering
super leuk Levi. ik hou van en en je doet dit super en je bent gwn geweldig. love you
Dankjewel Anouk! :-)
mooi verteld! jullie verdienen meer abonne's!
mooi hoor
Levi is jouw verre neef mischien Ernst Van Kempen want in Baarn herdenken we hem