HTML-код
- Опубликовано: 21 окт 2024
- DDA to skrót oznaczający Dorosłe Dzieci Alkoholików, czyli rodziców nadużywających alkohol. Albo inaczej (i bardziej precyzyjnie mówiąc): rodziców, którzy używali alkholu, żeby uśmierzyć ból emocji, uleczyć samotność i brak poczucia bezpieczeństwa. Dorastanie w takim domu wiąże się m.in. z niskim poczuciem własnej wartości i innymi cechami. Chcę ci zaproponować inne, nowe spojrzenie na bycie DDA 😊
Uwielbiam Pani słoneczna dusze, promyki nadziei, czułość i wrażliwość na świat.
I dlatego dzisiaj czuję się zawiedziona.
Etap zaprzestania mazania się, wdzięczności swoim rodzicom to etap wisienki na torcie wieloletniej pracy z traumami, cierpieniem, lękiem, myślami samobójczymi, relacjami bardzo toksycznymi, przemocą ekonomiczna, fizyczna, emocjonalna, strachem o najbliższych itp.
Myślę, że słowa "przestań się mazać" są bardzo umniejszające i krzywdzące, bo mają przesłanie "przestań czuć to co czujesz" i "Twoje problemy nie są powodem do mazania się". Podstawą całej terapii jest przede wszystkim czuć to co czujesz a nie przestań się mazać. To o czym Pani mówi przychodzi samo, nie jest kontrolowane przez nasz umysł ani umysły innych ludzi.
Łzy muszą być wylane, cierpienie wysłuchane, zrozumiane, a milosc moim zdaniem musi przyjść od innego rodzica, sami nie wytworzymy miłości bo nigdy nie mieliśmy do tego żadnych narzędzi.
Czuję się zawiedziona, bo wiele osób szuka u Pani zrozumienia, otuchy, wsparcia i wiele osób wysłucha błędnych i szkodliwych informacji na temat pomocy. Weź się w garść, przestań się mazać to zdecydowanie bardzo krzywdzące dla osób będących w wiecznej depresji.
Magdalena Witkowska zgadzam się bardzo z Pani postem. ja wiele lat pracowałam z podświadomością- czyli głównie z głową i obwinialam się, że ciągle wszystko wraca. dopiero praca z traumami i wybrzmieniem tych wszystkich emocji, których nie mogłam wybrzmieć przynosi mi efekty.
Ten post jest b.krzywdzacy nie rozumiem dlaczego ktoś kto nie jest DDA tak sobie łatwo mówi o takiej traumie Jestem rozczarowała tymi słowami Beaty
Szczerze mowiąc wysłuchałam tego wszystkiego z niemałą irytacją jako dziecko alkoholika. Nie wiem, może mówi to Pani sądzac, że osoby, które tego wysłuchają są na tyle dorosłe, że ich rodzice nie żyją, a relacja z nimi to przeszłość. Mój ojciec alkoholik dalej żyje i dalej próbuje mnie wbić w ziemie. To nie jest problem, który zniknął kiedy miałam 7 lat. To są bitwy, które nadal niestety muszę toczyć co jakiś czas, dla mnie lekarstwem jest ograniczanie tych kontaktów, ale to nie jest jakiś zamknięty rozdział o którym można zapomnieć i tak po prostu "przestać się mazać". Życie w takim domu nie jest żadnym błogosławieństwem, bo gdybym tak uważała to po co w ogóle nad sobą pracować skoro mogę dziecku pobłogosławić w ten sam sposób ? Jeśli ktoś ma jakiś deficyt emocjonalny to owszem ma prawo do żalu do rodziców, ma prawo do ucięcia kontaktów jeśli są dla tej osoby szkodliwe i oczywiście powinien nad sobą pracować , najlepiej na terapii, a mówienie "przestań się mazać".. nie wiem czy wyrastała Pani w domu z przemocą psychiczną, fizyczną i ciągłym upokarzaniem, mam nadzieje, że nie, ale mówienie w ten sposób jest po prostu naiwne i nie sprawi, że ktoś po 30 minutowym filmiku wstanie sprzed komputera i uzna, że od dziś już nie ma problemów, bo w sumie to cudownie mieć w rodzinie alkoholika, bo to tak wspaniale wzbogaca.. Z jedną rzeczą tylko się zgadzam, że DDA to nie piętno, to nie jest tak , że jestem DDA i koniec, ale powiedziałabym że jestem osobą, która ma rzeczywiście więcej do zrobienia niż inni by czuć się ze sobą dobrze i niestety ale uważam, że jestem osobą z niefajnym dzieciństwem, trudnym, z bardzo niefajnymi wspomnieniami, do których nie wracam by nie użalać się nad sobą.. ale w moim domu nadal nie jest normalnie, mama nadal znosi upokorzenia i płacze i mimo, że to jej życie, jej wybór to ani nie jest to nic wspaniałego ani dla niej ani dla nas ani tym bardziej coś za co mogłabym być losowi wdzięczna.. nie wystarczy kogoś spłodzić by być dla niego rodzicem, mój ojciec to dla mnie jedynie ojciec biologiczny i tak już zostanie, bo on jest bezkrytyczny wobec siebie. A ja pochylam się nad tematem DDA nie po to by mi wszyscy współczuli i głaskali po łebku tylko żeby zrozumieć czemu reaguję tak, a nie inaczej, pracować nad tym by nie zafundować broń Boże mojemu dziecku tego samego, tej samej przemocy, której sama doświadczyłam.
Ja uwazam, po obejrzeniu tego filmu, to samo.
Oddałabym wszystkie moje nadzwyczajne talenty za normalne życie. Za to, żeby czuć się bezpieczną, kochaną, wartościową i ważną. Za to, żeby nie musieć tak bardzo pracować na te uczucia do samej siebie, żeby nie musieć każdego dnia tłumaczyć sobie, że przecież jestem ważna, że zasługuję, że jestem bezpieczna, że nic mi już nie zagraża. Nie da się odciąć tego wszystkiego, bo te przeżycia są w każdej komórce mojego ciała, we wspomnieniach, w reakcjach, w podświadomości. I choć od jakiegoś czasu próbuję uwolnić się od bycia ofiarą, to jest to bardzo ciężka harówka. I mimo, że idzie mi coraz lepiej, to nigdy nie będę rodzicom wdzięczna za ból i upokorzenia, które mi zadali. Bo zamiast skupiać się teraz na doświadczaniu życia z lekkością i radością, muszę skupiać się na walce ze swoimi demonami. Dzień za dniem, rok za rokiem...
Ale dziękuję za ten film, bo trochę podniósł mnie na duchu, jak zresztą wszystkie filmy Pani Beaty ❤
Oprócz ostatniego zdania, dla mnie święta racja
Życzę Ci Moniko dotarcia do bezpiecznego lądu. Myślę, że nie musisz siebie przekonywać,że jesteś wartościowym i ważnym człowiekiem- Ty nim jesteś. Dodam tylko, że chyba rozumiem ból Twojej duszy.
Zgadzam się co do słowa, oprócz ostatniego zdania. Mnie to nagranie nie podniosło na duchu. Nie jestem DDA, ale dzieciństwo miałam trudne. Jestem nim tak zmęczona, że przez to nie chcę mieć dzieci i obowiązków. Mam 30 lat i nie założę nigdy rodziny, bo życie mnie tak zmęczyło, że teraz chce juz tylko odpoczywać, nikomu się z niczego nie tłumaczyć i nie być za nikogo odpowiedzialnym. Przez to, że od dziecka pracowałam, zajmowałam sie domem, chorą babcią, komornicy pukali do drzwi, nasz stary poniemiecki dom trawił pożar, byl 2 razy licytowany, ale udało się go uratować itd, czuję sie jakbym miała 60 lat. Myślę, że ja już swoją lekcję odrobiłam. Nie każdy ma wszystko gdzieś i wyjeżdża do buszu, jak Pani Beata.
@@MartynikaPL Rozumiem Cię.
Też oddam te talenty za normalne życie. Tylko czy ktoś zechce się zamienić...
A ja się pytam, jak ktoś, kto nigdy nie zaznał miłości, ma sam siebie pokochać? DDA mają problem ze swoim filtrami emocjonalnymi. Nie znają prawdziwej miłości. Dlatego nie rozpoznają jej. Zamiast tego dopatrują się potwierdzenia swoje błędnego przekonania, że nie zasługują na miłość. Można okazać im miłość 50 razy na dzień a oni i tak skupią się na tej jednej chwili, gdy ktoś nie miał dla nich czasu. DDA potrzebują zmienić swoje dawne przekonania. I zacząć wierzyć, że są pełnowartościowymi osobami. Zasługują na miłość, szczęście i mają prawo do tego, by żyć własnym życiem. Pozdrawiam wszystkich, którzy z tym się zmagają.💕
Pięknie to napisałaś i że znajomością tematu. Lepiej być przeciętniakiem i mieć poczucie bezpieczeństwa i grzać się w ciepełku domowego ogniska, niż być szarpanym przez traumy, wpadającym w doły geniuszem.
@@tootsietoop525 no właśnie na ludzi wybitnych często patrzy się powierzchownie. A dziś zobaczysz co szary (dosłownie) człowiek ma do powiedzenia i pokazania😉
@@Sing-Capri Znaczy taki nie z elity?
@@tootsietoop525 z elity na pewno nie. A dlaczego szary, to zobaczysz przy czwartym filmiku. Tak tyle dziś chcę wrzucić 😅. Będzie małe opóźnienie😥
Polecam ten film Magdaleny Szpilki. Tu jest ułożone po kolei: ruclips.net/video/RB0btiNi7Ko/видео.html
Jestem po 4 letniej terapii dda/ddd w tym roku własnie sie kończy.Czułam dużo radości z tego nagrania, bo jest ono w naszym kraju bardzo potrzebne. Jednak do momentu gdy wybrzmiały słowa"weś nożyczki i odetnij przeszłość". I tylko to. Wiele już przepracowałam, ale to ciągle wraca w milionach sytuacji. Mniej czy bardziej znanych. Nie da sie odciąć. Bliżej mi do słów i zmieniłabym to na - weś nożyczki i wydziergaj swoje życie po swojemu, starając sie nie powielać złych nawyków.
Także jestem dda , ja i żona. Nie da się odciąć przeszlosci. Czasem nawet nie da się zastosowac wiedzy którą się ma, bo emocje które mechanizmy dda powodują, biora górę.
@@pimbabo8782 to prawda. Często tak mam że właściwa odpowiedź, przychodzi mi po minimum godzinie czasu. A co pociąga za sobą poczucie winy i bycie w jakimś stopniu niedoskonałym. Co jest bzdurą absolutną. Ale no właśnie. Koło się zamknęło :)
Załóż zeszyt i pisz codziennie kotwice - "tak, to było. Ale żyję teraz. Jestem statkiem pod pełnymi żaglami. Zostawiam w porcie wszystko, co nie jest mi już potrzebne, opuszczam tę brudną wodę w zatoce i wypływam na szerokie czyste wody. Rozwijam żagle i płynę na spotkanie przygód." Albo coś podobnego:)) Pisz codziennie. Pisanie ma moc. Pozdrawiam. Ja też wiem, kto to jest DDA
Jeszcze warto dodać, że "dziecko" dda może pracować nad sobą w środku, ale jego otoczenie czyli rodzina, może byc nadal taka sama, oddziaływac nadal toksycznie, caly czas może uderzać w dziecko.
Paweł Bogucki
nooo znam(matka)trzeba się odciąć jak potwornoe by to nie brzmiało
Nie każda osoba DDA czy DDD ma poczucie bycia ofiarą. Ba! Niektórzy nie wiedzą nawet co to jest. Niektórzy żyją w poczuciu, że radzą sobie z życiem, są szczęśliwi, ale co rusz coś im nie wychodzi i nie mają pojęcia czemu tak się dzieje. Ich związki są często nieudane, bo nie ogarniają swoich emocji, a nie mają prawidłowych wzorców. I jest różnica między pławieniem się w poczuciu krzywdy, a posiadanie świadomości, że Twoje dzieciństwo było nie takie, jakie powinno być. Wiedza, czy samoświadomość, to jeszcze nie jest syndrom ofiary...
Zgodzę się z moimi poprzednikami - trochę empatii by Pani nie zaszkodziło. Raczej zamiast mówić "przestań się mazać" (o czym nawet psychologowie mówią, że to czasami deska do trumny dla osób w depresji), może powinna Pani namawiać do terapii. Nie każdy umie przepracować swoje problemy, nauczyć się kochać i zaprogramować zmiany za pomocą mantry. A terapia nie musi kosztować. Są ośrodki, gdzie można się na nie zapisać na NFZ, tylko trzeba poczekać na swoją kolejkę.
Gdyby wyjście z depresji było takie proste jak przedstawia to Pani i pewien słynny już plakat krążący po internecie, to nie byłoby tak wielu zgonów. Nie wystarczy komuś powiedzieć "weź się w garść", "idź pobiegaj', "oglądnij komedię", czy coś równie idiotycznego. Znani komicy (chociażby Robin Williams) mieli depresję i jakoś te porady im nie pomogły. To, co Pani nazywa talentem powstałym dzięki rodzicom z problemem alkoholowym, jest dla tych ludzi systemem maskującym, który absolutnie nie pomaga. A osoby DDA i DDD często mają różne formy depresji. Często pogłębiane przez osoby mówiące im "ogarnij się, jesteś już dorosły, naucz się żyć".
Zatem - super, że Pani podjęła temat, bo trzeba uświadamiać osobom DDA i DDD, że to nie wyrok dożywocia. Ale bardzo proszę nie spłaszczać problemu do "ogarnij się, bo nie jesteś już dzieckiem". To nie pomaga, a raczej wręcz przeciwnie. Poczucie winy z powodu nieogarnięcia swojego życia potrafi być determinujące... Pozdrawiam
To temat głębszy, na pewno temat skrajności jest przy DDA znamienne, i np. za zadaniowym stylem życia, czesto podszytym napieciem i bycia w ciągłym pogotowiu, stoi lęk, smutek, pustka emocjonalna, w tym przypadku potrzeba zatrzymania i spotkania się często z objawami depresji maskowanej. To jedna z odsłon. Udzielam fachowej pomocy dla osób z syndromem DDA i dla osób uzależnionych. Zachęcam do podjecia wspracia: terapeutauzaleznien.com/
Pięknie oddała Pani to co myślę po obejrzeniu filmiku, i pomimo ogromnego szacunku do p. Beaty uważam że ten film niestety ale może przynieść więcej szkody niż pożytku. DDA DDD ktore poszły na przód to na ogół osoby które skorzystały z dobrych terapii. "wspaniałe" talenty organizacyjne to przy braku przepracowania pracoholizm a komizm sprowadza się do wypierania wszystkiego co niemiłe i trudne... Dzieci wychowane przez dojrzałych rodziców rozwijają talenty autentyczne i służące im a nie maskujące. Nie chodzi o to żeby całe życie być ofiarą ale żeby pogodzić się z przeszłością przebaczyć nauczyć się siebie kochać i iść dalej. Mało osób potrafi osiągnąć to zupełnie samodzielnie większość potrzebuje wsparcia choćby na pewnym etapie tej drogi... Profesjonalnego wsparcia a nie słów "przestań się mazać" odetnij przeszłość, przeszłośc dopiero zaakceptowana i przeplakana może zostać tam gdzie jej miejsce... W przeszłości
@@AnnaAnna-jl3ni to prawda. Ale mysle ze kazdy znajduje I slucha to co potrsebuje. Osoby zyjace w trauma takie filmiki nie przyciagaja Stad P. Beatka trafia do osob juz swiadomych. To tez potrzebne
@@AnnaAnna-jl3ni uważam że wiele słów które tu zostały wypowiedziane przez Beatę są krzywdzące a skoro nie jest DDA to niech nie ocenia i nie upraszczaj bo ta rani
Zgadzam się nareszcie ktoś to zauważył 👍
Jestem DDA, które całe swoje dzieciństwo przeżyło w wielkiej niewiadomej. Strach o to co przyniesie jutro. Z jednej strony bałem się rodziców i tego co mi zrobią (a bywało różnie), a z drugiej martwiłem się o nich. Aby wkupić się w ich łaskę, to zacząłem dobrze się uczyć aby poczuć namiastkę miłości, ale nic to nie dało. Koniec końców, matka groziła mi domem dziecka, a ojciec, że się mnie wyrzeknie (obecnie zmienił się o 180 stopni). A rozwód jeszcze tylko dopełnił całości.
Dziś jestem osobą bez empatii. Nie potrafię kochać ludzi, a jedynie wykorzystuję ich jako narzędzia do moich celów.
Bycie DDA pomogło mi w odczytywaniu czyiś intencji. Wiem też kiedy dana osoba kłamie, a kiedy mówi prawdę. Kilkukrotnie zdażyło mi się też pomóc ludziom bez chwili zawahania, ale nie z moralnego punktu widzenia ale tak po prostu, machinalnie. Natomiast moją agresywną naturę wynikającą z DDA, zwalczyłem jedynie ciężką pracą nad sobą, przebywając sam z własnymi myślami w pokoju przy zgaszonym świetle, traktując to jako formę medytacji.
Obecnie mam 32 lata. Zamknąłem też rozdział DDA zaraz po wybaczeniu mamie gdy stanąłem z nią twarzą w twarz. A zaraz po wybaczeniu, poprosiłem ją aby ona wybaczyła mi za to, że tak długo trwało u mnie zebranie się do kupy i pojednanie się z nią. Rok temu zdiagnozowano też u mnie poważne problemy kardiologiczne powstałe prawdopodobnie na skutek nerwicy, co wydaje się być idealną aluzją do złamanego serca. A przez złamane serce i brak empatii, nie widzę dla siebie szansy na założenie własnej rodziny.
DDA dało mi siłę i pewne unikalne zdolności, ale także samotność.
Dziękuję za film.
GANDAR ciekawe , gratuluje samorozwoju i powodzenia! Bedzie dobrze 💚
Hej, Człowieku, tych uczuć, empatii, pięknych emocji DA SIĘ nauczyć! To, że jesteś po 30 niczego w tej sprawie nie zmienia. Czytaj literaturę piękną. Serio. Kto nas nauczy czuć mocniej, jak nie poeci, artyści, którzy zawsze byli tymi odczuwającymi wszystko mocniej? Mówi się, że sztuka "odchamia" I jest to prawda. Zanurz się po prostu w pięknie sztuki, dodatkowo nie bój się szukać Boga, który tylko czeka, aż dasz Mu dostęp do swojego serca. :) Trzymaj się. I pamiętaj- dobrze, że jesteś
Mnie miłości nauczyły zwierzęta. Nie mogłam do nikogo się przytulić będąc dzieckiem. ..a zwierzęta chciały...psy, koty, kury...a jak mi padły dwie ukochane gęsi ryczałam tak , że ja to denerwowało,mama powiedziała że jak ona umrze to na pewno aż tak nie będę płakać...tak to prawda ... bardziej płakałam jak moje ukochane zwierzątka umierały...mam dzieci i umiem je kochać, dałam im miłość ,wsparcie, zrozumienie...pozdrawiam serdecznie
Cudownie. Ten film bardzo poruszył moje ❤️. Oczywiście, że jestem z takiego domu. Jednak dziś, kiedy mam swój 🏠, nie chcę by moje dzieci wychowywały się w taki sposób. W ogóle nie pije alkoholu. Pod żadną postacią. Nie chwalę się tym, bo to nie o to chodzi. Cieszę się, że dojrzałam do takiej decyzji.
Zgadzam się z Panią co do tego, że jeszcze przed narodzinami wybieramy swoich rodziców i z perspektywy czasu uważam, że dla swojego rozwoju duchowego nie mogłabym dokonać lepszego wyboru. Całkowicie wybaczyłam swoim rodzicom i czuję się wdzięczna za swój los. To, że przetrwałam i tak świetnie sobie radzę napawa mnie dumą. Zawdzięczam wychowaniu w takiej rodzinie swoją siłę, odporność na ból, umiejętność niemal całkowitego się od niego dystansowania, jestem niezłomna, nic mnie nie pokona. Do tego przez to, że było źle zostałam poszukiwaczem ulepszeń, radzenia sobie z problemami, odkąd pamiętam jestem w ciągłym rozwoju. Nigdy nie straciłam nadziei. Jestem niesamowicie elastyczna. Potrafię się przystosować do każdych okoliczności i co chyba najważniejsze odczuwam ogromną wdzięczność za wszystko co mam, co dla siebie zdobyłam, odkryłam w sobie, bo pamiętam jak mi było bez tego. Gdyby było normalnie, albo dobrze, mogłabym nigdy nie zacząć szukać. Niczego nie kwestionować. Pozostać na tym co mówi edukacja, religia. Pożądać przedmiotów, sławy i prestiżu. A tak zaczęłam szukać! I znalazłam wiele pięknych rzeczy w sobie, ludziach i świecie.
Jestem oszolomiona pani spojrzeniem i zainsipowana pani droga jako DDA też tak chce.
Dziękuję bardzo za podzielenie się swoim doświadczeniem, serdecznie pozdrawiam 😊❤
Pani Karolino to co Pani napisała jest znakomite i podnoszące na duchu. Ja też miewam takie okresy i taką siłę jak Pani ma na stałe, ale mam też doły i napady paniki. I myślę że to drugie nie jest mi potrzebne do niczego, a jest to dodatek specjalny dla DDD. I wolałabym mieć mniej siły i mniej różnych talentów w zamian za spokojne, mile życie. Wolałabym czuć się kochana i mile widziana w rodzinnym domu, nawet za cenę pozostanie w jakiś schematach. No bo mnie chodzi o to żeby było mi dobrze, a nie żebym musiała wyrywać z życia szczęście na siłę. Znam ludzi ze szczęśliwych domów, którzy wspaniałe rozwijają się duchowo i bez bonusa w postaci nerwicy lękowej. Myślę, że DDD czy DDA mogą żyć w miarę szczęśliwie, ale ani nie tak samo, ani nie lepiej niż pozostali.
Dziękuje za te ważne słowa 💛 Dokładnie tak ❣ to opowieść o mnie, doszłam do tego wniosku jakiś czas temu i czuję ogromną wdzięczność za życie, za talent i widzę tak ogromny sens w tym co mnie spotkało. Sama poskładałam siebie od nowa, kocham siebie. Jestem swoim najlepszym przyjacielem 🌞
Dzisiaj tak... z przytupem! 😁 Petarda!!! 💥 Czytam/ słucham Panią od 2011 roku... wtedy po raz pierwszy powiedziałam do siebie „Kocham Cię Baśka...” W każdej kryzysowej sytuacji trzymałam się tego jak tonący kawałka drewna, upadałam, wstawałam, upadałam, wstawałam, płakałam... ale nigdy się nie poddałam. Po tych już... dziewięciu(!) latach pracy nad sobą i rozwijania samoświadomości wciąż mam dni, że cokolwiek bym nie zrobiła, to jestem z siebie niezadowolona, ale to jest może 5%moich dni, gdzie kiedyś było to 95%.
Kocham Panią i Pani mądrość. Jestem wdzięczna. Kocham i jestem kochana. DZIĘKUJĘ! 🙏❤️
Czas zakasać rękawy... i do ro-bo-ty! 😎
Uważam że wiele słów wypowiedzianych przez Beatę nie będąca DDA jest krzywdząca
To jest takie dziwne..ojciec pił a ja ratowałam dom. Wykształciłam się sama, robiłam wszystko czego nie robili moi rodzice. Podróżowałam za każdy zarobiony grosz. Zawsze chciałam czegoś więcej od życia. Mam te wszystkie umiejętności np. świetna organizacja, planowanie itd. Mój rodzinny dom doprowadziłam do takiego stanu że nikt by nie pomyślał, że ktoś tu nadużywał alkohol.Niestety mimo tych wszystkich moich sukcesów bo to jest jakiś sukces to moje poczucie własnej wartości leży na ziemi..to jest tak upierdliwe i tak przeszkadza...a najgorsze jest to, że mając 39 lat czuję się jak 80-letnia staruszka..nie mam męża i dzieci bo nie mam siły na swój dom rodzinny. Jestem DDA...niestety jestem bo niby walczyłam o siebie aby dobrze skończyć ale wewnętrznie czuję się jak ofiara.
Akurat te cechy wykrztalcily w sobie może moje siostry. Ja niestety dostałam tylko niska samoocenę, brak poczucia bezpieczeństwa, nie umiem planować nic na przyszłość, żyje tylko dniem dzisiejszym, cały czas marwie się o swoją przyszłość, prace, związek. Brak odczuwania szczęścia. Nie mówienie o uczuciach, trzymania wszystkiego w sobie. Boję założyć swoją rodzinę żeby nie przekazać tego swoim dzieciom... Odczuwam lek przed podjęciem decyzji życiowych, czy jakich kolwiek. Powiedziała Pani tylko o 2 rolach dziecka, tych względnie pozytywnych, a te 2 negatywne pominęła. Słuchające tego można tylko się wygonić w dół.
Porywający materiał. Dziękuję. Jestem DDA i to jest moja siła!😍
Nie podoba mi się. Nie podoba mi się smieszkowanie z sytuacji gdy dziecko jest zaniedbane fizycznie i psychicznie, gdy nie może się bezpiecznie rozwijać bo zajmuje się swoimi rodzicami. Żadne dziecko nie powinno dorastać w takim domu. Ja mam poczucie żenady, oglądając ten materiał. Nie podoba mi się także zestawienie talentów organizacyjnych które mają w jakiś sposób rekompensować brak miłości i bezpieczeństwa w dzieciństwie. Nie, nie rekompensują.
Doceniam próbę podejścia do tematu i chwała Pani za chęć podniesienia na duchu DDA. Aczkolwiek nie jestem przekonana czy tak pobieżnie traktujący film jest aby "bezpieczny". Problem jest bardzo złożony. DDA to nie tylko brak wiary w siebie i permanentne stawianie siebie w roli ofiary. To różnego rodzaju jednostki chorobowe, z którymi zmagamy się przez wiele lat. Depresje, nerwice, autoagresje, zaburzenia odżywiania, alkoholizm i wiele innych. Nie w każdym przypadku oczywiście. Ale też u wielu osób połączenie wyżej wymienionych. Na terapii DDA poznałam wielu wspaniałych ludzi, którzy dzwigają przez życie bardzo ciężki bagaż. Przemoc fizyczną i psychiczną. Alkoholizm obojga rodziców. Molestowanie. Brak podstawowej opieki, głód, skrajną biedę. Traumy, które ciężko jest bez długotrwałej terapii odciąć nożyczkami. Szczególnie gdy jest się młodym człowiekiem. Domyślam się, iż przeszła Pani już spory kawałek swojej drogi prowadzącej do duchowej przemiany i jest Pani na zupełnie innym etapie niż początkujący lub będący gdzieś "w połowie" (mam na myśli drogę niekoniecznie związaną z byciem DDA). Dlatego moim skromnym zdaniem ten film może nie być właściwie zrozumiany. Terapie DDA trwają latami. Podstawowa to 3 lata terapii grupowej (3 godziny raz w tygodniu) i indywidualnej (1 godzina min raz w miesiącu). To ciężka praca, która oczywiście bardzo się opłaca. Którą bardzo warto podjąć bo w tunelu ciemności widać piękne, jasne światło normalnego życia. I tak jest jak Pani mówi. DDA to osoby wyjątkowe z zestawem wielu pozytywnych cech, których nie miałyby, gdyby wychowywały się w funkcyjnej rodzinie. Jednak żeby to zrozumieć musiałam przejść kawał tej konkretnej drogi. A i tak nie zawsze o tym pamiętam. Podobnie jest z wybaczeniem. Może warto byłoby stworzyć cykl filmów zawierających sporą dawkę teorii? Zrozumienie pewnych schematów wydaje mi się być kluczowe. Zresztą gdyby nie było, zapewne nie funkcjonowałoby na terapiach. A może świadectwo? Pamiętam jak na mnie działały opowieści osób, które znalazły w sobie siłę walki i podjęły tę walkę wieńcząc ją sukcesem. Dawały mi ogromną dawkę pozytywnej energii! Poruszanie kwestii DDA i próba niesienia pomocy osobom z rodzin dysfunkcyjnych jest chwalebne. Mówienie o tym głośno - bardzo potrzebne. Ale to też bardzo duża odpowiedzialność. Bo, powtórzę to co napisałam już powyżej, alkoholizm rodziców/rodzica to często nie tylko zamykanie się/niedomaganie emocjonalne pijącego opiekuna... Mimo wszystko dziękuję za ten film. Pozdrawiam bardzo gorąco :-).
Zgadzam się z Tobą uważam że wiele słów jest krzywdzących DDA i ktoś kto tego nie przeżył nie powinien się w ten sposób wypowiadać
Tak, dokładnie. Chodzi o to, że straumatyzowana osoba nie jest nawet w stanie korzystać z tych różnych umiejętności, które nabyła w trudnym dzieciństwie, gdyż w życiu dorosłym traci zbyt wiele energii na borykanie się ze swoimi trudnymi emocjami. Dopiero gdy uleczy wszystkie traumy może sięgnąć po swoje zasoby nabyte w ekstremalnych sytuacjach.
Nietuzinkowe podejście, na żadnej terapii tego nie mówią,a szkoda. Bardzo mądre słowa Pani Beato❤️
Jestem DDA i to jest moja siła 💪!!! ❤ jestem zwycięzcą! 🙏 dziękuję Wam rodzice za życie za to ze tu jestem i mogę słuchać Beatki ❤❤❤ jestem dorosła i teraz wszystko jest w moich rękach ja tu rządze 😀 wybieram miłość, współczucie, radość i spokój. Jestem ważna i wartościowa taka jaka jestem! ❤ Kocham siebie ZAWSZE!!! ❤❤❤
Mówią ❤ trzeba trafić na dobrą terapię :)
@@olabaszczyk9515 🌹🌷💐🌺🌹🌷🌺💐 Piękne świadome.... też tak mam i muszę pamiętać aby TO stosować, praktykować, tak działać każdego dnia... bez praktyki nie ma owoców mojej wdzięczności i miłości do siebie i innych.♥️
@@mmb4386 dziękuję i mocno trzymam za nas wszystkich kciuki 🥰 zgadzam się bez praktyki nie było by zmiany ona jest jak zdrowa dieta na całe życie to już jest styl życia ❤ im więcej uwalniam tym więcej jest miejsca na miłość❤😘
Jestem DDA i jestem wdzięczna za to,bo doprowadziło mnie to do miejsca w którym jestem,ukształtowało mnie,a jestem teraz w miejscu,w którym chcę być i jestem szczęśliwa. Wyszłam z roli ofiary i wykorzystuję dane mi umięjetności z domu,np super zorganizowanie lub empatię,to bardzo w sobie cenię, oraz wiele innych rzeczy. Dziękuję :)
Co najdziwniejsze jest, że można nie zdawać sobie sprawy,z tego, że je mamy, uwidacznia się to na związkach z innymi ludźmi i partnerami, cieszę się na ten film.
Przechodzę terapie DDA jestem Monika ,znam swoją wartość siebie -po rodzicach Mam 1wsze nazwisko .Dzięki Bogu ❤ bo żyje w prawdzie i nie zaklinam rzeczywistości, nic nie odziedziczylam po rodzicach bo JESTEM SOBĄ . Ale dziękuję Bogu za moich rodziców i dziękuję Bogu za to że Bóg wybrał mnie i dał mi to życie które miałam, mam i które jeszcze przede mną 😉 . Życie cudem jest ❤ dbajmy o siebie - bo nikt nie zadba tak o nas jak MY sami😘 pozdrawiam wszyskich serdecznie . Film jest rewelacyjny 6☆ . 😘😘😘dziękuję za bdb przekaz 😘
Rodzice moich rodziców nadużywali alkohol (od strony mamy i taty był to ojciec) U mnie "epizody" ma ojciec i też do końca nie wiem czy zaliczam się do DDA. Ale niezależnie od tego też zobaczyłam dzięki Pani filmom, że podświadomie szukałam w mężczyznach, żeby mi dali poczucie bezpieczeństwa i bezwarunkową akceptację. Zaczęłam zdawać sobie sprawę że oni mi tego nie dadzą, więc uczę się sama sobie zapewnić te braki a to dzięki Pani filmom także dziękuję 🙏🙏🙏
Kurczę jak się cieszę, że poruszy Pani tę tematykę
Pani Beato, bardzo dziękuję za Pani film. Odkryła Pani w nim "drugą stronę medalu", o której zwykle wszyscy zapominają. A jest to wspaniały kierunek, dzięki któremu dotknięte problemem osoby mają szansę zechcieć spojrzeć prawdzie prosto w oczy i z ochotą zmienić w życiu to, co warto zmienić.
Nie koniecznie dzieci DDA muszą być odpowiedzialne i zorganizowane.Bardzo często wybierają sobie partnerów alkoholików ,bądz same staja się alkoholikami i przekazują pewne zachowania swojemu potomstwu.To wszystko zależy od siły charakteru.A fakt bycia w tak destrukcyjnej rodzinie odbija się na wiele lat
Albo sam/a się staniesz alkoholikiem, albo weźmiesz sobie takiego partnera. Podświadomie. Jak się skapniesz, to będzie już pozamiatane i potem wieeeele siły trzeba, żeby to zmienić. Ale przecież da się. Doświadczenia to też twoja siła
Barbara zgadzam się, przeszłam toksyczny związek..... I wiem że to też po coś..... pokazało mi to jaką osobą NIE chce być! ( był to uzalezniony ukryty narcyz-psychopatyczny) tak jest wybrałam takiego anty-człowieka i WIEM że gdy dokończę moja terapie DDA nie pozwolę takim osobą Zaburzonym towarzyszyć w moim życiu. Ściskam Cię mocno 😘
@@as-bq4uy dokładnie tak 😘
Co ja mam zrobić jak ja przez dda nie ufam nikomu mam blokadę przez to cierpię na brak towarzystwa i rozmowy są krótkie...
@@anettbb587 Może terapia w ośrodku terapii uzależnień? Próbowałaś pomocy specjalistów? 🙂
Dziękuje za te ciepłe słowa;) cudowne podejście do życia i tej sprawy;) Jestem dda ale silniejsza teraz niz kiedykolwiek wcześniej tylko dlatego że w pewnym momencie podjęłam decyzję o tym by nie być już ofiarą... po innym Pani filmie... te treści mają ogromną moc zmieniania ludzkiego życia... np mojego i za to bardzo dziękuję... i za ten film i wiele innych...
Hej uważam że wiele słów które tu zostały wypowiedziane przez Beatę są krzywdzące
Szkoda, że dopiero teraz widzę ten film, ale bardzo za niego dziękuję :)
Byłam DDA. Jestem szczęśliwa, piękna i mądra. Uczę się siebie, jestem wdzięczna, a życie pokazuje i daje mi wszystko co potrzebuję. Kocham i daję sobie przyzwolenie na relaks, miłość, swobodę mojego umysłu. Płynę 😃
Zawsze będziesz DDA🥰 ja też jestem. Z tym się żyje do końca życia… a że wychodzimy na prostą to już inna sprawa❤ pozdrawiam
Dziękuję za poruszenie tego tematu.
Ściskam mooocno pani Beatko ♥️
Piękne wideo i warto dodać dla osób które tak bardzo krzyczą pod spodem że filmik może być uzupełnieniem terapii 💥 myślę że intencją Pani Beaty było pokazanie że nie warto tkwić w trójkącie Karpmana i że właśnie z roli ofiary z tego trójkąta warto przestawić się na kreatora własnej rzeczywistości 🙂 będzie ciężko czasami szambo będzie wybijać ale jeśli podejmie się decyzję w duszy i sercu i będzie konsekwentnym to na prawdę można siebie w efekcie finalnym po prostu pokochać 🙂
Dzień dobry, jakie to proste jak się o tym mówi teoretycznie. Jak można odciąć przeszłość kiedy problem alkoholizmu trwa cały czas? Kiedy będąc osobą mocno dorosłą, mającą swoją rodzinę, trzeba codziennie znosić alkoholizm rodzica? Powie Pani zapewne, że nie muszę, że to mój wybór, pewnie tak, ale jak odtrącic rodzica, któremu według Pani powinnam być wdzięczna, że zrobił mi z życia piekło? Przykro mi, ale po raz pierwszy odkąd Pania słucham i czytam nie zgadzam się z Pani podejściem do tego tematu. Nie można odciąć czegoś, co trwa cały czas. Pani potraktowała ten problem jakby dotyczył tylko dzieciństwa A przecież rodzica ma się aż do jego śmierci A wtedy samemu można być już w podeszłym wieku i w ten sposób całe życie ma się zmarnowane. W tym przypadku to nie działa tak, jak Pani myśli. Przykro mi. Pozdrawiam
No tak. Sprawa jest bardzo złożona i delikatna.
Absolutnie dziecko ma.prawo do rzeczowej oceny sytuacji i uznania winy rodzica. I w przeszłości i teraźniejszości.
Materiał odebrałam bardzo pozytywnie.
Daje moim zdaniem prawo do stanięcia po swojej stronie. Do zadbania o siebie i zdefiniowania granic. Do uznania, że zawsze mogę wziąć życie w swoje ręce. Teraz, jako dorosła, mogę korzystając ze swoich zasobów, budować szczęście.
@@beatamichalska6220 nie jestem w stanie budować swojego szczęścia mając 88 letniego ojca alkoholika, ponieważ jak uważa Pani psycholog u której miałam terapię, jestem osobą wspoluzalezniona, oczywiście nie w sensie alkoholu tylko psychicznie. Nie jestem w stanie ojca odrzucić czy zerwać z nim kontakt bo sumienie mi na nie pozwala, tym bardziej, że stracił już jedną córkę na SM. Jednak pozostając w relacji z nim odbija się to na moim zdrowiu i na mojej rodzinie. Dlatego uważam że łatwo się o tym mówi lub daje rady pewnie słuszne, jak się nie jest w takiej sytuacji. Może ktoś po prostu nie ma już siły? Może jest.juz zbyt zmęczony? Może liczba innych nakladajacych się problemów przerasta tę osobę? Nie każdy jest tak silny jak Pani Beata, ludzie są różni.
Zgadza się :(
Pani mądre słowa są dla mnie bardzo ważne. Dobrze ze trafiłam na Pani cudowny film❤️
Dobrze pani Beatko zaopiekuję się sobą najlepiej jak potrafię 😃❤️ P.s nigdy sie nie użalalam nad sobą i nie miałam nigdy żalu do rodziców ale dziś uświadomiłam sobie ile mi dali i skąd mam dziś tyle siły 🤩💪🏼 dziękuje pani Beatko pozdrawiam serdecznie ❤️
Jest bardzo ciezko po prostu sie odciac i nie mazac .. ale kocham pania za jej cieplo i pozytywnosc myslenia. Ubiegly rok byl bardzo ciezki dla wszystkich i Pani rady i cieplo po prostu przypominaja ze nadal mamy ta moc przetrwania w sobie :) byle przec do przodu i sie nie dac przeciwnosciom losu i zlym mysla. Kochajmy siebie i wtedy bedzie nam latwiej w zyciu. Dziekuje.
zapomniała Pani dodać że wśród tych nadzwyczajnych darów z tytułu pochodzenia z rodziny dysfunkcyjnej (bo wcale tam nie musi być alkoholu mamy DDA i DDD) są też: stany lękowe, ataki paniki, nerwice, depresje, obniżona samoocena, zabużenia odżywiania, nadodpowiedzialnośc generująca potężny stres, problemy z zaufaniem, z bliskością , w relacjach z ludźmi i wiele wiele innych...plus objawy somatyczne z ciała. To co słyszę na filmie to racjonalizacja czyli jeden z mechanizmów obronnych traumy. Polecam profesjonalne materiały na temat DDA i DDD a najlepiej psychoterapię DDA, a nie brnięcie w wyparcie w stylu "nic się nie stało", bo stało się..i to wiele złego takim osobom..i jest to ciężar na całe życie, o ile nie ma terapii. Takie osoby były ofiarami, i pierwszym krokiem w wychodzeniu z DDa i D jest uznanie tego faktu : byłem/byłam ofiarą swoich rodziców. kropka.
Dziękuję😘💕 dziś jest nowym początkiem dla mnie do uzdrowienia moich emocji i zadbania przede wszystkim o siebie i swoje potrzeby 💪❤🌹🍀
Trudny temat ale poradziłaś sobie Beatko, jak zawsze super🌹
Problem zaniedbania emocjonalnego dzieci nie dotyczy tylko picia alkoholu, są również Dorosłe Dzieci Dysfunkcji, tutaj rodzice z innych powodów byli niewydolni wychowawczo (np. rodzic tyran, poważna choroba w rodzinie).
Witam Panią, prawdziwym szczęściem że Pani nagrywa te wszystkie przekazy normalnych spraw i tak trudne do zrozumienia .A Pani przekaz tego problemu jest prosty i czytelny .pozdrawiam zycze Zdrowia Elżbieta
Bardzo dziękuję za ten filmik, cały czas staram się odnaleźć szczęście i miłość w sobie bo wiem że nikt inny mi go/jej nie da, jeśli ja sama nie odnajdę go/jej w sobie mimo mojego dzieciństwa. Wszystko co zostało powiedziane to cała prawda, której nikt wcześniej mi nie uświadomił. Bo dzisiaj jest dzisiaj i nie ma nic wspólnego z przeszłością :-)
Bardzo dziękuję :-)(-:
Niestety dziecko przejmuje rolę rodzica a jeszcze nie zdążyło być chłopcem. Chłopiec nie został wojownikiem a potem kochankiem. Kolejno mężem i mędrcem. I tak całą kolejność szlag trafił przez alkohol. Uważam ze takie etapy w życiu w tej kolejności są niezbędne. I potem mamy te wszystkie nałogi w dorosłym życiu, brak poczucia wartości przez zrujnowane dzieciństwo, pogoń za sztucznym szczęściem. Niestety to nie takie proste uświadomić sobie ze DDA nie jest piętnem w życiu. Dla mnie to przekleństwo i nie ma nic pozytywnego z takiej przeszłości w dorosłości. W głębi dalej jestem tym opuszczonym dzieckiem..
Seba nie pozwól krzywdzić się wielokrotnie. Tak długo jak będziesz tym skrzywdzonym dzieckiem, będziesz pozwalał na to żeby ci ludzie z przeszłości nadal mieli nad Tobą władzę i zatruwali Ci życie. Moja matka zrobiła dla mnie jedną wspaniałą rzecz - w końcu umarła. Do ojca nie mam o nic żalu, bo po prostu mnie nie chciał, miał prawo. Nigdy go nie poznałam. Ani ja, ani Ty nie mamy z tymi ludźmi z przeszłości nic wspólnego. Niech idą w diabły z naszych myśli.
Dokladnie tak tez jest ze mna👌
Betty Boop dziękuje Betty 😀 po prostu chciałem się wyżalić
@@anibas1854 Wiem Miśku. Lovciam❤️💚😍
Bardzo Cię rozumiem. Miałam trudne dzieciństwo, często wracam myślami do tego okresu. Jednak teraz walczę o siebie i swoje szczęście. Tobie też tego życzę. Hm...chyba nie rozmawiałam o tym z osobą o podobnych przeżyciach. Pozdrawiam Cię serdecznie. Trzymam kciuki za Twoje wybory i życzę powodzenia. Marlena
Nie wiem, czy gdyby nie podobnie trudne sytuacje w domu, czytałabym namiętnie książki i uciekała w ich daleki świat. Nie wiem, czy potem studiowałabym psychologię, żeby zrozumieć, dlaczego dzieją się takie smutne rzeczy. I nie wiem, czy nauczyłabym się kochać tak głęboko, by widzieć miłość pod każdą podszewką. Jedno wiem - dziś kocham każdy aspekt moich rodziców w sobie i jestem im bezgranicznie wdzięczna. Wszystko dlatego, że zrozumiałam ich ból. I mimo, że umarli - żyją we mnie - z każdym dniem coraz głębiej. Widzę dziś, co mi dali, a nie - co zabrali. Widzę całe PIĘKNO. Była to jednak długa droga...Dziękuję z serca za wszystkie słowa. Miło wiedzieć, że jest nas tak wielu...
P.s. Czuję wielką bliskość, kiedy Pani słucham, Pani Beatko. Nieważne, że się nie znamy, ważne że się widzimy....❤️Alina z B.
Cudowny film ❤
Wspaniale Pani o tym powiedziała. Widze tu troche komentarzy negatywnych. Gdy je czytam to widze w tych ludziach zagubienie, jeszcze dluga droga przed nimi. Tez jestem DDA i kocham siebie i jestem wspaniała. Życie jest piekne i ma nam tyle do zaoferowania. Mozna wyjsc z tego poczucia krzywdy z dzieciństwa ale trzeba chciec. Trzeba szukac wyjscia i dostrzegać piękno świata i tego ze jestesmy wspaniali tacy jacy jestesmy. Pozdrawiam Pani Beato🙂
Dziękuję bardzo za ten film❤️ najtrudniej jest zdobyć się na odwagę i wyjść z pozycji ofiary ale dam radę❤️
Rozumiem co chciała Pani powiedzieć, ale forma przekazu jest mało empatyczna. Nie każde DDA stawia się w roli ofiary tylko żyje dalej doświadczając przykrych konsekwencji dorastania w takim domu. To cholernie utrudnia życie i dopiero lata spędzone na terapii pozwalają uświadomić sobie i szerzej zrozumieć problem a także zmienić mechanizmy, które są tak silne i tak głębokie, że Pani książka dot zmiany kodów zaledwie tylko muska problem. Takze byłabym ostrożna w tym temacie i zachęcała raczej ludzi do podjecia terapii
Lady Blue nauczyłem się ze człowiek idąc w kierunku śmierci wszystko postrzega jako złe, brak mu siły, negatywnie wszystko odbiera, denerwuje się na okoliczności, jest niespełniony. Idąc w stronę życia jest jakby niesiony na skrzydłach, odczuwa lekkość i radość ducha. Trzeba uważać na to i nie poddawać się pomimo tak brutalnej przeszłości.
Na terapie trzeba mieć pieniądze. Jedna wizyta to 100zl... świadomy DDA pomaga sobie chociaż książkami i artykułami
Lady Blue Zgadzam się. dzieciństwo DDA i DDD jest traumatyczne a trauma pozostawia ślady z mózgu i przymus powtarzania. To "mazanie"niejednokrotnie ratuje życie, bo człowiek wyrzuca z siebie to, czego nie mogl wyrzucić właśnie wtedy gdy było to najbardziej potrzebne dla jego psychiki. Polecam bardzo terapię wewnętrznego dziecka, gdzie uznaje się swoje zablokowane uczucia i pozwala im wybrzmiec. pracowałam wiele lat z podświadomością, ale to głównie praca z głową a tu trzeba posłuchać swojego ciała i dać sobie prawo do przeżycia wszystkich, nawet negatywnych emocji, bo one są ok.
Pani Beato, o istnieniu czegoś takiego jak DDA dowiedzialam się wiele lat temu dzięki Pani książce. To było dla mnie niebywałe odkrycie, w jednej chwili znalazłam odpowiedź na pytania, które zdawałam sobie całe życie: dlaczego jestem inna? Dlaczego coś jest ze mną nie tak? Zaczęłam drążyć temat i tak zaczęła się moja przygoda z psychoterapią. Dziś po trzech latach od jej rozpoczęcia uważam, że to była najlepsza decyzja w moim życiu. Czytając wtedy Pani słowa, miałam wrażenie że są skierowane bezpośrednio do mnie, że ten konkretny akapit to moja życiowa wskazówka, znak i ratunek dla udręczonej duszy. Całe to doświadczenie było dziwnie ekscytujące, bo w jednej chwili w mojej głowie ułożyły się niepoukładane od lat klocki.
Dziś jestem juz w innym miejscu, nadal bywa trudno ale opiekuję się sobą jak tylko najlepiej umiem i będę to robić nadal bo mam przecież siłę sprawczą 🙂
Od Pani się to wszystko zaczęło
Dziękuję za to ❤
Lubię niektóre Pani filmy ale temat dda i alkoholizmu lepiej zostawić specjalistom. widoczny brak wiedzy w temacie -nie potrafiła Pani wymienić postaw dda , dzieci sobie wybierają rodziców? Serio? Mają być wdzięczni losowi? A stwierdzenie że 99 % dorosłych ludzi w Polsce to dda to chyba Panią trochę poniosło... DDA to zespól cech i zachowań ,nie każdy kto miał rodzica alkoholika ma cechy dda choć zdecydowana większość tak.
Pani Beata popłynęła z tym tematem.
Całkowicie się zgadzam
Bardzo mądre słowa. Bardzo szkodliwy materiał ☹️
Jest jeszcze kilka ról, jakie może przyjmować dziecko DDA. W każdym przypadku nie jest tak, jak powinno być w zdrowej rodzinie. Ale Beata Pawlikowska chciała zwrócić uwagę na fakt, że można coś dobrego wyciągnąć z każdej sytuacji (jak Polyanna - pamiętacie? W tej książce dla dzieci. Wszędzie widziała coś dobrego. Ale w końcu miała wypadek i okazało się, że jej nogi są bezwładne. I co było dalej? Pamiętacie? Przeczytajcie ).
Warto zdać sobie sprawę z tego, że istnieje coś takiego jak DDA i są pewne cechy wspólne dla tego syndromu, ale jestem totalną przeciwniczką definiowania SIEBIE przez ten skrót.
Nie jesteś DDA.
Jesteś (imię).
Jesteś człowiekiem.
Masz pewne cechy charakteru, które zawsze możesz polepszyć, ale nie przypinaj sobie łatki DDA - no chyba że pragniesz totalnie odsunąć od siebie odpowiedzialność za to kim jesteś i za swoje życie.
Pozdrawiam Panią
Pani Beato, dziekuję za świetne i dajace nowe światło na problem DDA nagranie. Wychowałem się w domu z uzależnionym od alkoholu ojcem. W zwiazku z częsta niedyspozycyjnoscia ojca, bylem zmuszony do gotowania obiadow od wczesnych lat. Dzisiaj jestem juz wyksztalconym kucharzem z doswiadczeniem. Przypomniala mi wlasnie Pani ze moj talent kulinarny wyrosl na wspoluzaleznieniu co do chorego ojca. Uswiadomilem sobie po obejrzeniu tego materialu, ze czas na zmiane zawodu i poszukiwanie swojej ukrytej i PRAWDZIWEJ pasji; odkrycia co jest tak naprawde moje a nie wyrosle na padole uzaleznienia czlonka rodziny. Dziekuje
Dziękuję za tę opowieść, serdecznie pozdrawiam 😊
Pani Beato, bardzo proszę o nagranie jakiś materiałów odnośnie uzależnienia od słodyczy i sposobów na wyjście z tego nałogu. Czym w mądry sposób zastąpić chemiczne słodkości ze sklepu, jeśli uwielbia się słodki smak. A może całkowicie usunąć go ze swojej diety, by nie było nawrotów? To wbrew pozorom częsty lecz ukrywany problem :( Jeden z najłatwiejszych w realizacji nałogów...
Mam problem z uzależnieniem się(chyba tak można to określić) od niezdrowych słodyczy.
Jacek T trzymajcie kciuki za mnie, za mna 36 dni bez slodyczy 🙃 pierwsze siedem dni to naprawde hardcore ale pozniej jest juz duzo lepiej ! Teraz juz nie mysle np o zjadlabym batonika czy czekolade jak siedze w domu ale wczoraj bylam w sklepie i polki naprawde kusily 🤨 ale nie chce zaprzepascic tego co juz zrobilam, chce wytrwac naprawde 💪🙏
@@ewa3311 Powodzenia w tej ważnej misji!
Kciuki trzymam.
Droga Pani Beato. Brak mi słów. Płaczę. Ale to wreszcie łzy ulgi i nadziei. Mam 57 lat. Jestem DDA, jestem alkoholikiem (od 13 lat trzeźwym po dwóch terapiach). Ciągle jednak w życiu, w pracy, w relacjach z innymi ba! nawet we własnych myślach, mam poczucie gorszości, słabości i braku poczucia bezpieczeństwa. Jestem świadomy od wielu lat, że jestem DDA, ale oto dzisiaj dowiedziałem się, że właśnie ten fakt, niejednokrotnie przysłużył mi się w życiu (perfekcjonizm w pracy, nagrody w pracy, uznanie wśród innych). A ja nieustannie podważałem wartość tych profitów i wmawiałem sobie i innym, że to zbieg okoliczności, że to przypadek, że ja nie zasługuję przecież na nic bo też nic wielkiego nie mogę w życiu osiągnąć. To nie jest pierwszy Pani film, który tak bardzo mi pomógł. Jest pani wspaniałą osobą i powiedzenie teraz "dziękuję Pani z całego serca za piękne słowa, które mi tak pomogły" wydaje się tak skromne. Ale, proszę mi wierzyć - słowa te wypowiadam z głębi mojego serca i z taką wdzięcznością, której nie potrafię opisać. Pozdrawiam i życzę Radości, i Miłości. Bogdan
Dziękuję bardzo, serdecznie pozdrawiam ❤️❤️
Dzień Dobry trafiła Pani w samo sedno z tym filmem.Jak dobrze.W moim przypadku to druga połowa jest uzależniona.Czy mogłaby Pani nagrać film jak żyć z tą osobą,jak się zachowywać,jak cieszyć się dniem,jak nie mieć lęków o wszystko.Czy tej osobie można pomóc.Na codzień to nie życie a samemu sobie trudno pomóc . DZIĘKUJE
Czy bliska Pani osoba próbowała terapii? Czy Pani próbowała? Bo jest coś takiego jak współuzależnienie ☹️ Jeśli ma Pani siłę proszę zastanowić się nad tym i poszukać pomocy u specjalistów. Pani Beata niestety rzadko wspomina o tym, że gdy się bardzo mocno cierpi psychicznie, aż uniemożliwia to normalne funkcjonowanie TRZEBA oddać się w ręce psychologa czy też psychiatry. Życzę Pani wszystkiego, co najlepsze, oby te trudności minęły ❤️❤️❤️
@@karolinanie5946 dziękuję
To tak jakby dla kogoś kto ma depresję powiedzieć przestań się mazać, przecież masz zajebiste życie 🤦🏼♀️ tak jak napisałam wcześniej pominęła Pani w swoim filmie kozła ofiarnego oraz cień człowieka. A to nie są pozytywne cechy wyniesione z domu. Są wręcz bardzo uciążliwe i nie pomagają w życiu, utrudniają życie i to bardzo, a jeszcze bardziej kiedy nie jesteśmy świadomi co się z nami dzieje.
Te zalety nie rekompensują wad, które utrudniają życie.
Zaczynajac oglądać ten film miałam nadzieje, ze coś mi on odmieni, ale niestety czuje się tak samo, jak ktoś nie mając pojęcia przez co przechodzi DDA mówi mi „nie martw się” albo „zacznij budować własna rodzine” ;) A ja nic innego nie robię od kilku lat jak PRÓBUJE. Najpierw próbowałam im pomoc i zbawić cała rodzine, później próbowałam się od nich odciąć, a teraz próbuje już tylko w spokoju zaakceptować ten stan rzeczy. Ale w to, ze DDA to moja siła to chyba nigdy nie uwierzę :/ nie czuje się ofiara, ale nigdy nie będę im wdzięczna za to co zrobili 🤷♀️ jedyne co, może za to ze ‚dzieki’ nim nigdy nie sięgam po alkohol. Za dużo widziałam. Tyle przeplakanych nocy, awantur, moich próśb i gróźb, momentów szczęścia a później ogromnego rozczarowania.. a teraz już tylko chce osiągnąć spokój, taki sama ze sobą.
DDA podobnie jak alkoholizm może być przekleństwem jak również błogosławieństwem, sam jestem niepijącym od 11 lat alkoholikiem i DDA. Miałem paskudne fragmenty życia ale wiem że bez nich nie byłbym tym kim jestem a nie zamieniłbym tego życia na inne. Film jak najbardziej potrzebny w naszym kraju, sam staram się rzucić więcej światła na ten problem. Oczywiście odcięcie nożyczkami to proces wieloletni a nawyki mogą pojawiać się przez całe życie, jednak wiem że można zafundować sobie życie o którym się nie śniło, pamiętać należy jednak o tym że uczynić możemy to tylko my sobie, oczywiście z pomocą innych ale ostatecznie tylko my możemy być dla siebie dobrzy.
Dziecko dorosłych alkoholików, Pani Beato, śmieję się tak głośno na głos o 1:30 w nocy... Dziękuję za moment humoru 😂🌈
Okej, ponieważ faktycznie jest się zorganizowanym i efektywnym, nawet jak najlepiej wydajna produkcja, ale potem przychodzi kilka dni bólu, gdzie odczuwasz niby nie mający racji występowania lęk, gdzie pomimo planów nie rusZysz niczego, ciężko zrobić nawet obiad..
Twoja perspektywa daje nadzieje! Jesteś mi w życiu bardzo pomocna! Kocham Cie!
Oj Pani Beatko chyba Pani do końca nie wie o czym mowi.Gdyby to było proste to wielu ludzi zyjacych z przeszloscią odcielo by to bardzo szybko ale tal nie jest sa triggery ,traumy, mechanizmy schematy ktore trzeba poznawac i rozbrajać.A parentyfikacja o ktorej pani tak pieknie mówi to jak brzemie a nie talent.Ale pare lat temu tez tak myślalam poki nie zaczelam wlasnej dlugiej drogi i wcale nie z pozycji ofiary ,chociaz taki moment tez musiałam przejść.Uwazam,ze kazdy jest w roznym spektrum tzn.zaburzeń czy zachowań czy schematow wywodzacych sie z toksyczmego domu i nie nalezy uogolniac bo wielu ludziom mozna zaszkodzić.
Co ci pomogło. Jestem DDA po 7 terapii
@@onaonaona8573 Hmmm wiesz ,najpierw ogrom wiedzy bo wczesniej chodzilam na gadaną terapie przez lata i pewbie bym chodzila do konca zycia wierzac ,ze jesli tylko sie chce to można.I gdy zglebialam wiedze to potem pojawili sie ludzie ktorzy pokazli mi droge ...droge nie łatwą ...praca z traumami ,praca z wew.d,ieckiem praca ze schematami ..itp.Jestem wciaż w drodze ale wiem ,ze w koncu nie uciekam .I ucze sie dbac o siebie poniewaz postawilam siebie na pierwszym miejscu w koncu.
@@onaonaona8573 A nie za bardzo się skupiasz tylko na jednym aspekcie życia? Przecież to już było, a żyjesz teraz. Jak będziesz miała 80tkę, to co sobie powiesz? "Całe życie myślałam tylko o swoim nieszczęśliwym dzieciństwie, przeszłam ze 20 terapii i teraz pora umierać, a ja nawet jeszcze nie zdążyłam żyć. Zmarnowałam życie i po co tyle o tym myślałam?" Tak chcesz? Ja też jestem DDA
@@as-bq4uy Nie, nie chce, ale nie potrafię na ten czas "zerwać" z rodziną pochodzenia. Jestem od nich uzależniona i trudno mi z tym walczyć, gdy wydaje mi się że jest lepiej, upadam.
mariusz mariusz Zgadzam się w 100%. terapia wewnętrznego dziecka pomaga najbardziej, bo wcześniej do głowy by mi nie przyszło, że to co się działo to były traumy, a wiele lat pracowałam z głową i podświadomością. jednak spotkałam takie triggery, że to okazało się za słabe. pozdrawiam
Dlaczego krytykujesz i oceniasz DDA czy jesteś DDA ?nigdy o tym nie mówiłaś więc b.prosze nie wypowiadaj się na tematy których nie przeżyłaś i nie upraszczaj tak bo to szkodzi myślę że nie znając całego mechanizmu życia w dysfunkcyjnym domu Twoje teksty są krzywdzące uważasz że ktoś specjalnie jest DDA że to lubi sorry ale tak nie można sobie kupić Wiem że nie odpiszesz i nie zamierzałam Cię urazić ale wiele słów które tu wypowiadasz są b.oceniajace skoro nie jesteś DDA to co możesz wiedzieć o traumie i trudnych sytuacjach takiego dziecka !!!!!
NAJLEPSZY Film w w POLSKIE sieci!!! GENIALNIE PODESZŁA PANI do TEMATU!!!!
Co ta pani może wiedzieć o alkoholizmie ...
Ale trzeba jej przyznać że potrafi się dobrze sprzedać.
Popłakałam się słuchając tego filmiku. Tak moi rodzice nie nadużywali alkoholu ale regularnie pili. A zawsze się zastanawiałam skąd mam siłę że zawsze mimo ciężkich sytuacji mam siłę i w końcu daje sobie radę już wiem dzięki moim rodzicom... ♥️
Warto też przegadać z psychologiem trochę trudnych emocji czytać książki o tym temacie i blogi o DDA pozdrawiam 🌺
To dobry czas na takie tematy .... Dziekuje 🤗
A po co DDA ma upadać i wstawać na nowo, szukać prawdy o sobie? Takie życie to droga krzyżowa. Wiadomo, że tacy ludzie w dorosłym życiu albo są usztywnionymi perfekcjonistami albo są nieodpowiedzialini i większość spraw zawalają. Psychoterapia jest wskazana.
Dziękuję. Jest Pani tak mądra uwielbiam słychać Panią 🤗
Dziękuje za wyjaśnienie.
Dzieci w rodzinach dysfunkcyjnych przyjmują różne role: bohatera rodzinnego, maskotki, kozła ofiarnego, dziecka niewidocznego. Nie każda osoba z syndromem DDA potrafi zorganizować sobie dorosłe życie. Nie każde dziecko, które pochodzi z rodziny z problemem alkoholowym automatycznie staje się DDA. Wiele dzieci z rodzin dysfunkcyjnych, gdzie nie było alkoholu mają podobne cechy jak osoby z syndromem DDA.
blogdda.pl/cechy-dda/24-cechy-dda/
Pozdrawiam
Nie trzeba być z domu alkoholików, by mieć przewalone. Niektórzy na trzeźwo potrafią uczynić komuś piekło w domu. Są traumy których sam człowiek nie wyleczy, zwłaszcza te na tle seksualnym. Dzieci z domów przemocowych też lekko nie mają w dorosłym życiu, każde z nich musi się nauczyć zaufania do drugiego człowieka, ale to trzeba chcieć się nauczyć czuć. W wieku 26lat kiedy człowiek czuje po raz pierwszy szczęście, dobro, zaczyna płakać jakby go ze skóry obdzierali, bo to boli.
Najważniejsze to potrafić się przyznać do błędu przed dzieckiem, zamiast mówić, że tak wyszło, albo obwiniać je za wszystko, znęcać się psychicznie i bić. Żeby dobrze wychować dziecko, trzeba wejść w jego buty i poznawać świat razem z nim, dać mu próbować czego chce i wspierać przy potknięciach, zamiast zostawiać całkowicie samemu sobie, bez motywowania, bez gratulacji, że wstał, bo dorośli mają inne problemy. Mają inne problemy, ale kto tutaj jest dorosły? Dziecko ma chodzić za rodzica do pracy i planować budżet? Dziecko ma się zabezpieczyć finansowo i zrobić sobie zakupy?
Rzadko dziecko jest w stanie samo sobie poradzić z traumami z dzieciństwa, najczęściej po prostu zakopuje to wraz z odczuwaniem emocji.
Nie wiem jak można dziękować za to ze ma się traumę na całe życie, za przemoc seksualna, która jest tak powszechna wśród patologicznych rodzin. To jest talent dziecka, że nie popełniło samobójstwa tylko rzuciło się we wszystkie patologiczne mechanizmy zwane przez Panią talentami, które teraz utrudniają im życie? „Talent” bycia perfekcyjna, które zabija spontaniczność i poczucie wartości, będę w wież zaslugiwanie na swoją miłość. „Talent” brania odpowiedzialność za innych przez co nie masz siły zadbać o siebie i bierzesz odpowiedzialność za coś nawet jak ktoś Cię nie prosi. No super talenty 😂 Niestety oglądają to też ludzie z bardzo dysfunkcyjnych rodzin i namawianie do bycia wdzięcznym za przemoc seksualna, fizyczna i psychiczna to wrecz bestialskie. Wybrałam sobie takich rodziców, serio? Czyli to moja wina, a im mam być wdzięczna za piekło i wiele lat cierpienia po tym i dochodzenia po sobie? Dawanie takich porad bez znajomosci historii ludzi to mało odpowiedzialne i płytkie traktowanie tematu. Bardzo współczuje komuś kto tego słuchał i w to uwierzył. Oczywiście bardzo dobra rada odnośnie porzucenia tożsamości ofiary i wzięcia odpowiedzialności za swoje życie. Nie mamy co dalej zabierać sobie życia, które i tak częściowo zmarnowali nam rodzice. Ale ze świadomości, że te „talenty” to tylko moja zasługa, wartość i siła a nie rodziców. To, że się nie poddałam to mój zasób nie ich. Natomiast jakie piękne talenty mogłabym rozwinąć i jak pięknie mogłabym się rozwinąć, gdyby nie ten ciężki bagaż doświadczeń? Co mogłabym osiągnąć mając piękne zasoby w domu. Wiele ludzi sukcesu osiągnęło go dzieki zasoba w domu. Ja dostałam ciężary, z którymi walczę do dziś i nie zamierzam dziękować za czyste bestialstwo i brak miłości do dziecka. Mogę dziękować tylko sobie. Dziwią mnie podziękowanie za wszystkie treści tego filmu.
Myslalam, że tylko ja mam wrażenie, że Pani Pawlikowska jest niezle odklejona. Nie wiem czemu wziela się za temat, którego sama chyba nigdy nie poznala na własnej skórze.
nie zawsze,nie zawsze tak jest,to jest bardzo indywidualne....
E, nie prawda z tym sklejeniem Polacy i powszechny alkohol. Polacy plasuja sie w polowie stawki europejskiej, jezeli chodzi o roczne spozycie alkoholu. Francuzi pija duzo wina, Niemcy duzo piwa, skandynawowie duzo wodki.
Kocham Cię 😘Beatko! Dziękuję! za każde Twoje słowo, które jest tak ważne, tak mądre, tak wartościowe, a wszystkie wypowiedzi tak pełne
Twojego Użyczliwienia...Prawdy i
Miłości, Nadzieji i Wiary w DOBRO.
I Tak pięknie i umiejętnie potrafisz
wytłumaczyć, by wszyscy mogli
to zrozumieć i zapamiętać,
że TO co nas spotyka, bądź nas mocno " Dotyka " w naszym dzieciństwie dzieje się po COŚ,
i ma głęboki SENS I WARTOŚĆ
dla naszego przyszłego życia,
kiedy staniemy się dorośli i zaczniemy żyć Jak Dorośli -
Samodzielni i Odpowiedzialni
za to co myślimy, czujemy, mówimy i robimy sobie samym,
i sobie na wzajem.
Kocham siebie. Kocham ciebie.
Kocham Was kochani.
Jesteśmy Jedną Wielką Rodziną!
🌺🌷🌺🌷🌺🌷🌺🌷🌺
🌳🌳💚🌳🌳🌳💚🌳🌳
Dziekuje 🌈💜✨🙏✌️
Kochana przyjaciółko ,ja jestem dzieckiem DDA .Wszystko co powiedziałaś zgadza się ,ja poszłam dobra droga lecz mój młodszy brat odwrotnie zrobił -bardzo przykre było dzieciństwo a jeszcze bardziej patrzeć jak moi bracia zniszczyli swoje życie 💕Dziś dzięki Bogu jestem inna osoba i to Jezus był przy mnie zawsze 💕Buziole 🌺
Argument ze kazdy wybiera sobie sam swoja matke nie uzasadniony zadnym logicznym wyjasnieniem a dany osobie ktora przeszla traume jest moim zdaniem szkodliwy i bardzo nie madry. Osoba ktora przeszla traume z wlasna matka moze po takim absurdalnym argumencie poczuc sie ze to jest jej wina. Nie zgadzam sie tez ze kazdy z rodziny dda czuje sie ofiara. Faktem jednak jest ze taka osoba jest ofiara i rozumiem ze Pani chciala tu pokazac opcje aby osoby ktore sie tak czuja znalazly inny sposob widzenia swojej rzeczywistosci, jednak Pani argyumenty sa bardzo naiwne przynajmniej dle mnie. Jesli Pani juz wybiera wypowiadanie sie na temat tak delikatny jak trauma z dziecinstwa to radzilabym uzywac argumentow logicznych a nie typu 'kazdy wybral sobie sam swoja matke'
Patrząc na moją matkę to widzę że jest wrakiekm człowieka, schorowanym, smutnym i narcystycznym to nie wiem czy ona by chciała wybrać takich rodziców
Jakbym czytała o swojej matce, do tego wspomina swoje ciężkie dzieciństwo, jaka skrzywdzona....a tego jak nas sama skrzywdzila już nie wie...
@@kiniulagal2074 moja dokładnie to samo robiła. Próbowałam pojednania z nią kilka lat temu ale nic z tego nie wyszło bo ona tylko udawała by mnie znowu wykorzystać. Zmarła kilka miesięcy temu. A ja wreszcie czuję się wolna.
Już nie moge sie doczekac filmu :)
Chętnie posłucham co ma Pani do powiedzenia.
Dziękuję
Dziękuję za taką interpretację mojego dzieciństwa... Szukam plusów..
Bardzo dziękuje.
Ma Pani rację...zaczęłam się uczyć odmiennych wzorców postrzegania na terapii behawioralno-poznawczej...wzmacniają mnie też Pani filmy...dziękuję❤
Dokladnie! Mysle ze to sie odnosi do kazdej osoby ktora została kiedys skrzywdzona itp. To było nie wroci a to ze my jestesmy dalej tzn ze to przetrwalismy, ze dalismy rade!!! Ach jakie to piekne!
Wszystko ok pani Beato tylko uważam że w tym przypadku "bycie ofiarą" należy jednak do podświadomości co nie tak łatwo zmienić. Pozdrawiam.
To co istnieje w podświadomości można zmienić - codziennym, wytrwałym zapisywaniem nowych kodów podświadomości. Skutecznie i trwale. Wiem to z mojego życia i dlatego napisałam kilka książek o tym jak to zrobić. W książce "Kody podświadomości" jest cały praktyczny kurs z ćwiczeniami trenującymi podświadomość: beatapawlikowska.com/kody-podswiadomosci/
@@BeataPawlikowskaOfficial Dziękuję za odpowiedź. Miło mnie pani zaskoczyła. Do książki zajrzę na pewno. Pozdrawiam.
Jak się dobrze rozejrzec i zastanowić to niezależnie czy rodzice pili czy nie, czy byli opiekuńczy czy nie, zawsze można znaleźć wymówki żeby uważać się za ofiarę, albo powody, żeby wziąć życie w swoje ręce.
Dziękuję za ten film
A jeżeli człowiek w dalszym ciągu walczy z uzależnieniem rodzica? I z jedmym tą walkę przegrał? Jeżeli ktoś próbuje być silny emocjonalny, próbuje siebie zaakceptować i pokochać, a niestety się nie udaje i tej sily jest mimio wszystko coraz mniej?
Tak to prawda P. Beato. Pozdrawiam wszystkich DDA,szacun
Ciekawy film. Ale nie jestem przekonana czy aby napewno to jest etycznie smaczne, tak szukać co te osoby potrafią, jakie „dzięki temu” są... to niby zalety, ale JAKIM KOSZTEM!!!!!!!
Dziękuję za te słowa!
Morał tego jest taki, że jak się ma dzieci to lepiej pić alkohol niż być abstynentem :)
Pani Beatko świetny przekaz.😁😁😁Pozdrawiam z Wrocławia. Ania😀
Jestem po kilkunastu terapiach, tego nie da się wyleczyć. To jest w Nas. Ten smutek, to wycofanie i poczucie niższości. Na co dzień nosimy " maski" które opadają gdy tylko zostajemy sami. Ten strach gdy dzwoni domofon, ten lek gdy słyszysz krzyki. To dziwne uczucie gdy ktoś obcy na ciebie spojrzy a Ty się zwyczajnie boisz bo czujesz się gorszy. To jest piętno,piętno z którym musimy wegetować. Musimy udawać że jest wszystko dobrze a nie jest. Nie znam żadnego DDA który sobie radzi, który oswoił demony. To są wszystko pozory. Tylko DDA wie jak zwykły uśmiech może boleć bo udawany, jak boli patrzenie na siebie w lustrze bo nie możemy na siebie patrzeć. Tylko DDA wie jak boli życie.... pozdrawiam teoretyków bo ich terapie nie mają wspólnego z praktyką
Dziękuję bardzo za ten film ♥
Mam pytanie, czy z zarządzaniem, precyzją i porządkiem nie należy walczyć? Może to nadmierna potrzeba kontroli? Każdą zaletę można obrócić w wadę i bądź tu mądry... Zresztą mam wrażenie, że jedne filmiki wykluczają drugie. I jak tu jeszcze zaopiekować się sobą, gdy np. choroba przykuje nas do łóżka. Myślę, że ludzi którzy mają na prawdę poważne problemu w życiu filmiki Pani Beaty mogą irytować. Znam samotnych i chorych na stwardnienie rozsiane, na nowotwory, niewidomych...Całkowicie zależnych od wszystkiego tak na prawdę. Ciężko by mi było mówić do nich takie rzeczy, żeby sie zaopiekowali sobą, jak nawet Państwo ma ich gdzieś, a służba zdrowia kuleje. Ale przecież wszystko jest możliwe ;-)
Chodzi o to, żeby siebie pokochali. Żeby sami sobie dali psychicznie to, czego szukają u innych. Prawdziwe szczęście pochodzi z twojego wnętrza . I o to chodziło, a nie o to żeby samemu poczołgać się po pieluchy do apteki
Alkohol osłabia wątrobę, która powoli traci zdolność usuwania toksyn alkoholowych, których nadmiar w organizmie zaczyna działać na mózg w taki sposób, że człowiek przestaje być sobą. Podobnie działają np. toksyny bakterii zjadliwych, jak borelia.
Ja nie mam pretensji do moich rodziców. Ale leżąc w łóżku płaczę gdy wspominał przeszłość i przypominam sobie przyszłość gdzie trzeźwiejący alkoholik zostawia współuzalezniona matkę, i to teraz po 40 latach, gdy ja już jestem dorosła. Zostawia mi matkę na głowie
Jestem DDA. Czułam się kochana, nie mam tych wszystkich talentów, o których mowa w filmie.
Mam pełną i bezwarunkową miłość do siebie.
Mam szczęśliwą rodzinę. Męża, dziecko.
Nie umiem i nie chce wybaczyć matce i ojcu że piją. Szukam w sobie siły by się od nich odciąć.
Jednak to ja będę musiała się nimi opiekować na starość gdy jej w ogóle dożyją...Mają 56 i 58lat a żyją jakby mieli po 90. Wegetują.
This video is like a Real Game Changer!🙂 Eye-opening and liberating🍀🙏❤️❤️❤️
To nie jest takie proste. Abstrarchujac od obwiniania rodzicow. Powiem wiecej, jesli sie swoim rodzicom przebaczylo, to ktos, kto przez cale swoje dziecinstwo byl odpychany i utwierdzany ze jest bez wartosci, nie potrafi, wrecz jest to niemozliwe aby mogl znalezc w sobie sile i przekonanie ze jest inaczej. Wiekszosc tych doroslych ludzi czuje sie w wieku 40, 50 i wiecej totalnie wypalonymi i bezsilnymi bo zbyt wiele mieli do uniesienia.