Güzel bir açılım olmuş, tebrikler. :) Bu noktada 1648 Vestfalen Anlaşması'na dikkat çekmek istedim nedense. O anlaşma, papanın, yani manevi olanın modern temsilcisinin bir kenara atıldığı ve Avrupa devletlerinin yalnızca birbirleriyle imzaladıkları bir anlaşmaydı. Başka bir deyişle seküler bir deneydi. Laikliğin kilometre taşlarından biriydi bu olay. Yalnız, bu anlaşmada papayla birlikte manevi olan diğer bazı şeyler de g*t altına gitmiş oldu. Devletler işleyişi ön plana alıp işleyiş üzerine yapılan yorumları birer hobiye dönüştürdü. Bunda kompartmentalizasyon denen yapının da rolü büyük. Vestfalen'den neredeyse 3 asır sonra, Manhattan Project'te bu ayrışma praxisi organizasyonel düzeye indirgendi. İlk atom bombalarını üreten laboratuvarda çalışan mühendisler ve bilim insanları, projenin nihai amacı hakkında bir bilgiye sahip değillerdi. Yani yalnızca onlara verilen görevi yapmakla mükelleftiler. Bu olayın ardından manevi olanla birlikte bireysel sağduyu da devreden çıkarılmış oluyordu ki nükleer güç sorgusuz sualsiz uygulanabilinsin. Bu örnekte praxis, bütün kavramların ötesinde bir bilgilendirme pratiğine karşılık geliyor mesela. Bilim insanları ve mühendisler tam olarak bilgilendirildiğinde, insanlık yararına bir sabotaj mümkün olabilirdi.
Bu kanalı gerçek anlamda takip eden ve anlayan tek kişi sensin 🙂 Müthiş bir açılım da senden gelmiş. Seninle en yakın zamanda buluşup, Praksis'i daha da zenginleştirmemiz lazım! 🙂
@@praksisfelsefe Ne demek. :) Bunlar hep konuştuğumuz şeylerdi (hep konuştuğumuz şeylere bakılırsa bizden olur). İlk yaptığımız videoyu hâlâ izlerim sırf küfürlü kısımları için. En güzel eserlerin yayımlanmamış olanlar olduğunu söyleyen bir guru vardı, adını bilmiyorum. Yayınlara devam. Güncel sorunları felsefi danışmanlık ve praksis perspektifinden değerlendirebilirsiniz. Hatta belki ekrana haber, görsel, manşet, sosyal medya postu verip ağzına yüzüne de saydırabilirsiniz. Zamanla. :)
keyifle izliyorum abi
Güzel bir açılım olmuş, tebrikler. :)
Bu noktada 1648 Vestfalen Anlaşması'na dikkat çekmek istedim nedense. O anlaşma, papanın, yani manevi olanın modern temsilcisinin bir kenara atıldığı ve Avrupa devletlerinin yalnızca birbirleriyle imzaladıkları bir anlaşmaydı. Başka bir deyişle seküler bir deneydi. Laikliğin kilometre taşlarından biriydi bu olay. Yalnız, bu anlaşmada papayla birlikte manevi olan diğer bazı şeyler de g*t altına gitmiş oldu. Devletler işleyişi ön plana alıp işleyiş üzerine yapılan yorumları birer hobiye dönüştürdü.
Bunda kompartmentalizasyon denen yapının da rolü büyük. Vestfalen'den neredeyse 3 asır sonra, Manhattan Project'te bu ayrışma praxisi organizasyonel düzeye indirgendi. İlk atom bombalarını üreten laboratuvarda çalışan mühendisler ve bilim insanları, projenin nihai amacı hakkında bir bilgiye sahip değillerdi. Yani yalnızca onlara verilen görevi yapmakla mükelleftiler. Bu olayın ardından manevi olanla birlikte bireysel sağduyu da devreden çıkarılmış oluyordu ki nükleer güç sorgusuz sualsiz uygulanabilinsin.
Bu örnekte praxis, bütün kavramların ötesinde bir bilgilendirme pratiğine karşılık geliyor mesela. Bilim insanları ve mühendisler tam olarak bilgilendirildiğinde, insanlık yararına bir sabotaj mümkün olabilirdi.
Bu kanalı gerçek anlamda takip eden ve anlayan tek kişi sensin 🙂 Müthiş bir açılım da senden gelmiş. Seninle en yakın zamanda buluşup, Praksis'i daha da zenginleştirmemiz lazım! 🙂
@@praksisfelsefe Ne demek. :) Bunlar hep konuştuğumuz şeylerdi (hep konuştuğumuz şeylere bakılırsa bizden olur). İlk yaptığımız videoyu hâlâ izlerim sırf küfürlü kısımları için. En güzel eserlerin yayımlanmamış olanlar olduğunu söyleyen bir guru vardı, adını bilmiyorum.
Yayınlara devam. Güncel sorunları felsefi danışmanlık ve praksis perspektifinden değerlendirebilirsiniz. Hatta belki ekrana haber, görsel, manşet, sosyal medya postu verip ağzına yüzüne de saydırabilirsiniz. Zamanla. :)
En yakın zamanda Ankara'da ya da İstanbul'da...