Gdy idę drogą swoją

Gdy idę drogą swoją
Mijając ludzi wkoło
Zastanawiam się?
Dokąd tak pędzą! Gnają!
I zaczym podążają?
Czy w autobusie, tramwaju
Na chodniku, w parku, ulicy
Zapatrzeni w małe swe światy
Nie zwracają na siebie uwagi
Czy potrafią docenić piękno jej?!
Gdy zamykam oczy
Ona tu jest.
Gdy otworze je
Nadal chcę widzieć
Majestat jej.
Bracie siostro
Proszę posłuchajcie
co powiedzieć chcę.
Nie patrzcie przez
Małe okna swe
Wyjdźcie za swoich krat
Z za czterech ścian
I na chwilę
Zatrzymajcie się
Bo czas płynie coraz
To szybciej, coraz to prędzej.
Weź głęboki wdech
I rozejrzyj się
Jak wspaniała jest
Matka ziemia!
Wychowuje
I daje nam jeść.
A my niszczymy łono jej.
Zatruwamy ją od korzeni
Aż po korony drzew.
Czy to góry, równiny,
Lasy, jeziora, morza, oceany
Czy na niebie, w wodzie
Na ziemi i w niej
Jej majestat bezkresny jest.
Więc o nią dbajmy i
Cieszmy się z niej
Póki wciąż jest.
Gdy idę drogą swoją - Dariusz Grygas