Για τον θάνατο του Χρήστο Φωτίου

Ηπειρώτικο μοιρολόϊ του Νίκου Χαρίτου
Από επιστολή προς την εφημερίδα Η ΓΝΩΜΗ:
Αγαπητέ κύριε Γκέτση.
Ονομάζομαι Νίκος Χαρίτος. Είμαι κι εγώ Αρτινός, όμως ζω στην Αθήνα. Ο λόγος που επικοινωνώ μαζί σας, είναι γιατί επιθυμώ να σας συγχαρώ θερμά, μιας και ήσασταν από τους ελάχιστους που γράψατε για το θάνατο του Χρήστου Φωτίου, ή Φώτη όπως εμείς τον ξέραμε. Πολλοί βέβαια αναφέρθηκαν σ’ αυτόν, όμως μόνο εσείς προβάλατε τον άνθρωπο Χρήστο Φωτίου. Με λύπη μου αναρωτιέμαι, έπρεπε να γράψει το τραγούδι για τον Τσίπρα για να τον θυμηθούν;
Ο Χρήστος ήταν χωριανός και φίλος. Έτσι στη μνήμη του, έγραψα κι εγώ ένα τραγούδι, χρησιμοποιώντας ως μελωδία, την τελευταία μελωδία που είχε γράψει εκείνος. Δηλαδή, τη μελωδία του τραγουδιού για τον Τσίπρα.
Το έκανα αυτό, ίσως για να έχω την ψευδαίσθηση ότι με δένει κάτι μαζί του.
Στη μνήμη του Χρήστου Φωτίου!
Στην Άρτα στο Αθαμάνιο,
στα τέλη Σεπτεμβρίου,
Χάσαμε αηδόνι σπάνιο!
Το Χρήστο το Φωτίου!
Το Χρήστο το Φωτίου!
Όλη η Ήπειρος θρηνεί!
Τα μαύρα έχει ντύσει!
Του Χρήστου Φώτη η φωνή,
γενιές έχει γλεντήσει,
Αιώνια θα ζήσει!
Έπαιζε άριστο βιολί,
γλυκά μας τραγουδούσε,
Τον αγαπούσαμε πολύ!
Κι αυτός χαμογελούσε,
Στο γλέντι μας καλούσε.
Όλη η Ήπειρος θρηνεί!
Τα μαύρα έχει ντύσει!
Του Χρήστου Φώτη η φωνή,
ποτέ δε θα σιγήσει,
Αιώνια θα ζήσει!
Το χάρο ας ήταν να ‘βρισκα,
να ρώταγα λιγάκι, Γιατί μας πήρε ξαφνικά,
Φωτίου και Κιτσάκη,
Φωτίου και Κιτσάκη!
Όλη η Ήπειρος θρηνεί!
Τα μαύρα έχει ντύσει!
Του Χρήστου Φώτη η φωνή,
ποτέ της δε θα σβήσει,
Αιώνια θα ζήσει!
Νίκος Χαρίτος