สุดท้ายแล้วมันคือเรื่องรสนิยมและความชอบ ทุกความชอบ ทุกเทสคือเทสดี ถ้าเทสนั้นไม่ได้ไปทำให้ใครเดือดร้อน ฝากถึงคนที่ชอบดูถูกรสนิยมคนอื่น ว่า mind your own business
เอาจริงๆนะ เราไม่ค่อยชอบแบบพวกพระเอกที่ทำตัวกากทั้งที่ตัวเองเก่งกรือแบบพวกไร้น้ำยาแบบอิซาโบรุนั่นแหละ ตัวเอกกากเกินจนทนดูเมะเรื่องนั้นไม่ได้เลย ;^; เมะที่ชอบที่สุดก็เรื่อง over lord นั่นแหละ สำหรับเรา uwu
![Seungmin "그렇게, 천천히, 우리(As we are)" | [Stray Kids : SKZ-PLAYER]](http://i.ytimg.com/vi/kAzmhLHePqU/mqdefault.jpg)
ผมก็เป็นคนหนึ่งที่คิดว่าคอนเซปพระเก่งเวอร์คงไม่สนุกหรอกเพราะมันจะไม่แพ้ใครเลย แต่ก็มีหลายเรื่องที่ดูแล้วสนุกมากๆ เพราะมันได้อารมแบบเห็นพระเอกแล้วอุ่นใจ เช่นเวลาตัวละครที่ชอบจะตายแต่พระเอกมาช่วยทัน แบบโอ๊ยโล่งใจมาก เช่น ตอน ที่ไซตามะ มาช่วยชิริว ผมคิดว่าถ้าเรื่องไหนจะทำแนวไหนถ้ามันสนุกถูกความชอบเราผมก็ว่าก็ชอบได้หมด
Overlord เป็นหนึ่งในนั้น เก่งเวอร์ แต่ก็ชอบเวอร์
อยากเห็นอนิเมะที่โหดเท่า the boys ( ไม่นับ berserk เพราะ ผม(โครต)ไม่ค่อยชอบฉากโหด)
@@slavik3594 Berserk จัดความโหดอยู่แค่โหดต้นๆสำหรับผม555 โหดกว่ามีเยอะอยู่ และก็งงความย้อนแย้งอ่ะ555
ก็จริงแต่ รู้สึกว่าดู berserk แล้วมันธรรมดานะสําหรับผม
@Y Man ตรงบอกอยากเห็นเมะโหดแต่ไม่ชอบฉาก โหด และคำว่า โคตร+ไม่ค่อย หรือตอนพิมพ์ เขาอาจจะหมายถึงว่าอยากดูโหดๆนั้นแหละแต่ค่อยไม่ชอบฉากโหดของเรื่อง Berserk จะ เมคเซนมากกว่าแต่ไม่ใช่ไง ผมก็อ่านแล้วเข้าใจตามที่อ่าน ถ้าจะบอกเออก็มึงก็เข้าใจแล้วไงพิมมาอ่ะ กูจะรู้หรอก็มันพิมแบบนั้นมานั้นอ่ะ แล้วคุณจะมาแนวเดือดหรือมาเหมือนมีอารมใส่ทำไมครับ คุณมีปัญหากับผมหรอ แล้วรู้ด้วยหรอว่าผมพูดถึงเรื่องไหน ละรู้มั้ยว่าสาดขนาดไหน แล้วเลือดสาดนี้มันไม่โหดหรอสำหรับคุณ ความหมายคำว่า โหด ของคุณเป็นไงหรอ โหดของคุณแปลได้ แค่ คำ เก่งหรอ? ตอนที่ผมอ่านเมนต์เขาแล้วเข้าใจว่าโหดหมายถึงเลือดสาด เขาพูดถึง The boys และ Berserk ซึ่ง 2 เรื่องนี้ขึ้นชื่อเรื่องความโหด อ๊ะ อาจจะไม่สำหรับบางคน แต่ไม่ใช่แล้วมันมีปัญหาอะไรได้ไงอ่ะ งง
ผมชอบที่พระเอกมันเก่งมีพลังเรียบง่ายเข้าใจง่าย แต่ให้ตัวประกอบมันเด่นแย่งซีน และให้รู้ว่าตัวนั้นๆ มันก็เก่ง แต่ให้ความรู้สึกว่ามันสู้พระเอกไม่ได้ แบบนี้และครับที่ผมชอบ
อย่างเช่น การ์ตูน shounen สมัยก่อน
เช่น dragon ball
เกิดไหม่ทั้งที่เป็น สลาม และ
Toaru no majutsu no index
ไซตามะ เต็มๆ
ถูกต้อง ใช่เลยยย
นี่ก็เป็นคนนึงที่ชอบพระเอกเก่งๆนะ แบบไซตามะ แต่หลายๆเรื่องบางทีพอพระเอกเก่งแล้วมาผู้หญิงมารายล้อมหรืออะไรมันทำให้ค่อนข้างน่ารำคาญเลย ชอบแบบพระเอกเก่งๆ ทีไม่ต้องการแะไรมาเติมเต็มก็ได้ ซากาโมโต้งี้ แต่พอพระแหเก่งแล้ว/ปมีรักตอบซึ่งเราไม่ชอบแนวโรแมนก็คือดรอปไปเลย ลาขาด เมะญี่ปุ่นส่วนใหญที่ดูมา เวลาตัวเอกเก่งแล้วเพศตรงข้ามจะมาเกาะแกะมันทำให้อัคติอะ เลยตัดปัญหา ดูเรื่องที่มีแค่ตัวเอกพอ เก่งๆจนไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง เป็นกำลังให้คนอื่นได้ ไม่อวดตัวเอง ถึงจะน่าเจ็บในหน่อยในเรื่องไซตามะที่ประชาชนโง่หลงเชื่อคำคนง่ายโดยไม่คิดก็ตาม แต่ไซตามะก็ยังเป็นเมะอันดับ 1 ในใจเราเสมอมา❤❤
ผมแบ่งออกเป็น 4 แบบ โดยแยกเป็น เก่ง กับ โกง (เก่งคือตัวเอกเก่งในเหตุผลที่รับได้หรือพอจะรับได้ ส่วนโกงคือไม่มีใครทำอะไรตัวเอกได้เลย โกงทุกอย่าง)
1.ตัวเอกค่อยๆเก่งไปตามเนื้อเรื่อง 2.ตัวเอกที่เก่งตั้งแต่ต้น 3.ตัวเอกที่เป็นLoserแต่ได้รับโชคจนโกง 4.ตัวเอกที่โกงตั้งแต่ต้น
ส่วนตัวผมชอบ 1กับ2 เพราะมันจะได้เห็นพัฒนาการของตัวละคร การปฏิสัมพันธ์กับตัวละครอื่นๆ มีตัวละครที่น่าจดจำ และถ้าบิ้วเนื้อเรื่องดีๆจุดพีคมันจะพีคมากๆ
ส่วน 3 มันสนุกและเสพง่ายที่สุด เพราะเนื้อเรื่องเดินตามสูตรสำเร็จ คือตัวเอกกากและพอตัวเอกได้สกิลโกงก็กลับมาล้างแค้นหรือไล่ตบคนที่มาบูลลี่ให้คนดูสะใจ
ข้อเสียคือพอไล่ตบไปสักพัก เนื้อเรื่องก็ไม่ค่อยพีคละ เพราะมีอุปสรรคอะไรมันก็ผ่านไปได้ง่ายๆ (สนุกตอนต้นถึงกลางเรื่อง พังตอนกลางๆถึงท้าย)
สุดท้ายแบบ4 ส่วนมากแนวนี้จะเป็นแนวแก๊ก เช่น พวกไปต่างโลกกับสกิลโกง (ขยันสร้างกันมาเรื่อยๆ แต่ไม่เค้ยจะมีตอนจบ) ซึ่งแนวที่ 4 เนื้อเรื่องแต่งยาก ถ้าแต่งเรื่องมาไม่ดีคือเรื่อยเปื่อยสุดๆ
ยกตัวอย่างเรื่องเดธมาร์ช วันๆคือ เดินทาง > แวะหาของกิน > เก็บคนเข้าฮาเร็ม วนๆอยู่แค่ 3 อย่างโดยเฉพาะเรื่องกินแมร่งคือ 70% ของเรื่อง (ควรจะตั้งชื่อเรื่องว่า โซ้ยแหลกที่ต่างโลกมากกว่า)
ส่วน Overlord แม้เนื้อเรื่องจะเรื่อยเปื่อยสุดๆ เล่นละครลิงไล่ตบเกรียนไปวันๆ แต่ยังดีที่ความสนุกของเรื่องมันอยู่ที่พวกลูกน้องมึนๆสายมโนของท่านไอน์
และก็มีวันพันซ์แมนที่เป็นเดอะเบสของแนวนี้ พระเอกโกงมหาโกงกว่าทุกเรื่องแต่ดันดูได้สนุกยาวๆไม่เบื่อ
ถ้าจะพูดว่าชอบแนวพระเอกเทพมั้ยก็ต้องดูก่อนว่าเรื่องที่มันต้องการจะนำเสนอคืออะไร
เรื่องแนวพระเอกเทพที่ผมชอบเลยก็อย่างเช่นวันพั้นช์แมน-ไซตามะ แค่ชื่อเรื่องมันฟ้องอยู่แล้วว่าไซตามะมันเก่งที่สุดก็จริง แต่ที่ผมชอบมันคือเขาขายความฮาของมันมากกว่า แต่หลังๆมานี่ชักจะไม่ฮาละ แต่ก็ยังทดแทนได้ด้วยการต่อสู้ที่ดุเดือดอลังการ ขนาดที่มีความคิดที่ว่า"เห้ย!! ไซตามะเอาจริงได้ขนาดนี้เลยเหรอ!!!"เลยครับ แต่ที่ผมรู้สึกไม่ถูกใจอนิเมะแนวนี้ซะส่วนใหญ่เนี่ย เป็นเพราะว่ามันเป็นแนวแบบพระเอกพลัง'เทพ'ที่มันขายแต่ความ'เทพ'อย่างเดียว บางเรื่องมันก็ไม่ขายอะไรเลยนอกจาก"กูเทพ"แค่นั้น ฉากแอ็คชั่นก็ไม่ถึงใจเลย แล้วยังเสริมความน่ารำคาญขึ้นไปอีกด้วยแนว 'ต่างโลก' 'ฮาเร็ม' คือทำมาเยอะมากๆ~~แล้วมีเพียงแค่หยิบมือในนั้นที่ผมดูแล้วรู้สึกว่ายอดเยี่ยม คือนึกอะไรไม่ออก เอะอะก็ พระเอกเทพ+ต่างโลก+ฮาเร็ม แล้วส่วนใหญ่ก็ไม่นำเสนออะไรนอกจากนั้นเลย
ปล.อันนี้คือความคิดเห็นส่วนตัวนะครับ ถ้าไม่ถูกใจ หรือกระทบกระทั่งใครก็ขอโทษครับ
จริงๆแนวต่างโลกส่วนใหญ่ แทบจะเป็นอนิเมะฮาเร็มเปลี่ยนเซตติ้งเฉยๆไปแล้ว
@@vidvidramones5792 อันนี้จริง เปลี่ยนจากเกิดเป็นมนุษย์ก็เป็นเผ่าอื่นที่เหลือก็เดิมๆคนดูถูก ตบตัวร้ายได้ฮาเร็ม ไม่ก็พวก ไปต่างโลกกับ สมาร์ทโฟนไรงี้
แต่สมมุติถ้าไซตามะไปโลกของดราก้อนบอล คือกระจอกไปเลย😂😂
ก้าวแรกสู่สังเวียน ฮิปโปคุงครับ ที่สับสนกับชีวิตอยากที่จะรู้สึกแข็งแกร่ง พอมีโอกาสที่ได้รู้จักกับคุณทากามูระ ก็เปลี่ยนตัวเอง ตรงนี้ผมว่าพลังใจต้องมีมากๆเลยครับเวลาผมท้อจะดูเรื่องนี้ เป็นพระเอกที่ต้องฝึกฝนตัวเองพัฒนา
ลุ้นว่าตัวร้ายจะสู้ยังไง
No no no no no ลุ้นว่าตัวร้ายจะตายยังไง
No no no ลุ้นว่าตัวเอกจะตายหรือแพ้ยังไง
No no no no no ลุ้นว่าเรื่องมันจะจบยังไง
@@RushHorizon no no no no ลุ้นเหตุผลว่าทำไมมันเก่ง
@@yagamitaichi007 No no no no ลุ้นว่าเนื้อเรื่องช่วงหลังจะตึงหรือไร้สาระยังไง
ส่วนตัวคิดว่าความสนุกของพระเอกอนิเมะที่เทพๆเก่งกับแบบที่ค่อยๆพัฒนาตัวเองไปเรื่อยๆมันคนละอย่าง คนละแนวกัน ถ้าเป็นแบบที่ค่อยๆเก่ง ค่อยๆพัฒนาขึ้น เราจะรู้สึกว่าพระเอกโตขึ้นไปพร้อมๆกับเรา ค่อยๆเก่งขึ้นเราจะชอบการเดินทาง การล้มลุกคลุกคลาน ความเจ็บปวดที่ก่อให้เกิดการพัฒนาความสามารถ มันดูมีเนื้อเรื่องให้น่าติดตาม แต่ถ้าอีกแบบที่เก่งอยู่แล้วแต่แรกเราก็จะชอบดูการดำเนินเรื่องว่าอ.คนเขียนเรื่องนั้นจะนำเสนอความเก่งความโกงออกมาในรูปแบบไหน
เก่งหรือโกงไม่ใช่ปัญหาใหญ่ แต่ปัญหาใหญ่คือวิธีการนำเสนอ
อย่าง OPM หรือ Mob เนี่ย ตัวเอกทั้งเก่ง ทั้งโกง แต่ความสนุกมันกลับไม่ได้อยู่ตรงนั้นเลยด้วยซ้ำ
เรื่อง Mob นี่โคตรชอบอาจารย์มันเลย ฮาสุดๆ😆
เรื่องม็อบนี่เราชอบเพราะสายสัมพันธ์ของตัวละครเลย ไม่ว่าจะเป็น พี่-น้อง อย่างม็อบกับริทสึ หรือลูกศิษย์-อาจารย์ อย่างม็อบกับเรเง็น เราว่าตรงนี้ทำออกมาได้ดีพอๆกับพวกการต่อสู้เลย
ได้เห็นท่าใหม่ๆ ได้คิดว่าตัวเอกเป็นตัวเอง ได้ดูตอนกระทืบตัวร้าย 55555
สำหรับผม ตัวเอกเก่งหรือไม่เก่งไม่ค่อยสำคัญ ผมชอบเนื้อเรื่องที่ผูกปมได้สมเหตุสมผล ไม่ตัดไปตัดมา อีกอย่างความสนุกของเรื่องไม่ได้อยู่ที่ตัวละครเอกอย่างเดียว มีทั้ง ตัวละครลอง เพื่อนพระเอก ตัวประกอบ เช่นไซตามะ การ์ตูนเรื่องนี้ฉายภาพไปตัวละครลองเป็นหลัก ไซตามะมีหน้าที่เป็นแค่ตัวเอก แต่หน้าที่ตัวดำเนินเรื่องอยู่กับตัวลองเป็นส่วนใหญ่
ตัวเอก เก่ง เทพ ตั้งแต่ต้นเรื่องที่ดำเนิน ผมยกให้ไซตามะเลย ต่อยตุ้มเดียวหาย ความเท่ห์ที่ผมชอบไม่ได้อยู่ตรงนั้นครับ มันอยู่ตรงที่ พี่ไซตามะต้องการปกป้องผู้คนทั้งๆที่เป็นเพียงคนธรรมดาๆ ไม่มีพลังพิเศษอะไรมาตั้งเเรกเริ่ม ต้องการเปลี่ยนตัวเองเพื่อเเข็งเเกร่งขึ้น เพื่อสู้กับมนุษย์ต่างดาว มีอุดมการณ์ที่ยึดมั่นตั้งแต่เเรกเริ่ม ไม่ได้ทำเพื่อโชว์สาว หรือ โอ้อวดตัวเอง ไม่เย่อหยิ่งคิดว่าตนเองเทพเก่ง ไม่คิดเมินเฉยต่อคนเดือดร้อน แต่พร้อมจะยื่นมือเข้าช่วยผู้อื่น ใช้ชีวิตแบบคนธรรมดาทั่วไปมากกก ประหยัดเงิน หาส่วนลด คือแบบมันเรียลในชีวิตดี ความรู้สึกที่ได้ดูพี่ไซตามะ เหมือนคนที่ปิดทองหลังพระ ทำดีเรื่อยๆ ใครจะชมหรือจะด่าก็ช่าง ฉันจะทำแบบนี้ไปเรื่อยๆตามที่ฉันคิด แล้วที่ชอบอีกอย่างหนึ่ง คือ ตอนไหนที่พี่แก มาถึงที่ต่อสู้ มันรู้สึกปลอดภัย โล่งอก เหมือนเสาหลักที่คอยค้ำจุนคนอื่นๆอะ ชอบตรงจุดนี้มาก
อยู่ที่เนื้อเรื่องและการดำเนินเรื่องครับ อย่างนิยายที่ชอบ พระเอกมันเก่งที่สุดในเรื่องตั้งเริ่มต้นเลย
ถึงพลังจะน้อยกว่าแต่ก็ตบพลังที่เหนือกว่าได้สบายๆ เก่งแบบไร้เทียมทาน รู้แทบจะทุกอย่าง
แต่ความสนุกมันอยู่ที่การดำเนินเนื้อเรื่องได้น่าติดตาม เอาชนะศัตรูด้วยวิธีเกรียนๆต่างๆ
ไม่ต้องใช้พลังของตัวเองที่เหนือกว่าแล้วบดขยี้ศัตรูเลยบ่อยๆ แต่แบบเก่งแล้วทั้งเรื่องมีแต่สู้อย่างเดียวก็น่าเบื่อ
บางเรื่องตัวเอกเก่งมากๆแต่จุดขายอยู่ที่ความกาวก็สนุกดี เครียดชีวิตจริงมามากแล้ว
ก็อยากอ่านอะไรที่มันเบาสมองไม่ต้องมาเครียดซ้ำอีกนั่นแหละ
อนิเมะที่เราชอบส่วนใหญ่พระเอกเทพนะ เช่น เกิดใหม่เป็นสไลม์ Dr.stone ถึงจะไม่ได้ชอบที่สุดแต่ก็ดูบ่อยที่สุด ตอนดูเราว่ามันสบายใจดีอะ แบบ เนื้อเรื่องไม่ตึงเกินไป ดูวนๆ ได้โดยไม่เครียด แล้วที่เราชอบไม่ใช่เพราะเราอยากรู้ว่าใครจะชนะค่ะ แต่เราชอบการดำเนินเรื่องระหว่างนั้น "วิธีการ" ที่พวกพระเอกเอาชนะได้ เรื่องไหนเขียนดีคือโคตรสนุกเลย ไม่ว่าจะแนวไหนก็ตาม
ถ้าถามผม จะชอบแบบค่อยๆเก่งมากกว่า แบบเริ่มต้นมาก็ไม่ได้เก่งอะไร มันนึกถึงตัวเองที่อ่อนแอในตอนเริ่มต้น แล้วค่อยๆเก่ง ก็เหมือนกับผมที่ทำอะไรซ้ำๆจนเก่งจนชำนาญ มันช่วยปลุกกำลังใจให้ตอนเศร้าและตอนซึม
แต่ย้ำว่าตัวเอกมันต้องพัฒนาจริงๆนะ แบบสัมผัสได้จริงว่าเก่งขึ้น แบบอิจิโกะ นารูโตะ ยูจิ ทันจิโร่ เดกุ อะไรแบบนี้ ไม่เอาประเภทอ่อนไงก็อ่อนงั้นนา
ส่วนแบบเก่งเทพผมก็ชอบนะ แต่ชอบแนวที่พระเอกมีปัญหาในระดับนึง แบบไม่สมบูรณ์แบบ ไม่ปัญหาทางกายก็ทางใจ ไม่ก็เก่งเทพแต่ก็โดนเกลียด ยกตัวอย่างง่ายๆ อย่างม็อบที่เก่งเทพ แต่ก็มีปัญหาด้านกายและสภาพจิตใจที่น่ากลัว ไซตามะที่แม้เก่งเทพ แต่สังคมก็ไม่ค่อยยอมเท่าไร นอกจากคนที่เห็นนิสัยจริงๆแก โกคูที่สเกลเวอร์ แต่ก็มีปัญหาด้านการเป็นพ่อคนที่ดี ยากามิที่แม้จะเทพอัจฉริยะ แต่ก็มีปัญหาเรื่องการหลงระเลิงในอำนาจในช่วงนึง โซมะที่แม้จะทำอาหารเทพ แต่ก็ใช่ว่าทำเป็นหมด เพราะบางอันก็ด้นสด มันให้อารมณ์แบบถึงคุณจะเก่งแบบสุดๆ แต่ก็มีบางสิ่งที่ทำไม่ได้เช่นกัน ผมจะชอบพระเอกเทพแนวๆนั้นอะ และจะไม่ค่อยถูกจริตกับไอประเภทเก่งแบบสมบูรณ์แบบ ฮาเร็มแบบง่ายๆ อะไรเทือกนั้น แต่ทุกวันนี้ก็พยายามดูให้สนุกอยู่แนวนั้น
ใช่ครับ ผมไม่ค่อยชอบดูอนิเมะดราม่าๆ เศร้าๆ ปวดตับ เลยชอบดูอนิเมะที่สบายๆ ไม่เครียด ปกติชีวิตก็เครียดอยู่ละ จะมาเครียดเพราะดูอนิเมะอีกทำไม ก็แค่ชอบดูเพราะมันสบายใจดี ไม่ต้องเครียด นั่นแหละที่สนุก แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่ดูอนิเมะแบบนั้นเลย ก็มีดูบ้าง แต่ส่วนใหญ่ก็อยากคลายเครียดกับอนิเมะมากกว่ามานั่งลุ้นนั่งเครียดกับอนิเมะ
เกิดชาตินี้พี่ต้องเทพ ดำเนินเนื้อเรื่องดีมากๆ สมเหตุสมผลสุดๆ
คือมันก็ไม่แย่แหละแต่90% คือเน้นความรักไป แบบพระเอกเก่ง ป๋องๆหน่อยแล้ว ผู้หญิงหลง เนียคือเยอะมากสะจน ทำเอาเรารู้สึกเหมือนโดน ดูถูกไงไม่รู้
ผมชอบทุกแบบนะ ทั้งพระเอกที่ตอนแรกอ่อนแล้วฝึกจนเก่ง และ พระเอกเก่งโคตร เก่งมาก ท่าพระเอกเก่งตั้งแต่แรก ผมชอบฉากที่ตัวประกอบดูถูกพระเอก แล้วพระเอกโชว์เทพใส่หน้า โคตรซะใจเลย
ดีใจจังที่แอัดพูดถึงไชตะมะ คลิปหน้าขอคิงด้วยครับ ขอบคุณครับ
ชอบอนิเมะแบบกิมทามะมากๆนะ
ตัวเอกไม่ต้องดีไม่ต้องเก่งมาก
แต่ทุกตอนมีข้อคิดดีๆให้เราซึ้งมาก
รู้จักผู้เล่น12ปีคนเวลทะลุออโต้+99ท่อนไม้ ป่าว มันอยู่ความเก๋าของนักประพันธ์ครับ ยิ่งอนิเมะตัวเก่งบทยากโครต เพราะมันต้องใส่ความโรแมนติกไปมากกว่าที่ถึงขนาดจะยกบิ๊กดีลมาเทรวมกันแล้วยังไม่พอเลย และที่สำคัญมันมีประโยชน์มากเวลาที่ไปต่างโลกจริงๆ เวลาที่ประสบความสำเร็จคนก็มักจะมองว่ามันง่ายๆเพราะเอาแต่ดูความสำเร็จไง ผมใฝ่ฝันในตัวตนที่แท้จริงของผม
8:04 นะนั่น.. หว่อซื่อ ชิงเต่า
แกะเสียบไม้ย่าง ฮาเออร์ปิน
แล้วก็แนวอ่อนนะผมดูมาจนเบื่อแล้วครับ ก็วนไปเรื่องเดิมๆฝึกฝนฝึกฝนแล้วก็ฝึกฝน ฝึกฝนตามจนสมองผมกลายเป็นมัดกล้ามไปหมดแล้ว แนวเก่งๆอย่างเทพฟ้าประทานผมก็ดูไม่สนุก พระเอกเก่งแล้วผมดูสนุกมันเพิ่งจะมีมาแค่แปปเดียวนี้เอง
ท้ายที่สุดตัวละครอ่อนแอเหล่านั้นก็เก่งเวอร์ขึ้นมาผิดหูผิดตาจากตอนที่1 อยู่ดี จะเป็นอะไรไปเล่าหากคิดสะว่า พระเอกเทพ มันก็คือรูทที่ดำเนินเรื่องจากฉากจบของเนื้อเรื่องหลักประเภทอ่อนแอ แล้วก็มาเริ่มเรื่องราวใหม่ ละ ที่เหมือนกับ DLCอัพเดตมาให้เสียตัง ซื้อเพื่อเล่นกันเรื่อยๆ คุณไม่เคยได้เติบโตมากับเรื่องราวในอดีตของตัวโกงเหล่านั้นตัดสินได้เหรอครับว่า ชีวิตของเขามันง่ายๆ อะ ทุกสิ่งมีราคาที่ต้องจ่ายเสมอ
99ท่อนไม้เคยอ่านในwebtoon
หว่อชี่อชิงเต่า(นายอ่านมาสินะ)
หว่อซื่อชิงเต่า ( โอ้ ไม่ มันกลับมาหลอนหูอีกแล้ว )
หว่อ ซื่อ..
เก่งน่ะไม่ว่า แต่ไม่ชอบการเก่งแบบไร้เหตุผล ไม่มีที่มาว่าทำไมถึงเก่ง
สมัยก่อน พระเอกหลายเรื่องก็เก่งมาตั้งแต่ตอนแรกเหมือนกัน แต่อย่างน้อย มันก็ยังมีเล่าย้อนว่าทำไมถึงได้พลังมา
หรือเอาอย่างเรื่อง ล่าสไลม์ 300 ปี มันก็เข้าใจได้ เพราะเซ็ตติ้งโลกมันเป็นแบบเดียวกับระบบเกมส์ RPG ถึงตัวนางเอกจะเอาแต่ตีสไลม์อย่างเดียว แต่ในเมื่อตีจนเลเวล 99 แล้ว จะเก่งจนตบมังกรก็ไม่แปลก
สรุปคือ เก่งได้ แต่ควรจะมีเหตุผลที่เก่งด้วย ไม่ใช่เก่งแบบ เกิดมาเก่งเลย แบบนั้นมันน่าเบื่อเกินไป
จริง บางเรื่องคือเริ่มมาปุ้บเล่าอดีตเศร้าๆของตัวเองหรืออะไรสักอย่างแล้วก็ตัดมาปัจจุบัน เก่งเลยทันที ไม่มีอธิบายว่าพลังมันคืออะไร ได้มาจากไหน ก่อนได้มาพระเอกผ่านอะไรมาบ้าง
เหมือนกันเลย
ในยุคปัจจุบันนี่ไม่ค่อยรู้จักเท่าไรครับ แต่ถ้ายุคก่อนหน้านี้หน่อย ชอบ ซิตี้ ฮันเตอร์นะครับ ถึงแม้อีตาพระเอกจะเทพ แต่ก็มักจะพลาดเพราะความทะลึ่งลามก เหมือนเป็นแกปที่ถึงแม้มันจะเทพแต่ก็มีผิดพลาดกันได้ทำให้เรื่องไม่น่าเบื่อเกินไป แต่ก็เป็นมุขตลกลามกตามสมัยนิยม ปัจจุบันคงไม่เป็นที่นิยมเท่าไรละมั้งครับ
ส่วนตัวผมชอบแนวพรเอกกากไปเทพนะเพราะมันได้เห็นความพยายามของตัวเอกได้เห็นว่ากว่าจะไปถึงจุดนั้นมันต้องผ่านอุปสรรคไรบ้างสำหรับผม ผมว่ามันสนุกดีที่ได้เห็นพัฒนาการของตัวเอก
เช่นเรื่อง danmachi ss1 (ผมดูแค่ ss1), my hero academia, hajime no ippo, megalo box
ส่วนเรื่องแนวพระเอกเทพตั้งแต่เปิดผมไม่ค่อยชอบเหตุผลตรงก็ตรงกันข้ามกับพระเอกกากไปเทพ ผมเลยดูไม่กี่เรื่องเช่น one punch man, mob psycho 100
ใช่ ชอบ My Hero มาก สนุก
จริงๆพวกพระเอกโชเน็นก็มีความเป็นพระเอกเทพ เก่งๆ โกงๆ กันหลายตัวเลยนะแค่ไม่ได้ใช้เป็นตั้งแต่ตอนแรกๆเท่านั้นเอง เช่น นารูโตะที่มีเก้าหาง ลูฟีที่มีฮาคิราชัน ทันจิโร่ที่มีคางูระแดนซ์ ไรงี้
อั๊วม่ายล่านแล๊นซ์เน่อ
อันนั้นมันมีให้เห็นพัฒนาการจากตอนแรกไม่ได้เก่งมาก อันนี้น่าจะหมายถึงตัวเอกที่เปิดเรื่องมาก็เก่งระดับบอสแล้ว
น่าเบื่อมากแนวพระเอกค่อยๆพัฒนาดูแล้วเสียอารมณ์ จะสนุกก็คงมุกตลก
@@fjr1721 มาอ่านเม้นต์ผม ยาวมากๆ
@@fjr1721 เหมาะกับคนความอดทนต่ำดี
ไม่ได้อคติกับแนวพระเอกเก่ง แต่อคติกับการที่พระเอกซื่อและตัวละครที่ดูซื่อๆในโลกพระเอก
แล้วยิ่งโตไปก็ยิ่งรู้ว่าโลกมันเหลี่ยมและโหดร้ายขนาดไหนมันทำให้ผมยิ่งไม่ชอบแนวพระเอกซื่อๆ และส่วนใหญ่ที่ผมเห็นก็มาจากแนวพระเอกเทพ
เรื่องไรบ้างอะบอกหน่อย
@@sodasouth8032 ดูครั้งแรกตกใจแต่ดูดีๆนั่นชื่อนี้
ซื่อมันหมายถึงการพูดตรงไปตรงมาไม่มีพิษภัยนะไม่ใช่บื้อสักหน่อย
ผมว่าคุณก็แค่ตกหลุมในเบียวของ “พระเอกเทพ” นั้นแหละ พระเอกเทพโดยเฉลี่ยมักจะเอาคนที่เป็น “เรียลจู” หรือภาษาบ้านๆ คนที่ได้รับความนิยมและเป็นที่สนใจในชีวิตจริงให้มามีบทโง่ๆน่ารำคาญ เพื่อให้พระเอกตบเอาสะใจ
ทั้งๆที่จริงๆบทโคตรยัดเยียดเลย มันก็แค่ความจงใจอย่างหนึ่งว่าโลกสวยมันไม่ดี แต่พอพระเอกทำดีก็เท่ากับจริงๆแล้วเป็นคนดีแต่เวลาทำเห้ๆก็อ้างโลกโหดร้าย แต่พอตัวละครแนวนี้ทำบ้างไม่ว่าจะทำยังไงก็จะได้แต่ผลลัพธ์ที่บัดซบอย่างเดียวเท่านั้น เอาไว้ให้คนดูขี้แพ้ในชีวิตจริงเหยียดหยามมีความสุข
พระเอกซื้อๆที่รู้โลกนี่มันก็ไม้ได้ดีอย่างที่คิดก็จะคิดทำลายโลก
ผมเป็นคนหนึ่งที่ชอบอนิเมะแนวพระเอกเก่งๆ ความสามารถโกงๆ
เพราะสิ่งที่ผมต้องการนอกเหนือจากผลการต่อสู้ และเป้าหมายของเรื่องก็คือ
การที่เนื้อเรื่องเค้าทำออกมาแบบไหน ให้สามารถใช้ความเก่งของพระเอกกับเหตุการณ์ในแต่ละพาร์ทได้ดีที่สุด เมื่อต้องเกี่ยวข้องกับตัวละครอื่นๆ มันทำให้ดูน่าติดตามและอยากรู้มากขึ้นว่า ตัวประกอบพวกนี้มันจะสร้างปัญหาให้พระเอกและพรรคพวกได้ยังไงบ้าง เพราะเท่าที่ดูๆมา ส่วนมากพวกพระเอกที่เก่งๆมักจะไม่ทำอะไรมุทะลุตามความสามารถตัวเอง เพราะพวกเค้าย่อมรู้ดีว่าถ้าใช้พลังโคตรโหดแก้ปัญหาไป ปัญหามันอาจจะจบ ศัตรูอาจจะแพ้ก็จริง แต่สิ่งที่ตามมาหลังจากนั้นนี่แหละ จะยิ่งทำให้พระเอกลำบากขึ้นกว่าเดิม ซึ่งการที่จะทำยังไงให้พระเอกและพรรคพวกรับมือกับปัญหาที่เกิดขึ้นตามสตอรี่ของเรื่องในแต่ละพาร์ทให้จบไปได้โดยที่ทุกฝ่ายเคลียร์และยอมรับได้ นั่นแหละคือเสน่ห์ของอนิเมะแนวนี้
รู้สึกอนิเมะช่วงหลังๆมันไม่ motivate คนอื่นเท่าไหร่ เอะอะก็ไปต่างโลก เหมือนรอให้มีเรื่องดีๆเกิดกับตัวเองโดยไม่ต้องพยายาม
เอาให้ชัดก็
อนิเมะสมัยก่อนส่วนใหญ่ : ดูแล้วรู้สึกฮึกเหิมไม่ยอมแพ้ พร้อมเผชิญหน้า ทุกปัญหา มีความฝัน เช่น วันพีช นารูโตะดราก้อนบอล
แนวต่างโลก : ทิ้งปัญหาในชีวิตจริง ทิ้งตัวเองที่ทำอะไรไม่ได้ ไปสร้างโลกในจินตนาการที่ตัวเองเป็นพระเจ้า
อนิเมะแต่ละยุคมันก็สะท้อนความเชื่อของแต่ละยุคสมัยด้วยส่วนนึง พวกอนิเมะที่คุณว่ามามันทำในช่วงที่สังคมญี่ปุ่นยังเติบโต ซึ่งตรงข้ามกับปัจจุบันที่อยู่ในภาวะถดถอยด้วยหลายปัจจัยแหละ
แสดงว่าคนรุ่นใหม่ๆความเครียดความกดดันสูงมาก แถมยังโดนคนรุ่นก่อนกดดันให้อดทนต่อไปอีก ใครก็อยากแสวงหาชีวิตที่มีความสุขทั้งนั้น
ชีวิตจริงปัจจุบัน : ต้องฮึกเหิม ไม่ยอมแพ้ พร้อมเผชิญปัญหา ทำตามความฝัน
พออยากพักผ่อน ก็อยากดูอะไรที่มันชิลๆบ้าง
ตัวละครเก่ง เทพ ฝั่งญี่ปุ่น : ชนะทุกคน ทำอะไรก็สำเร็จหมด มีเพศตรงข้ามรุมล้อม
ตัวละครเก่ง เทพ ฝั่ง dc marvel : กระสอบทรายไว้วัดพลังตัวร้ายในหัวเล่มคอมมิคอีเว้นใหญ่
กาเล็กตัสไม่ถูกใจคอมเมนต์ของคุณ
การ์ตูน jojo นี่ตัวละครสมดุลมากๆ กว่าจะชนะได้ไม่ตายก็สาหัส หักเหลี่ยมเฉือนคมชิงไหวพริบกัน อันนี้ยกให้อันดับ 1 เลยครับ พวกเมะต่างโลก+สาวๆรายล้อมบางทีก็โม้ไป ที่ชอบสุดก็ re zero พระเอกเป็นคนธรรมดาสุดๆ แค่ตายซ้ำตายซากได้แต่ก็ชีวิตรันทดมากกว่าจะรอดไปดีๆ
รีซีโโร่นี่ชอบมากเหมือนกัน แต่เสียดายภาคต่อไม่มาสักที
มุมมองของเราแนวต่างโลกมันก็แค่กลุ่มก้อนผลงานความฝันของคนแต่งที่อยากจะเป็นนั่นแหล่ะ อยากเก่ง อยากหล่ออยากสวย อยากมีฮาเร็ม อยากประสบความสำเร็จ และส่วนใหญ่ก็จะมาจาก"สกิลโกง" ไม่ใช่"ความสามารถส่วนตัว" สุดท้ายกี่เรื่องๆมันก็วนๆอยู่ที่จุดเดิมๆ กลายเป็นของที่เกลื่อนตลาด มันอาจจะมีคนชอบเลยผลิตกันออกมาเยอะแต่ก็อย่าลืมว่ามันก็โดนตัดจบเยอะไม่แพ้กัน เท่าที่ดูจริงๆ แทบนับเรื่องได้เลยที่ได้เป็นเรื่องยาวแล้วสนุกจริงๆอ่ะ เช่น overlord ไรงี้
(คหสต.) ระหว่างพระเอกเทพไม่เทพ พระเอกเทพมันจะติดกับดักได้ง่ายกว่า เช่นบางเรื่องมันก้เเค่โชวเทพเรื่อยๆพลอตเรื่องเปื่อยๆจนจบ ซึ่งในมุมมองส่วนตัวมันไม่มีคุณค่าที่จะดูจนจบ12ตอน มันเหมือนเเค่ดูรายตอนดูพระเอกยิงบีมปิ้วๆเเค่เอามันส์ซึ่งมันก้มีค่อนข้างเยอะมากถ้าเทียบสัดส่วนกะเเนวพระเอกไม่เทพที่จะมีเรื่องการเติบโตที่มันรุ้สึกมีเรื่องราวคุณค่าของมัน เเต่เเน่นอนว่ามันก้จะมีโอกาสติดกับดักเรื่องความช้าของการดำเนินเรื่องเช่นกัน ซึ่งถ้าคนไม่ชอบเเนวเรื่อยๆที่ต้องรอหุ้นเติบโตอย่างช้าๆ ก้อาจจะดรอปไปก่อน
สุดท้ายทั้ง2เเนวก้มีกับดักในเเบบตัวเอง เเละการที่จะเป็นซีรี่ยโชวเทพไม่เทพอะไรก้ตามที่จะมีคุณค่า ก้ตัองวัดกันที่การนำเสนอของมัน ตรงนั้นคือจุดที่สำคัญที่สุดว่าจะสร้างความเเตกต่างที่ไม่ใช่เเค่ซีรี่ย์ซ้ำๆดาดๆที่หาได้ตามตลาดทั่วไปหรือไม่
และกับดักส่วนมากมาจกกีที่ตัวเองไปคบ😆
จำได้ว่ามีคลิปนึงที่พี่เคยบอกทำนองว่า คนดูผู้ชายมักจะเปรียบเทียบตัวเองกับพระเอก เลยน่าจะชอบเเนวนี้เยอะมั้ง ส่วนตัวไม่ชอบเพราะถ้ามันง่ายเกินมันไม่เหมาะกับสายมาโซ5555
พระเอกเก่งแต่ไม่ต้องออกมาบ่อยเพิ่มความเด่นให้พวกตัวประกอบ แบบนี้ก็สนุกเนื้อเรื่องดูกว้าง จะเกิดการต่อสู้ของพวกตัวรองๆหลายคู่
แต่ผมเคยอ่านการ์ตูนที่ตอนแรกพระเอกไม่เก่ง แต่ตอนหลังเก่ง เก่งมากเก่งสุดๆ แล้วจัดการทุกอย่างคนเดียวตัวอื่นในเรื่องกลายเป็นตัวไม่มีอะไรให้ทำ(คือหนักกว่าเป็นตัวประกอบอีก) จากที่เคยมีพลังมากกว่าพระเอกโดนลดบทจนไม่ต้องไปสู้ พระเอกสู้คนเดียวแถมชนะด้วยทั้งกองทัพ คือแมร่งน่าเบื่อมากสำหรับผม อวยจนตอนหลังเปิดข้ามๆเมื่อไรจะจบ ตอนจบจะมีตัวเก่งพอๆกันมาทำให้พระเอกลำบากมั้ย.....ไม่มี น่าเบื่อมาก
มันสะใจดีครับ ดูพระเอกเก่งๆโกงๆ แต่ก็ขึ้นอยู่กับแนวด้วย แล้วก็เวลาโดนอีกฝ่ายดูถูกพระเอกหาเรื่องพระเอกก่อนหักหลังพระเอกก่อน ยิ่งสะใจ
ผมชอบเรื่อง one punch man mob psycho 100 น่าจะประมาณนี้ถ้ามีอีกจะ comment ด้านล่าง
เนื้อเรื่องเค้าสุดจริง
เรื่องที่ชอบพระเอกเก่งเลยก็ ไซตามะ-วันพั๊นแมน ม๊อบ-ไซโคร ริมุรุ-เกิดใหม่ทั้งทีก็เป็นสไลม์ไปซะแล้ว ไม่เคยแทนตัวเองเป็นพระเอก แต่แทนตัวเองเป็นอะไรที่เหนือกว่าตัวเอก อยากรู้ว่าตัวเอกเหล่านั้นจะเก่งได้แค่ไหน แล้วเราก็คิดถึงสิ่งที่เหนือกว่าไปอีก
ชอบแนวตอเก่งๆเพราะชีวิตจริงเราไม่เก่ง เห็นมันเก่งๆรวยๆเทพๆแล้วรู้สึกว่าเออ ชีวิตดีจังชอบๆ
ผมชอบscissor seven
เพราะมันมันผสมผสานความธรรมดา
ความเกรียน ความฮา และความเทพ
ไว้ได้ลงตัวมากๆเลยครับ
พระรองหลายๆตัวเองก็ล็อกให้เก่งกว่าพระเอกในช่วงเเรกหรือเก่งกว่าจริงๆ เเบบดูเเล้วมีเสน่ห์มากๆ อย่างกียู บาคุโก อยากให้พี่ทำพระรองที่คนญป.ชอบจัง😂
พระเอกเก่งเว่อร์สนุกนะ ถ้าเซ็ตติ้งเรื่องดี มีเป้าหมาย มีเหตุผลรองรับ ดีไซน์และการออกแบบตัวละครในเรื่องในเชิงลึกทำออกมาดี มีมิติ จะไม่สนุกอย่างเดียวก็คือไอ้พระเอกเก่งแต่แกล้งทำตัวเป็นไม่เก่งแล้วโดนดูถูกโดนยำเป็นกระสอบทรายโดยที่พระเอกยินยอมนี่โคตรน่าหงุดหงิด ส่วนเหตุผลที่ชอบดูแนวพระเอกเก่งก็คงอยากรู้ว่าตัวร้ายที่ทำออกมาจะแพ้แบบไหน และตัวละครไหนที่มีพลังพอสู้กับพระเอกหรือเอาพระเอกลงได้
เพราะเบื่อพระเอกเจอศัตรูเก่งต้องใช้ความพยายามสูงฝ่าฟันอุปสรรคสู้แล้วเกือบแพ้กัดฟันสู้จนชนะ รวมพลังสู้สามัคคีจนชนะ มีความหวังมีปฏิหารมาช่วยให้ชนะ แล้วก็เจอศัตรูเก่งตัวใหม่วนลูปแบบเดิมไปเรื่อยๆ โคตรเบื่อ
อนิเมะที่รู้ตัวเองใส่จินตนาการความเวอร์ความสะใจไปเลยดีกว่า แล้วไปเน้นที่เนื้อเรื่องสนุกเสียดสีโลกแห่งความจริง การกระทำของตัวละครมีเหตุผลไม่ขัดใจคนดู
เก่งเวอร์แต่ล้อเลียน ไซตามะ
เก่งเวอร์แต่การกระทำมีเหตุผล โอเวอร์ลอร์ด
6:50 ใช่แล้วครับ ยกตัวอย่างง่ายๆ ก็ไซตามะเลย เขามีทั้งหน้าตาที่ดี มีผญ.รอบตัวเยอะแยะ แถมยังทำอะไรก็ได้ที่อยากจะทำ ไม่มีคนดูถูกอีก :D
ขี้เกียจมานั่งลุ้น ตัวเอกเก่งดูแล้วมันอุ่นใจ ชิว ๆ ดี
พี่ทำเรื่องdr.stoneหน่อยครัย
สุดท้ายแล้วมันคือเรื่องรสนิยมและความชอบ ทุกความชอบ ทุกเทสคือเทสดี ถ้าเทสนั้นไม่ได้ไปทำให้ใครเดือดร้อน ฝากถึงคนที่ชอบดูถูกรสนิยมคนอื่น ว่า mind your own business
เหตุผลที่ผมชอบตัวเอกเก่งๆ เพราะติดมาจากหนังเลยแหละ เวลาเห็นสิ่งที่ตัวเอกทำแล้วรู้สึกอยากตบมือให้ แบบว่า เห้ยเจ๋งอ่ะ
มันทำให้เรารู้ว่าชีวิตจริงมันไร้ความหวังจนเราต้องมาโกหกตัวเองจากการดูอนิเมะพระเอกเทพ
เเละผมก็อยากให้มีอนิเมะเเบบ ที่ปรูกฝังให้คนเรามีความพยายามเเละมีเนื้อเรื่องที่ไม่ดูถูกคนดู
ต้องลองไปดู ตัวเอกแบบ ดาร์กชไนเดอร์ ครับ ปูเรื่องมาอย่างเก่ง แต่สู้แต่ละทีมันจะมีสถานการณ์ที่สมเหตุสมผลมาทำให้ดาร์กชไนเดอร์เสียเปรียบทุกที
6:34ตัวผมไม่คิดอย่างนั้นนะเเทนที่จะคิดว้าถ้าเราทำได้เเบบเขาชีวิตเราจะดีกว่านี้ไปคิดเรื่องพัฒนาตัวเองดีกว่า
มันแล้วแต่คนชอบนะ บางคนอาจจะไม่ชินแนวนี้เฉยๆ เพราะมังงะในอดีตเป็นแนวทางสายพัฒนาตัวละครหลายเรื่องเลย แถมต้องคิดอธิบายระบบพลังอีก
แนวพระเอกเทพก็เลยเป็นสูตรสำเร็จใหม่สำหรับคนขี้เกียจรอว่ามะไรจะเทพ หงุดหงิดพระเอกแพ้
แค่อยากดูพลังที่สุดยอดมากๆเฉยๆ
สนุกไม่สนุกมันอยู่ที่เนื้อเรื่องต่างหาก ต่อให้พระเอกเทพสุดในจักรวาล ถ้าเนื้อเรื่องมันง่อยๆ มันก็เท่านั้น บางเรื่องนี่เทะมาก แต่เนื้อเรื่องห่วยผมไม่ดูเลย จะว่าไปมันก็เป็นเรื่องของยุคสมัยเหมือนกันน้ะ เพราะอนิเมะตะก่อนพระเอกมักจะอ่อนแอ แล้วค่อยๆ ฝึกฝนจนเก่งขึ้นมา เพิ่งมาระยะหลังๆ นี่แหล่ะที่พระเอกมาแบบเทพเลย
ตอนเด็กๆผมก็ชอบแนวพระเอกโกงๆอะนะ สมัยsao มาใหม่ๆไปทางไหนเค้าก็พูดว่าเทพทรู แต่พอเราไปเล่นเกมที่มีการแข่งขันสูงจริงๆ ความเก่งไม่ได้วัดอย่างงั้นแต่วัดที่ detail ต่างๆและไหวพริบ timing ดีๆ การแก้ทาง ที่พูดมาก็มีไม่กี่เรื่องที่เราเรียนรุ้เรื่องพวกนี้ได้ ก็มีแต่ hunter x hunter naruto ไม่ก็ jujutsu kaisen (ไม่นับตัวบัคนะ) ถ้าคุณจัด rank ตัวละครต่างๆ ผมว่าจัดกัน10คน ก็ไม่ตรงกันแน่นอน สำหรับมุมมองในฐานะเกมเมอร์ที่ชอบเล่นเกมและดูเมะอ่ะนะ
ผมสนุกได้ทุกแบบหลายพระเอกจะเก่งเวอร์หรือกากมากก็ตาม ทั้งหมดมันอยู่ที่เนื้อเรื่อง ถ้าทำเนื้อเรื่อง ทำยังไงให้เนื้อหามันเข้ากับพล็อตเรื่องและบุคลิกของตัวละคร ถ้าให้ยกตัวอย่างก็คงไม่พ้นวันพั้นแมน พระเอกเวอร์แต่ก็ยังสนุก(ถึงแม้พระเอกเราจะเหมือนตัวประกอบก็ตาม)555+
ผมมองต่างนิดหน่อยนะครับ การจะประสบความสำเร็จมันยากแต่การดำรงมันไว้ยากกว่า การรวยมันยากมาก แต่พอรวย มีอำนาจแล้วตอนที่ต้องระกษามันไว้นี่ละยากของจริงเพราะมีคนต้องการดึงเราลงมาและขึ้นแทนตลอด
อันนี้สำหรับผมนะ ผมรู้สึกว่ามันสนุกดีเพราะถ้าถามผมว่าอนิเมะเรื่องไหนที่มีตัวเอกเก่งๆบ้างผมก็จะนึกไม่ค่อยออกเพราะมันจะต้องเริ่มจากไก่อ่อนแล้วค่อยๆเก่งขึ้นซึ่งผมว่าตลอด 10 กว่าปีที่ผ่านมาผมก็ดูไปหลักร้อยหรือหลักพันเรื่องเลยก็เลยรู้สึกว่ามันเริ่มน่าเบื่อแต่พอได้พบกับเรื่องเกิดใหม่เป็นสไลมหรือน้องโล่สายแทงค์แกร่งเกินร้อยผมว่ามันก็ดูเพลินๆได้ไม่เครียดอย่างเรื่องสไลมนี่ก็ถึงตัวเอกจะเก่งแต่ว่าตอนที่หมู่บ้านโดนถล่มแล้วมีการสูญเสียมันก็ดึงอารมณ์ได้ดีเลยเพราะเราก็จะประมาทเพราะคิดว่าก็ตัวเอกมันเก่งอยู่แล้วก็คงไม่มีอะไรแย่ๆเกิดขึ้นหรอก แต่ว่าพอเรื่องแย่ๆเกิดขึ้นก็กลายเป็นว่าการปูบทให้พระเอกหรือตัวเอกเก่งมากๆเวลามันพลาดมันก็จะส่งผลแบบหลายเท่า ช็อตที่ผมชอบก็คงเป็นตอนที่ปู่นักดาบพูดกับศัตรูว่า "พวกเจ้าทำเกินไปมากแล้ว บังอาจไปกระตุกหนวดของคนที่ไม่ควรกระตุกหนวดจนเนื้อเต้น น่าเห็นใจจริงๆ"มันเป็นคำพูดที่ถ้าการสูญเสียไม่มีคำๆนี้ก็จะไม่กระแทกใจมากมายอะไรแต่พอมันเกิดแบบนั้นแล้วมีคำพูดแบบนี้มันก็ยิ่งกินใจเข้าไปอีกเลยครับ
ช่วงแรกสนุกมันมีไม่เยอะ แต่หลังๆแนวพระเอกเก่งมันเยอะมันเลยไม่ต้องลุ้นอะไรเลยยังก็ชนะมันก็เลยเบื่อ
6:58เห็นภาพแล้วได้กลิ่นเหม็นๆเปียกๆ
แนวพระเอกเก่ง สิ่งที่ทำให้คนชอบไม่ใช่อยู่ที่ความเก่งพระเอกอย่างเดียวแต่ขึ้นกับการนำเสนอพลังของพระเอกด้วย ซึ่งแนวต่างโลกพระเอกเก่งมันมีไม่กี่เรื่องหรอกที่ดังๆ ส่วนใหญ่ก็พอไปรอดหรือดับไปเลย
ไม่เกี่ยวกีบความโหด ของพระเอก
แต่คือฉากต่อสู้ ที่ทำให้ระทึก ไปพร้อมกับตัวละครเอก
ริมุนุแพ้ตายหลายพันรอบแล้วค่ะ แต่มีคนแก้อดีตให้ตลอด
ส่วนตัวมองว่าเพราะพระเอกเก่งๆมันไม่ทำให้เราลุ้นมากเวลาดูบางคนเลยปล่อยใจเวลาดูสนุกๆได้ เวลาดูเรื่องที่พระเอกเก่งมันจะไม่เครียดเท่ากันพวกพระเอกที่ต้องค่อยๆอัพเลเวลขึ้นไปเพื่อให้สู้ตัวร้ายได้ แต่ข้อเสียคือมันจะไม่ลุ้นเหมือนพวกที่มีพลังกลางๆ แบบว่ายังไงมันก็คงชนะแน่ๆแหละ มันเลยเป็นดาบสองคมคือมันสนุกแต่ขาดความลุ้นหรือตื่นเต้นหรือความบีบคั้นไป ถ้าให้เป็นกระตูนดูเพลินสนุกๆไม่เครียดคือใช่เลย แต่ถ้าถามว่าชอบแบบไหนมากว่าระหว่าพระเอกเก่งเทพกะพระเอกที่สู้ละสูสีคือเราชอบพวกสูสีมากกว่าอะเพราะมันไม่ได้การันตีว่าพระเอกจะชนะทุกครั้งดูไปแล้วมันลุ้นดีๆม่รู้ว่าต่อไปมันจะเกิดอะไรขึ้นทุกอย่างมันคาดเดายากกว่า
เอาจริงๆนะ เราไม่ค่อยชอบแบบพวกพระเอกที่ทำตัวกากทั้งที่ตัวเองเก่งกรือแบบพวกไร้น้ำยาแบบอิซาโบรุนั่นแหละ ตัวเอกกากเกินจนทนดูเมะเรื่องนั้นไม่ได้เลย ;^;
เมะที่ชอบที่สุดก็เรื่อง over lord นั่นแหละ สำหรับเรา uwu
แนวนี้คือสร้างมารนหาที่ตาย ถ้าคนเขียนไม่วางบทวางโครงเรื่องให้ดีๆ ให้สนุกจริงอะ คือแค่พระเอกเก่งแบบเวอร์ๆก้หมดความตื่นเต้นแล้ว1 แต่ถ้ามีอะไรมาทดแทนก้พอไปได้ แต่วันจะโชว์ออฟท่าเดียว ทำไรก้ชนะ ทำไรก้ดีไปหมด ก้ไปเหอะ หาความสนุกไม่มี
นี่ชอบเมะตัวเอกเก่งที่มีพล็อตและเซ็ตติ้งค่ะ ขอยกตัวอย่างของจีน พวกถังซาน throne of seal หรือของญี่ปุ่นล่าสุดที่ดูคือเภสัชกรเทพสองโลกงี้ ในใจคือรู้นะว่ามันจะชนะแน่ๆ แต่เซ็ตติ้งของเหตุการณ์มันทำให้เราตึงเครียดหรือตื่นเต้นไปด้วยจนอดลุ้นตามไม่ได้อยู่ดี
ปล.แต่จริงๆดูได้หมด ถ้าไม่เป็นแนวฮาเร็มพระเอกซื่อบื้อ (แต่ไม่รู้ทำไม ฮาเร็มส่วนใหญ่พระเอกต้องซื่อบื้อ innocent เหมือนเป็นคอมโบกันไปแล้ว)
ไซตามะ:ที่เราพยายามมาตลอด3ปีเพื่ออะไร
ที่เราไม่ค่อยชอบแนวนี้เพราะ มันดูเก่งเกินไป บางครั้งพระเอกเทพมากแต่มึงไม่มีสมองอะ เขาชอบก็ไม่รู้ แล้วบางครั้งจะมาเป็นแบบฮาเร็ม ซึ่งเราไม่ค่อยชอบ เราเลยไป ดู ญ ญ แทนแต่เราก็ไม่ได้เกียจคนที่ชอบแนวนี้นะ
ที่ผมชอบเพราะเวลาพระเอกเก่งแต่ไม่เปิดเผยพลังและมีแต่คนดูถูกจนกระทั่งพระเอกโชโหดต่อหน้าและมีผู้หญิงมาติดตรึมและมีฮาเร็มของตัวเอง
พระเอกที่มีพละกำลังหรือพลังที่โหด ทำให้ได้เห็นฉากต่อสู้มันส์ๆครับ
เช่น Mob psycho 100
One punch man
Berserk
และอื่นๆครับ
ชอบแนว เก่ง เทพ แบบชำระแค้น สะใจดี พวกพระเอกโลกสวยต่อให้เทพแค่ไหนก็น่าเบื่อ
นี่เป็นคนหนึ่งที่ต่อให้พระเอกเก่งแค่ไหน90%ก็ชอบตัวละครอื่นมากกว่า animeบางเรื่องพระเอกแบกคนเดียวตลอดทั้งเรื่อง รวมถึงฉากต่อสู้บางเรื่องคือวางให้พระเอกเสียเปรียบก่อนแบบเกือบตายอ่ะ แล้วจู่ๆก็นึกถึงพวกพ้องขึ้นมา เกมพลิกเฉย แล้วมันก็เป็นแบบนี้ตลอดทั้งเรื่องเลย มันเลยดูน่าเบื่อมากๆและเดาทางได้ง่ายมาก แถมต่อให้ใครเปิดการต่อสู้ พระเอกก็ต้องเป็นคนปิดเกมตลอด เวลาดูแล้วมันหงุดหงิดแปลกๆ555 แบ่งบทให้ตัวละครอื่นบ้างงงง
ผมชอบนะแนวพระเอกแบบเก่งมาเลย ดีกว่าพระเอกที่น้ำเน่า มีแต่คำพูดรักเพื่อน ทำอะไรเกินตัว มองว่ามันน้ำเน่า แต่ชอบแบบพระเอกเก่งเลยอะ เทพมาเลยจากการฝึกในอดีต มันดูแบบสะใจดีปนตลกดี
ใครที่ไม่ชอบพระเองเก่งแนะนำเรื่องนี้เลย = เรื่องเลิกดูซะ
แล้วใครที่ชอบพระเองเก่งแนะนำเรื่องนี้เลย =
เรื่องตามสบายเอาที่สบายใจ
..ตามนั้นนะ555
ผมชอบพระเอกเก่งเว่อร์มีเหตุผลข้อเดียวคือ เวลาพระเอกโดนดูถูกแล้วมาเอาคืนมันโคตรสะใจเลยครับ
ไซตามะ กับ คิเมะสึโนะไยบะ สองเรื่องนี้เอาไว้ปรับสมดุลสภาพจิตใจเลยแนะนำ ตอนดูไซตามะเราจะรู้สึกไอ้หน้าไหนก็เข้ามาเลยลุยๆ ตู้มมมม
ตอนดูคิเมะสึ เราจะได้ความรู้สึกแบบนี้ฝึกมาขนาดนี้แล้วนะยังไม่พออีกเหรอ อย่าตายนะ อย่าตายนะ
พระเอกเทพเนื้อเรืีองเข้าใจง่าย
โอเวอร์ลอร์ด : 😘
ชอบเรื่องที่พระเอกเก่งแต่ ปกปิดพลังครับ กับพระเอกฉลาด
ไชตะมะ คือเป็นการ์ตูนที่โกงตวร้ายที่สุดที่เคยมีมา555
พวกตัวเอกเทพแล้วเป็นการ์ตูนตลกมันไม่เป็นไรหรอก เพราะไม่ได้คาดหวังฉากลุ้นอะไรมาก
แบบ อาราเล่ เคโรโระ วันพันช์แมน ยอดคุณน้าจากต่างโลก ฯลฯ
แต่พวกที่จริงจังแล้วเทพอะต้องมาดูอีกทีว่านำเสนอน่าสนใจมั้ย
แต่หลายๆครั้งสุดท้ายก็สร้างตัวร้ายที่แกร่งกว่าตัวเอกเพื่อความลุ้นอยู่ดีอะนะ
แบบ 7 บาปอ่ะ เปิดมาแก๊งเมลิโอดัสแกร่งเกินตัวร้ายแบบจัดๆ แต่ยังสนุกอยู่ แล้วก็สร้างตัวร้ายมาบอกว่าแกร่งกว่าเพื่อความลุ้นต่อไป
รึซามูไรพเนจร กับฤทธิ์หมัดดาวเหนืองี้ ฯลฯ
3:43 ซูบารุเป็นตัวละที่เป็นมนุษย์สุดๆชอบมากๆ
ดูบ้างไม่ดูบ้าง แนวพระเอกเก่งคนแต่งสามารถชูความสัมพันธ์ เนื้อเรื่อง และฉากได้ง่าย แต่น่าเสียดายที่หลายๆ เรื่องกลับเลือกชูเฉพาะความสัมพันธ์และฉากเท่านั้น ส่วนเนื้อเรื่องนี่ไม่มีอะไรให้ลุ้นเลย
ข้อดีคือย่อยง่าย แต่งง่าย และมีโอกาสดังง่ายกว่าพวกที่เน้นเนื้อเรื่อง เพราะแนวพระเอกเทพเปิดโหมด ez กำลังเป็นกระแส
ส่วนข้อเสียคือมาไวไปไว เรื่องเก่าจบปุ้บเรื่องใหม่เสียบแทนปั้บ พอเป็นแบบนั้นคนก็ตามไปอวยเรื่องใหม่ต่อ ส่วนเรื่องเก่านี่แทบไม่อยากดูซ้ำ มีไม่กี่เรื่องหรอกที่คนดูจะ respect และชอบมันจริงๆ
ชอบเพราะเหตุผลหลักๆคือนางเอกจะไม่โดนNTRครับหรือคนชอบพระเอกค่อยๆเก่งสุดท้ายนางเอกโดนNTRแต่จบด้วยกันอยู่ด้วยกันอะไรแบบนี้หรอ555?
เหตุผลที่ผมชอบอานอส ดีไซน์มันเวอร์วัง เวอร์แบบแทบจะเกินไป เพราะมันเกินถึงน่าสนใจ มันน่าตื่นเต้นที่อานอสมาในรอบ2000ปีซึ่งไม่รู้ว่าเทพจะทำอะไรในระหว่างนั้น และเป็นพระเอกแนวที่ไม่ใช่สวมบทบาทสำหรับบางคนเพราะมันไม่ใช่พระเอกที่ดีหรือเลวมีนิสัยแบบตัวเองไม่ได้คงที่แบบพระเอกฮาเร็มที่หื่นบ้างดีบาง พลังพรรคพวก ผมดูแบบนั้นจนเบื่อเลยเลือกฉบับอานอส เราไม่ได้มาหาความตื่นเต้นทางผลการต่อสู้อยู่แล้ว เรามาดูว่ามันชนะยังไง
พ่อหนุ่มหน้านิ่งกับเหล่าเครื่องมือของเขาค่ะ นัมเบอร์วันเลย
สนุกบางเรื่องครับแนวนี้และถ้าเรื่องนี้ที่เราดูแล้วสนุกแม่งก็จะสนุกโคตรๆ ส่วนตัวดูเพราะอยากเห็นชั้นเชิงการเล่าเรื่องการดำเนินเรื่องแบะการนำเสนอเรื่องราวและอื่นๆอีกเห็นภาพง่ายๆก็เรื่องไซตามะนี่แหละที่ผมชอบมาก+กับลายเส้นที่โคตรสวยและเทห์อีก(ไม่ใช่เวอร์ชั่นจารย์วันนะ)
หลักๆชอบความสะใจนะ แนวเรื่องตัวเอกเทพเนี่ย มักมีพวกตัวละครไม่รู้อีโหน่อีเหน่มาดูถูก แล้วก็โดนตบบ่อยๆ555 อีกอย่างก็คือ การที่ตัวละครในเรื่องตกใจกับอะไรที่ธรรมดามากๆในโลกปัจจุบัน อย่างเอาไฟฉายไปขายต่างโลกงี้ ก็จะเจอรีแอคมนุษย์ถ้ำเจอของวิเศษ ตลกมากเลย5555555
one punch man นี่จะอวยพระเอกยังไงผมก็ยังรักอยู่ดีเพราะการดำเนินเรื่องของอาจารย์มูราตะกับอาจารย์วันค่อนข้างเขียนบทได้ดี
opm นี่ดูฉากระดับเทพของจารุราตะล้วนๆเลยนะ555 ทั้งตัวรองตัวหลัก สู้กันอลังซะจนไม่มีค่ายไหนรับทำอนิเชั่น5555555
ผมก็ชอบทั้งสองแนวมีดีแตกต่างกัน หลักมันอยู่ที่คนนำเสนออะ จะนำเสนอออกมาได้ดีไหมมากกว่า
พระเอกฉลาดมากกว่าคือสิ่งที่ผมเสพ เก่งเฉยๆเหมือนลูฟี่ นัทซึ คิริโตะงี้ มันก็สนุกนะแต่ใช่พลังกล้ามไปหน่อยดูไม่พีคมาก55
ถ้ามันเก่งเกิดมาเวลตันไม่มีข้อเสีย ข้อแลกเปลี่ยน มันจะน่าเบื่อจัดๆไม่มีสตอรี่เกิดมาเวลตันปล่อยสุดชนะหมด
ผมชอบพระเอกเก่งแต่ก็ยังโดนกระทืบ
ใช่ๆ ขึ้นชื่อว่าพระเอกต้องจมตีนถึงจะดูสนุก
@@nattawutnoname5516 ต้องจมกองตีนถึงจะเป็นพระเอกที่ดี
มันทำมาเพื่อความสะใจ ของคนดู สนุกไปอีกเเบบ
ในยุคนี้การ์ตูนระดับมาสเตอร์พีชที่ระดับขึ้นหิ้งมันไม่ค่อยมีเน้นเอามันเอาใจหนูๆชะมากกว่าแต่ที่ดูในยุคนี้แล้วยอมรับว่าดีเลยคือ ousama ranking
ซึ่งพวกแนวพระเอกเก่งมันก็อยู่ที่การดำเนินเรื่องแหละครับว่า จะถ่ายทอดมาแนวไหน บางเรื่องก็ไร้แก่นสาร ต้องถอดสมองก่อนดูไม่งั้นแม่งขัดใจทุกฉาก บางเรื่องไม่มีปลายเรื่องเลยว่าจะจบยังไง ไม่ใช่เดาไม่ได้นะ คือเหมือนกับเอาตัวละครมาโชว์เท่เสร็จ ก็มีตัวร้ายเรื่อยๆไม่มีลาสบอส บางเรื่องก็เน้นแต่จะเชอวิสฮาเร็มเต็มทุกตอน ถ้าดำเนินเรื่องดีพล็อตเรื่องได้ก็สนุก อย่างวันพัน ก็เหมือนจะไม่มีอะไรเอาพระเอกมาโชว์เท่ แต่ก็มีพล็อตเรื่องความหลังของแต่ละตัวละครเข้ามาทำให้มันดูมิติขึ้นมาทันที ไม่ใช่แค่การ์ตูนแก็ก
ส่วนใหญ่ผมตามดูเนื้อหามากกว่าครับ พระเอกเก่ง เทพ ถ้าเนื้อเรื่องสนุก ตัวผมไม่มีปัญหา แต่ก็ขึ้นอยู่กับคนชอบด้วยแหละ บางเรื่องน่าเบือ และ บางเรื่องค้างคาใจ ว่าจะมีภาคต่อหรือไม่ ผมต้องดูเนื้อหาก่อนเป็นอันดับแรก พระเอกค่อยว่ากันทีหลัง
เหตุผลที่one punch man สนุก เพราะพระเอกมันกากเป็นกระสอบทราย เพื่อนพระเอกก็คอยช่วย เราก็คอยลุ้นเเล้วรอตัวประกอปมาปิดงาน
ใครสังเกตตอน 8:52บางรูปมัน???
หลักๆคือดูแล้วสบายใจ5555 ตอนนั้นเคยดูbanana fishแล้วหดหู่ใจมากรู้สึกว่าลุ้นให้ตายยังไงพวกตัวเอกก็ไม่ชนะเลยเลิกดูไปพักนึงแล้วเปลี่ยนมาดู7บาปเลย เพราะรู้ว่ายังไงเมลีโอดัสก็ชนะและไม่ตายแน่ๆ55555
แต่ 7 บาปมันก็ปล่อยให้แก๊งพระเอกเทพแค่ภาคแรกอ่ะนะ
ภาค2 สร้างตัวร้ายบัญญัติ 10 ประการบอกว่าทุกคนแกร่งกว่า 7 บาปหมด กลายเป็นสายลุ้นว่าจะชนะยังไงตามปกติเลย