Zgadzam się, znaczy książka jest bardzo dobra, ale za mało rozwinięta i ja wcale matki autora nie poznałam. Dla mnie było za krótko i za mało wciągająco, ale potencjał był.
Rozczarowanie to w moim przypadku za dużo, ale pełnej satysfakcji nie było. Ciekawie napisane, błyskotliwy język, ale to jakby zarys czegoś bardzo subiektywnego, krótka ulotna forma. Dziwi mnie szum wokół tej książki i mam wrażenie, że jest to odpowiedź na złą sytuację polskiej literatury (gdzie naprawdę nie dzieje się zbyt dużo dobrego), a więc na bezrybiu i rak ryba... "Rzeczy ..." czyta się dobrze, Wicha trafia w emocje, ale żeby aż taka najlepsza ta książka była?
@@Japoleczka Mnie ta książka nie zadowala językowo. Wymienianie przymiotników lub rzeczowników po kropce zamiast po przecinku to dla mnie zabieg nastolęcki. Emocjonalnie również zupełnie mnie nie poruszyła, ponieważ Wicha tak naprawdę prawie całą książkę (oprócz ostatnich może dwóch stron) stosuje uniki i wzbrania się przed wypowiedzeniem tego, o czym próbuje pisać.
@@kinczyta Ja sie zastanawiałam czy ta książka podobałaby mi sie w równym stopniu gdyby moi rodzice nie mieli identycznej biblioteki domowej? Gdyby te fragmenty rzeczywistości, o których Wicha pisze, nie były również moim światem? Ciekawa jestem losów "Rzeczy..." i tego jak szybko sie zdezaktualizują. W końcu autor mówi konkretnie o doświadczeniu swojego - a więc i mojego - pokolenia. Może jednak książka okaze sie bardziej uniwersalna i przetrwa? Mnie sie język podobał, widać w nim ciętość, trafność. Emocjonalnie jest zdystansowany, ale ja wolę to niż rozdrapywanie tego co boli i analityczne wspominanie bliskich. Jest chłodny, kalkuluje, przestawia te książki i opowiada. Podoba mi sie ta asceza. Deszczu nagród nadal jednak nie rozumiem.
Zgadzam się co do Missouli! Temat bardzo istotny ale źle opisany i miałam straszny zgrzyt czytając jakby piach między zębami. No nie... Pullmana nie czytalam ale jakież to piekne jak Asia opowiada o rozczarowaniu i to że mamy różne zdania o książkach:):):)
Missoulę czytałam na dodatek bezpośrednio po 27 śmierci Toby'ego Obed'a i to było aż porażające jaką mialam różnicę w reporterskim podejściu autora
5 лет назад+14
Ucho igielne" uważam za książkę świetną,ale może dlatego,że jestem stara.Nic mi w niej nie zgrzytało.Ne zauważyłam moralizowania."Missuolę"zgubiła chyba amerykańska poprawność polityczna oraz to,że autor do wykoncypowanej tezy zaczął dopasowywać fakty.Amerykanie chyba w ogóle inaczej rozumieją świat?:)
Wow, 'Błękit' mnie porwał. Faktycznie nie czytałam pierwszej książki, więc nie mam tej perspektywy. Zgadzam się z Twoimi argumentami częściowo, ale i tak czytałam jednym tchem.
Cześć! Najbadziej lubię Wasze filmiki kiedy jesteście razem :) Bardzo ciekawie opowiadacie, najbardziej lubię słuchać opiniii kontrowersyjnych, czyli negatywnych o książkach, nad którymi wszyscy pieją. Niestety nie czytałam nic z tego o czym mówiłyście (poza M. Lunde), ale teraz to naprawdę muszę przeczytać Missoulę. ;)
5 лет назад
Ja ja bardzo się zgadzam! "Jesień" jest okrutnie złą książką, czytałam ją dłuższy czas temu i byłam totalnie zdezorientowana, bo "Moja walka" podobała mi się całkiem całkiem. Pamiętam to opowiadanko z żabą, byłam równie zdezorientowana jak Asia :)
5 лет назад+8
Asiu, totalnie Cię uwielbiam za to, co powiedziałaś o Myśliwskim! Ja w tym roku czytałem "Traktat o łuskaniu fasoli", i co prawda znajdzie się w moich najlepszych książkach w podsumowaniu, ale tylko z powodu języka, genialnego warsztatu i operowaniu słowem, natomiast zgadzam się z Tobą w 100% co do odczuć, wyraziłaś dokładnie to, co czułem, czytając tę książkę, a sam nie mogłem znaleźć słów - smęty, smęty, smęty i podejście, którego nie rozumiem. I choćbym się (słusznie) zachwycał kunsztem pisarskim, to kompletnie treść nie gra z tym, co czuję i co myślę :( Ale nie poddam się i chyba jeszcze spróbuję z Myśliwskim, może coś innego bardziej mnie przekona :)
Przeczytałam kiedyś "Traktat o łuskaniu fasoli", ale nic z tej książki nie pamiętam, nie pozostawiła we mnie żadnego śladu. Może kiedyś sięgnę po "Ucho igielne".
Moim rozczarowaniem, które czytałam na przełomie Świąt Bożego Narodzenia oraz Sylwestra było,, Osiem białych nocy" A. Aciman’a. Książka jest dobrze napisana i banalna w treści. Jedynym powodem, dla którego znam treść utworu do końca jest fakt, że słucham książki w formie audiobooka po angielsku. Życzę Wam kochane dziewczyny w 2019 roku mnóstwa udanych lektur i wszelkiej pomyślności w dowolnie wybranej dziedzinie😘🍀❤️
Z książek, o których mówicie, czytałam tylko Pullmana i bardzo chciałam się wciągnąć, jednak nie zaskoczyło. Dzięki za ten film, bardzo takie lubię. Lubię wiedzieć, od czego trzymać się z daleka ;) Co do Myśliwskiego... ja mam tak, że im bardziej czuję się naciskana do przeczytania jakiejś książki, tym bardziej mnie od niej odrzuca. I tak jest z książkami Myśliwskiego. Za bardzo wszędzie go opiewają, bez słowa krytyki. Głos Asi bardzo mi pomógł w potwierdzeniu mojego oporu. Lubię mężczyzn pisarzy, którzy, jak już filozofują o świecie, to z przymrużeniem oka i miłością do kobiet ;) Tu kłaniam się Nienackiemu :)
Wydaje mi się, że "Dowody na istnienie" mają problem z wydawaniem książek za szybko, "Wielki przypływ" ma taki sam problem, tak jak dla mnie treści jest na krótki artykuł... Mam Missoulę na półce ale poczeka, bo właśnie zmęczyłam "Głębokie Południe" z tej serii i mam dość. Świetne podsumowanie roku, w sumie ten 2018 był dosyć poprawny jeżeli chodzi o większość lektur, chociaż jak dla mnie w jednym aspekcie był wspaniały (przez Kereta) :D
Pamiętam, że bardzo dobrze bawiłam się na Niksach, (szczególnie aplikacja Yestem i dobrze sportretowane tło społeczne) śwetnie mi się czytało, ale podeszłam do tej ksiażki, bez żadnych oczekiwań i czytałam ją juz po premierze, kiedy balonik poleceń i zachwytów nie był jeszcze taki rozdmuchany. Jednak zgadzam się, że ten tytuł i cały motyw mitologii skandynawskiej, który miał nadać tej książce wielowymiarowości to jest jakiś żart. Dla mnie po prostu fajne czytadło! Wow, nie czytałam jeszcze Ucha igielnego, ale minę miałam podobą do Gosi kiedy usłyszałam o pierwszej bombie :D
Jak zawsze jestem zachwycona tym jakiego języka używacie jak mówicie o książkach :) i choć to odcinek o złych książkach i akurat licytuję "Błękit" to nie wiem jakoś mam ochotę przeczytać tą książkę. Ja teraz czytam "Lincoln w Bardo" i na razie jestem zadowolona choć dopiero jestem w połowie. Ja Asiu podziwiam Ciebie za ucho igielne. Ja mam do premier tak, że wszyscy się zachwycają ja nie chcę. Mam tak też, że później za rok lub dwa od wydania sobie kupię i wtedy na chłodno się zapoznaję. W 2018 roku przeczytałam 82 książki. Ja też mam swoje podsumowanie więc nr 1 w 2018 roku to "Rzeczy, których nie wyrzuciłem" Marcin Wicha, druga książka "Rozmaryn i róże. Podróż do samej siebie" Agnieszka Maciąg, trzecia książka i są tutaj dwie "Deniwelacja" i "Wotum Nieufności" Remigiusz Mróz oraz jeszcze czwarta "Michael Jordan. Życie" Roland Lazenby jest to jedna z lepszych biografii jakie czytałam. Piąta to "Czarne dziury" Stephen Hawking - po prostu świetna. Tak rzetelna. Złe książki 2018 oj nr 1 to "Pielgrzym" Paulo Coelho. Nawet nic nie napiszę - zła ... Druga to: "Pociągi pod specjalnym nadzorem" Bohumil Hrabal - słaba. Trzecia to: "Dress Skandinavian" Pernille Teisbaek - bardzo słaba - nie polecam !!! choć nie wiem, która powinna być pierwsza chyba wszystkie. Czwarta: "Chamstwo w państwie" Maciej Maleńczuk, Barbara Burdzy - niestety dla mnie słaba. Piąta: "Perfumy Kleopatry" Jina Bacarr - słaba. Pozdrawiam Was :)
Moje rozczarowania minionego roku, miały ten sam charakter, co u was - to nie były złe książki, ale nie takie, jak sobie uroiłam. 1. Maria Parr "Gofrowe serce" - bo uwielbiam "Tonję z Glimmerdalen" (skandynawskie powieści dla dzieci). 2. Kurt Vonnegut "Syreny z Tytana" - to częsty przypadek, czyli konfrontacja po latach z młodzieńczą fascynacją. 3. George R. R. Martin "Przystań wiatrów" - nie było tego klimatu (a już wiele Martina czytałam i zawsze był), to pewnie współautorka popsuła mu styl... 4. I największe, sromotne rozczarowanie: Charles Dickens "Dawid Copperfield"! To mój pierwszy w życiu Dickens (jakoś się nam wcześniej z Karolem nie złożyło), więc smuteczek jest tym większy. Taka ckliwa ramotka. Może to wina stareńkiego tłumaczenia Cecylii Niewiadomskiej? Proszę o jakąś poradę, podpowiedź, co poszło nie tak i co robić dalej :-)
och, nie! Chciałam przeczytać "Niksy" odkąd tylko zobaczyłam tę książkę! Szkoda, że to przeciętniak, teraz co najwyżej wypożyczę z biblioteki i przejrzę :P i "Missoula"... kolejny reportaż, który mam na liście "must read" ale teraz, kiedy już wpadnie w me ręce, to będę miała w pamięci Twoje zarzuty, Gosiu.
Mam taką obserwację po przeczytaniu kilku książek z wydawnictwa "Dowody na istnienie", że są niedopracowane. To były książki debiutanckie niemniej zabrakło redakcji, opieki mentorskiej. Czasem z niezłym tematem, ale nie rozwiniętym, czasem przeslizgiwane. Miałam wrażenie, że idą na ilość zamiast na jakość. "Wszystkie dzieci Luisa" są chlubnym wyjątkiem.
Moje tegoroczne rozczarowania: "Dziewczynka, która wypiła księżyc" Barnhill. Tym razem ja spodziewałam się czegoś wciagajacego jak Harry Potter. Zmęczył mnie język i trochę znudziła mnie fabuła. "Pamięć operacyjna" Lipskiej - nic mi nie drgnęło w środku. "Mikrotyki" Sołtysa. Nie wiem sama czego się spodziewałam. Ale poczułam się rozczarowana. Nic mnie nie zachwyciło... "Powyżej zera" Cieplak umęczyl mnie wykreowany świat... "Mrocznych materii" jestem bardzo ciekawa. To może być dobry pomysł na wspólną lekturę z dzieckiem...
Co do Pullmana, to mogę powiedzieć od siebie, że moim zdaniem to zdecydowanie nie jest seria dla dzieci (nie wiem w ogóle kto to tak zakwalifikował!), a do tego, że z każdym kolejnym tomem robi się coraz dziwniej. Trzeci tom jest już tak mocno odjechany, że ja momentami nie ogarniałam, co tam się dzieje, a co dopiero ten (teoretycznie) docelowy odbiorca. Fajna jest koncepcja tych równoległych światów i pyłu, ale wydaje mi się, że kolejne tomy więcej robią zawirowań, niż wyjaśniają. I choć przyznam, że dla mnie to była dość dobra seria, to z trzecim tomem już się męczyłam. Tak że jeśli pierwszy tom, w moim odczuciu najlepszy, nie podpasował Asi, to chyba nie ma co dalej w to brnąć ;)
Cieszę się, że Missoula nie jest jedynie moim rozczarowaniem. Czytam mnóstwo reportaży, ale ten mi kompletnie nie podszedł. Nie mogłam doczytać do końca, bo byłam zanudzona już przed pierwszą połową. Zbyt wiele szczegółów spraw jak dla mnie. Mimo, że byłam bardzo zaciekawiona tym tematem wynudził mnie choć jednocześnie pozostał niedosyt.
Moje tegoroczne rozczarowanie to "Lincoln w Bardo". Choć mam takie wrażenie,że tu zachwycać się należy (a przynajmniej wypadałoby) biorąc pod uwagę wszystkie recenzje mówiące o arcydziele i nagrody literackie. Mnie okrutnie ta książka męczy. Jestem w połowie i pewnie ją skończę, bo chcę wyrobić sobie ostateczną opinię po lekturze całości, ale jest to w moim przypadku wątpliwa przyjemność i odliczanie stron do szczęśliwego finału. Co do Dowodów na istnienie to polecam reportaż o Tajlandii "Człowiek w przystępnej cenie" i najnowszą książkę Mariusza Szczygła "Nie ma"
Bałam się głośno do tego przyznać, ale nowatorska forma dla mnie to nie wszystko. Nie porwał mnie ten Lincoln wcale...ale pewnie nie dorosłam do laureata Bookera 😉
@@elzbietacyganczuk8509 Dlaczego się bałaś? Przecież czytanie książek to nasz świat, dlaczego ktoś ma decydować o tym co sądzimy o swoich lekturach? Nie podoba sie i cześć, nie ma co odbierać sobie umiejętności oceniania książek, Elu. Ja twojej ocenie ufam, tak samo jak tym, którzy się Lincolnem zachwycają, a własną opinię będę miała jak przeczytam.
Czytałam, a właściwie usiłowałam przeczytać Jesień Knausgarda... masakra. A zanim sięgnełam po tą książkę, czytałam entuzjastyczne opinie na jej temat :/
Mam wrażenie, że faktycznie ogromne znaczenie ma to co usłyszymy o książce zanim ją przeczytamy lub to jak się do niej nastawimy. Zabierałam się do Ucha Igielnego z negatywnym nastawieniem, bo rzadko podobają mi się książki nagradzane i/lub wybitnych autorów. Dodatkowo było to moje pierwsze spotkanie ze słowem Myśliwskiego. I co? I książka mi się spodobała. A dlaczego? Bo znalazłam w niej wiele własnych emocji i myśli ( których do tej pory nie umiałam ubrać w słowa). Nie czułam w żadnym momencie żeby autor zwracał się do mnie i moralizował. Czy jest to lektura z gatunku "snuje"? Tak, jest, ale akurat przy niej mi to nie przeszkadzało. Kończąc - brak wiedzy o książce przed przeczytaniem jest czasem bardzo cenny, choć obecnie trudny do uzyskania. Sama uwielbiam booktube i recenzje przedpremierowe. Wszystkiego najlepszego w 2019 roku.
Lee Scorsby! Gość z balonem ;) Jestem w szoku co do Mrocznych Materii. Dla mnie drugi tom był najsłabszy, ale czytaj czytaj :) Mam dużo komentarzy do Waszego filmu ale to później, bo teraz muszę wychodzić. Muszę ochłonąć ;) Dagmara
Mroczne materie przeczytałam jednym tchem. Bardzo mi się podobała ta trylogia. Myśliwskiego uwielbiam. Jego styl, język i spojrzenie na świat bardzo do mnie trafiają Może to z powodu mojego wieku. Pozdrawiam
Przybijam piątkę Gosi, gdy chodzi o "Błękit", "Wyspę" (to określenie, że mogłaby być szkicem jakiejś powieści - w samo sedno!) i przede wszystkim za "Missoulę". Uwielbiam "Wszystko za Everest", choć wiem, że nie jest to książka wolna od półprawd i teorii Krakauera, ale "Missoula" mnie strasznie rozczarowała :( Trochę mi było dziwnie z tym, że przy takim temacie myślałam sobie o tym, że Krakauer jest nierzetelny i stronniczy, ale, kurczę, to jednak reportaż... Czara goryczy przelała się jednak, kiedy zabrałam się za "Wiarę, która zabija", gdzie Krakauer już we wstępie podzielił się swoją opinią na temat doświadczeń religijnych, twierdząc, że każda wiara wyklucza racjonalność. Nie zabraniam mu tak twierdzić, ale skoro pisze to na trzeciej stronie książki, to trudno nie przewidzieć, jak poprowadzi całą historię. Tak jak na początku ubiegłego roku Krakauer mnie zachwycił, tak później okrutnie rozczarował.
Niestety, mnie również rozczarował p. Myśliwski. Po raz pierwszy miałam okazję się z nim spotkać w zeszłym roku, zachęcona wieloma świetnymi recenzjami. Jego "Widnokrąg" był jedyną książką w 2018 r., której nie skończyłam czytać (poddałam się po 2/3). Mimo świetnego warsztatu, irytowały mnie ciągle powtórzenia, brak chronologii, skakanie po rożnych wątkach, liczne monologi. A przede wszystkim przerwałam lekturę ze względu na brak wciągającej historii - w pewnym momencie poczułam się zmęczona tą pozycją i zupełnie przestało mnie interesować, jak książka się skończy i co jeszcze się w niej wydarzy. Być może, podobnie jak przedmówcy, muszę jeszcze dojrzeć do prozy p. Myśliwskiego. Rozczarowało mnie też "Słoneczne miasto" Tove Jansson - dwa opowiadania, z których nie pamiętam już nic i przy których niestety się wynudziłam. Zawiodła mnie także "Stacja jedenaście" Emily St. John Mandel. Być może wynika to z faktu, że zabrałam się za nią po lekturze trylogii "MaddAddam" Margaret Atwood (rewelacyjna!) i "Rok 1984" Orwella (świetny). Stąd, powieść p. Mandel wydała mi się po prostu słaba i wtórna.
Niedawno przeczytałam tom "Oryks i Derkacz" (będę oczywiście czytać pozostałe dwa tomy, bo świetnie - zgadzam się z tobą) i nie miałam skojarzeń ze "Stacją jedenaście". Oczywiście, obie książki są postapokaliptyczne, ale "SJ" ma dużo mniejszy ciężar. To raczej młodzieżówka, z ciekawym pomysłem wędrownej trupy i pytaniem o wartość sztuki w takim świecie. Pewnie faktycznie po Atwood lepiej sobie dać spokój z innymi książkami na temat zagłady ludzkości... Ja na szczęście czytałam w odwrotnej kolejności.
Co do Jesieni - Knausgarda, zgadzam się, jedna z najgorszych książek nie tylko tego roku. Natomiast Myśliwskiego Ucho Igielne to bardzo dobra powieść,może tak jak Ania z Czytam i pisze zauważyła, trzeba być w wieku dojrzałym by ją w pełni docenić i zrozumieć, a także identyfikować się z jego poglądami,widzeniem świata i ludzi.Wiem że może to smutne,ale prawdziwe, samo życie. Ja ją polecam jak wszystkie powieści mistrza. Pozdrawiam Was obie i życzę wspaniałych lektur, tylko dobrych w tym roku - małgosia, jesli pamietacie spotkalysmy sie w kawiarni "wrzenie świata" latem ;))
Myśliwski znokautował mnie powieścią "Kamień na kamieniu" wiele lat temu, kiedy czytałam ją po raz pierwszy. Nie przestałam czytać dopóki nie skończyłam, siedziałam wbita w fotel i nigdy nie opuściło mnie uczucie, że miałam do czynienia z mistrzowską powieścią. Potem szukałam tego samego Myśliwskiego w innych jego książkach, ale juz go nie znalazłam, a po "Ostatnim rozdaniu" niezwykle wtórnym w stosunku do "Widnokręgu" nie chciałąm go już czytać. Autor umie pisać, ale niespecjalnie ma coś do powiedzienia. Jeśli chodzi o "Ucho igielne" to jednak dam mu szansę, a to za sprawą pani Ani z "Czytam i piszę." Nie oczekuję powalenia na łopatki jak w "Kamieniu...'" ale liczę na dobrą książkę. Zobaczymy. A dlaczego uważacie, że świat akademicki prowincjonalnych Stanów jest tematem ważnym i interesującym? Zastanawia mnie popularność na polskim booktube książki "Missoula." Rozumiem ciekawość, która każe nam zajrzeć w różne zakątki świata - to sól czytania - ale czemu gwałty wśród amerykańskich studentów akademickich są dla nas ważne i tyle osób koniecznie musi poznać tę (sadząc po recenzjach) słabą książkę? Gwałt, przemoc wobec dzieci, kościół be be be, zniewolenie kobiet - znowu tematy samograje, to się zawsze sprzeda. Ja tego nie kupuję. Pozdrawiam, świetne podsumowanie, czekam na kolejne filmiki.
Nigdy nie spodziewałbym się w takim zestawieniu "Ucha igielnego" Wiesława Myśliwskiego czy "Missouli" Jona Krakauera choć umieszczenie ich na liście otwiera mozłiwość dyskusji. Co do "Ucha igielnego" to dla mnie nazywanie Myśliwskiego "smutasem" nie jest dla mnie niczym nowym: w zeszłym roku w oczekiwaniu na premierę nowej powieści sięgnałem po "Nagi sad" tego autora i już tam można dostrzeć jego depresyjny styl narracji. Inna sprawa z "Missoulą", bo też w trakcie lektury miałem zastrzeżenia co do jednostronnego stylu reportażu. Autor wprawdzie wspomina o "drugiej stronie" (np. historia człowieka niesłusznie oskarzonego o gwałt, któremu życie się załamało i nawet siedział w zięzieniu), ale nie poświęca jej dłuższej uwagi. Nie wiedziałem o kontrowersjach o pisaniu nieprawdy przy innych tytułach Krakauera. Z innych waszych rozczarowań muszę zgodzić się co do dwóch tytułów: "Wyspy" Sigríður Hagalín Björnsdóttir i "Jesieni" Karla Ovego Knausgårda.
"Polały się łzy me czyste, rzęsiste Na me dzieciństwo sielskie, anielskie…" 😭 Strasznie szkoda Asiu, że Mroczne nie przypadły Ci do gustu tak jak nam, ale ja też do tych książek podchodziłem zupełnie inaczej - po tym jak byłem bardzo ich ciekawy sam z siebie oraz polowałem na swoje egzemplarze około pół roku ☺️ Jestem nie mogę się doczekać Gosiu Twojej opinii po skończeniu Trylogii, bo zgadzam się z obserwacją, jako że w kolejnych tomach historia się pogłębia (a zwłaszcza między 1, a 2 kiedy pojawiają się wieloświaty) i mogę obiecać, że to jeszcze nie koniec! Miejsce (a nawet dwa miejsca), które odwiedzamy w Bursztynowej głęboko wciskają się w pamięć i nie dają o sobie zapomnieć przez zakończenie 😃 Ściskam mocno i mam nadzieję, że nikt po tym filmie kanału nie opuści bo dużo by stracił! 💙
Gosiu pytanie do Ciebie apropo ,,Missouli". Obejrzałam Twój filmik oraz wszystkie pochlebne opinie i zastanawia mnie jedna kwestia. Rozumiem. że reportaż powinien być obiektywny, ale czy ta książka nie traktuje gwałtu jako chwytliwy temat zostawiając ofiary i ich traumy gdzieś z boku? Zastanawiam się czy tej książki nie przeczytać, aby wyrobić sobie opinię, ale przeraża mnie myśl że autor usprawiedliwia sprawców czynnikami społecznymi. Szczerze mówiąc jeśli tak, to nie zamierzam czytać tej pozycji z szacunku dla ofiar.
Tutaj jest raczej problem w drugą stronę. Autor podchodzi do tematu z tezą i dopasowuje do niej fakty. Nie zadaje swoim bohaterkom żadnych trudnych pytań, nie ma żadnych wątpliwości, a przedstawione (niektóre) sprawy mogą takowe budzić. To podejście typu "Ok, historia się nie do końca klei, nie ma żadnych dowodów, ale trzeba wydać wyrok skazujący, bo ja jestem po stronie tej dziewczyny. A każdy, kto ma wątpliwości, to czarny charakter". Po czym obraża się na fakt, że winę trzeba udowodnić "ponad wszelką wątpliwość", choć sam niechętnie przywołuje przypadki, gdy ktoś został niesłusznie skazany. W tym sensie brak mu obiektywizmu.
U mnie rozczarowania: Kroniki Portowe zbiór irytujących bohaterów, męcząca narracja. Patrioci no wiem co napisać no nie, po prostu nie. Jutro przypłynie królowa - tak jak się ma materiału na 5 stron a piszemy 150 to w pewnym momencie na wyspie na której nie ma psów rozlega się ich głośne szczekanie czy coś takiego i w kółko mieli to samo, Kwiaty w pudełku- ojej jaka ta Japonia zła a kobiety nieszczęśliwe...
![OhGeesy x Lefty Gunplay - What It Iz [Official Music Video]](http://i.ytimg.com/vi/L0yzW9t2ixk/mqdefault.jpg)
Odczytujac komentarz z bieżącego filmu aż trafiłam tu żeby posłuchać co Gosia mówi o Missouli :)
Jednym z moich rozczarowań były Rzeczy, których nie wyrzuciłem, które wszyscy polecali, w tym wy :)
Zgadzam się, znaczy książka jest bardzo dobra, ale za mało rozwinięta i ja wcale matki autora nie poznałam. Dla mnie było za krótko i za mało wciągająco, ale potencjał był.
wreszcie ktoś to powiedział .
Rozczarowanie to w moim przypadku za dużo, ale pełnej satysfakcji nie było. Ciekawie napisane, błyskotliwy język, ale to jakby zarys czegoś bardzo subiektywnego, krótka ulotna forma. Dziwi mnie szum wokół tej książki i mam wrażenie, że jest to odpowiedź na złą sytuację polskiej literatury (gdzie naprawdę nie dzieje się zbyt dużo dobrego), a więc na bezrybiu i rak ryba... "Rzeczy ..." czyta się dobrze, Wicha trafia w emocje, ale żeby aż taka najlepsza ta książka była?
@@Japoleczka Mnie ta książka nie zadowala językowo. Wymienianie przymiotników lub rzeczowników po kropce zamiast po przecinku to dla mnie zabieg nastolęcki. Emocjonalnie również zupełnie mnie nie poruszyła, ponieważ Wicha tak naprawdę prawie całą książkę (oprócz ostatnich może dwóch stron) stosuje uniki i wzbrania się przed wypowiedzeniem tego, o czym próbuje pisać.
@@kinczyta Ja sie zastanawiałam czy ta książka podobałaby mi sie w równym stopniu gdyby moi rodzice nie mieli identycznej biblioteki domowej? Gdyby te fragmenty rzeczywistości, o których Wicha pisze, nie były również moim światem? Ciekawa jestem losów "Rzeczy..." i tego jak szybko sie zdezaktualizują. W końcu autor mówi konkretnie o doświadczeniu swojego - a więc i mojego - pokolenia. Może jednak książka okaze sie bardziej uniwersalna i przetrwa? Mnie sie język podobał, widać w nim ciętość, trafność. Emocjonalnie jest zdystansowany, ale ja wolę to niż rozdrapywanie tego co boli i analityczne wspominanie bliskich. Jest chłodny, kalkuluje, przestawia te książki i opowiada. Podoba mi sie ta asceza. Deszczu nagród nadal jednak nie rozumiem.
Zgadzam się co do Missouli! Temat bardzo istotny ale źle opisany i miałam straszny zgrzyt czytając jakby piach między zębami. No nie...
Pullmana nie czytalam ale jakież to piekne jak Asia opowiada o rozczarowaniu i to że mamy różne zdania o książkach:):):)
Ojej Błękit kupiłam tydzień temu w Tak czytam ;) jeszcze nie czytałam. Historii pszczół jeszcze tez nie czytałam ale obie są w planie
Missoulę czytałam na dodatek bezpośrednio po 27 śmierci Toby'ego Obed'a i to było aż porażające jaką mialam różnicę w reporterskim podejściu autora
Ucho igielne" uważam za książkę świetną,ale może dlatego,że jestem stara.Nic mi w niej nie zgrzytało.Ne zauważyłam moralizowania."Missuolę"zgubiła chyba amerykańska poprawność polityczna oraz to,że autor do wykoncypowanej tezy zaczął dopasowywać fakty.Amerykanie chyba w ogóle inaczej rozumieją świat?:)
Czytam i piszę „Stara”? Nie. Bardziej pasuje tutaj określenie „Ta, która już wie”. Pozdrawiam
Wow, 'Błękit' mnie porwał. Faktycznie nie czytałam pierwszej książki, więc nie mam tej perspektywy. Zgadzam się z Twoimi argumentami częściowo, ale i tak czytałam jednym tchem.
Cześć! Najbadziej lubię Wasze filmiki kiedy jesteście razem :) Bardzo ciekawie opowiadacie, najbardziej lubię słuchać opiniii kontrowersyjnych, czyli negatywnych o książkach, nad którymi wszyscy pieją. Niestety nie czytałam nic z tego o czym mówiłyście (poza M. Lunde), ale teraz to naprawdę muszę przeczytać Missoulę. ;)
Ja ja bardzo się zgadzam! "Jesień" jest okrutnie złą książką, czytałam ją dłuższy czas temu i byłam totalnie zdezorientowana, bo "Moja walka" podobała mi się całkiem całkiem. Pamiętam to opowiadanko z żabą, byłam równie zdezorientowana jak Asia :)
Asiu, totalnie Cię uwielbiam za to, co powiedziałaś o Myśliwskim! Ja w tym roku czytałem "Traktat o łuskaniu fasoli", i co prawda znajdzie się w moich najlepszych książkach w podsumowaniu, ale tylko z powodu języka, genialnego warsztatu i operowaniu słowem, natomiast zgadzam się z Tobą w 100% co do odczuć, wyraziłaś dokładnie to, co czułem, czytając tę książkę, a sam nie mogłem znaleźć słów - smęty, smęty, smęty i podejście, którego nie rozumiem. I choćbym się (słusznie) zachwycał kunsztem pisarskim, to kompletnie treść nie gra z tym, co czuję i co myślę :( Ale nie poddam się i chyba jeszcze spróbuję z Myśliwskim, może coś innego bardziej mnie przekona :)
Przeczytałam kiedyś "Traktat o łuskaniu fasoli", ale nic z tej książki nie pamiętam, nie pozostawiła we mnie żadnego śladu. Może kiedyś sięgnę po "Ucho igielne".
Moim rozczarowaniem, które czytałam na przełomie Świąt Bożego Narodzenia oraz Sylwestra było,, Osiem białych nocy" A. Aciman’a. Książka jest dobrze napisana i banalna w treści. Jedynym powodem, dla którego znam treść utworu do końca jest fakt, że słucham książki w formie audiobooka po angielsku. Życzę Wam kochane dziewczyny w 2019 roku mnóstwa udanych lektur i wszelkiej pomyślności w dowolnie wybranej dziedzinie😘🍀❤️
Z książek, o których mówicie, czytałam tylko Pullmana i bardzo chciałam się wciągnąć, jednak nie zaskoczyło. Dzięki za ten film, bardzo takie lubię. Lubię wiedzieć, od czego trzymać się z daleka ;) Co do Myśliwskiego... ja mam tak, że im bardziej czuję się naciskana do przeczytania jakiejś książki, tym bardziej mnie od niej odrzuca. I tak jest z książkami Myśliwskiego. Za bardzo wszędzie go opiewają, bez słowa krytyki. Głos Asi bardzo mi pomógł w potwierdzeniu mojego oporu. Lubię mężczyzn pisarzy, którzy, jak już filozofują o świecie, to z przymrużeniem oka i miłością do kobiet ;) Tu kłaniam się Nienackiemu :)
Wydaje mi się, że "Dowody na istnienie" mają problem z wydawaniem książek za szybko, "Wielki przypływ" ma taki sam problem, tak jak dla mnie treści jest na krótki artykuł...
Mam Missoulę na półce ale poczeka, bo właśnie zmęczyłam "Głębokie Południe" z tej serii i mam dość.
Świetne podsumowanie roku, w sumie ten 2018 był dosyć poprawny jeżeli chodzi o większość lektur, chociaż jak dla mnie w jednym aspekcie był wspaniały (przez Kereta) :D
Pamiętam, że bardzo dobrze bawiłam się na Niksach, (szczególnie aplikacja Yestem i dobrze sportretowane tło społeczne) śwetnie mi się czytało, ale podeszłam do tej ksiażki, bez żadnych oczekiwań i czytałam ją juz po premierze, kiedy balonik poleceń i zachwytów nie był jeszcze taki rozdmuchany. Jednak zgadzam się, że ten tytuł i cały motyw mitologii skandynawskiej, który miał nadać tej książce wielowymiarowości to jest jakiś żart. Dla mnie po prostu fajne czytadło! Wow, nie czytałam jeszcze Ucha igielnego, ale minę miałam podobą do Gosi kiedy usłyszałam o pierwszej bombie :D
Jak zawsze jestem zachwycona tym jakiego języka używacie jak mówicie o książkach :) i choć to odcinek o złych książkach i akurat licytuję "Błękit" to nie wiem jakoś mam ochotę przeczytać tą książkę. Ja teraz czytam "Lincoln w Bardo" i na razie jestem zadowolona choć dopiero jestem w połowie. Ja Asiu podziwiam Ciebie za ucho igielne. Ja mam do premier tak, że wszyscy się zachwycają ja nie chcę. Mam tak też, że później za rok lub dwa od wydania sobie kupię i wtedy na chłodno się zapoznaję. W 2018 roku przeczytałam 82 książki. Ja też mam swoje podsumowanie więc nr 1 w 2018 roku to "Rzeczy, których nie wyrzuciłem" Marcin Wicha, druga książka "Rozmaryn i róże. Podróż do samej siebie" Agnieszka Maciąg, trzecia książka i są tutaj dwie "Deniwelacja" i "Wotum Nieufności" Remigiusz Mróz oraz jeszcze czwarta "Michael Jordan. Życie" Roland Lazenby jest to jedna z lepszych biografii jakie czytałam. Piąta to "Czarne dziury" Stephen Hawking - po prostu świetna. Tak rzetelna. Złe książki 2018 oj nr 1 to "Pielgrzym" Paulo Coelho. Nawet nic nie napiszę - zła ... Druga to: "Pociągi pod specjalnym nadzorem" Bohumil Hrabal - słaba. Trzecia to: "Dress Skandinavian" Pernille Teisbaek - bardzo słaba - nie polecam !!! choć nie wiem, która powinna być pierwsza chyba wszystkie. Czwarta: "Chamstwo w państwie" Maciej Maleńczuk, Barbara Burdzy - niestety dla mnie słaba. Piąta: "Perfumy Kleopatry" Jina Bacarr - słaba. Pozdrawiam Was :)
No to dzięki. Wygrałam Niksy w konkursie, nawet egzemplarz z autografem i tak się cieszyłam na czytanie... 😜
Moje rozczarowania minionego roku, miały ten sam charakter, co u was - to nie były złe książki, ale nie takie, jak sobie uroiłam.
1. Maria Parr "Gofrowe serce" - bo uwielbiam "Tonję z Glimmerdalen" (skandynawskie powieści dla dzieci).
2. Kurt Vonnegut "Syreny z Tytana" - to częsty przypadek, czyli konfrontacja po latach z młodzieńczą fascynacją.
3. George R. R. Martin "Przystań wiatrów" - nie było tego klimatu (a już wiele Martina czytałam i zawsze był), to pewnie współautorka popsuła mu styl...
4. I największe, sromotne rozczarowanie: Charles Dickens "Dawid Copperfield"! To mój pierwszy w życiu Dickens (jakoś się nam wcześniej z Karolem nie złożyło), więc smuteczek jest tym większy. Taka ckliwa ramotka. Może to wina stareńkiego tłumaczenia Cecylii Niewiadomskiej? Proszę o jakąś poradę, podpowiedź, co poszło nie tak i co robić dalej :-)
och, nie! Chciałam przeczytać "Niksy" odkąd tylko zobaczyłam tę książkę! Szkoda, że to przeciętniak, teraz co najwyżej wypożyczę z biblioteki i przejrzę :P i "Missoula"... kolejny reportaż, który mam na liście "must read" ale teraz, kiedy już wpadnie w me ręce, to będę miała w pamięci Twoje zarzuty, Gosiu.
A mnie rozczarowała "Krótka historia siedmiu zabójstw", mordowałam się ponad miesiąc, dziś skończyłam...
Mam taką obserwację po przeczytaniu kilku książek z wydawnictwa "Dowody na istnienie", że są niedopracowane. To były książki debiutanckie niemniej zabrakło redakcji, opieki mentorskiej. Czasem z niezłym tematem, ale nie rozwiniętym, czasem przeslizgiwane. Miałam wrażenie, że idą na ilość zamiast na jakość. "Wszystkie dzieci Luisa" są chlubnym wyjątkiem.
Ta mina Gosi gdy Asia mówi o bombach ❤
Moje tegoroczne rozczarowania: "Dziewczynka, która wypiła księżyc" Barnhill. Tym razem ja spodziewałam się czegoś wciagajacego jak Harry Potter. Zmęczył mnie język i trochę znudziła mnie fabuła.
"Pamięć operacyjna" Lipskiej - nic mi nie drgnęło w środku.
"Mikrotyki" Sołtysa. Nie wiem sama czego się spodziewałam. Ale poczułam się rozczarowana. Nic mnie nie zachwyciło...
"Powyżej zera" Cieplak umęczyl mnie wykreowany świat...
"Mrocznych materii" jestem bardzo ciekawa. To może być dobry pomysł na wspólną lekturę z dzieckiem...
Co do Pullmana, to mogę powiedzieć od siebie, że moim zdaniem to zdecydowanie nie jest seria dla dzieci (nie wiem w ogóle kto to tak zakwalifikował!), a do tego, że z każdym kolejnym tomem robi się coraz dziwniej. Trzeci tom jest już tak mocno odjechany, że ja momentami nie ogarniałam, co tam się dzieje, a co dopiero ten (teoretycznie) docelowy odbiorca. Fajna jest koncepcja tych równoległych światów i pyłu, ale wydaje mi się, że kolejne tomy więcej robią zawirowań, niż wyjaśniają. I choć przyznam, że dla mnie to była dość dobra seria, to z trzecim tomem już się męczyłam. Tak że jeśli pierwszy tom, w moim odczuciu najlepszy, nie podpasował Asi, to chyba nie ma co dalej w to brnąć ;)
Już widzę 163 polubienia. Tego typu filmy zawsze się podobają
Cieszę się, że Missoula nie jest jedynie moim rozczarowaniem.
Czytam mnóstwo reportaży, ale ten mi kompletnie nie podszedł. Nie mogłam doczytać do końca, bo byłam zanudzona już przed pierwszą połową. Zbyt wiele szczegółów spraw jak dla mnie. Mimo, że byłam bardzo zaciekawiona tym tematem wynudził mnie choć jednocześnie pozostał niedosyt.
Oj muszę zgodzić się z Asią co do "Ucha Igielnego" bo mam niemal identyczne odczucia...
Moja największa czytelnicza porażka "Wyspa", niestety moja ocena nie była aż tak łagodna ;)
Moje tegoroczne rozczarowanie to "Lincoln w Bardo". Choć mam takie wrażenie,że tu zachwycać się należy (a przynajmniej wypadałoby) biorąc pod uwagę wszystkie recenzje mówiące o arcydziele i nagrody literackie. Mnie okrutnie ta książka męczy. Jestem w połowie i pewnie ją skończę, bo chcę wyrobić sobie ostateczną opinię po lekturze całości, ale jest to w moim przypadku wątpliwa przyjemność i odliczanie stron do szczęśliwego finału. Co do Dowodów na istnienie to polecam reportaż o Tajlandii "Człowiek w przystępnej cenie" i najnowszą książkę Mariusza Szczygła "Nie ma"
Bałam się głośno do tego przyznać, ale nowatorska forma dla mnie to nie wszystko. Nie porwał mnie ten Lincoln wcale...ale pewnie nie dorosłam do laureata Bookera 😉
+Elżbieta Cygańczuk Mam takie same wrażenia. Nie rozumiem zachwytu nad tą książką, mnie wynudziła okropnie.
@@elzbietacyganczuk8509 Dlaczego się bałaś? Przecież czytanie książek to nasz świat, dlaczego ktoś ma decydować o tym co sądzimy o swoich lekturach? Nie podoba sie i cześć, nie ma co odbierać sobie umiejętności oceniania książek, Elu. Ja twojej ocenie ufam, tak samo jak tym, którzy się Lincolnem zachwycają, a własną opinię będę miała jak przeczytam.
Czytałam, a właściwie usiłowałam przeczytać Jesień Knausgarda... masakra. A zanim sięgnełam po tą książkę, czytałam entuzjastyczne opinie na jej temat :/
Mam wrażenie, że faktycznie ogromne znaczenie ma to co usłyszymy o książce zanim ją przeczytamy lub to jak się do niej nastawimy. Zabierałam się do Ucha Igielnego z negatywnym nastawieniem, bo rzadko podobają mi się książki nagradzane i/lub wybitnych autorów. Dodatkowo było to moje pierwsze spotkanie ze słowem Myśliwskiego. I co? I książka mi się spodobała. A dlaczego? Bo znalazłam w niej wiele własnych emocji i myśli ( których do tej pory nie umiałam ubrać w słowa). Nie czułam w żadnym momencie żeby autor zwracał się do mnie i moralizował. Czy jest to lektura z gatunku "snuje"? Tak, jest, ale akurat przy niej mi to nie przeszkadzało. Kończąc - brak wiedzy o książce przed przeczytaniem jest czasem bardzo cenny, choć obecnie trudny do uzyskania. Sama uwielbiam booktube i recenzje przedpremierowe. Wszystkiego najlepszego w 2019 roku.
Właśnie skończyłam czytać "wyspę" i jest mi tak źle z brakiem wyjaśnienia!
Lee Scorsby! Gość z balonem ;) Jestem w szoku co do Mrocznych Materii. Dla mnie drugi tom był najsłabszy, ale czytaj czytaj :) Mam dużo komentarzy do Waszego filmu ale to później, bo teraz muszę wychodzić. Muszę ochłonąć ;)
Dagmara
Mroczne materie przeczytałam jednym tchem. Bardzo mi się podobała ta trylogia. Myśliwskiego uwielbiam. Jego styl, język i spojrzenie na świat bardzo do mnie trafiają
Może to z powodu mojego wieku. Pozdrawiam
Przybijam piątkę Gosi, gdy chodzi o "Błękit", "Wyspę" (to określenie, że mogłaby być szkicem jakiejś powieści - w samo sedno!) i przede wszystkim za "Missoulę". Uwielbiam "Wszystko za Everest", choć wiem, że nie jest to książka wolna od półprawd i teorii Krakauera, ale "Missoula" mnie strasznie rozczarowała :( Trochę mi było dziwnie z tym, że przy takim temacie myślałam sobie o tym, że Krakauer jest nierzetelny i stronniczy, ale, kurczę, to jednak reportaż... Czara goryczy przelała się jednak, kiedy zabrałam się za "Wiarę, która zabija", gdzie Krakauer już we wstępie podzielił się swoją opinią na temat doświadczeń religijnych, twierdząc, że każda wiara wyklucza racjonalność. Nie zabraniam mu tak twierdzić, ale skoro pisze to na trzeciej stronie książki, to trudno nie przewidzieć, jak poprowadzi całą historię. Tak jak na początku ubiegłego roku Krakauer mnie zachwycił, tak później okrutnie rozczarował.
Niestety, mnie również rozczarował p. Myśliwski. Po raz pierwszy miałam okazję się z nim spotkać w zeszłym roku, zachęcona wieloma świetnymi recenzjami. Jego "Widnokrąg" był jedyną książką w 2018 r., której nie skończyłam czytać (poddałam się po 2/3). Mimo świetnego warsztatu, irytowały mnie ciągle powtórzenia, brak chronologii, skakanie po rożnych wątkach, liczne monologi. A przede wszystkim przerwałam lekturę ze względu na brak wciągającej historii - w pewnym momencie poczułam się zmęczona tą pozycją i zupełnie przestało mnie interesować, jak książka się skończy i co jeszcze się w niej wydarzy. Być może, podobnie jak przedmówcy, muszę jeszcze dojrzeć do prozy p. Myśliwskiego. Rozczarowało mnie też "Słoneczne miasto" Tove Jansson - dwa opowiadania, z których nie pamiętam już nic i przy których niestety się wynudziłam. Zawiodła mnie także "Stacja jedenaście" Emily St. John Mandel. Być może wynika to z faktu, że zabrałam się za nią po lekturze trylogii "MaddAddam" Margaret Atwood (rewelacyjna!) i "Rok 1984" Orwella (świetny). Stąd, powieść p. Mandel wydała mi się po prostu słaba i wtórna.
Niedawno przeczytałam tom "Oryks i Derkacz" (będę oczywiście czytać pozostałe dwa tomy, bo świetnie - zgadzam się z tobą) i nie miałam skojarzeń ze "Stacją jedenaście". Oczywiście, obie książki są postapokaliptyczne, ale "SJ" ma dużo mniejszy ciężar. To raczej młodzieżówka, z ciekawym pomysłem wędrownej trupy i pytaniem o wartość sztuki w takim świecie. Pewnie faktycznie po Atwood lepiej sobie dać spokój z innymi książkami na temat zagłady ludzkości... Ja na szczęście czytałam w odwrotnej kolejności.
Co do Jesieni - Knausgarda, zgadzam się, jedna z najgorszych książek nie tylko tego roku. Natomiast Myśliwskiego Ucho Igielne to bardzo dobra powieść,może tak jak Ania z Czytam i pisze zauważyła, trzeba być w wieku dojrzałym by ją w pełni docenić i zrozumieć, a także identyfikować się z jego poglądami,widzeniem świata i ludzi.Wiem że może to smutne,ale prawdziwe, samo życie. Ja ją polecam jak wszystkie powieści mistrza. Pozdrawiam Was obie i życzę wspaniałych lektur, tylko dobrych w tym roku - małgosia, jesli pamietacie spotkalysmy sie w kawiarni "wrzenie świata" latem ;))
Gosiu miałam takie samo odczucie po przeczytaniu reportażu Missoula. Szkoda.
Myśliwski znokautował mnie powieścią "Kamień na kamieniu" wiele lat temu, kiedy czytałam ją po raz pierwszy. Nie przestałam czytać dopóki nie skończyłam, siedziałam wbita w fotel i nigdy nie opuściło mnie uczucie, że miałam do czynienia z mistrzowską powieścią. Potem szukałam tego samego Myśliwskiego w innych jego książkach, ale juz go nie znalazłam, a po "Ostatnim rozdaniu" niezwykle wtórnym w stosunku do "Widnokręgu" nie chciałąm go już czytać. Autor umie pisać, ale niespecjalnie ma coś do powiedzienia. Jeśli chodzi o "Ucho igielne" to jednak dam mu szansę, a to za sprawą pani Ani z "Czytam i piszę." Nie oczekuję powalenia na łopatki jak w "Kamieniu...'" ale liczę na dobrą książkę. Zobaczymy.
A dlaczego uważacie, że świat akademicki prowincjonalnych Stanów jest tematem ważnym i interesującym? Zastanawia mnie popularność na polskim booktube książki "Missoula." Rozumiem ciekawość, która każe nam zajrzeć w różne zakątki świata - to sól czytania - ale czemu gwałty wśród amerykańskich studentów akademickich są dla nas ważne i tyle osób koniecznie musi poznać tę (sadząc po recenzjach) słabą książkę? Gwałt, przemoc wobec dzieci, kościół be be be, zniewolenie kobiet - znowu tematy samograje, to się zawsze sprzeda. Ja tego nie kupuję.
Pozdrawiam, świetne podsumowanie, czekam na kolejne filmiki.
Czyli Myśliwski jest Kłapouchem polskiej literatury. Ejże, to (w nawiązaniu do Wigilijnego Tagu) powinnaś go, Asiu, lubić ;-)
Nigdy nie spodziewałbym się w takim zestawieniu "Ucha igielnego" Wiesława Myśliwskiego czy "Missouli" Jona Krakauera choć umieszczenie ich na liście otwiera mozłiwość dyskusji. Co do "Ucha igielnego" to dla mnie nazywanie Myśliwskiego "smutasem" nie jest dla mnie niczym nowym: w zeszłym roku w oczekiwaniu na premierę nowej powieści sięgnałem po "Nagi sad" tego autora i już tam można dostrzeć jego depresyjny styl narracji. Inna sprawa z "Missoulą", bo też w trakcie lektury miałem zastrzeżenia co do jednostronnego stylu reportażu. Autor wprawdzie wspomina o "drugiej stronie" (np. historia człowieka niesłusznie oskarzonego o gwałt, któremu życie się załamało i nawet siedział w zięzieniu), ale nie poświęca jej dłuższej uwagi. Nie wiedziałem o kontrowersjach o pisaniu nieprawdy przy innych tytułach Krakauera. Z innych waszych rozczarowań muszę zgodzić się co do dwóch tytułów: "Wyspy" Sigríður Hagalín Björnsdóttir i "Jesieni" Karla Ovego Knausgårda.
"Polały się łzy me czyste, rzęsiste
Na me dzieciństwo sielskie, anielskie…" 😭
Strasznie szkoda Asiu, że Mroczne nie przypadły Ci do gustu tak jak nam, ale ja też do tych książek podchodziłem zupełnie inaczej - po tym jak byłem bardzo ich ciekawy sam z siebie oraz polowałem na swoje egzemplarze około pół roku ☺️
Jestem nie mogę się doczekać Gosiu Twojej opinii po skończeniu Trylogii, bo zgadzam się z obserwacją, jako że w kolejnych tomach historia się pogłębia (a zwłaszcza między 1, a 2 kiedy pojawiają się wieloświaty) i mogę obiecać, że to jeszcze nie koniec! Miejsce (a nawet dwa miejsca), które odwiedzamy w Bursztynowej głęboko wciskają się w pamięć i nie dają o sobie zapomnieć przez zakończenie 😃
Ściskam mocno i mam nadzieję, że nikt po tym filmie kanału nie opuści bo dużo by stracił! 💙
Gosiu pytanie do Ciebie apropo ,,Missouli". Obejrzałam Twój filmik oraz wszystkie pochlebne opinie i zastanawia mnie jedna kwestia. Rozumiem. że reportaż powinien być obiektywny, ale czy ta książka nie traktuje gwałtu jako chwytliwy temat zostawiając ofiary i ich traumy gdzieś z boku? Zastanawiam się czy tej książki nie przeczytać, aby wyrobić sobie opinię, ale przeraża mnie myśl że autor usprawiedliwia sprawców czynnikami społecznymi. Szczerze mówiąc jeśli tak, to nie zamierzam czytać tej pozycji z szacunku dla ofiar.
Tutaj jest raczej problem w drugą stronę. Autor podchodzi do tematu z tezą i dopasowuje do niej fakty. Nie zadaje swoim bohaterkom żadnych trudnych pytań, nie ma żadnych wątpliwości, a przedstawione (niektóre) sprawy mogą takowe budzić. To podejście typu "Ok, historia się nie do końca klei, nie ma żadnych dowodów, ale trzeba wydać wyrok skazujący, bo ja jestem po stronie tej dziewczyny. A każdy, kto ma wątpliwości, to czarny charakter". Po czym obraża się na fakt, że winę trzeba udowodnić "ponad wszelką wątpliwość", choć sam niechętnie przywołuje przypadki, gdy ktoś został niesłusznie skazany. W tym sensie brak mu obiektywizmu.
Dziękuję Gosiu. Zdecydowanie to nie książka dla mnie.
U mnie rozczarowania: Kroniki Portowe zbiór irytujących bohaterów, męcząca narracja. Patrioci no wiem co napisać no nie, po prostu nie. Jutro przypłynie królowa - tak jak się ma materiału na 5 stron a piszemy 150 to w pewnym momencie na wyspie na której nie ma psów rozlega się ich głośne szczekanie czy coś takiego i w kółko mieli to samo, Kwiaty w pudełku- ojej jaka ta Japonia zła a kobiety nieszczęśliwe...
Myśliwski wśród rozczarowań?? Dziewczyny, co jest z Wami?