Eksperyment. To może za dużo powiedziane. Raczej doświadczenia w świecie rzeczywistym amatora w budowaniu wirtualnych silników magnetycznych w dwuwymiarowym świecie programu symulującego fizykę z ciekawymi wynikami, które w pełni potwierdzają to, o czym mówią źródła naukowe i wyspecjalizowani producenci urządzeń magnetycznych. Filmik jest wynikiem tych doświadczeń przeprowadzonych w ograniczonych warunkach domowych z użyciem dwóch jednakowych magnesów ferrytowych od pamiątek z wakacji przyczepianych na lodówkę i trzech kawałków stalowego płaskownika, z których dwa dłuższe to nabiegunniki i jeden o połowę krótszy to zwora. I po kolei: 1-masa magnesu to 0,012g. 2-Fo siła odrywająca magnesu to 0,34kG. Co stanowi w przybliżeniu trzydziestokrotność jego masy. 3-masa nabiegunnika to 0,128g. 4-Fs siła ścinająca, która pozwala uwolnić magnes spomiędzy dwóch nabiegunników to w przybliżeniu 0,23kG. Co stanowi jedną trzecią dwóch Fo, bo magnes na równi przyciąga jeden i drugi nabiegunnik z tą samą siłą odrywającą. 5-Fn siła odrywająca nabiegunników wzbudzona w nich przez nieruchomy magnes po wysunięciu drugiego ruchomego to 0,920kG. Co stanowi w przybliżeniu trzykrotność Fo. Zastosowanie dwóch takich samych magnesów, jednego zespolonego na stałe z nabiegunnikami, który wzbudza w nich Fn i ruchomego który Fn wyłącza lub włącza w zależności od położenia powoduje, że siła Fs, która działa na drodze od granicy nabiegunników zawsze do ich środkowej części wydaje się być stała, a jej wartość nie zależy od odległości zwory od nabiegunników lub zależność ta jest mała praktycznie niezauważalna , co jest niezwykle istotne. Wszystko to zostało sprawdzone, jak to się mądrze mówi empirycznie, wykorzystując wagę elektroniczną, kilka odważników i innych pomocniczych gadżetów. Po wprowadzeniu uzyskanych danych do programiku Algodoo i znając go możliwie dobrze, prowadzi on dalej, jak dziecko za rączkę, podpowiadając niewiadome. A efekt jak widać, to całkowicie niewiarygodna animacja, która pokaże niemal każdą bzdurę. W niej zbudowany silnik pracuje doskonale raz wolno raz szybko, jak się chce. I symulacja zgodna z prawami fizyki, szkoda, że dwuwymiarowa, ale profesjonalna przestrzenna wymaga dużej wiedzy w tym akademickiej i sporych pieniędzy, pokazuje, że zbudowany w niej silnik z takich magnesów pracuje, tylko „idzie mu to ciężko, tak jak na wspak”, cytując niedoścignionego Marka Grechutę w Pieśni wigilijnej. A pracuje jak łatwo zauważyć, bo Fs - Fs + (tarcie i inne opory) < Fn. Całą resztę tłumaczy wnikliwa analiza filmiku. Gdyby ktoś chciał sprawdzić sam tą moją amatorszczyznę i zbudować taki wirtualny silnik na swoim komputerze, ma zainstalowany programik Algodoo i nieźle się w nim porusza to może wstawić moje sprawdzone dane jak wyżej plus masa koła zamachowego 1kg współczynnik tarcia 0,16 a wymiary można odczytać z siatki tła, gdzie każda kratka to kwadrat o boku 100mm. Na weryfikacje naukową przestałem już liczyć, nie mam złudzeń. Zewsząd wieje brakiem jakiejkolwiek odpowiedzi. Ale jestem duży nie potnę się. Tak na marginesie, gdyby ta idea była słuszna, to najpotężniejszymi silnikami byłyby prawdopodobnie te dwa: ruclips.net/video/NyV1B4im94c/видео.html, ruclips.net/video/IrVlNpH0SkQ/видео.html.
Witam. Te urządzenia to teoretyczne rozważania w symulacji programiku Algodoo. Gdyby okazało się, że po fachowej weryfikacji w pełni wiarygodnym programem i obliczeniami takie konstrukcje mają sens, to w realnym świecie nie pracowałyby wiecznie tylko do chwili znaczącego wyczerpania się magnesów lub zużycia się elementów mechanicznych w ruchu np. łożysk. Pozdrawiam z Polski.
Tak jak napisałem w przypiętym komentarzu, to wirtualny silnik, który wydaje się pracować w programie symulującym fizykę, ale czy takie urządzenie mogło, by być wykorzystane w realnym świecie może tylko odpowiedzieć fizyk specjalista od magnetyzmu lub inny fachowiec po obliczeniach i weryfikacji w pełni wiarygodną symulacją. Próbowałem nie raz zainteresować tymi spostrzeżeniami naukowców i nie tylko, ale jak do dziś bez żadnej odpowiedzi. Możliwe, że Algodoo ma błędy, a budowanie w nim różnych rzeczy to tylko fajna zabawa. Pozdrawiam.
Eksperyment. To może za dużo powiedziane. Raczej doświadczenia w świecie rzeczywistym amatora w budowaniu wirtualnych silników magnetycznych w dwuwymiarowym świecie programu symulującego fizykę z ciekawymi wynikami, które w pełni potwierdzają to, o czym mówią źródła naukowe i wyspecjalizowani producenci urządzeń magnetycznych. Filmik jest wynikiem tych doświadczeń przeprowadzonych w ograniczonych warunkach domowych z użyciem dwóch jednakowych magnesów ferrytowych od pamiątek z wakacji przyczepianych na lodówkę i trzech kawałków stalowego płaskownika, z których dwa dłuższe to nabiegunniki i jeden o połowę krótszy to zwora. I po kolei:
1-masa magnesu to 0,012g.
2-Fo siła odrywająca magnesu to 0,34kG. Co stanowi w przybliżeniu trzydziestokrotność jego masy.
3-masa nabiegunnika to 0,128g.
4-Fs siła ścinająca, która pozwala uwolnić magnes spomiędzy dwóch nabiegunników to w przybliżeniu 0,23kG. Co stanowi jedną trzecią dwóch Fo, bo magnes na równi przyciąga jeden i drugi nabiegunnik z tą samą siłą odrywającą.
5-Fn siła odrywająca nabiegunników wzbudzona w nich przez nieruchomy magnes po wysunięciu drugiego ruchomego to 0,920kG. Co stanowi w przybliżeniu trzykrotność Fo. Zastosowanie dwóch takich samych magnesów, jednego zespolonego na stałe z nabiegunnikami, który wzbudza w nich Fn i ruchomego który Fn wyłącza lub włącza w zależności od położenia powoduje, że siła Fs, która działa na drodze od granicy nabiegunników zawsze do ich środkowej części wydaje się być stała, a jej wartość nie zależy od odległości zwory od nabiegunników lub zależność ta jest mała praktycznie niezauważalna , co jest niezwykle istotne.
Wszystko to zostało sprawdzone, jak to się mądrze mówi empirycznie, wykorzystując wagę elektroniczną, kilka odważników i innych pomocniczych gadżetów. Po wprowadzeniu uzyskanych danych do programiku Algodoo i znając go możliwie dobrze, prowadzi on dalej, jak dziecko za rączkę, podpowiadając niewiadome. A efekt jak widać, to całkowicie niewiarygodna animacja, która pokaże niemal każdą bzdurę. W niej zbudowany silnik pracuje doskonale raz wolno raz szybko, jak się chce. I symulacja zgodna z prawami fizyki, szkoda, że dwuwymiarowa, ale profesjonalna przestrzenna wymaga dużej wiedzy w tym akademickiej i sporych pieniędzy, pokazuje, że zbudowany w niej silnik z takich magnesów pracuje, tylko „idzie mu to ciężko, tak jak na wspak”, cytując niedoścignionego Marka Grechutę w Pieśni wigilijnej. A pracuje jak łatwo zauważyć, bo Fs - Fs + (tarcie i inne opory) < Fn. Całą resztę tłumaczy wnikliwa analiza filmiku. Gdyby ktoś chciał sprawdzić sam tą moją amatorszczyznę i zbudować taki wirtualny silnik na swoim komputerze, ma zainstalowany programik Algodoo i nieźle się w nim porusza to może wstawić moje sprawdzone dane jak wyżej plus masa koła zamachowego 1kg współczynnik tarcia 0,16 a wymiary można odczytać z siatki tła, gdzie każda kratka to kwadrat o boku 100mm.
Na weryfikacje naukową przestałem już liczyć, nie mam złudzeń. Zewsząd wieje brakiem jakiejkolwiek odpowiedzi. Ale jestem duży nie potnę się. Tak na marginesie, gdyby ta idea była słuszna, to najpotężniejszymi silnikami byłyby prawdopodobnie te dwa: ruclips.net/video/NyV1B4im94c/видео.html, ruclips.net/video/IrVlNpH0SkQ/видео.html.
Apakah benda buatanmu bergerak abadi ? Salam aku dari Indonesia
Witam. Te urządzenia to teoretyczne rozważania w symulacji programiku Algodoo. Gdyby okazało się, że po fachowej weryfikacji w pełni wiarygodnym programem i obliczeniami takie konstrukcje mają sens, to w realnym świecie nie pracowałyby wiecznie tylko do chwili znaczącego wyczerpania się magnesów lub zużycia się elementów mechanicznych w ruchu np. łożysk. Pozdrawiam z Polski.
แบบนี้ใช้ได้จริงไหมคับ
Tak jak napisałem w przypiętym komentarzu, to wirtualny silnik, który wydaje się pracować w programie symulującym fizykę, ale czy takie urządzenie mogło, by być wykorzystane w realnym świecie może tylko odpowiedzieć fizyk specjalista od magnetyzmu lub inny fachowiec po obliczeniach i weryfikacji w pełni wiarygodną symulacją. Próbowałem nie raz zainteresować tymi spostrzeżeniami naukowców i nie tylko, ale jak do dziś bez żadnej odpowiedzi. Możliwe, że Algodoo ma błędy, a budowanie w nim różnych rzeczy to tylko fajna zabawa. Pozdrawiam.