Στίχοι: Αντίγνωμος Η συλλογική τρέλα λέγεται και κοινή λογική κι εκείνοι οι λογικοί που βιαστικοί γυρνούν ανάμεσά μας είναι η ιδανική τροφή της μοναξιάς μας, αν μας παραπονεθεί… Δε χρειάζεται να δουν την άλλη πλευρά μας αν είναι αποκρουστική κι αφού η στιγμή περνά δεν θα επαναληφθεί, μα είναι στυγνή και μένει στη μνήμη. Οι πιο πολλοί από εμάς είμαστε λίγοι αυτό με πνίγει, στην καλύτερη μισοί… «Ναι, μεν, αλλά!» μα δε με απασχολεί, μίσησα την αναστολή τόσο πολύ! Δε με θυμάμαι πια μα έμαθα απ’ έξω εσάς κι ήταν ισάξια ανταλλαγή σα να ‘ναι εντάξει, δηλαδή δε με πειράζει πια, κατάλαβα. Το κάθε μάθημά μου έγινε πάθημα μα ανάθεμα τα μαθηματικά! Τα ‘χω μάθει από την αρχή, γι’ αυτό δεν μ’ άρεσαν κι είπα να αφαιρεθώ, μα είναι συνάρτηση, ουδέποτε πρέπει να πάψουν οι πράξεις… Όχι πως με νοιάζει, μα αν βρεις χρόνο ας περάσεις να με αλλάξεις…! Ο φάλτσος κι η φαλτσέτα έχουν ένα κοινό και διαφορές μεγάλες μα αν έχεις λίγη φαντασία τα ταιριάζεις κι ο τρόπος δείχνει ποιόν απ’ τους δυο φοβάσαι και σε ποιόν απ’ τους δυο μοιάζεις. Ο πιο σκληρός άνθρωπος μέσα του μπορεί να ουρλιάζει, ξέρεις τί; κανείς δεν είναι αναγκασμένος να ‘ρθει, να δεχτεί ή να ανεχτεί! Είναι σα παιχνίδι: είμαστε εχθροί - χάνουμε μαζί άρα λεγόμαστε φίλοι κι η αυταπάρνηση είναι το όπιο του εγωιστή… 'Ο,τι θες εσύ! Ανάμεσά μας τόσες ανάγκες αλλά μεσάζουσες ενώ μέσα μας άλλες, μα δεν άκουσες. Ας μην μας ανταλλάξουμε ακόμα για σιγουριά που έχει σκουριά κι ας είναι αργά! Κάποιες νύχτες μας ήταν άχρηστες Συνειρμός Στιγμές που πίστεψες σου δώσαν σιγουριά, μα μετά το πρώτο βήμα πάντα θα 'σαι πιο κοντά στο πουθενά μ' έπιασα να μιλώ για μένα σε ανθρώπους που δεν άξιζαν ν' ακούσουν ούτε τα μισά απ' αυτά. Σ' είδα να γίνεσαι φτηνός γιατί η αλήθεια εδώ πληρώνεται ακριβά, θα' κρυβα τους όρκους μου πριν απ' την αμαρτία, δεν αποτελεί πια δικαιολογία το να βλέπουμε τον πόνο ως μαγεία, όσο η γη ακολουθεί την κυκλική της πορεία θα φέρνει Νύχτα μέσα στα μάτια σου γι' αυτό κι εγώ δεν ήρθα να ζητήσω το φως μα να ρίξω δίχτυα στη φτιαχτή σου συμπαράσταση και θέλει υπομονή όμως δεν την είχα. Έχω μια αλήθεια για την κάθε νοσταλγία του γυρισμού που κάνω ψέμα στη φωνή του εγωισμού, μετά το πρώτο δάκρυ τα μάτια σου δείχνουν όσα θέλεις ν' αποφύγεις καιρό τώρα μα αυτά βρίσκονται παντού και.. κρατάμε μέσα μας ταμπού με το φόβο πως δε θ' ακουστούν ποτέ όλα αυτά που θέλουμε να πούμε μια Δύση που μετά το τέλος της η Αυγή θα έρθει αργά, στη σκέψη που σε κυνηγά αρκετά για να σε πνίξει μα σου δίνει αρκετά για να 'χεις πίστη πως υπάρχει τρόπος ν' αγγίξεις το φως πριν να μπεις στη Νύχτα Της Ολότητας Μονάς Θυμάμαι τα πάντα από την πρώτη μου νύχτα με την αλήθεια μας γυμνή, όσο η μάνα γη κίνδυνο μας θηλάζει. Το μυαλό μου βράζει και θρηνεί για το δικό σου, ως την αυγή και μια νυχτερινή νότα μας ξεκουράζει. Εγώ την τάση να ζω μαζί με την πιο τρωτή μου σκέψη, το όνειρο μου θα ζήσει και θα παλέψει. Θα έρθει βράδυ να σε κλέψει, να σε στέψει με τα αστέρια του ουρανού. Μίσησα την κατάρα του εθισμού όταν όλες οι λέξεις μου δε σήμαιναν τίποτα, βήματα πίσω συντέλεσαν όλα στη πράξη του χαμού. ΛΓ, Της Ολότητας Μονάς, Αντίγνωμος, μάγκες το νου. Αδέρφια, το νου. Στη νύχτα.
Στιγμές που πίστεψες σου δώσαν σιγουριά, μα μετά το πρώτο βήμα πάντα θα 'σαι πιο κοντά στο πουθενά μ' έπιασα να μιλώ για μένα σε ανθρώπους που δεν άξιζαν ν' ακούσουν ούτε τα μισά απ' αυτά.
Αλήθεια τελικά αυτό έχουμε ανάγκη .. ανθρώπους που γράφουν για τα πιο βαθιά, για την αφάνεια, για ο,τι κρύβει ο καθένας μας ,για κάτι πιο βαθύ πέρα απ'το συνηθισμένο. Όμως για να γίνει αυτό θέλει σκάλισμα και σκέψη και τόσα άλλα που μάλλον όπως λένε και οι στίχοι "λίγοι" θα το προσπαθησουν. Μακάρι κάποτε αυτοί οι λίγοι να γίνουν πολλοί κ να μαθευτεί η αλήθεια πιο πολύ. Δεν ξέρω ανάγκη μου φάνηκε να τα γράψω γιατί αυτό το ραπ σας αξίζει.
Και όχι μόνο αυτό αδελφέ ... Προσφέρουν ώθηση και ελπίδα να γράψεις ότι κρύβεις μέσα σου , να ασχοληθείς με εσένα , να σκεφτείς πέρα από την καθημερινή βρωμιά που δεχόμαστε . Με έχουν βοηθήσει πάρα πολύ αυτά τα παιδιά , να απεικονισω τις σκέψεις μου , να τις μελοποιησω και στο τέλος να τις κοιτώ με καθαρό μυαλό . Είναι πολύ βαθύ όλο αυτό , δεν μπορώ να το εξηγήσω εύκολα ...
@@unknownkostas3004 έχεις απόλυτο δίκιο , δίνουν ώθηση και στο καθένα να ψαχτει μέσα του και να σκεφτεί είτε γράφοντας είτε κάνοντας οτιδήποτε άλλο γεμίζει την ψυχή και το νου
Τιμή μου που ήξερα πριν ορισμένες εβδομάδες ότι το συγκεκριμένο θα κυκλοφορούσε μέσα στον Μάρτη. Χρηστάρα, μαγική παραγωγή πάλι αδερφέ μου! Την αγάπη μου!
*Ανάμεσά μας τόσες ανάγκες, μα μεσάζουσες ενω μέσα μας άλλες ,μα δεν άκουσες...μετά το πρώτο δάκρυ τα μάτια σου δείχνουν οσα θέλεις να αποφύγεις καιρό τώρα μα αυτά βρίσκονται παντού*
Όσοι νιώθουν τον στιχο αυτό είναι πιο γεμάτοι από ποτέ. Δεν είμαστε λίγοι με αυτή την έννοια ρε μαλακες. Είμαστε ΟΙ λίγοι που νιώθουμε έτσι. Με αυτή την έννοια είμαστε λίγοι.
@@-va21-57 Ο καθένας το μεταφράζει διαφορετικά και αυτή είναι η μαγεία αυτής της μουσικής . Εγώ το μεταφράζω με το πιο αυστηρό τρόπο και πονάει άσχημα ...
@@Liakoskourtakos Τρελέ αυτά τα παλικάρια τα ακούω αρκετό καιρό , είναι ο λόγος που γράφω ότι έχω κρυμμένο στο κεφάλι μου . Με ώθησαν να σκάψω μέσα μου και να αφήσω την σκέψη ελεύθερη . . . Πες με τρελό αλλά βοηθάει πολύ ...
Το κάθε μάθημά μου έγινε πάθημα μα ανάθεμα τα μαθηματικά! Τα 'χω μάθει από την αρχή , γι ' αυτό δεν μ' άρεσαν κι είπα να αφαιρεθω, μα είναι συνάρτηση , ουδέποτε πρέπει να πάψουν οι πράξεις . Όχι πως με νοιάζει, μα αν βρεις χρόνο ας περάσεις να με αλλάξεις...!!!!
Στίχοι: Αντίγνωμος Η συλλογική τρέλα λέγεται και κοινή λογική κι εκείνοι οι λογικοί που βιαστικοί γυρνούν ανάμεσά μας είναι η ιδανική τροφή της μοναξιάς μας, αν μας παραπονεθεί… Δε χρειάζεται να δουν την άλλη πλευρά μας αν είναι αποκρουστική κι αφού η στιγμή περνά δεν θα επαναληφθεί, μα είναι στυγνή και μένει στη μνήμη. Οι πιο πολλοί από εμάς είμαστε λίγοι αυτό με πνίγει, στην καλύτερη μισοί… «Ναι, μεν, αλλά!» μα δε με απασχολεί, μίσησα την αναστολή τόσο πολύ! Δε με θυμάμαι πια μα έμαθα απ’ έξω εσάς κι ήταν ισάξια ανταλλαγή σα να ‘ναι εντάξει, δηλαδή δε με πειράζει πια, κατάλαβα. Το κάθε μάθημά μου έγινε πάθημα μα ανάθεμα τα μαθηματικά! Τα ‘χω μάθει από την αρχή, γι’ αυτό δεν μ’ άρεσαν κι είπα να αφαιρεθώ, μα είναι συνάρτηση, ουδέποτε πρέπει να πάψουν οι πράξεις… Όχι πως με νοιάζει, μα αν βρεις χρόνο ας περάσεις να με αλλάξεις…! Ο φάλτσος κι η φαλτσέτα έχουν ένα κοινό και διαφορές μεγάλες μα αν έχεις λίγη φαντασία τα ταιριάζεις κι ο τρόπος δείχνει ποιόν απ’ τους δυο φοβάσαι και σε ποιόν απ’ τους δυο μοιάζεις. Ο πιο σκληρός άνθρωπος μέσα του μπορεί να ουρλιάζει, ξέρεις τί; κανείς δεν είναι αναγκασμένος να ‘ρθει, να δεχτεί ή να ανεχτεί! Είναι σα παιχνίδι: είμαστε εχθροί - χάνουμε μαζί άρα λεγόμαστε φίλοι κι η αυταπάρνηση είναι το όπιο του εγωιστή… 'Ο,τι θες εσύ! Ανάμεσά μας τόσες ανάγκες αλλά μεσάζουσες ενώ μέσα μας άλλες, μα δεν άκουσες. Ας μην μας ανταλλάξουμε ακόμα για σιγουριά που έχει σκουριά κι ας είναι αργά! Κάποιες νύχτες μας ήταν άχρηστες Συνειρμός Στιγμές που πίστεψες σου δώσαν σιγουριά, μα μετά το πρώτο βήμα πάντα θα 'σαι πιο κοντά στο πουθενά μ' έπιασα να μιλώ για μένα σε ανθρώπους που δεν άξιζαν ν' ακούσουν ούτε τα μισά απ' αυτά. Σ' είδα να γίνεσαι φτηνός γιατί η αλήθεια εδώ πληρώνεται ακριβά, θα' κρυβα τους όρκους μου πριν απ' την αμαρτία, δεν αποτελεί πια δικαιολογία το να βλέπουμε τον πόνο ως μαγεία, όσο η γη ακολουθεί την κυκλική της πορεία θα φέρνει Νύχτα μέσα στα μάτια σου γι' αυτό κι εγώ δεν ήρθα να ζητήσω το φως μα να ρίξω δίχτυα στη φτιαχτή σου συμπαράσταση και θέλει υπομονή όμως δεν την είχα. Έχω μια αλήθεια για την κάθε νοσταλγία του γυρισμού που κάνω ψέμα στη φωνή του εγωισμού, μετά το πρώτο δάκρυ τα μάτια σου δείχνουν όσα θέλεις ν' αποφύγεις καιρό τώρα μα αυτά βρίσκονται παντού και.. κρατάμε μέσα μας ταμπού με το φόβο πως δε θ' ακουστούν ποτέ όλα αυτά που θέλουμε να πούμε μια Δύση που μετά το τέλος της η Αυγή θα έρθει αργά, στη σκέψη που σε κυνηγά αρκετά για να σε πνίξει μα σου δίνει αρκετά για να 'χεις πίστη πως υπάρχει τρόπος ν' αγγίξεις το φως πριν να μπεις στη Νύχτα Της Ολότητας Μονάς Θυμάμαι τα πάντα από την πρώτη μου νύχτα με την αλήθεια μας γυμνή, όσο η μάνα γη κίνδυνο μας θηλάζει. Το μυαλό μου βράζει και θρηνεί για το δικό σου, ως την αυγή και μια νυχτερινή νότα μας ξεκουράζει. Εγώ την τάση να ζω μαζί με την πιο τρωτή μου σκέψη, το όνειρο μου θα ζήσει και θα παλέψει. Θα έρθει βράδυ να σε κλέψει, να σε στέψει με τα αστέρια του ουρανού. Μίσησα την κατάρα του εθισμού όταν όλες οι λέξεις μου δε σήμαιναν τίποτα, βήματα πίσω συντέλεσαν όλα στη πράξη του χαμού. ΛΓ, Της Ολότητας Μονάς, Αντίγνωμος, μάγκες το νου. Αδέρφια, το νου. Στη νύχτα. O AGAPHMENOS M STOIXOS
Στίχοι:
Αντίγνωμος
Η συλλογική τρέλα λέγεται και κοινή λογική
κι εκείνοι οι λογικοί που βιαστικοί γυρνούν ανάμεσά μας
είναι η ιδανική τροφή της μοναξιάς μας, αν μας παραπονεθεί…
Δε χρειάζεται να δουν την άλλη πλευρά μας αν είναι αποκρουστική
κι αφού η στιγμή περνά δεν θα επαναληφθεί, μα είναι στυγνή και μένει στη μνήμη.
Οι πιο πολλοί από εμάς είμαστε λίγοι αυτό με πνίγει, στην καλύτερη μισοί…
«Ναι, μεν, αλλά!» μα δε με απασχολεί, μίσησα την αναστολή τόσο πολύ!
Δε με θυμάμαι πια μα έμαθα απ’ έξω εσάς κι ήταν ισάξια ανταλλαγή σα να ‘ναι εντάξει,
δηλαδή δε με πειράζει πια, κατάλαβα.
Το κάθε μάθημά μου έγινε πάθημα μα ανάθεμα τα μαθηματικά!
Τα ‘χω μάθει από την αρχή, γι’ αυτό δεν μ’ άρεσαν κι είπα να αφαιρεθώ,
μα είναι συνάρτηση, ουδέποτε πρέπει να πάψουν οι πράξεις…
Όχι πως με νοιάζει, μα αν βρεις χρόνο ας περάσεις να με αλλάξεις…!
Ο φάλτσος κι η φαλτσέτα έχουν ένα κοινό και διαφορές μεγάλες
μα αν έχεις λίγη φαντασία τα ταιριάζεις κι ο τρόπος δείχνει
ποιόν απ’ τους δυο φοβάσαι και σε ποιόν απ’ τους δυο μοιάζεις.
Ο πιο σκληρός άνθρωπος μέσα του μπορεί να ουρλιάζει, ξέρεις τί;
κανείς δεν είναι αναγκασμένος να ‘ρθει, να δεχτεί ή να ανεχτεί!
Είναι σα παιχνίδι: είμαστε εχθροί - χάνουμε μαζί άρα λεγόμαστε φίλοι
κι η αυταπάρνηση είναι το όπιο του εγωιστή… 'Ο,τι θες εσύ!
Ανάμεσά μας τόσες ανάγκες αλλά μεσάζουσες ενώ μέσα μας άλλες, μα δεν άκουσες.
Ας μην μας ανταλλάξουμε ακόμα για σιγουριά που έχει σκουριά κι ας είναι αργά!
Κάποιες νύχτες μας ήταν άχρηστες
Συνειρμός
Στιγμές που πίστεψες σου δώσαν σιγουριά, μα μετά το πρώτο βήμα πάντα θα 'σαι πιο κοντά στο πουθενά
μ' έπιασα να μιλώ για μένα σε ανθρώπους που δεν άξιζαν ν' ακούσουν ούτε τα μισά απ' αυτά.
Σ' είδα να γίνεσαι φτηνός γιατί η αλήθεια εδώ πληρώνεται ακριβά, θα' κρυβα τους όρκους μου πριν απ' την αμαρτία,
δεν αποτελεί πια δικαιολογία το να βλέπουμε τον πόνο ως μαγεία, όσο η γη ακολουθεί την κυκλική της πορεία θα φέρνει Νύχτα
μέσα στα μάτια σου γι' αυτό κι εγώ δεν ήρθα να ζητήσω το φως μα να ρίξω δίχτυα στη φτιαχτή σου συμπαράσταση
και θέλει υπομονή όμως δεν την είχα. Έχω μια αλήθεια για την κάθε νοσταλγία του γυρισμού που κάνω ψέμα στη φωνή του εγωισμού,
μετά το πρώτο δάκρυ τα μάτια σου δείχνουν όσα θέλεις ν' αποφύγεις καιρό τώρα μα αυτά βρίσκονται παντού και..
κρατάμε μέσα μας ταμπού με το φόβο πως δε θ' ακουστούν ποτέ όλα αυτά που θέλουμε να πούμε
μια Δύση που μετά το τέλος της η Αυγή θα έρθει αργά, στη σκέψη που σε κυνηγά αρκετά για να σε πνίξει
μα σου δίνει αρκετά για να 'χεις πίστη πως υπάρχει τρόπος ν' αγγίξεις το φως πριν να μπεις στη Νύχτα
Της Ολότητας Μονάς
Θυμάμαι τα πάντα από την πρώτη μου νύχτα με την αλήθεια μας γυμνή, όσο η μάνα γη κίνδυνο μας θηλάζει.
Το μυαλό μου βράζει και θρηνεί για το δικό σου, ως την αυγή και μια νυχτερινή νότα μας ξεκουράζει.
Εγώ την τάση να ζω μαζί με την πιο τρωτή μου σκέψη, το όνειρο μου θα ζήσει και θα παλέψει.
Θα έρθει βράδυ να σε κλέψει, να σε στέψει με τα αστέρια του ουρανού.
Μίσησα την κατάρα του εθισμού όταν όλες οι λέξεις μου δε σήμαιναν τίποτα, βήματα πίσω συντέλεσαν όλα στη πράξη του χαμού.
ΛΓ, Της Ολότητας Μονάς, Αντίγνωμος, μάγκες το νου. Αδέρφια, το νου. Στη νύχτα.
Έχω την τάση να ζω με την πιο τρωτή μου σκέψη*
InstaBlaster...
Ο πιο σκληρός άνθρωπος μέσα του μπορεί να ουρλιάζει.
" Οι πιο πολλοί είμαστε λίγοι , αυτό με πνίγει "
Μας κάνατε να πονάμε , να σκεφτόμαστε , να ταυτιζόμαστε .
Να νιώθουμε . . .
*Ο πιο σκληρός άνθρωπος μέσα του μπορεί να ουρλιάζει..* Να ΄στε πάντα καλά ρε πάντα υγεία..!
Δεν αποτελεί πλέον δικαιολογία, το να βλέπουμε τον πόνο ως μαγεία...
Έλα Χρησταρα
@@Erad520 Ελααα μάγκα
Στιγμές που πίστεψες σου δώσαν σιγουριά, μα μετά το πρώτο βήμα πάντα θα 'σαι πιο κοντά στο πουθενά
μ' έπιασα να μιλώ για μένα σε ανθρώπους που δεν άξιζαν ν' ακούσουν ούτε τα μισά απ' αυτά.
Μ’έπιασα να μιλώ για εμένα σε ανθρώπους που δεν άξιζαν ν’ακούσουν ούτε τα μισά από αυτά.
Οχι πως με νοιάζει, μα αν βρεις χρόνο ας περάσεις.
θέλει υπομονή όμως δεν την είχα. Μπράβο, υγεία πάντα.
Αλήθεια τελικά αυτό έχουμε ανάγκη .. ανθρώπους που γράφουν για τα πιο βαθιά, για την αφάνεια, για ο,τι κρύβει ο καθένας μας ,για κάτι πιο βαθύ πέρα απ'το συνηθισμένο. Όμως για να γίνει αυτό θέλει σκάλισμα και σκέψη και τόσα άλλα που μάλλον όπως λένε και οι στίχοι "λίγοι" θα το προσπαθησουν.
Μακάρι κάποτε αυτοί οι λίγοι να γίνουν πολλοί κ να μαθευτεί η αλήθεια πιο πολύ.
Δεν ξέρω ανάγκη μου φάνηκε να τα γράψω γιατί αυτό το ραπ σας αξίζει.
Και όχι μόνο αυτό αδελφέ ... Προσφέρουν ώθηση και ελπίδα να γράψεις ότι κρύβεις μέσα σου , να ασχοληθείς με εσένα , να σκεφτείς πέρα από την καθημερινή βρωμιά που δεχόμαστε . Με έχουν βοηθήσει πάρα πολύ αυτά τα παιδιά , να απεικονισω τις σκέψεις μου , να τις μελοποιησω και στο τέλος να τις κοιτώ με καθαρό μυαλό . Είναι πολύ βαθύ όλο αυτό , δεν μπορώ να το εξηγήσω εύκολα ...
@@unknownkostas3004 έχεις απόλυτο δίκιο , δίνουν ώθηση και στο καθένα να ψαχτει μέσα του και να σκεφτεί είτε γράφοντας είτε κάνοντας οτιδήποτε άλλο γεμίζει την ψυχή και το νου
@@Mythical. Αυτό ακριβώς . Θα το συνεχίσεις το ραπ ; Διότι έχω ακούσει μερικά κομμάτια σου...
@@unknownkostas3004 φυσικά , υπομονή αδερφε..
@@Mythical. Έγινε τρελέ καλό υπόλοιπο ημέρας ...
Και το χρειαζόμουν ρε παιδιά...
Μας φτιάξατε το βράδυ...Να είστε καλαα!
Ο πιο σκληρός άνθρωπος μεσα του μπορεί να ουρλιάζει..
Τιμή μου που ήξερα πριν ορισμένες εβδομάδες ότι το συγκεκριμένο θα κυκλοφορούσε μέσα στον Μάρτη. Χρηστάρα, μαγική παραγωγή πάλι αδερφέ μου! Την αγάπη μου!
*ΑΠΛΑ ΤΕΛΕΙΟ*
Ο πιο σκληρός άνθρωπος μέσα του μπορεί να ουρλιάζει..
Respect από το 12 αδέρφια
Απλά σεβασμός κομμάταρος
Yπεροχο.Μπραβο.
Είστε μοναδικοι και αυτό είναι που σας κάνει μοναδικούς 🔥🔥🔥
*Ανάμεσά μας τόσες ανάγκες, μα μεσάζουσες ενω μέσα μας άλλες ,μα δεν άκουσες...μετά το πρώτο δάκρυ τα μάτια σου δείχνουν οσα θέλεις να αποφύγεις καιρό τώρα μα αυτά βρίσκονται παντού*
Δεν έχω λόγια..
❤️
💜💜🍻
συνειρμος!!!!!
Το τελευταίο κουπλέ μέχρι στιγμής ... ακόμα αναμένουμε το επόμενο 3και χρόνια μετά !
Οι πιο πολλοί από εμάς είμαστε λίγοι αυτό με πνίγει, στην καλύτερη μισοί…
δεν εχω να πω τιποτα αλλο
Αδελφέ είναι στιχαρα που πονάει πάρα πολύ βαθιά . Άντε κοιμήσου μετά . . .
@@unknownkostas3004 aderfe exw mish wra akoma epeksergazomai ton stixo kai sovara ponaei poly
Όσοι νιώθουν τον στιχο αυτό είναι πιο γεμάτοι από ποτέ. Δεν είμαστε λίγοι με αυτή την έννοια ρε μαλακες. Είμαστε ΟΙ λίγοι που νιώθουμε έτσι. Με αυτή την έννοια είμαστε λίγοι.
@@-va21-57 Ο καθένας το μεταφράζει διαφορετικά και αυτή είναι η μαγεία αυτής της μουσικής . Εγώ το μεταφράζω με το πιο αυστηρό τρόπο και πονάει άσχημα ...
@@Liakoskourtakos Τρελέ αυτά τα παλικάρια τα ακούω αρκετό καιρό , είναι ο λόγος που γράφω ότι έχω κρυμμένο στο κεφάλι μου . Με ώθησαν να σκάψω μέσα μου και να αφήσω την σκέψη ελεύθερη . . . Πες με τρελό αλλά βοηθάει πολύ ...
Οι πιο πολλοί από εμάς είμαστε λίγοι αυτό με πνίγει, στην καλύτερη μισοί…
Δε με θυμάμαι πια μα έμαθα απ’ έξω εσάς κι ήταν ισάξια ανταλλαγή
Θυμάμαι τα πάντα από την πρώτη μου νύχτα
εσενα τον 1 δε σε κατηγορω.. δε βλεπουμε τα πραγματα οπως ειναι, αλλα οπως ειμαστε..
Μίσησα την κατάρα του εθισμού όταν όλες οι λέξεις μου δεν σήμαιναν τίποτα, βήματα πίσω συντέλεσαν όλα στη πράξη του χαμού.
τι κομματάρα είναι αυτή...
είχα καιρό να νιώσω κάτι βαθύ απ το ραπ... μπράβο αλάνια
"ΑΔΈΡΦΙΑ ΤΟ ΝΟΥ στη νύχτα "
Τι να πεις για τέτοια κομμάτια... Πιο βαθιά από οποιαδήποτε Αγάπη.. 😉
💣💣💣💣
Μίσησα την κατάρα του εθισμού.
σε είδα να γίνεσαι φθηνός γιατι εδώ η αλήθεια πληρώνεται ακριβά.
θέες, άνθρωποι με Α κεφαλαίο και ψυχάρες για παρέα..και μουσικάρες.. τα "λιγα" είναι και τα πολλά μερικές φορές!
Ποίηση λέγεται αυτο...
!!!
*Τι βγάλατε γαμω, σας αγαπάω*
Δε με θυμαμαι πια μα εμαθα απ'εξω εσας κι ηταν ισαξια ανταλλαγη σα να'ναι ενταξει,δηλαδη δε με πειραζει πια,καταλαβα
Το κάθε μάθημά μου έγινε πάθημα μα ανάθεμα τα μαθηματικά! Τα 'χω μάθει από την αρχή , γι ' αυτό δεν μ' άρεσαν κι είπα να αφαιρεθω, μα είναι συνάρτηση , ουδέποτε πρέπει να πάψουν οι πράξεις . Όχι πως με νοιάζει, μα αν βρεις χρόνο ας περάσεις να με αλλάξεις...!!!!
Που να κοιμηθεις μετά....
Αυτό το κομμάτι το λες και βομβαρδισμό..
Τα λόγια είναι περιττά
Μα ειναι στιγμη και μενει στη μνημη...
Ton nou
Στίχοι:
Αντίγνωμος
Η συλλογική τρέλα λέγεται και κοινή λογική
κι εκείνοι οι λογικοί που βιαστικοί γυρνούν ανάμεσά μας
είναι η ιδανική τροφή της μοναξιάς μας, αν μας παραπονεθεί…
Δε χρειάζεται να δουν την άλλη πλευρά μας αν είναι αποκρουστική
κι αφού η στιγμή περνά δεν θα επαναληφθεί, μα είναι στυγνή και μένει στη μνήμη.
Οι πιο πολλοί από εμάς είμαστε λίγοι αυτό με πνίγει, στην καλύτερη μισοί…
«Ναι, μεν, αλλά!» μα δε με απασχολεί, μίσησα την αναστολή τόσο πολύ!
Δε με θυμάμαι πια μα έμαθα απ’ έξω εσάς κι ήταν ισάξια ανταλλαγή σα να ‘ναι εντάξει,
δηλαδή δε με πειράζει πια, κατάλαβα.
Το κάθε μάθημά μου έγινε πάθημα μα ανάθεμα τα μαθηματικά!
Τα ‘χω μάθει από την αρχή, γι’ αυτό δεν μ’ άρεσαν κι είπα να αφαιρεθώ,
μα είναι συνάρτηση, ουδέποτε πρέπει να πάψουν οι πράξεις…
Όχι πως με νοιάζει, μα αν βρεις χρόνο ας περάσεις να με αλλάξεις…!
Ο φάλτσος κι η φαλτσέτα έχουν ένα κοινό και διαφορές μεγάλες
μα αν έχεις λίγη φαντασία τα ταιριάζεις κι ο τρόπος δείχνει
ποιόν απ’ τους δυο φοβάσαι και σε ποιόν απ’ τους δυο μοιάζεις.
Ο πιο σκληρός άνθρωπος μέσα του μπορεί να ουρλιάζει, ξέρεις τί;
κανείς δεν είναι αναγκασμένος να ‘ρθει, να δεχτεί ή να ανεχτεί!
Είναι σα παιχνίδι: είμαστε εχθροί - χάνουμε μαζί άρα λεγόμαστε φίλοι
κι η αυταπάρνηση είναι το όπιο του εγωιστή… 'Ο,τι θες εσύ!
Ανάμεσά μας τόσες ανάγκες αλλά μεσάζουσες ενώ μέσα μας άλλες, μα δεν άκουσες.
Ας μην μας ανταλλάξουμε ακόμα για σιγουριά που έχει σκουριά κι ας είναι αργά!
Κάποιες νύχτες μας ήταν άχρηστες
Συνειρμός
Στιγμές που πίστεψες σου δώσαν σιγουριά, μα μετά το πρώτο βήμα πάντα θα 'σαι πιο κοντά στο πουθενά
μ' έπιασα να μιλώ για μένα σε ανθρώπους που δεν άξιζαν ν' ακούσουν ούτε τα μισά απ' αυτά.
Σ' είδα να γίνεσαι φτηνός γιατί η αλήθεια εδώ πληρώνεται ακριβά, θα' κρυβα τους όρκους μου πριν απ' την αμαρτία,
δεν αποτελεί πια δικαιολογία το να βλέπουμε τον πόνο ως μαγεία, όσο η γη ακολουθεί την κυκλική της πορεία θα φέρνει Νύχτα
μέσα στα μάτια σου γι' αυτό κι εγώ δεν ήρθα να ζητήσω το φως μα να ρίξω δίχτυα στη φτιαχτή σου συμπαράσταση
και θέλει υπομονή όμως δεν την είχα. Έχω μια αλήθεια για την κάθε νοσταλγία του γυρισμού που κάνω ψέμα στη φωνή του εγωισμού,
μετά το πρώτο δάκρυ τα μάτια σου δείχνουν όσα θέλεις ν' αποφύγεις καιρό τώρα μα αυτά βρίσκονται παντού και..
κρατάμε μέσα μας ταμπού με το φόβο πως δε θ' ακουστούν ποτέ όλα αυτά που θέλουμε να πούμε
μια Δύση που μετά το τέλος της η Αυγή θα έρθει αργά, στη σκέψη που σε κυνηγά αρκετά για να σε πνίξει
μα σου δίνει αρκετά για να 'χεις πίστη πως υπάρχει τρόπος ν' αγγίξεις το φως πριν να μπεις στη Νύχτα
Της Ολότητας Μονάς
Θυμάμαι τα πάντα από την πρώτη μου νύχτα με την αλήθεια μας γυμνή, όσο η μάνα γη κίνδυνο μας θηλάζει.
Το μυαλό μου βράζει και θρηνεί για το δικό σου, ως την αυγή και μια νυχτερινή νότα μας ξεκουράζει.
Εγώ την τάση να ζω μαζί με την πιο τρωτή μου σκέψη, το όνειρο μου θα ζήσει και θα παλέψει.
Θα έρθει βράδυ να σε κλέψει, να σε στέψει με τα αστέρια του ουρανού.
Μίσησα την κατάρα του εθισμού όταν όλες οι λέξεις μου δε σήμαιναν τίποτα, βήματα πίσω συντέλεσαν όλα στη πράξη του χαμού.
ΛΓ, Της Ολότητας Μονάς, Αντίγνωμος, μάγκες το νου. Αδέρφια, το νου. Στη νύχτα. O AGAPHMENOS M STOIXOS
Δε με θυμάμαι πια μα έμαθα απ’ έξω εσάς κι ήταν ισάξια ανταλλαγή