✩ʜᴀsᴀʀʟı ᴋᴀʟᴘʟᴇʀɪɴ ᴀᴄısıɴᴀ✩ # 𝘧𝘪𝘬𝘪𝘳 𝘷𝘦 𝘩𝘪𝘬𝘢𝘺𝘦 𝘵𝘢𝘮𝘢𝘮𝘦𝘯 𝘣𝘢𝘯𝘢 𝘢𝘪𝘵𝘵𝘪𝘳. # 𝘺𝘢𝘻ı𝘮 𝘺𝘢𝘭𝘯ı𝘴̧𝘭𝘢𝘳ı𝘮 𝘰𝘭𝘢𝘣𝘪𝘭𝘳, 𝘩𝘪𝘤̧𝘬𝘪𝘮𝘴𝘦 𝘬𝘶𝘴𝘶𝘳𝘴𝘶𝘻 𝘥𝘦𝘨̆𝘪𝘭𝘥𝘪𝘳 𝘣𝘶𝘯𝘶 𝘨𝘰̈𝘻 𝘰̈𝘯𝘶̈𝘯𝘥𝘦 𝘣𝘶𝘭𝘶𝘯𝘥𝘶𝘳𝘢𝘳𝘢𝘬 𝘰𝘬𝘶𝘳𝘴𝘢𝘯ı𝘻 𝘴𝘦𝘷𝘪𝘯𝘪𝘳𝘪𝘮. # 𝘪𝘴𝘵𝘦𝘬 𝘢𝘭ı𝘺𝘰𝘳𝘶𝘮. 𝘠𝘰𝘳𝘶𝘮𝘭𝘢𝘳𝘥𝘢 𝘣𝘦𝘭𝘪𝘳𝘵𝘦𝘣𝘪𝘭𝘪𝘳𝘴𝘪𝘯𝘪𝘻. # 𝘩𝘦𝘳𝘵𝘶̈𝘳𝘭𝘶̈ 𝘦𝘭𝘦𝘴̧𝘵𝘪𝘳𝘪𝘺𝘦 𝘢𝘤̧ı𝘨̆ı𝘮. 𝘍𝘪𝘬𝘪𝘳 𝘷𝘦 𝘨𝘰̈𝘳𝘶̈𝘴̧𝘭𝘦𝘳𝘪𝘯𝘪𝘻 𝘣𝘦𝘯𝘪𝘮 𝘪𝘤̧𝘪𝘯 𝘥𝘦𝘨̆𝘦𝘳𝘭𝘪𝘥𝘪𝘳. # 𝘬𝘢𝘧𝘢𝘯ı𝘻 𝘬𝘢𝘳ı𝘴̧𝘮ı𝘺𝘰𝘳 𝘪𝘴𝘦 𝘮𝘶̈𝘻𝘪𝘬𝘭𝘦 𝘰𝘬𝘶𝘮𝘢𝘯ı𝘻ı 𝘰̈𝘯𝘦𝘳𝘪𝘳𝘪𝘮. 𝑻𝒂𝒆𝒙𝒘𝒅 𝒊𝒚𝒊 𝒐𝒌𝒖𝒎𝒂𝒍𝒂𝒓 𝒅𝒊𝒍𝒆𝒓 𝑯𝒊𝒌𝒂𝒚𝒆 İseul'dan Ay ışığının güzelliği ile süslenmiş salonumda oturuyor, sevgilimin en sevdiği, fakat benim nefret ettiğim kahveyi yudumluyorum. O gittiğinden beri alışmıştım bu kahveye. O'nun yokluğu kadar acıydı. Aralarındaki tek fark, kahvenin acısına dayanabilirken onun yokluğu çok acıtıyordu. Elimdeki kupayı masamın üzerine koyarak usulca penceremden dışarı bakmıştım. Anlaşılan kalbi hasarlı insanlar derdini anlatmıştı gökyüzüne. Şiddetli yağmur ve gürültülü çarpan şimşekler dinmeye utanıyordu adeta. Telefonuma gelen ani bildirim ile jungkookun mesaj atmış olması umudu ile elime almıştım telefonu. 213 gündür yaptığım gibi. Telefonu açınca arkadaşımdan gelen bildirimi görünce hemen uygulamaya girmeden okumuş, cevap verme gereği duymadan telefonu kapatmıştı. Yine jungkook ile ilgili birşey bulamadığını söylüyordu. Saat gece 11.05 di. Normalde bu saatleere kadar uyanık kalamazdım. Yanii en azından jungkook hayatımdayken. O gittiğinden beri uyku girmiyordu gözüme. İlaçlarla uyuyordum. Fakat bu gibi uyuyamazdım. Bugğn jungkookun doğum günüydü. Onsuz kutladığım ilk doğum günüydü. Kupadaki kahvem bitince gülümseyerek ayaklanmıştım. Bir insan nasıl kahveye gülümseye bilirdi ki. 𝑂 𝑘𝑎ℎ𝑣𝑒𝑛𝑖𝑛 𝐽𝑒𝑜𝑛 𝐽𝑢𝑛𝑔𝑘𝑜𝑜𝑘 𝑔𝑖𝑏𝑖 𝑏𝑖𝑟 𝑎𝑛ı𝑠ı 𝑣𝑎𝑟𝑠𝑎 𝑒𝑙𝑏𝑒𝑡 𝑔𝑢̈𝑙𝑢̈𝑚𝑠𝑒𝑦𝑒 𝑏𝑖𝑙𝑖𝑟𝑑𝑖. Dudaklarımda ki gülümsemeyi solsurtmadan mutfağa varmış, kahvemi hazırlamaya başlamıştım. Yalnış hatırlamıyorsam günün 5.kahvesi olmalıydı. Fazla doz kafein elbet ki zararlıydı hatta bazen ellerimi bile titretiyor du fakat yapabileceğim birşey yoktu. Bana jungkooku hatırlatacak en büyük şeylerden birisi acı kahveydi. Kahvem daha kaynamaya başlamamışken aklıma gelen şey ile hızlıca yatak odasına adımlamış, giysi dolabımın en derinliklerine gümülmüş kutuyu alarak tekrar mutfağa gitmiştim. Bu kutuyu jungkook gitmeden önceki gün, doğum günümde vermişti. Açmama izin vermemişti. O'nun doğum gününe kadar açmayacağıma söz verdirmişti. Fakat nerden bilebilirdim ki ertesi gün gideceğini. O günden beri hep açmak istemiştim. Açıp içindekini görmek, neden bu kadar gün beklediğimi öğrenmek istiyordum. Fakat jungkooka verdiğim sözü çiğneyemezdim. 𝐻𝑒𝑟 𝑛𝑒 𝑘𝑎𝑑𝑎𝑟 𝑜 𝑔𝑖𝑡𝑚𝑒𝑚 𝑑𝑒𝑦𝑖𝑝 𝑐̧𝑖𝑔̆𝑛𝑒𝑚𝑖𝑠̧ 𝑜𝑙𝑠𝑎 𝑑𝑎. Kutuyu yavaşça mutfak masasının üzerine koyarak kahvemi yine aynı kupaya doldurmuştum. Şeker atma zahmetinde bulunmayarak tekrar masaya dönerek telefonumu elime almıştım. Kutuyu saat 12'den önce açamazdım. Çünkü tam 12 de jungkook doğmuş oluyordu. Saati beklerken istemsizce yıldızladığım mesajlara dokunmuştu elim. İlk yıldızladığım mesaj,jungkookla tanıştığımız günden 2 hafta sonra gönderilmişti. "𝘚𝘦𝘯 𝘴𝘦𝘷𝘦𝘳𝘴𝘪𝘯 𝘥𝘪𝘺𝘦 𝘢𝘭𝘮ı𝘴̧𝘵ı𝘮 𝘰 𝘤̧𝘪𝘬𝘰𝘭𝘢𝘵𝘢𝘺ı 𝘢𝘮𝘢 𝘱𝘦𝘬𝘵𝘦 𝘦𝘮𝘪𝘯 𝘥𝘦𝘨̆𝘪𝘭𝘪𝘮 𝘪𝘴̧𝘵𝘦 𝘴𝘦𝘷𝘮𝘦𝘺𝘦 𝘥𝘦 𝘣𝘪𝘭𝘪𝘳𝘴𝘪𝘯. 𝘠𝘪𝘯𝘦 𝘥𝘦 𝘶𝘮𝘢𝘳ı𝘮 𝘣𝘦𝘨̆𝘦𝘯𝘪𝘳𝘴𝘪𝘯" annemle kavga ettiğim bir gün dışarı çıkıp alamadığım ve canımın çok tatlı çektiği bir akşamda birden camıma tıklatarak içeri dalmıştı. Gece boyu ilgilenmişti benimle. İkinci mesajı okuduğum an gözlerimin dolması ile birkaç hafta ilerisine, sevgililiğimizin 2. Haftasına geçmiştim. "𝘎𝘦𝘤̧𝘦𝘯 𝘨𝘶̈𝘯 𝘰𝘬𝘶𝘭𝘥𝘢 𝘤̧ı𝘬𝘢𝘯 𝘺𝘢𝘯𝘨ı𝘯𝘥𝘢 𝘴𝘦𝘯 𝘬𝘢𝘭𝘥ı𝘯 𝘥𝘪𝘺𝘦 𝘤̧𝘰𝘬 𝘦𝘯𝘥𝘪𝘴̧𝘦𝘭𝘦𝘯𝘮𝘪𝘴̧𝘵𝘪𝘮. 𝘉𝘶 𝘺𝘶̈𝘻𝘥𝘦𝘯 𝘩𝘦𝘮𝘦𝘯 𝘣𝘪𝘯𝘢𝘯ı𝘯 𝘪𝘤̧𝘪𝘯𝘦 𝘥𝘢𝘭𝘥ı𝘮. 𝘌𝘦 𝘯𝘦 𝘥𝘦 𝘰𝘭𝘴𝘢 𝘰̈𝘯𝘤𝘦 𝘤𝘢𝘯 𝘴𝘰𝘯𝘳𝘢 𝘤𝘢𝘯𝘢𝘯. 𝘚𝘦𝘯 𝘣𝘦𝘯𝘪𝘮 𝘤𝘢𝘯ı𝘮𝘴ı𝘯 𝘣𝘶 𝘺𝘶̈𝘻𝘥𝘦𝘯 𝘬𝘦𝘯𝘥𝘪𝘮𝘪 𝘱𝘦𝘬 𝘰̈𝘯𝘦𝘮𝘴𝘦𝘮𝘦𝘥𝘪𝘮" Ağlamamalıydım. Son olarak bünyemin pek kaldıramayacağından dolayı Jungkook'un gitmeden bir gün öncesinde attığı mesaja bakmıştım. "𝘐̇𝘴𝘦𝘶𝘭'𝘶𝘮, 𝘨𝘶̈𝘻𝘦𝘭𝘪𝘮. 𝘉𝘪𝘭𝘪𝘺𝘰𝘳𝘶𝘮 𝘰̈𝘻𝘭𝘶̈𝘺𝘰𝘳𝘴𝘶𝘯 𝘣𝘦𝘯𝘪, 𝘦𝘮𝘪𝘯 𝘰𝘭 𝘣𝘦𝘯 𝘥𝘦 𝘴𝘦𝘯𝘪 𝘤̧𝘰𝘬 𝘰̈𝘻𝘭𝘶̈𝘺𝘰𝘳𝘶𝘮 𝘣ı𝘳𝘵𝘢𝘯𝘦𝘮. 𝘈𝘮𝘢 𝘦𝘮𝘪𝘯 𝘰𝘭 𝘢𝘴𝘭𝘢 𝘣ı𝘳𝘢𝘬𝘮𝘢𝘺𝘢𝘤𝘢𝘨̆ı𝘮 𝘴𝘦𝘯𝘪. 𝘏𝘦𝘱 𝘣𝘪𝘳 𝘢𝘥ı𝘮 𝘰̈𝘵𝘦𝘯𝘥𝘦 𝘰𝘭𝘢𝘤𝘢𝘨̆ı𝘮 𝘨𝘶̈𝘻𝘦𝘭𝘪𝘮" Hangi bir adım ötemdi bu? Kimin bir adım ötesiydi bu? Çünkü jungkook çok çok uzaktaydı. O kadar uzaktaydı ki nerede olduğunu bile bilemiyordum. Dışarı bakınca gördüğüm dinmiş yağmur ve şimşekler ile gülümsemiştim tekrar. Jungkook için gülümsüyordum. Saatin ne ara bu kadar ilerlediğini anlamadığım bir şekilde telefonun saatinin 11.56 gösterdiğini fark etmiştim. 4 dakika sonra jungkookun doğum günüydü. Yavaşça kutuyu önüme çekmiş, hiçbir şekilde hasar vermeyerek kurdelesini çözmüştüm. Birkaç dakika sonra saat tam 12.00'ı gösterince büyük bir umut içerisinde açmıştım kutuyu Devamı altta
Devam İlk açtığımda beni karşılayan bir adet mektup olmuştu. Vazlasıyla özenilmiş bir zarftaydı. Bu mektup tüm yaşantımı değiştirecekti. Fakat ben bu mektupla yüzleşmeye hazır mıydım bilmiyordum. Mektubu dolan gözlerimle beraber kutudan çıkararak kenara koymuştum. Ellerimle kutuyu biraz karıştırdığımda elime ilk gelen şey kumaş olmuştu. Hissettiğim kumaşı içinden yavaşça çıkarırken bu kumaşın bir elbise, hatta ve hatta jungkookun annesinin elbisesi olduğunu anlamıştım. Ölen annesinin elbisesini bana vermişti. Bu çok değerli birşeydi. Elbiseyi de düzgünce katlayarak masaya koymuştum. 𝐻𝑎𝑦ı𝑟 𝑖𝑠𝑒𝑢𝑙 demiştim kendi kendime. 𝐴𝑔̆𝑙𝑎𝑚𝑎𝑘 𝑖𝑐̧𝑖𝑛 𝑐̧𝑜𝑘 𝑒𝑟𝑘𝑒𝑛, 𝑦𝑎𝑝𝑚𝑎... Tekrar kutuya döndüğümde direkt dikkatimi çeken şey bir defterdi. Defteri aldığım gibi ilk sayfasını açmış, hayretle sayfaları çevirmiştim. Ben ve jungkookun yüzlerce fotoğrafı bu deftere yapıştırılmış, hepsinin altına bir söz bırakılmıştı. "Aşkın oyununa gelmek için fazla neşelisin bebeğim" yazıyordu ilk fotoğrafta. Hemen altında ise şu söz vardı. "Kavuşup kavuşmamak umurumda değil, senin aşkın fazlaca hissettiriyor zaten" Biraz sonra fark edince tarihleri görmüştüm. Her sözün tarihi bizim kavga ettiğimiz günlerdi. Jungkook acısını bu deftere dökmüştü. Bense üzüldüğünü anlamayacak derecede salaktım. Defteri daha sonrasında baştan sona incelemek üzere kenara koyduğum sırada defterin olması gerektiğinden kalın olduğunu fark etmiş tekrar açmıştım. Biraz sayfaları karıştırdıktan sonra ağzımı açık bırakan o şeyle karşılaşmıştım. Kare kesilmiş sayfaların arasındaki yüzük. Yüzüğü yavaşça çıkardığımda güzellik daha da artmıştı. Parıl parıl parlayan pembe elması, zarif ve bir o kadarda şık görünen gümüş kısmı. Yüzüğü elimde tutarak yüzüğün bulunduğu sayfadaki yazıyı görmüştüm. "Senden gittiğim günden beri ne kadar üzüldüğünü tahmin edebiliyorum. Benden nefret bile etsen lütfen bu yüzüğü kabul et iseul. Bunu almak için çok uğraştım. Senin için sonuna kadar değerdi elbet. fakat çok emek verdim. Takmak istemesen bile sakla lütfen" Ben senden asla nefret edemedim ki jungkookum demek istedim. Ama diyemeyeceğim kadar uzaktaydı. Veda etmeye kıyamadığım, sarılamayacak kadar uzağımda kalıyordu. Yüzüğü gözlerimden akan yaşlar ile beraber parmağıma takarak yüzüğü öpmüştüm. Jungkook'u öpüyormuş gibi. Yüzüğe dakikalarca baktıktan sonra ilk çıkardığım mektubu almıştım elime. Zarfı açtığım an jungkookumun güzel mi güzel el yazısıyla karşılaşmıştım. 𝘚𝘦𝘷𝘨𝘪𝘭𝘪𝘮, 𝘐̇𝘴𝘦𝘶𝘭'𝘶𝘮 𝘕𝘢𝘴ı𝘭𝘴ı𝘯 𝘨𝘶̈𝘻𝘦𝘭𝘪𝘮? 𝘚𝘦𝘯𝘥𝘦𝘯 𝘨𝘪𝘥𝘦𝘭𝘪 𝘤̧𝘰𝘬 𝘰𝘭𝘶𝘺𝘰𝘳. 𝘚𝘢𝘯ı𝘳ı𝘮 213. 𝘠𝘢𝘭𝘯ı𝘴̧ 𝘩𝘦𝘴𝘢𝘱𝘭𝘢𝘥ı𝘺𝘴𝘢𝘮 𝘬𝘶𝘴𝘶𝘳𝘢 𝘣𝘢𝘬𝘮𝘢, 𝘣𝘪𝘭𝘪𝘳𝘴𝘪𝘯 𝘮𝘢𝘵𝘦𝘮𝘢𝘵𝘪𝘨̆𝘪𝘮 𝘱𝘦𝘬 𝘪𝘺𝘪 𝘥𝘦𝘨̆𝘪𝘭𝘥𝘪𝘳. 𝘒𝘦𝘯𝘥𝘪 𝘥𝘰𝘨̆𝘶𝘮 𝘨𝘶̈𝘯𝘶̈𝘮𝘥𝘦 𝘴𝘢𝘯𝘢 𝘣𝘪𝘳 𝘩𝘦𝘥𝘪𝘺𝘦 𝘣ı𝘳𝘢𝘬𝘮𝘢𝘬 𝘪𝘴𝘵𝘦𝘥𝘪𝘮. 𝘊̧𝘶̈𝘯𝘬𝘶̈ 𝘣𝘦𝘯𝘪𝘮 𝘷𝘢𝘳𝘰𝘭𝘶𝘴̧𝘶𝘮 𝘥𝘦𝘨̆𝘪𝘭, 𝘴𝘦𝘯𝘪𝘯𝘭𝘦 𝘵𝘢𝘮𝘢𝘮𝘭𝘢𝘯𝘮ı𝘴̧ 𝘰𝘭𝘶𝘴̧𝘶𝘮 𝘣𝘢𝘯𝘢 𝘣𝘪𝘳 𝘩𝘦𝘥𝘪𝘺𝘦𝘥𝘪𝘳. 𝘚̧𝘪𝘮𝘥𝘪 𝘪𝘴𝘦 𝘱𝘦𝘬 𝘵𝘢𝘮𝘢𝘮𝘭𝘢𝘯𝘮ı𝘴̧ 𝘨𝘰̈𝘳𝘶̈𝘯𝘮𝘶̈𝘺𝘰𝘳𝘶𝘻. 𝘛𝘦𝘬 𝘴𝘰𝘳𝘶𝘮𝘭𝘶𝘴𝘶 𝘥𝘢 𝘣𝘦𝘯𝘪𝘮. 𝘉𝘪𝘳 𝘰̈𝘻𝘶̈𝘳 𝘰𝘭𝘢𝘳𝘢𝘬 𝘨𝘰̈𝘳𝘦𝘣𝘪𝘭𝘪𝘳𝘴𝘪𝘯 𝘣𝘶𝘯𝘭𝘢𝘳ı. 𝘚𝘦𝘯𝘪𝘯 𝘪𝘤̧𝘪𝘯 𝘤̧𝘰𝘬 𝘬𝘶̈𝘤̧𝘶̈𝘬 𝘬𝘢𝘭ı𝘳𝘭𝘢𝘳 𝘢𝘮𝘢 𝘰𝘭𝘴𝘶𝘯. 𝘚𝘦𝘯 𝘣𝘶𝘯𝘭𝘢𝘳𝘢 𝘣𝘪𝘭𝘦 𝘮𝘶𝘵𝘭𝘶 𝘰𝘭𝘶𝘳𝘴𝘶𝘯. Gözyaşlarım yavaşça kağıdı kaplarken burnumu çekmekten ağrıyan başım daha da şiddetleniyordu. Burnumu tekrar çekip geri dönmüştüm mektuba. 𝘎𝘪𝘥𝘪𝘴̧𝘪𝘮𝘪𝘯 𝘴𝘦𝘣𝘦𝘣𝘪𝘯𝘪 𝘦𝘭𝘣𝘦𝘵𝘵𝘦 𝘬𝘪 𝘮𝘦𝘳𝘢𝘬 𝘦𝘥𝘪𝘺𝘰𝘳𝘴𝘶𝘯𝘥𝘶𝘳. 𝘚𝘰̈𝘺𝘭𝘦𝘮𝘦𝘥𝘦𝘯 𝘰̈𝘯𝘤𝘦 𝘨𝘰̈𝘻𝘺𝘢𝘴̧𝘭𝘢𝘳ı𝘯ı 𝘴𝘪𝘭 𝘴𝘦𝘷𝘨𝘪𝘭𝘪𝘮, 𝘩𝘢𝘺𝘢𝘵ı𝘮𝘢 𝘶𝘧𝘢𝘬 𝘣𝘪𝘳 𝘺𝘰𝘭𝘤𝘶𝘭𝘶𝘨̆𝘶𝘮𝘶𝘻 𝘷𝘢𝘳. 𝘚𝘦𝘯𝘪𝘯𝘭𝘦 𝘵𝘢𝘯ı𝘴̧𝘵ı𝘨̆ı𝘮ı𝘻 𝘨𝘶̈𝘯 𝘤̧𝘰𝘤𝘶𝘬 𝘥𝘰𝘭𝘶 𝘣𝘪𝘳 𝘱𝘢𝘳𝘬𝘵𝘢𝘺𝘥ı𝘬. 𝘚𝘦𝘯 𝘢𝘯𝘯𝘦𝘯𝘭𝘦 𝘵𝘢𝘳𝘵ı𝘴̧𝘥ı𝘨̆ı𝘯 𝘪𝘤̧𝘪𝘯 𝘱𝘢𝘳𝘬𝘵𝘢𝘺𝘥ı𝘯 𝘣𝘦𝘯 𝘪𝘴𝘦 𝘬𝘢𝘳𝘥𝘦𝘴̧𝘪𝘮𝘪 𝘨𝘦𝘵𝘪𝘳𝘮𝘪𝘴̧𝘵𝘪𝘮. 𝘚̧𝘢𝘯𝘴 𝘦𝘴𝘦𝘳𝘪 𝘬𝘢𝘳𝘥𝘦𝘴̧𝘪𝘮 𝘴𝘦𝘯𝘪 𝘴𝘦𝘷𝘥𝘪 𝘥𝘪𝘺𝘦 𝘵𝘢𝘯ı𝘴̧𝘮ı𝘴̧𝘵ı𝘬. 𝘖 𝘨𝘶̈𝘯 𝘩𝘦𝘳 𝘺𝘢𝘭𝘢𝘯ı𝘯 𝘣𝘢𝘴̧𝘭𝘢𝘯𝘨ı𝘤ı𝘺𝘥ı 𝘪𝘴𝘦𝘶𝘭. 𝘒𝘢𝘳𝘥𝘦𝘴̧𝘪𝘮 𝘰̈𝘻 𝘥𝘦𝘨̆𝘪𝘭𝘥𝘪. 𝘜̈𝘷𝘦𝘺 𝘬𝘢𝘳𝘥𝘦𝘴̧𝘪𝘮𝘥ı 𝘷𝘦 𝘣𝘶𝘯𝘶 𝘴𝘰̈𝘺𝘭𝘦𝘮𝘦𝘮 𝘴𝘢𝘯𝘢 𝘣𝘶̈𝘺𝘶̈𝘬 𝘣𝘪𝘳 𝘪𝘩𝘢𝘯𝘦𝘵 𝘰𝘭𝘢𝘤𝘢𝘬𝘵ı. 𝘊̧𝘶̈𝘯𝘬𝘶̈ 𝘬𝘢𝘳𝘥𝘦𝘴̧𝘪𝘮, 𝘣𝘦𝘯𝘪𝘮 𝘢𝘯𝘯𝘦𝘮𝘪𝘯 𝘷𝘦 𝘴𝘦𝘯𝘪 𝘺ı𝘭𝘭𝘢𝘳 𝘰̈𝘯𝘤𝘦 𝘵𝘦𝘳𝘬 𝘦𝘥𝘦𝘯 𝘣𝘢𝘣𝘢𝘯ı𝘯 𝘤̧𝘰𝘤𝘶𝘨̆𝘶𝘺𝘥𝘶. Ne? Bu cümlenin ağırlığı anlatılamazdı. Babam ve annesi... 𝘉𝘶𝘯𝘶 𝘦𝘭𝘣𝘦𝘵𝘵𝘦 𝘬𝘪 𝘴𝘢𝘯𝘢 𝘴𝘰̈𝘺𝘭𝘦𝘮𝘦𝘮 𝘨𝘦𝘳𝘦𝘬𝘪𝘳𝘥𝘪. 𝘍𝘢𝘬𝘢𝘵 𝘺𝘢𝘱𝘢𝘮𝘢𝘥ı𝘮 𝘪𝘴𝘦𝘶𝘭, 𝘤̧𝘰𝘬 𝘣𝘶̈𝘺𝘶̈𝘬 𝘴𝘰𝘳𝘶𝘯𝘭𝘢𝘳 𝘤̧ı𝘬𝘵ı. 𝘚𝘦𝘷𝘨𝘪𝘭𝘪 𝘰𝘭𝘥𝘶𝘬𝘵𝘢𝘯 5 𝘢𝘺 𝘴𝘰𝘯𝘳𝘢 𝘣𝘢𝘣𝘢𝘯 𝘣𝘪𝘻𝘪 𝘰̈𝘨̆𝘳𝘦𝘯𝘮𝘪𝘴̧𝘵𝘪. Devam altta
Son part 𝘚𝘦𝘯𝘪𝘯𝘭𝘦 𝘺𝘶̈𝘻𝘭𝘦𝘴̧𝘮𝘦𝘬 𝘪𝘴𝘵𝘦𝘮𝘦𝘥𝘪. 𝘈𝘺𝘳ı𝘭𝘮𝘢𝘺𝘢 𝘻𝘰𝘳𝘭𝘢𝘥ı 𝘣𝘪𝘻𝘪. 𝘉𝘢𝘣𝘢𝘯𝘥𝘢𝘯 𝘤̧𝘰𝘬 𝘬𝘰𝘳𝘬𝘶𝘺𝘰𝘳𝘥𝘶𝘮 𝘢𝘮𝘢 𝘰𝘯𝘢 𝘳𝘢𝘨̆𝘮𝘦𝘯 𝘬𝘢𝘳𝘴̧ı𝘴ı𝘯𝘢 𝘨𝘦𝘤̧𝘵𝘪𝘮 𝘢𝘺𝘳ı𝘭𝘮𝘢𝘥ı𝘮 𝘴𝘦𝘯𝘥𝘦𝘯. 𝘎𝘶̈𝘯𝘭𝘦𝘳 𝘨𝘦𝘤̧𝘵𝘪𝘬𝘤̧𝘦 𝘪𝘺𝘪𝘤𝘦 𝘻𝘰𝘳𝘭𝘢𝘴̧𝘵ı𝘬 𝘪𝘴𝘦𝘶𝘭. 𝘉𝘢𝘣𝘢𝘯 𝘢𝘯𝘯𝘦𝘮𝘪 𝘵𝘦𝘳𝘬 𝘦𝘵𝘵𝘪. 𝘒𝘢𝘳𝘥𝘦𝘴̧𝘪𝘮𝘦 𝘷𝘦 𝘢𝘯𝘯𝘦𝘮𝘦 𝘣𝘢𝘬𝘮𝘢𝘬 𝘻𝘰𝘳𝘶𝘯𝘥𝘢 𝘬𝘢𝘭𝘥ı𝘮. 𝘋𝘢𝘩𝘢 𝘴𝘰𝘯𝘳𝘢 𝘒𝘢𝘭𝘱 𝘩𝘢𝘴𝘵𝘢𝘭ı𝘨̆ı𝘮 𝘰𝘭𝘥𝘶𝘨̆𝘶𝘯𝘶 𝘰̈𝘨̆𝘳𝘦𝘯𝘥𝘪𝘮. 𝘒𝘢𝘭𝘣𝘪𝘮 𝘥𝘢𝘺𝘢𝘯𝘢𝘮ı𝘺𝘰𝘳𝘥𝘶. 𝘚𝘦𝘯𝘪𝘯 𝘪𝘤̧𝘪𝘯 𝘢𝘵𝘢𝘯 𝘬𝘢𝘭𝘣𝘪𝘮 𝘴𝘢𝘯𝘢 𝘺𝘦𝘵𝘦𝘮𝘦𝘮𝘦𝘬𝘵𝘦𝘯 𝘬𝘰𝘳𝘬𝘶𝘺𝘰𝘳𝘥𝘶. 𝘚̧𝘪𝘮𝘥𝘪 𝘴𝘰𝘳𝘶𝘺𝘰𝘳𝘴𝘶𝘯 𝘣𝘶𝘯𝘭𝘢𝘳 𝘬𝘢𝘭𝘮𝘢𝘯𝘢 𝘦𝘯𝘨𝘦𝘭 𝘮𝘪𝘺𝘥𝘪? 𝘌𝘷𝘦𝘵. 𝘌𝘯𝘨𝘦𝘭𝘥𝘪. 𝘋𝘰𝘬𝘵𝘰𝘳 3 𝘢𝘺𝘥𝘢𝘯 𝘧𝘢𝘻𝘭𝘢 𝘥𝘢𝘺𝘢𝘯𝘢𝘮𝘢𝘺𝘢𝘤𝘢𝘨̆ı𝘮ı 𝘴𝘰̈𝘺𝘭𝘦𝘥𝘪.3 𝘢𝘺ı𝘮ı 𝘴𝘦𝘯𝘪𝘯𝘭𝘦 𝘨𝘦𝘤̧𝘪𝘳𝘮𝘦𝘬 𝘪𝘴𝘵𝘪𝘺𝘰𝘳𝘥𝘶𝘮 𝘧𝘢𝘬𝘢𝘵 𝘬𝘢𝘭𝘣𝘪𝘮𝘪𝘯 𝘺𝘰𝘳𝘨𝘶𝘯𝘭𝘶𝘨̆𝘶 𝘣𝘦𝘥𝘦𝘯𝘪𝘮𝘦 𝘷𝘶𝘳𝘶𝘺𝘰𝘳𝘥𝘶. 𝘏𝘦𝘳 𝘺𝘦𝘳𝘥𝘦𝘯 𝘣𝘦𝘭𝘭𝘪 𝘰𝘭𝘶𝘺𝘰𝘳𝘥𝘶 𝘵𝘦𝘳𝘴 𝘨𝘪𝘥𝘦𝘯 𝘣𝘪𝘳𝘴̧𝘦𝘺𝘭𝘦𝘳. 𝘉𝘦𝘯𝘥𝘦 𝘢𝘯𝘭𝘢𝘮𝘢𝘯𝘥𝘢𝘯 𝘬𝘰𝘳𝘬𝘶𝘺𝘰𝘳𝘥𝘶𝘮. 𝘉𝘦𝘯𝘪𝘮 𝘪𝘤̧𝘪𝘯 𝘬𝘦𝘯𝘥𝘪𝘯𝘪 𝘩𝘢𝘳𝘢𝘱 𝘦𝘵𝘮𝘦𝘯𝘥𝘦𝘯 𝘬𝘰𝘳𝘬𝘶𝘺𝘰𝘳𝘥𝘶𝘮. 𝘚̧𝘶𝘢𝘯 𝘣𝘶𝘯𝘶 𝘰𝘬𝘶𝘳𝘬𝘦𝘯 %100 𝘰̈𝘭𝘮𝘶̈𝘴̧𝘶̈𝘮𝘥𝘶̈𝘳 𝘴𝘢𝘯ı𝘳ı𝘮. 𝘍𝘢𝘬𝘢𝘵 𝘣𝘶𝘯𝘶 𝘣𝘪𝘭𝘮𝘦𝘭𝘪𝘴𝘪𝘯 𝘬𝘪 𝘬𝘢𝘭𝘣𝘪𝘮 𝘩𝘦𝘱 𝘴𝘦𝘯𝘪𝘯 𝘪𝘤̧𝘪𝘯 𝘢𝘵ı𝘺𝘰𝘳 𝘪𝘴𝘦𝘶𝘭'𝘶𝘮. 𝘚𝘦𝘯𝘥𝘦𝘯 𝘴𝘰𝘯 𝘣𝘪𝘳 𝘪𝘴𝘵𝘦𝘨̆𝘪𝘮 𝘷𝘢𝘳. 𝘉𝘪𝘳𝘢𝘻 𝘨𝘦𝘤̧ 𝘰𝘭𝘴𝘢 𝘥𝘢 𝘢𝘳𝘢𝘥𝘢 𝘬𝘢𝘳𝘥𝘦𝘴̧𝘪𝘮𝘪 𝘨𝘰̈𝘳𝘮𝘦𝘺𝘦 𝘨𝘪𝘥𝘦𝘳 𝘮𝘪𝘴𝘪𝘯? 𝘉𝘦𝘯𝘴𝘪𝘻𝘭𝘪𝘬 𝘵𝘦𝘯 𝘬𝘰𝘳𝘬𝘶𝘺𝘰𝘳𝘥𝘶. 𝘚𝘦𝘯𝘪 𝘥𝘦 𝘣𝘢𝘯𝘢 𝘣𝘦𝘯𝘻𝘦𝘵𝘪𝘺𝘰𝘳. 𝘚̧𝘪𝘮𝘥𝘪 𝘪𝘴𝘦 𝘨𝘪𝘵𝘮𝘦𝘮 𝘭𝘢𝘻ı𝘮 𝘨𝘶̈𝘻𝘦𝘭 𝘴𝘦𝘷𝘨𝘪𝘭𝘪𝘮. 𝘚𝘰𝘯 𝘬𝘰𝘯𝘶𝘴̧𝘮𝘢𝘮ı𝘻ı𝘯 𝘣𝘶 𝘬𝘢𝘨̆ı𝘵𝘵𝘢𝘯 𝘰𝘭𝘮𝘢𝘴ı𝘯ı 𝘪𝘴𝘵𝘦𝘮𝘦𝘻𝘥𝘪𝘮 𝘧𝘢𝘬𝘢𝘵 𝘪𝘮𝘬𝘢𝘯𝘭𝘢𝘳 𝘦𝘭 𝘷𝘦𝘳𝘮𝘪𝘺𝘰𝘳 𝘨𝘶̈𝘻𝘦𝘭𝘪𝘮. 𝘏𝘢𝘺𝘢𝘵 𝘱𝘦𝘬 𝘴𝘦𝘷𝘮𝘪𝘺𝘰𝘳 𝘣𝘦𝘯𝘪 𝘴𝘢𝘯ı𝘳ı𝘮. 𝘡𝘪𝘺𝘢𝘳𝘦𝘵 𝘦𝘵𝘮𝘦𝘬 𝘪𝘴𝘵𝘦𝘳𝘴𝘦𝘯 𝘥𝘪𝘺𝘦 𝘮𝘦𝘻𝘢𝘳ı𝘮 *****'𝘥𝘢. 𝘚𝘦𝘯𝘪 𝘤̧𝘰𝘬 𝘴𝘦𝘷𝘪𝘺𝘰𝘳𝘶𝘮 𝘣ı𝘳𝘵𝘢𝘯𝘦𝘮. 𝘒𝘦𝘯𝘥𝘪𝘯𝘦 𝘪𝘺𝘪 𝘣𝘢𝘬 𝘴𝘦𝘷𝘨𝘪𝘭𝘪𝘮. " 𝙔𝙖𝙯𝙖𝙧𝙙𝙖𝙣 Genç kızın gözyaşları yetersiz kalıyordu artık. Sevgilisini tüketen kalp, genç kızın canını yakıyordu. Kurumaya yüz tutmuş gözyaşları inatla sızlayan gözlerinden firar ederken genç kızın elinden gelen birşey yoktu. Sevgilisi yoktu gitmişti. Kendi çıkarı için değil, sevgilisi için sonsuzluğa gitmişti. Genç kızın duyduğu tek şey yoğun bir şekilde özlem ve pişmanlıktı. Özlüyordu sevgilisini. Aynı zamanda sevgilisinin kalp hastalığını fark edemediği için kızıyordu kendine. Pişmandı. Genç kız gözyaşları için mektubu masaya koyarak kafasını da mektubun üzerine koymuş, artan kalp acısı ile birlikte gözlerini yummuştu. Evin içindeki sessizlik ona rahatsızlık verse yapabileceği birşey yoktu. Neşe kaynağı, sevgilisi elini tutamayacağı, öpeneyeceği kadar uzağındaydı. *** Günle, ayları, aylar ise yılları kovalarken 2 yıl geçmişti. Genç kızın ölümünden iki yıl. O gece saatlerce ağlayan genç kız, kalp ağrısına dayanamamış kalp krizi geçirerek sevgilisinin yanında gitmişti. Ölüm ile beraber kavuşurken ikisininde aynı sebepten ölmesi, tesadüflerin en güzeliydi. İki genç aşıkda ölmüştü fakat ikisi de memnun du halinden. Birisi sevdiğini üzmemek için gitmiş, diğeri ise sevgilisine duyduğu özlemden yalnız bırakmamıştı O'nu. İki aşıkdan kalan tek şey, birkaç fotoğraf, birkaç hediyeydi. Uğruna hayatlarını feda edebileceği anıları birkaç fotoğraftan ibaret olmuştu. İnsanların büyük merakla ilgilendiği iki gencin fotoğrafları heryere konu olmuşken fotoğraflarında bir anlamı kalmamıştı. sᴏɴ Açıkçası pek beğendiğim bir hikaye değil. Paylaşmak için paylaşıyorum gibi. Hesap çok boş kaldı ve yeni bir seriye başlamadan önce böyle birşey yazmak istedim. Yeni seri dahag güzel olacak✊🏻 Yazım yalnışlsrı için özür dilerim. Kontrol etmeye vaktim olmadı
✩ʜᴀsᴀʀʟı ᴋᴀʟᴘʟᴇʀɪɴ ᴀᴄısıɴᴀ✩
# 𝘧𝘪𝘬𝘪𝘳 𝘷𝘦 𝘩𝘪𝘬𝘢𝘺𝘦 𝘵𝘢𝘮𝘢𝘮𝘦𝘯 𝘣𝘢𝘯𝘢 𝘢𝘪𝘵𝘵𝘪𝘳.
# 𝘺𝘢𝘻ı𝘮 𝘺𝘢𝘭𝘯ı𝘴̧𝘭𝘢𝘳ı𝘮 𝘰𝘭𝘢𝘣𝘪𝘭𝘳, 𝘩𝘪𝘤̧𝘬𝘪𝘮𝘴𝘦 𝘬𝘶𝘴𝘶𝘳𝘴𝘶𝘻 𝘥𝘦𝘨̆𝘪𝘭𝘥𝘪𝘳 𝘣𝘶𝘯𝘶 𝘨𝘰̈𝘻 𝘰̈𝘯𝘶̈𝘯𝘥𝘦 𝘣𝘶𝘭𝘶𝘯𝘥𝘶𝘳𝘢𝘳𝘢𝘬 𝘰𝘬𝘶𝘳𝘴𝘢𝘯ı𝘻 𝘴𝘦𝘷𝘪𝘯𝘪𝘳𝘪𝘮.
# 𝘪𝘴𝘵𝘦𝘬 𝘢𝘭ı𝘺𝘰𝘳𝘶𝘮. 𝘠𝘰𝘳𝘶𝘮𝘭𝘢𝘳𝘥𝘢 𝘣𝘦𝘭𝘪𝘳𝘵𝘦𝘣𝘪𝘭𝘪𝘳𝘴𝘪𝘯𝘪𝘻.
# 𝘩𝘦𝘳𝘵𝘶̈𝘳𝘭𝘶̈ 𝘦𝘭𝘦𝘴̧𝘵𝘪𝘳𝘪𝘺𝘦 𝘢𝘤̧ı𝘨̆ı𝘮. 𝘍𝘪𝘬𝘪𝘳 𝘷𝘦 𝘨𝘰̈𝘳𝘶̈𝘴̧𝘭𝘦𝘳𝘪𝘯𝘪𝘻 𝘣𝘦𝘯𝘪𝘮 𝘪𝘤̧𝘪𝘯 𝘥𝘦𝘨̆𝘦𝘳𝘭𝘪𝘥𝘪𝘳.
# 𝘬𝘢𝘧𝘢𝘯ı𝘻 𝘬𝘢𝘳ı𝘴̧𝘮ı𝘺𝘰𝘳 𝘪𝘴𝘦 𝘮𝘶̈𝘻𝘪𝘬𝘭𝘦 𝘰𝘬𝘶𝘮𝘢𝘯ı𝘻ı 𝘰̈𝘯𝘦𝘳𝘪𝘳𝘪𝘮.
𝑻𝒂𝒆𝒙𝒘𝒅 𝒊𝒚𝒊 𝒐𝒌𝒖𝒎𝒂𝒍𝒂𝒓 𝒅𝒊𝒍𝒆𝒓
𝑯𝒊𝒌𝒂𝒚𝒆
İseul'dan
Ay ışığının güzelliği ile süslenmiş salonumda oturuyor, sevgilimin en sevdiği, fakat benim nefret ettiğim kahveyi yudumluyorum. O gittiğinden beri alışmıştım bu kahveye. O'nun yokluğu kadar acıydı. Aralarındaki tek fark, kahvenin acısına dayanabilirken onun yokluğu çok acıtıyordu.
Elimdeki kupayı masamın üzerine koyarak usulca penceremden dışarı bakmıştım. Anlaşılan kalbi hasarlı insanlar derdini anlatmıştı gökyüzüne. Şiddetli yağmur ve gürültülü çarpan şimşekler dinmeye utanıyordu adeta.
Telefonuma gelen ani bildirim ile jungkookun mesaj atmış olması umudu ile elime almıştım telefonu. 213 gündür yaptığım gibi. Telefonu açınca arkadaşımdan gelen bildirimi görünce hemen uygulamaya girmeden okumuş, cevap verme gereği duymadan telefonu kapatmıştı. Yine jungkook ile ilgili birşey bulamadığını söylüyordu.
Saat gece 11.05 di. Normalde bu saatleere kadar uyanık kalamazdım. Yanii en azından jungkook hayatımdayken. O gittiğinden beri uyku girmiyordu gözüme. İlaçlarla uyuyordum. Fakat bu gibi uyuyamazdım. Bugğn jungkookun doğum günüydü. Onsuz kutladığım ilk doğum günüydü.
Kupadaki kahvem bitince gülümseyerek ayaklanmıştım. Bir insan nasıl kahveye gülümseye bilirdi ki.
𝑂 𝑘𝑎ℎ𝑣𝑒𝑛𝑖𝑛 𝐽𝑒𝑜𝑛 𝐽𝑢𝑛𝑔𝑘𝑜𝑜𝑘 𝑔𝑖𝑏𝑖 𝑏𝑖𝑟 𝑎𝑛ı𝑠ı 𝑣𝑎𝑟𝑠𝑎 𝑒𝑙𝑏𝑒𝑡 𝑔𝑢̈𝑙𝑢̈𝑚𝑠𝑒𝑦𝑒 𝑏𝑖𝑙𝑖𝑟𝑑𝑖.
Dudaklarımda ki gülümsemeyi solsurtmadan mutfağa varmış, kahvemi hazırlamaya başlamıştım. Yalnış hatırlamıyorsam günün 5.kahvesi olmalıydı. Fazla doz kafein elbet ki zararlıydı hatta bazen ellerimi bile titretiyor du fakat yapabileceğim birşey yoktu. Bana jungkooku hatırlatacak en büyük şeylerden birisi acı kahveydi.
Kahvem daha kaynamaya başlamamışken aklıma gelen şey ile hızlıca yatak odasına adımlamış, giysi dolabımın en derinliklerine gümülmüş kutuyu alarak tekrar mutfağa gitmiştim.
Bu kutuyu jungkook gitmeden önceki gün, doğum günümde vermişti. Açmama izin vermemişti. O'nun doğum gününe kadar açmayacağıma söz verdirmişti. Fakat nerden bilebilirdim ki ertesi gün gideceğini.
O günden beri hep açmak istemiştim. Açıp içindekini görmek, neden bu kadar gün beklediğimi öğrenmek istiyordum. Fakat jungkooka verdiğim sözü çiğneyemezdim.
𝐻𝑒𝑟 𝑛𝑒 𝑘𝑎𝑑𝑎𝑟 𝑜 𝑔𝑖𝑡𝑚𝑒𝑚 𝑑𝑒𝑦𝑖𝑝 𝑐̧𝑖𝑔̆𝑛𝑒𝑚𝑖𝑠̧ 𝑜𝑙𝑠𝑎 𝑑𝑎.
Kutuyu yavaşça mutfak masasının üzerine koyarak kahvemi yine aynı kupaya doldurmuştum. Şeker atma zahmetinde bulunmayarak tekrar masaya dönerek telefonumu elime almıştım. Kutuyu saat 12'den önce açamazdım. Çünkü tam 12 de jungkook doğmuş oluyordu.
Saati beklerken istemsizce yıldızladığım mesajlara dokunmuştu elim. İlk yıldızladığım mesaj,jungkookla tanıştığımız günden 2 hafta sonra gönderilmişti. "𝘚𝘦𝘯 𝘴𝘦𝘷𝘦𝘳𝘴𝘪𝘯 𝘥𝘪𝘺𝘦 𝘢𝘭𝘮ı𝘴̧𝘵ı𝘮 𝘰 𝘤̧𝘪𝘬𝘰𝘭𝘢𝘵𝘢𝘺ı 𝘢𝘮𝘢 𝘱𝘦𝘬𝘵𝘦 𝘦𝘮𝘪𝘯 𝘥𝘦𝘨̆𝘪𝘭𝘪𝘮 𝘪𝘴̧𝘵𝘦 𝘴𝘦𝘷𝘮𝘦𝘺𝘦 𝘥𝘦 𝘣𝘪𝘭𝘪𝘳𝘴𝘪𝘯. 𝘠𝘪𝘯𝘦 𝘥𝘦 𝘶𝘮𝘢𝘳ı𝘮 𝘣𝘦𝘨̆𝘦𝘯𝘪𝘳𝘴𝘪𝘯" annemle kavga ettiğim bir gün dışarı çıkıp alamadığım ve canımın çok tatlı çektiği bir akşamda birden camıma tıklatarak içeri dalmıştı. Gece boyu ilgilenmişti benimle.
İkinci mesajı okuduğum an gözlerimin dolması ile birkaç hafta ilerisine, sevgililiğimizin 2. Haftasına geçmiştim. "𝘎𝘦𝘤̧𝘦𝘯 𝘨𝘶̈𝘯 𝘰𝘬𝘶𝘭𝘥𝘢 𝘤̧ı𝘬𝘢𝘯 𝘺𝘢𝘯𝘨ı𝘯𝘥𝘢 𝘴𝘦𝘯 𝘬𝘢𝘭𝘥ı𝘯 𝘥𝘪𝘺𝘦 𝘤̧𝘰𝘬 𝘦𝘯𝘥𝘪𝘴̧𝘦𝘭𝘦𝘯𝘮𝘪𝘴̧𝘵𝘪𝘮. 𝘉𝘶 𝘺𝘶̈𝘻𝘥𝘦𝘯 𝘩𝘦𝘮𝘦𝘯 𝘣𝘪𝘯𝘢𝘯ı𝘯 𝘪𝘤̧𝘪𝘯𝘦 𝘥𝘢𝘭𝘥ı𝘮. 𝘌𝘦 𝘯𝘦 𝘥𝘦 𝘰𝘭𝘴𝘢 𝘰̈𝘯𝘤𝘦 𝘤𝘢𝘯 𝘴𝘰𝘯𝘳𝘢 𝘤𝘢𝘯𝘢𝘯. 𝘚𝘦𝘯 𝘣𝘦𝘯𝘪𝘮 𝘤𝘢𝘯ı𝘮𝘴ı𝘯 𝘣𝘶 𝘺𝘶̈𝘻𝘥𝘦𝘯 𝘬𝘦𝘯𝘥𝘪𝘮𝘪 𝘱𝘦𝘬 𝘰̈𝘯𝘦𝘮𝘴𝘦𝘮𝘦𝘥𝘪𝘮"
Ağlamamalıydım.
Son olarak bünyemin pek kaldıramayacağından dolayı Jungkook'un gitmeden bir gün öncesinde attığı mesaja bakmıştım. "𝘐̇𝘴𝘦𝘶𝘭'𝘶𝘮, 𝘨𝘶̈𝘻𝘦𝘭𝘪𝘮. 𝘉𝘪𝘭𝘪𝘺𝘰𝘳𝘶𝘮 𝘰̈𝘻𝘭𝘶̈𝘺𝘰𝘳𝘴𝘶𝘯 𝘣𝘦𝘯𝘪, 𝘦𝘮𝘪𝘯 𝘰𝘭 𝘣𝘦𝘯 𝘥𝘦 𝘴𝘦𝘯𝘪 𝘤̧𝘰𝘬 𝘰̈𝘻𝘭𝘶̈𝘺𝘰𝘳𝘶𝘮 𝘣ı𝘳𝘵𝘢𝘯𝘦𝘮. 𝘈𝘮𝘢 𝘦𝘮𝘪𝘯 𝘰𝘭 𝘢𝘴𝘭𝘢 𝘣ı𝘳𝘢𝘬𝘮𝘢𝘺𝘢𝘤𝘢𝘨̆ı𝘮 𝘴𝘦𝘯𝘪. 𝘏𝘦𝘱 𝘣𝘪𝘳 𝘢𝘥ı𝘮 𝘰̈𝘵𝘦𝘯𝘥𝘦 𝘰𝘭𝘢𝘤𝘢𝘨̆ı𝘮 𝘨𝘶̈𝘻𝘦𝘭𝘪𝘮"
Hangi bir adım ötemdi bu? Kimin bir adım ötesiydi bu? Çünkü jungkook çok çok uzaktaydı. O kadar uzaktaydı ki nerede olduğunu bile bilemiyordum.
Dışarı bakınca gördüğüm dinmiş yağmur ve şimşekler ile gülümsemiştim tekrar. Jungkook için gülümsüyordum. Saatin ne ara bu kadar ilerlediğini anlamadığım bir şekilde telefonun saatinin 11.56 gösterdiğini fark etmiştim. 4 dakika sonra jungkookun doğum günüydü.
Yavaşça kutuyu önüme çekmiş, hiçbir şekilde hasar vermeyerek kurdelesini çözmüştüm. Birkaç dakika sonra saat tam 12.00'ı gösterince büyük bir umut içerisinde açmıştım kutuyu
Devamı altta
Devam
İlk açtığımda beni karşılayan bir adet mektup olmuştu. Vazlasıyla özenilmiş bir zarftaydı. Bu mektup tüm yaşantımı değiştirecekti. Fakat ben bu mektupla yüzleşmeye hazır mıydım bilmiyordum. Mektubu dolan gözlerimle beraber kutudan çıkararak kenara koymuştum. Ellerimle kutuyu biraz karıştırdığımda elime ilk gelen şey kumaş olmuştu. Hissettiğim kumaşı içinden yavaşça çıkarırken bu kumaşın bir elbise, hatta ve hatta jungkookun annesinin elbisesi olduğunu anlamıştım. Ölen annesinin elbisesini bana vermişti. Bu çok değerli birşeydi.
Elbiseyi de düzgünce katlayarak masaya koymuştum. 𝐻𝑎𝑦ı𝑟 𝑖𝑠𝑒𝑢𝑙 demiştim kendi kendime. 𝐴𝑔̆𝑙𝑎𝑚𝑎𝑘 𝑖𝑐̧𝑖𝑛 𝑐̧𝑜𝑘 𝑒𝑟𝑘𝑒𝑛, 𝑦𝑎𝑝𝑚𝑎...
Tekrar kutuya döndüğümde direkt dikkatimi çeken şey bir defterdi. Defteri aldığım gibi ilk sayfasını açmış, hayretle sayfaları çevirmiştim. Ben ve jungkookun yüzlerce fotoğrafı bu deftere yapıştırılmış, hepsinin altına bir söz bırakılmıştı.
"Aşkın oyununa gelmek için fazla neşelisin bebeğim" yazıyordu ilk fotoğrafta. Hemen altında ise şu söz vardı. "Kavuşup kavuşmamak umurumda değil, senin aşkın fazlaca hissettiriyor zaten"
Biraz sonra fark edince tarihleri görmüştüm. Her sözün tarihi bizim kavga ettiğimiz günlerdi. Jungkook acısını bu deftere dökmüştü. Bense üzüldüğünü anlamayacak derecede salaktım.
Defteri daha sonrasında baştan sona incelemek üzere kenara koyduğum sırada defterin olması gerektiğinden kalın olduğunu fark etmiş tekrar açmıştım. Biraz sayfaları karıştırdıktan sonra ağzımı açık bırakan o şeyle karşılaşmıştım. Kare kesilmiş sayfaların arasındaki yüzük.
Yüzüğü yavaşça çıkardığımda güzellik daha da artmıştı. Parıl parıl parlayan pembe elması, zarif ve bir o kadarda şık görünen gümüş kısmı. Yüzüğü elimde tutarak yüzüğün bulunduğu sayfadaki yazıyı görmüştüm.
"Senden gittiğim günden beri ne kadar üzüldüğünü tahmin edebiliyorum. Benden nefret bile etsen lütfen bu yüzüğü kabul et iseul. Bunu almak için çok uğraştım. Senin için sonuna kadar değerdi elbet. fakat çok emek verdim. Takmak istemesen bile sakla lütfen"
Ben senden asla nefret edemedim ki jungkookum demek istedim. Ama diyemeyeceğim kadar uzaktaydı. Veda etmeye kıyamadığım, sarılamayacak kadar uzağımda kalıyordu.
Yüzüğü gözlerimden akan yaşlar ile beraber parmağıma takarak yüzüğü öpmüştüm. Jungkook'u öpüyormuş gibi. Yüzüğe dakikalarca baktıktan sonra ilk çıkardığım mektubu almıştım elime. Zarfı açtığım an jungkookumun güzel mi güzel el yazısıyla karşılaşmıştım.
𝘚𝘦𝘷𝘨𝘪𝘭𝘪𝘮, 𝘐̇𝘴𝘦𝘶𝘭'𝘶𝘮
𝘕𝘢𝘴ı𝘭𝘴ı𝘯 𝘨𝘶̈𝘻𝘦𝘭𝘪𝘮? 𝘚𝘦𝘯𝘥𝘦𝘯 𝘨𝘪𝘥𝘦𝘭𝘪 𝘤̧𝘰𝘬 𝘰𝘭𝘶𝘺𝘰𝘳. 𝘚𝘢𝘯ı𝘳ı𝘮 213. 𝘠𝘢𝘭𝘯ı𝘴̧ 𝘩𝘦𝘴𝘢𝘱𝘭𝘢𝘥ı𝘺𝘴𝘢𝘮 𝘬𝘶𝘴𝘶𝘳𝘢 𝘣𝘢𝘬𝘮𝘢, 𝘣𝘪𝘭𝘪𝘳𝘴𝘪𝘯 𝘮𝘢𝘵𝘦𝘮𝘢𝘵𝘪𝘨̆𝘪𝘮 𝘱𝘦𝘬 𝘪𝘺𝘪 𝘥𝘦𝘨̆𝘪𝘭𝘥𝘪𝘳. 𝘒𝘦𝘯𝘥𝘪 𝘥𝘰𝘨̆𝘶𝘮 𝘨𝘶̈𝘯𝘶̈𝘮𝘥𝘦 𝘴𝘢𝘯𝘢 𝘣𝘪𝘳 𝘩𝘦𝘥𝘪𝘺𝘦 𝘣ı𝘳𝘢𝘬𝘮𝘢𝘬 𝘪𝘴𝘵𝘦𝘥𝘪𝘮. 𝘊̧𝘶̈𝘯𝘬𝘶̈ 𝘣𝘦𝘯𝘪𝘮 𝘷𝘢𝘳𝘰𝘭𝘶𝘴̧𝘶𝘮 𝘥𝘦𝘨̆𝘪𝘭, 𝘴𝘦𝘯𝘪𝘯𝘭𝘦 𝘵𝘢𝘮𝘢𝘮𝘭𝘢𝘯𝘮ı𝘴̧ 𝘰𝘭𝘶𝘴̧𝘶𝘮 𝘣𝘢𝘯𝘢 𝘣𝘪𝘳 𝘩𝘦𝘥𝘪𝘺𝘦𝘥𝘪𝘳. 𝘚̧𝘪𝘮𝘥𝘪 𝘪𝘴𝘦 𝘱𝘦𝘬 𝘵𝘢𝘮𝘢𝘮𝘭𝘢𝘯𝘮ı𝘴̧ 𝘨𝘰̈𝘳𝘶̈𝘯𝘮𝘶̈𝘺𝘰𝘳𝘶𝘻. 𝘛𝘦𝘬 𝘴𝘰𝘳𝘶𝘮𝘭𝘶𝘴𝘶 𝘥𝘢 𝘣𝘦𝘯𝘪𝘮. 𝘉𝘪𝘳 𝘰̈𝘻𝘶̈𝘳 𝘰𝘭𝘢𝘳𝘢𝘬 𝘨𝘰̈𝘳𝘦𝘣𝘪𝘭𝘪𝘳𝘴𝘪𝘯 𝘣𝘶𝘯𝘭𝘢𝘳ı. 𝘚𝘦𝘯𝘪𝘯 𝘪𝘤̧𝘪𝘯 𝘤̧𝘰𝘬 𝘬𝘶̈𝘤̧𝘶̈𝘬 𝘬𝘢𝘭ı𝘳𝘭𝘢𝘳 𝘢𝘮𝘢 𝘰𝘭𝘴𝘶𝘯. 𝘚𝘦𝘯 𝘣𝘶𝘯𝘭𝘢𝘳𝘢 𝘣𝘪𝘭𝘦 𝘮𝘶𝘵𝘭𝘶 𝘰𝘭𝘶𝘳𝘴𝘶𝘯.
Gözyaşlarım yavaşça kağıdı kaplarken burnumu çekmekten ağrıyan başım daha da şiddetleniyordu. Burnumu tekrar çekip geri dönmüştüm mektuba.
𝘎𝘪𝘥𝘪𝘴̧𝘪𝘮𝘪𝘯 𝘴𝘦𝘣𝘦𝘣𝘪𝘯𝘪 𝘦𝘭𝘣𝘦𝘵𝘵𝘦 𝘬𝘪 𝘮𝘦𝘳𝘢𝘬 𝘦𝘥𝘪𝘺𝘰𝘳𝘴𝘶𝘯𝘥𝘶𝘳. 𝘚𝘰̈𝘺𝘭𝘦𝘮𝘦𝘥𝘦𝘯 𝘰̈𝘯𝘤𝘦 𝘨𝘰̈𝘻𝘺𝘢𝘴̧𝘭𝘢𝘳ı𝘯ı 𝘴𝘪𝘭 𝘴𝘦𝘷𝘨𝘪𝘭𝘪𝘮, 𝘩𝘢𝘺𝘢𝘵ı𝘮𝘢 𝘶𝘧𝘢𝘬 𝘣𝘪𝘳 𝘺𝘰𝘭𝘤𝘶𝘭𝘶𝘨̆𝘶𝘮𝘶𝘻 𝘷𝘢𝘳. 𝘚𝘦𝘯𝘪𝘯𝘭𝘦 𝘵𝘢𝘯ı𝘴̧𝘵ı𝘨̆ı𝘮ı𝘻 𝘨𝘶̈𝘯 𝘤̧𝘰𝘤𝘶𝘬 𝘥𝘰𝘭𝘶 𝘣𝘪𝘳 𝘱𝘢𝘳𝘬𝘵𝘢𝘺𝘥ı𝘬. 𝘚𝘦𝘯 𝘢𝘯𝘯𝘦𝘯𝘭𝘦 𝘵𝘢𝘳𝘵ı𝘴̧𝘥ı𝘨̆ı𝘯 𝘪𝘤̧𝘪𝘯 𝘱𝘢𝘳𝘬𝘵𝘢𝘺𝘥ı𝘯 𝘣𝘦𝘯 𝘪𝘴𝘦 𝘬𝘢𝘳𝘥𝘦𝘴̧𝘪𝘮𝘪 𝘨𝘦𝘵𝘪𝘳𝘮𝘪𝘴̧𝘵𝘪𝘮. 𝘚̧𝘢𝘯𝘴 𝘦𝘴𝘦𝘳𝘪 𝘬𝘢𝘳𝘥𝘦𝘴̧𝘪𝘮 𝘴𝘦𝘯𝘪 𝘴𝘦𝘷𝘥𝘪 𝘥𝘪𝘺𝘦 𝘵𝘢𝘯ı𝘴̧𝘮ı𝘴̧𝘵ı𝘬. 𝘖 𝘨𝘶̈𝘯 𝘩𝘦𝘳 𝘺𝘢𝘭𝘢𝘯ı𝘯 𝘣𝘢𝘴̧𝘭𝘢𝘯𝘨ı𝘤ı𝘺𝘥ı 𝘪𝘴𝘦𝘶𝘭. 𝘒𝘢𝘳𝘥𝘦𝘴̧𝘪𝘮 𝘰̈𝘻 𝘥𝘦𝘨̆𝘪𝘭𝘥𝘪. 𝘜̈𝘷𝘦𝘺 𝘬𝘢𝘳𝘥𝘦𝘴̧𝘪𝘮𝘥ı 𝘷𝘦 𝘣𝘶𝘯𝘶 𝘴𝘰̈𝘺𝘭𝘦𝘮𝘦𝘮 𝘴𝘢𝘯𝘢 𝘣𝘶̈𝘺𝘶̈𝘬 𝘣𝘪𝘳 𝘪𝘩𝘢𝘯𝘦𝘵 𝘰𝘭𝘢𝘤𝘢𝘬𝘵ı. 𝘊̧𝘶̈𝘯𝘬𝘶̈ 𝘬𝘢𝘳𝘥𝘦𝘴̧𝘪𝘮, 𝘣𝘦𝘯𝘪𝘮 𝘢𝘯𝘯𝘦𝘮𝘪𝘯 𝘷𝘦 𝘴𝘦𝘯𝘪 𝘺ı𝘭𝘭𝘢𝘳 𝘰̈𝘯𝘤𝘦 𝘵𝘦𝘳𝘬 𝘦𝘥𝘦𝘯 𝘣𝘢𝘣𝘢𝘯ı𝘯 𝘤̧𝘰𝘤𝘶𝘨̆𝘶𝘺𝘥𝘶.
Ne? Bu cümlenin ağırlığı anlatılamazdı. Babam ve annesi...
𝘉𝘶𝘯𝘶 𝘦𝘭𝘣𝘦𝘵𝘵𝘦 𝘬𝘪 𝘴𝘢𝘯𝘢 𝘴𝘰̈𝘺𝘭𝘦𝘮𝘦𝘮 𝘨𝘦𝘳𝘦𝘬𝘪𝘳𝘥𝘪. 𝘍𝘢𝘬𝘢𝘵 𝘺𝘢𝘱𝘢𝘮𝘢𝘥ı𝘮 𝘪𝘴𝘦𝘶𝘭, 𝘤̧𝘰𝘬 𝘣𝘶̈𝘺𝘶̈𝘬 𝘴𝘰𝘳𝘶𝘯𝘭𝘢𝘳 𝘤̧ı𝘬𝘵ı. 𝘚𝘦𝘷𝘨𝘪𝘭𝘪 𝘰𝘭𝘥𝘶𝘬𝘵𝘢𝘯 5 𝘢𝘺 𝘴𝘰𝘯𝘳𝘢 𝘣𝘢𝘣𝘢𝘯 𝘣𝘪𝘻𝘪 𝘰̈𝘨̆𝘳𝘦𝘯𝘮𝘪𝘴̧𝘵𝘪.
Devam altta
Son part
𝘚𝘦𝘯𝘪𝘯𝘭𝘦 𝘺𝘶̈𝘻𝘭𝘦𝘴̧𝘮𝘦𝘬 𝘪𝘴𝘵𝘦𝘮𝘦𝘥𝘪. 𝘈𝘺𝘳ı𝘭𝘮𝘢𝘺𝘢 𝘻𝘰𝘳𝘭𝘢𝘥ı 𝘣𝘪𝘻𝘪. 𝘉𝘢𝘣𝘢𝘯𝘥𝘢𝘯 𝘤̧𝘰𝘬 𝘬𝘰𝘳𝘬𝘶𝘺𝘰𝘳𝘥𝘶𝘮 𝘢𝘮𝘢 𝘰𝘯𝘢 𝘳𝘢𝘨̆𝘮𝘦𝘯 𝘬𝘢𝘳𝘴̧ı𝘴ı𝘯𝘢 𝘨𝘦𝘤̧𝘵𝘪𝘮 𝘢𝘺𝘳ı𝘭𝘮𝘢𝘥ı𝘮 𝘴𝘦𝘯𝘥𝘦𝘯. 𝘎𝘶̈𝘯𝘭𝘦𝘳 𝘨𝘦𝘤̧𝘵𝘪𝘬𝘤̧𝘦 𝘪𝘺𝘪𝘤𝘦 𝘻𝘰𝘳𝘭𝘢𝘴̧𝘵ı𝘬 𝘪𝘴𝘦𝘶𝘭. 𝘉𝘢𝘣𝘢𝘯 𝘢𝘯𝘯𝘦𝘮𝘪 𝘵𝘦𝘳𝘬 𝘦𝘵𝘵𝘪. 𝘒𝘢𝘳𝘥𝘦𝘴̧𝘪𝘮𝘦 𝘷𝘦 𝘢𝘯𝘯𝘦𝘮𝘦 𝘣𝘢𝘬𝘮𝘢𝘬 𝘻𝘰𝘳𝘶𝘯𝘥𝘢 𝘬𝘢𝘭𝘥ı𝘮. 𝘋𝘢𝘩𝘢 𝘴𝘰𝘯𝘳𝘢 𝘒𝘢𝘭𝘱 𝘩𝘢𝘴𝘵𝘢𝘭ı𝘨̆ı𝘮 𝘰𝘭𝘥𝘶𝘨̆𝘶𝘯𝘶 𝘰̈𝘨̆𝘳𝘦𝘯𝘥𝘪𝘮. 𝘒𝘢𝘭𝘣𝘪𝘮 𝘥𝘢𝘺𝘢𝘯𝘢𝘮ı𝘺𝘰𝘳𝘥𝘶. 𝘚𝘦𝘯𝘪𝘯 𝘪𝘤̧𝘪𝘯 𝘢𝘵𝘢𝘯 𝘬𝘢𝘭𝘣𝘪𝘮 𝘴𝘢𝘯𝘢 𝘺𝘦𝘵𝘦𝘮𝘦𝘮𝘦𝘬𝘵𝘦𝘯 𝘬𝘰𝘳𝘬𝘶𝘺𝘰𝘳𝘥𝘶.
𝘚̧𝘪𝘮𝘥𝘪 𝘴𝘰𝘳𝘶𝘺𝘰𝘳𝘴𝘶𝘯 𝘣𝘶𝘯𝘭𝘢𝘳 𝘬𝘢𝘭𝘮𝘢𝘯𝘢 𝘦𝘯𝘨𝘦𝘭 𝘮𝘪𝘺𝘥𝘪? 𝘌𝘷𝘦𝘵. 𝘌𝘯𝘨𝘦𝘭𝘥𝘪. 𝘋𝘰𝘬𝘵𝘰𝘳 3 𝘢𝘺𝘥𝘢𝘯 𝘧𝘢𝘻𝘭𝘢 𝘥𝘢𝘺𝘢𝘯𝘢𝘮𝘢𝘺𝘢𝘤𝘢𝘨̆ı𝘮ı 𝘴𝘰̈𝘺𝘭𝘦𝘥𝘪.3 𝘢𝘺ı𝘮ı 𝘴𝘦𝘯𝘪𝘯𝘭𝘦 𝘨𝘦𝘤̧𝘪𝘳𝘮𝘦𝘬 𝘪𝘴𝘵𝘪𝘺𝘰𝘳𝘥𝘶𝘮 𝘧𝘢𝘬𝘢𝘵 𝘬𝘢𝘭𝘣𝘪𝘮𝘪𝘯 𝘺𝘰𝘳𝘨𝘶𝘯𝘭𝘶𝘨̆𝘶 𝘣𝘦𝘥𝘦𝘯𝘪𝘮𝘦 𝘷𝘶𝘳𝘶𝘺𝘰𝘳𝘥𝘶. 𝘏𝘦𝘳 𝘺𝘦𝘳𝘥𝘦𝘯 𝘣𝘦𝘭𝘭𝘪 𝘰𝘭𝘶𝘺𝘰𝘳𝘥𝘶 𝘵𝘦𝘳𝘴 𝘨𝘪𝘥𝘦𝘯 𝘣𝘪𝘳𝘴̧𝘦𝘺𝘭𝘦𝘳. 𝘉𝘦𝘯𝘥𝘦 𝘢𝘯𝘭𝘢𝘮𝘢𝘯𝘥𝘢𝘯 𝘬𝘰𝘳𝘬𝘶𝘺𝘰𝘳𝘥𝘶𝘮. 𝘉𝘦𝘯𝘪𝘮 𝘪𝘤̧𝘪𝘯 𝘬𝘦𝘯𝘥𝘪𝘯𝘪 𝘩𝘢𝘳𝘢𝘱 𝘦𝘵𝘮𝘦𝘯𝘥𝘦𝘯 𝘬𝘰𝘳𝘬𝘶𝘺𝘰𝘳𝘥𝘶𝘮.
𝘚̧𝘶𝘢𝘯 𝘣𝘶𝘯𝘶 𝘰𝘬𝘶𝘳𝘬𝘦𝘯 %100 𝘰̈𝘭𝘮𝘶̈𝘴̧𝘶̈𝘮𝘥𝘶̈𝘳 𝘴𝘢𝘯ı𝘳ı𝘮. 𝘍𝘢𝘬𝘢𝘵 𝘣𝘶𝘯𝘶 𝘣𝘪𝘭𝘮𝘦𝘭𝘪𝘴𝘪𝘯 𝘬𝘪 𝘬𝘢𝘭𝘣𝘪𝘮 𝘩𝘦𝘱 𝘴𝘦𝘯𝘪𝘯 𝘪𝘤̧𝘪𝘯 𝘢𝘵ı𝘺𝘰𝘳 𝘪𝘴𝘦𝘶𝘭'𝘶𝘮. 𝘚𝘦𝘯𝘥𝘦𝘯 𝘴𝘰𝘯 𝘣𝘪𝘳 𝘪𝘴𝘵𝘦𝘨̆𝘪𝘮 𝘷𝘢𝘳. 𝘉𝘪𝘳𝘢𝘻 𝘨𝘦𝘤̧ 𝘰𝘭𝘴𝘢 𝘥𝘢 𝘢𝘳𝘢𝘥𝘢 𝘬𝘢𝘳𝘥𝘦𝘴̧𝘪𝘮𝘪 𝘨𝘰̈𝘳𝘮𝘦𝘺𝘦 𝘨𝘪𝘥𝘦𝘳 𝘮𝘪𝘴𝘪𝘯? 𝘉𝘦𝘯𝘴𝘪𝘻𝘭𝘪𝘬 𝘵𝘦𝘯 𝘬𝘰𝘳𝘬𝘶𝘺𝘰𝘳𝘥𝘶. 𝘚𝘦𝘯𝘪 𝘥𝘦 𝘣𝘢𝘯𝘢 𝘣𝘦𝘯𝘻𝘦𝘵𝘪𝘺𝘰𝘳.
𝘚̧𝘪𝘮𝘥𝘪 𝘪𝘴𝘦 𝘨𝘪𝘵𝘮𝘦𝘮 𝘭𝘢𝘻ı𝘮 𝘨𝘶̈𝘻𝘦𝘭 𝘴𝘦𝘷𝘨𝘪𝘭𝘪𝘮. 𝘚𝘰𝘯 𝘬𝘰𝘯𝘶𝘴̧𝘮𝘢𝘮ı𝘻ı𝘯 𝘣𝘶 𝘬𝘢𝘨̆ı𝘵𝘵𝘢𝘯 𝘰𝘭𝘮𝘢𝘴ı𝘯ı 𝘪𝘴𝘵𝘦𝘮𝘦𝘻𝘥𝘪𝘮 𝘧𝘢𝘬𝘢𝘵 𝘪𝘮𝘬𝘢𝘯𝘭𝘢𝘳 𝘦𝘭 𝘷𝘦𝘳𝘮𝘪𝘺𝘰𝘳 𝘨𝘶̈𝘻𝘦𝘭𝘪𝘮. 𝘏𝘢𝘺𝘢𝘵 𝘱𝘦𝘬 𝘴𝘦𝘷𝘮𝘪𝘺𝘰𝘳 𝘣𝘦𝘯𝘪 𝘴𝘢𝘯ı𝘳ı𝘮. 𝘡𝘪𝘺𝘢𝘳𝘦𝘵 𝘦𝘵𝘮𝘦𝘬 𝘪𝘴𝘵𝘦𝘳𝘴𝘦𝘯 𝘥𝘪𝘺𝘦 𝘮𝘦𝘻𝘢𝘳ı𝘮 *****'𝘥𝘢. 𝘚𝘦𝘯𝘪 𝘤̧𝘰𝘬 𝘴𝘦𝘷𝘪𝘺𝘰𝘳𝘶𝘮 𝘣ı𝘳𝘵𝘢𝘯𝘦𝘮. 𝘒𝘦𝘯𝘥𝘪𝘯𝘦 𝘪𝘺𝘪 𝘣𝘢𝘬 𝘴𝘦𝘷𝘨𝘪𝘭𝘪𝘮. "
𝙔𝙖𝙯𝙖𝙧𝙙𝙖𝙣
Genç kızın gözyaşları yetersiz kalıyordu artık. Sevgilisini tüketen kalp, genç kızın canını yakıyordu. Kurumaya yüz tutmuş gözyaşları inatla sızlayan gözlerinden firar ederken genç kızın elinden gelen birşey yoktu.
Sevgilisi yoktu gitmişti. Kendi çıkarı için değil, sevgilisi için sonsuzluğa gitmişti. Genç kızın duyduğu tek şey yoğun bir şekilde özlem ve pişmanlıktı. Özlüyordu sevgilisini. Aynı zamanda sevgilisinin kalp hastalığını fark edemediği için kızıyordu kendine. Pişmandı.
Genç kız gözyaşları için mektubu masaya koyarak kafasını da mektubun üzerine koymuş, artan kalp acısı ile birlikte gözlerini yummuştu. Evin içindeki sessizlik ona rahatsızlık verse yapabileceği birşey yoktu. Neşe kaynağı, sevgilisi elini tutamayacağı, öpeneyeceği kadar uzağındaydı.
***
Günle, ayları, aylar ise yılları kovalarken 2 yıl geçmişti. Genç kızın ölümünden iki yıl. O gece saatlerce ağlayan genç kız, kalp ağrısına dayanamamış kalp krizi geçirerek sevgilisinin yanında gitmişti.
Ölüm ile beraber kavuşurken ikisininde aynı sebepten ölmesi, tesadüflerin en güzeliydi. İki genç aşıkda ölmüştü fakat ikisi de memnun du halinden. Birisi sevdiğini üzmemek için gitmiş, diğeri ise sevgilisine duyduğu özlemden yalnız bırakmamıştı O'nu.
İki aşıkdan kalan tek şey, birkaç fotoğraf, birkaç hediyeydi. Uğruna hayatlarını feda edebileceği anıları birkaç fotoğraftan ibaret olmuştu. İnsanların büyük merakla ilgilendiği iki gencin fotoğrafları heryere konu olmuşken fotoğraflarında bir anlamı kalmamıştı.
sᴏɴ
Açıkçası pek beğendiğim bir hikaye değil. Paylaşmak için paylaşıyorum gibi. Hesap çok boş kaldı ve yeni bir seriye başlamadan önce böyle birşey yazmak istedim. Yeni seri dahag güzel olacak✊🏻
Yazım yalnışlsrı için özür dilerim. Kontrol etmeye vaktim olmadı
Ağlamamı tutmam peki müq olmuş güzellik
@@Kadenmydear senin kadar mükemmel olamazzz
@@Taexwd TEK KELİMEYLE HARİKAYDI ❤
Eminim çok güzeldir bekliyorum
Senin kadar güzel olamazzz
Baya güzeldi ya🫠
Sen daha guselsin
yaa🥰
ERKENDEN YETİŞTİİMM
ÇOK TEBRİKK
@@Taexwd AYY TEŞEKKÜRLEEERR