Abuata رنگ ابوعطا از استاد حسن کسایی . تکنوازی تار

ابوعطا یکی از آوازهای موسیقی ایرانی است که در دستگاه شور قرار دارد. این آواز به دلیل حال و هوای خاص خود، معمولاً برای بیان احساسات عمیق و درونی، به ویژه احساساتی که به نوعی با غم و اندوه در ارتباط هستند، به کار می‌رود. ابوعطا نسبت به دیگر آوازهای دستگاه شور، فضایی احساسی‌تر و پرحرارت‌تر دارد.
ابوعطا اغلب در آثار موسیقی سنتی و کلاسیک ایرانی به گوش می‌خورد و یکی از محبوب‌ترین آوازها برای اجرای قطعات آوازی و تصنیف‌ها است. این آواز از نظر ساختاری ساده‌تر از برخی دیگر از آوازها است، اما تأثیر عاطفی قوی‌ای دارد.
از استادان برجسته‌ای که آثار زیادی در آواز ابوعطا اجرا کرده‌اند، می‌توان به محمدرضا شجریان و تاج اصفهانی اشاره کرد. این آواز به دلیل نزدیکی به دستگاه شور، با دیگر آوازها و گوشه‌های این دستگاه نیز در ارتباط است و نوازندگان و خوانندگان می‌توانند به راحتی از آن به دیگر بخش‌های دستگاه شور منتقل شوند.
Abu Ata is one of the modes (avaz) in Iranian music, situated within the Shur dastgah. This mode is often used to express deep, inner emotions, particularly those associated with sorrow and melancholy. Compared to other avaz within the Shur dastgah, Abu Ata carries a more emotional and intense atmosphere.
Abu Ata is frequently heard in traditional and classical Iranian music and is one of the most popular modes for performing vocal pieces and tasnifs (songs). Structurally, it is simpler than some other modes, but it has a strong emotional impact.
Prominent masters such as Mohammad-Reza Shajarian and Taj Esfahani have performed many works in the Abu Ata mode. Due to its close relation to the Shur dastgah, Abu Ata is also connected with other modes and motifs within this system, allowing musicians and vocalists to easily transition between it and other parts of the Shur dastgah.