Over dat land van regeltjes: Ik deed gisteren een aanbod aan een buurtkamer waar ik nauw bij betrokken ben, Ik zei; 'Zal ik de ruimte eens helpen organiseren, want ik voel me hier, als ik langskom, niet op mijn gemak. De overvolle kasten kunnen niet dicht, het handvat is van de koelkast gebroken, de kast ligt vol met glasscherven van een kapotte vaas, enz.' "Nou", zei het hoofd van de organisatie; 'Dat klinkt geweldig, klinkt als muziek in mijn oren." (Ik wist namelijk dat daar budget voor was.) Ik zei; 'Ja, want ik weet precies de goede bak voor de plastic-afval-zak. Zo bespaar je ruimte, verminder je plastic-afval en kun je hem makkelijk schoonmaken.' Direct ging ik verder; 'En een stel schuifbakken in de kast, voor de vallende stapels handdoeken? En een likje verf, om die vlekken weg te halen. En een mooi houten doosje voor alle potloden en pennen. En een keertje de gordijnen in de was. Geen moeite, hoor." Het team leek enthousiast. Ze waren het er allemaal mee eens dat de ruimte erg triest was. "En dan koop ik een stel kerstslingers, in plaats van die kapotte slingers die jullie met plakband samenhouden", zei ik voorzichtig. "En een Kerst-engeltje ofzo. Iets subtiels." Ik keek even rond en zei geruststellend; 'Ik hou het keurig en neutraal, professioneel. En van de Kringloper, zodat het niet te duur wordt. Voor 30 euro, verander ik alles in een prachtige ruimte." En terwijl ik de tafel rondkeek, zei de organisator; 'Ja...ja..oh dat zou mooi zijn. Maar officieel mag het alleen met de bedrijfspinpas gekocht worden en die mogen we niet weggeven en declareren mag ook niet. Wij hebben het al jaren te druk om iets te kopen. Bovendien moet iedere stap democratisch besloten worden, met alle buurtbewoners, dus je mag geen nieuwe gieter aanschaffen totdat wij 18 kaartjes door de brievenbus gegooid hebben en die met een handtekening terugkrijgen. Helaas." Ik zei; 'Zal ik dan dingen uitzoeken...zoals dat kapotte schaaltje daar...die kan toch wel weg? En die 3 dartborden...dart er hier iemand? Nee? Waarom liggen ze dan opgestapeld in de hal?" En ze haalde haar schouders op en zei; 'Nouja..dat moet eerst met de buurt besproken worden. En die hebben daar nu geen tijd voor. Laat maar liggen." En ze leefden nog lang en ongelukkig.
Zonde, je had juist zulk mooi initiatief. Dan denk je toch: had niet iemand je ff zo'n bedrijfspas kunnen lenen? Je mag toch ook hopen dat niemand uit de buurt ze zou aanklagen voor dat die niet zo'n kaartje door de brievenbus had gehad.
@@infj4w511 Haihai, de buurtkamer is inmiddels opgeheven. Er was geen vergoeding meer voor de buurtkamer en nu is het een andere buurtkamer, die twee keer per week open kan, mits er iemand is die de deur opendoet. (Twee mensen hebben de sleutel en de afgelopen weken waren die er niet, want ze wonen niet in deze stad, ze wonen ergens anders.) Hiervoor was er ook een mooi initiatief (een schilderij) maar dat is kennelijk gestolen, direct na de opening, want het is nooit meer teruggevonden. Ik heb later wel nog met een ander bedrijf gesprekken gehad, over nieuwe dingen aanschaffen (en ik suggereerde dat ik dat kon doen, in mijn vrije tijd, want ik wist de goede plekken) maar diegene heeft het zo lang afgehouden met 'we doen het zelf wel' dat ze dus nu in de problemen zitten en niets hebben. Het is iedere keer hetzelfde... ze denken iedere keer dat ze het zelf wel doen en negeren mijn suggesties. Ook toen de buurtkamer ontruimt moest worden (toen de voorziening ging veranderen) duurde het wekenlang voordat ik de kasten mocht leegruimen en alles in bakken mocht doen. Alles bleek beschimmeld te zijn in de kast (ik had ze al verteld dat ik schimmel rook) en dat spul moest helaas weggegooid worden. Als ze nou eerder hadden geluisterd... En ook toen ze de papierversnipperaar wilden legen (en nog 4 grote vuilniszakken aan snippers onder het bureau hadden staan) en ik vroeg of ik de snippers naar een boerderij mocht brengen, waar een stel konijnen er van de winter een mooi nest van konden maken, wilden ze ze toch persé in de restvuilcontainer doen, ook al was het echt ontzettend versnipperd en kon er geen woord meer van het papier gelezen worden, superveilig dus. Ik weet het niet, het voelt soms echt als sommige mensen uit principe ontzettend moeilijk doen. Die gooien liever iets weg, dan dat ik als "beloning" voor mijn vragen, mijn zin krijg en 'mag helpen' of 'iets mag helpen aanschaffen.' Zij zien het dan als bemoeien, kennelijk. Ik heb op oude stages wel eens voor de kinderopvang, hele setjes nieuwe kostuums gekocht uit de Kringloop en met de hand genaaid/gefikst als er gaten of vlekjes inzaten. De kinderen waren door het dolle, het kostte mij geld (ook weer dat bedrijfspas gezeur) maar ik vond de kinderen belangrijker dan mijn eigen geld hierin. Ik kocht ook tweedehands boekjes en een tweedehands encyclopedie voor een ouder meisje in de groep wat zich vaak verveelde, maar graag encyclopedieën las. De manager vond het een mooi initiatief, het meisje was er blij mee, het kostte mij wat moeite en tijd en geld, maar ik vond het leuk om te doen. Ik wou dat meer mensen mij een beetje mijn gang lieten gaan, zo nu en dan. Ik heb ook één vrouw meegemaakt van de buurtbewonergroep, die mij geen toestemming wilde geven omdat ze 'bang was dat ik al te vaak "ja" te horen kreeg van de omgeving." Zij vond dat ik ook maar eens "nee" te horen moest krijgen, anders dan kreeg ik altijd mijn zin. Ze had geen flauw benul wie ik was en hoe mijn leven liep, anders had ze dat niet gezegd. Maar omdat ik telkens zo hoopvol keek, dacht ze dat ik 'verwachtte dat ik zomaar vanalles voor elkaar zou kunnen krijgen" als ik het vroeg. Maar zij was wel erg eerlijk hoor, de meesten zeggen gewoon dat het niet kan, want "daarom" en dat ik moet oefenen met 'loslaten' waarna ze tegen me gaan klagen over hoe het allemaal misloopt.
@@Widdekuu91desalniettemin heb ik het wel helemaal gelezen, en ik weet niet precies waarom. Misschien is het je schrijfstijl, want die is wel goed moet ik zeggen
@@kevinvanleeuwen2678 Haha, goed om te horen. Bedankt voor het compliment. Ik schrijf ook al eventjes, maar voor de lol, niet iets officieels. Je moest eens weten hoe mijn Sinterklaasgedichten eruit zien. Ze zijn leuk, en boeiend, maar meestal 1 blaadje per stuk (en dan maak ik er zo'n 40 tot 50 voor allerlei trutcadeautjes en snoepjes/vaatdoeken/boekjes. We zijn vaak pas om half 11 klaar, terwijl we rond 3 uur beginnen.)
11 jaar later..... geweldig 😂
Toevallig hier terecht gekomen. Heel leuk, groetjes uit New Zealand. Nu kan je zeggen dat je een international publiek hebt!
Niets aan toe te voegen, nog een stel uit New Zealand die geniet van Pieter Derks en zijn scherpe tong. Geweldig!!!
Wat leuk guys!
Over dat land van regeltjes: Ik deed gisteren een aanbod aan een buurtkamer waar ik nauw bij betrokken ben,
Ik zei; 'Zal ik de ruimte eens helpen organiseren, want ik voel me hier, als ik langskom, niet op mijn gemak.
De overvolle kasten kunnen niet dicht, het handvat is van de koelkast gebroken, de kast ligt vol met glasscherven van een kapotte vaas, enz.'
"Nou", zei het hoofd van de organisatie; 'Dat klinkt geweldig, klinkt als muziek in mijn oren." (Ik wist namelijk dat daar budget voor was.)
Ik zei; 'Ja, want ik weet precies de goede bak voor de plastic-afval-zak. Zo bespaar je ruimte, verminder je plastic-afval en kun je hem makkelijk schoonmaken.'
Direct ging ik verder; 'En een stel schuifbakken in de kast, voor de vallende stapels handdoeken? En een likje verf, om die vlekken weg te halen.
En een mooi houten doosje voor alle potloden en pennen. En een keertje de gordijnen in de was. Geen moeite, hoor."
Het team leek enthousiast. Ze waren het er allemaal mee eens dat de ruimte erg triest was.
"En dan koop ik een stel kerstslingers, in plaats van die kapotte slingers die jullie met plakband samenhouden", zei ik voorzichtig. "En een Kerst-engeltje ofzo. Iets subtiels."
Ik keek even rond en zei geruststellend; 'Ik hou het keurig en neutraal, professioneel. En van de Kringloper, zodat het niet te duur wordt. Voor 30 euro, verander ik alles in een prachtige ruimte."
En terwijl ik de tafel rondkeek, zei de organisator; 'Ja...ja..oh dat zou mooi zijn. Maar officieel mag het alleen met de bedrijfspinpas gekocht worden en die mogen we niet weggeven en declareren mag ook niet. Wij hebben het al jaren te druk om iets te kopen.
Bovendien moet iedere stap democratisch besloten worden, met alle buurtbewoners, dus je mag geen nieuwe gieter aanschaffen totdat wij 18 kaartjes door de brievenbus gegooid hebben en die met een handtekening terugkrijgen. Helaas."
Ik zei; 'Zal ik dan dingen uitzoeken...zoals dat kapotte schaaltje daar...die kan toch wel weg? En die 3 dartborden...dart er hier iemand? Nee? Waarom liggen ze dan opgestapeld in de hal?"
En ze haalde haar schouders op en zei; 'Nouja..dat moet eerst met de buurt besproken worden. En die hebben daar nu geen tijd voor. Laat maar liggen." En ze leefden nog lang en ongelukkig.
Zonde, je had juist zulk mooi initiatief. Dan denk je toch: had niet iemand je ff zo'n bedrijfspas kunnen lenen? Je mag toch ook hopen dat niemand uit de buurt ze zou aanklagen voor dat die niet zo'n kaartje door de brievenbus had gehad.
@@infj4w511
Haihai, de buurtkamer is inmiddels opgeheven. Er was geen vergoeding meer voor de buurtkamer en nu is het een andere buurtkamer, die twee keer per week open kan, mits er iemand is die de deur opendoet. (Twee mensen hebben de sleutel en de afgelopen weken waren die er niet, want ze wonen niet in deze stad, ze wonen ergens anders.)
Hiervoor was er ook een mooi initiatief (een schilderij) maar dat is kennelijk gestolen, direct na de opening, want het is nooit meer teruggevonden.
Ik heb later wel nog met een ander bedrijf gesprekken gehad, over nieuwe dingen aanschaffen (en ik suggereerde dat ik dat kon doen, in mijn vrije tijd, want ik wist de goede plekken) maar diegene heeft het zo lang afgehouden met 'we doen het zelf wel' dat ze dus nu in de problemen zitten en niets hebben.
Het is iedere keer hetzelfde... ze denken iedere keer dat ze het zelf wel doen en negeren mijn suggesties. Ook toen de buurtkamer ontruimt moest worden (toen de voorziening ging veranderen) duurde het wekenlang voordat ik de kasten mocht leegruimen en alles in bakken mocht doen. Alles bleek beschimmeld te zijn in de kast (ik had ze al verteld dat ik schimmel rook) en dat spul moest helaas weggegooid worden. Als ze nou eerder hadden geluisterd...
En ook toen ze de papierversnipperaar wilden legen (en nog 4 grote vuilniszakken aan snippers onder het bureau hadden staan) en ik vroeg of ik de snippers naar een boerderij mocht brengen, waar een stel konijnen er van de winter een mooi nest van konden maken, wilden ze ze toch persé in de restvuilcontainer doen, ook al was het echt ontzettend versnipperd en kon er geen woord meer van het papier gelezen worden, superveilig dus.
Ik weet het niet, het voelt soms echt als sommige mensen uit principe ontzettend moeilijk doen. Die gooien liever iets weg, dan dat ik als "beloning" voor mijn vragen, mijn zin krijg en 'mag helpen' of 'iets mag helpen aanschaffen.'
Zij zien het dan als bemoeien, kennelijk. Ik heb op oude stages wel eens voor de kinderopvang, hele setjes nieuwe kostuums gekocht uit de Kringloop en met de hand genaaid/gefikst als er gaten of vlekjes inzaten. De kinderen waren door het dolle, het kostte mij geld (ook weer dat bedrijfspas gezeur) maar ik vond de kinderen belangrijker dan mijn eigen geld hierin. Ik kocht ook tweedehands boekjes en een tweedehands encyclopedie voor een ouder meisje in de groep wat zich vaak verveelde, maar graag encyclopedieën las.
De manager vond het een mooi initiatief, het meisje was er blij mee, het kostte mij wat moeite en tijd en geld, maar ik vond het leuk om te doen.
Ik wou dat meer mensen mij een beetje mijn gang lieten gaan, zo nu en dan.
Ik heb ook één vrouw meegemaakt van de buurtbewonergroep, die mij geen toestemming wilde geven omdat ze 'bang was dat ik al te vaak "ja" te horen kreeg van de omgeving."
Zij vond dat ik ook maar eens "nee" te horen moest krijgen, anders dan kreeg ik altijd mijn zin. Ze had geen flauw benul wie ik was en hoe mijn leven liep, anders had ze dat niet gezegd.
Maar omdat ik telkens zo hoopvol keek, dacht ze dat ik 'verwachtte dat ik zomaar vanalles voor elkaar zou kunnen krijgen" als ik het vroeg.
Maar zij was wel erg eerlijk hoor, de meesten zeggen gewoon dat het niet kan, want "daarom" en dat ik moet oefenen met 'loslaten' waarna ze tegen me gaan klagen over hoe het allemaal misloopt.
Tering wat schrijf jij lange teksten@@Widdekuu91
@@Widdekuu91desalniettemin heb ik het wel helemaal gelezen, en ik weet niet precies waarom. Misschien is het je schrijfstijl, want die is wel goed moet ik zeggen
@@kevinvanleeuwen2678
Haha, goed om te horen. Bedankt voor het compliment. Ik schrijf ook al eventjes, maar voor de lol, niet iets officieels.
Je moest eens weten hoe mijn Sinterklaasgedichten eruit zien. Ze zijn leuk, en boeiend, maar meestal 1 blaadje per stuk (en dan maak ik er zo'n 40 tot 50 voor allerlei trutcadeautjes en snoepjes/vaatdoeken/boekjes. We zijn vaak pas om half 11 klaar, terwijl we rond 3 uur beginnen.)
Hij blijft leuk.
Altijd goed!
Lekker publiek oeffff
Goed hoor!
Derks is wel degelijk leuk !
3:11 Het lijkt me wel nuttig om bij pitten van een steenvrucht te vermelden dat er ook sporen van noten in het zakje kunnen zitten.😝
ik wil die kruk:(
JustSarah f
Maar toch bleef je 20 minuten kijken :p
Nee...
Het is wel Zweden en niet Denemarken
Dat over die noten was een beetje gepikt van Louis CK..
Hoeft niet. Ik had het zelf ook al bedacht.
hij is wel fris altijd , maar niet grappig , de grapjes zijn te bedacht, z'n timing is stroef en hij zegt heeeel veel euh euh euh
Ja deze viel mij ook tegen, ik kende hem alleen van 'de toekomst", hihihi uit 2020 en verder en DAN is hij wel scherp. Aldus, de volhouder wint.
12 jaar geleden, toen hij nog een beginner was....
Jezus hij is slecht...
FunTimers123 Dan kijk je niet. Ik vind hem toevallig wel erg leuk.
+wiet111 Mee eens!
niet de beste. Nog. Maar hij is gegroeid. Vind ik. Intussen errug goed en scherp.