313. ( 1700 godina slobode hrišćanstva ) 4. epizoda - Sinovi svetlosti i sinovi tame

Hrišćani, iako su naučili od svojih episkopa da je Bog stvorio dobar svet, u trećem i početkom četvrtog veka nisu imali mnogo prilike u svakodnevici da uživaju u toj dobroti. Hrišćanske zajednice raširene po celom Rimskom carstvu tokom prva tri veka stekle su mnogo neprijatelja a nijednog saveznika...
ri veka stekle su mnogo neprijatelja a nijednog saveznika...
U drugom veku dolazilo je do sukoba perom između pagana i hrišćana. Tacit govori o njihovom ogavnom praznoverju, Svetonije ih označava kao pristalice novog i zločinačkog praznoverja, dok filozof Epiktet osuđuje junačku gotovost hrišćana na mučeništvo, budući da ono počiva na slepom fanatizmu. Na drugoj strani, među onovremenim hrišćanskim apologetama novu veru je odlučno branio Justin Filozof, a zatim i Sirijac Tacijan, Atinagora i drugi.
Progoni hrišćana odvijaju se u talasima, kad zahvatajući više pokrajina, kad manje. Najveće zatišje bilo je polovinom 3. veka kada je samo u nekoliko navrata bilo ne baš opsežnih progona. Bilo je i nekih careva koji su počeli da ih cene, čak i favorizuju, kao na primer Filip Arabljanin koji će biti ubijen u građanskom ratu 249. godine, a na presto će doći Panonac Decije.
Decije je sasvim promenio odnos rimske države prema hrišćanima. On je smatrao da hrišćani, kojih je tada bilo oko 3 miliona, ugrožavaju Rimsko carstvo, njegov napredak, njegovu obnovu. Neprilike koje je Carstvo počelo da doživljava hteo je da prevlada na razne načine, ali kao jednu od najvažnijih mera smatrao je potpuni obračun sa hrišćanstvom. Decije izdaje edikt prema kome su svi građani Rimskog carstva, bez obzira kojoj religiji pripadaju, dužni da prinesu žrtve paganskim bogovima i to pred službenom komisijom. I tada je počeo prvi veliki, opšti i sistematski progon koji je zahvatio sve delove carstva. Među ondašnjim hrišćanima bilo je i primera nadljudske hrabrosti: brojni pripadnici hrišćanskih opština, čak žene i deca, uprkos svim mukama na koje su stavljani zbog svojih verskih uverenja ostajali su nepokolebljivi. Ali, pošto su mučenici stradali za veru počeli da doprinose sve većem ugledu hrišćanstva među Rimljanima, car je želeo da bude što više otpadnika, a što manje mučenika. Hrišćani nikada nisu zaboravili Decijeve progone i zbog ovakvih postupaka on je ostao zabeležen u istoriji kao jedan od najsurovijih progonitelja.
Učestvuju: Prof. dr Radivoj Radić; Mr Vladan Tatalović; Prof. dr Slavko Kovačić; Dr Euterpe Marki; Prof. dr Radomir Popović; Akademik Nenad Kambi; Tatjana Jesretić; Don Anton Belan; Anđelo di Berardino; Nikla Cafanja; Karmelo Skandura; Đovani Đentili.
Urednik serije: Božidar Nikolić; glavni stručni konsultant i scenarista : Prof. dr Radivoj Radić; snimatelj: Vasko Vasović; montažer: Marko Dragojević; reditelj: Tatjana Fero.
Label and copyright: Radio-televizija Srbije
Zabranjeno svako kopiranje video i/ili audio snimaka i postavljanje na druge kanale!

[@riha6468]

Gdje su dokazi za vaskrsenje? Kako se može slijepo vjerovati nečemu što je neko prije više od 2000 godina vidio, čuo, načuo ili mu se učinilo da se desilo!?

[@MrLjubisavljevic]

Kako objašnjavate brzi razvoj rane Crkve?

[@user-tm3ju5tc7m]

@@MrLjubisavljevic
Rana Crkva je bila Srbska Crkva i proširila se po Srbskim zemljama od Islanda do Indije... U to vreme je cela Evropa i dobar deo Azije i deo Afrike govorio Serbskim jezikom! SRBI ili sinovi svetlosti su čeznuli za pomirenjem sa Ocem Nebeskim koga su smatrali svojim dalekim Predkom. Blagovest o vaploćenju Reči Božije i REUSINOVLJENJU kroz Sveto Krštenje sa oduševljenjem je dočekana kod Srba na svim kontinentima...
ZBOG TOGA JE SRBSKA APOSTOLSKA CRKVA IMALA TOLIKO USPEHA U PRVIH 1000 GODINA!
Tada je CARINgrad ugojen od carine na Bosforu a potom i papski Rim poželeo da podjarmi ceo Kršteni svet i oko 10. veka javlja se hrišćanstvo kao plagijat Apostolske Srbske Crkve i tada započinje rat protiv Sinova svetlosti na svim poljima do dana današnjega! Bolesni genocidi nad Srbima i razbnijanje Srbskog roda i jezika i stravičan pritisak koji Srbija trpi je ništa drugo nego rat judeohrišćanstva protiv Apostolske Crkve!