Heel goed uitgelegd. Ik probeer ook de laatste paar jaar mijn gevoelens, mijn gedachtes uit te leggen aan de mensen om me heen; waarom ik het moeilijk vind om iets te doen en dat niets en dan NIETS zomaar gebeurt, of 'eventjes' gebeurt. Bij mij moet alles gepland zijn, ik moet aan alles en iedereen denken, de oude traumas komen altijd naar boven, het voelt alsof er cameras op me gericht zijn, het voelt alsof alles en niets wat ik doe goed genoeg is, dat ik altijd verkeerd/fout bezig ben. Wat hebben wij het moeilijk he? Maar daarom zijn we ook helden!
Hallo, ik reageer voor het eerst op jouw vlogs. Wat is het toch bizar dat borderline zich per persoon zo anders kan uiten. Ik ben als kind verwaarloosd en heb met broertje en zus in 2 tehuizen gewoond. Ik functioneer overdreven goed in groepen, tijdens feestjes, áls ik maar onder de mensen ben. Salsa? Geweldig. Tuinfeest geven samen met mijn broer ? Super! Het lijkt mij niet te boeien wat mensen vinden. Komt zeker doordat ik inmiddels 54 ben . Komt ook doordat ik al vrij lang alleen woon, single ben, geen kinderen heb en veel tijd heb om te mediteren en ook steeds weer te lezen in het boek van schema therapie. Ik vind het dapper en mooi dat je vliegt en dat kijkers herkenning vinden en bevestiging krijgen van oom positieve gedachten en gevoelens. Het stigma blijft. Dat vind ik het ergste voor mij en mijn broer en allerliefste vriendin/ moeder figuur. Bedank te voor jouw openheid
Dank je , dank je , dank je voor je eerlijkheid. 🙏🏻 ❤️ Het kwetsbare laten zien 😢 , wat zo verdomde moeilijk is omdat je daarmee eigenlijk opnieuw weer toegeeft dat het zo zwaar is en zovéél energie kost. Het afreageren op mijn man en kinderen ( die inmiddels al de deur uit zijn) . En dat je er veel liever vandoor was gegaan dan feestjes te organiseren. Ik herken het. Ook het inklappen daarna, vaak letterlijk ziek, op bed. Migraine, kotsen enz Heb jij dat ook? Of misschien andere volgers hier die dit lezen... Groet,Barbera 👋🏻
Dit had ik op mijn bruiloft! Ik wilde het iedereen naar de zin maken en paste mijn trouwdag dag aan op de vele wensen van familie, vrienden en collega’s en dat terwijl ik verdorie de bruid was ;-) (mijn man die ik toen we trouwden een jaar kende wist niet dat ik mij zo aan het aanpassen was). Met de kennis van nu zou ik het totaal anders gedaan hebben en dan had ik vast meer genoten van de dag.
Dit is jouw persoonlijke verhaal. Moedig en lastig voor jou om dit duidelijk te maken. Doe je goed! Is dit volgens jou borderline of meer trauma gerelateerd?
Omdat ik geen kinderen heb, hoef ik geen verjaardagen te vieren, maar dit is volstrekt de reden dat ik het niet vier...wat ook niet leuk is altijd. Is het ook niet dat bpd mensen heel moeilijk grenzen om hun eigen ego kunnen zetten, dus helemaal geen afbakening kunnen hebben soms (meestal geestelijk, soms lichamelijk wat soms stoelt op misbruik).. Dus volledig opgaan in wat zij denken dat anderen van hen willen zien, dus feitelijk willen zijn zoals de ander is, terwijl 20 anderen op een feestje moeten zijn volledig ondoenlijk is.
Heel goed uitgelegd. Ik probeer ook de laatste paar jaar mijn gevoelens, mijn gedachtes uit te leggen aan de mensen om me heen; waarom ik het moeilijk vind om iets te doen en dat niets en dan NIETS zomaar gebeurt, of 'eventjes' gebeurt. Bij mij moet alles gepland zijn, ik moet aan alles en iedereen denken, de oude traumas komen altijd naar boven, het voelt alsof er cameras op me gericht zijn, het voelt alsof alles en niets wat ik doe goed genoeg is, dat ik altijd verkeerd/fout bezig ben. Wat hebben wij het moeilijk he? Maar daarom zijn we ook helden!
Hallo, ik reageer voor het eerst op jouw vlogs.
Wat is het toch bizar dat borderline zich per persoon zo anders kan uiten.
Ik ben als kind verwaarloosd en heb met broertje en zus in 2 tehuizen gewoond.
Ik functioneer overdreven goed in groepen, tijdens feestjes, áls ik maar onder de mensen ben.
Salsa? Geweldig. Tuinfeest geven samen met mijn broer ? Super!
Het lijkt mij niet te boeien wat mensen vinden.
Komt zeker doordat ik inmiddels 54 ben . Komt ook doordat ik al vrij lang alleen woon, single ben, geen kinderen heb en veel tijd heb om te mediteren en ook steeds weer te lezen in het boek van schema therapie.
Ik vind het dapper en mooi dat je vliegt en dat kijkers herkenning vinden en bevestiging krijgen van oom positieve gedachten en gevoelens.
Het stigma blijft.
Dat vind ik het ergste voor mij en mijn broer en allerliefste vriendin/ moeder figuur.
Bedank te voor jouw openheid
Topper!! Herkenbaar....
Jesus hoe herkenbaar...
Erg herkenbaar voor mezelf ook.
Ben zelf nogal introvert.
En ben ook bang voor afkeuring etc.
Dank je , dank je , dank je voor je eerlijkheid. 🙏🏻 ❤️ Het kwetsbare laten zien 😢 , wat zo verdomde moeilijk is omdat je daarmee eigenlijk opnieuw weer toegeeft dat het zo zwaar is en zovéél energie kost. Het afreageren op mijn man en kinderen ( die inmiddels al de deur uit zijn) . En dat je er veel liever vandoor was gegaan dan feestjes te organiseren. Ik herken het. Ook het inklappen daarna, vaak letterlijk ziek, op bed. Migraine, kotsen enz Heb jij dat ook? Of misschien andere volgers hier die dit lezen... Groet,Barbera 👋🏻
OverSeaToo yes migraine en totaal uitgeput zijn! Graag gedaan meis, die eerlijkheid doet mooie dingen ❤
Zo herkenbaar
Zo ontzettend herkenbaar
Dit had ik op mijn bruiloft! Ik wilde het iedereen naar de zin maken en paste mijn trouwdag dag aan op de vele wensen van familie, vrienden en collega’s en dat terwijl ik verdorie de bruid was ;-) (mijn man die ik toen we trouwden een jaar kende wist niet dat ik mij zo aan het aanpassen was). Met de kennis van nu zou ik het totaal anders gedaan hebben en dan had ik vast meer genoten van de dag.
Oh zo herkenbaar! Ik probeer nu ook meer te doen wat ik zelf wil en daarbij te blijven. Maar het blijft moeilijk soms!
heel herkenbaar, ook voor mij, maar hier dan onder een super vergrootglas ....
❤️
Dit is jouw persoonlijke verhaal. Moedig en lastig voor jou om dit duidelijk te maken. Doe je goed! Is dit volgens jou borderline of meer trauma gerelateerd?
Het ene laat het ander niet los!
Omdat ik geen kinderen heb, hoef ik geen verjaardagen te vieren, maar dit is volstrekt de reden dat ik het niet vier...wat ook niet leuk is altijd. Is het ook niet dat bpd mensen heel moeilijk grenzen om hun eigen ego kunnen zetten, dus helemaal geen afbakening kunnen hebben soms (meestal geestelijk, soms lichamelijk wat soms stoelt op misbruik).. Dus volledig opgaan in wat zij denken dat anderen van hen willen zien, dus feitelijk willen zijn zoals de ander is, terwijl 20 anderen op een feestje moeten zijn volledig ondoenlijk is.
agnesrosalinde ja het heeft veel te maken met het hebben ontwikkeld van een identiteit en bestaansrecht. Als dat mist krijg je dit effect inderdaad ❤