Koniec końców dług publiczny oznacza przesunięcie pieniędzy z sektora publicznego do prywatnego, dług Chin jako % PKB jest wg IMFu na poziomie 83%, czyli mniej niż UK (104%), Francja (110%), USA (126%), Japonia (255%). Tak długo jak inflacja jest trzymana w ryzach, a w ostatniej dekadzie nie przekraczała w Chinach 2% z hakiem do 4% z hakiem (zalezy jak liczyć), więc trzyma się to w ryzach i pomaga pchnąć gospodarkę do przodu. Dług jest pozytywny dla gospodarki tak długo, jak jest we własnej walucie, z długiem w obcej walucie to różnie bywa. Chiny budują markę wiarygodnego kredytodawcy i na poważnie zabierają się do stawiania w opozycji do MDB (multilateral developement banks) pokroju Banku Światowego czy IMFu. W 2020 dług wszystkich państw słabo i średnio rozwiniętych był zaciągnięty od państw OECD w 40%, od MDBów, np. Afrykańskiego Banku Rozwoju czy Banku Światowego w 33%, a w 27% od Chin. 1/4 długu tych państw należy do Chin, bo jeśli średni kredyt przyznawany przez Bank Światowy to 148 mln dolarów, to Chiny pożyczają średnio 307 mln dolarów. Dodatkowo 19% państw-kredytobiorców wzięło pożyczkę od Chin dlatego, że Bank Światowy nie chciał jej udzielić. Mówicie, że dług innych państw jest w zasadzie problemem Chin, ale tylko na pół gwizdka: Chiny stosują tzw. klauzule "no Paris Club", polegające na tym, że wykluczają one przeprowadzenie restrukturyzacji kredytu przez Zachód, na wypadek niewypłacalności. Jak działa Klub Paryski to dobrze Polacy wiedzą z autopsji zarzucania nam pętli na szyję w latach 80 i 90 - działa w ten sposób, że oczekuje transakcji: Zachód da kredyty w transzach, a uzależnione one będą od wykonywania reform gospodarczych w zgodzie z zaleceniami IMFu, co skończy się albo bankructwem przez neoliberalne i imperialistyczne reformy, albo bankructwem i wojną domową. Warto pamiętać, że Klub Paryski za warunek konieczny do rozpoczęcia procesu restrukturyzacji wymaga wprowadzenia reform gospodarczych, a kredyt może wpadnie po reformach, a może nie wpadnie, a wszystko sprywatyzowane. Znamienny przy restrukturyzacji kredytu chińskiego był ten udzielony Zambii i polecam śledzić te rozmowy Chiny-Zambia, być może to jest sytuacja, w której noga się Chinom powinęła najbardziej i doszło do tarć o kredyt, znakomite worst case study. Zobaczymy w długiej perspektywie jak Xi Jinping to ugryzie. Atrakcyjność tych kredytów tkwi w tym, że kredyt z chińskiego EXIMu jest bardziej preferencyjny niż ten od prywatnych podmiotów i MDBów, ekonomicznie natomiast jest mniej preferencyjny niż ten z Banku Światowego, natomiast nie jest transakcją w której państwa afrykańskie muszą rezygnować ze swoich ambicji gospodarczych, więc tych kredytów będzie tylko przybywać, bo będą mieć kapitał do zbudowania dobrobytu, a tego kapitału nie chce im dać, nawet w pożyczce, Zachód, bo obawiają się, że tym państwom powinie się noga i się nie wypłacą. Chiny to ryzyko biorą na klatę i liczą się z tym, że mogą stracić pieniądze, ale zyskują partnerów i gospodarczych, i politycznych. Tutaj jest kluczowa różnica. Pozdrawiam,
Doprawdy to takie świetne? To która z inwestycji Pasa i Szlaku została zakończona? Jaki sens mają inwestycje w biednych krajach Azji Środkowej i basenu Oceanu Indyjskiego?
Tak jak zazwyczaj trochę ganicie a trochę bronicie. To jasne że kraje godzące się na "pomoc" czy inwestycje Chin same są sobie winne. Nie oznacza to jednak iż taka czy inna sytuacja nie jest zaplanowana przez Chiny. Przykład Lankijczyków i ich portu. Przecież to bardzo prosty plan pożyczyć komuś w taki sposób aby nasza pożyczka była przyjaźniejsza od innych. Jeśli tamte trzeba spłacić w pierwszej kolejności, niespłacalność chińskiej pożyczki jest bezpieczniejsza. Zjedli ciastko(wkładają portem) i mają ciastko(pożyczka za port jest ciągle nie spłacona a Chiny pozostają jedynym wierzycielem). Przecież już stare doktryny wojenne Chin traktowały o tym aby najpierw spróbować doprowadzić do samozniszczenia się wroga.
![Jak uczyć się efektywnie i stać się ekspertem? | Poliglota Bartosz Czekała [AUDIO]](http://i.ytimg.com/vi/7ih205lklpU/mqdefault.jpg)
Bardzo ciekawy odcinek jak zawsze.
Nie mogłam się doczekać nowego odcinka, niezmiernie umila mi to robienie projektów na studiach c:
Dziekuje
Koniec końców dług publiczny oznacza przesunięcie pieniędzy z sektora publicznego do prywatnego, dług Chin jako % PKB jest wg IMFu na poziomie 83%, czyli mniej niż UK (104%), Francja (110%), USA (126%), Japonia (255%). Tak długo jak inflacja jest trzymana w ryzach, a w ostatniej dekadzie nie przekraczała w Chinach 2% z hakiem do 4% z hakiem (zalezy jak liczyć), więc trzyma się to w ryzach i pomaga pchnąć gospodarkę do przodu. Dług jest pozytywny dla gospodarki tak długo, jak jest we własnej walucie, z długiem w obcej walucie to różnie bywa.
Chiny budują markę wiarygodnego kredytodawcy i na poważnie zabierają się do stawiania w opozycji do MDB (multilateral developement banks) pokroju Banku Światowego czy IMFu. W 2020 dług wszystkich państw słabo i średnio rozwiniętych był zaciągnięty od państw OECD w 40%, od MDBów, np. Afrykańskiego Banku Rozwoju czy Banku Światowego w 33%, a w 27% od Chin. 1/4 długu tych państw należy do Chin, bo jeśli średni kredyt przyznawany przez Bank Światowy to 148 mln dolarów, to Chiny pożyczają średnio 307 mln dolarów. Dodatkowo 19% państw-kredytobiorców wzięło pożyczkę od Chin dlatego, że Bank Światowy nie chciał jej udzielić.
Mówicie, że dług innych państw jest w zasadzie problemem Chin, ale tylko na pół gwizdka: Chiny stosują tzw. klauzule "no Paris Club", polegające na tym, że wykluczają one przeprowadzenie restrukturyzacji kredytu przez Zachód, na wypadek niewypłacalności. Jak działa Klub Paryski to dobrze Polacy wiedzą z autopsji zarzucania nam pętli na szyję w latach 80 i 90 - działa w ten sposób, że oczekuje transakcji: Zachód da kredyty w transzach, a uzależnione one będą od wykonywania reform gospodarczych w zgodzie z zaleceniami IMFu, co skończy się albo bankructwem przez neoliberalne i imperialistyczne reformy, albo bankructwem i wojną domową. Warto pamiętać, że Klub Paryski za warunek konieczny do rozpoczęcia procesu restrukturyzacji wymaga wprowadzenia reform gospodarczych, a kredyt może wpadnie po reformach, a może nie wpadnie, a wszystko sprywatyzowane. Znamienny przy restrukturyzacji kredytu chińskiego był ten udzielony Zambii i polecam śledzić te rozmowy Chiny-Zambia, być może to jest sytuacja, w której noga się Chinom powinęła najbardziej i doszło do tarć o kredyt, znakomite worst case study. Zobaczymy w długiej perspektywie jak Xi Jinping to ugryzie.
Atrakcyjność tych kredytów tkwi w tym, że kredyt z chińskiego EXIMu jest bardziej preferencyjny niż ten od prywatnych podmiotów i MDBów, ekonomicznie natomiast jest mniej preferencyjny niż ten z Banku Światowego, natomiast nie jest transakcją w której państwa afrykańskie muszą rezygnować ze swoich ambicji gospodarczych, więc tych kredytów będzie tylko przybywać, bo będą mieć kapitał do zbudowania dobrobytu, a tego kapitału nie chce im dać, nawet w pożyczce, Zachód, bo obawiają się, że tym państwom powinie się noga i się nie wypłacą. Chiny to ryzyko biorą na klatę i liczą się z tym, że mogą stracić pieniądze, ale zyskują partnerów i gospodarczych, i politycznych. Tutaj jest kluczowa różnica.
Pozdrawiam,
Doprawdy to takie świetne? To która z inwestycji Pasa i Szlaku została zakończona? Jaki sens mają inwestycje w biednych krajach Azji Środkowej i basenu Oceanu Indyjskiego?
Pozdrawiam!
Tak jak zazwyczaj trochę ganicie a trochę bronicie. To jasne że kraje godzące się na "pomoc" czy inwestycje Chin same są sobie winne. Nie oznacza to jednak iż taka czy inna sytuacja nie jest zaplanowana przez Chiny. Przykład Lankijczyków i ich portu. Przecież to bardzo prosty plan pożyczyć komuś w taki sposób aby nasza pożyczka była przyjaźniejsza od innych. Jeśli tamte trzeba spłacić w pierwszej kolejności, niespłacalność chińskiej pożyczki jest bezpieczniejsza. Zjedli ciastko(wkładają portem) i mają ciastko(pożyczka za port jest ciągle nie spłacona a Chiny pozostają jedynym wierzycielem). Przecież już stare doktryny wojenne Chin traktowały o tym aby najpierw spróbować doprowadzić do samozniszczenia się wroga.
chinczycu buduja prosta infrastrukture w afganistanie np.