Mooie recensie. Ik heb vroeger veel Russische literatuur gelezen (moest van mezelf), maar dít boek... ik-kwam-er-niet-door--heen! Zoveel mensen, en namen en ontwikkelingen die zo langdurig nergens toe lijken te leiden, daar word ik hysterisch van. Dus vandaar... bedankt. Ik had ook altijd een mooie zinnen fetisj. Ik kon deze eindeloos herlezen. Alles wat je leest zakt na lange tijd weg, er blijven wat vage herinneringen van gebeurtenissen of heldere sferen over. Eén zin, één mooie zin, of meer wijsheid, is me na al die jaren bij gebleven. Een zin uit één van de boeken van Toergenjev, ongetwijfeld Vaders en Zonen, is (ik parafraseer weer) 'de eigenschap van jong-zijn is, dat ze te veel waarde hechten aan zaken die snel voorbijgaan.' Overigens, Floris, wat dacht je van een Friedrich Nietzsche mooie zinnen marathon?!
Dank! Ik denk dat het een boek is waar je (ruim) de tijd voor moet hebben. Ik las het toen op een hele lange vakantie, met busreizen van soms wel acht uur. Dat hielp. Nietzsche: dat klinkt als een plan.
Geweldig Floris! Leuk om via je filmpjes zo kennis te maken met nieuwe literatuur waar ik me normaal niet zo snel aan zou wagen. M'n boekenbon is weer leeg.
Geweldig dat je hem eindelijk hebt gelezen! Ik heb hem dit jaar ook mogen lezen en heb er geweldig van genoten. Wat een meesterwerk. Ik had alleen een iets positievere ervaring met de Frande gedeeltes tijdens het lezen. Wellicht lag het aan de vertaling; ik las de vertaling van Anthony Briggs gelezen in de Penguin Clothbound Classics versie van 'War and Peace', een ronduit geweldige vertaling. Dit doet mij vragen, lees je ook wel eens boeken in het Engels?
Inderdaad, 'meesterwerk.' Een term die vaak makkelijk wordt uitgedeeld, maar voor Oorlog en vrede kan ik geen betere stempel bedenken. Waren de Franse gedeeltes al vertaald in die editie? Dat zag ik in een andere Engelse uitgave in de winkel. Over het Engels: vroeger wel, bijna alleen maar zelfs. Nu zeer zelden, alleen sommige werken die in het Engels zijn geschreven (bijvoorbeeld Heart of Darkness). Dit met name omdat ik zelf een roman schrijf, in het Nederlands, en mij het liefst onderdompel in onze eigen taal.
@@Florisleest Veel Franse gedeeltes waren inderdaad (gedeeltelijk) vertaald. Vaak bleven er alleen Franse zinnetjes en woorden over die mensen met weinig kennis van de Franse taal ook wel zouden begrijpen. Ik vond het een prettige manier van vertalen. Ik lees zelf bijna geen Nederlandse literatuur meer, en helemaal geen Nederlandse vertalingen van oorspronkelijk Engelstalige boeken. Er zijn enkele Nederlandse auteurs waar ik wel echt van kan genieten, waaronder Ilja Leonard in het bijzonder. ;) Leuke video's! Ik ben erg benieuwd naar je roman!
Ja, dat snap ik wel. Ik kon dit uiteindelijk ook wel waarderen. Een goed excuus om aan mijn Frans te werken voor als ik het over een paar jaar ga herlezen. Ach, onze Ilja, woordkunstenaar pur sang. Hij staat bij mij ook erg hoog. Verder begon ik vooral met het lezen van moderne Nederlandse literatuur voor mijn eigen roman, om te kijken of ik het niveau aan zou durven. Het antwoord is 'ja.' Als ik alleen maar werken van het kaliber Tolstoj zou lezen, dan zou het verschil in kwaliteit altijd zo groot lijken dat ik nooit op een uitgever zou afstappen. Ik heb nu wel geleerd dat een debuut nog geen meesterwerk hoeft te zijn. En dat is een geruststellende gedachte. Dank je!
Ha Floris, ontzettend leuke reviews telkens. Een tip voor een boek waar ik erg van onder de indruk ben. Het stijl van het boek wordt wel eens vergeleken met Tolstoy: De Pop van Boleslaw Prus. Een boek wat (wmb) meer aandacht verdient!
Mooie bespreking! Heb Oorlog en Vrede een aantal jaar geleden gelezen en vond het ook een prachtig boek. Vooral de verhaallijnen van Natasja, Andrej en Pierre zijn me nog goed bijgebleven. Een paar maanden geleden heb ik Anna Karenina voor het eerst gelezen (in de vertaling van Hans Boland) en dat vond ik net zo geweldig. Misschien zelfs wel beter. Daar zitten geen theoretische uiteenzettingen van Tolstoj in verwerkt; die stoorden mij ook een beetje in oorlog en vrede.
Ja, ongekend die karakters. Nu sta ik er natuurlijk nog dicht op. Misschien dat ze over een jaar richting de vergetelheid zijn geschoven, maar ik verwacht het niet. Een ding is zeker, ik ga het nog eens herlezen. Anna Karenina staat hoog op mijn lijst! Ik was zelfs al gaan kijken in mijn favoriete kleine boekhandel, maar ze hadden hem niet... Ik heb trouwens al Nabokov over Anna Karenina gelezen in zijn Russian lectures (zijn wel online te vinden). Ook een aanrader!
Dank, Hans. De dood van Ivan al gelezen. Ga ik sowieso herlezen. De andere ga ik ook lezen. Tolstoj had altijd iets intimiderends nog voor mij. Nu ben ik er klaar voor.
Geweldig je enthousiasme. Ik krijg bijna zin om het te lezen. Is het een boek waar je echt de tijd voor moet nemen of kan je het ook steeds een uurtje in de trein lezen?
Dank je :-). Oei... lastig. Ik denk dat vooral het begin pittig zou zijn. Misschien een keer in een vrij weekend een vliegende start maken en dan verder in de trein?
Dag Floris, opnieuw een toffe analyse. Ik heb het je al eerder aangeraden maar ik probeer nog eens omdat ik jouw zicht op het boek ' het Fantoom van Alexander Wolf ' van Gajto Gazdanov wil weten. Ik was er alleszins volledig weg van toen ik het las, zou jouw ongezouten mening wel eens willen horen.
Dank, dank, Jolan. Dat werkje staat inmiddels op mijn lijstje. Als ik het een keer tegenkom in de boekhandel/tweedehands boekenkraam, dan neem ik het mee!
Prachtig boek dit inderdaad! Ik heb dit jaar o.a. "Stoner" van John Williams mee op vakantie genomen. Dit boek heeft veel indruk op mij gemaakt. Misschien ook iets voor jou?
Hoi! Kunnen jullie aangeven wat jullie er zo in aanspreekt? Ik heb het ook gelezen, maar voelde continu een enorme afstand tot Stoner, waardoor het me echt koud liet wat er gebeurde. De personages zijn allemaal ontzettend vlak. Pijnlijk vlak. De omwenteling die zijn vrouw maakt vind ik ook niet geloofwaardig of sterk of verrassend of goed gevonden. Sowieso is die relatie al niet invoelbaar, omdat ik geen moment werd meegenomen in wat hij in haar zag. Een beetje zoals Twee Vrouwen: er is liefde. Klaar. Nou, dat gaat er bij mij niet in. Het boek had op mij geen emotionele impact, omdat we de gebeurtenissen allemaal niet echt meemaken. Het is een echt tell don't show-boek. Vond het geen moment overtuigen. Voor mij dus een neen. Ben benieuwd naar de dingen die jullie er wél mooi aan vinden.
@@saaiemedia726 De literaire truc van Stoner is dat je de protagonist het geluk gunt, maar dat het geluk hem steeds maar niet wordt gegund. Het hele boek door wordt hij als de underdog neergezet, wat bij veel lezers sympathie oproept. William Stoner is voorbestemd tot een boerenleven, mag studeren, wordt verliefd op de literatuur, schopt het tot universitair docent, doet eigenlijk niks fout (hij is een integere, hardwerkende docent en toegewijde echtgenoot en vader), maar toch is zijn leven vervolgens een aaneenschakeling van kleine en grote vernederingen. En telkens als er dan onverhoopt toch geluk in zijn leven komt, is dat van korte duur; doordat het wordt kapotgemaakt door anderen die nog een rekening met hem te vereffenen hebben omdat hij hen eerder onbedoeld of uit plichtsbesef de voet dwars gezet heeft. Dat geeft het boek een tragisch karakter; al zij toegegeven dat sommige tegenslagen, met name de ontwikkeling van zijn echtgenote, nogal gekunsteld overkomen. Je zegt dat de relatie tussen hem en Edith niet invoelbaar is, maar we hebben het over honderd jaar terug. Toen waren de mores ten aanzien van romantische relaties wel wat anders dan nu. Ik vond het niet zo merkwaardig dat Stoner denkt te moeten huwen met het eerste de beste meisje dat hem aanspreekt, en dat zij enkel ja zegt omdat ze meent dat dit nou eenmaal zo hoort. En dat mensen elkaar vervolgens vreselijk in de weg kunnen zitten. Henri Osewoudt trouwt in De Donkere Kamer van Damokles ook met zijn nicht Ria, hoewel hij een grondige afkeer van haar heeft.
De dood van iwan iljitsj leo tolstoj lees het en lees dit Nu nu nuuuuu oke? Deze lag , gelijk doden altijd liggen, zeer zwaar , doods,de versteende ledematenals 't ware verdrinkend in de bekleding van de doodskist , het hoofd voor altijd neergezonken op het kussen;...... Prachtig en doods......zo zag ik mijn vader....helaas ook
tja, naar mijn idee was 'de vossenjacht' in dit boek het absolute literaire hoogtepunt, ook na jaren kan ik me dat verhaal nog levendig herinneren, maar jij wijdt er geen woord aan, zo zie je maar...
@@Florisleest Nou ja, je bevindt je in goed gezelschap, ook Wikipedia (EN+NL) rept er met geen woord over. Je kanaal vind ik overigens een verademing in verhouding tot andere boekbesprekingskanalen! Misschien alleen zo nu en dan wat meer ‘de diepte in’.
Tip: ga wat meer naar achteren zitten, vergroot de afstand tussen jou en de camera: je lichaamstaal valt goeddeels buiten de camera en dat is zonde (er is toch al niet zoveel te zien, ahum). Radio met webcam, lijkt het. Kan Lieske niet een kopje thee komen brengen, of zoiets? En met een gast werken is je niet zo goed bevallen? ("Lees het!"). Of duld je niemand meer naast je, literatuur-paus?
Mooie recensie. Ik heb vroeger veel Russische literatuur gelezen (moest van mezelf), maar dít boek... ik-kwam-er-niet-door--heen! Zoveel mensen, en namen en ontwikkelingen die zo langdurig nergens toe lijken te leiden, daar word ik hysterisch van. Dus vandaar... bedankt. Ik had ook altijd een mooie zinnen fetisj. Ik kon deze eindeloos herlezen. Alles wat je leest zakt na lange tijd weg, er blijven wat vage herinneringen van gebeurtenissen of heldere sferen over. Eén zin, één mooie zin, of meer wijsheid, is me na al die jaren bij gebleven. Een zin uit één van de boeken van Toergenjev, ongetwijfeld Vaders en Zonen, is (ik parafraseer weer) 'de eigenschap van jong-zijn is, dat ze te veel waarde hechten aan zaken die snel voorbijgaan.' Overigens, Floris, wat dacht je van een Friedrich Nietzsche mooie zinnen marathon?!
Dank! Ik denk dat het een boek is waar je (ruim) de tijd voor moet hebben. Ik las het toen op een hele lange vakantie, met busreizen van soms wel acht uur. Dat hielp.
Nietzsche: dat klinkt als een plan.
@@Florisleest Mooi! Hou ik je aan! : ) )
Geweldig Floris! Leuk om via je filmpjes zo kennis te maken met nieuwe literatuur waar ik me normaal niet zo snel aan zou wagen. M'n boekenbon is weer leeg.
Dit vind ik nou echt leuk om te horen. Sterker nog, dit is waarom ik begon om dit te doen :-). Heel veel leesplezier!
Geweldig dat je hem eindelijk hebt gelezen! Ik heb hem dit jaar ook mogen lezen en heb er geweldig van genoten. Wat een meesterwerk. Ik had alleen een iets positievere ervaring met de Frande gedeeltes tijdens het lezen. Wellicht lag het aan de vertaling; ik las de vertaling van Anthony Briggs gelezen in de Penguin Clothbound Classics versie van 'War and Peace', een ronduit geweldige vertaling. Dit doet mij vragen, lees je ook wel eens boeken in het Engels?
Inderdaad, 'meesterwerk.' Een term die vaak makkelijk wordt uitgedeeld, maar voor Oorlog en vrede kan ik geen betere stempel bedenken.
Waren de Franse gedeeltes al vertaald in die editie? Dat zag ik in een andere Engelse uitgave in de winkel.
Over het Engels: vroeger wel, bijna alleen maar zelfs. Nu zeer zelden, alleen sommige werken die in het Engels zijn geschreven (bijvoorbeeld Heart of Darkness). Dit met name omdat ik zelf een roman schrijf, in het Nederlands, en mij het liefst onderdompel in onze eigen taal.
@@Florisleest Veel Franse gedeeltes waren inderdaad (gedeeltelijk) vertaald. Vaak bleven er alleen Franse zinnetjes en woorden over die mensen met weinig kennis van de Franse taal ook wel zouden begrijpen. Ik vond het een prettige manier van vertalen.
Ik lees zelf bijna geen Nederlandse literatuur meer, en helemaal geen Nederlandse vertalingen van oorspronkelijk Engelstalige boeken. Er zijn enkele Nederlandse auteurs waar ik wel echt van kan genieten, waaronder Ilja Leonard in het bijzonder. ;)
Leuke video's! Ik ben erg benieuwd naar je roman!
Ja, dat snap ik wel. Ik kon dit uiteindelijk ook wel waarderen. Een goed excuus om aan mijn Frans te werken voor als ik het over een paar jaar ga herlezen.
Ach, onze Ilja, woordkunstenaar pur sang. Hij staat bij mij ook erg hoog. Verder begon ik vooral met het lezen van moderne Nederlandse literatuur voor mijn eigen roman, om te kijken of ik het niveau aan zou durven. Het antwoord is 'ja.' Als ik alleen maar werken van het kaliber Tolstoj zou lezen, dan zou het verschil in kwaliteit altijd zo groot lijken dat ik nooit op een uitgever zou afstappen. Ik heb nu wel geleerd dat een debuut nog geen meesterwerk hoeft te zijn. En dat is een geruststellende gedachte.
Dank je!
Ha Floris, ontzettend leuke reviews telkens. Een tip voor een boek waar ik erg van onder de indruk ben. Het stijl van het boek wordt wel eens vergeleken met Tolstoy: De Pop van Boleslaw Prus. Een boek wat (wmb) meer aandacht verdient!
Dank je (en voor de tip)!
Helemaal eens. Lees ook 1812 van Zamoyski. Ik las het eveneens in enkele weken uit.
Mooie bespreking! Heb Oorlog en Vrede een aantal jaar geleden gelezen en vond het ook een prachtig boek. Vooral de verhaallijnen van Natasja, Andrej en Pierre zijn me nog goed bijgebleven. Een paar maanden geleden heb ik Anna Karenina voor het eerst gelezen (in de vertaling van Hans Boland) en dat vond ik net zo geweldig. Misschien zelfs wel beter. Daar zitten geen theoretische uiteenzettingen van Tolstoj in verwerkt; die stoorden mij ook een beetje in oorlog en vrede.
Ja, ongekend die karakters. Nu sta ik er natuurlijk nog dicht op. Misschien dat ze over een jaar richting de vergetelheid zijn geschoven, maar ik verwacht het niet. Een ding is zeker, ik ga het nog eens herlezen.
Anna Karenina staat hoog op mijn lijst! Ik was zelfs al gaan kijken in mijn favoriete kleine boekhandel, maar ze hadden hem niet... Ik heb trouwens al Nabokov over Anna Karenina gelezen in zijn Russian lectures (zijn wel online te vinden). Ook een aanrader!
Prachtig boek! De dood van Ivan, Anna Karenina en Mijn biecht zijn ook het lezen waard.
Dank, Hans.
De dood van Ivan al gelezen. Ga ik sowieso herlezen. De andere ga ik ook lezen.
Tolstoj had altijd iets intimiderends nog voor mij. Nu ben ik er klaar voor.
Geweldig je enthousiasme. Ik krijg bijna zin om het te lezen. Is het een boek waar je echt de tijd voor moet nemen of kan je het ook steeds een uurtje in de trein lezen?
Dank je :-).
Oei... lastig. Ik denk dat vooral het begin pittig zou zijn. Misschien een keer in een vrij weekend een vliegende start maken en dan verder in de trein?
Dag Floris, opnieuw een toffe analyse. Ik heb het je al eerder aangeraden maar ik probeer nog eens omdat ik jouw zicht op het boek ' het Fantoom van Alexander Wolf ' van Gajto Gazdanov wil weten. Ik was er alleszins volledig weg van toen ik het las, zou jouw ongezouten mening wel eens willen horen.
Dank, dank, Jolan. Dat werkje staat inmiddels op mijn lijstje. Als ik het een keer tegenkom in de boekhandel/tweedehands boekenkraam, dan neem ik het mee!
Een lyrisch en bevlogen boekverslag. Alleen dat al is een genot. ^Arie
Dank je, Arie. Ik kan ook alleen maar met een glimlach aan het boek denken.
Ik heb het boek staan...in de boekenkast.....maar nu ga ik het nog niet lezen....ik kan me er nog niet toe brengen .....
Prachtig boek dit inderdaad!
Ik heb dit jaar o.a. "Stoner" van John Williams mee op vakantie genomen. Dit boek heeft veel indruk op mij gemaakt. Misschien ook iets voor jou?
Ah, op mij ook. Paar jaar geleden gelezen. Schitterend werk. Misschien dat ik het wel ga herlezen. Dank voor de herinnering in ieder geval!
Hoi!
Kunnen jullie aangeven wat jullie er zo in aanspreekt? Ik heb het ook gelezen, maar voelde continu een enorme afstand tot Stoner, waardoor het me echt koud liet wat er gebeurde. De personages zijn allemaal ontzettend vlak. Pijnlijk vlak. De omwenteling die zijn vrouw maakt vind ik ook niet geloofwaardig of sterk of verrassend of goed gevonden. Sowieso is die relatie al niet invoelbaar, omdat ik geen moment werd meegenomen in wat hij in haar zag. Een beetje zoals Twee Vrouwen: er is liefde. Klaar. Nou, dat gaat er bij mij niet in.
Het boek had op mij geen emotionele impact, omdat we de gebeurtenissen allemaal niet echt meemaken. Het is een echt tell don't show-boek. Vond het geen moment overtuigen.
Voor mij dus een neen. Ben benieuwd naar de dingen die jullie er wél mooi aan vinden.
@@saaiemedia726 De literaire truc van Stoner is dat je de protagonist het geluk gunt, maar dat het geluk hem steeds maar niet wordt gegund. Het hele boek door wordt hij als de underdog neergezet, wat bij veel lezers sympathie oproept. William Stoner is voorbestemd tot een boerenleven, mag studeren, wordt verliefd op de literatuur, schopt het tot universitair docent, doet eigenlijk niks fout (hij is een integere, hardwerkende docent en toegewijde echtgenoot en vader), maar toch is zijn leven vervolgens een aaneenschakeling van kleine en grote vernederingen.
En telkens als er dan onverhoopt toch geluk in zijn leven komt, is dat van korte duur; doordat het wordt kapotgemaakt door anderen die nog een rekening met hem te vereffenen hebben omdat hij hen eerder onbedoeld of uit plichtsbesef de voet dwars gezet heeft. Dat geeft het boek een tragisch karakter; al zij toegegeven dat sommige tegenslagen, met name de ontwikkeling van zijn echtgenote, nogal gekunsteld overkomen.
Je zegt dat de relatie tussen hem en Edith niet invoelbaar is, maar we hebben het over honderd jaar terug. Toen waren de mores ten aanzien van romantische relaties wel wat anders dan nu. Ik vond het niet zo merkwaardig dat Stoner denkt te moeten huwen met het eerste de beste meisje dat hem aanspreekt, en dat zij enkel ja zegt omdat ze meent dat dit nou eenmaal zo hoort. En dat mensen elkaar vervolgens vreselijk in de weg kunnen zitten. Henri Osewoudt trouwt in De Donkere Kamer van Damokles ook met zijn nicht Ria, hoewel hij een grondige afkeer van haar heeft.
Oorlog en vrede, fictie en non-fictie ineen. Prachtig boek.
Precies. Laatst ook de verfilming uit 1956 gezien. Mocht je zeven uur over hebben: ik raad 'm voorzichtig aan.
Viva l'unione e la libertà!
De dood van iwan iljitsj leo tolstoj lees het en lees dit Nu nu nuuuuu oke?
Deze lag , gelijk doden altijd liggen, zeer zwaar , doods,de versteende ledematenals 't ware verdrinkend in de bekleding van de doodskist , het hoofd voor altijd neergezonken op het kussen;......
Prachtig en doods......zo zag ik mijn vader....helaas ook
Ha, over een uur of twee. Oké? Hij ligt al klaar!
@@florispol ok
tja, naar mijn idee was 'de vossenjacht' in dit boek het absolute literaire hoogtepunt, ook na jaren kan ik me dat verhaal nog levendig herinneren, maar jij wijdt er geen woord aan, zo zie je maar...
Ha, ook een schitterend stuk. En die leuke oom en al die vrolijkheid, dat vond ik heerlijk. Maar inderdaad, is bij mij toch minder blijven hangen.
@@Florisleest Nou ja, je bevindt je in goed gezelschap, ook Wikipedia (EN+NL) rept er met geen woord over. Je kanaal vind ik overigens een verademing in verhouding tot andere boekbesprekingskanalen! Misschien alleen zo nu en dan wat meer ‘de diepte in’.
Vond dat ook een mooi verhaal!
cute hahaha
Het klinkt als een fantastisch verhaal maar dat Frans steeds tussendoor staat mij zo tegen... Jammer, misschien toch nog eens proberen.
Het went, dat is het enige wat ik kan zeggen (overigens is de mens het dier dat aan alles went, aldus Dostojevski).
Het gebruik van het Frans heeft een eigen functie. Het staat steeds meer voor de leugenachtigheid, het neppe.
@@mariamaria-yy1yl maar het haalt voor mij nogal de vaart uit het lezen.
Tip: ga wat meer naar achteren zitten, vergroot de afstand tussen jou en de camera: je lichaamstaal valt goeddeels buiten de camera en dat is zonde (er is toch al niet zoveel te zien, ahum). Radio met webcam, lijkt het. Kan Lieske niet een kopje thee komen brengen, of zoiets? En met een gast werken is je niet zo goed bevallen? ("Lees het!"). Of duld je niemand meer naast je, literatuur-paus?