Τάσος Γεωργίου - Η κρεμάλα του Πατριάρχη Β 31/7/2018

Τάσος Γεωργίου - Ο ορισμός της καλλιτεχνικής εξέλιξης και ωρίμασης
Όποιος είχε δει τον «Πατριάρχη» του Τάσου στου Ζωγράφου πριν από περίπου 16 χρόνια προμάντευε ότι το παιδί που με τόση θέρμη παρουσίασε αυτό το απαιτητικό έργο, θα είχε λαμπρή εξέλιξη. Όσοι παρακολούθησαν το ίδιο έργο σε dvd του εμπορίου το 2010, αντιλαμβάνονταν ότι ο καραγκιοζοπαίχτης φάνηκε αντάξιος των προσδοκιών μας. Βιώνοντας όμως την ζωντανή εμπειρία της παράστασης της «Κρεμάλας» από το Γεωργίου στο Λουτράκι τον Ιούλιο του 2018, θα έλεγε κανείς ότι η εξέλιξη και η ωρίμασή του έχει ξεπεράσει κατά πολύ τις απαιτήσεις κάθε καλοπροαίρετου εξειδικευμένου θεατή. Σε ένα παλαιότατο έργο του ηρωικού ρεπερτορίου που αποδίδεται στο μεγάλο Ντίνο Θεοδωρόπουλο συμπυκνώνει όλη την εμπειρία και τη μαστοριά του. Καταφέρνει να ισορροπεί περίτεχνα στο τεντωμένο σκηνή μεταξύ οργιαστικής κωμωδίας και σπαραξικάρδιου δράματος. Πετυχαίνει να μας συγκινεί πατριωτικά, χωρίς να ξεφεύγει σε εθνικιστικές κορώνες, κατόρθωμα δύσκολο για το συγκεκριμένο ρεπερτόριο. Προχωρά την ιστορία του κεντρικού ήρωα ομαλά και σταδιακά, με ευχάριστες νότες ανακούφισης και γέλιου που δεν ξενίζουν καθόλου, προς την τραγική κορύφωση του φινάλε. Και ποιος δεν αισθάνεται τον έλεο και το φόβο για τη μοίρα του εθνομάρτυρα από την προδοσία και την ανάκριση, τη σύλληψη και την εκτέλεση με απαγχονισμό, τη βεβήλωση του πτώματός του και το πέταγμα στη θάλασσα του Βοσπόρου; Και ποιος δε νιώθει κάθαρση με την τιμωρία του προδότη, τη δολοφονία του ραδιούργου Ταχήρ και του αιμοδιψούς Σουλτάνου Μαχμούτ Β΄; Ποιος δεν αισθάνεται δέος για τον ενθουσιώδη Έλληνα πρίγκιπα και ηγέτη της Φιλικής Εταιρείας, Αλέξανδρο Υψηλάντη, που στα 21 του έχασε το δεξί του χέρι στη μάχη της Δρέσδης, στα 29 του βίωσε την καταστροφή του Ιερού Λόχου στο Δραγατσάνι κι από το 1821 ως το 1828 φυλακίστηκε στην Αυστρία για να πεθάνει 2 μήνες μετά λόγω της κλονισμένης υγείας του στα 36 του; Ποιος δε θαυμάζει το Λαρισαίο αγωνιστή Γεωργάκη Ολύμπιο που με απαράμιλλη αυτοθυσία ανατίναξε την πυριτιδαποθήκη στη Μονή Σέκου κατά την πολιορκία της από τους Τούρκους το 1821; Ο Γεωργίου αποδεικνύει το πηγαίο ταλέντο και τη μαεστρία του σε όλες τις απαιτητικές σκηνές, όπως της λεκτικής πάλης του Έλληνα θρησκευτικού ηγέτη με το Σουλτάνο, της στωικότητας με την οποία ο Γρηγόριος αντιμετωπίζει το βάναυσο απαγχονισμό, των εμμέτρων ποιημάτων που απαγγέλουν η Ελλάδα στην αποθέωση και ο Ολύμπιος μπροστά στη σκιά του Πατριάρχη. Η άριστη απόδοσή του φανερώνει πόσο δημιουργικά έχει εμπεδώσει καλά στοιχεία όλων των μαστόρων απ’ τους οποίους έχει επηρεαστεί, τον Αντώναρο, το Γιάνναρο, το Λέντερη, το Μάνθο… Άντε, Τάσο, τι έμεινε ως τις 9 Σεπτέμβρη; Ένας Δράκουλας, ένας Μπότσαρης κι ένας Κατσαντώνης. Δε σε φοβάμαι… το ΄χεις!

[@drnefarious1758]

Πολυ ωραια παρασταση.

[@ΝικολαςΚούλελης]

Η καλυτερη εκδοχη του πατριάρχη που εχω δει μέχρι σήμερα.Καταπληκτικό μπράβο!

[@Vaggelis.Stathatos]

Συμφωνώ

[@Greek_God_88]

Και εγώ το ίδιο

[@ΑικατερίνηΜπίνα]

Συμφωνώ απόλυτα

[@Greek_God_88]

Θέλω να δείξετε πισω από τον μπερντέ του Τάσου Γεωργίου