Οι χαμένες κασέτες - Όχι πως έχει σημασία

Σε μια ταράτσα κάπου στον Περισσό - κάτι αιώνες πριν τις κάνει μόδα ο Φοίβος :)
Ένας μετέπειτα μεγαλογιατρός, ένας κομπιουτεράς κι ένας αιώνιος φοιτητής, γρατζουνάνε κάτι σαν μουσική...
Εκ του περισσού - αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Οι χαμένες κασέτες.
Όσους στα αλήθεια μ’ αγαπήσαν
τους έχω βάλει στη γωνία
Καμώνομαι πως μ’ αρρωστήσαν
και τους αφήνω τιμωρία
Όχι πως έχει σημασία
μα όταν μ’ αφήνουνε κι εμένα
Με περιμένουν με το βλέμμα
που περιμένω τώρα εσένα
Γιατί τα μάτια της αγάπης
Δεν χαμηλώνουν, δε ζητάνε
Κάνουνε θάλασσα το δάκρυ
Φορτώνουν όνειρα και πάνε…
Έτσι κι εγώ θα ταξιδεύω
με καπετάνιο τη μορφή σου
Κι όλο και κάποια θα παιδεύω
που θα θυμίζει την αφή σου
Όχι πως έχει σημασία
μα είμαι ολότελα δικός σου
Κι αν με πετάξεις στη γωνία
θα’ μια παγάκι στο ποτό σου
Γιατί τα μάτια της αγάπης…