Spotkanie "Szwedzka teoria miłości i samotności"
HTML-код
- Опубликовано: 14 фев 2021
- Szwedzka teoria miłości i samotności - Katarzyna Tubylewicz i Mariusz Szczygieł na Walentynki
Ambasada Szwecji i Instytut Reportażu zapraszają na spotkanie on line z autorką książki "Samotny jak Szwed. O ludziach Północy, którzy lubią bywać sami." Rozmowę z Katarzyną Tubylewicz poprowadzi Mariusz Szczygieł.
Z okazji Walentynek zapraszamy do wysłuchania rozmowy o samotności i miłości w szwedzkim wydaniu.
W zbiorze reportaży, esejów i rozmów Tubylewicz i jej bohaterowie zastanawiają się nad tym, czym samotność jest, czym bywa, co nas w niej przeraża, a co cieszy, dlaczego za nią tęsknimy, dlaczego przed nią uciekamy, jak nas zmienia, jakie stawia przed nami wyzwania. Wiele tu subiektywnych głosów i perspektyw, pełna uniwersalność i kopalnia wiedzy o różnicach kulturowych. Jednocześnie „Samotny jak Szwed?” to kolejna odkrywcza książka o naszych sąsiadach zza Bałtyku. Dla Tubylewicz Szwecja to lustro, w którym przegląda Polskę i siebie samą, a o Szwecji mówi się, że jest rajem dla samotników. Czy to prawda?
Autorka opowiada o szwedzkich singlach, rodzinach i indywidualizmie, a także o szwedzkiej duchowości, która realizuje się najlepiej w samotności na łonie natury. Wraz ze swoimi rozmówcami dochodzi do tego, że to introwertykom łatwiej jest odnaleźć życiowe zadowolenie, zastanawia się, czym jest samotność publicystki walczącej o subiektywizm w spolaryzowanej rzeczywistości, i nad tym, dlaczego nie chroni anorektyczek przed samotnością w tłumie wszechobecna tolerancja. W „Samotny jak Szwed?” jest miejsce dla samotności Pippi Långstrump i poety-noblisty, któremu nagle zabrakło słów.
Autorka opowiada nie tylko o licznych różnych spojrzeniach na temat samotności, ale także o swoich podróżach w poszukiwaniu krajobrazów samotności. Poetyckim i pięknym wizualnie uzupełnieniem tej historii są nastrojowe zdjęcia jej syna Daniela Tubylewicza z tak malowniczych miejsc jak Fårö, Gotlandia, Österlen i Bohuslän.
Współpraca: Wydawnictwo Wielka Litera
fot. Daniel Tubylewicz
Projekt współfinansuje Miasto Stołeczne Warszawa
Świetna rozmowa. Bardzo dziękuję. Tyle jest podcastów na remat relacji, a państwo tu poruszyliście taki ważny i cuekawy temat - przyjaźni z byłymi mężami, brak poczucia porażki po rozpadzie związku. Samotność, która potrzebna jest twórcom. Dziękuję bardzo.
Dziękuję 🙂
Od kilku lat mieszkm w Szwecji, jest bosko, szczególnie teraz w pandemii, ale ja też jestem raczej samotnikiem. Dziękuję za rozmowę
Wspaniala rozmowa, eliksir dla duszy...🌷
Cudowna rozmowa!
Jestem jedynaczka i także mam jedynaczke, wszystko się zgadza, świetny wywiad
Cudowna rozmowa,dziękuję.
Fantastyczna rozmowa o samotności.
Ekstraweryzm jest cechą określaną skalą, nie jest zerojedynkowy. Wszyscy jesteśmy w części intro- i ekstrawertykami, warto o tym pamiętać.
Dobrze Państwa słuchać mieszkając na małej podlaskiej wsi. Tutaj wszyscy uważają, że dziwactwem jest być samą i kombinują ci plan na życie. Już nie wiadomo jak wybrnąć czasem z rozmowy. Ja umiem z tym żyć, ale jak ich pocieszyć? 😂
Bardxo podoba mi die kotek z tylu za panem....
Uwaga techniczna dla pani - autorki. W języku polskim nie wymawia się 'ę' na końcu wyrazu. Jest to błąd hiperpoprawnosci i brzmi bardzo pretensjonalnie.
- ę na końcu wyrazu wymawia się jako - e.
Więc nie - córkę tylko córke, nie piszę - a pisze.
Polecam sprawdzić i pozbyć się maniery.
Pierwszy raz o tym slysze.🤔 w kazdym razie brzmi to bardzo dziwnie.....