Wspaniala pani Marzeno, dziekuje z serca za dzisiejsze tresci. Pomogla mi pani rozwiazac zagadke mojego zycia, przepelnionego lekiem i smutkiem. Przed paroma miesiacami zauwazylam, ze prawdziwej zlosti we mnie brak. Jest nieokielzana wscieklosc, obca i nie nalezaca do mnie. W uszach brzmia slowa po nie jednej klotni malzenskiej, zapytana “gniewasz sie na mnie?” zawsze odpowiadalam, nie, nie gniewam, jest mi za to bardzo smutno. Zupelnie, jak wtedy, gdy klocili sie rodzice. Taaak, plakac ze strachu bylo mozna, smucic sie tez, zlosc byla niemile widziana, potepiana. Zostala zamrozona w oczach i szczece… Znika tylko wtedy, kiedy sie usmiecham. Jesli moglabym uzyskac podpowiedz, jak ja z tych obszarow uwolnic, bylabym ogromnie wdzieczna. Wlasciwie, to juz jestem. Dziekuje.
Wielkie dzięki. Zaczęło się coś układać w mojej głowie.Caĺe życie miałam problemy z wyrażaniem złości, tłumiłam ją w sobie. Dzięki temu wykładowi zrozumiałam, że powielałam schematy z wczesnego dzieciństwa, nie chciałam identyfikować się swoim ojcem, którego złość przejawiała się strasznie. Moja złość była płytkim uczuciem, o niskiej skali ładunku. Wyłączałam swoją złość z obawy, że konflikt może jeszcze bardziej eskalować.
Dziękuję Pani Marzeno, każda poruszona kwestia bardzo cenna. Szczególnie dla mnie to zozklejenie pojęć złości i przemocy. Jestem w ogóle wdzięczny za to miejsce na Okrężnej i serdecznie pozdrawiam Panią i wszystkich prowadzących😉.
Tak Nie wolno było się złościć bo inaczej byłam wyśmiewana, umniejszana, zgniatana ,upokarzana, oceniana , wyszydzana, odrzucona, i te spojrzenia i szyderczy śmiech Na koniec karanie ciszą i obojetność, która przeszywała serce dziecka 😢 Płacz bez szlochu i zatrzymywanie oddechu I to nie tylko praktyka mamy, siostry, babci , ale wszystkich prócz jednej cioci , która kochała ludzi i przyrodę ❤ Dziękuję pani za podzielenie się wiedzą i wybrzmienie tego wszystkiego czego większości z nas przeżyło 🦋🌻❤
Coraz mocniej wierzę, że zdolność kobiet do odczuwania pełnego zakresu swoich uczuć, wyleczy kiedyś świat . Cytat książki Odkrywanie wewnętrznej matki. Bethany Webster
Hm dla mnie złość jest: dobra, dzięki niej potrawie postawić na swoim, powiedzieć swoje zdanie, postawić granicę, a nawet wyrazić swoje zdanie na jakiś temat, bo to jest moje i tylko moje. Kiedy ja się złoszczę: czuje w sobie siłę pozwalająca mi pokonywać przeszkody na mojej drodze, wzmacnia mnie, gdyby nie złość nie robiłabym tego krok w przód. Kiedy się złoszczę jestem: bezlitosna ,wale prosto z mostu, mówię to, co mam na myśli. Karą za złość było/jest: złość mamy, nieakceptowanie mojej złości. Myślę, że jeszcze ze 3 lata temu złość była dla mnie NIEAKCEPTOWALNYM uczuciem, teraz mam do niego zdecydowanie cieplejsze uczucia i przynajmniej go akceptuje, a nie to co parę lat temu.
Cudowne treści🙏 Dziękuję ❤
Dziękuję, nieopisane jak mi to pomogło.
Wspaniala pani Marzeno, dziekuje z serca za dzisiejsze tresci.
Pomogla mi pani rozwiazac zagadke mojego zycia, przepelnionego lekiem i smutkiem. Przed paroma miesiacami zauwazylam, ze prawdziwej zlosti we mnie brak. Jest nieokielzana wscieklosc, obca i nie nalezaca do mnie. W uszach brzmia slowa po nie jednej klotni malzenskiej, zapytana “gniewasz sie na mnie?” zawsze odpowiadalam, nie, nie gniewam, jest mi za to bardzo smutno. Zupelnie, jak wtedy, gdy klocili sie rodzice. Taaak, plakac ze strachu bylo mozna, smucic sie tez, zlosc byla niemile widziana, potepiana.
Zostala zamrozona w oczach i szczece… Znika tylko wtedy, kiedy sie usmiecham.
Jesli moglabym uzyskac podpowiedz, jak ja z tych obszarow uwolnic, bylabym ogromnie wdzieczna.
Wlasciwie, to juz jestem.
Dziekuje.
Wielkie dzięki. Zaczęło się coś układać w mojej głowie.Caĺe życie miałam problemy z wyrażaniem złości, tłumiłam ją w sobie. Dzięki temu wykładowi zrozumiałam, że powielałam schematy z wczesnego dzieciństwa, nie chciałam identyfikować się swoim ojcem, którego złość przejawiała się strasznie. Moja złość była płytkim uczuciem, o niskiej skali ładunku. Wyłączałam swoją złość z obawy, że konflikt może jeszcze bardziej eskalować.
Jest Pani wspaniała,pozdrawiam.
Dziękuję Pani Marzeno, każda poruszona kwestia bardzo cenna. Szczególnie dla mnie to zozklejenie pojęć złości i przemocy.
Jestem w ogóle wdzięczny za to miejsce na Okrężnej i serdecznie pozdrawiam Panią i wszystkich prowadzących😉.
Ależ stęskniłam się za Panią! BARDZO lubię Pani wykłady: entuzjazm, ciepło, życzliwość i pasję w każdym słowie. Pozdrawiam serdecznie. 😊
Tak Nie wolno było się złościć bo inaczej byłam wyśmiewana, umniejszana, zgniatana ,upokarzana, oceniana , wyszydzana, odrzucona, i te spojrzenia i szyderczy śmiech Na koniec karanie ciszą i obojetność, która przeszywała serce dziecka 😢
Płacz bez szlochu i zatrzymywanie oddechu
I to nie tylko praktyka mamy, siostry, babci , ale wszystkich prócz jednej cioci , która kochała ludzi i przyrodę ❤ Dziękuję pani za podzielenie się wiedzą i wybrzmienie tego wszystkiego czego większości z nas przeżyło 🦋🌻❤
dziękuję, wiele wartosci🤩
Dziękuję ❤️
Coraz mocniej wierzę, że zdolność kobiet do odczuwania pełnego zakresu swoich uczuć, wyleczy kiedyś świat . Cytat książki Odkrywanie wewnętrznej matki. Bethany Webster
Ta książka dużo zaczęła we mnie zmieniać w kontekście złości właśnie ❤
Hm dla mnie złość jest: dobra, dzięki niej potrawie postawić na swoim, powiedzieć swoje zdanie, postawić granicę, a nawet wyrazić swoje zdanie na jakiś temat, bo to jest moje i tylko moje.
Kiedy ja się złoszczę: czuje w sobie siłę pozwalająca mi pokonywać przeszkody na mojej drodze, wzmacnia mnie, gdyby nie złość nie robiłabym tego krok w przód.
Kiedy się złoszczę jestem: bezlitosna ,wale prosto z mostu, mówię to, co mam na myśli.
Karą za złość było/jest: złość mamy, nieakceptowanie mojej złości.
Myślę, że jeszcze ze 3 lata temu złość była dla mnie NIEAKCEPTOWALNYM uczuciem, teraz mam do niego zdecydowanie cieplejsze uczucia i przynajmniej go akceptuje, a nie to co parę lat temu.