"Γυρίζοντας πίσω το χρόνο, Τα πάντα μοιάζουν σαν χθες πώς σκατά αλλάξαμε τόσο; ναι είμαστε άγνωστοι εφόσον ο καθένας μας παίρνει στη τελική δικό του δρόμο Μείναμε άνθρωποι; Ή ούτε αυτό κατάφερα εν τέλει να σώσω; Κόντρα σε Θεούς και Δαίμονες το κάρμα μας να ενώσω δεν κατάφερα, το προσπάθησα ωστόσο… Αφού δεν χώρεσες ποτέ θα πλάσεις τον δικό σου κόσμο, γνωρίζοντας το τι, κοιτάς τον τρόπο, Για ποιανού το καλό εσκεμμένα λες να με μειώνω; Όταν σκοτάδι πέσει γύρω σου ακόμα κι η σκιά σου σ’ αφήνει μόνο μόνο και έρημο, υπάρχει κάτι πιο βαθύ από μας και λέγεται ένστικτο χαράμι ο χρόνος ψάχνοντας για λέξεις που να σου εξηγούν το δέσιμο Φάντης Μπαστούνι εγώ και το γνώριμό μου κακέκτυπο θερμότητα εκπέμπει η τριβή μεταξύ μας και το κάθε συναίσθημά μας κέρινο πότε παιδιά, πότε θεριά, με το ανεξήγητα αλλόκοτο φέρσιμο για μας που συνηθίσαμε στα αφτιά μας ήχο πένθιμο το μυαλό μας ξυράφι δώσε βάση, Σ’ άτομα ξένα δίνεται, μια άσκοπη αναπαράσταση του τι στα αλήθεια ψάχνει σε μια παράλληλη διάσταση ευγνωμονείς το τάιμινγκ… Το μίσος από άνθρωπο σ’ άνθρωπο κάνει μετάσταση κι η φάση είναι ποτέ δεν φταίμε εμείς φταίει η κατάσταση κι οι άλλοι, Ψάχνεις τις έντονες στιγμές ενώ δεν εκτιμάς το δάκρυ… είτε Γραφή είτε Κοράνι αίμα στάζει Και ό,τι διαφέρει από μας να μας πειράζει, Σου κλέψαν τόσα μα πώς την αγάπη; Καθρέφτης γίνεται ο κόσμος κι όλο σε σένα μοιάζει Ξέρω πως δίπλα μου απλώς θα προσπεράσει, Σαν να ‘χει ξεχάσει κι η όποια στάση της αναλόγως του τι ζητάει αλλάζει, Στο αφτί μου αναστενάζει ναι είμαστε ένοχοι κι ο διάολος αυτοπροσώπως νύχτα μας δικάζει ήσουνα εκεί και είδες το δέντρο αυτό να ακμάζει, στα πόδια μου στάθηκα ένας Ελάχιστος Εαυτός σε πρώτη φάση, στα δυο σου χέρια αφέθηκα κι αφού έτσι ήταν πάντα μονάχα η οπτική μου αλλάζει κράτα απόσταση από το τριπάκι όρκων και κανόνων που αργά μας μαγαρίζει σα σαράκι, γαμώ πόσα πνιγμένα λόγια πίσω απ ‘ ένα αυθόρμητο «είμαι εντάξει» της στιγμής γίνεται ισόβιος νικητής αυτός που μαθαίνει απ’ τα λάθη, σ’ αντίθετη περίπτωση, μιλώ εκ πείρας, τη μπάλα απλά χάνει, Χιλιόμετρα μακριά σου γράφω έχοντας την αίσθηση πως ποτέ δεν χαράζει εδώ με βλέμμα καρφωμένο στο κενό ποια σκέψη μου τρώει το μυαλό; Μη με ρωτάς τι τρέχει; Όχι δεν ήπια από το αμίλητο νερό, απέναντί σου ούτε μια στάλα εγωισμό δεν έχω κι απόδειξη η κάθε μου φορά που απομακρύνθηκα για δικό σου καλό Και το αν αξίζει άσε με να το ξέρω εγώ… πολύπλοκο και απλό: σήμερα με είδα για μένα να προσπαθώ, κόντρα στον πιο μεγάλο φόβο μου: "την ίδια μέρα συνέχεια να ζω" και εκτός των αλλωνών η μουσική με κρατάει ζωντανό μίση και αγάπες παίζουν γύρω μας μα μέσα μας κενό πώς το εξηγείς; όλου του κόσμου το χρυσάφι κρύβεται στη λέξη «εμείς»… Αν δεν το πλήρωσες ποτέ ακριβά ποτέ δεν ήσουν στα αλήθεια ευθύς δώσε βάση τι θα πεις εύκολα λόγια εν τέλει πιο εύκολα απ’ αυτά θα αναιρεθείς έγκλειστος μέρες και γύρω μου τα τείχη της φυλακής, τι διάολο να σκεφτόμουνα όταν πίστευα πως κάποτε παίζει να ξαναρθείς; Αστεία πράγματα, αστεία πράγματα… Ρίχνοντας το τελευταίο μου χαρτί Κουρέλια κ’ Άχυρο-Δυσαρμονία-Λ.Γ. Σκότωσε ο φάντης μπαστούνι μέσα του μια και καλή τη Ντάμα..."
Στίχοι: "Γυρίζοντας πίσω το χρόνο, Τα πάντα μοιάζουν σαν χθες πώς σκατά αλλάξαμε τόσο; ναι είμαστε άγνωστοι εφόσον ο καθένας μας παίρνει στη τελική δικό του δρόμο Μείναμε άνθρωποι; Ή ούτε αυτό κατάφερα εν τέλει να σώσω; Κόντρα σε Θεούς και Δαίμονες το κάρμα μας να ενώσω δεν κατάφερα, το προσπάθησα ωστόσο… Αφού δεν χώρεσες ποτέ θα πλάσεις τον δικό σου κόσμο, γνωρίζοντας το τι, κοιτάς τον τρόπο, Για ποιανού το καλό εσκεμμένα λες να με μειώνω; Όταν σκοτάδι πέσει γύρω σου ακόμα κι η σκιά σου σ’ αφήνει μόνο μόνο και έρημο, υπάρχει κάτι πιο βαθύ από μας και λέγεται ένστικτο χαράμι ο χρόνος ψάχνοντας για λέξεις που να σου εξηγούν το δέσιμο Φάντης Μπαστούνι εγώ και το γνώριμό μου κακέκτυπο θερμότητα εκπέμπει η τριβή μεταξύ μας και το κάθε συναίσθημά μας κέρινο πότε παιδιά, πότε θεριά, με το ανεξήγητα αλλόκοτο φέρσιμο για μας που συνηθίσαμε στα αφτιά μας ήχο πένθιμο το μυαλό μας ξυράφι δώσε βάση, Σ’ άτομα ξένα δίνεται, μια άσκοπη αναπαράσταση του τι στα αλήθεια ψάχνει σε μια παράλληλη διάσταση ευγνωμονείς το τάιμινγκ… Το μίσος από άνθρωπο σ’ άνθρωπο κάνει μετάσταση κι η φάση είναι ποτέ δεν φταίμε εμείς φταίει η κατάσταση κι οι άλλοι, Ψάχνεις τις έντονες στιγμές ενώ δεν εκτιμάς το δάκρυ… είτε Γραφή είτε Κοράνι αίμα στάζει Και ό,τι διαφέρει από μας να μας πειράζει, Σου κλέψαν τόσα μα πώς την αγάπη; Καθρέφτης γίνεται ο κόσμος κι όλο σε σένα μοιάζει Ξέρω πως δίπλα μου απλώς θα προσπεράσει, Σαν να ‘χει ξεχάσει κι η όποια στάση της αναλόγως του τι ζητάει αλλάζει, Στο αφτί μου αναστενάζει ναι είμαστε ένοχοι κι ο διάολος αυτοπροσώπως νύχτα μας δικάζει ήσουνα εκεί και είδες το δέντρο αυτό να ακμάζει, στα πόδια μου στάθηκα ένας Ελάχιστος Εαυτός σε πρώτη φάση, στα δυο σου χέρια αφέθηκα κι αφού έτσι ήταν πάντα μονάχα η οπτική μου αλλάζει κράτα απόσταση από το τριπάκι όρκων και κανόνων που αργά μας μαγαρίζει σα σαράκι, γαμώ πόσα πνιγμένα λόγια πίσω απ ‘ ένα αυθόρμητο «είμαι εντάξει» της στιγμής γίνεται ισόβιος νικητής αυτός που μαθαίνει απ’ τα λάθη, σ’ αντίθετη περίπτωση, μιλώ εκ πείρας, τη μπάλα απλά χάνει, Χιλιόμετρα μακριά σου γράφω έχοντας την αίσθηση πως ποτέ δεν χαράζει εδώ με βλέμμα καρφωμένο στο κενό ποια σκέψη μου τρώει το μυαλό; Μη με ρωτάς τι τρέχει; Όχι δεν ήπια από το αμίλητο νερό, απέναντί σου ούτε μια στάλα εγωισμό δεν έχω κι απόδειξη η κάθε μου φορά που απομακρύνθηκα για δικό σου καλό Και το αν αξίζει άσε με να το ξέρω εγώ… πολύπλοκο και απλό: σήμερα με είδα για μένα να προσπαθώ, κόντρα στον πιο μεγάλο φόβο μου: "την ίδια μέρα συνέχεια να ζω" και εκτός των αλλωνών η μουσική με κρατάει ζωντανό μίση και αγάπες παίζουν γύρω μας μα μέσα μας κενό πώς το εξηγείς; όλου του κόσμου το χρυσάφι κρύβεται στη λέξη «εμείς»… Αν δεν το πλήρωσες ποτέ ακριβά ποτέ δεν ήσουν στα αλήθεια ευθύς δώσε βάση τι θα πεις εύκολα λόγια εν τέλει πιο εύκολα απ’ αυτά θα αναιρεθείς έγκλειστος μέρες και γύρω μου τα τείχη της φυλακής, τι διάολο να σκεφτόμουνα όταν πίστευα πως κάποτε παίζει να ξαναρθείς; Αστεία πράγματα, αστεία πράγματα… Ρίχνοντας το τελευταίο μου χαρτί Κουρέλια κ’ Άχυρο-Δυσαρμονία-Λ.Γ. Σκότωσε ο φάντης μπαστούνι μέσα του μια και καλή τη Ντάμα..."
Χιλιόμετρα μακριά σου γράφω έχοντας την αίσθηση πως ποτέ δεν χαράζει εδώ με βλέμμα καρφωμένο στο κενό ποια σκέψη μου τρώει το μυαλό; Μη με ρωτάς τι τρέχει; Όχι δεν ήπια από το αμίλητο νερό, απέναντί σου ούτε μια στάλα εγωισμό δεν έχω κι απόδειξη η κάθε μου φορά που απομακρύνθηκα για δικό σου καλό Και το αν αξίζει άσε με να το ξέρω εγώ… πολύπλοκο και απλό: σήμερα με είδα για μένα να προσπαθώ, κόντρα στον πιο μεγάλο φόβο μου: "την ίδια μέρα συνέχεια να ζω" και εκτός των αλλωνών η μουσική με κρατάει ζωντανό 29.viva
Σαν χθες χωρίσαμε,και όμως πλέον άγνωστοι.. ζεις μέσα μου, προσπάθησα για εσένα. Άλλαξα, εξελίχθηκα, έκανα ότι μπορούσα να σε κρατήσω στην ζωή μου χαρούμενο, με την πρώτη δυσκολία έφυγες, γαμω κάθε timing που σε πήρε.
"Γυρίζοντας πίσω το χρόνο,
Τα πάντα μοιάζουν σαν χθες πώς σκατά αλλάξαμε τόσο;
ναι είμαστε άγνωστοι εφόσον
ο καθένας μας παίρνει στη τελική δικό του δρόμο
Μείναμε άνθρωποι; Ή ούτε αυτό κατάφερα εν τέλει να σώσω;
Κόντρα σε Θεούς και Δαίμονες το κάρμα μας να ενώσω
δεν κατάφερα, το προσπάθησα ωστόσο…
Αφού δεν χώρεσες ποτέ θα πλάσεις τον δικό σου κόσμο,
γνωρίζοντας το τι, κοιτάς τον τρόπο,
Για ποιανού το καλό εσκεμμένα λες να με μειώνω;
Όταν σκοτάδι πέσει γύρω σου ακόμα κι η σκιά σου σ’ αφήνει μόνο
μόνο και έρημο,
υπάρχει κάτι πιο βαθύ από μας και λέγεται ένστικτο
χαράμι ο χρόνος ψάχνοντας για λέξεις που να σου εξηγούν το δέσιμο
Φάντης Μπαστούνι εγώ και το γνώριμό μου κακέκτυπο
θερμότητα εκπέμπει η τριβή μεταξύ μας και το κάθε συναίσθημά μας κέρινο
πότε παιδιά, πότε θεριά, με το ανεξήγητα αλλόκοτο φέρσιμο
για μας που συνηθίσαμε στα αφτιά μας ήχο πένθιμο το μυαλό μας ξυράφι
δώσε βάση,
Σ’ άτομα ξένα δίνεται, μια άσκοπη αναπαράσταση του τι στα αλήθεια ψάχνει
σε μια παράλληλη διάσταση ευγνωμονείς το τάιμινγκ…
Το μίσος από άνθρωπο σ’ άνθρωπο κάνει μετάσταση κι η φάση
είναι ποτέ δεν φταίμε εμείς φταίει η κατάσταση κι οι άλλοι,
Ψάχνεις τις έντονες στιγμές ενώ δεν εκτιμάς το δάκρυ…
είτε Γραφή είτε Κοράνι αίμα στάζει
Και ό,τι διαφέρει από μας να μας πειράζει,
Σου κλέψαν τόσα μα πώς την αγάπη;
Καθρέφτης γίνεται ο κόσμος κι όλο σε σένα μοιάζει
Ξέρω πως δίπλα μου απλώς θα προσπεράσει,
Σαν να ‘χει ξεχάσει κι η όποια στάση της αναλόγως του τι ζητάει αλλάζει,
Στο αφτί μου αναστενάζει
ναι είμαστε ένοχοι κι ο διάολος αυτοπροσώπως νύχτα μας δικάζει
ήσουνα εκεί και είδες το δέντρο αυτό να ακμάζει,
στα πόδια μου στάθηκα ένας Ελάχιστος Εαυτός σε πρώτη φάση,
στα δυο σου χέρια αφέθηκα κι αφού έτσι ήταν πάντα μονάχα η οπτική μου αλλάζει
κράτα απόσταση από το τριπάκι όρκων και κανόνων που αργά μας μαγαρίζει σα σαράκι,
γαμώ πόσα πνιγμένα λόγια πίσω απ ‘ ένα αυθόρμητο «είμαι εντάξει» της στιγμής
γίνεται ισόβιος νικητής αυτός που μαθαίνει απ’ τα λάθη,
σ’ αντίθετη περίπτωση, μιλώ εκ πείρας, τη μπάλα απλά χάνει,
Χιλιόμετρα μακριά σου γράφω έχοντας την αίσθηση πως ποτέ δεν χαράζει εδώ
με βλέμμα καρφωμένο στο κενό
ποια σκέψη μου τρώει το μυαλό;
Μη με ρωτάς τι τρέχει; Όχι δεν ήπια από το αμίλητο νερό,
απέναντί σου ούτε μια στάλα εγωισμό δεν έχω
κι απόδειξη η κάθε μου φορά που απομακρύνθηκα για δικό σου καλό
Και το αν αξίζει άσε με να το ξέρω εγώ…
πολύπλοκο και απλό: σήμερα με είδα για μένα να προσπαθώ,
κόντρα στον πιο μεγάλο φόβο μου: "την ίδια μέρα συνέχεια να ζω"
και εκτός των αλλωνών η μουσική με κρατάει ζωντανό
μίση και αγάπες παίζουν γύρω μας μα μέσα μας κενό πώς το εξηγείς;
όλου του κόσμου το χρυσάφι κρύβεται στη λέξη «εμείς»…
Αν δεν το πλήρωσες ποτέ ακριβά ποτέ δεν ήσουν στα αλήθεια ευθύς
δώσε βάση τι θα πεις
εύκολα λόγια εν τέλει πιο εύκολα απ’ αυτά θα αναιρεθείς
έγκλειστος μέρες και γύρω μου τα τείχη της φυλακής,
τι διάολο να σκεφτόμουνα όταν πίστευα πως κάποτε παίζει να ξαναρθείς;
Αστεία πράγματα, αστεία πράγματα…
Ρίχνοντας το τελευταίο μου χαρτί
Κουρέλια κ’ Άχυρο-Δυσαρμονία-Λ.Γ.
Σκότωσε ο φάντης μπαστούνι μέσα του μια και καλή τη Ντάμα..."
για μας που συνηθίσαμε στα αφτιά μας ήχο πένθιμο...
Ρε φίλε...δεν είναι η ανατριχίλα που μου προκάλεσες, αλλά η διάρκειά της! Να'σαι καλά!
Καθρέφτης γίνεται ο κόσμος κι όλος σε σένα μοιάζει...
Με έκανες να τρέμω ολόκληρος για 3 ολόκληρα λεπτά και να ανεβάσω σφυγμούς, ενώ κάθομαι στον καναπέ. Είσαι σπουδαίος ρε Θωμά!
Θερμότητα εκπέμπει η τριβή μεταξύ μας και το κάθε συναίσθημά μας κέρινο..
Δεν υπάρχει απλά!!!!σε όλα τα κομμάτια χάνεσαι!!!🔥🔥🔥λίγοι ακούνε λίγοι καταλαβαίνουν!!!τους λυπάμαι..δεν έχουν ζήσει!!
γινεται ισοβιος νικητης αυτος που μαθαινει απ’ τα λαθη
σ’ αντιθετη περιπτωση μιλω εκ πειρας τη μπαλα απλα χανει
μπραβο μπραβο
Στίχοι:
"Γυρίζοντας πίσω το χρόνο,
Τα πάντα μοιάζουν σαν χθες πώς σκατά αλλάξαμε τόσο;
ναι είμαστε άγνωστοι εφόσον
ο καθένας μας παίρνει στη τελική δικό του δρόμο
Μείναμε άνθρωποι; Ή ούτε αυτό κατάφερα εν τέλει να σώσω;
Κόντρα σε Θεούς και Δαίμονες το κάρμα μας να ενώσω
δεν κατάφερα, το προσπάθησα ωστόσο…
Αφού δεν χώρεσες ποτέ θα πλάσεις τον δικό σου κόσμο,
γνωρίζοντας το τι, κοιτάς τον τρόπο,
Για ποιανού το καλό εσκεμμένα λες να με μειώνω;
Όταν σκοτάδι πέσει γύρω σου ακόμα κι η σκιά σου σ’ αφήνει μόνο
μόνο και έρημο,
υπάρχει κάτι πιο βαθύ από μας και λέγεται ένστικτο
χαράμι ο χρόνος ψάχνοντας για λέξεις που να σου εξηγούν το δέσιμο
Φάντης Μπαστούνι εγώ και το γνώριμό μου κακέκτυπο
θερμότητα εκπέμπει η τριβή μεταξύ μας και το κάθε συναίσθημά μας κέρινο
πότε παιδιά, πότε θεριά, με το ανεξήγητα αλλόκοτο φέρσιμο
για μας που συνηθίσαμε στα αφτιά μας ήχο πένθιμο το μυαλό μας ξυράφι
δώσε βάση,
Σ’ άτομα ξένα δίνεται, μια άσκοπη αναπαράσταση του τι στα αλήθεια ψάχνει
σε μια παράλληλη διάσταση ευγνωμονείς το τάιμινγκ…
Το μίσος από άνθρωπο σ’ άνθρωπο κάνει μετάσταση κι η φάση
είναι ποτέ δεν φταίμε εμείς φταίει η κατάσταση κι οι άλλοι,
Ψάχνεις τις έντονες στιγμές ενώ δεν εκτιμάς το δάκρυ…
είτε Γραφή είτε Κοράνι αίμα στάζει
Και ό,τι διαφέρει από μας να μας πειράζει,
Σου κλέψαν τόσα μα πώς την αγάπη;
Καθρέφτης γίνεται ο κόσμος κι όλο σε σένα μοιάζει
Ξέρω πως δίπλα μου απλώς θα προσπεράσει,
Σαν να ‘χει ξεχάσει κι η όποια στάση της αναλόγως του τι ζητάει αλλάζει,
Στο αφτί μου αναστενάζει
ναι είμαστε ένοχοι κι ο διάολος αυτοπροσώπως νύχτα μας δικάζει
ήσουνα εκεί και είδες το δέντρο αυτό να ακμάζει,
στα πόδια μου στάθηκα ένας Ελάχιστος Εαυτός σε πρώτη φάση,
στα δυο σου χέρια αφέθηκα κι αφού έτσι ήταν πάντα μονάχα η οπτική μου αλλάζει
κράτα απόσταση από το τριπάκι όρκων και κανόνων που αργά μας μαγαρίζει σα σαράκι,
γαμώ πόσα πνιγμένα λόγια πίσω απ ‘ ένα αυθόρμητο «είμαι εντάξει» της στιγμής
γίνεται ισόβιος νικητής αυτός που μαθαίνει απ’ τα λάθη,
σ’ αντίθετη περίπτωση, μιλώ εκ πείρας, τη μπάλα απλά χάνει,
Χιλιόμετρα μακριά σου γράφω έχοντας την αίσθηση πως ποτέ δεν χαράζει εδώ
με βλέμμα καρφωμένο στο κενό
ποια σκέψη μου τρώει το μυαλό;
Μη με ρωτάς τι τρέχει; Όχι δεν ήπια από το αμίλητο νερό,
απέναντί σου ούτε μια στάλα εγωισμό δεν έχω
κι απόδειξη η κάθε μου φορά που απομακρύνθηκα για δικό σου καλό
Και το αν αξίζει άσε με να το ξέρω εγώ…
πολύπλοκο και απλό: σήμερα με είδα για μένα να προσπαθώ,
κόντρα στον πιο μεγάλο φόβο μου: "την ίδια μέρα συνέχεια να ζω"
και εκτός των αλλωνών η μουσική με κρατάει ζωντανό
μίση και αγάπες παίζουν γύρω μας μα μέσα μας κενό πώς το εξηγείς;
όλου του κόσμου το χρυσάφι κρύβεται στη λέξη «εμείς»…
Αν δεν το πλήρωσες ποτέ ακριβά ποτέ δεν ήσουν στα αλήθεια ευθύς
δώσε βάση τι θα πεις
εύκολα λόγια εν τέλει πιο εύκολα απ’ αυτά θα αναιρεθείς
έγκλειστος μέρες και γύρω μου τα τείχη της φυλακής,
τι διάολο να σκεφτόμουνα όταν πίστευα πως κάποτε παίζει να ξαναρθείς;
Αστεία πράγματα, αστεία πράγματα…
Ρίχνοντας το τελευταίο μου χαρτί
Κουρέλια κ’ Άχυρο-Δυσαρμονία-Λ.Γ.
Σκότωσε ο φάντης μπαστούνι μέσα του μια και καλή τη Ντάμα..."
ευχαριστω το σκιαχτρο ευχαριστω το ραπ
Ποσα πνιγμένα λογια πισω απο ενα αυθόρμητο «ειμαι ενταξει» της στιγμη
Μπραβο ρε Θωμαρα!!!
Χιλιόμετρα μακριά σου γράφω έχοντας την αίσθηση πως ποτέ δεν χαράζει εδώ
με βλέμμα καρφωμένο στο κενό
ποια σκέψη μου τρώει το μυαλό;
Μη με ρωτάς τι τρέχει; Όχι δεν ήπια από το αμίλητο νερό,
απέναντί σου ούτε μια στάλα εγωισμό δεν έχω
κι απόδειξη η κάθε μου φορά που απομακρύνθηκα για δικό σου καλό
Και το αν αξίζει άσε με να το ξέρω εγώ…
πολύπλοκο και απλό: σήμερα με είδα για μένα να προσπαθώ,
κόντρα στον πιο μεγάλο φόβο μου: "την ίδια μέρα συνέχεια να ζω"
και εκτός των αλλωνών η μουσική με κρατάει ζωντανό
29.viva
Μάγκας Θωμά...ΜΠΡΆΒΟ...;)
στα ποδια μου σταθηκα ενας ελαχιστος εαυτος σε πρωτη φαση..
μπραβο ρε παιδια
και παλι πολυ καλος
σεβασμος
Μείναμε άνθρωποι, ούτε αυτό κατάφερα εν τέλη να σωσω
ένα live ρε παιδιά να γνωριστούμε
Σαν χθες χωρίσαμε,και όμως πλέον άγνωστοι.. ζεις μέσα μου, προσπάθησα για εσένα. Άλλαξα, εξελίχθηκα, έκανα ότι μπορούσα να σε κρατήσω στην ζωή μου χαρούμενο, με την πρώτη δυσκολία έφυγες, γαμω κάθε timing που σε πήρε.
σου κλέψαν το Σ'αγαπω στην αγάπη....
χαράμι ο χρόνος ψάχνοντας για λέξεις που να σου εξηγούν το δέσιμο
Φάντης Μπαστούνι εγώ και το γνώριμό μου κακέκτυπο
ανατριχιλα ολο το κομματι..
Όλου του κόσμου το χρυσάφι κρύβεται στην λέξη "εμείς"..
Θωμά τα λόγια είναι πολυ λίγα..