Tesbitleriniz çok doğru sırf birilerinin gözünde bişey olmak için uğraşıyoruz. Üniversiteyi 5 yıl aradan sonra sırf bu sebepten okudum. Sırf bu sebepten en kısa yükseleceğim işi tercih ettim daha fazla zaman kaybetmemek için sanki yetişmem gerekirmiş gibi. Çünkü tüm çevrenin kızı bişey olmuş ben olamamıştım. O imalı laflar ve her sohbetin tek konusunun iş olması. Mış gibi hayatlar yaşıyoruz. Bunun farkında olup o arkadaş ortamında birden kendini Harika iş yapıyormuş gibi anlatırken bulmak. Biz burda ne yapıyoruz. Dünyaya geliş amacımız bu kadar basit olmamalı. Teşekkürler hatırlattığınız için.
6 лет назад
Ben teşekkür ederim vakit ayırıp izlediğiniz, yorumlarınız paylaştığınız için. maalesef bize yüklenen kültürel kodlar böyle bir iç dinamik yaratmış hayatlarımızda. Ama değiştirilebilir, bireysel adımlarla, en çok da kendi yetiştirdiğimiz bireyleri aynı dipsiz kuyuya itmeyerek üstesinden gelebilir bu algıları değiştirebiliriz. Bu noktada bir diğer çok önemli konu da öz şefkatimizi korumamız diye düşünüyorum. Üzerine çok konuşulmalı tabii ama elimizden geldiğince paylaşarak bir şeyleri değiştirebilirsek ne mutlu bizlere. Sevgiler...
İş hayatı hep bana böyle zorunluluklar bütünü olarak görünüyordu, önemli olan sadece para para diyordum ama bunun böyle olmadıgını ve iş hayatı kendi hayatımızın bir tamamlayıcısı olmalı, bizi geliştirmeli ,sosyalleştirmeli, tatmin etmeli , mezun olalı 5 sene oldu ve hala arayıştayım beni tatmin edebilecek işi bakalım bulabilir miyim😉🙈video çok tatlı olmuş fikirlerinizi paylaştıgınız için teşekkürler💜
Bugün çalıştığım kurumdan mesleğimin bu denli ayaklar altına alınmasından bana verilen haklarin ihlal edilmesi sebebiyle bir an bile düşünmeden ayrıldım .Kendimi bulma yoluna gideceğim senin gibi dur diyenlerdenim.Umarim kendi düzenimizi bu düzensizlikte bizler buluruz .Ankaradan sevgilerimle 💕
6 лет назад+1
Sevgili Duygu, öncelikle seni göstermiş olduğun cesaretten ve sağlam duruştan ötürü tebrik ederim. Ve böyle hemcinslerimi görmek beni çok mutlu ediyor. Kendini bulma yolculuğu insanın en güzel ve en uzun yolculuğu sanırım, sana bol şans ve huzur getirmesini diliyorum yeni başlangıçlarının... Ve fark ettiğim bir şeyi paylaşmak isterim ki; hayat bizleri gösterdiğimiz bu cesaretten ötürü ödüllendirmeye hazır... Sen almak istersen mesajları, görebilirsin. Ben bu çok kısa sürede hayatın güzel sürprizleri ile karşılaşmaya başladım bile . Ve o zaman anladım ki yeter ki biz kendimizden umudu kesmeyelim ve denemeye devam edelim... Sana da en güzel sürprizleri yapması dileğimle, her şey gönlünce olsun... Sevgiler...
@ Çok teşekkür ederim Buse Hanım . .Ben sen yapmazsak sesimizi çıkarmazsak bu sistem hep aynı kalacak .Umarım herşey gönlümüzce olur .Cevap yazdığınız için de teşekkürler 😊💜
Mezuniyet sonrası iş bulma sorunları yaşayan biri olarak yazıyorum bunları. Zaman uzadıkça belirlediğin kariyer hedeflerinden de uzaklaşmaya, onları arka plana atmaya itiyor sistem bizi. Henüz çalışmıyor olmak kişiyi toplum tarafından işsiz sınıfına sokuyor. Bir müddet sonra ne iş olsa yaparım yeter ki bir işim olsun diye düşünmeye başlayıp kariyer hedeflerine bakmadan ilk bulduğun işe sarılıyorsun. Zaten işe mesleğini icra edebilmek için değil toplum ve çevre baskısının yarattığı bu psikolojiden kurtulmak için başlanmış olunuyor. Bu süreç beraberinde mutsuzluk ve tatminsizlik getiriyor tabii ki. Ha bir de sektörde o kadar çok tecrübeli personel alımı isteği var ki ona girmek bile istemiyorum. 😑 Dediğiniz gibi eğitim sistemi başta olmak üzere algıların kökten değiştirilmesi gereken bir durum bu. Ayrıca bu aralar enerjimi yükselttiğiniz videolar için de teşekkür ederim. Kucak dolusu sevgiler. ❤💐😇
6 лет назад+1
Melike merhaba, çok teşekkür ederim videolarıma vakit ayırdığın ve yorumlarını benden esirgemediğin için.. seni çok iyi anlıyorum çünkü bu dediğin aşamaların hepsini tek tek yaşadım ve sonuçta hayat beni hiç planlamadığım bir noktaya getirdi. "İişi neden bıraktım?" videomda bu konuya detaylı değinmiş, kendi hikayemi anlatmıştım, orada da vurgu yaptığım bir şey, "ne iş olsa yaparım" ile hareket etmek belki kısa vadede sana maddi getiri sağlayacak, insanların gözünde seni "bir şey" yapacak ama inan bana yaşamış biri olarak söylüyorum, uzun vadede senin kendine olan saygına, şefkatine büyük hasar verecek. O yüzden hep tekrarlıyorum eğer acil hayati ihtiyaçların için çalışmak zorunda değilsen acele etme, herkesten önce kendini dinle. Ama böyle bir ihtiyaö halindeysen de sana önerim kendine zaman ayırabileceğin bir iş bak, insanların sana o işin getirdiği unvanla değer vereceği bir iştense senin kendine yatırım yapabileceğin bir iş olsun. Çok kalifiye biri ş olmak zorunda değil ama o zaman sana kendini geliştirmen için ihtiyacın olan boş zamanı verecek bir iş olmasına dikkat etmen naçizane önerim. Enerjine katkım olduğunu öğrenmem beni çok mutlu etti. Videoları keyifle izlemeye devam etmen dileğimle, yolun açık olsun... Sevgiler..
mezun olduğum sene yüzde elli amerika ortaklığı olan bir reklam firmasına başvuruya gitmiştim. yarım zamanlı bir iş arıyordum, çünkü kalan zamanımda kpss ye çalışıp sosyolog olarak atanacaktım, kendi mesleğimi yapacaktım. yarım zamanlı iş olmadığını ama personellerinden birinin ayrılacağını, yerine gelecek kişiye program ve yabancı dil öğreteceklerini, devamlı seyahat edeceğini söylediler. ben de kabul etmedim. neden? özel şirketin ctesi pazarı olmaz, çok çalışırsın paranı vermezler, seni sömürürler, devlete gir sabah 8 akşam 5 çalış, ctesi pazar var mis gibi....... yani yıllarca söylenen şeyler. sonra bir bakanlığın istanbul müdürlüğüne cv bıraktım, sosyolog alırlar belki diye, umutsuzca. Çat diye aradılar. biri doğum iznine çıkmış, en az 4 en çok 10 ay çalışacak sosyolog arıyoruz diye. süper dedim gittim. 4 ay geçti kadın başlamadı, 10. ay olduğunda kadının gelmeyeceğini ve benim devam edeceğimi söylediler. harika dedim. maaşım ve çalışma saatlerim güzeldi. mesleğimin yapılabileceği en iyi yerdeydim. ama 1 sene sonunda baktım ki 1 yıl okuduğum hazırlıktan, 4 yıl aldığım ingilizce eğitimden eser kalmamıştı. bir adım ötesi yoktu. bana hiçbir şey katmıyordu. iş tatminim yoktu ama en azından çalışma saatlerim ve maaşım iyiydi. herkes işsizken ben hemen çalışmaya başlamıştım devam etmeliydim, nankörlük yapmamalıydım. ama neden o şirkette işe başlamadım, kendimi tükettim pişmanlığı da yakamı bırakmıyordu (hala da bırakmıyor). kimileri müdür mobbinginin, personel mobbinginin içinde para kazanamaya çalışırken, kimileri bundan faydalanıyordu. kavgalardan mide hastası olanlar vardı. ortalık karıştırmak için çaba sarf edenler vardı. personel kavga edince duymazdan gelerek kendisini odaya kapatan müdürler, kendi sorunu çözmeye çalışırken sinir hastası olan personeller, herkesin içinde birbirine küfrederken 5 dk sonra çıkarları için can ciğer olanlar ile geçti 3 yılım ve ben panik atak olmuştum. sonra bebek kararı aldık. ücretsiz iznim bittiğinde istifamı verecektim. geri dönmek istemiyordum. lanet etmiştim. işsiz kalmayı göze almıştım. kendimi orda yıpratana kadar çocuğumu büyütecektim. sonra dediler ki taşeronlara kadro geldi. ne olur ne olmaz ben başvurumu yapayım dedim. ücretsiz doğum iznim bittiğinde ben lanet ettiğim yere geri dönmüştüm. geçen zamanda yaşadığımız imkansızlık ve bir daha böyle iş bulamam düşüncesi sebepleriyle işi bırakamadım. hala çalışıyorum. hala nefret ediyorum. hala başka şeylerde kendimi bulmaya çalışıyorum ama işi bırakamıyorum. lanet ede ede emekli olmaktan korkuyorum :) yazmaya üşenmedim içimi döktüm resmen yazdıkça yazasın geliyor, duramıyorum :))))
6 лет назад+2
Nilaycım o kadar benzer süreçler yaşamışız ki benim senden bir tık daha fenaydı durumum sen en azından cv ne yazacak mesleki tecrübeyi edinmişsin, formalde de olsa ben de o da yoktu. Taşeron şirkette, devlet kurumunda sekreteryadaydım ve hergün sosyoloji okumak için hacettepeyi bırakmamı, büyük stresle tekrar sınava hazırlanmamı, sene kaybettim diye sosyolojiye erken bitirmek için verdiğim emeği düşünüp kendime kızıyordum. Öyle mutsuzum ki anlatamam... Yaptığım iş hiç tatmin sağlamıyor ama iyi bir kurumu senin hesap iyi kötü bir maddi gelirim vardı ve cesaret edemiyordum. Ve taşeron kadro haberi geldi işlemler yapılmadan önce ben kesin kararımı verdim ve çok manidardır ki devlet kadrosuna geçtikten iki gün sonra ve bir 1mayısta istiyifa dilekçesi verip ayrıldım. Kolay değildi ama sonrasında çok daha zor olacaktı biliyordum. Her geçen gün bağlanıyorsun çünkü o işe, çocuğun oluyor, maaşın biraz artıyor, biraz kadro iyileşiyor ve sen tam patlayacakken ağzına bir parmak daha bal sürüyorlar. Ama o kadar... Ama senin için her şey daha güzel olabilir çünkü en azından eğitimini aldığın bir iş yapıyorsun, bir adı var işinin, kendine kattıklarının meyvesini alacağı kapıları daha rahat aralayabilirsin... Umarım her şey gönlünce olur ve umarım bu sistem biran önce değişir, yeni mezun olacak, kariyer planlayan herkese anlatıyorum tecrübelerime biraz olsun faydası olur umuduyla... Güzel günler görmek dileğiyle.... Sevgiler 🙏☘️😊
Üniversite son sınıf öğrencisi olarak ; bence aslında iş hayatı güzel bir ortam çünkü daha pratik var ve yaparak öğrenme var ancak sevdiğin alanda çalışmakta isen bu avantaj haline gelecektir, yoksa eziyet olabilir:) Şu an yol haritamı çizme aşamasındayım ve zor gerçekten 😐
6 лет назад+1
Kesinlikle katılıyorum, işten tatmin çok önemli, yeni mezun olacaklara naçizane en büyük tavsiyem tecrübesizliğiniz nedeniyle kendi değerinizden ödün vermeyin, tatminsizlik sizi mutsuz eder. Bir de videoda bahsettiğim ntvseki programı mutlaka izlemeni öneririm, yeni dünya hakkında, kendine katabileceklerin hakkında fikir olur diye umuyorum, yolun açık olsun, sevgiler ☘️😊
Ozellikle ozel sektörde malesef az bir maașla bence insanı kullanıyorlar islerine geldigi gibi tabiki her ozel oyle mi bilmiyorum ama benim çalıștığım yer öyleydi ve o yüzden ișten çıktım. Birde is basvurusu yaptiginda en az bilmem kac yillok tecrube var mi diye soruyorlar ben mezun olalı iki sene oldu sirf bu yüzden ise giremedim pardonda sen beni ișe almazsan o almazsa ben tecrübeyi nerde kazanıcam videoda da dediğiniz gibi eğitim sisteminin yanlıșlığından kaynaklaniyor bir an önce düzelmesi gerekiyor. Motive edici videolarınız için teșekkürler 🤗
6 лет назад+1
Devlet kurumu da taşeron olarak çalışarak hem kamuyu hem özeli deneyimleme imkanım oldu ve dediklerine üzülerek katılıyorum. Haftada 45 saat mesai yapardım ama sadece 22 saatini alırdım ve bunun bahanesi kanun bu kadarına izin veriyor olurdu, o yüzden sistemin tamamen değişmesi gerekiyor diyorum. Son dönemlerde insanların freelance çalışmalarının artışı bu sebepten bence, madem iyi şartlar da oluşmaya ak o zaman neden istemediğim bir işi yapayım ki diyor insanlar... Türkiye yıllardır bir risk toplumu dolayısıyla planlar yapmanın pek anlamı yok sen bugün işten çıktın yarın o şirketin şu ekonomik krizde ayakta kalabileceği in hiçbir garantisi yok yani... Umarım bir şeyler hızla düzelir...
Is hayatına sahıp olmak ıcın yıllarca didin,oku.Nıhayet ışe başla.Hayaller ve gercekler.Buyuk hayal kırıklıgından sonra mutlu olmaya calış.Sadece calış ve kımse mutlu olmasın.Tukenmışlıgın dıbıne vur.Bırde burada olmak ıcın can atan bı kesımde var.Bıraksan delımısın?devam etsen delımıyım?soruları arasında gıtgel.Yanlış secımler,yanlış hayatlar...sonra kadere bağla cekılecek varmış demek...İşte boyle ancak yasayan anlar...
6 лет назад+2
Çok güzel bir tespit gerçekten özellikle "bıraksan deli misin? Bırakmasam deli miyim?" kısmında kendimi buldum resmen. Ama bu noktada ben insanın önce kendi öz saygısını ve şefkatini korumasında yanayım çünkü çok unuttuğumuz bir şey var ki yıllar içinde etrafımızdaki insanlar geliyor gidiyor, ailemi bile kaybedebiliyoruz ama son nefese kadar bir tek kendin seninle sürekli beraber geliyor o yüzden en iyi ona bakmak lazım. Bu salt kendine önem ver demekten öte bir şey. İnsan hergün kendime bunu niye yapıyorum diye sorgulamakla vaktini harcamamalı... İşe çok anlam yüklüyoruz dediğim bu işte. Konfor alanından çıkmamak için cesaret edemeyip so ra buna kader diyenleri anlayamıyorum. Şu an istediğim şeyi yapmak uğruna tabii ki çalışmak zorundayım ve bunun için garsonluk da yaparım evde bir şeyler de yapıp satabilirim ve böylece istediğim şeyler için kaynak yaratabilirim. Aksi halde şikayet edip sevmediğin bir yerde devam etmek kendi kendine yaptığın kötülük ve bunun hesabını kendine sen vereceksin, herkes gittiğinde zaman geçtiğinde ve olduğun yerde mutsuzluğuna kaldığında tek başına olacaksın... Maalesef gündelik dertlere çok düşüp büyük resmi göremiyoruz çoğu zaman... Bu durumu yaşayan insanların azalarak bitmesini diliyorumm🙏🙏🙏😊
6 лет назад+1
Merhaba, Videodaki çekilişi siz kazandınız, tebrik ederim😊☘️ bana iletişim ve adres bilgilerinizi mail atarsanız kitabı kargolamak isterim. 💚
Özel sektörde çalışanlara tüm haklarını verseler, örneğin yıllık izinler , turizmde patlama olur. Projeleri olanlara ayrıca kıskançlıkta yapılıyor, önleri kesiliyor . İşte ne kadar kendimizi geliştirsekde bir yere kadar. Bi müddet sonra iş rutine binince tam tersi yeteneklerimiz yaratıcılığımız köreliyor Plazalar zaten 5 duyuyu öldürüyor.😢
Tüm yorumlardan ve videodan sonra kendime sordugum soru su „calismazsam (bukadar yogun) ne olur“? Yani amac para kazanmakmi, sosyal cevre edinmekmi, bir kitleye ait olmakmi vs vs vs. Acaba temel ihtiyaclarimizi karsilayacak kadar kazansak ve onunla yetinmeye calissak bu nasil olur?Galiba isin özü cevre baskisi ve bizim kendi kendimize yaptigimiz baski. Basarili olmaliyim, bir yere ait olmaliyim gibi. Bu arada benim tüm is hayatim avrupanin gozdesi olabilecek ülke Isvicrede 🇨🇭gecti, buradaki sistem daha sert, cocuklar bile 17 yasinda is hayatina atiliyor ve herkes 60 yasina kadar calisiyor, ama sorsan hepsi mutsuz cünkü standart okadar yuksekki ona ulasmak icin haril haril calisirken ne kendisine nede sosyal hayatina vakti kalmiyor.Velhasil özellikle kadinlara yuklenen „calismalisin“ baskisi onlri dahada strese sokup aile hayatlarini tehlikeye atiyor. Biraz karisik oldu ama anlatmak istediklerim asagi yukari bunlar 😄 özellikle kadinlar isten cikmak istiyorsaniz biraz daha azina razi gelerek bu cesareti gösterin, para hirsi yuzunden hayatinizi mahvetmeyin, hazir minimalistlik kavrami böye guzel bir yerdeyken bundan yararlanin ve sadelesin.h
6 лет назад
Çok teşekkür ederim yorumlarınızı deneyimlerinizi paylaştığınız için, hayat çok kısa hepimizin isteklerini yaşayabilmesi dileğimle, sevgiler ☘️
Önemli bir faktör kesinlikle katılıyorum, evlilikte eş ne ise mesela işte de arkadaşların aynısı, sonuçta sabah akşam berabersin yeri geldiğinde dimi ama😄😉
Tesbitleriniz çok doğru sırf birilerinin gözünde bişey olmak için uğraşıyoruz. Üniversiteyi 5 yıl aradan sonra sırf bu sebepten okudum. Sırf bu sebepten en kısa yükseleceğim işi tercih ettim daha fazla zaman kaybetmemek için sanki yetişmem gerekirmiş gibi. Çünkü tüm çevrenin kızı bişey olmuş ben olamamıştım. O imalı laflar ve her sohbetin tek konusunun iş olması. Mış gibi hayatlar yaşıyoruz. Bunun farkında olup o arkadaş ortamında birden kendini Harika iş yapıyormuş gibi anlatırken bulmak. Biz burda ne yapıyoruz. Dünyaya geliş amacımız bu kadar basit olmamalı. Teşekkürler hatırlattığınız için.
Ben teşekkür ederim vakit ayırıp izlediğiniz, yorumlarınız paylaştığınız için. maalesef bize yüklenen kültürel kodlar böyle bir iç dinamik yaratmış hayatlarımızda. Ama değiştirilebilir, bireysel adımlarla, en çok da kendi yetiştirdiğimiz bireyleri aynı dipsiz kuyuya itmeyerek üstesinden gelebilir bu algıları değiştirebiliriz. Bu noktada bir diğer çok önemli konu da öz şefkatimizi korumamız diye düşünüyorum. Üzerine çok konuşulmalı tabii ama elimizden geldiğince paylaşarak bir şeyleri değiştirebilirsek ne mutlu bizlere. Sevgiler...
İş hayatı hep bana böyle zorunluluklar bütünü olarak görünüyordu, önemli olan sadece para para diyordum ama bunun böyle olmadıgını ve iş hayatı kendi hayatımızın bir tamamlayıcısı olmalı, bizi geliştirmeli ,sosyalleştirmeli, tatmin etmeli , mezun olalı 5 sene oldu ve hala arayıştayım beni tatmin edebilecek işi bakalım bulabilir miyim😉🙈video çok tatlı olmuş fikirlerinizi paylaştıgınız için teşekkürler💜
Bugün çalıştığım kurumdan mesleğimin bu denli ayaklar altına alınmasından bana verilen haklarin ihlal edilmesi sebebiyle bir an bile düşünmeden ayrıldım .Kendimi bulma yoluna gideceğim senin gibi dur diyenlerdenim.Umarim kendi düzenimizi bu düzensizlikte bizler buluruz .Ankaradan sevgilerimle 💕
Sevgili Duygu, öncelikle seni göstermiş olduğun cesaretten ve sağlam duruştan ötürü tebrik ederim. Ve böyle hemcinslerimi görmek beni çok mutlu ediyor. Kendini bulma yolculuğu insanın en güzel ve en uzun yolculuğu sanırım, sana bol şans ve huzur getirmesini diliyorum yeni başlangıçlarının... Ve fark ettiğim bir şeyi paylaşmak isterim ki; hayat bizleri gösterdiğimiz bu cesaretten ötürü ödüllendirmeye hazır... Sen almak istersen mesajları, görebilirsin. Ben bu çok kısa sürede hayatın güzel sürprizleri ile karşılaşmaya başladım bile . Ve o zaman anladım ki yeter ki biz kendimizden umudu kesmeyelim ve denemeye devam edelim... Sana da en güzel sürprizleri yapması dileğimle, her şey gönlünce olsun... Sevgiler...
@ Çok teşekkür ederim Buse Hanım . .Ben sen yapmazsak sesimizi çıkarmazsak bu sistem hep aynı kalacak .Umarım herşey gönlümüzce olur .Cevap yazdığınız için de teşekkürler 😊💜
Mezuniyet sonrası iş bulma sorunları yaşayan biri olarak yazıyorum bunları. Zaman uzadıkça belirlediğin kariyer hedeflerinden de uzaklaşmaya, onları arka plana atmaya itiyor sistem bizi. Henüz çalışmıyor olmak kişiyi toplum tarafından işsiz sınıfına sokuyor. Bir müddet sonra ne iş olsa yaparım yeter ki bir işim olsun diye düşünmeye başlayıp kariyer hedeflerine bakmadan ilk bulduğun işe sarılıyorsun. Zaten işe mesleğini icra edebilmek için değil toplum ve çevre baskısının yarattığı bu psikolojiden kurtulmak için başlanmış olunuyor. Bu süreç beraberinde mutsuzluk ve tatminsizlik getiriyor tabii ki.
Ha bir de sektörde o kadar çok tecrübeli personel alımı isteği var ki ona girmek bile istemiyorum. 😑 Dediğiniz gibi eğitim sistemi başta olmak üzere algıların kökten değiştirilmesi gereken bir durum bu.
Ayrıca bu aralar enerjimi yükselttiğiniz videolar için de teşekkür ederim. Kucak dolusu sevgiler. ❤💐😇
Melike merhaba, çok teşekkür ederim videolarıma vakit ayırdığın ve yorumlarını benden esirgemediğin için.. seni çok iyi anlıyorum çünkü bu dediğin aşamaların hepsini tek tek yaşadım ve sonuçta hayat beni hiç planlamadığım bir noktaya getirdi. "İişi neden bıraktım?" videomda bu konuya detaylı değinmiş, kendi hikayemi anlatmıştım, orada da vurgu yaptığım bir şey, "ne iş olsa yaparım" ile hareket etmek belki kısa vadede sana maddi getiri sağlayacak, insanların gözünde seni "bir şey" yapacak ama inan bana yaşamış biri olarak söylüyorum, uzun vadede senin kendine olan saygına, şefkatine büyük hasar verecek. O yüzden hep tekrarlıyorum eğer acil hayati ihtiyaçların için çalışmak zorunda değilsen acele etme, herkesten önce kendini dinle. Ama böyle bir ihtiyaö halindeysen de sana önerim kendine zaman ayırabileceğin bir iş bak, insanların sana o işin getirdiği unvanla değer vereceği bir iştense senin kendine yatırım yapabileceğin bir iş olsun. Çok kalifiye biri ş olmak zorunda değil ama o zaman sana kendini geliştirmen için ihtiyacın olan boş zamanı verecek bir iş olmasına dikkat etmen naçizane önerim. Enerjine katkım olduğunu öğrenmem beni çok mutlu etti. Videoları keyifle izlemeye devam etmen dileğimle, yolun açık olsun... Sevgiler..
Yine dikkate değer gözlemlerle tam durum tespiti yapmışsın 🖐️ ayrıca hiç bilmişlik taslamissin gibi anlamadım
Çok teşekkür ederim faydalı olursa ne mutlu bana😇💚
mezun olduğum sene yüzde elli amerika ortaklığı olan bir reklam firmasına başvuruya gitmiştim. yarım zamanlı bir iş arıyordum, çünkü kalan zamanımda kpss ye çalışıp sosyolog olarak atanacaktım, kendi mesleğimi yapacaktım. yarım zamanlı iş olmadığını ama personellerinden birinin ayrılacağını, yerine gelecek kişiye program ve yabancı dil öğreteceklerini, devamlı seyahat edeceğini söylediler. ben de kabul etmedim. neden? özel şirketin ctesi pazarı olmaz, çok çalışırsın paranı vermezler, seni sömürürler, devlete gir sabah 8 akşam 5 çalış, ctesi pazar var mis gibi....... yani yıllarca söylenen şeyler. sonra bir bakanlığın istanbul müdürlüğüne cv bıraktım, sosyolog alırlar belki diye, umutsuzca. Çat diye aradılar. biri doğum iznine çıkmış, en az 4 en çok 10 ay çalışacak sosyolog arıyoruz diye. süper dedim gittim. 4 ay geçti kadın başlamadı, 10. ay olduğunda kadının gelmeyeceğini ve benim devam edeceğimi söylediler. harika dedim. maaşım ve çalışma saatlerim güzeldi. mesleğimin yapılabileceği en iyi yerdeydim. ama 1 sene sonunda baktım ki 1 yıl okuduğum hazırlıktan, 4 yıl aldığım ingilizce eğitimden eser kalmamıştı. bir adım ötesi yoktu. bana hiçbir şey katmıyordu. iş tatminim yoktu ama en azından çalışma saatlerim ve maaşım iyiydi. herkes işsizken ben hemen çalışmaya başlamıştım devam etmeliydim, nankörlük yapmamalıydım. ama neden o şirkette işe başlamadım, kendimi tükettim pişmanlığı da yakamı bırakmıyordu (hala da bırakmıyor). kimileri müdür mobbinginin, personel mobbinginin içinde para kazanamaya çalışırken, kimileri bundan faydalanıyordu. kavgalardan mide hastası olanlar vardı. ortalık karıştırmak için çaba sarf edenler vardı. personel kavga edince duymazdan gelerek kendisini odaya kapatan müdürler, kendi sorunu çözmeye çalışırken sinir hastası olan personeller, herkesin içinde birbirine küfrederken 5 dk sonra çıkarları için can ciğer olanlar ile geçti 3 yılım ve ben panik atak olmuştum. sonra bebek kararı aldık. ücretsiz iznim bittiğinde istifamı verecektim. geri dönmek istemiyordum. lanet etmiştim. işsiz kalmayı göze almıştım. kendimi orda yıpratana kadar çocuğumu büyütecektim. sonra dediler ki taşeronlara kadro geldi. ne olur ne olmaz ben başvurumu yapayım dedim. ücretsiz doğum iznim bittiğinde ben lanet ettiğim yere geri dönmüştüm. geçen zamanda yaşadığımız imkansızlık ve bir daha böyle iş bulamam düşüncesi sebepleriyle işi bırakamadım. hala çalışıyorum. hala nefret ediyorum. hala başka şeylerde kendimi bulmaya çalışıyorum ama işi bırakamıyorum. lanet ede ede emekli olmaktan korkuyorum :) yazmaya üşenmedim içimi döktüm resmen yazdıkça yazasın geliyor, duramıyorum :))))
Nilaycım o kadar benzer süreçler yaşamışız ki benim senden bir tık daha fenaydı durumum sen en azından cv ne yazacak mesleki tecrübeyi edinmişsin, formalde de olsa ben de o da yoktu. Taşeron şirkette, devlet kurumunda sekreteryadaydım ve hergün sosyoloji okumak için hacettepeyi bırakmamı, büyük stresle tekrar sınava hazırlanmamı, sene kaybettim diye sosyolojiye erken bitirmek için verdiğim emeği düşünüp kendime kızıyordum. Öyle mutsuzum ki anlatamam... Yaptığım iş hiç tatmin sağlamıyor ama iyi bir kurumu senin hesap iyi kötü bir maddi gelirim vardı ve cesaret edemiyordum. Ve taşeron kadro haberi geldi işlemler yapılmadan önce ben kesin kararımı verdim ve çok manidardır ki devlet kadrosuna geçtikten iki gün sonra ve bir 1mayısta istiyifa dilekçesi verip ayrıldım. Kolay değildi ama sonrasında çok daha zor olacaktı biliyordum. Her geçen gün bağlanıyorsun çünkü o işe, çocuğun oluyor, maaşın biraz artıyor, biraz kadro iyileşiyor ve sen tam patlayacakken ağzına bir parmak daha bal sürüyorlar. Ama o kadar... Ama senin için her şey daha güzel olabilir çünkü en azından eğitimini aldığın bir iş yapıyorsun, bir adı var işinin, kendine kattıklarının meyvesini alacağı kapıları daha rahat aralayabilirsin... Umarım her şey gönlünce olur ve umarım bu sistem biran önce değişir, yeni mezun olacak, kariyer planlayan herkese anlatıyorum tecrübelerime biraz olsun faydası olur umuduyla... Güzel günler görmek dileğiyle.... Sevgiler 🙏☘️😊
Üniversite son sınıf öğrencisi olarak ; bence aslında iş hayatı güzel bir ortam çünkü daha pratik var ve yaparak öğrenme var ancak sevdiğin alanda çalışmakta isen bu avantaj haline gelecektir, yoksa eziyet olabilir:) Şu an yol haritamı çizme aşamasındayım ve zor gerçekten 😐
Kesinlikle katılıyorum, işten tatmin çok önemli, yeni mezun olacaklara naçizane en büyük tavsiyem tecrübesizliğiniz nedeniyle kendi değerinizden ödün vermeyin, tatminsizlik sizi mutsuz eder. Bir de videoda bahsettiğim ntvseki programı mutlaka izlemeni öneririm, yeni dünya hakkında, kendine katabileceklerin hakkında fikir olur diye umuyorum, yolun açık olsun, sevgiler ☘️😊
Ozellikle ozel sektörde malesef az bir maașla bence insanı kullanıyorlar islerine geldigi gibi tabiki her ozel oyle mi bilmiyorum ama benim çalıștığım yer öyleydi ve o yüzden ișten çıktım. Birde is basvurusu yaptiginda en az bilmem kac yillok tecrube var mi diye soruyorlar ben mezun olalı iki sene oldu sirf bu yüzden ise giremedim pardonda sen beni ișe almazsan o almazsa ben tecrübeyi nerde kazanıcam videoda da dediğiniz gibi eğitim sisteminin yanlıșlığından kaynaklaniyor bir an önce düzelmesi gerekiyor. Motive edici videolarınız için teșekkürler 🤗
Devlet kurumu da taşeron olarak çalışarak hem kamuyu hem özeli deneyimleme imkanım oldu ve dediklerine üzülerek katılıyorum. Haftada 45 saat mesai yapardım ama sadece 22 saatini alırdım ve bunun bahanesi kanun bu kadarına izin veriyor olurdu, o yüzden sistemin tamamen değişmesi gerekiyor diyorum. Son dönemlerde insanların freelance çalışmalarının artışı bu sebepten bence, madem iyi şartlar da oluşmaya ak o zaman neden istemediğim bir işi yapayım ki diyor insanlar... Türkiye yıllardır bir risk toplumu dolayısıyla planlar yapmanın pek anlamı yok sen bugün işten çıktın yarın o şirketin şu ekonomik krizde ayakta kalabileceği in hiçbir garantisi yok yani... Umarım bir şeyler hızla düzelir...
Is hayatına sahıp olmak ıcın yıllarca didin,oku.Nıhayet ışe başla.Hayaller ve gercekler.Buyuk hayal kırıklıgından sonra mutlu olmaya calış.Sadece calış ve kımse mutlu olmasın.Tukenmışlıgın dıbıne vur.Bırde burada olmak ıcın can atan bı kesımde var.Bıraksan delımısın?devam etsen delımıyım?soruları arasında gıtgel.Yanlış secımler,yanlış hayatlar...sonra kadere bağla cekılecek varmış demek...İşte boyle ancak yasayan anlar...
Çok güzel bir tespit gerçekten özellikle "bıraksan deli misin? Bırakmasam deli miyim?" kısmında kendimi buldum resmen. Ama bu noktada ben insanın önce kendi öz saygısını ve şefkatini korumasında yanayım çünkü çok unuttuğumuz bir şey var ki yıllar içinde etrafımızdaki insanlar geliyor gidiyor, ailemi bile kaybedebiliyoruz ama son nefese kadar bir tek kendin seninle sürekli beraber geliyor o yüzden en iyi ona bakmak lazım. Bu salt kendine önem ver demekten öte bir şey. İnsan hergün kendime bunu niye yapıyorum diye sorgulamakla vaktini harcamamalı... İşe çok anlam yüklüyoruz dediğim bu işte. Konfor alanından çıkmamak için cesaret edemeyip so ra buna kader diyenleri anlayamıyorum. Şu an istediğim şeyi yapmak uğruna tabii ki çalışmak zorundayım ve bunun için garsonluk da yaparım evde bir şeyler de yapıp satabilirim ve böylece istediğim şeyler için kaynak yaratabilirim. Aksi halde şikayet edip sevmediğin bir yerde devam etmek kendi kendine yaptığın kötülük ve bunun hesabını kendine sen vereceksin, herkes gittiğinde zaman geçtiğinde ve olduğun yerde mutsuzluğuna kaldığında tek başına olacaksın... Maalesef gündelik dertlere çok düşüp büyük resmi göremiyoruz çoğu zaman... Bu durumu yaşayan insanların azalarak bitmesini diliyorumm🙏🙏🙏😊
Merhaba, Videodaki çekilişi siz kazandınız, tebrik ederim😊☘️ bana iletişim ve adres bilgilerinizi mail atarsanız kitabı kargolamak isterim. 💚
@ maıl adresınızı ogrenebılırmıyım
@@betulgok5454 tabii busealtas@gmail.com
@ tesekkur ederım maıl adresınıze gonderdım bılgılerı
Özel sektörde çalışanlara tüm haklarını verseler, örneğin yıllık izinler , turizmde patlama olur.
Projeleri olanlara ayrıca kıskançlıkta yapılıyor, önleri kesiliyor .
İşte ne kadar kendimizi geliştirsekde bir yere kadar. Bi müddet sonra iş rutine binince tam tersi yeteneklerimiz yaratıcılığımız köreliyor
Plazalar zaten 5 duyuyu öldürüyor.😢
Tüm yorumlardan ve videodan sonra kendime sordugum soru su „calismazsam (bukadar yogun) ne olur“? Yani amac para kazanmakmi, sosyal cevre edinmekmi, bir kitleye ait olmakmi vs vs vs. Acaba temel ihtiyaclarimizi karsilayacak kadar kazansak ve onunla yetinmeye calissak bu nasil olur?Galiba isin özü cevre baskisi ve bizim kendi kendimize yaptigimiz baski. Basarili olmaliyim, bir yere ait olmaliyim gibi. Bu arada benim tüm is hayatim avrupanin gozdesi olabilecek ülke Isvicrede 🇨🇭gecti, buradaki sistem daha sert, cocuklar bile 17 yasinda is hayatina atiliyor ve herkes 60 yasina kadar calisiyor, ama sorsan hepsi mutsuz cünkü standart okadar yuksekki ona ulasmak icin haril haril calisirken ne kendisine nede sosyal hayatina vakti kalmiyor.Velhasil özellikle kadinlara yuklenen „calismalisin“ baskisi onlri dahada strese sokup aile hayatlarini tehlikeye atiyor.
Biraz karisik oldu ama anlatmak istediklerim asagi yukari bunlar 😄 özellikle kadinlar isten cikmak istiyorsaniz biraz daha azina razi gelerek bu cesareti gösterin, para hirsi yuzunden hayatinizi mahvetmeyin, hazir minimalistlik kavrami böye guzel bir yerdeyken bundan yararlanin ve sadelesin.h
Çok teşekkür ederim yorumlarınızı deneyimlerinizi paylaştığınız için, hayat çok kısa hepimizin isteklerini yaşayabilmesi dileğimle, sevgiler ☘️
Kesinlikle calisma arkadaslari
Önemli bir faktör kesinlikle katılıyorum, evlilikte eş ne ise mesela işte de arkadaşların aynısı, sonuçta sabah akşam berabersin yeri geldiğinde dimi ama😄😉
@ hatta is yerindenki arkadaslarini eşinden cok goruyorsun degil mi :)
Kadın tabi ki de en önce bir annedir gocunuyor musunuz bundan bu bir övünç kaynağı olmalı