Размер видео: 1280 X 720853 X 480640 X 360
Показать панель управления
Автовоспроизведение
Автоповтор
พูดถึง ตัวร้าย ซึ่งมันสำคัญพอๆกับตัวเอก โดยเฉพาะตัวร้ายที่เป็นตัวละครเกรดบนๆ หลายๆเรื่องตัวร้ายมันมีเสน่ห์พอๆกับตัวเอก ซึ่งบางเรื่องตัวร้ายที่คนชอบเเบบชัดเจน อันดันความนิยมสูสีกับตัวเอก ที่นึกออกก็อย่างเช่น คิระ(โจโจ้ภาค4) เป็นต้น เพราะมันเเปลกใหม่เเละน่าสนใจ+สะอิดสะเอียน😅 กับเเนวคิดของมันมากๆ เเบบว่า หัวขบถ ต่อต้านสังคมประมาณนึง .... คิระ โยชิคาเงะ คนนี้.. "อยากใช้ชีวิตสงบๆ" (เเต่มรึงฆ่าคน😂) "ไม่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่นสนใจเเค่ตัวเองไม่อยากวุ่นวายกับใคร"(เเต่ปกติพี่เเกก็อัธยาศัยดีพูดคุยรับมือกับการเข้าสังคมพูดคุยทักทายผู้คนได้ปกติ🤔) "ความสามรถเเละหน้าที่การงาน เช่นทำงานเเละอยากอยู่ในตำเเหน่งเดิมไม่อยากเลื่อนขั้นเพราะไม่อยากรับภาระ เเละดูโดดเด่นจนเกินไป ไม่อยากสร้างศัตรูกับใครเเละไม่อยากมีความสุขที่มากไปเศร้ามากไป ไม่ต้องการต่อสู้กับใครเพราะไม่อยากสร้างศัตรู (เเต่ถ้าจะสู้ก็อยากให้รู้ว่า กูไม่ธรรมดานะเว้ย😂) ซึ่งพอเอามารวมกันเเล้วทำให้ตัวร้ายจากเรื่อง โจโจ้ตัวนี้มันโครตเเปลกเเละเท่ห์ อ.อารากิ เเกมีมุมมองในการสร้างตัวร้ายที่น่าสนใจอีกคนนึงของวงการเลย ซึ่งนี่เเหละ การที่เราจะสร้างตัวร้ายให้มันเด่นพอๆตัวเอกได้ มันเป็นเรื่องที่สุดยอดมากๆสำหรับผม เเละในส่วนของ อ.โทงาชิ กับมิติมุมมอง ความต้องการ เเนวคิด ของตัวร้ายเเต่ละตัวของเเก ใน HxH มันน่าสนใจมากๆเช่นกัน ทั้งบทบาทความสามารถ มิติ มุมมอง ความต้องการ มันดูน่าสนใจเเละมีมิติที่เเปลกเเตกต่างจากขนบเดิมๆโดยสิ้นเชิง.. สนุกทุกภาคเลย สุดยอดมากๆ เเต่ว่า....? เมื่อไหร่จะได้อ่านต่อก็ไม่รู้ มาจบซักทีเถอะครับ อาจารย์ !!! เเฟนๆ XhX รอนานเเล้ว เมื่อไหร่จะหายปวดหลังเเล้วกลับมาเขียนเนี่ย เรื่องที่เเล้วก็เขียนไม่จบมาเรื่องนี้ก็เขียนไม่จบ ตำนานของเเทร้55+😂
ชอบคิระเหมือนกันครับ แต่งานอดิเรก พี่แกโหดไปหน่อย 5555แต่ชอบอุดมการณ์ คือแบบอยากอยู่เงียบๆไง อุส่าห์ไปทำหน้าเปลี่ยนเป็นอีกคน ดันซวยเจอเด็กขี้สงสัยอีก
ตัวร้ายเอากลับมาใช้ใหม่ได้ใช่ครับ แต่กลับกันบางตัว เอากลับมาแล้วหลังจากหายไปนานก็ตุยเลย อย่างเช่น ปอน(สาวผึ้ง) พ็อกเกิ้ล(นักธนูที่อยู่รุ่นเดียวกับพวกกอน) โกโต้(พ่อบ้านของคิรัว) และอื่นๆอีก
จริงครับ พอคเคิ้ล กับ ปอนด์ นี่บทยิ่งอนอเมะ 1999 อย่างชงเลย พอมาภาค มด NGL อาจารย์แกจัดให้ตัวแรกๆ เลย TT
ภาควาฬกอร์นหายหัวไป ยังไม่รู้สึกอะไรเลย 😂😂😂
ภาค Succession War สนุกดีครับ ตัวละครเยอะ เนื้อเรื่องซับซ้อน ลึกลับน่าติดตาม ตัวร้ายทั้งใหม่ทั้งเก่าโผล่มาสร้างสีสันได้ตลอดทุกตอน
ขอบคุณมากครับ มีฟังสปอยมาเรื่อยๆ บ้างละ แต่เดี๋ยวไปตามละเอียดๆ อีกทีตอนว่างครับผมม 👍👍👍
เป็นกาตูนที่พูดถึงได้ไม่มีที่สิ้นสุดจริงๆ นี่สินะที่เรียกว่า ตำนาน
ราชามดโคมุกิแย่งชีนตัวเอก จบประทับใจมาก
ตอนจบนี่แบบ สงสาร ราชาเลยครับ ยอมทิ้งศักดิ์ศรี มาใช้ชีวิตสุดท้าย กับสิ่งที่ตัวเองรัก และเรารู้สึกได้เลยว่า คนที่ร้ายกว่าสัตว์.... ก็คือมนุษย์นี่แหละ !!
เราชอบตั้งแต่การวางโครงเรื่องละโดยเฉพาะแก่นของการต่อสู้ แบบนารูโตะ คือจักระการแปลงคุณสมบัติ คาถานินจา คาถาลวงตา กระบวนท่า ขีดจำกัดสายเลือด วันพีช ผลปีศาจ ฮาคิ วิชาต่อสู้แบบวิชาหกรูปแบบ ดราก้อนบอลก็คิ ที่มีที่มาจากพลังชี่ของการเดินกำลังภายใน แต่สิ่งที่เราเห็นถึงช่องโหว่คือ นารูโตะที่เริ่มเติมสิ่งต่างๆเพิ่มมา เช่นพลังขีดจำกัดสายเลือด หรืออะไรที่มาเฉลยเพิ่มเติมทีหลัง วันพีชพลังผลปีศาจ ฮาคิความสามารถที่ค่อยๆเปิดเผยแต่อยู่ในกรอบอยู่ยังไปได้เหมือนวางไว้ ดราก้อนบอลนี่ขั้นสุด บูสพลังไปไกลเรื่อยๆจนเกินขีดที่จับต้อง แต่เรื่องนี้ ใช้แค่เรื่องเน็น มาอธิบายรูปแบบและวิธีต่างๆชัดเจน และมีเรื่องราวที่ให้เรียนรู้ทั้งคนดูและตัวละครหลักแบบตอนหอประลอง ที่ตัวเอกค่อยๆเรียนรู้พื้นฐานการใช้คนดูค่อยๆเรียนรู้ตาม จนถึงขั้นอลังการแบบไค ที่ใส่เงื่อนไขการใช้อาวุธ หรือเนเทโร่ ที่เรารู้สึกว่าเป็นการใช้ที่โคตรทรงพลัง ต่อให้เหมือนหลุดไปไกลแต่ไม่พ้นกรอบเรื่องเน็นอยู่ดี ความเจ๋งของเรื่องนี้ นอกจากตัวร้ายตามที่เล่าในคลิปนะ คือฉากต่อสู้ที่ไม่งงเลยนะว่าชนะได้ไง ที่ประทับใจหลายฉากมากเช่นคุราปิก้ากับอุโบกิ้น การต่อสู้ที่ผ่านการวางแผน ไตร่ตรอว เก็บข้อมูล เราจะเข้าใจว่าทำไม และชนะได้ไง ทรงพลังขนาดนั้น และความสามารถที่เราเห็นตอนนั้นไม่คิดว่าจะชนะได้นะ แต่ซ่อนความลับ คุโรโร่กับสองนักฆ่า ซิลเวอร์และเซโน่ ความสามารถที่ดูโกงมากๆ แต่วิเคราะห์ช่องโหว่ให้เห็นแสดงความเก๋าเกม มากประสบการณ์แบบไม่ต้องปูเบื้องหลังเยอะ จนคุโรโร่ต้องลอบคิดว่า อันตรายอ่านความสามารถออกตั้งแต่แรกเห็น เราว่าการนำเสนอแบบนี้คือมีเสน่ห์มากนะ ที่หลายๆเรื่องอาจไม่ได้ทำให้เห็นชัดเจนขนาดนี้ราชามดกับเนเทโร่ ที่ก่อนสู้ก็ต้องเช็คให้แน่ใจว่าความสามารถจะสู้ได้มั้ย ความรู้สึกแรกคือเฮ่ยคนที่ไร้คู่ต่อกรมาตลอดทั้งชีวิต กลับมีคนบอกว่าไม่มีทางชนะ จะสู้ไงวะ แถมซัดด้วยสุดยอดท่าไม้ตายฝ่ามือที่ศูนย์ เอาไม่ลง แล้วขนลุกตอนท้ายที่ปลิดชีพตัวเอง ระเบิดกุหลาบคนจนปิดจ๊อบเหมือนกับว่าทรงพลังมาจากไหนก็แพ้ปัญญามนุษย์ล่ะวะ
ขอบคุณมากครับ เรื่องเน็น อาจารย์แกก็ถือว่าปูมาได้ดี มีการต่อยอดอีกมากมายเลย ทั้ง เซ็ตสึ, เงียว, เอ็น, โค และอื่นๆรวมถึงผมชอบเหมือนกัน ถึงมันว่าตอนเด็กจะคิดว่า ทำไมฉากสู้มันน้อย และไม่ค่อยมันส์เหมือน DBZ เลย.... แต่พอโตมาก็แบบ เออ HXH มันก็ Real ดีนะตอนอุโบ ถึงจะเก็บเงาสมิงไป 4 เราดูแล้วพลังโครต OP เลย แต่เจ้าตัวก็บอกเองว่า ถ้าใช้พิษที่ถึงตาย ก็คงจบไปนานแล้ว !!กับตอน ปู่ กับพ่อ คิรัว สู้คุโรโร่ ถึงไม่นาน แต่เซโน่ แสดงถึงความเก๋า ประสบการณ์ล้วนๆ ในการวิเคราะห์พลัง และขีดจำกัดของหัวหน้าแมงมุมอีกมุม คุโรโร่เองก็ เริ่มจากพยายาม ใช้พล้งให้หยุดการเคลื่อนที่ไปสักคนก่อน แล้วก็ค่อยขโมย แต่ดูแล้วตึงมือไป ก็รีบเปลี่ยนวิธีสู้.... เหมือนเป็นการสู้กันที่งัดกันไปมา แก้เกมกันสุดๆ !!
@ เป็นการต่อสู้ที่ใช้เหลี่ยม หาช่องโหว่จากเงื่อนไขความสามารถ เลยสนุกเพราะการต่อสู้ที่ไม่วัดแค่พลังอย่างเดียวนี่แหละ
ສະບາຍດີ
ภาคล่าสุด โมเรียน่าเป้าหมายโครตเบียว แต่ดีไซน์สวย ให้อภัยได้
น่าสนใจเลยครับ ผมมีฟังสปอยบ้าง แต่เดี๋ยวคงต้องไปอ่านรายละเอียด ทำ Mind Mapping อีกที 5555
พูดถึง ตัวร้าย ซึ่งมันสำคัญพอๆกับตัวเอก โดยเฉพาะตัวร้ายที่เป็นตัวละครเกรดบนๆ หลายๆเรื่องตัวร้ายมันมีเสน่ห์พอๆกับตัวเอก ซึ่งบางเรื่องตัวร้ายที่คนชอบเเบบชัดเจน อันดันความนิยมสูสีกับตัวเอก ที่นึกออกก็อย่างเช่น คิระ(โจโจ้ภาค4) เป็นต้น เพราะมันเเปลกใหม่เเละน่าสนใจ+สะอิดสะเอียน😅 กับเเนวคิดของมันมากๆ เเบบว่า หัวขบถ ต่อต้านสังคมประมาณนึง .... คิระ โยชิคาเงะ คนนี้.. "อยากใช้ชีวิตสงบๆ" (เเต่มรึงฆ่าคน😂) "ไม่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่นสนใจเเค่ตัวเองไม่อยากวุ่นวายกับใคร"(เเต่ปกติพี่เเกก็อัธยาศัยดีพูดคุยรับมือกับการเข้าสังคมพูดคุยทักทายผู้คนได้ปกติ🤔) "ความสามรถเเละหน้าที่การงาน เช่นทำงานเเละอยากอยู่ในตำเเหน่งเดิมไม่อยากเลื่อนขั้นเพราะไม่อยากรับภาระ เเละดูโดดเด่นจนเกินไป ไม่อยากสร้างศัตรูกับใครเเละไม่อยากมีความสุขที่มากไปเศร้ามากไป ไม่ต้องการต่อสู้กับใครเพราะไม่อยากสร้างศัตรู (เเต่ถ้าจะสู้ก็อยากให้รู้ว่า กูไม่ธรรมดานะเว้ย😂) ซึ่งพอเอามารวมกันเเล้วทำให้ตัวร้ายจากเรื่อง โจโจ้ตัวนี้มันโครตเเปลกเเละเท่ห์ อ.อารากิ เเกมีมุมมองในการสร้างตัวร้ายที่น่าสนใจอีกคนนึงของวงการเลย ซึ่งนี่เเหละ การที่เราจะสร้างตัวร้ายให้มันเด่นพอๆตัวเอกได้ มันเป็นเรื่องที่สุดยอดมากๆสำหรับผม เเละในส่วนของ อ.โทงาชิ กับมิติมุมมอง ความต้องการ เเนวคิด ของตัวร้ายเเต่ละตัวของเเก ใน HxH มันน่าสนใจมากๆเช่นกัน ทั้งบทบาทความสามารถ มิติ มุมมอง ความต้องการ มันดูน่าสนใจเเละมีมิติที่เเปลกเเตกต่างจากขนบเดิมๆโดยสิ้นเชิง.. สนุกทุกภาคเลย สุดยอดมากๆ เเต่ว่า....? เมื่อไหร่จะได้อ่านต่อก็ไม่รู้ มาจบซักทีเถอะครับ อาจารย์ !!! เเฟนๆ XhX รอนานเเล้ว เมื่อไหร่จะหายปวดหลังเเล้วกลับมาเขียนเนี่ย เรื่องที่เเล้วก็เขียนไม่จบมาเรื่องนี้ก็เขียนไม่จบ ตำนานของเเทร้55+😂
ชอบคิระเหมือนกันครับ แต่งานอดิเรก พี่แกโหดไปหน่อย 5555
แต่ชอบอุดมการณ์ คือแบบอยากอยู่เงียบๆไง อุส่าห์ไปทำหน้าเปลี่ยนเป็นอีกคน ดันซวยเจอเด็กขี้สงสัยอีก
ตัวร้ายเอากลับมาใช้ใหม่ได้ใช่ครับ แต่กลับกันบางตัว เอากลับมาแล้วหลังจากหายไปนานก็ตุยเลย อย่างเช่น ปอน(สาวผึ้ง) พ็อกเกิ้ล(นักธนูที่อยู่รุ่นเดียวกับพวกกอน) โกโต้(พ่อบ้านของคิรัว) และอื่นๆอีก
จริงครับ พอคเคิ้ล กับ ปอนด์ นี่บทยิ่งอนอเมะ 1999 อย่างชงเลย
พอมาภาค มด NGL อาจารย์แกจัดให้ตัวแรกๆ เลย TT
ภาควาฬกอร์นหายหัวไป ยังไม่รู้สึกอะไรเลย 😂😂😂
ภาค Succession War สนุกดีครับ ตัวละครเยอะ เนื้อเรื่องซับซ้อน ลึกลับน่าติดตาม ตัวร้ายทั้งใหม่ทั้งเก่าโผล่มาสร้างสีสันได้ตลอดทุกตอน
ขอบคุณมากครับ มีฟังสปอยมาเรื่อยๆ บ้างละ แต่เดี๋ยวไปตามละเอียดๆ อีกทีตอนว่างครับผมม 👍👍👍
เป็นกาตูนที่พูดถึงได้ไม่มีที่สิ้นสุดจริงๆ นี่สินะที่เรียกว่า ตำนาน
ราชามดโคมุกิแย่งชีนตัวเอก จบประทับใจมาก
ตอนจบนี่แบบ สงสาร ราชาเลยครับ
ยอมทิ้งศักดิ์ศรี มาใช้ชีวิตสุดท้าย กับสิ่งที่ตัวเองรัก
และเรารู้สึกได้เลยว่า คนที่ร้ายกว่าสัตว์.... ก็คือมนุษย์นี่แหละ !!
เราชอบตั้งแต่การวางโครงเรื่องละโดยเฉพาะแก่นของการต่อสู้ แบบนารูโตะ คือจักระการแปลงคุณสมบัติ คาถานินจา คาถาลวงตา กระบวนท่า ขีดจำกัดสายเลือด
วันพีช ผลปีศาจ ฮาคิ วิชาต่อสู้แบบวิชาหกรูปแบบ ดราก้อนบอลก็คิ ที่มีที่มาจากพลังชี่ของการเดินกำลังภายใน แต่สิ่งที่เราเห็นถึงช่องโหว่คือ นารูโตะที่เริ่มเติมสิ่งต่างๆเพิ่มมา เช่นพลังขีดจำกัดสายเลือด หรืออะไรที่มาเฉลยเพิ่มเติมทีหลัง วันพีชพลังผลปีศาจ ฮาคิความสามารถที่ค่อยๆเปิดเผยแต่อยู่ในกรอบอยู่ยังไปได้เหมือนวางไว้ ดราก้อนบอลนี่ขั้นสุด บูสพลังไปไกลเรื่อยๆจนเกินขีดที่จับต้อง แต่เรื่องนี้ ใช้แค่เรื่องเน็น มาอธิบายรูปแบบและวิธีต่างๆชัดเจน และมีเรื่องราวที่ให้เรียนรู้ทั้งคนดูและตัวละครหลักแบบตอนหอประลอง ที่ตัวเอกค่อยๆเรียนรู้พื้นฐานการใช้คนดูค่อยๆเรียนรู้ตาม จนถึงขั้นอลังการแบบไค ที่ใส่เงื่อนไขการใช้อาวุธ หรือเนเทโร่ ที่เรารู้สึกว่าเป็นการใช้ที่โคตรทรงพลัง ต่อให้เหมือนหลุดไปไกลแต่ไม่พ้นกรอบเรื่องเน็นอยู่ดี
ความเจ๋งของเรื่องนี้ นอกจากตัวร้ายตามที่เล่าในคลิปนะ คือฉากต่อสู้ที่ไม่งงเลยนะว่าชนะได้ไง
ที่ประทับใจหลายฉากมากเช่นคุราปิก้ากับอุโบกิ้น การต่อสู้ที่ผ่านการวางแผน ไตร่ตรอว เก็บข้อมูล เราจะเข้าใจว่าทำไม และชนะได้ไง ทรงพลังขนาดนั้น และความสามารถที่เราเห็นตอนนั้นไม่คิดว่าจะชนะได้นะ แต่ซ่อนความลับ
คุโรโร่กับสองนักฆ่า ซิลเวอร์และเซโน่ ความสามารถที่ดูโกงมากๆ แต่วิเคราะห์ช่องโหว่ให้เห็นแสดงความเก๋าเกม มากประสบการณ์แบบไม่ต้องปูเบื้องหลังเยอะ จนคุโรโร่ต้องลอบคิดว่า อันตรายอ่านความสามารถออกตั้งแต่แรกเห็น เราว่าการนำเสนอแบบนี้คือมีเสน่ห์มากนะ ที่หลายๆเรื่องอาจไม่ได้ทำให้เห็นชัดเจนขนาดนี้
ราชามดกับเนเทโร่ ที่ก่อนสู้ก็ต้องเช็คให้แน่ใจว่าความสามารถจะสู้ได้มั้ย ความรู้สึกแรกคือเฮ่ยคนที่ไร้คู่ต่อกรมาตลอดทั้งชีวิต กลับมีคนบอกว่าไม่มีทางชนะ จะสู้ไงวะ แถมซัดด้วยสุดยอดท่าไม้ตายฝ่ามือที่ศูนย์ เอาไม่ลง แล้วขนลุกตอนท้ายที่ปลิดชีพตัวเอง ระเบิดกุหลาบคนจนปิดจ๊อบเหมือนกับว่าทรงพลังมาจากไหนก็แพ้ปัญญามนุษย์ล่ะวะ
ขอบคุณมากครับ เรื่องเน็น อาจารย์แกก็ถือว่าปูมาได้ดี มีการต่อยอดอีกมากมายเลย ทั้ง เซ็ตสึ, เงียว, เอ็น, โค และอื่นๆ
รวมถึงผมชอบเหมือนกัน ถึงมันว่าตอนเด็กจะคิดว่า ทำไมฉากสู้มันน้อย และไม่ค่อยมันส์เหมือน DBZ เลย.... แต่พอโตมาก็แบบ เออ HXH มันก็ Real ดีนะ
ตอนอุโบ ถึงจะเก็บเงาสมิงไป 4 เราดูแล้วพลังโครต OP เลย แต่เจ้าตัวก็บอกเองว่า ถ้าใช้พิษที่ถึงตาย ก็คงจบไปนานแล้ว !!
กับตอน ปู่ กับพ่อ คิรัว สู้คุโรโร่ ถึงไม่นาน แต่เซโน่ แสดงถึงความเก๋า ประสบการณ์ล้วนๆ ในการวิเคราะห์พลัง และขีดจำกัดของหัวหน้าแมงมุม
อีกมุม คุโรโร่เองก็ เริ่มจากพยายาม ใช้พล้งให้หยุดการเคลื่อนที่ไปสักคนก่อน แล้วก็ค่อยขโมย แต่ดูแล้วตึงมือไป ก็รีบเปลี่ยนวิธีสู้.... เหมือนเป็นการสู้กันที่งัดกันไปมา แก้เกมกันสุดๆ !!
@ เป็นการต่อสู้ที่ใช้เหลี่ยม หาช่องโหว่จากเงื่อนไขความสามารถ เลยสนุกเพราะการต่อสู้ที่ไม่วัดแค่พลังอย่างเดียวนี่แหละ
ສະບາຍດີ
ภาคล่าสุด โมเรียน่าเป้าหมายโครตเบียว แต่ดีไซน์สวย ให้อภัยได้
น่าสนใจเลยครับ ผมมีฟังสปอยบ้าง แต่เดี๋ยวคงต้องไปอ่านรายละเอียด ทำ Mind Mapping อีกที 5555