بخش هفتم و پایانی داستان پادشاه و کنیزک - دفتر اول مثنوی معنوی مولانا جلال الدین محمد بلخی

بخش هفتم و پایانی داستان پادشاه و کنیزک - دفتر اول مثنوی معنوی مولانا جلال الدین محمد بلخی
در این بخش مولانا پس از بیان سرنوشت زرگر نگون بخت به بیان این معنا می پردازد که هر عشقی جز عشق به خداوند فانی و از بین رونده است و بهتر است انسان دل به این گونه عشق ها نبندد تا ننگ و رسوایی دامن او را نگیرد. نیز بیان می کند که طبیب و پادشاه هر دو انسان هایی بودند که مورد قبول درگاه حضرت لم یزل و لایزال قرار داشتند و آن ها زرگر را از برای هوی و هوس و شهوت به این سرنوشت دچار نساختند٬ بلکه امر و الهام الهی بود که بوسیله ی ایشان انجام شد. لذا هر چه خداوند به دست خاصان خویش انجام می دهد عین صوابست و در این داستان بدگمانی و شک را رها کنید.
اما بهترین برداشت از این داستان می تواند همان باشد که دکتر عبدالکریم سروش در تفسیر این قسمت بیان می کنند. اینکه :
مولانا پادشاهی بود که به دست طبیب الهی (جناب شمس تبریزی) از چنگال علم دنیوی (کنیزک گرفتار در عشق دروغین زرگر) رهایی یافته و به علم حقیقی دست می یابد. این می تواند ماحصل داستان پادشاه و کنیزک باشد.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
نوازنده تار : بیتا مالکی ‪@bitamaaleki‬
youtube : / @kavehpirkandi
کاوه پیرکندی

[@lilitaghavi]

عالی بود آقای پیرکندی عزیز❤❤❤❤❤❤

[@kavehpirkandi]

زنده باشید خانم تقوی. ممنونم 🌿🙏💚

[@afarinpknd]

خیلی عالی و پر از درس زندگی 🤍👍🏻

[@kavehpirkandi]

@@afarinpknd 🙏😊🌿💚

[@LeilaHaghverdilou-dq2we]

بسیار زیبا و دلنشین توضیح میدی کاوه عزیز،زنده و پایدار باشید👏👏👏💐🎉💙💚

[@kavehpirkandi]

سپاسگزارم🙏🌿💚

[@minamaleki-w4d]

بسیار عالی❤

[@kavehpirkandi]

سپاس از شما🌿💚