Στίχοι Σκιάχτρο -?- Βρέχει στην άκρη του ματιού μου, η νύχτα δεν κυλά πόσα λεπτά κουβαριασμένος στην άκρη του κρεβατιού μου τόσα λάθη, εφόσον δεν είχα ποτέ το νου μου γίνομαι όπλο στα χέρια του αδερφού μου, ξημέρωνε θυμάσαι-?- η πιο γλυκιά αμαρτία συμπλήρωμα του κενού μου άκου και σκάσε λίγο, σκιά στον τοίχο σημαίνει φως από πίσω, φοβίες μου γίναν λεπίδες που συχνά ακονίζω πόσο λίγο με ένιωσες τελικά στην άλλη γωνία κάποιος λέει για μένα το ίδιο, ξέρεις ακόμα σε σκοτώνω και ακόμα βρίσκω ένα λόγο να σ' αναστήσω οπλίζω την μνήμη το ψέμα της ομορφαίνει ανάγκη να ελπίζει σε κάτι όπου τον πόνο θα απαλύνει ,δείχνω πίστη σε μια τύχη που ανέκαθεν μας προδίδει το γαμήδι που μας πάει η αναμονή για τα χειρότερα που 'ρχονται με Χαλάει τι στον διάολο το μυαλό μου σου χρωστάει τι χρωστάει-?- Άλλη μια μέρα αναζήτηση για το κλειδί στην πόρτα έφυγα μα δε στο 'πα το 'χα ανάγκη να δω να γυρνά η ρόδα για κανέναν να μη νοιάζομαι, έτσι μου έμαθες συνάνθρωπε στα κάλπικα σου αισθήματα ανέκαθεν να φυλάγομαι ως την μέρα που θα πιάσουμε πάτο η ευτυχία θέλει χέρια καθαρά να την αγγίξεις και δεν τα έχω, ίσως να μην σε μάθω ποτέ τελικά παίζει να ήμουν άλλο ένα από τα αχυρένια ομοιώματα κατάρα με κυνηγά τα πιο λάθος μα και ζεστά μου συναισθήματα βγήκαν τόσο αυθόρμητα, η μοναξιά μας παρακολουθεί στενά πίσω από την κλειδαρότρυπα τρέφαμε σιγουριά και τόσα όνειρα τότε που στηριζόμασταν στα ματωμένα εφηβικά μας γόνατα με γόμα τα λάθη σβήναμε ονόματα λάθος λόγια και πρόσωπα κάθε μέρα από τότε σε κάθε ευκαιρία με σκότωνα σε αναμονή για να έρθουν τα χειρότερα. Ιθύνων Είναι μερόνυχτα κενά και μεθυσμένα γλιστρώ και πέφτω μέσ'τα μάτια σου μοιάζει με ψέμα μάτια παραπονεμένα που θωρούν τον κόσμο γύρω τους και φτάνω σε σημείο να αποφεύγω ακόμα και μένα τον ίδιο, δεν έχω ύπνο πλάθω όνειρα στον τόπο που την κάθε μέρα βαθειά στην ρουτίνα πνίγω και.. δε μ'ένιωσες έστω λίγο στα 4 άκρα του ορίζοντα κάποτε είπα θα φύγω μα εγωιστικά τυφλός τον δρόμο κλείνω για να βγω από την τρύπα που ανά πάσα στιγμή με ρίχνω όμως υπάρχω, αναπνέω και ζω έμαθα να μην μιλάω πολύ μα να ραπαρω να σου γράφω, κράτησε το αύριο σφιχτά έως που να 'ρθω από το χθες και έτσι το σήμερα που λες να καταγράψω, με την μάγισσα παίζω κρυφτώ πες μου είσαι εδώ; Έχω έναν γαμημένο λόγο λιώμα να αποκοιμηθώ κι άλλους τόσους να ξυπνώ να μην σε δω κανείς να μην με αντικρίσει, μάλλον είχε λόγο να με σβήσει μάλλον ήθελε να με μισήσει απόψε που θα κλείσουμε τα φώτα θα φωτίσει με σκότωσε όλη η φύση το κενό με συγκλονίζει πέφτω και θα με κρατήσει, η παρακμή γλυκιά σαν το μεθύσι φυ-τέψαμε στην μέση του θορύβου μελωδία για να ανθίσει και έτσι μέσα από κάθε μου λάθος βρίσκω λύση οι αγάπες γίνανε μίση. Στρίβω κάτι να με ηρεμήσει καιρό τώρα ψάχνω κάτι για να με γεμίσει, πλάτη στάθηκε η απρόσωπη ομορφιά κάτι γλυκό να τραγουδήσει ποιος είμαι να μου θυμίσει, κατοικώ στην ανθρώπινη κρίση δεν φτάνει μόνο να το προσπαθείς πρέπει η τύχη να το θελήσει. Λ.Γ. θα σου γράφω ώσπου ο κύκλος μας να κλείσει.
είναι μερόνυχτα κενά και μεθυσμένα,γλιστρώ και πέφτω με'στα μάτια σου μοιάζει με ψέμα-μάτια παραπονεμένα που θωρούν τον κόσμο γύρω τους και φτάνω σε σημείο ν'αποφύγω ακόμα και μένα τον ίδιο,δεν έχω ύπνο πλάθω όνειρα στον τόπο που την κάθε μέρα στην ρουτίνα πνίγω και..δε μ'ένιωσες έστω λίγο στα 4 άκρα του ορίζοντα κάποτε είπα "θα φύγω"..
Στίχοι
Σκιάχτρο -?-
Βρέχει στην άκρη του ματιού μου, η νύχτα δεν κυλά πόσα λεπτά κουβαριασμένος στην άκρη του κρεβατιού μου τόσα λάθη, εφόσον δεν είχα ποτέ το νου μου γίνομαι όπλο στα χέρια του αδερφού μου, ξημέρωνε θυμάσαι-?- η πιο γλυκιά αμαρτία συμπλήρωμα του κενού μου άκου και σκάσε λίγο, σκιά στον τοίχο σημαίνει φως από πίσω, φοβίες μου γίναν λεπίδες που συχνά ακονίζω πόσο λίγο με ένιωσες τελικά στην άλλη γωνία κάποιος λέει για μένα το ίδιο, ξέρεις ακόμα σε σκοτώνω και ακόμα βρίσκω ένα λόγο να σ' αναστήσω οπλίζω την μνήμη το ψέμα της ομορφαίνει ανάγκη να ελπίζει σε κάτι όπου τον πόνο θα απαλύνει ,δείχνω πίστη σε μια τύχη που ανέκαθεν μας προδίδει το γαμήδι που μας πάει η αναμονή για τα χειρότερα που 'ρχονται με Χαλάει τι στον διάολο το μυαλό μου σου χρωστάει τι χρωστάει-?- Άλλη μια μέρα αναζήτηση για το κλειδί στην πόρτα έφυγα μα δε στο 'πα το 'χα ανάγκη να δω να γυρνά η ρόδα για κανέναν να μη νοιάζομαι, έτσι μου έμαθες συνάνθρωπε στα κάλπικα σου αισθήματα ανέκαθεν να φυλάγομαι ως την μέρα που θα πιάσουμε πάτο η ευτυχία θέλει χέρια καθαρά να την αγγίξεις και δεν τα έχω, ίσως να μην σε μάθω ποτέ τελικά παίζει να ήμουν άλλο ένα από τα αχυρένια ομοιώματα κατάρα με κυνηγά τα πιο λάθος μα και ζεστά μου συναισθήματα βγήκαν τόσο αυθόρμητα, η μοναξιά μας παρακολουθεί στενά πίσω από την κλειδαρότρυπα τρέφαμε σιγουριά και τόσα όνειρα τότε που στηριζόμασταν στα ματωμένα εφηβικά μας γόνατα με γόμα τα λάθη σβήναμε ονόματα λάθος λόγια και πρόσωπα κάθε μέρα από τότε σε κάθε ευκαιρία με σκότωνα σε αναμονή για να έρθουν τα χειρότερα.
Ιθύνων
Είναι μερόνυχτα κενά και μεθυσμένα γλιστρώ και πέφτω μέσ'τα μάτια σου μοιάζει με ψέμα μάτια παραπονεμένα που θωρούν τον κόσμο γύρω τους και φτάνω σε σημείο να αποφεύγω ακόμα και μένα τον ίδιο, δεν έχω ύπνο πλάθω όνειρα στον τόπο που την κάθε μέρα βαθειά στην ρουτίνα πνίγω και.. δε μ'ένιωσες έστω λίγο στα 4 άκρα του ορίζοντα κάποτε είπα θα φύγω μα εγωιστικά τυφλός τον δρόμο κλείνω για να βγω από την τρύπα που ανά πάσα στιγμή με ρίχνω όμως υπάρχω, αναπνέω και ζω έμαθα να μην μιλάω πολύ μα να ραπαρω να σου γράφω, κράτησε το αύριο σφιχτά έως που να 'ρθω από το χθες και έτσι το σήμερα που λες να καταγράψω, με την μάγισσα παίζω κρυφτώ πες μου είσαι εδώ; Έχω έναν γαμημένο λόγο λιώμα να αποκοιμηθώ κι άλλους τόσους να ξυπνώ να μην σε δω κανείς να μην με αντικρίσει, μάλλον είχε λόγο να με σβήσει μάλλον ήθελε να με μισήσει απόψε που θα κλείσουμε τα φώτα θα φωτίσει με σκότωσε όλη η φύση το κενό με συγκλονίζει πέφτω και θα με κρατήσει, η παρακμή γλυκιά σαν το μεθύσι φυ-τέψαμε στην μέση του θορύβου μελωδία για να ανθίσει και έτσι μέσα από κάθε μου λάθος βρίσκω λύση οι αγάπες γίνανε μίση. Στρίβω κάτι να με ηρεμήσει καιρό τώρα ψάχνω κάτι για να με γεμίσει, πλάτη στάθηκε η απρόσωπη ομορφιά κάτι γλυκό να τραγουδήσει ποιος είμαι να μου θυμίσει, κατοικώ στην ανθρώπινη κρίση δεν φτάνει μόνο να το προσπαθείς πρέπει η τύχη να το θελήσει. Λ.Γ. θα σου γράφω ώσπου ο κύκλος μας να κλείσει.
Αδερφέ κάποιες διορθώσεις νμζ :
- Που ανά πάσα ευάλωτη στιγμή με ρίχνω
- Θα φωτίσει με σκότος όλη η φύση
δείχνω πίστη σε μια τύχη που ανέκαθεν μας προδίδει...
ξεφεύγει αλάνια μου!
❤❤❤
πολύ ωραίο μάγκες.
παραγωγαρα και στιχαρεςςς!!!
είναι μερόνυχτα κενά και μεθυσμένα,γλιστρώ και πέφτω με'στα μάτια σου μοιάζει με ψέμα-μάτια παραπονεμένα που θωρούν τον κόσμο γύρω τους και φτάνω σε σημείο ν'αποφύγω ακόμα και μένα τον ίδιο,δεν έχω ύπνο πλάθω όνειρα στον τόπο που την κάθε μέρα στην ρουτίνα πνίγω και..δε μ'ένιωσες έστω λίγο στα 4 άκρα του ορίζοντα κάποτε είπα "θα φύγω"..
Παιδιά μου! ❤
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΓΑΜΑΑΑΑΑΑΕΙ
δε μ'ένιωσες έστω λίγο στα 4 άκρα του ορίζοντα κάποτε είπα "θα φύγω"..
υπέροχο √
Σκιά στον τοίχο σημαίνει φως από πίσω.
medusa... mas esteiles file, trelh paragwgh
!!!!!
Υπάρχουν κάπου οι στίχοι;
..!!!